Το παραμύθι της «προστασίας της λαϊκής κατοικίας»

Το να παραποιείται η αλήθεια είναι κάτι που πολλές φορές έχουμε αντιμετωπίσει. Η προσπάθεια όμως να καλυφθεί η αθλιότητα της εκποίησης της πρώτης κατοικίας, από τη σημερινή κυβέρνηση, ξεπερνά ακόμη και τα πιο ακραία όρια του ανεκτού.

Μια βόλτα στις εφορίες θα μπορούσε να πείσει  τον καθένα για την πραγματικότητα.

Μια πραγματικότητα που έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και διαμορφώνεται με βάση τα αποτελέσματα της υπέρμετρης φορολόγησης, της μείωσης μισθών και συντάξεων, της δημιουργίας μιας νέας και μεγάλης «νέας φτώχειας».

Δεν μιλάμε για συνειδητούς μπαταχτσήδες αλλά για ανθρώπους που αδυνατούν να ανταποκριθούν στους αυξανόμενους παράλογους φόρους και τις συνθήκες επιβίωσης σε μια κοινωνία φορολογικής ζούγκλας!

Κάποιοι κλείνουν τα μάτια τους. Κάποιοι άλλοι προσφέρουν στο κοινό τους παραμύθια για βίλες και πλούσιους που απλά δεν πληρώνουν, χάνοντας το δάσος των πολλών και αδύναμων που απλά δεν μπορούν να αντέξουν άλλο…

Στην Ελλάδα του 2017, τράπεζες, τρόικα και κυβέρνηση έχουν συμφωνήσει να εισπράξουν με κάθε τρόπο 40 δισ. ευρώ από τα «κόκκινα δάνεια», πράγμα που για τα σπίτια σημαίνει μέχρι και 20.000 πλειστηριασμούς!

Την ίδια ώρα περί τις 700.000 οικογένειες ζουν με «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια στις τράπεζες, τα οποία προ κρίσης, το 2009, δεν εξυπηρετούντο κατά 6% ενώ σήμερα το ποσοστό μη εξυπηρέτησης λόγω των πολιτικών που ακολουθήθηκαν (και κυρίως του συνδυασμού υπέρμετρης φορολογίας και μείωσης εισοδημάτων), έχει ανέλθει στο 45% .

Τα συνολικά ληξιπρόθεσμα προς Εφορίες από 38 δις το 2010 έφθασαν στα 100 δις σήμερα.

Αν εξαιρέσει κανείς τις 140.000 αιτήσεις υπαγωγής στο νόμο Κατσέλη (που λήγει το 2018) πάνω από 500.000 οικογένειες ήδη ζουν με την ανασφάλεια του πλειστηριασμού ακόμα και της πρώτης κατοικίας τους, καθώς ο νόμος Σταθάκη λήγει σε ένα μήνα και κανένας νόμος δεν υπάρχει, πλέον, που να απαγορεύει στις τράπεζες και στα «κοράκια» – που εκεί πωλούνται τα δάνεια – να τους ξεσπιτώσουν αρπάζοντας τους και τις πρώτες κατοικίες.

Το απλό ερώτημα που επανέρχεται αλλά εύκολα μπορεί να απαντηθεί είναι :

Γιατί δεν νομοθετείται η προστασία της πρώτης κατοικίας;

Μα γιατί είναι στο στόχαστρο και αποτελεί μέρος της συμφωνίας περί πλειστηριασμών! Μα γιατί «θα χρεωκοπούσαν οι τράπεζες» όπως αφελέστατα αλλά πολύ παραστατικά δήλωσε πρόσφατα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ!

Να προσθέσουμε  4,267 εκ. ΑΦΜ που έχουν χρέη στην Εφορία (από 1 εκ. το 2010), τα 1,724 εκατομμύρια Έλληνες (όπως η περίπτωση της οφειλέτριας που είδε το φως της δημοσιότητας ) που επειδή αδυνατούν να διατρέχουν άμεσα τον κίνδυνο κατάσχεσης των περιουσιακών τους στοιχείων (μεταξύ αυτών και των κατοικιών τους λόγω χρεών προς την Εφορία), και τους 990 χιλιάδες Έλληνες πολίτες, στους οποίους ήδη έχουν επιβληθεί μέτρα κατάσχεσης σε λογαριασμούς.

Αυτή είναι η αλήθεια για τη μη προστασία της «λαϊκής κατοικίας», που ήδη εξελίσσεται σε ολόκληρη τη χώρα και καμία κραυγή περί «βιλών» δεν μπορεί να αποκρύψει.

 

Για να πάρουμε μια βάση…

Με βάση τα στοιχεία τα οποία έπεσαν στο τραπέζι των Βρυξελλών οι πραγματικές χρηματοδοτικές ανάγκες της ελληνικής οικονομίας έως το τέλος του 2018 με βάση την έκθεση βιωσιμότητας του χρέους από το ΔΝΤ είναι 51,9 δισ. ευρώ.

Για χρεολύσια απαιτούνται 29,8 δισ. ευρώ, για τόκους 17,2 δισ. ευρώ ενώ στο πακέτο περιλαμβάνονται ποσά 7 δισ. ευρώ για την εξόφληση ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου και 7,7 δισ. ευρώ «μαξιλάρι» ασφαλείας για να καλύπτονται οι τρέχουσες ανάγκες.

Το ΔΝΤ στο τελευταίο του σενάριο εκτιμά ότι τα έσοδα από αποκρατικοποιήσεις έως το 2018 θα είναι μόλις 2 δισ. ευρώ και το πρωτογενές πλεόνασμα θα είναι στην τριετία 9,4 δισ. ευρώ.

Εφόσον αποφασιστεί να εξοφληθούν τα δάνεια του ΔΝΤ από το ΕSM θα απαιτηθούν 18-19 δισ. ευρώ.

Και τέλος για τις τράπεζες εξετάζεται το σενάριο της απευθείας ανακεφαλαιοποίησής τους από τον ESM. Ακόμη δεν έχει απαντηθεί το ποσό που θα χρειαστεί αν και βεβαίως οι υπολογισμοί χθες το ανέβαζαν στα 25 δις ευρώ. Αυτό όμως θα προσδιοριστεί τον Αύγουστο.

Έτσι απλά, να έχουμε μια εικόνα γιατί πολλά ακούμε το τελευταίο διάστημα σε σχέση με τα οικονομικά μεγέθη αλλά ας πάρουμε μια βάση!

Πορεία στην έρημο…

Η επιμονή στην ορολογία («προληπτική γραμμή στήριξης», «μνημόνια συνεννόησης») είναι μάλλον δευτερεύουσας σημασίας.

Αν επιθυμούμε να περιγράψουμε σε κάποιο θεωρητικό βάθος τα όσα προδιέγραψε το Eurogroup σχετικά με το μέλλον της Ελλάδας.

Επί της ουσίας το σχήμα προβλέπει γραπτή δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης, με την οποία θα τίθεται σε καθεστώς «ενισχυμένης επιτήρησης».

Τα περί εξόδου από το μνημόνιο αποδεικνύονται όνειρα θερινής νυκτός, αφού ο ασφυκτικός έλεγχος θα διατηρηθεί για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.

Το Δ.Ν.Τ. παραμένει στη θέση του, παρά τα όσα διαβεβαίωναν προ καιρού ο πρωθυπουργός και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.

Υπενθυμίζουμε απλώς –επειδή τα γεγονότα είναι καταιγιστικά και οι μνήμες ευάλωτες – πως είχε προηγηθεί, προ μηνός περίπου, επίσκεψη του Γκ. Χαρδούβελη στις ΗΠΑ.

Εκεί υποτίθεται πως ξεκίνησαν συνομιλίες, για συναινετικό διαζύγιο Ελλάδας και ΔΝΤ. Πλέον το ταμείο παραμένει, δόξη και τιμή, οπότε η γνωστή τρόικα θα μας επισκέπτεται αδιαλείπτως.

Το σημαντικότερο στοιχείο των εξελίξεων ωστόσο είναι η φόρμουλα που προδιαγράφεται για το χρέος. Οι διαθέσιμες ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα πως ένα νέο κούρεμα πρέπει να αποκλεισθεί. Το πιο πιθανό σενάριο έχει να κάνει με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και τη μείωση επιβαρύνσεων από τοκοχρεολύσια –σε συνάρτηση με την επίτευξη στόχων τους οποίους έχουν προσδιορίσει οι δανειστές.

Κοντολογής η χώρα θα παραμείνει όμηρος, για δεκαετίες, στα χέρια των τραπεζιτών και των χρηματοπιστωτικών αγορών. Αυτή είναι και η θεμελιώδης επιδίωξη των τεχνογραφειοκρατών της Ε.Ε., οι οποίοι μοιάζουν να αδιαφορούν για τις εσωτερικές εξελίξεις στην Ελλάδα.

Από την άλλη οι ηγεσίες της ΝΔ και του σημερινού ΠΑΣΟΚ βιάζονται να υπογράψουν το πλαίσιο της συμφωνίας για δύο προφανείς λόγους.

Ο πρώτος να την εμφανίσουν ως μέγιστο επίτευγμα που δρομολογεί την «μετά μνημόνιο» εποχή και την είσοδο στην ομαλότητα. Ο δεύτερος να κληροδοτήσουν την καυτή πατάτα στον ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον οι πρόωρες εκλογές –επ’ αφορμή των διεργασιών για νέο πρόεδρο δημοκρατίας – δεν αποφευχθούν.

Έτσι θα υποχρεωθεί να κινηθεί μέσα στα υφιστάμενα «χωρικά ύδατα», ή να συγκρουσθεί με τους δανειστές με απροσδιόριστες (σίγουρα όχι ευχάριστες) συνέπειες.

Ούτως ή άλλως το βλέμμα στρέφεται προς την επόμενη μέρα, αφού οι βασικές συντεταγμένες της πορείας στην έρημο δείχνουν απόλυτα προβλέψιμες.

 

 

Επιχείρηση «Πουλήστε όσο – όσο»

Ο ΕΝ.ΦΙΑ έχει προκαλέσει μια σειρά προβλημάτων, ακόμα και αποριών. Μόνο που οι ακρότητες που εμφανίσθηκαν σε κάποιες περιπτώσεις δεν αναιρούν την βασική στόχευση του μέτρου.

Αυτή δεν είναι άλλη από την ανασύνταξη της αγοράς ακινήτων (κύρια κατοικιών) μέσω της άσκησης ασφυκτικής εισοδηματικής πίεσης στους ιδιοκτήτες.

Για πολιτικούς λόγους το μετεμφυλιακό καθεστώς, επιθυμώντας να αμβλύνει τις κοινωνικές εντάσεις, διευκόλυνε την διαδικασία απόκτησης ιδιόκτητης στέγης για τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού. Η περίφημη «αντιπαροχή» και τα ευνοϊκά στεγαστικά δάνεια πήγαν χέρι-χέρι με τα αυθαίρετα που νομιμοποιούνταν κατά κύματα σε μελλοντικούς χρόνους.

Αποτέλεσμα το 90% των κατοίκων της χώρας να διαθέτει δικό του σπίτι. Αργότερα προστέθηκαν και τα τραπεζικά δάνεια, που δημιούργησαν νέας εσοδείας τετελεσμένα.

Η οικονομική κρίση δεν σημαίνει απλά την φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειονότητας, επιβάλει και την αλλαγή σχέσεων και δεδομένων. Πλέον η κοινωνική σύμβαση για ικανοποίηση του –συνταγματικά κατοχυρωμένου– δικαιώματος στην κατοικία, παύει να έχει νόημα για τους δανειστές και την συγκυβέρνηση.

Η τρόικα πιέζει ώστε να υποχρεωθεί να πουλήσει το σπίτι του όποιος αδυνατεί να καταβάλει τα διαρκή χαράτσια. Συνεπώς η φορολογία αποτελεί το εργαλείο της αλλαγής χεριών στην ιδιοκτησία των ακινήτων –επικουρικά δρουν και οι ρυθμίσεις για τα «κόκκινα δάνεια».

Μάλιστα εμφανίζεται με διπλή μορφή. Πρώτα μέσω της φορολογίας εισοδήματος, για όσους εμφανίζουν έσοδα από την διαχείριση της ακίνητης περιουσίας τους. Δεύτερον ως φόρος κατοχής ακινήτων, είτε με το χαράτσι της ΔΕΗ μέχρι πρόσφατα, είτε με την μονιμοποίηση του ΕΝ.ΦΙΑ από τούδε και στο εξής.

Η παγίωση αμφότερων των υποχρεώσεων (για την πρώτη φυσικά δεν υφίσταται ζήτημα) αποδεικνύει το μακροπρόθεσμο των στοχεύσεων.

Τα 2,65 δις ευρώ που προβλέπει η είσπραξη μέσω ΕΝ.ΦΙΑ είναι ιλιγγιώδες ποσό, με βάση την φοροδοτική ικανότητα των περισσοτέρων. Επομένως κάποια στιγμή θα βγάλουν στο σφυρί το σπίτι τους αφού δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στο κόστος των αλλεπάλληλων αφαιμάξεων.

Ώστε να το αποκτήσουν, σε εξευτελιστική τιμή, τραπεζίτες ή μεγαλοκατασκευαστές.

 

Απλά … μαθηματικά!

Ακόμη και ο υπερ-φιλελεύθερος Στ. Μάνος θεωρεί την ιδιωτικοποίηση της Eurobankένα σύστημα στο οποίο μπορούν να μπουν μόνο «ολίγοι επίλεκτοι».

Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο δείκτης PB  (τιμή προς λογιστική αξία) της Eurobankk ήταν 0,7736, ωστόσο, με κυβερνητική απόφαση, οι μετοχές θα προσφερθούν σε τιμή κατώτερη της αγοραίας. Δεδομένου ότι το ΤΧΣ που κατέχει το 98% των μετοχών δεν δικαιούται να συμμετέχει στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, ο επενδυτής που θα έχει την πλειοψηφία θα βάλει ένα ποσό γύρω στα 3 δις ευρώ.

Έτσι, σε λίγο διάστημα, όταν ο Ρ/Β επανέλθει στο επίπεδο εκείνου των άλλων συστημικών τραπεζών, τα χρήματά του θα υπερδιπλασιαστούν όμορφα και απλά.

Φυσικά η ζημιά για το δημόσιο (τα κοροΐδα φορολογούμενους, που χρηματοδότησαν την ανακεφαλαίωση) είναι αυτονόητη.

Τι αξία έχει ωστόσο μπροστά στο (σικέ) success story!

Πάρτε και το σπίτι , πάρτε και το νερό!

Δεν ξύπνησε ξαφνικά ο Σκορδάς και έθεσε το θέμα του ξεπαγώματος των πλειστηριασμών και μάλιστα στη Βουλή.

Κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο αφελής ώστε από τη μία να καλεί τα κόμματα να το συζητήσουν και από την άλλη να το … αρνείται.

Ούτε μπορώ να πιστέψω πως δεν γνωρίζει τι σημαίνει κάτι τέτοιο. Τι επιπτώσεις θα έχει σε εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες κατοικιών που η κρίση τους οδήγησε σε σημείο να μην μπορούν να είναι συνεπείς απέναντι στις Τράπεζες, στις οποίες για τη λήψη του δανείου υποθήκευσαν το σπίτι τους!

Στα 110.000 υπολογίζονται τα σπίτια που θα βγούνε μονομιάς στον πλειστηριασμό. Και οι εικόνες από την ανήκουσα επίσης στην κατηγορία των pigs Ισπανία, έρχονται στο μυαλό πολλών:

Πάνω από 400.000 κατοικίες κατασχέθηκαν ενώ 50.000 πλειστηριασμοί έγιναν μόνο στο πρώτο εξάμηνο του 2012. Το τραγικότερο όλων όμως ήταν πως σε επιδημία εξελίχθηκαν οι αυτοκτονίες πολιτών που οδηγούνταν σε εξώσεις από τα σπίτια τους. Τα ισπανικά ΜΜΕ όλο αυτό το διάστημα περιέγραφαν  ασύλληπτες καταστάσεις. Οικογένειες που τους έκαναν έξωση ζούσαν στις εισόδους των πολυκατοικιών, άλλες εξελίσσονταν σε καταληψίες στέγης για να βγάλουν τον χειμώνα ενώ για πρώτη φορά υπήρξαν άστεγοι που ζούσανε σε γέφυρες και σε οικοδομές.

Κύριος λόγος της εκτίναξης των πλειστηριασμών αναμένεται να είναι τα νέα λογιστικά πρότυπα, που θα εξωθήσουν τις πιστώτριες τράπεζες να «ξεφορτωθούν» περιουσιακά στοιχεία των οποίων οι αξίες μειώνονται.

Στην Ιρλανδία, όπου  το 2008 έσπασε η φούσκα των ακινήτων, κάπου 290.000 ακίνητα είναι άδεια, 1.850 ημιτελείς οικοδομές κατεδαφίζονται, ενώ πέρυσι 250.000 ιδιοκτήτες ζούσαν με τον φόβο της έξωσης και της κατάσχεσης. Σε δημοσιεύματα των Ιrish Times αναφέρονται σκληρές ιστορίες πλειστηριασμού ακινήτων, κάποιου καρδιοπαθούς που βρισκόταν με έμφραγμα στο νοσοκομείο, μιας ανύπαντρης μητέρας πέντε ανήλικων παιδιών, μιας γυναίκας που βρισκόταν στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου.

Είναι προφανές ότι πίσω από τις δηλώσεις Σκορδά βρίσκονται οι συμφωνίες με τις απαιτήσεις της Τρόικα. Είναι γνωστό άλλωστε ότι πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση, αναζητώντας ταυτόχρονα τρόπους για να χρυσώσει το «χάπι». Ακούγονται κατά καιρούς όρια εισοδηματικά, όρια σε αντικειμενικές αξίες ακινήτων, που προφανώς δε λύνουν το πρόβλημα.

Η πρώτη τουφεκιά έπεσε. Το κλίμα αρχίζει και καλλιεργείται. Η δικαιολογία είναι απίστευτα κυνική: Δεν μπορεί λέει να υπάρχουν άνθρωποι που χρωστάνε 500.000 στις Τράπεζες που δεν πληρώνουν και άλλοι που πληρώνουν! Τόσο απλά!

Λες και  αυτοί που δεν πληρώνουν είναι απατεώνες! Λες και δεν υπήρξε δραματική μείωση των μισθών που τίναξε στον αέρα κάθε οικογενειακό προγραμματισμό, λες και δεν υπήρξαν χιλιάδες απολύσεις και χιλιάδες κλεισίματα επιχειρήσεων που οδήγησαν στην εξαθλίωση εκατομμύρια συμπολίτες μας! Λες και δεν συνέβη τίποτα σε αυτή τη χώρα τα τελευταία χρόνια…

Ο Σκορδάς επέλεξε – ή άλλοι τον επέλεξαν – να κάνει το «λαγό».

Με πόση όμως ευκολία σπέρνεται ανησυχία και τρόμος ανάμεσα στους ήδη τρομαγμένους πολίτες της χώρας! Μια δοκιμή για τους πολιτικούς- μαριονέτες της Τρόικα, ατελείωτο δηλητήριο για τους πολλούς!

Αλλά θα μου πείτε εδώ περιχαρείς και άνετοι διαλαλούνε την ιδιωτικοποίηση του νερού! Πουλάνε το πολυτιμότερο αγαθό που οφείλει να είναι δημόσιο και προσιτό σε όλους! Και χαίρονται και πανηγυρίζουν. Τι μεγάλο κατόρθωμα!

Στα σπίτια θα κολλήσουνε;

Ψιτ κύριοι… Αν συνεχίσετε έτσι τα γεγονότα στη γειτονική Τουρκία θα φαίνονται σαν … τίποτα , μπροστά σε αυτά που θα συμβούν στην Ελλάδα! Μαζεύτηκαν πολλά και κάποιοι αρέσκονται στο να παίζουν με τις σπίθες…

Μια σπίθα όμως αρκεί.

Περί ρυθμίσεων των δανείων από τις Τράπεζες…

Υποτίθεται πως γίνεται προκειμένου να διευκολυνθούν όσοι έχουν στεγαστικά δάνεια για να ανταπεξέλθουν στα προβλήματα που προέκυψαν από τις τεράστιες μειώσεις στους μισθούς τους. Στην πράξη όμως μιλάμε για κανονική ΛΗΣΤΕΙΑ!

Μάλιστα αυτή η εκμετάλλευση της πραγματικής ανάγκης χιλιάδων πολιτών αυτής της χώρας, έχει τέτοιες διαστάσεις που είναι κυριολεκτικά ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ!

Το παράδειγμα είναι αληθινό. Τα δε νούμερα αποδεικνύουν τη ληστεία των ανήμπορων συμπολιτών μας…

Πήρε λοιπόν ο άνθρωπος, στεγαστικό δάνειο 60.000 ευρώ, με επιτόκιο (συνδεδεμένο με euribor) 2,63%, to 2009. H μηνιαία δόση περίπου στα 430 ευρώ για λήξη πληρωμής του δανείου το 2023 (15 χρόνια διάρκεια)

Μέχρι σήμερα πληρώνοντας κανονικά, το ποσό που απέμεινε είναι περίπου 47.000 ευρώ!

Αδυνατώντας να συνεχίσει να πληρώνει κανονικά ζήτησε από την Τράπεζα να προχωρήσει σε ρύθμιση του δανείου του, υπολογίζοντας πως με τα σημερινά δεδομένα δεν μπορεί να πληρώνει περισσότερα από 250 ευρώ το μήνα! Όλα καλά μέχρι εδώ…

Πρώτο σοκ: Πληροφορείται έκπληκτος πως αν κάνει ρύθμιση το επιτόκιο αλλάζει! Και από 2,63% θα πάει στην καλύτερη περίπτωση στο 4,32% (περίπου διπλάσιο). Μα αφού δανειζόμαστε με πολύ χαμηλό επιτόκιο αναρωτήθηκε για να λάβει την απάντηση πως «αυτή είναι η πολιτική της Τράπεζας».

Η ρύθμιση που μπορεί να κάνει η Τράπεζα είναι η εξής:

Ένας χρόνος χάριτος (υποτίθεται, γιατί θα πληρώνει 250 ευρώ το μήνα), επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου κατά 10 χρόνια (λήξη το Σεπτέμβριο του 2033) και δόση που, μετά τον πρώτο χρόνο, θα διαμορφωθεί στα 294 ευρώ το μήνα….

Κάθισε και έκανε τους υπολογισμούς…

Πλήρωσε μέχρι στιγμής 13.000 από το κεφάλαιο και άλλα 3800 τόκους (σύνολο 16.800).

Απομένει κεφάλαιο 47.000 ευρώ.

Για το χρόνο της χάριτος θα πληρώσει 3.070 ευρώ

Για τα άλλα 21 χρόνια θα πληρώνει από 294 ευρώ ή συνολικά 74.038 ευρώ.

Καλώς εχόντων των πραγμάτων στο τέλος του δανείου:

Για 60.000 ευρώ θα πληρώσει 94.000! 30% plus, καπέλο!!!!

Αν δεν κάνει τη ρύθμιση θα πληρώσει συνολικά : 73.550!

Η ρύθμιση θα του στοιχίσει άλλα 21.000 ευρώ!!!!

Έχουμε τρελαθεί τελείως!!! Μας δουλεύουν ψιλό γαζί!