Θα είναι καλύτερο το 2014!

Είναι πάντα χρήσιμο να κοιτάς πίσω, στη χρονιά που φεύγει. Δε γίνεται κι αλλιώς!

«Οι άνθρωποι προσεγγίζουν την υπαρξιακή τους αγωνία και τις κοινωνικές τους σχέσεις –μικροκλίμακας κι ευρύτερες- έτσι ώστε να μπορούν να τις κατανοήσουν σε κάποιο βάθος. Έτσι ψηλαφούν και τις υλικές βάσεις αλλαγής όλων εκείνων των πτυχών της προσωπικότητας που τυραννούν την καθημερινότητά τους.»

Άρα είναι λογικό αυτό που βίωσα να είναι και το σημαντικό, αυτό που καθορίζει τα πάντα, στο χρόνο που αφήνουμε…

Ήταν μια δύσκολη χρονιά. Και περίεργη επίσης.

Μια χρονιά που δεν θα ήθελα να τη ξαναζήσω. Και δεν θα την ξαναζήσω.

Μια χρονιά χωρίς χαμόγελο, με μεγάλες ανατροπές και απίστευτες καταστάσεις.

Μια χρονιά μάθημα ζωής.

Φαντάζομαι τώρα …και για άλλους.

Μια χρονιά που αποκάλυψε πως δεν αρκεί να προσφέρεις, δεν αρκεί να αγαπάς, δεν αρκεί να δίνεις.

Μια χρονιά που αποκάλυψε πως άνθρωποι  που εμπιστεύτηκα με ξεπλήρωσαν με περίσσεια υποκρισία και μικρότητα. Αυτοί που πίστεψα αποδείχθηκαν … «άλλοι». Ψεύτικοι…

Δύσκολη χρονιά το 2013. Χαμένη ; Δεν μπορώ να το πω με σιγουριά , αν και προσπαθώ να δικαιολογήσω την ύπαρξη της, με το ότι έμαθα – μπορεί και να έπαθα – πολλά και έχω ακόμα να μάθω περισσότερα.

Ψάχνω να βρω κάποια θετικά!

Το ότι για παράδειγμα  υπήρξαν άνθρωποι που στάθηκαν κοντά μου, όλο το διάστημα της προσωπικής  δοκιμασίας. Υπήρξαν και τους ευχαριστώ, άνθρωποι, φίλοι, που με τράβηξαν από τον αυτοαποκλεισμό μου και πάλι στον κόσμο. Άνθρωποι, φίλοι πραγματικοί που δεν προσδοκούσαν τίποτα από εμένα, που απλά βοήθησαν. Ναι, το ευχαριστώ είναι λίγο!

Θετικό επίσης το ότι κατάλαβα – έστω με διαφορά πολλών χρόνων – πως υπήρξαν επίσης άνθρωποι που τους έβαλα ψηλά και δεν το άξιζαν. Θα μου πείτε ο μόνος είμαι; Σωστά!

Θετικό το γεγονός πως ξαναγνώρισα τους δικούς μου ανθρώπους, αυτούς που τους είχα ο ίδιος αποκλείσει, έχοντας αφιερωθεί όλα αυτά τα χρόνια στους «άλλους», που αποδείχθηκαν … ξένοι .

Δεν ήταν εύκολα τα πράγματα. Και δεν ήταν, όσο προσπαθούσα να απαντήσω σε ερωτηματικά και “γιατί”  που δεν έχουν απάντηση! Όσο προσπαθούσα να λειτουργήσω με το συναίσθημα και όχι με την ψυχρή λογική. Όσο προσπαθούσα να πιστέψω  το ψέμα και την αθλιότητα και αυτό με πήγαινε σε λάθος συμπεράσματα και λάθος διαδρομές.

Και απογοήτευση και πίκρα και θλίψη υπήρξε. Αλλά και απόφαση να κλείσει η πόρτα.

Δεν είναι εύκολο να κλείνεις με θόρυβο μια πόρτα που πίσω της υπάρχουν 18 χρόνια ζωής! Δεν μπορεί όμως όλη σου η ζωή να είναι αυτά τα χρόνια. Δεν ήταν εύκολο να μπει τελεία, ούτε να γραφούν οι τίτλοι του τέλους, πνίγοντας συναισθήματα και διαγράφοντας εικόνες και χρόνια.

Όταν όμως δεν υπάρχει άλλη επιλογή;

Όταν δεν μπορείς να συμβιβαστείς με εικονικές πραγματικότητες;

Όταν δεν έχεις άλλο δρόμο καθώς φρόντισαν να σου κλείσουν κάθε διέξοδο;

Δεν έχει λογική να μένεις σε αυτά που έχασες, όταν μάλιστα δεν είσαι εσύ ο υπεύθυνος.

Δεν έχει επίσης λογική να σκέφτεσαι αν θα ξαναξεκινήσεις , όταν δεν σταματάει η ζωή σου εδώ. Και γιατί να σταματήσει;

Ο καθένας ζει με τα αποτελέσματα των επιλογών του. Όπως στρώνει έτσι ας κοιμηθεί!

Ήταν δύσκολο το 2013…

Είναι ίσως η μοναδική φορά που η ευχή για «καλή χρονιά» θα έχει περιεχόμενο.

Το 2014 θα είναι σίγουρα καλύτερο. Πιο καθαρό, πιο φωτεινό, πιο αισιόδοξο!

Νοιώθω ότι πατάω και πάλι γερά στα πόδια μου και ξέρω που πηγαίνω. Με ποιους και για ποιους!

Είναι σημαντικό να μπορείς να σηκωθείς μετά από τρικλοποδιά…

Είναι σημαντικό να μπορείς να κυκλοφορείς στο φως και να μην είσαι υποχρεωμένος να κινείσαι σαν τις κατσαρίδες στο σκοτάδι των ενοχών σου.

Είναι σημαντικό να κοιμάσαι ήσυχος το βράδυ, με τη συνείδηση σου καθαρή.

Είναι σημαντικό να προκρίνεις την αυτογνωσία από την αυταρέσκεια. Να ξέρεις τις προτεραιότητες σου και να λογαριάζεις τις συνέπειες των πράξεων σου, όχι τόσο για εσένα αλλά για τους άλλους.

Είναι σημαντικό να μη μισείς, να μη σκέφτεσαι άσχημα για όσους σε πίκραναν.

Το 2014 θα είναι σίγουρα καλύτερη χρονιά!

Θα την κάνουμε να είναι καλύτερη.

Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά, Ευτυχισμένο το 2014…

Και μην ξεχνάτε: Ένα βήμα, μια ανάσα, απέχει η κόλαση από τον παράδεισο! Ο καθένας επιλέγει αυτό που του ταιριάζει!

Πολιτικά κόμματα και … 2014

Σε λίγες ώρες το 2013 θα είναι παρελθόν.

Το 2014 αποτελεί χρόνο εκλογικών αναμετρήσεων –ευρωεκλογών, αυτοδιοικητικών και υπό προϋποθέσεις εθνικών εκλογών. Συνεπώς τα κόμματα προετοιμάζονται για την προγραμματισμένη αντιπαράθεση, στην σκιά των μνημονίων και των όσων μέλλονται για να καλύψουν το «δημοσιονομικό κενό».

Η κυβέρνηση έχει απολέσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, την οποία σταθερά διατηρούσε ως και τον Σεπτέμβρη.

Υπό την επιρροή της μυθολογίας του «success story» και με τον φόβο των χειρότερων μέτρων κατόρθωσε να εξέλθει σχεδόν αλώβητη, ακόμα και μετά τον εκ θεμελίων κλονισμό της από το κλείσιμο της ΕΡΤ.

Ακόμα και με το κρεσέντο κρατικού αυταρχισμού και αστυνομικής βίας κατόρθωσε να επιβάλει το δόγμα «νόμος και τάξη». Οι ισχνές έως ανύπαρκτες κοινωνικές αντιδράσεις ουσιαστικά της πρόσφεραν πολύτιμες ανάσες οξυγόνου.

Η κατάσταση άρχισε να μεταβάλλεται μόλις έγινε αντιληπτό πως η ανάκαμψη παραπέμπεται –εκ νέου- στις καλένδες. Η διάλυση των υπολειμμάτων της δημόσιας υγείας και της δημόσιας παιδείας, οι συνεχείς απολύσεις και διαθεσιμότητες δημοσίων υπαλλήλων δεν τροφοδοτούν πλέον τα ανακλαστικά του «κοινωνικού αυτοματισμού». Καταλυτικό γεγονός το θέμα με τους πλειστηριασμούς ακινήτων, το οποίο –με βάση την ευρύτατη κοινωνική διασπορά της ιδιοκτησίας κατοικιών- αφορά σχεδόν κάθε πολίτη της χώρας.

Ο πυλώνας της Κυβέρνησης, η ΝΔ, βρίσκεται σε σταθερά καθοδική πορεία –και όχι μόνο δημοσκοπικά. Οι συνεχόμενες αυτοδιαψεύσεις του Σαμαρά, η προκλητική στάση Στουρνάρα και η πρωτοφανής αναποτελεσματικότητα σε όλα τα επίπεδα την οδηγούν στο δρόμο του ΠΑΣΟΚ του 2011.

Όσο για το ΠΑΣΟΚ, με το βλέμμα στραμμένο στην πρωτοβουλία των «58» και τον μεταμορφισμό του σε «ελιά», απλά συνειδητοποιεί την έλευση του πολιτικά μοιραίου. Κλειδί στις εξελίξεις στον πόλο της συγκυβέρνησης η σταθερή παρουσία της «Χ.Α» που, όπως αναμενόταν, ελάχιστα την έπληξαν οι καταιγιστικές εξελίξεις μετά την δολοφονία του Π. Φύσσα. Οι οπαδοί της γνωρίζουν πολύ καλά τις πρακτικές του κόμματος και τις εγκρίνουν δίχως αναστολές. Οι ίδιες οι κυβερνητικές επιλογές αλλά και οι αποκαλύψεις ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, που εξακολουθεί να θέλει ρόλους, ρίχνουν νερό στο μύλο του ακραίου λαϊκισμού.

Στον αντίποδα ο ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει μια ελαφρά άνοδο, παρά την πλήρη αποτυχία των κινηματικών πρωτοβουλιών του που θα έριχναν την κυβέρνηση. Επωφελείται κυρίως από την εντεινόμενη πεποίθηση πως οι πολιτικές των μνημονίων είναι αδιέξοδες και τον τρόμο για ραγδαία χειροτέρευση της καθημερινότητας των πολλών. Ωστόσο δεν έχει πετύχει να δημιουργήσει ένα αμετάκλητο προβάδισμα, πράγμα που σημαίνει πως τα πάντα είναι ανοιχτά.

Για τα λοιπά κόμματα το ΚΚΕ έχει σταθεροποιηθεί σε επίπεδα ολίγο μεγαλύτερο των εκλογικών επιδόσεων του 2012, παρά την φθορά από την διαχείριση των εσωκομματικών διαφωνιών, την πώληση του «902 TV» και τις απολύσεις στον «Ριζοσπάστη».

Οι ΑΝ.ΕΛ, παρά τα συχνά παιδαριώδη σφάλματα του αρχηγού τους και της παντοειδείς επιθέσεις της ΝΔ και φιλικών προς το Μαξίμου Μ.Μ.Ε, εμφανίζουν αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα. Όσο για την ΔΗΜ.ΑΡ, παρά την προσπάθεια επούλωσης των εσωτερικών της τραυμάτων, το μέλλον δεν δείχνει ευοίωνο…

Καταλύτης στο πολιτικό σκηνικό θα μπορούσαν να αποτελέσουν οι διεργασίες και κυρίως η κατάληξη τους, στο χώρο της πραγματικής κεντροαριστεράς. Οι πολυδιασπασμένες πρώην δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, που δεν εκφράζονται από το σημερινό πολιτικό μόρφωμα, αλλά και ούτε από την συντηρητική στο περιεχόμενο και ήδη γερασμένη πρωτοβουλία των 58, συνεχίζουν να αναζητούν διέξοδο σε προοδευτική κατεύθυνση.

Το να θα το πετύχουν εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και κυρίως από τη θέληση εκείνων που μπορούν να κινητοποιήσουν, να οργανώσουν και να εμπνεύσουν ένα μεγάλο κομμάτι των λεγόμενων «πολιτικά άστεγων». Ο χρόνος όμως και για αυτούς τελειώνει και πιέζει αφόρητα!

Το μόνο σίγουρο είναι ότι πολιτικά τουλάχιστον δεν πρόκειται να πλήξουμε το 2014!

Ιλαροτραγικές καταστάσεις…

Η πρόσφατη ανακοίνωση των υπουργείων υγείας και περιβάλλοντος, με την οποία συνιστάται ο παροπλισμός των τζακιών τα Σαββατοκύριακα επειδή δημιουργούν ατμοσφαιρική ρύπανση, αποτελεί μνημείο ιλαροτραγικής νοοτροπίας.

Όταν το κράτος εξωθεί τους αδυνατούντες να ζεσταθούν σε λύσεις φτηνές μεν, περιβαλλοντικά καταστροφικές δε, έρχεται να ζητήσει και τα ρέστα.

Ας πιάσουμε το νήμα της υπόθεσης από την αρχή.

Οι απανωτοί φόροι στο πετρέλαιο, με την εφαρμογή μνημονιακών ρυθμίσεων, εκτίναξαν την τιμή του στα ύψη.

Οι αλλεπάλληλες αυξήσεις των τιμολογίων ηλεκτρικού ρεύματος, σε συνδυασμό με την οικονομική καχεξία των νοικοκυριών, αποτρέπουν όλο και περισσότερους από την χρήση θερμαντικών συσκευών που συνδέονται με το δίκτυο της ΔΕΗ.

Απέμεινε η επιστροφή στα καυσόξυλα ως αναγκαία καταφυγή, με ό,τι σημαίνει μια τέτοια μαζική και ασύδοτη πρακτική. Απορφανισμός των δασών από κυκλώματα λαθροϋλοτομίας (ή και μεμονωμένους ξυλοσχίστες), με συνέπεια δύσκολα ανατάξιμες οικολογικές βλάβες. Μάλιστα η αξιοποίηση οποιουδήποτε υλικού μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο στα τζάκια –οποιασδήποτε ποιότητας και ατμοσφαιρικής επίπτωσης- οδηγεί σ’ εφιαλτικές εικόνες που αποτυπώνονται στον ουρανό ειδικά των μεγαλουπόλεων.

Γενεσιουργός αιτία η φτώχεια και η ανέχεια των κοινωνικών στρωμάτων που δεν έχουν δυνατότητα να θερμανθούν με άλλους τρόπους. Συνεπώς οποιαδήποτε κίνηση ανάταξης των (κατά κυριολεξία) ασφυκτικών παραγώγων της προϋποθέτει την αντιμετώπιση των αιτιών.

Πολύ συγκεκριμένα, για το πετρέλαιο να μειωθεί δραστικά η φορολογία ώστε να γίνει προσιτή η αγορά ποσοτήτων που θα χρησιμοποιηθούν για θέρμανση. Ειδικά για την ΔΕΗ υπάρχει έκθεση της ρυθμιστικής αρχής ενέργειας (ΡΑΕ), στην οποία αναφέρεται πως, λόγω της δεσπόζουσας (μονοπωλιακής) θέσης της στην αγορά ενέργειας τα τιμολόγια «θα έπρεπε να είναι χαμηλότερα (ακόμη και σημαντικά χαμηλότερα)». Ωστόσο ούτε λόγος για μια τέτοια ρύθμιση, ακόμα και το επίδικο διάστημα των Σαββατοκύριακων.

Απομένει λοιπόν, για την κυβέρνηση, το πνεύμα της Μ. Αντουανέττας («αντί να χρησιμοποιείτε ξύλα ζεσταθείτε με πετρέλαιο»). Υπάρχει ωστόσο και η πτυχή της επιβολής προστίμων σε παραβάτες (εντός ή εκτός εισαγωγικών), μέσω μιας «αστυνομίας περιβάλλοντος» που θα εισέρχεται στα σπίτια, για τους απαραίτητους ελέγχους.

 Πέραν της γελοιότητας ο αυταρχισμός είναι πανταχού παρών σε κάθε βήμα αυτού του μοντέλου διαχείρισης. Το πολιτικώς ορθό είναι πως όσοι εξωθούνται στο να ρυπαίνουν δικαιούνται να πεθαίνουν (από το κρύο).

Καλά ο Λιάπης! Τους άλλους τους ξεχάσατε;

Δεν έχουν περάσει δα και τόσα χρόνια για να ξεχάσουμε τα «golden boys» του Καραμανλικού συστήματος, που χαρακτήρισαν μια κυβέρνηση, που θα μείνει κυριολεκτικά αξέχαστη.

Και αν η περίπτωση Λιάπη, εξοργίζει, προκαλεί αλλά προκαλεί και γέλια, υπάρχουν αυτά που δεν θα έπρεπε να ξεχνάμε:

Ο απίστευτος Υπουργός Μαγγίνας που έχτισε την οικία του στο Κορωπί με άδεια … αναψυκτηρίου! Και μάλιστα σε  χωροταξική ζώνη η οποία δεν είναι οικιστική. Στη συγκεκριμένη περιοχή τα μόνα κτίρια που μπορούν να ανεγερθούν είναι αναψυκτήρια, πολιτιστικά κέντρα, αθλητικά κέντρα και γηροκομεία. Ο ίδιος στο όνομα της ασφάλισης (!), απασχολούσε αλλοδαπούς στην κατοικία του, ανασφάλιστους, δηλώνοντας πως τους … φιλοξενούσε απλά! Παραιτήθηκε μετά τις αποκαλύψεις. Ήταν όμως Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας στην Κυβέρνηση Καραμανλή!

Σάββας Τσιτουρίδης: Υπουργός Απασχόλησης παραιτήθηκε το 2007 μετά τις πληροφορίες ότι έχει ξεκινήσει εισαγγελική έρευνα για χρηματιστηριακές πράξεις του στενού του συνεργάτη Ευγένιου Παπαδόπουλου από την περίοδο του 1999. Ο Παπαδόπουλος επίσης υπέβαλε την παραίτησή του. Στον ίδιο καταγράφεται και η ιστορία με τη μεταγγραφή του υιού του! Ο υιός Τσιτουρίδης είχε κάνει αίτηση μετεγγραφής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, η οποία αρχικά απορρίφθηκε. Στη συνέχεια επανήλθε με ένστασή του, επικαλούμενος «πρόσθετους λόγους ασφαλείας», λόγω της υπουργικής ιδιότητας του πατέρα του και των επικείμενων τότε Ολυμπιακών Αγώνων! Είπαμε… σεμνά και ταπεινά!

Γιώργος Βουλγαράκης: Στις 12 Σεπτεμβρίου 2008 υπέβαλε την παραίτησή του από το κυβερνητικό σώμα, η οποία και έγινε αποδεκτή, μετά από κατηγορίες που αφορούσαν εμπλοκή του σε υπεράκτια εταιρεία διαχείρισης ακινήτων αλλά και αυτήν της συζύγου του με την υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου. Ήταν τότε Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας. Να θυμηθούμε και το σκάνδαλο των απαγωγών Πακιστανών κατά τη θητεία του ως Υπουργός Δημόσιας Τάξης. Το νόμιμο είναι και ηθικό; Ακόμα αναζητείται απάντηση!

Θοδωρής Ρουσόπουλος:  Εκπρόσωπος τύπου από το 2000, Υπουργός Επικρατείας, μέχρι την παραίτηση του το 2008. Στην παραίτησή του οδήγησε το αρνητικό κλίμα από την εμφάνιση του τότε πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, την κακή εκτίμηση της υπόθεσης του Γιώργου Βουλγαράκη και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στο σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου. Γνωστές οι ιστορίες με τις φωτογραφίες και τις σχέσεις με τον Εφραίμ αλλά και εκείνες με τα σπίτια του που φύτρωναν σαν μανιτάρια! Στις 12 Ιουνίου του 2009 απέστειλε στον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή επιστολή, με την οποία παραδέχτηκε τις ευθύνες του και του γνωστοποίησε την απόφασή του να μη διεκδικήσει θέση στο ψηφοδέλτιο του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.

 

Τρεις πρώην υπουργοί της ΝΔ παραπέμφθηκαν στο Δικαστικό Συμβούλιο μετά από μυστική ψηφοφορία που διεξήχθη 17 Νοεμβρίου του 2010 στη Βουλή για την υπόθεση της μονής Βατοπεδίου, οι κ. Πέτρος Δούκας, Αλέξανδρος Κοντός και Ευάγγελος Μπασιάκος, για το αδίκημα της απιστίας σε βάρος του Δημοσίου και όχι για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος.

Όλοι τους είχαν χρηματίσει σε Υπουργικές θέσεις!

Βύρωνας Πολύδωρας: Ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης , ο εμπνευστής του «στρατηγός άνεμος» και άλλων τόσων, που διόρισε την κόρη του στη Βουλή, όντας πρόεδρος της Βουλής για 24 ώρες! Είπαμε το νόμιμο είναι ηθικό;

Και θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες ακόμα περιπτώσεις:

Την υπόθεση Παλαιοκρασσά του προέδρου της ΔΕΗ που παραιτήθηκε το 2005, γιατί έκανε λόγο για το «πάρτι» στην επιχείρηση, όταν η επιχείρηση εκείνους τους 9 μήνες είχε μείωση κερδών 48%!

Την υπόθεση του κ. Σπ. Κλαδά, του επικεφαλής της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων (ΥΠΕΕ). Οδηγήθηκε σε παραίτηση μετά από τη σύγκρουση του με τον Αλογοσκούφη!

Ο Κλαδάς ήταν και ένα από τα κεντρικά πρόσωπα στην υπόθεση του κ. Ζαχόπουλου και το όνομά του ακούστηκε τα πρώτα εικοσιτετράωρα μετά την απόπειρα αυτοκτονίας. Τότε, η Εύη Τσέκου κατήγγειλε τον επίμαχο διαγωνισμό για την πρόσληψη 148 υπαλλήλων στο υπουργείο Πολιτισμού, στον οποίο ενέπλεξε τον κ. Κλαδά καθώς η προκήρυξη ήταν της αρμοδιότητας της Γραμματείας Ολυμπιακής Αξιοποίησης, με προϊστάμενο τον ίδιο τον κ. Κλαδά, ο οποίος αντέδρασε έντονα.

Και για όσους ξεχάσανε , ήταν ο ίδιος που μπλέχτηκε στην υπόθεση της μεσολάβησης Κουκουδήμου (βουλευτής της ΝΔ, τότε) προκειμένου να διευθετηθούν οικονομικές εκκρεμότητες 5,5 εκατ. ευρώ του κ. Θ. Αναστασιάδη.

Ένας όμορφος κόσμος αγγελικά πλασμένος. Αυτούς όμως ΔΥΣΤΥΧΩΣ τους αθωώνουν οι σημερινοί κυβερνόντες. Στη λήθη όλα τα πεπραγμένα, μιας άθλιας διακυβέρνησης και ενός αποτυχημένου Πρωθυπουργού, που διέλυσε τη χώρα. Τους αθωώνουν και οι συγκυβερνώντες. ΔΥΣΤΥΧΩΣ !

 

Ποιος ν’ ασχοληθεί με αυτά;

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την τύχη μνημείων-συμβόλων της οθωμανικής αυτοκρατορίας στην Ελλάδα – όπως το «τέμενος του πορθητή» στην Πλάκα και το «Ιμαρέτ τζαμί» στην Θεσσαλονίκη– έδειξε κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα ο ΥΠ.ΕΞ της Τουρκίας.

Ο Αχμ. Νταβούτογλου, ιθύνων νους της στρατηγικής του «νεοθωμανισμού» συμπλήρωσε τα όσα είπε ο πρωθυπουργός του προ ημερών. Όταν ο Τ. Ερντογάν έκανε προκλητικές δηλώσεις αναπόλησης των εποχών που η Δ. Θράκη και η Θεσσαλονίκη βρίσκονταν υπό την κυριαρχία του σουλτάνου.

Πάντως η κυβέρνηση Ερντογάν επιχειρεί μια στροφή προς εκδοχές του ισλαμικού φονταμενταλισμού, κάτι που οδήγησε στην θερινή έκρηξη με αφετηρία την πλατεία Ταξίμ. Αυτή η επιλογή τον έφερε σε σύγκρουση με τον πολιτικό του μέντορα Φ. Γκιουλέν, ακόμα και μ’ ένα τμήμα του κόμματός του (ΑΚΡ).

Μια τέτοια σκλήρυνση είναι αδύνατο να μην επηρεάσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ειδικά τώρα που η χώρα μας βρίσκεται σε θέση αδυναμίας

Γιατί έτσι γουστάρουμε!

Πως δημιουργείται μια παράνομη χωματερή ;

Με απλές διαδικασίες:

Επιλέγετε το χώρο, πετάτε τα μπάζα και οι … άλλοι ακολουθούν!

Οι φωτογραφίες είναι από χώρο πίσω από το κτίριο της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδας , στη Λάρισα. Λίγο πιο αριστερά υπάρχουν γήπεδα στα οποία αθλούνται μικροί και μεγάλοι ενώ μπροστά περνά ο νέος δρόμος που κατασκευάζεται και παρακάμπτει τη Λάρισα για όσους έρχονται από Κοζάνη.

Σάββατο μεσημεράκι, άνετος και ωραίος ο κύριος(;), αποθέτει τα μπάζα και τα σκουπίδια του.

Όπως θα δείτε από την πρώτη φωτογραφία δεν υπάρχει τίποτα στο χώρο.

Εδώ ξεκινάει να αδειάζει τα μπάζα και τα σκουπίδια!

Στη συνέχεια δημιουργείται μια μικρή χωματερή, η οποία θα μεγαλώσει αν οι αρμόδιοι δεν επέμβουν ΑΜΕΣΑ!

Συνεχίζει ανενόχλητος το έργο του!!!

Η αυτοσχέδια χωματερή … έτοιμη!!!

Θα επέμβουν;;;

ΥΓ

Όπως μου είπε ο αυτόπτης μάρτυρας που τράβηξε και τις φωτογραφίες, λίγο αργότερα , αστικό λεωφορείο σταμάτησε στο χώρο, κάτι άδειασε και συνέχισε!!!!

Σοκ και δέος στη χώρα του success story!

Σοκαριστικά και ταυτόχρονα αποκαλυπτικά για τις κοινωνικές πληγές που έχει προκαλέσει η κρίση και οι πολιτικές σκληρής λιτότητας είναι τα ευρήματα έρευνας της ΕΛΣΤΑΤ, που καταγράφει δραματική επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού στην πενταετία 2008-2012.

Το 20% των Ελλήνων στερούνται βασικά αγαθά (πχ γεύμα με κρέας ή κοτόπουλο) και υπηρεσίες. Το 26,7% δεν μπορεί να έχει ικανοποιητική θέρμανση. Τρομακτικά είναι δε τα αντίστοιχα ποσοστά όταν εξειδικεύονται στον φτωχό πληθυσμό.

Ενδεικτικό ότι η Ελλάδα βρίσκεται πλέον στη έκτη χειρότερη θέση στην ΕΕ. Την ξεπερνούν μόνο η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Λετονία, η Ουγγαρία και η Λιθουανία.

Δεδομένου όμως ότι η έρευνα βασίζεται στα εισοδήματα του 2011, μάλλον οι χώρες που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση από την Ελλάδα είναι σήμερα πολύ λιγότερες.

Τα αποτελέσματα της έρευνας έτους 2013, με περίοδο αναφοράς εισοδήματος το έτος 2012, θα ανακοινωθούν τον Σεπτέμβριο του 2014.

Η έρευνα εισοδήματος και συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών έτους 2012

Οι βασικές διαπιστώσεις

Η στέρηση βασικών αγαθών και υπηρεσιών δεν αφορά πλέον μόνο των φτωχό πληθυσμό (εισόδημα μικρότερο ή ίσο με το κατώφλι της φτώχειας) αλλά και μέρος του μη φτωχού πληθυσμού είναι μία εκ των βασικών διαπιστώσεων της δειγματοληπτικής Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών, έτους 2012, (με περίοδο αναφοράς εισοδήματος το έτος 2011).

Σημειώνεται ότι ως υστέρηση σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες μετράται η δυσκολία ικανοποίησης βασικών αναγκών, δυσκολία για μία εβδομάδα διακοπών ετησίως, για γεύμα με κρέας, κοτόπουλο ή ψάρι -ή ισοδύναμο για χορτοφάγους- κάθε δεύτερη ημέρα, για επαρκή θέρμανση της κατοικίας, για αγορές διαρκών αγαθών όπως πλυντήριο ρούχων, έγχρωμη ΤV, τηλέφωνο, κινητό τηλέφωνο ή αυτοκίνητο, για αποπληρωμή δανείων ή αγορών με δόσεις, για πληρωμή πάγιων λογαριασμών, κλπ.

Το ποσοστό του πληθυσμού που αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες με αποτέλεσμα να στερείται, τουλάχιστον, τέσσερις (4) από τις εννέα (9), συνολικά, διαστάσεις της υλικής στέρησης ανέρχεται σε 19,5% το 2012, ενώ το ποσοστό αυτό ήταν 15,2% το 2011, 11,6% το 2010, 11% το 2009 και 11,2% το 2008. Κατά τη διάρκεια των 5 τελευταίων ετών (2008-2012), υπάρχει αύξηση της υλικής στέρησης, τουλάχιστον σε τέσσερις (4) από τις εννέα (9) κατηγορίες των βασικών αγαθών και υπηρεσιών. Η αύξηση αυτή είναι μεγαλύτερη στα άτομα ηλικίας 0-17 ετών και 0-64 ετών, από ότι στα άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω.

Το 50,3% του φτωχού πληθυσμού δηλώνει ότι στερείται διατροφής που περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό του μη φτωχού πληθυσμού εκτιμάται σε 2,9%.

Το 76,3% του φτωχού πληθυσμού και το 30,8% του μη φτωχού δηλώνει οικονομική δυσκολία να αντιμετωπίσει έκτακτες, αλλά αναγκαίες δαπάνες, ύψους περίπου 540 ευρώ.

Το ποσοστό του συνολικού πληθυσμού που δηλώνει οικονομική αδυναμία να έχει ικανοποιητική θέρμανση ανέρχεται σε 26,7% το 2012, από 16,4% το 2008, ενώ αντίστοιχα για το φτωχό πληθυσμό είναι 47,6% το 2012, από 33,0% το 2008 και για το μη φτωχό πληθυσμό 20,8% το 2012, από 12,1% το 2008.

Το 40,3% του πληθυσμού που έχει λάβει καταναλωτικό δάνειο για αγορά αγαθών και υπηρεσιών, δηλώνει ότι δυσκολεύεται πάρα πολύ στην αποπληρωμή αυτού ή των δόσεων.

Το 51,1% του φτωχού πληθυσμού δηλώνει δυσκολία στην πληρωμής πάγιων λογαριασμών εγκαίρως, όπως αυτών του ηλεκτρικού ρεύματος, του νερού, του φυσικού αερίου, κλπ.

Το 55,5% του φτωχού πληθυσμού αναφέρει μεγάλη δυσκολία στην αντιμετώπιση των συνήθων αναγκών του με το συνολικό μηνιαίο ή εβδομαδιαίο εισόδημά του.

Το ελάχιστο μέσο καθαρό μηνιαίο εισόδημα για την αντιμετώπιση των αναγκών των νοικοκυριών της χώρας ανέρχεται, κατά δήλωσή τους, σε 1.940 ευρώ. Τα φτωχά νοικοκυριά χρειάζονται 1.677 ευρώ, ενώ τα μη φτωχά νοικοκυριά 2.014 ευρώ.

Το 20,9% των παιδιών στερούνται τα βασικά

Ο πληθυσμός που αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες με αποτέλεσμα να στερείται, τουλάχιστον, τέσσερις (4) από τις εννέα (9), συνολικά, διαστάσεις της υλικής στέρησης είναι:

20,9% των παιδιών ηλικίας κάτω των 18 ετών

34,7% του πληθυσμού ηλικίας 18 έως 59 ετών που έχει ολοκληρώσει την πρωτοβάθμια εκπαίδευση

20,7% του πληθυσμού ηλικίας 18 έως 64 ετών

8,6% του πληθυσμού ηλικίας 18 έως 59 ετών που έχει ολοκληρώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση

14,3% του πληθυσμού ηλικίας 65 ετών και άνω

16,3% γυναίκες ηλικίας 65 ετών και άνω

11,8% άνδρες ηλικίας 65 ετών και άνω

Σχόλιο:

Για όσους αναρωτιούνται ακόμη για ποιο λόγο κατεδαφίζονται τα ποσοστά τους και ο κόσμος τους γυρνάει την πλάτη, τα όσα ανακοινώθηκαν δίνουν καταλυτικές απαντήσεις. Αν και τώρα δεν καταλαβαίνουν ας συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο!

Τι σχέση έχει η ΝΔ με το Ε.Σ.Υ. ;

Χθες ο Αντ. Σαμαράς διατυμπάνισε πως η κυβέρνησή του «επανιδρύει το ΕΣΥ», τριάντα χρόνια μετά την δημιουργία του.

Εκείνη την εποχή, ως πρωτοπαλίκαρο του τότε αρχηγού της ΝΔ Ευάγ. Αβέρωφ, δεσμευόταν να καταργήσει την «κρατικοποίηση της υγείας» αν το κόμμα του επανερχόταν στην εξουσία.

Το να ακούς από το Σαμαρά: «η μεταρρύθμιση γίνεται, επειδή μας την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον. Το 2013 επανιδρύεται το ΕΣΥ, 30 χρόνια μετά τη γέννηση του ΕΣΥ. Εμείς θα την κάνουμε επανάσταση, φτιάχνουμε ένα δίκτυο ΠΦΥ σε όλη τη χώρα, για να έχει πρόσβαση ο πολίτης, όποτε το χρειάζεται. Θέλουμε 24ωρη κάλυψη και να είναι οικονομικά προσιτό σε όλους το νέο σύστημα», είναι αν μη τι άλλο προκλητικό.

Για όσους τουλάχιστον γνωρίζουν την πολεμική του κόμματος του απέναντι στο ΕΣΥ, από την πρώτη στιγμή που ο αείμνηστος Γεννηματάς το έκανε πραγματικότητα!

Όχι μόνο τότε, αλλά και κάθε φορά που γινότανε προσπάθειες να αλλάξουν προς το καλύτερο κάποια δεδομένα, η ΝΔ ήταν εκεί μετωπικά αντίθετη! Θυμάμαι την προσπάθεια επί Παπαδόπουλου το 2000 που πήγε … αύτανδρη.

Και όμως μαζί με τον Σαμαρά ήταν και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, που όφειλε τουλάχιστον να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια και να τιμήσει την προσφορά του κόμματος του σε αυτόν τον Τομέα… Αντίθετα όπως διαβάζω: «Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ευχαρίστησε τον Άδωνι Γεωργιάδη για την προσπάθεια που καταβάλλει για τη μεταρρύθμιση, εν μέσω μάλιστα τέτοιας ύφεσης…»!!!!!!

Την ίδια ώρα πάνω- κάτω ο Αδ. Γεωργιάδης, αναφερόμενος στους γιατρούς του ΕΟΠΥΥ ξεκαθάρισε πως «δεν συνομιλώ με απεργούς». Επαναφέροντας στους παλιότερους εικόνες από τον αλήστου μνήμης υπουργό εργασίας του (εκλιπόντος) Κων. Καραμανλή, τον Κ. Λάσκαρη. Ο οποίος θεωρείται πνευματικός πατέρας της φράσης που τόσο συγκινεί τον νυν υπουργό υγείας.

Η επάνοδος στα πατροπαράδοτα ήθη της μεταπολιτευτικής απαρχής της λαϊκής δεξιάς είναι οφθαλμοφανής, σε μια προσπάθεια ν’ αναβιώσουν μοντέλα αυταρχικής διακυβέρνησης και κάποιοι απλά κλείνουνε τα μάτια!

Έστω κι αν η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα!

Για την ιστορία:

Παραμονές εκλογών του 2004. Η ΝΔ ανακοινώνει το πρόγραμμα της για την Υγεία:

«Την κατάργηση των ΠΕΣΥ και των ιδιωτικών ιατρείων εντός των νοσοκομείων, περιλαμβάνει το κυβερνητικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας για την υγεία, που προβλέπει ριζική αναθεώρηση του ΕΣΥ, βελτίωση της ποιότητας των ιατρικών υπηρεσιών, αξιοποίηση των πόρων και αποφυγή της σπατάλης.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα που παρουσίασαν οι Γιώργος Σουφλιάς και Νικήτας Κακλαμάνης αλλά και ο Κ. Καραμανλής, καθιερώνεται η ελεύθερη επιλογή γιατρού από τους ασφαλισμένους, εθνική συλλογική σύμβαση ιδιωτικών γιατρών και οδοντιάτρων με ασφαλιστικά ταμεία, οικογενειακός γιατρός, δημιουργούνται αστικά κέντρα υγείας, οργανώνονται νοσοκομειακές μονάδες σε επιλεγμένα νησιά, δίνονται κίνητρα αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας στο προσωπικό, καταργούνται τα ιδιωτικά ιατρεία εντός των νοσοκομείων καθώς και η λίστα των συνταγογραφούμενων φαρμάκων.

Επίσης, προβλέπεται η αναβάθμιση του ΟΚΑΝΑ και η δημιουργία συντονιστικού οργάνου παρά τω πρωθυπουργώ για το πρόβλημα των ναρκωτικών, ενώ προβλέπεται η κάλυψη απο τους ασφαλιστικούς οργανισμούς της δαπάνης αποτοξίνωσης και βασικής απεξάρτησης.

Παράλληλα, επεκτείνεται ο θεσμός της μονοήμερης νοσηλείας σε όλα τα νοσοκομεία και αφιερώνεται ο θεσμός της κατ’ οίκον νοσηλείας, αυξάνονται οι μονάδες εντατικής θεραπείας, τα δωμάτια νοσηλείας θα έχουν από μία έως τέσσερις κλίνες, εκσυγχρονίζεται το ΕΚΑΒ, καθιερώνεται ηλεκτρονικός ιατρικός φάκελος για κάθε ασθενή, δημιουργούνται δύο νέα τραυματολογικά κέντρα σε νοσοκομεία πόλεων κατά μήκος των εθνικών οδών, δύο αμιγώς νέα πανεπιστημιακά νοσοκομεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και νέο νοσοκομείο Παίδων στην Θεσσαλονίκη.»

Εύκολα διαπιστώνεται και από τον πλέον αδαή, πως και εδώ «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», περιγράφουν την πλήρη αποτυχία τους. Η μόνο πραγματική επιτυχία ήταν η εκτόξευση του χρέους των Δημόσιων Νοσοκομείων που στη θλιβερή πενταετία τους διπλασιάστηκε!

ΟΟΣΑ και «Μεταδευτεροβάθμια» Εκπαίδευση

Δεν είναι μόνο το Δ.Ν.Τ και η Ε.Ε. που προσυπογράφουν, μέχρι κεραίας, τις πολιτικές των μνημονίων στην Ελλάδα. Ένας ακόμη θεσμός στην υπηρεσία του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, ο ΟΟΣΑ, συμβουλεύει την απαρέγκλιτη εφαρμογή των όσων περιέχονται στις δανειακές συμβάσεις.

Μάλιστα, δίνοντας στρατηγικό βάθος στην αντιμεταρρύθμιση, συνιστά την άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και την δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, την ώρα που εισηγείται την επιβολή διδάκτρων στα (κατ’ επίφαση) δημόσια.

Η αλλαγή του συντάγματος θα σημάνει και το τυπικό τέλος αυτών των εκκρεμοτήτων. Μέχρι τότε η δημιουργία de facto καταστάσεων απλώς προετοιμάζει τις de jure.

Ήδη η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει την δημιουργία μόνιμων δομών κινητικότητας και διαθεσιμότητας στο δημόσιο, ώστε να προωθούνται οι κατά κύματα περικοπές προσωπικού. Ο κυνισμός του Θ. Πάγκαλου είχε προδιαγράψει τις εξελίξεις: δεν απολύονται οι υπάλληλοι αλλά καταργούνται οι θέσεις τους κι εκείνοι απλώς συμπαρασύρονται στην οδό της απωλείας.

Για τα ανώτατα ιδρύματα υπάρχει μια πιο σύνθετη διαδικασία. Δημιουργείται ήδη ένας χώρος «μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης», όπου η αγορά συμπεριλαμβάνει κολέγια, ΙΕΚ και ποικίλα τέτοια μορφώματα.

Η πρόσφατη σύγκρουση που πυροδοτήθηκε στ’ ΑΕΙ με πρωτοβουλία του υπουργού παιδείας δεν ήταν μια εκτός προγράμματος ρήξη, ούτε επίδειξη άφρονος αδιαλλαξίας. Η εκκαθάριση των ιδρυμάτων απ’ όποια ομάδα δύναμης έχει απομείνει στο εσωτερικό τους, είτε πρόκειται γι’ «αναδομούμενους» διοικητικούς υπαλλήλους είτε για καθηγητικά κέντρα που επιδιώκουν επαγγελματική αυτονομία (συχνά στ’ όριο της αυθαιρεσίας και της αλαζονείας), αποτελεί προτεραιότητα. Η συντριβή των υπολειμμάτων μιας παρελθοντικής συγκρότησης των ΑΕΙ θα διευκολύνει τόσο την επιβολή διδάκτρων –το φοιτητικό σώμα δεν δείχνει σημάδια αντίδρασης– όσο και την εμφάνιση ιδιωτικών.

Συνεπώς οι υποδείξεις του ΟΟΣΑ, κοινές σε όλα τα κράτη και ειδικά σε όσα βρίσκονται στην δεινή οικονομική θέση του ελληνικού, έχουν αρχίσει να παίρνουν τον δρόμο τους.

Άλλωστε οι τοπικές όψεις ενός οικουμενικού μοντέλου δεν πρέπει να διαφέρουν από τα τεχνοκρατικά υποδείγματα που διαφημίζει ο οργανισμός οικονομικής συνεργασίας και ανάπτυξης.

Το μακρύ ταξίδι προς το λιμοκαθαρτήριο βρίσκεται μόλις στην αρχή του, έστω κι αν πολλοί πιστεύουν το αντίθετο.