Τι έχουν τα έρμα και ψοφάν;

Ίσως είναι κάτι το πρωτοφανές στην πολιτική ιστορία –και όχι μόνο της Ελλάδας – αυτό που συμβαίνει με τη ΔΗΜ.ΑΡ.

Ο αρχηγός του κόμματος, άρτι επανεκλεγείς μάλιστα, δεν απολαμβάνει της εμπιστοσύνης έστω και ενός μέλους της κοινοβουλευτικής του ομάδας.

Έτσι θα ζήσουμε το παράδοξο να συντονίζει την πολιτική γραμμή ένα πρόσωπο το οποίο αποδοκιμάσθηκε, ηχηρά και δημόσια, απ’ όλους όσους καλούνται να την υλοποιήσουν στο κοινοβούλιο.

Το πώς θα συνεχισθεί αυτή η φαρσοκωμωδία επαφίεται στο θυμικό των πρωταγωνιστών της και την «ειρωνεία της ιστορίας».

Η ουσία έγκειται στ’ ότι ένα κόμμα που αποτέλεσε τον τρίτο εταίρο της συγκυβέρνησης Σαμαρά ως το θέρος του 2013 παύει να υφίσταται πρακτικά. Ωστόσο πρόφθασε να γράψει κάποιες λαμπρές σελίδες, που θα μείνουν ως παρακαταθήκες πολιτικού τυχοδιωκτισμού και καθεστωτικής προσήλωσης.

Από το «δεν συγκυβερνούμε, είτε με το ΠΑΣΟΚ είτε με την ΝΔ» έφτασε να συμπληρώνει τα έδρανα της πλειοψηφίας. Από τις «κόκκινες γραμμές» και την επαγγελία μιας «επαναδιαπραγμάτευσης των μνημονίων» συμβιβάστηκε με την ψήφο εμπιστοσύνης στα νέα μέτρα και την άρνηση υπερψήφισης από την άσπιλη κοινοβουλευτική ομάδα της ΔΗΜ.ΑΡ. Την ώρα που μαχόταν για «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο» αποδέχθηκε την παρουσία του Τ. Μπαλτάκου ως γενικού γραμματέα του κυβερνητικού σχήματος το οποίο στήριζε μέχρις ότου αποχωρήσει.

Εν συνεχεία, η πορεία πέραν των κρατικών αξιωμάτων αποδείχθηκε ανάλογη εκείνης στην έρημο. Αίφνης τα λιγωμένα Μ.Μ.Ε., τα οποία ανακάλυπταν και αναδείκνυαν την «υπευθυνότητα» και την «σωφροσύνη» του Φ. Κουβέλη, ανέκρουσαν πρύμναν.

Οι εσωτερικές διαμάχες, μεταξύ όσων επιθυμούσαν επανένταξη στον κυβερνητικό συνασπισμό και εκείνων που λοξοκοιτούν προς τον ΣΥΡΙΖΑ ταλάνισαν το κόμμα. Έως ότου την χαριστική βολή έδωσε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, καθώς η ετοιμόρροπη ΔΗΜ.ΑΡ καταποντίσθηκε στις κάλπες.

Τα «ήξεις – αφήξεις» του αρχηγού της, σχετικά με το πιθανολογηθέν ενδιαφέρον του για την προεδρία της δημοκρατίας, εξαφάνισαν και τα έσχατα υπολείμματα (προσωπικής και πολιτικής του) αξιοπιστίας.

Η επανεκλογή στην ηγεσία ενός κόμματος – φαντάσματος, μόνο και μόνο για να δρομολογηθεί συντεταγμένα η επιστροφή των «άσωτων υιών» στον ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι θα κλείσει ο κύκλος, ώστε να επιβεβαιωθεί η εκτίμηση πως ο κυβερνητισμός είναι μια ανίατη ασθένεια.

 

 

Προεδρικές βολιδοσκοπήσεις

Οι πρώτες τροχιοδεικτικές βολές για την υποψηφιότητα του προέδρου της δημοκρατίας συνέκλιναν στο πρόσωπο του Φ. Κουβέλη.

Ο αρχηγός της αποσυντιθέμενης ΔΗΜ.ΑΡ αποτελεί ένα από τα πιθανά «χαρτιά» του Αντ. Σαμαρά, στην προσπάθειά του να εμφανίσει τον μαγικό αριθμό 180 και να παρατείνει τον βίο της κυβέρνησής του.

Ακολούθησαν δηλώσεις –ένθεν κι εκείθεν- οι οποίες τάχθηκαν υπέρ και κατά μιας τέτοιας πρότασης.

Σε ό,τι αφορά τον Φ. Κουβέλη αυτός αρκείται στο να διαρρέει πως όλα θα συζητηθούν εν ευθέτω χρόνω. Αποστασιοποιούμενος εμφανώς από παλιότερες δηλώσεις του, με τις οποίες έδειχνε να μην ενδιαφέρεται για την μετάβαση στον κορυφαίο πολιτειακό θώκο. Μάλιστα τίθενται και πολιτικά προαπαιτούμενα, όπως η αλλαγή πορείας της κυβέρνησης.

Αυτή ωστόσο η προϋπόθεση ενισχύει την αίσθηση μιας μακρόχρονης και ανοιχτής διαπραγμάτευσης. Ωστόσο το συγκεκριμένο σημείο αποκαλύπτει και τις πολιτικές ανακολουθίες της ΔΗΜ.ΑΡ και του επικεφαλή της.

Πριν έναν χρόνο περίπου, με αφορμή το «μαύρο» στην ΕΡΤ, η συγκεκριμένη εκδοχή της «ανανεωτικής αριστεράς» απέσυρε την στήριξή της στην κυβερνητική πλειοψηφία.

Μάλιστα υπογραμμίσθηκε πως υπήρχαν γενικότερες διαφωνίες με τα περιεχόμενα των ασκούμενων πολιτικών –από τον τρόπο υλοποίησης μνημονιακών δεσμεύσεων έως τον εξοστρακισμό κάθε αντιρατσιστικής νομοθεσίας. Η εθελούσια απόσυρση μετέτρεψε σε δικομματική την κυβέρνηση και –παρά τις εσωτερικές αμφισβητήσεις – αποτυπώθηκε στον δημόσιο και κοινό βουλευτικό λόγο της ΔΗΜ.ΑΡ.

Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως ο ίδιος ο Φ. Κουβέλης, που υπήρξε πρωτομάστορας αυτής της τακτικής, αμφισβητεί τον ίδιο του τον εαυτό.

Μιας και δεν υφίστανται δείγματα ουσιαστικής μεταβολής στις επιλογές του Αντ. Σαμαρά και του Β. Βενιζέλου. Επομένως η διασπορά ψευδαισθήσεων μπορεί να εξηγηθεί με διάφορους τρόπους, σε κάθε περίπτωση αφήνει έκθετη την γραμμή της ΔΗΜ.ΑΡ από τον Ιούνιο του 2013 και εντεύθεν.

Είναι νωρίς να αποφανθούμε αν η περίπτωση του Φ. Κουβέλη απηχεί όντως τις εκτιμήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για την διαδοχή του Κ. Παπούλια ή αν αποτελεί μέσο βολιδοσκόπησης διαθέσεων συγκεκριμένων βουλευτών.

Το παιχνίδι άρχισε και θα υπάρξουν αρκετές συγκινήσεις κατά τη διάρκειά του.

Παραίτηση ή μη … αρχειοθέτηση έτσι κι αλλιώς!

Η απόφαση του Φ. Κουβέλη να παραιτηθεί από την ηγεσία της ΔΗΜ.ΑΡ και ότι ακολούθησε, όπως κι αν αναγνωσθεί μια πρακτική συνέπεια ομολογεί:

 Ότι οι τίτλοι τέλους για το συγκεκριμένο κόμμα είναι θέμα χρόνου και μόνο.

Η ίδρυσή του στα 2010, με την αποκοπή βουλευτών από την κοίτη του τότε ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, στόχευε στο να συμβάλλει στην δημιουργία κυβερνήσεων της κεντροαριστεράς.

Στις διπλές εκλογές του 2012 υποδέχθηκε ένα μέρος στελεχών και ψηφοφόρων του αποσυντιθέμενου ΠΑΣΟΚ. Παρά τις ρητές διαβεβαιώσεις του Φ. Κουβέλη πως η πολιτική πυξίδα της ΔΗΜ.ΑΡ συμπυκνώνεται στο «ούτε ΝΔ, ούτε ΠΑΣΟΚ», συγκυβέρνησε με αμφότερους.

Στενός συνεργάτης του Λ. Κύρκου από την δεύτερη εκδοχή της ανανεωτικής αριστεράς μετά το ΚΚΕεσ –την ΕΑΡ – επιχείρησε να αντιγράψει τις τακτικές του πολιτικού του μέντορα. Άλλωστε υπήρξε υπουργός στην κυβέρνηση Τζανεττάκη το 1989, κατά την εφήμερη συγκατοίκηση δεξιάς-αριστεράς.

Η στήριξη της ΔΗΜ.ΑΡ από ισχυρά επιχειρηματικά και μιντιακά συγκροτήματα, το διάστημα που στήριζε την κυβέρνηση Σαμαρά, είχε προφανείς σκοπιμότητες. Τη νομιμοποίηση ενός τοποτηρητή των μνημονιακών υποχρεώσεων και την έγκριση των «πακέτων βοήθειας».

Η ΔΗΜ.ΑΡ, σε μια αποθέωση πολιτικής διπλότητας, επέλεξε την λογική ακροβασία του «καταψηφίζουμε τα μνημόνια, στηρίζουμε την κυβέρνηση που τα νομοθετεί». Ταυτόχρονα ένα ευρύ κομματικό δυναμικό απολάμβανε τη μέθη της κρατικής διαχείρισης, σε κάθε δυνατό επίπεδο. Όταν, με αφορμή την «κρίση της ΕΡΤ» ο Φ. Κουβέλης ήρε την στήριξη στην συγκυβέρνηση ουσιαστικά υποθήκευσε τις πολιτικές του προοπτικές. Η ΔΗΜ.ΑΡ υπήρξε, εξ’ υπαρχής, ο αριστερός μπαλαντέρ σε μια σημαδεμένη τράπουλα.

Η αντιπολιτευτική ηθοποιία μόνο καγχασμό μπορεί να προκαλέσει, όταν η πλειονότητα των φυγόκεντρων τάσεων λαχταρούσε κυβερνητικά μεγαλεία. Η ετυμηγορία της κάλπης των ευρωεκλογών έβαλε την ταφόπλακα στο συγκεκριμένο εγχείρημα.

Πλάνητες και ανέστιοι βουλευτές της αναζητούν στέγη μεταξύ «Ελιάς», ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και πέριξ της ΝΔ.

Μαζί με την ΔΗΜ.ΑΡ τελειώνει και η ελληνική εκδοχή της ανανεωτικής αριστεράς, η οποία ουδέποτε ξεπέρασε μια αταβιστική έλξη προς την δεξιά.

 

Όταν η πολιτική κρύβεται πίσω από μια δικαστική απόφαση.

Ακούμε και διαβάζουμε απίθανα πράγματα.

Ζούμε μια παραφροσύνη μεθοδευμένη και κατευθυνόμενη.

Μέγα ζήτημα η απόφαση του ΣτΕ για την ΕΡΤ. Γύρω από αυτήν οι συζητήσεις, πίσω από αυτήν κρυμμένοι και αδύναμοι πολιτικοί!

Το ότι το ΣτΕ έκρινε αρχικά νόμιμη τη διάλυση της ΕΡΤ και την απόλυση των υπαλλήλων της, τι σημαίνει για αυτούς που έχουν αντίθετη πολιτική άποψη;

Επειδή την έκρινε έτσι σημαίνει ότι κρίνεται και πολιτικά ορθή;

Για να μην τρελαθούμε δηλαδή…

Βενιζέλος και Κουβέλης κατήγγειλαν την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Έκαναν λόγο για τυφλές αποφάσεις που βαφτίζονται «μεταρρυθμίσεις», ζήτησαν την απόσυρση της, φωνάζοντας μέχρι και χθες για τεράστιο θέμα λειτουργίας της ίδιας της Δημοκρατίας.

Σήμερα τι λένε; Καθαρά. Χωρίς υπεκφυγές.

Από πότε και γιατί η πολιτική υποτάσσεται σε μια απόφαση της Δικαιοσύνης;

Άλλο θέμα η κυβερνητική λειτουργία και το αλισβερίσι αξιωμάτων, άλλο θέμα η επικαιροποίηση της προγραμματικής συμφωνίας, άλλο θέμα ο ανασχηματισμός, άλλο θέμα ο αυταρχισμός του Σαμαρά και η λογική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»!

Τι δεν καταλαβαίνετε; Τι κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε;

Εκτός και εάν η 17^η Ιουνίου του 2013 θα ανακηρυχθεί ως Ημέρα εορτασμού της Πολιτικής Κωλοτούμπας!

Όταν η πολιτική παράγεται με διαρροές τότε οι δηλώσεις δεν έχουν αξία

Δεν ήταν λίγα τα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που είπαν στον Βαγγέλη Βενιζέλο να ανεβάσει τόνους και μάλιστα αν χρειαστεί να φύγει και από το κυβερνητικό σχήμα και να πάμε κατευθείαν για εκλογές.

Απ’ ότι προκύπτει ότι η Θεοδώρα Τσάκρη, ο Απόστολος Κακλαμάνης, η Τόνια Αντωνίου και ο Μιχάλης Καρχιμάκης ζήτησαν από τον Βενιζέλο να δείξει δύναμη στο συγκεκριμένο θέμα, να μην υποχωρήσει και να τραβήξει το θέμα στα άκρα.

Οι ίδιες πηγές λένε ότι ο Βενιζέλος τους ενημέρωσε για την αποφασιστικότητα του Σαμαρά να πάει στα άκρα και για το ενδεχόμενο σύγκρουσης.

Εύλογα μπορεί κάποιος να πει πως συμβιβάζεται το κλίμα σύγκρουσης από τη μια, με μια κοινή παράκληση για ραντεβού από την άλλη.

Πως συμβιβάζεται ο οργισμένος διάλογος που έλεγαν οι διαρροές που έφτασε μέχρι και το κλείσιμο του τηλεφώνου ανάμεσα σε Βενιζέλο και Σαμαρά, όταν λίγο αργότερα επιβεβαιώνονταν από όλες τις πλευρές ότι κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους τα είχαν συζητήσει αυτά τα θέματα πέρα και έξω από το γεγονός ότι υπήρχαν διαφωνίες.

Από την πλευρά της ΔΗΜΑΡ τώρα πέρα από τις δηλώσεις του στελεχιακού δυναμικού για την αντίθεση σ’ αυτή την εξέλιξη, την παρατήρηση στον Αντώνη Σαμαρά την έκανε πρώτος ο Φώτης Κουβέλης.

Λίγο πριν το Μαξίμου διέρρευσε χθες τα περί σημερινής τους επικοινωνίας για προσδιορισμό ραντεβού και υπήρξε μια άτυπη συνάντηση μελών με βουλευτές της ΔΗΜΑΡ όπου εκεί επιχείρησαν να προσδιορίσουν την πολιτική κατεύθυνση που θα πάνε.

Η αίσθηση που δημιουργήθηκε και στους βουλευτές είναι ένα προεκλογικό κλίμα. Μάλιστα φέρεται ο ίδιος ο Φώτης Κουβέλης να λέει στους βουλευτές κλείνοντας αυτή την άτυπη συνάντηση «άντε και καλό μας αγώνα».

Πριν τις δηλώσεις Σαμαρά και πολύ πριν τις διαρροές περί συναντήσεων τα μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσδιόρισαν μια εντελώς διαφορετική συνθήκη από εκείνη της σύγκρουσης που είχε δημιουργηθεί από το πρωί. Δεν έχει σημασία με τι χαρακτηρισμούς την προσδιόριζαν αλλά πάντως δημιουργούσαν την αίσθηση ότι ήταν εντελώς διαφορετικό το κλίμα.

Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Αν το ήξερα θα το έγραφα.

 

Α.Π. (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΗΜΕΡΑ)

Η πολιτική προβολή μιας νομοθετικής πρωτοβουλίας

Αν κάτι μένει από την αποτυχημένη – απ’ ότι φαίνεται – προσπάθεια να ψηφιστεί το συγκεκριμένο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, (λέω συγκεκριμένο γιατί μπορεί να προκύψει κανένα γενόσημο, για συγκεκριμένους λόγους από τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών που μετέχουν στην Κυβέρνηση), είναι η σαφέστατη οριοθέτηση των ρόλων κάθε κόμματος στην τρικομματική Κυβέρνηση.

Για όσους είχαν ψευδαισθήσεις ότι μπορούν να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό τα κυβερνητικά πράγματα, το μήνυμα είναι καθαρό: Υπάρχουν πρωταγωνιστές, υπάρχουν και κομπάρσοι. Υπάρχουν αυτοί που μπορούν να αποφασίζουν και αυτοί που μπορούν να παρακολουθούν.

Όσο σκληρό και αν ακούγεται για τους δύο εκ των τριών κυβερνητικούς εταίρους, είναι σαφέστατο ότι η κεντρική πολιτική γραμμή – που δεν μπαίνει σε διαπραγμάτευση – είναι αυτή που προκύπτει από τα κομματικά επιτελεία της ΝΔ. Περιθώρια για ανατροπές και αλλαγές σε αυτή, δεν υπάρχουν, γιατί απλά δεν αλλάζει η κεντρική πολιτική γραμμή με βαθειά συντηρητικά χαρακτηριστικά.

Είναι επίσης κατανοητή η προσπάθεια των δύο μικρότερων εταίρων της συγκυβέρνησης, καθώς είχαν καταστήσει σημαία του «προοδευτικού χαρακτήρα» της συμμετοχής τους σ’ αυτήν την υπερψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου.

Αλλά προφανώς λογάριασαν χωρίς το ξενοδόχο: Οι πολιτικές στοχεύσεις της ΝΔ, δε συμβαδίζουν με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Δεν είναι απλά οι «σκληροπυρηνικοί» που αντιδρούν, αλλά μια  συνολική κομματική λογική που στοχεύει στις επόμενες εκλογές και λέει απλά πως η σύγκρουση με τη Χρυσή Αυγή, θα περιχαρακώσει το χώρο της και άρα δεν θα μπορέσει η ΝΔ να αντλήσει από εκεί δυνάμεις.

Για το λόγο αυτό άλλωστε η κοινοβουλευτική της ομάδα δεν επρόκειτο να υπερψηφίσει ένα τέτοιο νομοσχέδιο, οπότε η σχετική συζήτηση ήταν «περί πώλου όνου».

Η συμμετοχή των στενών συνεργατών του Σαμαρά στις κομματικές συσκέψεις της ΝΔ για το νομοσχέδιο και η κατάληξη που είχαν είναι ενδεικτική της στάσης του κόμματος τους. Το μήνυμα είναι παραπάνω από ξεκάθαρο.

Η συνάντηση των τριών αρχηγών δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι ουσιαστικό. Το πολύ πολύ να υπάρξει μια γενικόλογη συμφωνία, προκειμένου να σωθεί , όχι η ουσία αλλά τα προσχήματα, για τους εκτεθειμένους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.

Όταν όμως η συμμετοχή σου σε μια Κυβέρνηση, μετατρέπεται από ισότιμος εταίρος σε «τσόντα», ποιος ο λόγος να τη συνεχίσεις; Όταν μονίμως και χωρίς προσχήματα οι (όποιες) προτάσεις σου, μένουν απλά λόγια του αέρα, τι κερδίζεις από αυτή;

Όταν ο ένας κυβερνά και οι άλλοι απλά παίζουν το ρόλο του υποστηρίγματος τι περιμένεις και επιμένεις σε αυτού του τύπου τη συνεργασία;

Όταν για το μόνο που είσαι απαραίτητος είναι να συμπληρώνεται ο απαραίτητος αριθμός ψήφων και να εγκρίνονται στο κοινοβούλιο οι επιλογές της ΝΔ, τι περιμένεις να συμβεί;

Πριν βιαστούν οι εραστές της κυβερνητικής συνεργασίας να απαντήσουν πως:  «αν δεν ήμασταν εμείς οι αποφάσεις θα ήταν σε ακόμη πιο συντηρητική κατεύθυνση» ( πράγμα για το οποίο αμφιβάλω), ας σκεφτούν ότι αν δεν ήταν αυτοί … δεν θα υπήρχε η συγκεκριμένη Κυβέρνηση, με τη συγκεκριμένη νεοσυντηρητική ατζέντα!

Τα υπόλοιπα είναι για το θεαθήναι και οι αφελείς λιγοστεύουν σε τούτη την χώρα.

Αμαρτία εξομολογουμένη, ούκ έστι αμαρτία!

Είναι προφανές ότι τα πολιτικά καύσιμα της τρικομματικής κυβέρνησης έχουν αρχίσει να εξαντλούνται. Οι συνεχείς «επιτυχίες» με την είσπραξη των προαποφασισμένων (από το Eurogroup του περασμένου χρόνου) δόσεων και η ευημερία των αριθμών έχουν ημερομηνία επικοινωνιακής λήξης.

Οπότε, όσο η καθήλωση και η έλλειψη προοπτικής τείνουν ν’ αποκτήσουν χαρακτήρα τετελεσμένων, είναι λογικό να πλησιάζει η φθορά –και η είσπραξή της από τους κυβερνητικούς συνεταίρους.

Καθώς η ηγεμονική σφραγίδα βρίσκεται (αδιαμφισβήτητα) στα χέρια του πρωθυπουργού και του κόμματός του είναι λογικό να περισσεύει η δυσαρέσκεια στους συνεταίρους του. Πυκνώνουν, λοιπόν, τα κρούσματα (ελεγχόμενης) απειθαρχίας και διακριτικής υπόμνησης πως η κυβέρνηση δεν είναι αμιγώς «γαλάζια».

Ύστερα από την παρέμβαση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ για τις νεοδημιουργηθείσες θέσεις αναπληρωτών υπουργών ήταν η σειρά του Φ.Π.Α στην εστίαση ν’ αποτελέσει αφορμή τριβών.

Ο Β. Βενιζέλος ανακάλυψε αίφνης –μετά την επιτυχή επιθεώρηση της τρόικα- πως ήλθε η ώρα για την μείωσή του. Μάλιστα το φιλολαϊκό λίφτινγκ του κόμματος συνεχίσθηκε, μ’ ευρύτερο ορίζοντα. Η εκπρόσωπος τύπου Φ. Γεννηματά δήλωσε χαρούμενη «που οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ αποκτούν κεντρικό ρόλο στην ατζέντα του πρωθυπουργού».

Είναι συγκινητικό που η αγέρωχη στάση της εκτιμάται τόσο πολύ από το Μαξίμου, έστω και ως ευκαιρία πολιτικού προβληματισμού του Αντ. Σαμαρά.

Εν τω μεταξύ και ο έτερος «φτωχός συγγενής» της συγκυβέρνησης, η ΔΗΜ.ΑΡ, κινείται στον αστερισμό των εσωτερικών αντιπαραθέσεων Μανιτάκη –Ρουπακιώτη, ωστόσο παραμένει σταθερή στην γραμμή «διαφωνώ, άρα υπερψηφίζω».

Μάλιστα ο Φ. Κουβέλης μετέφερε ως τον Μπαρόζο το ότι η πολιτική του μνημονίου διαλύει την κοινωνία. Κατά το «αμαρτία εξομολογουμένη ούκ έστι αμαρτία», η ΔΗΜ.ΑΡ ευελπιστεί σε μια άφεση αμαρτιών.

Ωστόσο αυτού του είδους το πολιτικό δίπορτο είναι περιορισμένης χρησιμότητας, καθώς οι πάντες γνωρίζουν την κατάληξή του. καθώς, μόλις τελειώσουν οι οιμωγές και οι διαφωνίες, η συνισταμένη αποτελεί την έκφραση της πολιτικής βούλησης του Αντ. Σαμαρά.

Έστω κι αν, για λόγους αποστασιοποίησης από τους μικροκομματικούς ανταγωνισμούς (θεσμικά υπεράνω γάρ), αφήνει σε άλλους συνεργάτες του την εκφώνησή της. Λόγου χάρη στην περίπτωση του Φ.Π.Α στην εστίαση η αρνητική απάντηση σε ΠΑΣΟΚ και (εμμέσως) ΔΗΜ.ΑΡ δόθηκε από τον ΥΠΕΘΟ Γ. Στουρνάρα. Όπως εξήγησε η τρόικα δεν εγκρίνει κάτι τέτοιο οπότε το πολυνομοσχέδιό του υποκλίνεται στις επιταγές της.

Τώρα με ποια ακριβώς ιδιότητα ένας εξωκοινοβουλευτικός υπουργός μπορεί ν’ αποφασίζει τι θα ισχύσει, χωρίς να ενδιαφέρεται για την γνώμη των (δύο εκ των τριών) κομμάτων της συγκυβέρνησης, ας μην επιμένουμε να μάθουμε.

Οι σκιαμαχίες έχουν τα όριά τους.

Συμβιβασμός με ασφυκτικό έλεγχο!

Συμφωνία με πολλές δόσεις και ασφυκτικούς μηχανισμούς ελέγχου στις Βρυξέλλες. Μέσα στο Δεκέμβριο θα γίνει η εκταμίευση της δόσης, ύψους 34,4 δισ. ευρώ, ενώ άλλα 9,3 δισ. ευρώ θα δοθούν σε τρεις υπο-δόσεις μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2013.

Η συμφωνία θα οδηγήσει σε μείωση του δημόσιου χρέους κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες ή 40 δισ. ευρώ, στο 124% του ΑΕΠ το 2020, και ουσιαστικά κάτω από το 110% του ΑΕΠ το 2022.

Συντονισμένες δράσεις

Η μείωση του δημόσιου χρέους θα προέλθει από μια σειρά συντονισμένες δράσεις, στις οποίες συμφώνησαν ύστερα από μαραθώνια συνεδρίαση οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης, σήμερα τις πρώτες πρωινές ώρες.

Ειδικότερα, μειώνεται κατά 100 μονάδες βάσης, από τις 150 στις 50 μονάδες, το επιτόκιο που ισχύει για τα διμερή δάνεια που δόθηκαν στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του πρώτου προγράμματος. Οι μνημονιακές χώρες, δηλαδή Πορτογαλία και Ιρλανδία, δεν θα συμμετάσχουν στη μείωση για όσο διάστημα παραμένουν σε καθεστώς στήριξης. Επίσης μειώνεται κατά 10 μονάδες βάσης το κόστος της προμήθειας που καταβάλλεται από την Ελλάδα για τα δάνεια του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Επεκτείνεται η αποπληρωμή των διμερών δανείων που θα λάβει η Ελλάδα από το ΕΤΧΣ για 15 χρόνια, ενώ αναβάλλεται η καταβολή τόκων για την Ελλάδα για τα δάνεια αυτά κατά 10 χρόνια.

Οι εταίροι θα προχωρήσουν στην επαναγορά ελληνικών ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά, μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Η αγορά ομολόγων θα γίνει με ανώτατη τιμή όχι μεγαλύτερη από την αξία που είχαν στο κλείσιμο της δευτερογενούς αγοράς στις 23 Νοεμβρίου.

Με την απόφαση αυτή, που θα επικυρωθεί από τα εθνικά κοινοβούλια, ανοίγει ο δρόμος για την εκταμίευση των τριών εκκρεμών δόσεων. Τα 34,4 δισεκατομμύρια θα καταβληθούν μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου, ύστερα από σχετική απόφαση του Eurogroup της 13ης Δεκεμβρίου. Τα υπόλοιπα θα καταβληθούν σε τρεις δόσεις το πρώτο τρίμηνο του 2013, υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα μας θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της, συμπεριλαμβανομένης και της φορολογικής μεταρρύθμισης.

Αποχωρώντας από τη συνεδρίαση του Eurogroup, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, δήλωσε ότι «χαιρετίζει τη συμφωνία η οποία και θα μειώσει την αβεβαιότητα, αυξάνοντας την εμπιστοσύνη για την Ελλάδα και την Ευρώπη».

Μηχανισμοί ελέγχου

Ο επικεφαλής του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, εξήρε εκ νέου, κατά τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε τη συνεδρίαση, τις προσπάθειες που έχει καταβάλει η Ελλάδα και υπενθύμισε τους μηχανισμούς ελέγχου και τους αυτόματους σταθεροποιητές που καλύπτουν τις τυχόν αποκλίσεις στον προϋπολογισμό.

Η κα Λαγκάρντ τόνισε επίσης ότι η Ελλάδα θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της, αλλά ανέφερε ότι θα εισηγηθεί την εκταμίευση των χρημάτων που αναλογούν στο Ταμείο από την επόμενη δόση, μόνο αφού ολοκληρωθεί επιτυχώς το Πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων.

Όπως διευκρίνισε στη συνέχεια ο επικεφαλής του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων του Eurogroup, Τόμας Βίζερ, το πρόγραμμα επαναγοράς θα ξεκινήσει άμεσα και θα καλυφθεί από υπάρχοντα χρήματα του προγράμματος, όχι νέα.

Το παρασκήνιο που οδήγησε στο συμβιβασμό

Η χθεσινή συνεδρίαση, παρότι ξεκίνησε με αισιόδοξες δηλώσεις και εκτιμήσεις, στην πορεία άρχισε να δυσκολεύει και να εξελίσσεται σε άγρια κόντρα μεταξύ της κας Λαγκάρντ και του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Η επικεφαλής του διεθνούς οργανισμού απέρριπτε τη μία μετά την άλλη τις προτάσεις που παρουσίαζαν οι Ευρωπαίοι εταίροι, γιατί αυτές δεν οδηγούσαν στη μείωση του δημόσιου χρέους κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες ή περίπου 40 δισ. ευρώ.

Και δεν οδηγούσαν στο παραπάνω ποσό, γιατί ορισμένοι υπουργοί, όπως ο κ. Σόιμπλε και οι ομόλογοί του, της Φινλανδίας και της Ολλανδίας, έθεταν συνεχώς το θέμα του κόστους που θα είχε για τις χώρες τους κάθε συνιστώσα της συμφωνίας που παρουσιαζόταν από τον πρόεδρο του Εurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.

Έγιναν αλλεπάλληλες συναντήσεις εκτός αίθουσας μεταξύ του κ. Γιούνκερ και του Γερμανού υπουργού, επειδή ο κ. Σόιμπλε εκνευρίστηκε από τις διαρροές που γίνονταν από άλλους υπουργούς μέσω… twitter, με αποτέλεσμα να πληροφορούνται οι δημοσιογράφοι για την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης. Ωστόσο, μέχρι αργά τη νύχτα, δεν είχε βρεθεί λύση.

Οι Γερμανοί επιχείρησαν, κάποια στιγμή, να «σαλαμοποιήσουν» τις αποφάσεις, προτείνοντας να αφήσουν ορισμένες για την επόμενη τακτική συνεδρίαση του Εurogroup, στις 3 Δεκεμβρίου. Η απόπειρα αυτή προσέκρουσε στην άρνηση της κας Λαγκάρντ, ενώ και ο κ. Γιούνκερ ζητούσε συνολική απόφαση σε αυτή τη συνεδρίαση, ωστόσο το Βερολίνο επέμενε.

Η επικεφαλής του ΔΝΤ ζητούσε από τους Ευρωπαίους πρώτα να αποφασίσουν τα μέτρα και μετά θα εξετάσει το αίτημά τους για μια μετακίνηση του διεθνούς οργανισμού από την αρχική του θέση, ώστε να βρεθεί ο κοινός τόπος που θα διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους.

Οι διαφωνίες μεταξύ των εταίρων αφορούσαν σχεδόν όλες τις συνιστώσες της απόφασης και η αιτία ήταν το κόστος. Όπως ανέφερε Ευρωπαίος διπλωμάτης, στο «τραπέζι» βρέθηκαν, κάποια στιγμή, 10 συνδυασμένα μέτρα, με στόχο να βρεθούν τα 40 δισ. ευρώ.

Αυστηροί οι όροι χορήγησης

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε το Eurogroup, αναφέρεται ότι τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης είναι διατεθειμένα και για την περαιτέρω μείωση των επιτοκίων στα διακρατικά δάνεια που έχει λάβει η Ελλάδα, όταν η χώρα μας επιτύχει το ποσοστό πρωτογενούς πλεονάσματος που προβλέπεται στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Στόχος, όπως προκύπτει από τη σχετική ανακοίνωση του ΔΝΤ, είναι να μειωθεί το ελληνικό χρέος «πολύ κάτω» από το 110% του ΑΕΠ το 2022.

Το πρόγραμμα συνοδεύεται από αυστηρούς όρους παρακολούθησης του προϋπολογισμού και των ιδιωτικοποιήσεων από ειδική ομάδα, ενώ ειδική μνεία γίνεται στη λειτουργία των ρητρών αυτόματης δημοσιονομικής διόρθωσης, όταν υπάρχουν αποκλίσεις στην εκτέλεση του προϋπολογισμού ή την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων. Ο πρόεδρος του EFSF, Κλάους Ρέγκλινγκ, δήλωσε ότι το Ταμείο θα παρακολουθεί τον ελληνικό ειδικό λογαριασμό και πως η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να ενημερώνει πριν και μετά, για την κίνηση του λογαριασμού.

Παράλληλα, για την καταβολή του δεύτερου τμήματος της δόσης, που θα γίνει στο πρώτο τρίμηνο του 2013, ο επίτροπος Ολι Ρεν δήλωσε ότι το ποσό θα καταβληθεί σε τρεις δόσεις, ανάλογα με την πορεία εφαρμογής των μέτρων και των δεσμεύσεων. Στα «προαπαιτούμενα» εντάχθηκε και η φορολογική μεταρρύθμιση, η οποία πρέπει να ολοκληρωθεί μέχρι τον Ιανουάριο.

Οι δηλώσεις των Κυβερνόντων

«Όλα πήγαν καλά. Το παλέψαμε οι Έλληνες, όλοι μαζί, και αύριο ξεκινάει μια καινούργια μέρα για όλους τους Έλληνες. Αύριο θα έχουμε περισσότερα να πούμε με λεπτομέρειες», δήλωσε ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς τα ξημερώματα και επικοινώνησε με τους πολιτικούς αρχηγούς που στηρίζουν την κυβέρνηση.

«Η σημερινή απόφαση του Eurogroup και του ΔΝΤ είναι σημαντική διότι κρατά την Ελλάδα στο ευρώ, της δίνει σημαντική ευκαιρία να βγει από το φαύλο κύκλο της ύφεσης και της υπερχρέωσης και συμβάλει στη μείωση του χρέους της», είπε ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας.

Υπογράμμισε ακόμη ότι η σημερινή απόφαση απελευθερώνει πόρους μέσω της μείωσης των επιτοκίων των δανείων που έχει συνάψει η Ελλάδα με τις χώρες της ευρωζώνης και με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

«H Ελλάδα είναι πλέον χώρα που δανείζεται με πολύ χαμηλά επιτόκια σε σχέση με άλλες χώρες στην ευρωζώνη», πρόσθεσε.

Eυ. Βενιζέλος: Nέα αφετηρία

«Το πλαίσιο που διαμορφώθηκε στο Eurogroup είναι η νέα αφετηρία που χρειάζεται η χώρα μετά από εννέα μήνες αναμονής», δήλωσε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο Ευάγγελος Βενιζέλος και πρόσθεσε:

«Οι λεπτομέρειες έχουν τη σημασία τους, το κρίσιμο όμως είναι η μεγάλη εικόνα. Και αυτή είναι αναμφίβολα θετική χάρις στις σκληρές θυσίες του ελληνικού λαού. Σε εμάς, τις Ελληνίδες και τους Έλληνες, εναπόκειται τώρα να αξιοποιήσουμε το πλαίσιο αυτό και να οργανώσουμε τις εσωτερικές προϋποθέσεις της εθνικής ανάκαμψης».

Φ. Κουβέλης: Αποφασιστικό βήμα για την παραμονή στο ευρώ

Τη συμφωνία Ε.Ε. και ΔΝΤ υποδέχθηκε θετικά και ο Φώτης Κουβέλης. «Οι αποφάσεις του Eurogroup, με τη συνέχιση της χρηματοδότησης και τη μείωση των επιβαρύνσεων του χρέους, συνιστούν αποφασιστικό βήμα για την παραμονή της χώρας στο ευρώ», αναφέρει σε δήλωσή του ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ.

Παρατηρεί πάντως πως σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχουν να γίνουν πολλά ακόμη για την αντιμετώπιση της κρίσης, συμπληρώνοντας πως και η Ελλάδα πρέπει να συμμετέχει ουσιαστικά σε αυτή τη διαδικασία.

«Η χώρα μας πρέπει να συνεχίσει τη μεγάλη προσπάθεια για τη σταθεροποίηση και την ανάκαμψη, με ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα, προώθηση αναπτυξιακών παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση της ύφεσης και δημιουργία ενός δικτύου κοινωνικής υποστήριξης», καταλήγει ο κ. Κουβέλης.

Τι έχουν τα έρμα και ψοφάν;

Παρά το γεγονός ότι η χθεσινή συνάντηση των αρχηγών των κομμάτων της συγκυβέρνησης εμφανιζόταν να έχει καταληκτικό χαρακτήρα το ροκάνισμα νεύρων και ορίων συνεχίζεται. Ήταν η σειρά του Φ. Κουβέλη ν ’ανακοινώσει πως η ΔΗΜ.Α.Ρ  δεν προτίθεται να υπερψηφίσει  τις  εργασιακές πτυχές του νέου μνημονίου.

Για να σπεύσει ο Β. Βενιζέλος να προσθέσει πως η χώρα «δεν είναι προτεκτοράτο» και πως δεν κατανοεί τις εμμονές της τρόικα.

Θα μπορούσαμε να πιθανολογήσουμε βασίμως πως παίζεται  ένα συνδυασμένο παιχνίδι, με τον Αντ. Σαμαρά να παριστάνει τον αμέτοχο πρωθυπουργό που «υποχρεώνεται» να ισορροπεί κάτω από τις πιέσεις των κυβερνητικών του συνεταίρων.

Λίγο πολύ η ιστορία δείχνει «σικέ», με τους καλούς και τους κακούς να εναλλάσσονται στους ρόλους .

Μήπως συγκινηθούν οι εκπρόσωποι των δανειστών και περικόψουν κάτι από το πρόγραμμα- ολετήρα.

Show must go on!

Ίσως ν’ αντιλήφθηκαν και οι πρωταγωνιστές του έργου με τίτλο «συσκέψεις πολιτικών αρχηγών» πως άρχισε να εκνευρίζει και τους πλέον νηφάλιους θεατές.

Γι’ αυτό και χθες είχαμε –εκτός απροόπτου- το ρέκβιεμ των διαδοχικών συναντήσεων Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη. Ως προς το σενάριο δεν υπήρχε (εξ’ αρχής) περιθώριο διαφορετικής έκβασής του. Έστω και με αστερίσκους και επιφυλάξεις η συμφωνία στο πακέτο των 13,5 δις ευρώ συνομολογήθηκε και τυπικά.

Οι δρακόντειες περικοπές μισθών και ημερομισθίων θ’ ανέλθουν, όπως αναμενόταν άλλωστε, στα επίπεδα των 10,5 δις ευρώ. Αν προστεθούν και τα 3 δις φορολογικών επιβαρύνσεων οι αξιώσεις της τρόικα γίνονται καθ’ ολοκληρία δεκτές.

Ακόμα και το άνοιγμα της κερκόπορτας γι’ απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, μέσω του εφευρήματος της «διαθεσιμότητας» 15.000 εργαζόμενων.

Όσο για την αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση (από τα 65 στα 67 έτη) αυτή ήταν δεδομένη, με την βοήθεια της σχετικής «ζύμωσης» από την πλειοψηφία των κεντρικών Μ.Μ.Ε.

Η σχετική πρωτοβουλία αποδοχής των τετελεσμένων του Δ.Ν.Τ και της Ε.Ε. ανήκει (θεσμικά και πολιτικά) στον Αντ. Σαμαρά.

Αφού «ανένηψε» δημοσίως, από τις κενολογίες των διαδοχικών «Ζαππείων», τώρα φόρεσε τον μανδύα της «ηθικής της ευθύνης».

Γνωρίζοντας βέβαια πως θα εισπράξει και το σκληρό τίμημα αυτής της αναπόδραστης (με βάση τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπεί πολιτικά) τροχιοδρόμησης. Αλλά υπάρχει περιθώριο να μοιραστεί τη φθορά και με τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς των συμπληρωμάτων της κυβέρνησης.

Παραδείγματος χάρη είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που πολιτεύθηκε ο Β. Βενιζέλος, διαφωνώντας τον Σεπτέμβρη με όσα (ως ΥΠΕΘΟ μάλιστα) είχε προγραμματίσει την άνοιξη στο πλαίσιο της κυβέρνησης Παπαδήμου. Τώρα του ξίνισε η «εσωτερική αναλογία» των μέτρων, σαν να υπήρχε πιθανότητα να υπάρξει διαφορετική.

Η επίκληση λόγων «υπέρτατης ανάγκης» , δεν γνωρίζω αν θα  αποτρέψει έναν νέο γύρο εσωκομματικού σπαραγμού στο ΠΑΣΟΚ. Γνωρίζω ότι για πολλούς η ψήφιση του πακέτου των μέτρων αποτελεί και την τελευταία κόκκινη γραμμή, την οποία δεν είναι διατεθειμένοι να την περάσουν. Και σε επίπεδο Κ.Ο. και σε επίπεδο κομματικών στελεχών.

Μυρίζει πολλή μοναξιά στην Ιπποκράτους, το επόμενο διάστημα…

Σε ότι αφορά την στάση του Φ. Κουβέλη διαπιστώνω  πως διεκπεραιώνεται η συνεπής διαχείριση της ασυνέπειας. Ενώ προσυπογράφει την παρούσα συνταγή εξακολουθεί να οραματίζεται απροσδιόριστα «ισοδύναμα μέτρα» τα οποία, κάπου στις καλένδες, θ’ αντικαταστήσουν αυτά που προτίθεται να υπερψηφίσει.

Δεν γνωρίζουμε αν εκείνοι που θα υποστούν στο πετσί τους την επέλαση ενός κοινωνικού οδοστρωτήρα προτίθενται ν’ αναγνωρίσουν τις φιλοσοφικές αντινομίες της ΔΗΜ.ΑΡ, αν και τα προγνωστικά δεν δείχνουν κάτι τέτοιο.

Αλλά ας προετοιμαστούμε για τον τελευταίο γύρο, την «σκληρή διαπραγμάτευση» με την τρόικα.

Αν συγκρατηθεί η οργή, εν τω μεταξύ!