Το θέμα δεν είναι η νέα πολιτική αθλιότητα του ΣΥΡΙΖΑ, με το σποτάκι για τους δημοσιογράφους. Δυστυχώς η ηγετική του ομάδα έχει αποδείξει στο πρόσφατο παρελθόν, πολλές φορές, ότι δεν διστάζει να ευτελίσει την ιστορική του παρακαταθήκη, προκειμένου να προσαρμοστεί στα υψηλότερα δυνατά επίπεδα λαϊκισμού και μικροπολιτικής.
Το θέμα δεν είναι η στοχοποίηση του συνόλου των δημοσιογράφων, όχι γιατί κάποιοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους (αυτό μπορούμε να το συζητήσουμε), αλλά γιατί από τη στιγμή που εργάζονται σε μέσα μη φιλικά προσκείμενα προς το ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτομάτως εχθροί, λαμόγια χρηματιζόμενοι (πολιτικές λογικές που λίγο απέχουν από την πιο άγρια σταλινική λογική και που παραπέμπουν σε διαταραγμένες – τουλάχιστον – πολιτικές προσωπικότητες).
Το θέμα δεν είναι ότι στην προσπάθεια αυτή εκφοβισμού και σπίλωσης των πάντων, ξεχνούν τα αυτονόητα: Το πώς δηλαδή διαχειρίστηκε το κόμμα τους επί πέντε συναπτά έτη, όντας στην Κυβέρνηση και την κρατική διαφήμιση και την κρατική επιχορήγηση των «δικών» τους παιδιών. ‘Η το πώς έγινε η προσπάθεια ελέγχου των Μ.Μ.Ε., του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου παράλληλα με τον εναγκαλισμό με τη νέα κάστα επιχειρηματιών και ιδιοκτητών λιβαδικών εκτάσεων που ανέλαβαν το ρόλο των σύγχρονων Σουσλόφ, ενός καθεστώτος που αγάπησε τους Καμμένους…
Το θέμα δεν είναι η στρατευμένη δημοσιογραφία της τότε ΕΡΤ, ούτε ότι πορεύτηκαν χέρι –χέρι με τις αλήστου μνήμης εκπομπές των Καψώχα και Ακριβοπούλου, ούτε ότι δεν ένοιωσαν τόσα χρόνια την ανάγκη να εκφράσουν την δημοκρατική τους ευαισθησία, όταν κόμματα ολόκληρα εξαφανίζονταν από τις ειδήσεις, μόλις ο Χάρι Πότερ της πολιτικής, χάιδευε απαλά τη γάτα των Ιμαλάϊων…
Το θέμα δεν είναι οι οπαδοί του «Πολακισμού» που έτρεξαν να υποστηρίξουν τη νέα αθλιότητα, γιατί αυτοί τουλάχιστον είναι συνεπείς με τις αρχές του λαϊκισμού, του νέο-αυριανισμού και πολιτικού κουτσαβακισμού που πρεσβεύουν τα τελευταία χρόνια…
Το θέμα είναι ότι κάποιοι αυτοαναγορευόμενοι “προοδευτικοί πολίτες” προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από δικαιολογίες τύπου «η αισθητική είναι το πρόβλημα», αγνοώντας ότι η αισθητική είναι απόρροια του μηνύματος και ότι ένα προϊόν πολιτικής αθλιότητας δεν μπορεί να ντυθεί με διαφορετικό αισθητικό τρόπο.
Το θέμα είναι ότι αυτός ο πολιτικός ξεπεσμός, βρίσκει θλιβερούς υποστηρικτές στα πολιτικά ασπόνδυλα των τελευταίων χρόνων, που «αλλάξανε» πολιτική ρότα είτε για να προσαρμοστούν στα πιστεύω όσων τους πληρώνουν, είτε για να διασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση! Κουνώντας το δάχτυλο μάλιστα στους δημοσιογράφους που διαμαρτύρονται λέγοντάς τους πως δεν είναι δυνατόν οι επιχειρήσεις που πήραν 534€ να είναι υποχρεωμένες να το δημοσιοποιήσουν, ενώ οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ που μοιράστηκαν εκ ευρώ όχι! Λες και το άθλιο σποτάκι αναφέρεται σε ιδιοκτήτες ΜΜΕ. Λες και ξεχνούν τον τρόπο με τον οποίο πρόσφατα προεκλογικά, οι «εργοδότες τους» διαχειρίστηκαν τα χρήματα των πολιτών…
Το να προσπαθείς με ανοησίες να υποστηρίξεις τις μεγαλύτερες πολιτικές αθλιότητες που έχουν υπάρξει, είναι στην ουσία η παραδοχή του πολιτικού ξεπεσμού.
Ο οποίος απ’ ότι φαίνεται έχει δρόμο …
(Δημοσιεύτηκε στις 21-6-2020 στο onlarisa.gr)
ΡΑΟΥΛΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ 