Πρωτοβουλίες για την ανασύσταση του χώρου του ΠΑΣΟΚ αναγγέλλει ο Παναγιωτακόπουλος.

Με μια ιδιαίτερα σκληρή ανακοίνωση απέναντι στην πρωτοβουλία των 58 και την ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, επανέρχεται ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος.

Στην παρέμβαση του κάνει λόγο για ιστορικές ευθύνες της σημερινής ηγετικής του ομάδας, σημειώνοντας πως «Το ιστορικό όμως ΠΑΣΟΚ, δεν είναι το κατάντημα της ομάδας Βενιζέλου. Ούτε έχει σχέση με τα απολειφάδια του εκσυγχρονισμού που επέστρεψαν μασκαρεμένα σε 58. Δεν έχει σχέση με τους συκοφάντες του Ανδρέα Παπανδρέου, με τους γυρολόγους της πολιτικής ζωής, με τους στημένους πολιτικούς αστέρες!»

Ενδιαφέρον έχει και το κάλεσμα που απευθύνει στα κοινωνικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά και όλους όσους «πονάνε την παράταξη και είναι αποφασισμένοι να μην την αφήσουν να εκποιηθεί στο παζάρι των σκοπιμοτήτων και των προσωπικών στρατηγικών των σημερινών καταληψιών της Χαριλάου Τρικούπη», όπως σημειώνει.

Τονίζοντας πως «Μπορούμε να βρεθούμε ΟΛΟΙ σε έναν πραγματικά οργανωμένο, πολιτικοποιημένο και στρατηγικά καθορισμένο φορέα δράσης και πρότασης, ανατροπής και αλλαγής».

Αναλυτικά η σημερινή δήλωση Παναγιωτακόπουλου έχει ως εξής:

«Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε για να υπηρετεί το λαό και την Πατρίδα.

Όχι κεντροδεξιά σενάρια και γυρολόγους της πολιτικής!

 

Η επιχείρηση με την κωδική ονομασία «εξαφανίστε το ΠΑΣΟΚ» μπαίνει στην τελευταία της φάση.

Αφού το υπονόμευσαν, αφού το μίκραιναν, αφού το απαξίωσαν, ταυτίζοντας το με πολιτικές ξένες προς αυτό, οι σημερινοί διαχειριστές του ονόματος του, ετοιμάζονται να ακολουθήσουν τις προτροπές του Βούλγαρη και όσων βρίσκονται μαζί του στην λεγόμενη «κίνηση των 58».

Ένα κόμμα με τεράστια πολιτική ιστορία και προσφορά στη χώρα ετοιμάζεται να αυτοαναιρεθεί, συμβιβασμένο με το πολιτικό του τέλος και να κρυφτεί στην αγκαλιά αυτών που το κατασυκοφάντησαν. Αφού αγκάλιασε το Σαμαρά και αποδέχτηκε να στηρίξει τις πιο ακραίες αντιλαϊκές πολιτικές, σφιχταγκαλιάζει τώρα τα φαντάσματα που αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν στα συντρίμμια μιας ολόκληρης παράταξης.

Οι ευθύνες της σημερινής του ηγεσίας είναι τεράστιες , ιστορικές και αποτελούν τη μεγαλύτερη προδοσία των αγώνων και των οραμάτων ενός ολόκληρου λαού. Τρέμοντας μπροστά στη διαφαινόμενη εκλογική συντριβή και την απόδοση των ευθυνών για τα όσα κάνουν, προσπαθούν να κρυφτούν, δίνοντας το δικαίωμα σε νεόκοπους πολιτικούς παράγοντες που σπονσονάρονται από συγκεκριμένα ΜΜΕ, να το καλούν να εξαφανιστεί!

Το ιστορικό όμως ΠΑΣΟΚ, δεν είναι το κατάντημα της ομάδας Βενιζέλου. Ούτε έχει σχέση με τα απολειφάδια του εκσυγχρονισμού που επέστρεψαν μασκαρεμένα σε 58. Δεν έχει σχέση με τους συκοφάντες του Ανδρέα Παπανδρέου, με τους γυρολόγους της πολιτικής ζωής, με τους στημένους πολιτικούς αστέρες!

Αυτοί που προσκαλούν στο «κοινό σπίτι» τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, τους προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες, ξεχνούν πως δεν έχουμε τίποτα κοινό μαζί τους. Γιατί ο δικός μας αγώνας για Εθνική Ανεξαρτησία δεν ταυτίζεται με τις δικές τους υποκλίσεις υποταγής στην τρόικα και τα αφεντικά της. Ο αγώνας μας για Λαϊκή Κυριαρχία δεν έχει σχέση με την τυφλή τους υποστήριξη στην Κυβέρνηση των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και της ανασύστασης του κράτους της πιο ακραίας Δεξιάς.

Το ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής δεν θα γίνει πότε συνώνυμο της συναλλαγής στο όνομα μιας εξουσίας που πληγώνει έναν ολόκληρο λαό.

Το πραγματικό  ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε και υπήρξε προκειμένου να υπηρετήσει το λαό και την πατρίδα. Δεν μπορεί να έχει σχέση με αυτούς που εξυπηρετούν τα εγώ τους, τον εαυτό τους και προσπαθούν να επιβιώσουν στην πολιτική ζωή, με κάθε τρόπο, ακόμα και ξεπουλώντας την ιστορία του.

Απέναντι σε αυτή την πρόκληση απαντάμε δυναμικά και ενωμένα.

Εντείνουμε τις προσπάθειες για την αναγέννηση της Δημοκρατικής Σοσιαλιστικής Παράταξης. Οργανώνουμε τις δυνάμεις μας. Καλούμε σε κοινή πορεία όλους όσους πονάνε την παράταξη και είναι αποφασισμένοι να μην την αφήσουν να εκποιηθεί στο παζάρι των σκοπιμοτήτων και των προσωπικών στρατηγικών των σημερινών καταληψιών της Χαριλάου Τρικούπη.

Μπορούμε να βρεθούμε ΟΛΟΙ σε έναν πραγματικά οργανωμένο, πολιτικοποιημένο και στρατηγικά καθορισμένο φορέα δράσης και πρότασης, ανατροπής και αλλαγής.

Μπορούμε να κάνουμε μια Νέα Αρχή.

Αν ανατρέξουμε στις πηγές της συγκρότησης του Κινήματος. Η αποκατάσταση της φυσιογνωμίας του και η νέα έμπνευση για την πορεία μιας νέας ΑΛΛΑΓΗΣ, έχει συγκεκριμένους φορείς και δυνάμεις, που μπορούν, με τη στράτευσή τους να την πραγματώσουν. Ένα σημαντικό δυναμικό με πλούσια, κοινωνική, πολιτική και μαζική δράση είναι στο περιθώριο, της όποιας κομματικής δραστηριότητας και πρέπει να ξαναβρεθεί στο προσκήνιο της πολιτικής δράσης.

Ας απευθυνθούμε και πάλι στο ζωντανό περίγυρο των αγωνιστών της παράταξης.

Είναι κάλεσμα ευθύνης, αγώνα και προοπτικής.»

Έβγαλε βρώμα η ιστορία…

Μέσα στην σκληρή οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα της χώρας πέρασε σε δεύτερο πλάνο η βήμα-βήμα ανασύνταξη του κοινοβουλευτικού χάρτη. Δεν είναι μόνον οι απώλειες βουλευτών από τα κόμματα της συγκυβέρνησης και η οριακή πλειοψηφία που διαθέτουν.

Σε όλο το φάσμα (εξαιρούμενου του ΚΚΕ) υπάρχουν ρευστοποιήσεις και αυξημένη κινητικότητα.

Το παράδειγμα των ΑΝ.ΕΛ είναι το πλέον χαρακτηριστικό. Μια φυγόκεντρη ροή (χαμηλής έντασης) είναι πανταχού παρούσα, από την εγκατάσταση του αντιμνημονιακού μορφώματος της λαϊκής δεξιάς στην βουλή, από το 2012 κι εντεύθεν. Ορισμένοι αποχωρήσαντες συνέπηξαν στο εγχείρημα της «νέα ΜΕΡΑ», ο Κ. Μαρκόπουλος παλιννόστησε στην ΝΔ. Ενώ κι άλλα στελέχη της κοινοβουλευτικής ομάδας των ΑΝ.ΕΛ βρίσκονται ένα βήμα πριν το επίσημο διαζύγιο με την ηγεσία.

Στην ΔΗΜ.ΑΡ,  η γραμμή του Φ. Κουβέλη, όπως απέδειξε και η διαδικασία εκλογής του νέου γραμματέα του κόμματος, αντιμετωπίζει ζωηρές αμφισβητήσεις. Υπάρχουν αρκετά πρόσωπα που φλερτάρουν με την ιδέα επανόδου στην συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ενδεχομένως υπό διαφορετικό πρωθυπουργό. Προς το παρόν η σύγκρουση έχει παγώσει, αλλά οι πιθανότητες μελλοντικής αναζωπύρωσης είναι σημαντικές.

Ακόμα και στον χώρο που καλύπτει η «Χρυσή Αυγή» εμφανίζονται ευδιάκριτες διαφοροποιήσεις, οι οποίες δεν σχετίζονται μόνο με την χωριστή αντιμετώπιση του κοινού πλαισίου ποινικών διώξεων βουλευτών της.

Ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι προς απόδειξη το αν η περίπτωση του Π. Τατσόπουλου αποτελεί μεμονωμένο κρούσμα ή αν αποτελεί προπομπό ευρύτερων εσωκομματικών ανακατατάξεων.

Ουσιαστικά το τοπίο εντός της βουλής εμφανίζει ορισμένους κομματικούς πυρήνες, πέριξ των οποίων αναπτύσσονται ευρείς χώροι οσμώσεων και πολιτικών παλινδρομήσεων. Επί της ουσίας δεν υφίστανται κόμματα, τουλάχιστον με τη μορφή που τα γνωρίσαμε μεταπολιτευτικά.

Προσωποπαγή δίκτυα εξουσίας: αφανείς ομάδες (δικομματικές συνήθως) που στηρίζονται από συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και μονάδες διαθέσιμες για συμμετοχή σε πολυποίκιλα παίγνια έχουν πάρει το πάνω χέρι.

Εντός της βουλής οι συμβατικοί διαχωρισμοί (του τύπου κυβέρνηση-αντιπολίτευση, μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί) αποκτούν όλο και μικρότερη σημασία. Η φθορά της πολιτικής είναι βαθύτερη (και αξιολογικά ουσιαστικότερη) από την διαφθορά κάποιων εκπροσώπων της.

Η είσοδος σε μια νέα εποχή συνεπάγεται πως θ’ αμφισβητηθούν σφόδρα «τ’ ανεμολόγια και οι ορίζοντες» που γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Εν αναμονή των όσων θα την προϋπαντήσουν…

 

Η περιπλάνηση συνεχίζεται…

Φθάνουμε στο τέρμα της προσπάθειας υποστήριξε ο Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας και έκανε πολλούς να χαμογελάσουν, απλά και μόνο καθώς θυμήθηκαν παλαιότερες δηλώσεις και εκτιμήσεις του ιδίου!

Αλλά πώς να εμπιστευτείς εκτιμήσεις ανθρώπων που κυβερνούν και έχουν χαθεί στον ωκεανό των … αποδείξεων; Η μία δήλωση αναιρεί την άλλη, το ένα σχέδιο ξεχνιέται την επόμενη στιγμή και αντικαθίσταται από άλλο που παίρνεται πίσω λίγη ώρα αργότερα!

Από την άλλη με δηλώσεις του στους « Financial Times» ο Χρ. Σταικούρας εξέφρασε την κυβερνητική δυσφορία για την απόφαση του ΣτΕ γύρω από την αντισυνταγματικότητα των περικοπών του 2012 στους ένστολους.

Ο αναπληρωτής ΥΠΕΘΟ μιλά για «ισοδύναμα μέτρα» ύψους ενός δις ευρώ και μάλιστα «φορολογικά σε μόνιμη βάση».

Μπορεί να επιμένει πως υπάρχουν περιθώρια «να βοηθήσουμε τους χαμηλοσυνταξιούχους» αλλά γνωρίζει πως ένα νέο μνημόνιο –ίσως υπό τον βαρύγδουπο τίτλο «σχέδιο σωτηρίας της Ελλάδας»- βρίσκεται επί θύραις.

Την ίδια στιγμή η Eurostat ανακοινώνει πως το ελληνικό χρέος απογειώθηκε στο 171,8% του ΑΕΠ για το πρώτο τρίμηνο του προηγούμενου χρόνου.

Πράγμα που πιστοποιεί την χρεοκοπία των κυβερνητικών διαβεβαιώσεων και την αναπόφευκτη συνέχιση της περιπλάνησης σε μια έρημο δίχως οάσεις.