Η Αίγυπτος δεν είναι Τυνησία

Είναι πολύ μεγαλύτερη. Ογδόντα εκατομμύρια άνθρωποι, σε σύγκριση με δέκα εκατομμύρια της Τυνησίας. Από γεωγραφική, πολιτική, στρατηγική άποψη, ανήκει σε μια διαφορετική κατηγορία, είναι ο φυσικός ηγέτης του αραβικού κόσμου. Πολλά από τα προβλήματα των κατοίκων, όμως, είναι τα ίδια. Αν εκραγεί, όμως η Αίγυπτος, η έκρηξη θα είναι πολύ μεγαλύτερη.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Αιγύπτιοι βγαίνουν στους δρόμους. Η λεγόμενη «άνοιξη του Καϊρου», το 2005, γέννησε ελπίδες για ειρηνικές μεταρρυθμίσεις και ελεύθερες εκλογές. Αλλά οι ελπίδες συνετρίβησαν γρήγορα από τα κατασταλτικά μέτρα και τους νόμους της έκτακτης ανάγκης. Το 2008 έγιναν ταραχές για τις τιμές των τροφίμων στη Μαχάλα ελ Κούμπρα, αλλά κι αυτές κατεστάλησαν γρήγορα.

Οι τωρινές ταραχές, πάντως, έχουν διαφορετικό χαρακτήρα, γράφει ο Simon Tisdall στην «Guardian». Οι διαδηλωτές στο Κάιρο δεν αρκέστηκαν να σχηματίσουν μικρές ομάδες και να φωνάζουν, όπως συμβαίνει συνήθως. Δεν έμειναν σε μια θέση. Ενώθηκαν με άλλους, και πραγματοποίησαν πορείες. Σε πολλές περιπτώσεις, η αστυνομία δεν μπορούσε, ή δεν ήθελε, να τους σταματήσει.

Αυτό έβγαλε τον πρόεδρο Μουμπάρακ και τους υπουργούς του από τη μακαριότητά τους. Ο υπουργός Εσωτερικών Χαμπίμπ αλ-Αντλι είχε δηλώσει νωρίτερα ότι δεν είχε αντίρρηση να γίνουν συγκρατημένες διαδηλώσεις από μικρές ομάδες. Αλλά οι μαζικές και ανεξέλεγκτες διαδηλώσεις προς την Πλατεία Ταχρίρ ήταν κάτι διαφορετικό – και πολύ επικίνδυνο.

Διαφορετική ήταν και η οργάνωση των διαδηλώσεων, θυμίζοντας Τυνησία, αλλά και Ιράν το 2009. Η μεγαλύτερη οργάνωση της αντιπολίτευσης, η εκτός νόμου Μουσουλμανική Αδελφότητα (την οποία χρησιμοποιεί το καθεστώς για να εκβιάζει τη δυτική υποστήριξη), αρνήθηκε να λάβει μέρος. Μακριά έμεινε και ο «αντάρτης του κατεστημένου», πρώην επικεφαλής της υπηρεσίας πυρηνικής εποπτείας του ΟΗΕ Μοχάμαντ Ελ Μπαραντέι.

Στις διαδηλώσεις που έγιναν σε αρκετές πόλεις έλαβε μέρος μια αυθόρμητη συμμαχία φοιτητών, ανέργων, βιομηχανικών εργατών, διανοουμένων, φιλάθλων και γυναικών, που επικοινωνούσαν μέσω Twitter και Facebook. Η αστυνομία δεν μπορούσε να τους παρακολουθήσει, και όπως είναι φυσικό, κατέφυγε στη βία. Η Αίγυπτος έχει ήδη τους νεκρούς της. Δεν έχει όμως ακόμα μια Νεντά, όπως οι Ιρανοί.

Διαφορετική είναι επίσης η γλώσσα και ο συμβολισμός. Το 2005, το βασικό σύνθημα ήταν «Αρκετά!» Σήμερα είναι: «Παρά πολύ, για πάρα πολύ καιρό!»

Αλλά, η Αίγυπτος δεν είναι Τυνησία. Είναι ένα πολύ πιο αποτελεσματικό αστυνομικό κράτος. Ο στρατός και η κυρίαρχη ελίτ ενισχύονται από τους Αμερικανούς με δύο δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο – και στους Αμερικανούς δεν αρέσουν οι επαναστάσεις. Ο 82χρονος Χόσνι Μουμπάρακ, που κυβερνά εδώ και 30 χρόνια, είναι άνθρωπος της Ουάσινγκτον. Και σύμφωνα με διπλωματικά έγγραφα που διέρρευσαν στην Wikileaks, σκοπεύει να πεθάνει στη θέση του, και να τον διαδεχθεί ο γιος του.

Η επανάσταση δεν έχει αρχίσει ακόμη στην Αίγυπτο. «Η θέση μας είναι ότι η αιγυπτιακή κυβέρνηση είναι σταθερή και αναζητεί τρόπους να απαντήσει στις νόμιμες ανάγκες και συμφέροντα του αιγυπτιακού λαού», δήλωσε η Χίλαρι Κλίντον. Το ίδιο πίστευαν βέβαια οι Αμερικανοί και για την Τυνησία. Οι βιαστικές δηλώσεις της υπουργού Εξωτερικών προδίδουν την ανησυχία της.

Πηγή: The Guardian, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Σκληρή ανακοίνωση κατά Λοβέρδου, από την Αριστερή Πρωτοβουλία

Με μια ιδιαίτερα σκληρή ανακοίνωσή της η Αριστερή Πρωτοβουλία τοποθετείται για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας αλλά απαντά και σε σημεία της συνέντευξης του Υπουργού Υγείας στην Κυριακάτικη Καθημερινή.

Η Αριστερή Πρωτοβουλία κάνει λόγο για «νομοσχέδιο σκούπα χωρίς τομές αλλά με έντονο διαχειριστικό χαρακτήρα η υγεία από δημόσιο αγαθό εμπορευματοποιείται για να ικανοποιήσει τις ανάγκες των ιδιωτικών συμφερόντων που απαιτούν να θυσιάσει ο ελληνικός Λαός τη ζωή του για να αποκομίσουν παραπάνω κέρδος.»

Καλεί τον κ. Λοβέρδο να: «ξανασκεφτεί το πολυνομοσχέδιο που κατέθεσε και να προβεί σ’ εκείνες τις τροποποιήσεις που θα εξυπηρετούν το Λαό. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ δημιούργησε σύστημα υγείας για να υπηρετεί το Λαό και όχι για να τον εκμεταλλεύεται. Και αυτό ο κ. Λοβέρδος οφείλει να το θυμάται.»

Τέλος είναι ιδιαίτερα καυστική στο σχολιασμό των αναφορών του κ. Λοβέρδου στη συνέντευξη του στην Καθημερινή: «Το ΠΑΣΟΚ στάθηκε πολύ φιλόξενο για πολλούς, τους οποίους όχι μόνο φιλοξένησε στους κόλπους του αλλά τους εμπιστεύτηκε και υπουργικά αξιώματα. Άσχετα με το ότι το «θυμήθηκαν» αργά και εκ του ασφαλούς. Είναι στοιχειώδης υποχρέωση τους να σέβονται και το κίνημα που τους ανέδειξε και την ιστορία του και κυρίως να διαθέτουν την πολιτική ταπεινότητα για να μην προσβάλλουν την ιστορία του, την κυβερνητική του προσφορά και τα στελέχη του.»

• Αναλυτικά η ανακοίνωση της Αριστερής Πρωτοβουλίας έχει ως εξής:

«Ο Υπουργός Υγείας και η κυβέρνηση, απροκάλυπτα, απροσχημάτιστα και αδιάκριτα μετατρέπουν τον πολίτη σε πελάτη για να υποστηριχθεί χωρίς όρους η ιδιωτική υγεία. Με ένα νομοσχέδιο σκούπα χωρίς τομές αλλά με έντονο διαχειριστικό χαρακτήρα η υγεία από δημόσιο αγαθό εμπορευματοποιείται για να ικανοποιήσει τις ανάγκες των ιδιωτικών συμφερόντων που απαιτούν να θυσιάσει ο ελληνικός Λαός τη ζωή του για να αποκομίσουν παραπάνω κέρδος. Η επιδιωκόμενη ενοποίηση των κλάδων υγείας και των ταμείων εξυπηρετεί μια λογιστική λογική για δήθεν εξορθολογισμό των δαπανών της υγείας αλλά κατ’ ουσία αποδιαρθρώνει τις δομές του υπάρχοντος συστήματος υγείας μέσα από την ισοπέδωση των παρεχόμενων υπηρεσιών απαιτώντας από τους Έλληνες πολίτες να στοιχούνται σε ατελείωτες σειρές αναμονής ή και να εγγράφονται σε ατελείωτες λίστες αναμονής που καμία χρησιμότητα δεν έχουν. Με άλλα λόγια απαιτεί από εκείνους που δεν έχουν χρήματα -και στις μέρες μας η κυβέρνηση αύξησε πολύ τον αριθμό τους- να συνωστίζονται στα πρωινά ιατρεία του ΕΣΥ και σε κείνους που πληρώνουν και να απευθύνονται στα απογευματινά ιατρεία. Ο Υπουργός απαιτεί οι Έλληνες να διακρίνονται σε νέες “κοινωνικές τάξεις” σύμφωνα με το πόσο μπορεί να αγοράσουν την υγειονομική τους περίθαλψη.

Είναι βέβαιο ότι απαιτείται έλεγχος της φαρμακευτικής δαπάνης για να μην υπάρχουν δυσθεώρητα και ανεξέλεγκτα χρέη που περισσότερο εξυπηρετούν το πολιτικό χρήμα παρά υπηρετούν την φαρμακευτική περίθαλψη του χειμαζόμενου ελληνικού Λαού. Ήδη η ηλεκτρονική συνταγογράφηση έδειξε το δρόμο αλλά απαιτούνται και άλλες σύνθετες ενέργειες που θα μειώσουν σε όλα τα ταμεία τις συγκεκριμένες δαπάνες χωρίς να υποβαθμίσουν όμως την περίθαλψη του ελληνικού Λαού. Ο Λαός απαιτεί αυτοί που θησαύρισαν επί χρόνια σε βάρος της υγείας του και του δημοσίου συμφέροντος να τιμωρηθούν. Είναι καιρός πλέον η δημόσια υγεία να αποτελέσει τη βάση του νέου κοινωνικού κράτους που απαιτεί η εποχή μας και όχι στο όνομα της κρίσης να αποδιαρθρωθεί τελείως το σύστημα υγείας.

Πρέπει να καταλάβει ο υπουργός και κάθε “επιτροπή σοφών” πως η συγχώνευση και η κατάργηση των νοσοκομείων δεν μπορεί να γίνει με μοναδικό γνώμονα τον περιορισμό εξόδων για να ικανοποιηθεί η τρόικα. Οι υγειονομικές μονάδες έχουν αποστολή, λειτουργία και κριτήρια ύπαρξης όπως η πληρότητα, μέση διάρκεια νοσηλείας, εργαστηριακές αναλύσεις, χειρουργεία, κ.λ.π για τις ανάγκες του πληθυσμού και όχι την εξυπηρέτηση των οικονομικών δεικτών για να αισθάνεται δικαιωμένο το ΔΝΤ. Οι Έλληνες φορολογούνται και υφίσταται κάθε θυσία για να μπορέσουν να επιβιώσουν και όχι για να εξυπηρετήσουν τα χρέη που δημιούργησαν οι πολιτικοί. Η ηθική απαιτεί να σωθεί η αξιοπρέπεια του πολίτη και οι στοιχειώδεις αρχές του ανθρωπισμού. Πρέπει να πάψει ο Υπουργός να κατεργάζεται διαδικασίες που εξυπηρετούν την ιδιωτικοποίηση της υγείας. Το δικαίωμα στη ζωή αποτελεί καθήκον για κάθε φρόνιμη πολιτική ηγεσία που σέβεται τον εαυτό της και το λαό της. Μόνο οι νεοφιλελεύθεροι και οι νεοσυντηρητικοί σοσιαλίζοντες απαιτούν να μετατραπεί ο Λαός σε σώμα εκμετάλλευσης για να εξυπηρετηθούν κάποια ιδιαίτερα συμφέροντα.

Η Αριστερή Πρωτοβουλία ΠΑ.ΣΟ.Κ καλεί τον Υπουργό Υγείας να ξανασκεφτεί το πολυνομοσχέδιο που κατέθεσε και να προβεί σ’ εκείνες τις τροποποιήσεις που θα εξυπηρετούν το Λαό. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ δημιούργησε σύστημα υγείας για να υπηρετεί το Λαό και όχι για να τον εκμεταλλεύεται. Και αυτό ο κ. Λοβέρδος οφείλει να το θυμάται. Η επιλησμοσύνη εξυπηρετεί αυτούς που συνειδητά εκμεταλλεύονται το ΕΣΥ -και δυστυχώς υπάρχουν πολλοί- για να το αποδιαρθρώσουν και όχι αυτούς που σέβονται την ιστορία του ΠΑ.ΣΟ.Κ και τις αρχές του.

Υ.Γ. Το ΠΑΣΟΚ στάθηκε πολύ φιλόξενο για πολλούς, τους οποίους όχι μόνο φιλοξένησε στους κόλπους του αλλά τους εμπιστεύτηκε και υπουργικά αξιώματα. Άσχετα με το ότι το «θυμήθηκαν» αργά και εκ του ασφαλούς. Είναι στοιχειώδης υποχρέωση τους να σέβονται και το κίνημα που τους ανέδειξε και την ιστορία του και κυρίως να διαθέτουν την πολιτική ταπεινότητα για να μην προσβάλλουν την ιστορία του, την κυβερνητική του προσφορά και τα στελέχη του.

Η μόνη δικαιολογία για όσους ανακαλύπτουν ότι η αρχή της χρεοκοπίας της χώρας βρίσκεται στη δεκαετία του ’80, είναι ότι τότε δεν ασχολούταν με την πολιτική αλλά με την επαγγελματική τους ανέλιξη.

Τι δικαιολογία να αναζητήσει όμως κανείς για όσους ανακαλύπτουν σήμερα, προεκλογική δημαγωγία του ΠΑΣΟΚ; Ίσως η καθημερινή προσπάθεια για την καλλιέργεια του προσωπικού τους προφίλ να είναι σημαντικότερη προτεραιότητα από την προσφορά στον τόπο και την Κυβέρνηση. Τα μέλη όμως και τα στελέχη του κόμματος έχουν και μνήμη έχουν και κρίση!»

«Game Over – H Ελλάδα στην τέταρτη δημοκρατία»

Για την Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου προγραμματίστηκε η νέα συνάντηση της Π80, στην Αθήνα αυτή τη φορά. Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί από τις 19.00 – 21.00 το βράδυ στο Metropolis live stage – Πανεπιστήμιου 54 & Εμμ. Μπενάκη.

Το θέμα της συζήτησης είναι : «Game Over – H Ελλάδα στην τέταρτη δημοκρατία» ενώ σύμφωνα με πληροφορίες βασικοί εισηγητές θα είναι ο Υπ. Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης, ο αναπληρωτής Υπ. Ανάπτυξης Σωκράτης Ξυνίδης και ο Γραμματέας του Ε.Σ. του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Καρχιμάκης.

Ευκαιρία για να συναντηθούν και να επικοινωνήσουν τα μέλη της Σπουδάζουσας Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80, αλλά και να συζητήσουν και να προβληματιστούν για την εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων, για την πορεία της Κυβέρνησης και για τις εξελίξεις που διαγράφονται στο μεταπολιτευτικού πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές:

«Έχουμε κουραστεί από το “τέλος” της Ιστορίας, τον επαγγελματισμό των τεχνικών της εξουσίας, τη σιωπή του κόσμου».

Την ώρα που όλοι μιλούν αμήχανα για το τέλος της μεταπολίτευσης, στο Π80 πιστεύουν ότι ήλθε η ώρα να κάνουμε το αποφασιστικό βήμα προς την Τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία.

Ποιοί αποτελούν το Π80;

Ένα δίκτυο «πασοκογενών» και άλλων ανθρώπων που τους συνδέει η κοινή πολιτική και συνδικαλιστική δράση τους κατά τη δεκαετία του ’80. Όπως γράφουν χαρακτηριστικά οι ίδιοι το 2004 που συναντήθηκαν πρώτη φορά:

«Π όπως ΠΑΣΠ, ΠαΣοΚ, πανεπιστήμιο, πολιτική, προοδευτική παράταξη …

Για μας, η εποχή εκείνη έχει σημαδευτεί από την αθωότητα, τη γενναιότητα, την αφέλεια, την ανιδιοτέλεια και το ρομαντισμό των είκοσι και κάτι χρόνων της ηλικίας μας. Οι φιλίες εκείνης της εποχής, ακόμη και οι αντιπαλότητες, δημιούργησαν δεσμούς που κατάφεραν να επιβιώσουν στο χρόνο. Εμείς, οι εκδρομείς του ’80, ανακαλύπτουμε ακόμη τη χαρά και την επιθυμία της συνάντησης.

Tο Π80 είναι λοιπόν ένας τρόπος να συναντηθούμε και πάλι.»

Τί θέλει το Π80;

Θέλει να συμβάλει στην παραγωγή πολιτικής σήμερα, στη συζήτηση για «το επόμενο κύμα», που κρίνεται, μέχρι στιγμής, όχι πάντα αλλά σε μεγάλο βαθμό, ως υποβαθμισμένη, φοβική, ψευδεπίγραφη.

Και πάλι με τα δικά τους λόγια:

«Δεν είναι η νοσταλγία που μας παρακινεί. Είναι η αίσθηση ότι ένας νέος κύκλος αρχίζει. Σ’ αυτό το νέο κύκλο, θέλουμε να είμαστε παρόντες, μακριά από τους στερεότυπους, τους κώδικες και τις εμμονές ενός πολιτικού λόγου που φθίνει.»

Ποιο είναι το «στίγμα» του;

Για τους ανθρώπους που συμμετέχουν στο Π80 δεν είναι λύση η αναπαραγωγή του αποτυχημένου μοντέλου ανάπτυξης που μας έφερε μέχρι εδώ.

Με την ελπίδα να ξαναβρούμε τη χαμένη αθωότητα της πολιτικής, αναζητούμε τις νέες αντιθέσεις, τα νέα περιεχόμενα και τις νέες σχέσεις στην οικονομία, την κοινωνία και την πολιτική σε έναν δημιουργικό διάλογο με το μέλλον.

Η λύση δεν είναι η αύξηση των απασχολούμενων στο δημόσιο τομέα και η διατήρηση του πελατειακού κράτους.

Η λύση δεν είναι η αναζωογόνηση της κρατικοδίαιτης ανάπτυξης των επιχειρήσεων.

Η λύση δεν είναι η παραχώρηση προνομίων σε κοινωνικά στρώματα σε βάρος του εθνικού προϋπολογισμού και των φορολογουμένων.

Η λύση δεν είναι η στήριξη των ημετέρων σε ανομίες και παρανομίες.

Η λύση δεν είναι η επικυριαρχία του φόβου του πολιτικού κόστους, η αναβλητικότητα στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων, η ικανοποίηση του πρόσκαιρα ελκυστικού σε βάρος του μακροπρόθεσμα αποδοτικού, του τώρα σε βάρος του μέλλοντος.

Το μεταπολιτευτικό μοντέλο έχει καταρρεύσει οριστικά.

Η ολιστική κρίση και κατάρρευση του μεταπολιτευτικού μοντέλου, επιβάλλει την αλλαγή της χώρας σε προοδευτική κατεύθυνση. Μια αλλαγή που δεν επιμερίζεται και δεν τεμαχίζεται. Μια αλλαγή που πρέπει να αφορά τα πάντα, όλους και όλα.

«game over – η Ελλάδα στην τέταρτη δημοκρατία»

Πέμπτη, 10 Φεβρουαρίου · 7:00 μ.μ. – 9:00 μ.μ.

Τοποθεσία Metropolis live stage – Πανεπιστήμιου 54 & Εμμ. Μπενάκη

Όσοι πιστοί προσέλθετε!

Η Ανάπτυξη , οι Μεσογειακοί και η Υπερβολή!

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις δηλώσεις πολιτικών, αυτοδιοικητικών, εκπροσώπων φορέων αλλά και απλών πολιτών με αφορμή την ακύρωση των προγραμματισμένων Μεσογειακών Αγώνων σε Λάρισα και Βόλο.

Πέρα από τις αναμενόμενες «αντιδράσεις» και τις δηλώσεις που – έτσι και αλλιώς – θα έπρεπε να γίνουν, η προσπάθεια να εμφανιστεί ως άμεσα συνδεδεμένη η διεξαγωγή των αγώνων με την ανάπτυξη της Θεσσαλίας είναι και υπερβολική και άστοχη.

Δηλώσεις του τύπου « χάσαμε την ευκαιρία για Ανάπτυξη» ή « γυρνάμε χρόνια πίσω» είναι και εξωπραγματικές και άσχετες με την πραγματικότητα.

Το εύκολο είναι να θυμίσεις στους «εραστές»  των Μεσογειακών την πορεία ανάπτυξης της χώρας μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες το 2004 και το πώς τα όνειρα και οι προσδοκίες κατάντησαν εφιάλτες που προσημείωσαν τα επόμενα χρόνια.

Είναι εύκολο να ρίξει κανείς μια ματιά στα Ολυμπιακά κτίρια – έρημα κουτιά , φτιαγμένα από ανθρώπους, πιθανώς άνεργους σήμερα – που μένουν αχρησιμοποίητα, μόνα τους και ετοιμάζονται να εκχωρηθούν, μπας και κάποιος τα αξιοποιήσει.

Θα μου πείτε ότι τα λάθη του παρελθόντος μπορούν να αποτελέσουν οδηγό για το αύριο. Δηλαδή θα έλεγε ένας απλός άνθρωπος της γειτονιάς μου, τι θα μπορούσε να κερδίσει από τη συγκεκριμένη διοργάνωση; Και πώς θα ερχόταν η ανάπτυξη τη στιγμή που άλλα είναι τα προβλήματα και άλλοι οι λόγοι που και στην περιοχή μας ζούμε την υστέρηση, την έκρηξη της ανεργίας, το κλείσιμο βιομηχανικών και εμπορικών μονάδων;

Να υποθέσω ότι μιλάνε για τα έργα που δεν θα γίνουν επειδή δεν θα γίνουν οι Μεσογειακοί; Δηλαδή αρκεί ένα κωπηλατοδρόμιο, ένα γήπεδο γκολφ, πέντε έξι δρόμοι, κάνα δύο γήπεδα για να αλλάξεις τα δεδομένα της στρεβλής ανάπτυξης της Θεσσαλίας; Αν ήταν έτσι τα πράγματα εύκολα θα τα είχαμε λύσει τα προβλήματα μας.

Και τι εμποδίζει και ποιόν εμποδίζει να διεκδικήσει αυτά τα έργα για την περιοχή του αν τα θεωρεί τόσο σημαντικά; Να ένα καλό πακέτο διεκδίκησης για βουλευτές, Δημάρχους και Περιφερειακό Συμβούλιο. Άλλωστε είναι τόσα τα ανοιχτά θέματα στην περιοχή μας που δεν πρόκειται ούτε να πλήξουν ούτε να δυσκολευτούν να προγραμματίσουν. Τώρα το πώς θα τα αξιολογήσουν είναι μια άλλη κουβέντα!

Απλά σκέφτομαι διαβάζοντας τις δηλώσεις πολιτικών ότι για μια ακόμη φορά δίνουν την αίσθηση ότι ζούνε σε έναν άλλο κόσμο , σε μία άλλη πραγματικότητα.

4 Κοινοτικά πλαίσια στήριξης πέρασαν και από τη Θεσσαλία. Και όμως δεν ήταν αρκετά να ολοκληρώσουν ούτε την ενδοπεριφερειακή της οδική σύνδεση. Δεκάδες εκατομμύρια ευρώ έπεσαν στη Θεσσαλία και όμως δεν στάθηκαν ικανά να αναιρέσουν τις διαρθρωτικές αναπτυξιακές της αδυναμίες . Δεκάδες συνέδρια ειδικών πραγματοποιήθηκαν, χρηματοδοτούμενα από εθνικούς ή και κοινοτικούς πόρους για την ανάπτυξη και την επίλυση των προβλημάτων της περιοχής, αλλά το μόνο που κατάφεραν ήταν να γεμίσουν τις τσέπες ορισμένων «ειδικών». Δεκάδες εκατομμύρια ξοδεύτηκαν για «Τουριστική Προβολή», εκατοντάδες ταξίδια πραγματοποιήθηκαν, σε δεκάδες εκθέσεις συμμετείχαμε – Νομάρχες και Δήμαρχοι και Φορείς- ξοδεύοντας απίστευτα ποσά για την προβολή της περιοχής μας.  Εκατομμύρια φυλλάδια και κάθε είδους προωθητικού υλικού τυπώθηκε και φτιάχτηκε. Τεράστια ποσά ξοδεύτηκαν προς δόξα συγκεκριμένων διαφημιστικών γραφείων. Γνωστό το αποτέλεσμα γιατί άλλο δουλειά άλλο διακοπές! Σήμερα ζητάμε λέει και άλλα.

Τεράστια ποσά ξοδεύτηκαν μέσα από αναπτυξιακούς νόμους, με εντελώς στρεβλό και αντιπαραγωγικό τρόπο. Οι αναπτυξιακές προσπάθειες κρίνονταν ανάλογα με τα πολιτικά πιστεύω όσων υπέβαλλαν προτάσεις! Και λοιπόν;

Συζητώντας με κάποιον στην Ε.Ε. ,από τους υπεύθυνους για τα προγράμματα στήριξης για τη Θεσσαλία πολλά χρόνια τώρα, μου έλεγε ότι αν κανείς προσθέσει τα χρήματα  που δόθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, είναι αδύνατον να εξηγήσει γιατί η Θεσσαλία δεν αποτελεί ένα μικρό παράδεισο. Τι να του πεις του ανθρώπου, ότι δίνονταν 200.000 ευρώ για ένταξη τυροπιτάδικου στον αναπτυξιακό νόμο; Τι να του πεις;

Οι Μεσογειακοί θα μας σώσουν όταν δεν μπορείς να πας από τη Λάρισα στα Τρίκαλα ή την Καρδίτσα, όταν δεν μπορείς να συνδεθείς οδικά με Άρτα, όταν τα παράλια σου είναι αποκλεισμένα, όταν τα Φάρσαλα είναι απομονωμένα, όταν δεν μπορείς να στηρίξεις σοβαρές τουριστικές δομές και όταν η προσπάθεια σου για προβολή της περιοχής φτάνει στα όρια της φαιδρότητας;

Δεν είχα και δεν έχω ψευδαισθήσεις για τα κέρδη από τους Μεσογειακούς Αγώνες αν γινότανε. Για να μη είναι όμως και απόλυτα ειλικρινής δεν περίμενα να γίνουν. Δεν μου έκανε εντύπωση που μας τους «πήραν πίσω». Άλλωστε φαινότανε που πήγαινε η ιστορία.

Ίσως ,απλά σκέφτομαι, έπρεπε να είναι από την αρχή καθαρή η στάση της Κυβέρνησης και να αφήσει τα «μεσοβέζικα» του προηγούμενου διαστήματος. Καθαρές κουβέντες δηλαδή:

«Δεν μπορούμε να ξοδεύουμε χρήματα που δεν μας περισσεύουν για γιορτές χωρίς αντίκρισμα!»

 Από εκεί και έπειτα αργά χτύπησε ο συναγερμός: Όταν πλέον όλα είχαν κριθεί!

Για την ιστορία θυμήθηκα το εξής:

29 Μαΐου 2010

Διαβάζω την είδηση στην «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»:

«  Ο Γερουλάνος σώζει τους Μεσογειακούς

Ο υπουργός Πολιτισμού, Παύλος Γερουλάνος, σύμφωνα με απόλυτα ασφαλείς πληροφορίες, αποφάσισε να αναλάβει δράση για το θέμα της διοργάνωσης των Μεσογειακών Αγώνων 2013, που είναι προγραμματισμένοι να γίνουν σε Λάρισα και Βόλο. Χθες, μάλιστα, κάλεσε στο γραφείο του τον Γ.Γ.Α. Παναγιώτη Μπιτσαξή και πήρε την επιστολή του Έλληνα γραμματέα της Διεθνούς Επιτροπής Μεσογειακών Αγώνων, Ισίδωρου Κούβελου, που αναφέρει ότι εξουσιοδοτήθηκε από τη Δ.Ε.Μ.Α. για να γίνει συνάντηση μεταξύ αντιπροσωπείας της Δ.Ε.Μ.Α. και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης κ. Πάγκαλου, καθώς και των υπουργών Εργασίας κ. Λοβέρδου και Πολιτισμού κ. Γερουλάνου.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι επιδίωξη του υπουργού είναι να υπάρχει συνάντηση όλων, ώστε να ξεκαθαρισθεί η θέση της ελληνικής κυβέρνησης, σύμφωνα με την οποία δεν θα δεχθεί κανένα τελεσίγραφο για τους Αγώνες και ότι θα δαπανηθούν 218 εκατομμύρια ευρώ (πέραν τούτου ουδέν, εκτός αν βρεθούν περισσότερες χορηγίες από τις προβλεπόμενες, 22 εκατομμύρια ευρώ μαζί με τα εισιτήρια).

Τα χρήματα αφορούν στα 150 εκατομμύρια για τα Μεσογειακά Χωριά, στα 40 εκατομμύρια για Μεσογειακά έργα και στα 28 εκατομμύρια τα έξοδα της Οργανωτικής Επιτροπής Μεσογειακών Αγώνων.

Ο κ. Γερουλάνος είπε ότι οι Αγώνες θα γίνουν μόνο με αυτούς τους όρους, αφού δεν μπορεί σε περίοδο κρίσης να γίνονται τέτοιες διοργανώσεις που προκαλούν το λαϊκό αίσθημα. Αν η Δ.Ε.Μ.Α. δεχθεί τα παραπάνω δεν υπάρχει πρόβλημα, ενώ σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να τους πάρει πίσω και να τους δώσει σε άλλη χώρα.»

Τα έλεγε ο άνθρωπος αλλά ποιος τον άκουγε;

Και κάτι τελευταίο:

Από όσα διάβασα αυτές τις ημέρες ξεχώρισα το άρθρο του καλού συναδέλφου της «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» Δ. Χατζηευθυμίου, υπό τον τίτλο «Όταν σοβαρευτούμε», στο Κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας ( 30-1-2011)

Διαβάστε το άρθρο στη σελίδα 2 της Κυριακάτικης Έκδοσης  της εφημερίδας

Θα συμφωνήσω στα περισσότερα μαζί του !

Προειλημμένη η απόφαση για τους Μεσογειακούς λέει ο Σαχινίδης

Με αφορμή την απόφαση για ακύρωση των Μεσογειακών Αγώνων, ο Υφυπουργός Οικονομικών, Φίλιππος Σαχινίδης, έκανε την παρακάτω δήλωση:

«Η ελληνική κυβέρνηση σε μία δύσκολη για τη χώρα και τους πολίτες οικονομική συγκυρία κατέθεσε τις προτάσεις της για τη διεξαγωγή των Μεσογειακών Αγώνων με τα εξής κριτήρια: Πρώτον, τον εξορθολογισμό των υπέρογκων δαπανών, όπως αυτές προβλέπονταν από το σχέδιο της προηγούμενης Κυβέρνησης. Δεύτερον, τη διεξαγωγή ποιοτικών, αξιοπρεπών και ανταποδοτικών, για τη Θεσσαλία, Αγώνων που να συνάδουν με τις συνθήκες των καιρών.

Γνώμονας μας ήταν η διεξαγωγή των Αγώνων χωρίς ανούσιες υπερβολές. Η ελληνική κυβέρνηση παρείχε όλες τις διαβεβαιώσεις ότι οι Μεσογειακοί Αγώνες μπορούσαν να πραγματοποιηθούν με μειωμένο κόστος εξασφαλίζοντας παράλληλα προβολή αλλά και οφέλη για την Θεσσαλία.

Παρά την προσπάθεια της Κυβέρνησης και την παροχή εγγυήσεων για τη διεξαγωγή αξιοπρεπέστατων Μεσογειακών Αγώνων, στο πλαίσιο των δύσκολων συνθηκών που διανύει η ελληνική οικονομία, η απόφαση της ΔΕΜΑ, όπως φάνηκε, ήταν προειλημμένη.

Υπό τις παρούσες δημοσιονομικές συνθήκες, όπου οι πολίτες συνδράμουν κάνοντας θυσίες, δεν υπήρχε κανένα περιθώριο για σπατάλες και πολυτέλεια.

Στόχος μας παραμένει η ισχυροποίηση της ελληνικής οικονομίας προς όφελος όλων των πολιτών. Μέλημά μας είναι η διαμόρφωση των συνθηκών που θα μας επιτρέψουν να εξασφαλίσουμε τη διατηρήσιμη ανάπτυξη που έχει ανάγκη η Θεσσαλία και ολόκληρη η χώρα.»

Ρουκέτες του προέδρου του ΤΕΕ για την ακύρωση των Μεσογειακών!

Με μια δήλωση που βάλει κατά παντός υπευθύνου για το φιάσκο της αφαίρεσης των Μεσογειακών αγώνων, ο πρόεδρος του ΤΕΕ, Ντίνος Διαμάντος, επαναφέρει στο προσκήνιο τις ευθύνες όλων όσων έπαιξαν με την αξιοπρέπεια των πολιτών της Λάρισας και του Βόλου.

Κάνει λόγο για τις ευθύνες των δύο δημοτικών αρχών, για προσωπικά παιχνίδια, για έτοιμες αναθέσεις αλλά και τις ευθύνες των δύο Κυβερνήσεων.

Η δήλωση έχει ως εξής:

«Η εξέλιξη της αφαίρεσης της διοργάνωσης των ΜΑ 2013 αποτελεί μία τραγική εξέλιξη, που δυστυχώς, οι συνέπειές της θα συνοδεύουν τις δύο πόλεις και στο μέλλον. Δεν είναι απλά το «πληγωμένο γόητρο», δεν είναι απλά «η μη τέλεση του αθλητικού γεγονότος», δεν είναι απλά «η μη κατασκευή των απαραίτητων αθλητικών υποδομών και των συνοδών έργων» που θα έμεναν ως παρακαταθήκη στην ευρύτερη περιοχή.

Είναι πρώτιστα, η δυσφήμιση για δύο περιφερειακές πόλεις που δεν «σήκωσαν το βάρος της υπογραφής τους» και φυσικά, στο μέλλον, θα αντιμετωπίζουν την εσωτερική αλλά, και εξωτερική δυσπιστία σε όποια αξίωση και διεκδίκησή τους. Και αυτό, για δύο πόλεις σαν το Βόλο και τη Λάρισα, αλλά, και για όλη τη Θεσσαλία, με τις δεδομένες δυνατότητες αλλά, και την καταγεγραμμένη δυναμική ανάπτυξης των τελευταίων χρόνων είναι άδικο και πρέπει άμεσα να αποκατασταθεί.

Η ευθύνη είναι διαχρονική. Διαχέεται ΠΡΩΤΙΣΤΑ σε όσους τυπικά και ουσιαστικά διοργάνωναν τους αγώνες. Οι δύο δήμοι, φέρουν την ακέραια και ιδιαίτερη ευθύνη τους. Για την απαγκίστρωση και τον εφησυχασμό τους στις διαθέσεις της κεντρικής εξουσίας που πέραν πολιτικών υποσχέσεων δεν ανέλαβε απέναντι στη ΔΕΜΑ τίποτα παραπάνω.

Φέρουν ακέραια την ευθύνη για την όποια «προσωπική διαδρομή» που προφανώς δεν ήταν τυχαία αλλά στοχευμένη στην «εξατομικευμένη και κατευθυνόμενη διαχείριση» των αγώνων, χωρίς την παραμικρή διάθεση «διάχυσης των ευκαιριών και των ωφελειών» σε όλη την τοπική κοινωνία. Είναι οι ίδιοι που «κώφευαν» εσκεμμένα και με σχέδιο σε όποια θεσμική ή ατομική φωνή τους εγκαλούσε να ενημερώσουν και να συνδιεκδικήσουν όλοι μαζί, πολίτες, φορείς, δήμος, Δήμαρχος την επιτάχυνση των έργων και των διαδικασιών.

Είναι οι ίδιοι που «βολεύονταν» από την καθυστέρηση (ενώ δήλωναν με θράσος ότι εδώ και πολλούς μήνες γνώριζαν την τύχη των Μεσογειακών χωριών. Και «βολεύονταν» διότι, οι «αναθέσεις» και οι «άλλες έτοιμες εναλλακτικές λύσεις» ήταν από τους ίδιους και τα «πολιλώνυμα συνεταιράκια» όχι απλά «εν κρυπτώ δρομολογημένες» αλλά, και προτεινόμενες στη ΔΕΜΑ. 

Είναι βέβαια και η κεντρική εξουσία, με την αναλγησία και την αδιαφορία των 2 πρώτων χρόνων από την κυβέρνηση της ΝΔ και την μεθόδευση (με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης) ματαίωσης από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Είναι λοιπόν αυτοί που «πρόδωσαν το όνειρο» αλλά, δεν πέτυχαν βέβαια και αυτοί το στόχο τους: να κάνουν τους αγώνες σε μας χωρίς εμάς και όχι για μας, αλλά, για τους λίγους του αθηνοκεντρικού κράτους με τα ντόπια «φερέφωνά τους.

Κάποιοι «επένδυσαν» και «απαίτησαν» την πολιτική τους παρουσία στους ΜΑ του 2013.

Δεν έχουν κανένα δικαίωμα νομίζω, είτε της τοπικής αυτοδιοικητικής είτε της κεντρικής πολιτικής σκηνής να «δικαιολογούν» ή και να «επιτεθούν» σε κανέναν. Η σιωπή και η συγνώμη επιτέλους ας είναι μία πολιτική πράξη γενναιότητας.

Τέλος οι Μεσογειακοί!

Η εκτελεστική επιτροπή των Μεσογειακών Αγώνων αποφάσισε να αφαιρέσει από την Ελλάδα την διεξαγωγή των Μεσογειακών Αγώνων του 2013, που αρχικά είχαν αναλάβει να διοργανώσουν ο Βόλος και η Λάρισα, όπως αναφέρει το Sentragoal.gr.

Η συνεδρίαση της Παρασκευής στο Παρίσι έκρινε, με σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία, ότι η χώρα μας δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της διοργάνωσης. Αιτία, είναι τόσο η οικονομική κρίση όσο και η έλλειψη κονδυλίων.

Αναμένεται η επίσημη απόφαση, καθώς και η ανακοίνωση της πόλης που θα παραλάβει το χρίσμα. Η επιλογή της θα γίνει σε νέα συνεδρίαση της εκτελεστικής επιτροπής και μεγάλο φαβορί φέρεται να είναι η Ταραγόνα.

Οι Αγώνες ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσουν στις 24 Ιουνίου και να διαρκέσουν ως τις 3 Ιουλίου, με τη συμμετοχή 4.000 αθλητών από 24 διαφορετικές χώρες.

Η χώρα μας είχε υπερισχύσει στην σχετική διαδικασία επιλογής, στις 27 Οκτωβρίου του 2007 στην Πεσκάρα της Ιταλίας, με το Βόλο να είναι αυτός που θα φιλοξενούσε το μεγαλύτερο μέρος των δραστηριοτήτων.

Άντε και σε ανώτερα!!!!

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε το ΑΣΥΛΟ!

Αναμενόμενη η συζήτηση που άνοιξε και πάλι για τη χρησιμότητα και το περιεχόμενο του ασύλου σε ΤΕΙ και Παν/μια. Όπως και αναμενόμενη , μετά από όλα όσα έχουν συμβεί, η τοποθέτηση από πολλές πλευρές για την κατάργηση του. Δεν μου έκανε καμία απολύτως εντύπωση ούτε η πρόταση του Σαμαρά και της ΝΔ, ούτε η κατάθεση της πρότασης νόμου από το ΛΑΟΣ.

Έχω την αίσθηση ότι «το άσυλο», έτσι όπως το ζήσαμε, έτσι όπως το υπερασπιστήκαμε, τελείωσε, με ευθύνη κυρίως αυτών που το ανέδειξαν σε πρώτης σημασίας θέμα. Το άσυλο σαν έννοια και σαν περιεχόμενο συκοφαντήθηκε, διαστρεβλώθηκε, μεταλλάχτηκε από όσους επιμένουν στη διατήρηση του. Και για αυτό οι ευθύνες τους είναι τεράστιες!

Έγραφα και παλιότερα:

«Ορισμένες φορές, στην ιστορία των Πανεπιστημίων, αλλά και γενικότερα στην κοινωνία και στην πολιτική, το θέμα των συμβόλων παίζει πάρα πολύ σπουδαίο ρόλο. Συμπυκνώνονται στα σύμβολα ιστορικές πορείες, ιδεολογικές ταυτίσεις, και πολιτικές διαμάχες. Τα σύμβολα, όμως, δεν είναι μεταμοντέρνες κατασκευές, εκφράζουν κοινωνικές πραγματικότητες. Ένα τέτοιο σύμβολο στην Ελλάδα είναι το πανεπιστημιακό άσυλο.

Το άσυλο, λοιπόν, έχει διαμορφωθεί ιστορικά και όχι διοικητικά. Για συγκεκριμένους ιστορικούς λόγους στην Ελλάδα, το άσυλο έχει ταυτιστεί με τους αγώνες για την αυτονομία και την ελευθερία του Πανεπιστημίου. Το άσυλο κατοχυρώθηκε ως μία έννοια που ιστορικά είναι ταυτισμένη με την ελευθερία μέσα στο Πανεπιστήμιο.

Η υπεράσπιση του ασύλου, λοιπόν, είναι η υπεράσπιση ενός αξιακού συστήματος για το Πανεπιστήμιο.»

Όποιος λοιπόν πίστευε σε αυτό το αξιακό σύστημα όφειλε να υπερασπιστεί το περιεχόμενό του και να το αναδείξει. Όφειλε να το υπερασπιστεί και να μην συνυπογράψει με πράξεις και τακτικές τη θανατική του ποινή.

Και όμως:

Το πανεπιστημιακό άσυλο μετατράπηκε σε άσυλο ανομίας, άσυλο εγκληματικών στοιχείων.

Το πανεπιστημιακό άσυλο και η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και απόψεων, μετατράπηκε σε κατευθυνόμενη και συγκεκριμένη διακίνηση ιδεών και απόψεων. Η ελεύθερη και ανεπηρέαστη εκπαιδευτική διαδικασία μετατράπηκε σε απαγόρευση πραγματοποίησης μαθημάτων και ερευνητικής δουλειάς, όταν κάποιοι –συνήθως λίγοι – το αποφάσιζαν.

Οι ίδιοι οι φοιτητές και οι οργανώσεις τους αποδείχθηκαν ανίκανοι να το υπερασπιστούν. Αντίθετα υπερασπίστηκαν ή ανέχθηκαν τις ακρότητες, τις καταστροφές, τους τραμπουκισμούς.

Οι ίδιοι οι καθηγητές, οι Σύγκλητοι και τα όργανα του Πανεπιστημίου αποδείχθηκαν λίγοι, ακόμη και να εφαρμόσουν τους ισχύοντες νόμους. Πως δηλαδή να ξεχάσει κανείς ότι από το 2007 (εδώ και τέσσερα ολόκληρα χρόνια) εκκρεμεί ο προσδιορισμός των πανεπιστημιακών χώρων για τους οποίους ισχύει το άσυλο; (Αυτό προβλέπεται στο τελευταίο νόμο της Κουτσίκου). Γιατί δεν ξέρουν; Γιατί δεν μπορούν; Προφανώς και όχι. Απλά δεν θέλησαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους και φοβήθηκαν την αντίδραση κάποιων συνδικαλιστών.

Αναρωτιέμαι πολλές φορές αν τελικά κλείνουμε από μόνοι μας τα μάτια στην πραγματικότητα.

Αν η πολιτεία, αν η πανεπιστημιακή κοινότητα, αν οι φοιτητικές παρατάξεις, αν ο κόσμος όλος δεν μπορεί να περιφρουρήσει τις σχολές και τα Πανεπιστήμια δεν ευθύνεται για αυτό το άσυλο!

Αν οι περισπούδαστοι συνδικαλιστές του σήμερα, αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους για την προστασία του χώρου εκπαίδευσης τους, δεν ευθύνεται το άσυλο.

Η υπεράσπιση του ασύλου, περνά μέσα από την υπεράσπιση των σχολών, όχι από αστυνομικές δυνάμεις ή ΜΑΤ ή οργανωμένες μειοψηφίες αλλά από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Τα τελευταία γεγονότα και η κατάλυση του ασύλου από τους 300 παράνομους μετανάστες με την καθοδήγηση των ομάδων που τους κατηύθυναν έδωσαν τη χαριστική βολή σε αυτό το αξιακό σύστημα.

Έγραφα παλιότερα:

«Όσο η κατάσταση αυτή διαιωνίζεται, όσο η πολιτική και οργανωτική αδυναμία συνεχίζεται, τόσο θα εμφανίζονται προτάσεις σαν και αυτή του ΛΑΟΣ που θα λένε για την «επιτακτική ανάγκη για τη λήψη μέτρων, έτσι ώστε να επιτευχθεί ανεμπόδιστα η λειτουργία των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Αν αυτή η λογική κυριαρχήσει τότε σαν ώριμο φρούτο θα προκύψει και η κατάργηση του ασύλου.»

Δυστυχώς, φοβάμαι ότι δεν απέχει πολύ η ώρα που θα επαληθευτούν οι προβλέψεις!

Μια καυστική ματιά στις εφημερίδες

Από τα καλύτερα που διάβασα για την αντικειμενικότητα του τύπου!

Έμπνευση είχε προφανώς ο καλλιτέχνης . Για τους δημοσιογράφους είναι πέρα από όλα τα άλλα μια καλή ευκαιρία για σκέψη και αυτοκριτική.

Γιατί είτε έτσι, είτε αλλιώς και εμείς συμμετείχαμε με τον τρόπο μας στην εφημερίδα του παράδεισου ή της κόλασης

Τους τελείωσαν, σαν σύγχρονοι «δουλέμποροι»!

Δεν γνωρίζω ποιος φωτεινός εγκέφαλος συνέλαβε την ιδέα να οδηγήσει τους ταλαιπωρημένους μετανάστες στην κατάληψη της Νομικής Σχολής και ούτε μπορώ να αντιληφθώ τον σκοπό αυτής της πράξης.

Κατανοώ όμως όπως και οι περισσότεροι ότι αυτή η κίνηση αποτελεί ένα τραγικό λάθος που θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που πιθανώς επεδίωκαν οι υποκινητές αυτής της ιστορίας.

Πρώτα απ’ όλα γιατί σαν κίνηση είναι «αυτοκτονική»! Δημιουργεί εύκολα αντισυσπειρώσεις και οδηγεί στην άμεση έκθεση των μεταναστών στη συκοφάντηση των αιτημάτων τους, είτε συμφωνεί κανείς μαζί τους είτε όχι.

Είναι ανώφελη και αδιέξοδη. Μόνο κοινωνικά κέρδη δεν μπορεί να έχει αυτή τους η κίνηση. Είναι αδιέξοδη γιατί απλά όχι μόνο δεν βοηθά στην επίλυση των προβλημάτων τους – επαναλαμβάνω είτε συμφωνήσει είτε διαφωνήσει κανείς- αλλά δημιουργεί επιπλέον εμπόδια.

Οι μετανάστες έχασαν το παιχνίδι των εντυπώσεων εξαιτίας των επιλογών των «υποβοηθούντων» οργανώσεων και σχηματισμών! Κατέλυσαν με αυτή τους την πράξη το ίδιο το Πανεπιστημιακό Άσυλο, δίνοντας αφορμή να επανέλθουν με μεγαλύτερη ένταση οι συζητήσεις για την κατάργησή του!

Δεν γνωρίζω αν πρόκειται για έκφραση πολιτικής αφέλειας ή βλακείας όσων οργάνωσαν αυτή την ιστορία. Δεν γνωρίζω αν κάποιοι πραγματικά λειτούργησαν σαν προβοκάτορες ενάντια σε μια ιστορία που έπρεπε να εξελιχθεί με μια εντελώς διαφορετική λογική. Δεν ξέρω κάποιοι θέλησαν να αμαυρώσουν την εξέγερση της Νομικής το 1973, συγκρίνοντας ανόμοια πράγματα, καταστάσεις και  αιτήματα.

Ξέρω όμως πολύ καλά ότι πέτυχαν τη συκοφάντηση αθώων ανθρώπων, τους χρησιμοποίησαν  σαν άλλοι δουλέμποροι προκειμένου να ζήσουν τη δική τους επαναστατική ονείρωξη, τους παρέδωσαν στη μαζική απαξίωση. Τους τελείωσαν και αυτούς και τα αιτήματά τους και την όποια πιθανότητα να υπάρξουν αλλαγές στη μεταναστευτική πολιτική.

Και μαζί με αυτά τελείωσαν και το πανεπιστημιακό άσυλο. Έτσι απλά, χωρίς λόγο και αιτία.

Κατάφεραν να σηκώσουν «φράκτες» και στα Πανεπιστήμια! Και αυτά στο όνομα της αλληλεγγύης !

Σα δεν ντρεπόμαστε !