Εσύ Γιώργο έφυγες νωρίς…

Δύσκολη η αποδοχή της απώλειας ανθρώπων που δέθηκες μαζί τους. Ακόμη πιο δύσκολη όταν για χρόνια ταυτίζεσαι μαζί τους, μοιράζεσαι χρόνο , ώρες και στιγμές, μοιράζεσαι  ένα μεγάλο μέρος της ζωής σου, τις σκέψεις σου, την καθημερινότητα, τα μικρά και τα μεγάλα…

Τόσο δύσκολη αυτή η αποδοχή της πραγματικότητας που ακόμη και μετά από ένα χρόνο περίπου, επιμένεις να περιμένεις…

Να περιμένεις να χτυπήσει το τηλέφωνο τη γνωστή ώρα το πρωί, επιμένεις να ακούσεις το «Σουσλόφ μου τι κάνεις;», επιμένεις να τον δεις ξαφνικά μπροστά σου, με τον πράσινο φάκελο στα χέρια, απαιτητικό για συζήτηση εκείνη τη στιγμή και με αγωνία μικρού παιδιού να ακούσει την άποψη σου για αυτά που σκέφτηκε ή για αυτά που θέλει να κάνει.

Ο Γιώργος έφυγε νωρίς. Πολύ νωρίς. Και πήρε μαζί του μια διαφορετική λογική για την πολιτική και τη ζωή, από αυτή που κυριαρχεί αυτά τα χρόνια.

Γιατί δύσκολα θα μπορέσεις να μιλήσεις για τιμιότητα και ηθική στην πολιτική και να μην σκεφτείς αυτόν.

Δύσκολα θα μπορέσεις να μιλήσεις για καθαρότητα και ειλικρίνεια στις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα σε ανθρώπους της πολιτικής και να μην τα ταυτίσεις με αυτόν.

Δύσκολα θα μπορέσεις να μιλήσεις για ανθρωπιά, απλότητα, συντροφικότητα ρε φίλε (χωρίς εισαγωγικά) και να μην πεις το όνομά του.

Και αν σκεφτείς κάποιον ρομαντικό και μοναχικό καβαλάρη να πηγαίνει αντίθετα με όλα και με όλους, να μη νοιάζεται για το «εγώ» του παρά μόνο για τους άλλους, θα σου πω, ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο υγιές από αυτό, τίποτα πιο αληθινό και τίποτα πιο δυνατό.

Ο Γιώργος ζούσε για τις αρχές και τα πιστεύω του. Ζούσε για τους άλλους. Χαίρονταν με τη χαρά των άλλων και πονούσε με τη στεναχώρια τους…

Γίνονταν «χαλί να τον πατήσεις», έβαζε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό του, προκειμένου να βοηθήσει, αλλά δεν άντεχε την υποκρισία και την αχαριστία. Εκεί τραβούσε οριστική διαγραφή ακόμη και αν κάτι τέτοιο τον έκανε να πονέσει πολύ περισσότερο από τον άλλο.

Δεν μπορούσε να χωνέψει το πώς αυτός που βοήθησε και εμπιστεύτηκε, τον πλήρωσε με αχαριστία. Δεν το ήξερε αυτό το «παιχνίδι», δεν το έκανε ποτέ του…

Όταν λίγο πριν το μεσημέρι της 31^ης Μαΐου πέρυσι, πριν ένα χρόνο περίπου, άκουσα από τη Σοφία το «Ναι είναι αλήθεια Βασίλη. Έφυγε ο Γιώργος»,  το μόνο που μπόρεσα να ψελλίσω ήταν ένα «γιατί;»…

Αυτό που δεν έχει απάντηση. Αυτό για το οποίο δεν περιμένεις απάντηση. Το «γιατί» της πίκρας, της αμηχανίας, των ερωτηματικών που γίνεται γρήγορα οργή και πόνος για την απώλεια, φόβος για το κενό στην καρδιά σου, ανησυχία για τους δικούς του ανθρώπους.

Είχαμε μιλήσει μόλις την προηγουμένη το πρωί. «Σουσλόφ, σκέφτηκα και έχεις δίκιο για την εκδήλωση. Να την αφήσουμε για αργότερα γιατί και εγώ δε νοιώθω και τόσο καλά. Θα τα πούμε αύριο…». Ήθελε να οργανώσει μια εκδήλωση με αφορμή την επέτειο του θανάτου του Α. Παπανδρέου, με στόχο να αναγκάσει όλες τις «φυλές» του ΠΑΣΟΚ, να βρεθούνε μαζί και να τους ζητήσει συστράτευση και ενότητα για να ξαναφτιαχτεί η παράταξη… Είχα διαφωνήσει, όχι για το περιεχόμενο αλλά για τη χρονική επιλογή, ξέροντας ότι η κατάσταση της υγείας του δεν ήταν η καλύτερη.

Δεν τα είπαμε την επομένη… Δεν τα είπαμε ποτέ ξανά.

Έχουμε όμως πει τόσα αυτά τα χρόνια, που φτάνουν για μια ζωή…

Και νοιώθω τυχερός που μου εκμυστηρεύτηκε τόσα και άτυχος που πρέπει να τα κρατήσω μυστικά, τηρώντας την υπόσχεση μου.

Ένα χρόνο μετά… όχι δεν το έχω αποδεχτεί.

Όπως φαντάζομαι δεν το έχουν αποδεχτεί και οι συνοδοιπόροι του στην «Αριστερή Πρωτοβουλία», οι φίλοι του στο Tivoli που θα τον περιμένουν ακόμη για τον πρωινό καφέ, οι φίλοι του στην Ερατεινή που δεν θα τον δούνε από τα ξημερώματα με τη σακούλα με τα κουλούρια που συνοδεύανε τη συζήτηση, όλοι όσοι θα περιμένουν ακόμη να χτυπήσει το τηλέφωνο για να ακούσουν το «αδελφούλη μου…», οι φίλοι του στην πολιτική (γνωστοί ή λιγότερο γνωστοί), η οικογένεια του…

Δε νοιώθω μόνος μου σε αυτό το περίεργο παιχνίδι της καρδιάς και της λογικής.

Νοιώθω σίγουρα τυχερός που τον έζησα αυτά τα χρόνια. Που με εμπιστεύτηκε.

Που με τίμησε όταν κάλεσε και εμένα εκείνη τη βροχερή Κυριακή στην Ερατεινή, για να μας ανακοινώσει την περιπέτεια της υγείας του και να συζητήσουμε το τι θα κάνουμε.

Γιώργο έφυγες νωρίς. Πολύ νωρίς. Και άφησες ένα τεράστιο κενό στη μικρή γωνιά της πολιτικής ζωής που στέκονται όσοι πιστεύουν στην αλήθεια και την ειλικρίνεια. Στην καθαρότητα και στην συνεχή προσπάθεια να μένουν σταθεροί σε αυτά που πιστεύουν.

Αργά ή γρήγορα θα ξαναβρεθούμε, στους μπαξέδες σύντροφε μου!

ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να είναι αυτός που αποδέχεται ανθρωποθυσίες…

Με σκληρή ανακοίνωση η Αριστερή Πρωτοβουλία παρεμβαίνει στο θέμα των απολύσεων και της διαθεσιμότητας, κάνοντας λόγω για «ανθρωποθυσίες»,  για «αδιέξοδες πολιτικές» και για πολιτικούς μαριονέτες.

Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:

» Στην χώρα που η ανεργία θα ξεπεράσει επίσημα το 28% (!), οι μαθητευόμενοι μάγοι Κυβέρνησης και Τρόικα, υλοποιούν νέες απολύσεις στο Δημόσιο, οδηγώντας χιλιάδες οικογένειες στο περιθώριο.

Υποταγμένοι και εκβιαζόμενοι, υποχρεωμένοι να υλοποιήσουν τα «συμφωνηθέντα» του Φεβρουαρίου του 2012, ανίκανοι να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή χιλιάδων Ελλήνων, οδηγούν με διαδικασίες εξπρές, σε νέες ανθρωποθυσίες.

Χωρίς κανέναν ουσιαστικό σχεδιασμό, χωρίς καμία ουσιαστική αξιολόγηση, διαλύουν το δημόσιο, μεγιστοποιούν τα προβλήματα δυσλειτουργίας του, χτυπούν αλύπητα σε πρώτη φάση, την Εκπαίδευση και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Οι «επίορκοι και οι κοπανατζήδες» ήταν τελικά εργαζόμενοι που μέσω ΑΣΕΠ, βρήκαν δουλειά. Τι υποκρισία!

Στο πολυνομοσχέδιο καλούνται οι βουλευτές να ψηφίσουν την δυνατότητα ενός Υπουργού να καταργεί θέσεις και να απολύει ανθρώπους. Ο ορισμός της δημοκρατικής διαδικασίας!

Είπαμε πολλές φορές ότι αυτός ο κατήφορος δεν έχει τελειωμό. Η κάθε επίσκεψη της Τρόικα θα απαιτεί και νέο αίμα προκειμένου η χώρα να λάβει τα τριάκοντα αργύρια και να παραμείνει στη μηχανική υποστήριξη για λίγο ακόμα καιρό.

Αυτή όμως η πολιτική είναι αδιέξοδη και επικίνδυνη. Διαλύει την κοινωνία. Ισοπεδώνει θεσμούς. Εκτελεί εν ψυχρώ ανθρώπους. Και τελικά οδηγεί στην καταστροφή τη χώρα.

Οι «σωτήρες» δεν είναι τίποτα άλλο από εκτελεστές των επιταγών των δανειστών, πολιτικές μαριονέτες, που απλά βάζουν υπογραφές σε αποφάσεις που έχουν ληφθεί από άλλους.

Αυτές οι αποφάσεις δυστυχώς θα φέρουν και τις υπογραφές βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Αυτές οι επιλογές είναι η ατζέντα της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, που καμία σχέση δεν έχει με το πραγματικό ΠΑΣΟΚ και τις αρχές του.

Εδώ πια δεν υπάρχουν προσχήματα και εκβιαστικά διλήμματα.

Προοδευτικός δεν μπορεί να είναι αυτός που υπογράφει την καταδίκη συμπολιτών του.

Δεν μπορεί να είναι αυτός που διαλύει ότι απέμεινε στη χώρα.

Δεν είναι αυτός που κοιτά απλά το προσωπικό του συμφέρον και αδιαφορεί για την διάλυση της κοινωνίας.

ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να είναι αυτός που αποδέχεται ανθρωποθυσίες…

Ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.»

Η απάντηση του ΠΑΣΟΚ και η ανταπάντηση της Α.Π.

Με άτυπο σχόλιο απάντησε η Ιπποκράτους στην κίνηση αποχώρησης της Αριστερής Πρωτοβουλίας:

»  Το ΠΑΣΟΚ έκανε τις βασικές στρατηγικές του επιλογές, σε σχέση με την πορεία της χώρας και την αντιμετώπιση τη κρίσης, την Άνοιξη το 2010 και για λόγους εθνικής ανάγκης συνεργάζεται κυβερνητικά με την ΝΔ και το ΛΑΟΣ από το Νοέμβριο του 2011. Τι είναι συνεπώς εκείνο που έκανε τον κ. Παναγιωτακόπουλο να αλλάξει τώρα τρόπο αντίδρασης;

Για εμάς υπάρχουν δυο σταθερές:

Πρώτον,  η δημοκρατική παράταξη που εκφράζει το ΠΑΣΟΚ  ήταν πάντα και είναι η παράταξη της εθνικής ευθύνης που αντιστέκεται σε επικίνδυνες δημαγωγίες, τις οποίες ιστορικά πληρώνει τελικά πολύ ακριβά ο ελληνικός λαός .

Δεύτερον, πραγματικά προοδευτικό σήμερα  είναι αυτό που περιορίζει, στο μεγαλύτερο  δυνατό βαθμό, τις θυσίες των πολιτών και τους παρέχει ασφάλεια και προοπτική .»

Γρήγορα ήρθε η ανταπάντηση της Α.Π.:

»  Ο συντάκτης της άτυπης ενημέρωσης συνειδητά ξεχνά ότι:

1) Εκφράσαμε την πλήρη διαφωνία μας με την ακολουθούμενη πολιτική από το 2010.
2) Εκφράσαμε την πλήρη διαφωνία μας με τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου. (Σας θυμίζουμε το Δελτίο τύπου μας με τίτλο Η κυβέρνηση οπερέτα του κ. Παπαδήμου Μια καταστροφική Κυβέρνηση Από το ΛΑΟΣ – ΠΑ.ΣΟ.Κ στην εξουσία Καταλήξαμε στο ΛΑ.Ο.Σ – ΠΑ.ΣΟ.Κ συγκυβέρνηση 24/11/11

3) Ζητήσαμε σ’ όλους τους τόνους και στο τελευταίο συνέδριο την αποχώρηση από την συγκυβέρνηση σαν όρο επιβίωσης του ΠΑΣΟΚ και της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης.

4) Στη βάση ποιας απόφασης έγινε η συγκυβέρνηση με τον κ. Σαμαρά; Υπάρχει σχετική απόφαση συνεδρίου; (Υπάρχει όμως απόφαση συνεδρίου που μιλάει για τρικομματική κυβέρνηση και αποκλείει την δικομματική κυβέρνηση και μην ξεχνάμε και τη δήλωση του Προέδρου κ. Βενιζέλου που έλεγε ότι όταν αποχωρήσει η ΔΗΜΑΡ και ο κ. Κουβέλης θα αποχωρήσουμε κι εμείς)

5) Τι έγινε η εκφρασμένη θέση για την απόσυρση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου για την ΕΡΤ;

6) Πως συμβιβάζεται η πρόταση για την συγκρότηση της κεντροαριστεράς με τη συμμετοχή σε μια κεντροδεξιά κυβέρνηση που προσπαθεί να ανασυστήσει το πιο σκληρό κράτος της Δεξιάς;

7) Ποιοι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ θα βάλουν τις υπογραφές τους σε απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, σε απολύσεις χιλιάδων αναπληρωτών δασκάλων και καθηγητών, στο κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων; Ποιοι θα υπογράψουν τη λήψη νέων μέτρων;

Όταν ο συντάκτης της άτυπης ενημέρωσης απαντήσει στα πολιτικά ερωτήματα τότε πιθανώς να του απαντήσουμε και εμείς στα υπαρξιακά ζητήματα που θέτει.

Και κάτι τελευταίο.
Δημαγωγία είναι να ωραιοποιείς το success story του κ. Σαμαρά τη στιγμή που ο λαός υποφέρει, η ανεργία εκτοξεύεται και το κοινωνικό κράτος διαλύεται.
Η δημαγωγία είναι ίδιον των δημαγωγών και όχι αυτών που υπερασπίζονται διαχρονικά τις αξίες και τα οράματα του ΠΑΣΟΚ που αγάπησε και ακολούθησε ο λαός μας.»

Αριστερή Πρωτοβουλία προς σημερινό ΠΑΣΟΚ: Αντε γειά!

Τη διακοπή των οργανωτικών και πολιτικών δεσμών με το σημερινό ΠΑΣΟΚ, αποφάσισε χθες η Αριστερή Πρωτοβουλία, κατά τη διάρκεια πανελλαδικής σύσκεψης, που πραγματοποιήθηκε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας.

Η ανακοίνωση που εκδόθηκε έχει ως εξής:

»  Πραγματοποιήθηκε σήμερα στην Αθήνα σύσκεψη στελεχών της Αριστερής Πρωτοβουλίας του ΠΑΣΟΚ, με θέμα τις τελευταίες εξελίξεις και τη συγκρότηση της Κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου.

Αποφασίστηκαν τα εξής:

1. Το ΠΑΣΟΚ μετατοπίζεται οριστικά και με βίαιο τρόπο στη νεοσυντηρητική πλευρά του πολιτικού χάρτη της χώρας. Η συμμετοχή του με τον πλέον επίσημο τρόπο στην Κυβέρνηση μνημονιακών αναγκαιοτήτων που προέκυψε, οριστικοποιεί τη μετατροπή του σε ένα μικρό κεντροδεξιό κόμμα, που καμία σχέση δεν έχει με το ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής, των αξιών και των οραμάτων που ενέπνευσαν και καθοδήγησαν εκατομμύρια φίλους, στελέχη και ψηφοφόρους, όλα αυτά τα χρόνια.
2. Η συγκεκριμένη απόφαση μιας μικρής ομάδας στελεχών, που έτυχε να διαχειρίζεται τις τύχες του Κινήματος, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τα πιστεύω μας, με τις καταστατικές μας αρχές, με τις ιδέες μας, με την ίδια μας την ιστορία.
3. Το ΠΑΣΟΚ και η ιστορία του χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνο για την προσωπική πολιτική επιβίωση, ανθρώπων και στελεχών, που θεωρούν ότι η διαχείριση με κάθε τρόπο της εξουσίας, μπορεί να τους εξασφαλίσει την πολιτική τους συνέχεια. Αδιαφορούν για το κίνημα και τον πολιτικό του ευτελισμό, αδιαφορούν για την ηθική και πολιτική του απαξίωση.

Κόμματα χωρίς κοινωνικές αναφορές, χωρίς ιδεολογία, χωρίς στρατηγική δεν μπορούν να υπάρξουν. Σε μια δεδομένη χρονική στιγμή μπορεί να είναι χρήσιμα και αναγκαία στο σύστημα, την επομένη όμως θα εξαφανιστούν γιατί θα έχουν ολοκληρώσει το σύντομο ρόλο που τους ανατέθηκε.

Είναι προφανές ότι το ΠΑΣΟΚ του Σαμαρά και η ΝΔ του Βενιζέλου, δεν μας χωρούν!

Είναι προφανές ότι αυτό το πολιτικό τερατούργημα, δεν μπορεί να εκφράσει όλους όσους πίστεψαν και πιστεύουν στην Εθνική Ανεξαρτησία, τη Λαϊκή Κυριαρχία και την Κοινωνική Απελευθέρωση. Όσους αγωνίστηκαν και πίστεψαν σε μια κοινωνία δικαιοσύνης, ισότητας και αλληλεγγύης.

4. Καταγγέλλοντας την πολιτική συναλλαγή διακόπτουμε από σήμερα τους πολιτικούς και οργανωτικούς μας δεσμούς με το σημερινό ΠΑΣΟΚ της δεξιάς υποταγής και  της νεοφιλελεύθερης αντίληψης και πρακτικής.
5. Η Αριστερή Πρωτοβουλία θα συνεχίσει να λειτουργεί και να προσπαθεί για την ανασύσταση της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης. Στην προσπάθεια αυτή καλούμε όλους τους φίλους και τους συντρόφους μας να συμμετάσχουν. Καλούμε κάθε δημοκρατικό πολίτη αλλά και «επώνυμο» στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, που επέλεξαν την αποστασιοποίηση από τις εξελίξεις να βρεθούν μπροστά στις πρωτοβουλίες. Στις κρίσιμες αυτές στιγμές που μια ολόκληρη παράταξη απαξιώνεται, διαλύεται και διαγράφεται η πραγματική της προσφορά και ιστορία, δεν χωρούν τα «εγώ» . Μπορούμε να σηματοδοτήσουμε μια νέα αρχή, μια νέα πορεία και οφείλουμε να αποκαταστήσουμε τη συνείδηση του κόσμου και του λαού μας την ελπίδα ότι υπάρχει προοπτική, υπάρχει μια άλλη πορεία, συμβατή με τα πιστεύω μας και τις αξίες μας.
6. Στο πλαίσιο αυτό θα εργαστούμε από τώρα, προκειμένου τον Σεπτέμβριο να αποφασίσουμε τα επόμενα βήματα, σε μια μεγάλη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη.

Θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε μαζί με το λαό, στις αγωνίες και τις διεκδικήσεις του, μαζί με την κοινωνία και σταθερά απέναντι στις πολιτικές που χτίζουν έναν σύγχρονο εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα.

Η Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη  θα αναγεννηθεί και πάλι με τη δουλειά και τον αγώνα όλων όσων αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα της. Θα σταθεί και πάλι κοντά στο λαό και θα νικήσει.

Το μαύρο της συντήρησης  είναι προσωρινό όπως προσωρινοί θα αποδειχθούν και οι παραχαράκτες της πολιτικής μας ιστορίας και διαδρομής.

Το ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής, της Δημοκρατίας, των λαϊκών κατακτήσεων, της ευημερίας και του κοινωνικού κράτους, το ΠΑΣΟΚ της ελπίδας και της προοπτικής, το ΠΑΣΟΚ των μεγάλων δημοκρατικών αγώνων, βρίσκεται ριζωμένο στις καρδιές των απλών ανθρώπων, των φίλων και μελών μας.

Ο αγώνας συνεχίζεται…»

Αριστερή Πρωτοβουλία: Συμμέτοχοι σε παιχνίδια κατά της Δημοκρατίας δεν πρόκειται να γίνουμε.

Η αποδοχή από το ΠΑΣΟΚ των τετελεσμένων της κυβέρνησης Σαμαρά, την οποία δυστυχώς εξακολουθεί να την στηρίζει, πρέπει να σταματήσει σήμερα.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να είναι συμμέτοχο σε αποφάσεις που δυναμιτίζουν την ίδια την δημοκρατική προοπτική της χώρας ούτε να σφυρίζει αδιάφορα, όταν με αντισυνταγματικά πραξικοπήματα καταργείται η ίδια η Βουλή.

Οι δημοκρατικοί πολίτες της χώρας δεν μπορούν να εμπιστεύονται μια κυβέρνηση που αυθαιρετεί, που εκβιάζει, που συμπεριφέρεται σαν σύγχρονος φεουδάρχης, που διαλύει κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης.

 Η υπόθεση της ΕΡΤ και η απαράδεκτη και αντιδημοκρατική μεθόδευση, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται μόνο  με λόγια, ούτε μπορεί να υπάρχει η παραμικρή υποψία για «υπόγειες» συνεννοήσεις και συμφωνίες.

Με αφορμή τα όσα διαδίδονται από Κυβερνητικές πηγές σχετικά με την ενημέρωση των αρχηγών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ για το σχέδιο κλεισίματος της ΕΡΤ, οφείλουμε να πούμε καθαρά:

Αν όντως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε ενημερωθεί οφείλει σήμερα να παραιτηθεί. Η Δημοκρατική Παράταξη δεν μπορεί να γίνεται συμμέτοχη σε αυτές τις λογικές.

Αν πάλι όσα διαδίδονται δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ οφείλει, σήμερα κιόλας, να άρει την στήριξή του σε αυτή την Κυβέρνηση. Η Δημοκρατική Παράταξη δεν μπορεί να συκοφαντείται και να εκτίθεται από τους νοσταλγούς και σχεδιαστές του πιο σκληρού κράτους της Δεξιάς.

Η στάση του ΠΑΣΟΚ απέναντι σε αυτή την Κυβέρνηση και σε αυτές τις πολιτικές επιλογές, δεν μπορεί να αποφασίζεται κεκλεισμένων των θυρών, σε μικρές προεδρικές παρέες.

Υπάρχουν όργανα που πρέπει να μιλήσουν και να αποφασίσουν.

Μέχρι να συγκληθεί η Κ.Π.Ε. του ΠΑΣΟΚ και να συζητηθούν οι νέες εξελίξεις δεν θα συμμετέχουμε σε καμία διαδικασία του κόμματος, ούτε θα δεσμευόμαστε από καμία απόφαση άλλων κύκλων και παράκεντρων.

Συμμέτοχοι σε παιχνίδια κατά της Δημοκρατίας δεν πρόκειται να γίνουμε.

Αριστερή Πρωτοβουλία: Οι θέσεις της για το Συνέδριο

Με ένα πολυσέλιδο κείμενο πολιτικών θέσεων , που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα, κατέρχεται στις διαδικασίες για το 9^ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ η Αριστερή Πρωτοβουλία.

Από το εισαγωγικό της κείμενο γίνεται κατανοητό ότι το ζητούμενο για τα στελέχη της είναι ο προοδευτικός επαναπροσδιορισμός του ΠΑΣΟΚ, που προϋποθέτει αποχώρηση από την Κυβέρνηση Σαμαρά, αλλαγή της στάσης απέναντι στα μνημόνια και την Τρόικα και δημιουργία ξανά ενός κόμματος της κοινωνίας.

Στις πολιτικές θέσεις υπάρχουν ενδιαφέρουσες επισημάνσεις που οδηγούν στην αναγκαιότητα μιας πολιτικής, με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά που σήμερα αποδέχεται το ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο της συγκυβέρνησης.

Ασκείται σκληρή κριτική στις επιλογές των μνημονίων τονίζοντας ότι : «συνάγεται σαφώς ένα σχέδιο πλήρως ενταγμένο στη συντηρητική διεθνώς και πανευρωπαϊκά πολιτική στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού», εκτιμώντας ότι : «Η πολιτική που επιβάλλει η νεοσυντηρητική ελίτ οδηγεί σε βίαιη «βαλκανιοποίηση», τύπου αρχών δεκαετίας ’90.»

Εκτιμά επίσης ότι «Η πολιτική αυτή δεν είναι μόνο κοινωνικά άδικη, εθνικά μειωτική και μη νομιμοποιημένη δημοκρατικά: είναι και μη βιώσιμη, δημοσιονομικά και οικονομικά.»

Για τη συμμετοχή στην Κυβέρνηση Σαμαρά τονίζεται ότι :

«Η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση Σαμαρά, αποτέλεσε ένα ακόμη πολιτικό λάθος.

Η ταύτιση με τις δυνάμεις της συντήρησης, η συμφωνία στο σχέδιο εξόδου από την κρίση ( με καθαρά συντηρητικά χαρακτηριστικά, η εμμονή στην εφαρμογή του δόγματος του σοκ και  στη διαχείριση μέρους της εξουσίας), επιτείνουν την κρίση στο κίνημα, επιδεινώνουν τα διαλυτικά χαρακτηριστικά, μεγεθύνουν τις συγκρούσεις ανάμεσα στις εφαρμοζόμενες πολιτικές και τις αρχές με τις οποίες στρατεύτηκαν τα στελέχη του σε αυτό, συντηρητικοποιούν ακόμη περισσότερο την πρόταση του και αυτό καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης, όπου κυριολεκτικά το ΠΑΣΟΚ εξαϋλώνεται!»

Αναλυτικά τις θέσεις για το Συνέδριο μπορείτε να τις διαβάσετε ΕΔΩ!

Στο εισαγωγικό κείμενο της Αριστερής Πρωτοβουλίας αναφέρονται τα εξής:

«Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ δεν είναι μια ευκαιρία.

Είναι η τελευταία ευκαιρία για το κόμμα μας, προκειμένου να αλλάξει τις ισορροπίες που με τη δική του άσκηση πολιτικής έχει διαμορφώσει.

Είναι η τελευταία ευκαιρία για να δοθούν πολιτικές διέξοδοι στο αδιέξοδο της συντηρητικής στροφής που οδήγησε το ΠΑΣΟΚ στην απαξίωση και την ταύτιση του με τη δεξιά.

Όσοι πιστεύουμε ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί και πρέπει να ξανασυναντήσει τις αρχές και τα οράματά του, να αποκτήσει και πάλι την προοδευτική του φυσιογνωμία, να συναντήσει το λαό, να σταθεί μπροστάρης στον αγώνα για τον απεγκλωβισμό της χώρας από τα μνημόνια και την εξάρτηση, οφείλουμε και να μιλήσουμε και να δράσουμε.

Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην παράταξη, την ιστορία της, τους αγώνες της, θα καταθέσουμε τη δική μας πολιτική πρόταση.

Μια πρόταση που πιστεύουμε ότι ανταποκρίνεται στην αναγκαιότητα αλλαγής του ΠΑΣΟΚ.

Μια πρόταση προοδευτική, σύγχρονη, ρεαλιστική χωρίς συμβιβασμούς και συντηρητικές σκιές.

Η εποχή του συμβιβασμού με τις κάθε λογής αντι-ΠΑΣΟΚ λογικές πρέπει να τελειώσει οριστικά εδώ.

Εμείς ξεκαθαρίζουμε ότι η μάχη θα είναι μάχη αξιών, οραμάτων και πολιτικής πρότασης.

Εμείς δηλώνουμε ότι θα υπερασπιστούμε την αναγκαιότητα προοδευτικού επαναπροσανατολισμού του ΠΑΣΟΚ. Γιατί μόνο σαν φορέας προοδευτικής πολιτικής μπορεί το ΠΑΣΟΚ να έχει μέλλον.

Η τελική μας πρόταση που θα κατατεθεί στο Συνέδριο θα διαμορφωθεί και με βάση τη συμμετοχή της κάθε συντρόφισσας και του κάθε συντρόφου.

Άλλωστε η Αριστερή Πρωτοβουλία είστε εσείς. Οι απλοί άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ που δεν ανέχονται άλλο την πορεία ευτελισμού του.

Η μάχη για το ΠΑΣΟΚ της σοσιαλιστικής προοπτικής απαιτεί σύγκρουση με κάθε συντηρητική λογική που οδηγεί στη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ και την αντιπαλότητα με την κοινωνία.

Αυτή τη μάχη θα τη δώσουμε μαζί.

Για το ΠΑΣΟΚ της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Για το ΠΑΣΟΚ της κοινωνίας και όχι των συμφερόντων.

Για το ΠΑΣΟΚ που οργανώνεται, σχεδιάζει, αγωνίζεται και νικά.

Για το ΠΑΣΟΚ της καρδιάς μας.

Για το ΠΑΣΟΚ της σοσιαλιστικής προοπτικής

Σημείωση:  Στο site της Αριστερής Πρωτοβουλίας http://www.socialismos.gr και στο http://olapasok.wordpress.com θα αναρτηθούν από σήμερα (23.01.2013) οι πολιτικές μας θέσεις. Η συμμετοχή των συντρόφων στο διάλογο μπορεί να γίνει μέσα από τις φόρμες επικοινωνίας που υπάρχουν σε αυτά. Προσβλέπουμε στο διάλογο με επιχειρήματα, προσβλέπουμε στην ουσιαστική συμμετοχή της καθεμιάς και του καθένα που έχει κοινούς προβληματισμούς για την αναγκαιότητα το ΠΑΣΟΚ να ξαναβρεί το προοδευτικό του πρόσημο.»

Για τον προοδευτικό επαναπροσανατολισμό του ΠΑΣΟΚ και τη σοσιαλιστική του προοπτική

Από τη Σύσκεψη στη Θεσσαλονίκη

Η εισήγηση μου στη σύσκεψη της Αριστερής Πρωτοβουλίας ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη, Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012.

Στην πολιτική αποδείχθηκε πολλές φορές ότι δεν υπάρχουν ιερές γραφές και δόγματα. Είναι η ίδια της η φύση της τέτοια, που απαιτεί πολλές φορές νέες προσεγγίσεις, νέες αναλύσεις , καθώς κοινωνικές διεργασίες και καθημερινές εξελίξεις διαμορφώνουν νέα πλαίσια μέσα στα οποία όσοι εκφράζουν πολιτικό λόγο πρέπει να κινηθούν.

Υπάρχουν όμως κάποια δεδομένα που αφορούν στη συγκρότηση και τη λειτουργία των πολιτικών σχηματισμών, τα οποία άσχετα με τις όποιες εξελίξεις χαρακτηρίζουν τις κατευθυντήριες γραμμές τους και τα οριοθετούν το ένα από το άλλο.

Όταν αυτά αλλοιώνονται, όταν αυτά γίνονται δυσδιάκριτα ή μεταλλάσσονται τότε τίθεται εν αμφιβόλω η ίδια η ύπαρξη του πολιτικού φορέα.

Στην πολιτική ιστορία καταγράφονται και θα καταγράφονται δύο τουλάχιστον συγκρουόμενα μεγάλα πολιτικά σχήματα, που εκφράζουν διαχρονικά διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, στρώματα και συμφέροντα:

Από τη μία πλευρά τα κόμματα της συντήρησης, με τα όποια ονόματα τους αλλά με συγκεκριμένες ιδεολογικές αναφορές που αποτελούν τους διαχρονικούς πολιτικούς εκπροσώπους των συμφερόντων της άρχουσας τάξης και από την άλλη εκείνα που εκφράζουν εκείνες τις κοινωνικές συμμαχίες που στέκονται απέναντι σε αυτή και συνήθως με τη μαρξιστική θεώρηση αποτελούν τα αντικείμενα της εκμετάλλευσης.

Μπορεί οι ονομασίες να είναι διαφορετικές στη διάρκεια των χρόνων αλλά όλοι συμφωνούν ότι σε μια κοινωνία ταξικών αντιθέσεων η σύγκρουση θα είναι πάντοτε ανάμεσα στο κεφάλαιο και τις δυνάμεις της εργασίας, επαναλαμβάνω όπως και αν τα ονομάσει κάποιος, όποια δευτερεύοντα χαρακτηριστικά και αν τους δώσει.

Συντήρηση και πρόοδος, συντηρητικές πολιτικές και προοδευτικές πολιτικές σε μια αέναη σύγκρουση του χθες και του σήμερα.

Ο νεοφιλελευθερισμός αναγνωρίζεται από τον συντηρητισμό τον οποίο αποπνέει: Δεν ζητά ποτέ αλλαγές, ζητά μόνο περιορισμό του χρήματος με προκάλυμμα το μονεταρισμό, ζητά μόνο εξισορρόπηση χρηματιστική, αλλά όχι κατ’ ανάγκη δομικές μεταβολές του παραγωγικού συστήματος. Όραμα του Νεοφιλελευθερισμού είναι η επιστροφή σε κάποιο φανταστικό παρελθόν , κάποια «χρυσή εποχή», στην οποία οι αξίες ήσαν πραγματικές και δεν είχαν διαβρωθεί από την αφθονία του χρήματος. Όμως αυτό βέβαια, σε τελευταία ανάλυση εξυπηρετεί αυτούς που έχουν ήδη δικούς τους πόρους και δεν έχουν ανάγκη δανεισμού.

Ο μονεταρισμός είναι σε ανταγωνιστική σχέση απέναντι στη δυνατότητα των δομικών μεταβολών και του καλώς εννοούμενου εκσυγχρονισμού.

Αυτές οι επισημάνσεις , νομίζω ότι , είναι απαραίτητες για τη συνέχεια του συλλογισμού αλλά και για την καλύτερη ανάγνωση των σημερινών δεδομένων.

Το αντίπαλο στρατόπεδο των σοσιαλιστικών – σοσιαλδημοκρατικών ή εργατικών κομμάτων, βρίσκεται σε μόνιμη από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 κρίση στρατηγικής και προσανατολισμού.

Σοσιαλδημοκρατία: η χαμένη ευκαιρία.

» Η σοσιαλδημοκρατία έχει τόση σχέση με το σοσιαλισμό όση έχει Φάντης με το Ρετσινόλαδο», είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν τα στελέχη της « Δημοκρατικής Άμυνας» είχαν θέσει  το 1975 το θέμα.

Τα σοσιαλδημοκρατικά και σοσιαλιστικά κόμματα γεννήθηκαν ως κόμματα του κόσμου της εργασίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.  Προσπαθούσαν να διαμορφώσουν ένα πρόγραμμα διεκδικήσεων και στόχων για το εργατικό κίνημα ενώ συγχρόνως ο τελικός τους σκοπός ήταν αυτός της ανατροπής του παρόντος συστήματος. Η συνεχής πάλη μεταξύ τελικού σκοπού  και καθημερινών στόχων, τα οδήγησε  σε τρεις μεγάλες αναθεωρήσεις.

Με την πρώτη εγκατέλειψαν  ουσιαστικά τον στόχο της επανάστασης και υιοθέτησε την πορεία προς τον σοσιαλισμό μέσα από μεταρρυθμίσεις, εντός του  καπιταλιστικού συστήματος  και όχι ενάντιά του. Πρόκειται ουσιαστικά για την   γνωστή διαπάλη Μπερνστάιν και Καούτσκι στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα

Με τη δεύτερη αναθεώρηση εγκατέλειψαν κάθε σχεδιασμό υπέρβασης του καπιταλισμού, επιδιώκοντας  κυρίως να του δώσουν ένα περισσότερο κοινωνικό και δίκαιο πρόσωπο. Η αναθεώρηση αυτή οδήγησε τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σε «συμφιλίωση με τον καπιταλισμό» σύμφωνα όμως  με σοσιαλδημοκρατικούς όρους . Κλασικό παράδειγμα αποτελεί το πρόγραμμα του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Γερμανίας που υιοθετήθηκε  στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε το 1958 στο προάστιο της Βόννης,  Bad Godesberg . Στο συνέδριο αυτό εγκαταλείφθηκε επισήμως ο μαρξισμός.

Σήμερα, βρίσκονται σε μια διαδικασία τρίτης αναθεώρησης, η οποία οδήγησε τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στη συμφιλίωση με τον καπιταλισμό αυτή τη φορά με όρους νεοφιλελευθερισμού (στην εποχή της παγκοσμιοποίησης). Οι σοσιαλδημοκράτες επιδιώκουν να εμφανιστούν ως οι εκσυγχρονιστές και οι πιο αποτελεσματικοί διαχειριστές  του καπιταλιστικού συστήματος.

Αυτός ο νέος αναθεωρητισμός, τείνει, μετά την εγκατάλειψη των θέσεων της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας, να εγκαταλείψει και τα σύμβολα, τις ιστορικές παραστάσεις και εικόνες που την συνόδευαν από την ημέρα της εμφάνισής της στο ιστορικό προσκήνιο. Η αλλαγή των συμβόλων σηματοδοτεί την συνειδητή απόφαση εγκατάλειψης του παρελθόντος .  Σήμερα τα ιστορικά εργατικά κόμματα της Δύσης βιώνουν μία ακόμα κρίση, που τώρα όμως αγγίζει τον πυρήνα της ιστορικής τους ταυτότητας.

Συνολικά, ο νέος αναθεωρητισμός δείχνει να γνωρίζει τι θέλει να εγκαταλείψει αποδεχόμενος πλήρως την οικονομική λογική του συστήματος , αλλά δεν μπορεί να προσδιορίσει πού θέλει να πάει, δεδομένου ότι έχει εγκλωβιστεί στις σημερινές δυνατότητες του καπιταλισμού και δεν μπορεί να σκεφτεί κάτι πέραν αυτών. Ακόμη περισσότερο ίσως να μην μπορεί να προσδιορίσει επειδή δεν υπάρχει κάτι να προσδιορίσει στο πλαίσιο της ακολουθούμενης λογικής του. Το αδιέξοδο είναι συνηθισμένη κατάληξη  πολλών πολιτικών επιλογών στο παρελθόν και ως εκ τούτου και στο παρόν και στο μέλλον. Καθίσταται εμφανές ότι η σοσιαλδημοκρατία  δεν μπορεί να επιβιώσει , ως τέτοια , κάνοντας απλά κριτική στον άλλο   πυλώνα του συστήματος τους χριστιανοδημοκράτες-λαϊκά κόμματα , απλά και μόνο για λόγους εκλογικής τακτικής.

Στην πραγματικότητα παρακολουθούμε την αργή έκλειψη του σοσιαλδημοκρατικού / σοσιαλιστικού   προτάγματος από την προοδευτική ευρωπαϊκή πολιτική. Σήμερα το σοσιαλιστικό πρόταγμα  το συναντάμε ως ιδεοληψία, δημαγωγία ή νοσταλγία.

Η εμμονή στο αποτυχημένο μοντέλο της σύγχρονης Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε αδιέξοδα το ΠΑΣΟΚ.

Όχι γιατί μόνο αυτό το μοντέλο ωραιοποιεί τον καπιταλισμό, παρακάμπτοντας το πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο του Σοσιαλισμού.

Αλλά γιατί έχει πλήρως υποστεί οριστική μετάλλαξη.

Η αποδοχή του νεοφιλελευθερισμού από σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες, σημαίνει ότι πλέον η σοσιαλδημοκρατία έχει γίνει ένα καθαρά αστικό κόμμα και δεν έχει σχέση με την «παλιά» σοσιαλδημοκρατία, ούτε στο πρόγραμμα, ούτε στις ιδέες ούτε ακόμα και στην κοινωνική της βάση, τον κόσμο που εκφράζει δηλαδή.

Αυτή η άποψη φαίνεται να ταιριάζει με τις εμπειρίες εκατομμυρίων εργαζόμενων και νεολαίας που έχουν υποστεί τις πιο σκληρές επιθέσεις από «σοσιαλιστικές» κυβερνήσεις και βλέπουν τα κόμματα που ίσως παλιότερα πίστευαν, τώρα να βρίσκονται συχνά στην απέναντι πλευρά όταν παλεύουν.

Η  σοσιαλδημοκρατία υποσχόταν ότι με το δρόμο των μεταρρυθμίσεων ο καπιταλισμός θα μπορούσε να εξελιχθεί σταδιακά προς το σοσιαλισμό. Αυτός ο δρόμος αποδείχθηκε αδιέξοδος στην πράξη καθώς  κάθε φορά που ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα αναλάμβανε να κάνει πράξη αυτές τις διακηρύξεις, κατέληγε να ασκεί άκρως συντηρητικές πολιτικές. Σήμερα μάλιστα δεν υπόσχονται καν αυτό: όταν μιλάνε για μεταρρυθμίσεις τους δίνουν την έννοια που τους δίνει ο νεοφιλελευθερισμός. Ναι, είναι αλήθεια ότι το ιδεολογικό περιεχόμενο της σημερινής σοσιαλδημοκρατίας είναι το πιο συντηρητικό στην ιστορική της διαδρομή.

Ο καπιταλισμός έγινε αποδεκτός από τους σοσιαλδημοκράτες με περίπου τόσο ενθουσιασμό όσο είχαν πάντα οι φιλελεύθεροι, συχνά όμως έγινε αποδεκτός χωρίς πολλή κριτική.

«Απορρίπτουμε το μοντέλο της Σοσιαλδημοκρατίας γιατί ωραιοποιεί τον καπιταλισμό , παρακάμπτοντας το πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο του Σοσιαλισμού» επέμεινε ο Ανδρέας Παπανδρέου, πολλά χρόνια αργότερα το 1987!

 

Το ιδεολόγημα της Κεντροαριστεράς

Από το 1996 και μετά αρχίζει και αναπτύσσεται ένα καινούργιο ιδεολόγημα, με κεντρικούς εκφραστές συντηρητικών αντιλήψεων πολιτικούς, υπέρμαχους του λεγόμενου «εκσυγχρονισμού», σε μια προσπάθεια να επενδυθεί με ιδεολογικά χαρακτηριστικά η δεξιόστροφη – συντηρητική πορεία του ΠΑΣΟΚ.

Με το «Αριστερά» προσπαθούν να ευνουχίσουν τις πραγματικά προοδευτικές καταβολές του Κινήματος, ενώ με το «Κέντρο» δίνουν την πραγματική διάσταση της νέας πολιτικής θεώρησης των πραγμάτων.

Πολιτική διαχείρισης  που περιορίζεται στα όρια ενός υποτιθέμενου κράτους ευημερίας, χωρίς καμία αμφισβήτηση ιδιοκτησιακών και παραγωγικών σχέσεων, πάντοτε στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος, όπου ακόμη και ο αυτονόητος εξορθολογισμός των δυσπλασιών του κράτους θεωρείται κάτι σαν επανάσταση! Η κατεύθυνση είναι η πλήρης αποδοχή της κυριαρχία των νόμων της αγοράς στην πολιτική.

Το ιδεολόγημα της Κεντροαριστεράς που προβάλλεται ακόμη και σήμερα από τους εραστές της νεοσυντηρητικής μετάλλαξης του ΠΑΣΟΚ, αποτελεί ένα ανιστόρητο εφεύρημα, χωρίς καμία πολιτική αναφορά, πλήρως αποιδεολογικοποιημένο , που δεν μπορεί να χαρακτηρίσει μια πορεία αλλαγής παρά μόνο μια πορεία συναλλαγής με  τους ρυθμιστές της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας.

Με απλά λόγια για όσους το εφεύρανε είναι  προφανές ότι αναζητούσανε και αναζητούν το μεγάλο συμβιβασμό , γιατί έτσι εκτιμούν ότι θα μπορούν να συνεχίζουν να αποτελούν στοιχεία της κρατικής διαχείρισης και της εξουσίας. Αναζητούν με σύγχρονους όρους μια νέα Ένωση Κέντρου, που θα κλείνει το μάτι προς τα Αριστερά ασκώντας όμως πολιτικές που θα είναι πλήρως αποδεκτές από τη συντηρητική τάξη των αγαπητών, τραπεζιτών και Βιομηχάνων.

Η εξέλιξη του ιδεολογήματος

Τις τελευταίες ημέρες, από την ηγετική ομάδα, κατασκευάστηκε ένα νέο ιδεολόγημα, ενδεικτικό της σύγχυσης που επικρατεί στα ανώτερα κλιμάκια του κινήματος:

«Η ανάταση της παράταξης θα έρθει με την ανάταση της χώρας», λένε…

Μια λογική απλοϊκή, λανθασμένη, ανιστόρητη και επικίνδυνη. Που έχει όμως μια βασική στόχευση:

Τη νομιμοποίηση και μονιμοποίηση της συνδιαχείρισης σε επίπεδο κυβερνητικής εξουσίας και την προσχεδιασμένη και ειλημμένη απ΄ ότι φαίνεται απόφαση  να συμμετάσχει και επίσημα το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση Σαμαρά. Μια λογική που λέει ότι συμμετέχω για να απολαύσω τους καρπούς της όποιας επιτυχίας της χώρας, αλλά που είναι ταυτόχρονα και το κύκνειο άσμα του προοδευτικού ΠΑΣΟΚ.

Και εξηγούμαι:

Είναι απόλυτα λανθασμένη γιατί υποβιβάζει τις κοινωνικές διεργασίες που συντελούνται στην ελληνική κοινωνία στο επίπεδο των μετρήσιμων οικονομικών αποτελεσμάτων, που όμως δεν είναι αποτέλεσμα προοδευτικών αλλά βαθειά συντηρητικών πολιτικών.

Θυμίζω στους αναθεωρητές της προοδευτικής μας φυσιογνωμίας ότι τα οικονομικά αποτελέσματα δεν συμβαδίζουν πάντοτε με την ενδυνάμωση και τη νίκη του ΠΑΣΟΚ. Κλασσικό παράδειγμα το 2004, όταν οι δείκτες ευημερούσαν, το εκλογικό αποτέλεσμα κατέδειξε ότι η κοινωνία των πολιτών οριοθέτησε διαφορετικά και έκρινε επίσης με άλλα κριτήρια τη διακυβέρνηση της χώρας!

Είναι επικίνδυνη, γιατί επιτείνει στο όνομα της αναμονής των όποιων αποτελεσμάτων απαραίτητες διεργασίες που πρέπει να γίνουν ΣΗΜΕΡΑ στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, συμβάλλοντας στην ακόμη μεγαλύτερη απαξία του.

Είναι αδιέξοδη γιατί δεν απαντά στο βασικό ερώτημα: Τι θα εκφράζει το ΠΑΣΟΚ διαφορετικό από τη ΝΔ, όταν θα ταυτίζονται στο άμεσο μέλλον σε επίπεδο κυβερνητικής εξουσίας, μιας εξουσίας που θα οδηγείται σε ακόμη περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα, μιας εξουσίας που θα συμβάλλει στην πλήρη κοινωνική διάλυση, στη βίαιη φτωχοποίηση και στη μετατροπή της χώρας σε παρία της Ε.Ε.

Είναι η λογική της συγκαλυμμένης, οριστικής μετατροπής του ΠΑΣΟΚ σε ένα μικρό, νεοσυντηρητικό σχηματισμό, που θα εξυπηρετεί λίγους, θα εκφράζει ακόμη πιο λίγους και τελικά θα έχει το τέλος ανάλογων σχηματισμών που αδυνατώντας να εκφράσουν οποιαδήποτε κοινωνική ανάγκη, θα περάσουν στη λήθη της ιστορίας.

Υπάρχει μία και μοναδική προϋπόθεση ανάτασης, αναγέννησης και επιβίωσης του ΠΑΣΟΚ. Και επειδή η ύπαρξη του σηματοδοτεί και μια αναγκαία παράμετρο  για την σωτηρία της χώρας, επειδή η δημοκρατική παράταξη αποτελεί βασική συνιστώσα της πορείας της χώρας, η επιβίωση της αποκτά διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Ποια είναι αυτή;

Το ΠΑΣΟΚ ταυτίστηκε στη συνείδηση του λαού σαν ένα κίνημα προοδευτικό, σαν φορέας αλλαγής και όχι συναλλαγής, σα δύναμη ανατροπής και όχι συμβιβασμού.

Το ΠΑΣΟΚ όσο θα ταυτίζεται με τον γνήσιο εκφραστή της συντήρησης στη χώρα, όσο θα βαδίζει με τα ίδια βήματα, όσο θα ασκεί πολιτικές ενάντια στα συμφέροντα τη κοινωνίας, όσο θα μετατοπίζεται στον πολιτικό χάρτη προς τα δεξιά, όσο θα απομακρύνεται από τις ιστορικές καταβολές, όσο θα προσβάλει τις μνήμες και τις παρακαταθήκες των αγώνων του, τόσο θα απομονώνεται, τόσο θα μικραίνει , τόσο θα μετατρέπεται σε φορέα – καθρέπτη της κρίσης, τόσο θα απαξιώνεται και τόσο θα γίνεται μισητό από εκείνους που το πίστεψαν, το υπηρέτησαν, στρατεύτηκαν και αγωνίστηκαν για εντελώς διαφορετικά ιδανικά.

Το ΠΑΣΟΚ αναδείχθηκε σαν κυρίαρχη έκφραση ενός μαζικού και προοδευτικού ρεύματος με ριζοσπαστικό πατριωτικό , πολιτικό και κοινωνικό προσανατολισμό. Το ΠΑΣΟΚ από την ίδρυση του σαν σύγχρονο και ριζοσπαστικό σοσιαλιστικό κίνημα, κατάφερε και να υπερβεί τις όποιες δυσκολίες και να εκφράσει μια συγκεκριμένη προοπτική για το λαό και την πατρίδα. Για αυτό ρίζωσε στις καρδιές του λαού. Για αυτό νίκησε.

Το ΠΑΣΟΚ δεν συμβιβάστηκε με τις κεντρώες λογικές αλλά τις αφομοίωσε και τις έδωσε νέο πιο ριζοσπαστικό περιεχόμενο.

Το ΠΑΣΟΚ για τον κόσμο αλλά και για εμάς έχει περιεχόμενο όσο μπορεί να εκφράζει και να προωθεί ένα πρόγραμμα ΡΙΖΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ, που αφορά το Έθνος , τους θεσμούς, την οικονομία και την κοινωνία.

Το ΠΑΣΟΚ της δεξιάς πολιτικής, της συγκυβέρνησης με το Σαμαρά, της λεηλασίας των εργαζομένων, των συντηρητικών απόψεων, της αποϊδεολογικοποίησης, της οπισθοχώρησης και του εναγκαλισμού με τις παρυφές της νέο-συντήρησης δεν μπορεί να ανακάμψει, δεν μπορεί να αναγεννηθεί. Μπορεί μόνο να μετατραπεί σε κάτι άλλο. Πάντως δεν θα είναι ΠΑΣΟΚ.

Για αυτό το λόγο αντί να κατασκευάζονται ιδεολογήματα που δεν μπορούν να σταθούν στην απλή λογική, που επιτείνουν την ιδεολογική σύγχυση και συγκαλύπτουν την πραγματικότητα, οφείλει να πάρει σημαντικές αποφάσεις, καθοριστικές για τη συνέχεια του.

Αποχώρηση από την Κυβέρνηση Σαμαρά : Για να σηματοδοτήσει μια διαφορετική πρόταση και να μπορεί να πείσει ότι εκφράζει κάτι διαφορετικό.

Παραδοχή των λανθασμένων επιλογών που οδήγησαν στην Ελλάδα του μνημονίου. Θα είναι μια γενναία πράξη ύψιστης πολιτικής ευθύνης απέναντι στο λαό και τους ανθρώπους που στρατεύτηκαν σε αυτό.

Συζήτηση, επεξεργασία και κατάθεση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου εξόδου από την κρίση, με κεντρικούς άξονες την αναγκαιότητα επαναδημιουργίας μιας κοινωνίας συνοχής, ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας για τον καθένα, την πολιτική διαπραγμάτευση για την οριστική  λύση του προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα και τέλος τη συμμετοχή με αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης όλων σε μια προσπάθεια ανασύνταξης, δημιουργίας και βηματισμού προς το μέλλον. Όχι λαϊκισμός, όχι υποσχέσεις, όχι ανεδαφικές προσεγγίσεις. Η αλήθεια γυμνή, καθαρή και ειλικρινής για όλους. Όχι μόνο για τους φτωχούς και τους διαλυμένους από την κρίση.

Όποιος θεωρεί μονόδρομο τις μονεταριστικές πολιτικές δεν μπορεί να μιλά στο όνομα του ΠΑΣΟΚ.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίο να επαναδιατυπώσουμε αλλά και να επαναδιαπραγματευθούμε τη σχέση μας με την Ευρώπη.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί και δεν πρέπει ούτε να αποδεχτεί ,ούτε να υπηρετήσει μια Ευρώπη τριών ταχυτήτων. Δεν μπορεί να διεκδικήσει την επόμενη ημέρα σαν παρίας μιας παρέας ισχυρών, ούτε να συμβιβαστεί με τη λογική του φτωχού και εξαρτημένου που κάνει τα πάντα προκειμένου να τον λυπηθούν οι πλούσιοι «συγγενείς»! Να μιλήσουμε και πάλι για την αναγκαιότητα πραγματικής σύγκλισης και ενιαίας πορείας. Για αποτελεσματικής αναδιανεμητική πολιτική  προς όφελος των κρατών-μελών του ευρωπαϊκού νότου και των οικονομικά καθυστερημένων περιοχών. Για κάλυψη των ανισοτήτων οι οποίες δημιουργούνται από την ίδια τη διαδικασία και λειτουργία της ελεύθερης και ενιαίας αγοράς.

Να θυμίσουμε και να διεκδικήσουμε και πάλι το όραμα μας για μια Ενωμένη Ευρώπη. Τι περιλαμβάνει το όραμα της ενωμένης Ευρώπης για μας; Το σεβασμό της λαϊκής κυριαρχίας, της δημοκρατίας και σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.. Τη διασφάλιση των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών. Την ανάδειξη της εθνικής πολιτιστικής ταυτότητας των κρατών-μελών. Την οικονομική ανάπτυξη και πλήρη απασχόληση του εργατικού δυναμικού. Τη δωρεάν Παιδεία και ιατρική περίθαλψη. Την κοινωνική μέριμνα. Την προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων από οποιαδήποτε επιβουλή, την προστασία του περιβάλλοντος. Αυτό είναι το όραμα της ενωμένης Ευρώπης.

Επαναπροσδιορισμός και οριοθέτηση της ιδεολογικής μας φυσιογνωμίας.

Οφείλουμε να απαντήσουμε θετικά και επιθετικά.

Να μην υποταχθούμε μοιρολατρικά στη συγκυρία και την καθημερινή φθορά.

Να ξεφύγουμε από τις συμπληγάδες του άκριτου δογματικού λόγου και μιας λογικής που παγιδεύει, που αναγορεύει τη διαχείριση της εξουσίας , ως αυτοσκοπό.

Για αυτό πιστεύουμε ότι το ΠΑΣΟΚ οφείλει να προχωρήσει εδώ και τώρα, στην αναγκαία και επιθυμητή αναγέννηση της φυσιογνωμίας, της στρατηγικής, της πολιτικής , των ιδεών, των προτύπων, των αξιών και των πρακτικών του.

Αυτή η προσπάθεια αναγέννησης είναι μια πορεία σύγκρουσης και αντιπαλότητας:

1. Σύγκρουση και αντιπαλότητα με την ιδεολογική ανυποληψία που οδηγεί σε πολιτικό θάνατο.

Η ταύτιση του ΠΑΣΟΚ και του ιστορικού του ρόλου με την πολιτική και τα προγραμματικά σχέδια κομμάτων της Βόρειας Ευρώπης , που έχουν κατά καιρούς εφαρμόσει μια κλασσική σοσιαλδημοκρατική πολιτική είναι και ανιστόρητη και επικίνδυνη καθώς ταυτίζει διαφορετικές ιστορικές, κοινωνικο – οικονομικές συνθήκες , διαφορετικά μοντέλα σκέψης , θεσμών και συστημάτων.

2. Σύγκρουση και αντιπαλότητα με την προσπάθεια μετατροπής ενός Κινήματος από δύναμη Αλλαγής σε βοηθητικό υποστήριγμα ενός συστήματος που έχει σαν στόχο την υποταγή στις απαιτήσεις και τις πολιτικές φόρμες, των συντηρητικών δυνάμεων της Ευρώπης.

3. Σύγκρουση και αντιπαλότητα με τη λογική ενός ορισμένου τύπου πολιτικής και κοινωνικής διαπάλης, ενός συγκεκριμένου τύπου οικονομικού προγραμματισμού, ενός συνηθισμένου τύπου σκέψης, διαλόγου και δράσης, που έχει κλείσει τον κύκλο του.

Οφείλουμε να καταλάβουμε ότι το μέλλον έχει ανοίξει , χωρίς να μας ρωτήσει, ένα λογαριασμό με το Έθνος, για την κοινωνία, για όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς, για όλους τους κοινωνικούς και παραγωγικούς φορείς , για όλα τα συνδικάτα, για όλους τους πολίτες.

Αυτό το λογαριασμό οφείλουμε να τον ξοφλήσουμε χωρίς καμία δυνατότητα υπεκφυγής και άρνησης.

4. Σύγκρουση και αντιπαλότητα με τις λογικές της αυθεντίας.

Σε αντίθεση με αυτές τις λογικές εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι η επιτυχής κατάληξη της προσπάθειας μας στηρίζεται στον ουσιαστικό διάλογο, σε αποτελεσματικές μορφές πρωτοβουλιών και πράξης, σε συναινέσεις, σε αναζήτηση και οικοδόμηση των αναγκαίων μίνιμουμ συγκλίσεων και κοινών στάσεων πάνω στη διαλεχτική σύνθεση των αντιθέσεων.

5. Σύγκρουση και αντιπαλότητα με τη λογική του κόμματος στελεχών.

Η νικηφόρα πορεία του ΠΑΣΟΚ οφείλεται και στην κινηματική του μορφή. Όταν αυτή έπαψε να υπάρχει – η αλήθεια είναι ότι πολλοί προσπάθησαν για αυτό – απομονώθηκε βίαια από την κοινωνία, πορεύτηκε ένα μοναχικό δρόμο, χωρίς να μπορεί να ανατροφοδοτεί τις δυνάμεις του και κατέληξε σε ένα σχηματισμό, πολιτικά και οργανωτικά απονευρωμένο, αδύναμο να παρέμβει στις εξελίξεις, πολύ περισσότερο δε να τις καθορίσει.

Σήμερα οφείλουμε να δώσουμε απαντήσεις ανατρεπτικές και αναιρετικές αυτών των αρνητικών όψεων της πολιτικής μας.

Η απαντήσεις μας οφείλουν να συναρτώνται με την υιοθέτηση μιας πολιτικής κουλτούρας μαχόμενης, όχι για το παρελθόν αλλά για το μέλλον. Οφείλουν να συμπορεύονται με μια διαδικασία αναζήτησης , ψηλάφησης και προπαντός δοκιμασίας των δυνατοτήτων μας για αυθεντικούς προσδιορισμούς του προγραμματικού μας λόγου και σχεδιασμού.

6. Σύγκρουση και αντιπαλότητα με τη λογική της υποταγμένης σοσιαλδημοκρατίας

Αξίζει ο κόπος να ξανασυζητήσουμε και να ξαναθυμηθούμε 5 λέξεις με νόημα και αξία, με σημασία και προοπτική και για τη θεωρητική μας ανάλυση και για την καθημερινή μας πρακτική:

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ.

Ελληνικός γιατί προσδιορίζουμε με αυτόν τον τρόπο τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μιας περιφερειακής χώρας του ευρωπαϊκού Νότου. Με συγκεκριμένη κοινωνική και οικονομική δομή, με συγκεκριμένη και ιδιαίτερη πολιτική ιστορία και ιδιαίτερο συσχετισμό πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.

Δημοκρατικός γιατί προσδιορίζουμε την ευαισθησία μας στην αρχή της Ελευθερίας και την ιδέα της Δημοκρατίας. Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και Πλουραλισμός δεν είναι μια μικρή λεπτομέρεια αλλά συστατικό στοιχείο της φυσιογνωμίας και της πορείας μας.

Ειρηνικός γιατί δεν έχουμε καμία σχέση με στρατηγικές εφόδου και βίαιη επιβολή καθεστώτων. Προσδιορίζει τα Μέσα που προκρίνουμε, υιοθετούμε και πιστεύουμε. Μοναδική πηγή εξουσίας είναι ο Κυρίαρχος Λαός.

Δρόμος γιατί ανάμεσα στη σημερινή κοινωνία και την αυριανή υπάρχει μια απόσταση που πρέπει να διανυθεί . Μια μεταβατική φάση με κοινωνικές , πολιτικές, οικονομικές και ιδεολογικές αντιφάσεις, μια διαδικασία σύγκρουσης ανάμεσα στο παλιό και το νέο.

Σοσιαλισμός γιατί προσδιορίζουμε και σηματοδοτούμε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς καταπίεση , χωρίς αλλοτρίωση. Μια κοινωνία ανοιχτή και σύγχρονη, δημοκρατική και δίκαιη, ελεύθερη και αυτοδιαχειριστική, μια κοινωνία πολιτών με ελευθερίες και δικαιώματα, με αυτονομία.

Σηματοδοτεί την κλίμακα προτεραιοτήτων, επιλογών  και αξιών.

Ταυτόχρονα σηματοδοτεί ένα νέο πρότυπο παραγωγής .

Η λέξη ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ σηματοδοτεί το πραγματικό περιεχόμενο των πιο ισχυρών πανανθρώπινων αξιών.

Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ σηματοδοτεί το πραγματικό όνομα και το πραγματικό νόημα στις ιδέες της ελευθερίας και της δημοκρατίας , της δικαιοσύνης και της ισότητας.

Όλα αυτά πρέπει να ειπωθούν, να παλευτούν και να καταγραφούν σε ένα Συνέδριο ουσίας και αποτελέσματος.

Το τελευταίο διάστημα ακούγονται διάφορες απόψεις και μάλιστα από πρόσωπα του προεδρικού περιβάλλοντος. Τελευταίο χτύπημα αυτό του επιστημονικού διευθυντή του ΙΣΤΑΜΕ, του Σιακαντάρη, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ ζητά αυτό να είναι το τελευταίο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και κάνει λόγο για νέο φορέα της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας. Σε αυτό το τελευταίο συνέδριο προτείνει να συμμετέχουν με προσκλήσεις οι πάντες και τα πάντα, καταργώντας μια ουσιαστική παράμετρο ενός Συνεδρίου ενός συγκροτημένου κόμματος, που είναι η συμμετοχή των εκλεγμένων αντιπροσώπων του.

Έτσι όμως δεν μπορούν να υπάρξουν αποφάσεις, δεν μπορούν να καταμετρηθεί η δύναμη των προτάσεων και δεν μπορεί να διασφαλιστεί στο ελάχιστο μια στοιχειωδώς δημοκρατική διαδικασία.

Κάποιοι βιάζονται να τελειώσουν με το ΠΑΣΟΚ, προσπαθώντας να αποενοχοποιήσουν το εγώ τους. Λες και λειτούργησαν εκτός ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια, λες και δεν ήταν αυτοί που εκλέγονταν με τη σημαία του ΠΑΣΟΚ και που σαν ΠΑΣΟΚ συμμετείχαν στις Κυβερνήσεις.

Κάποιοι το είπαν καθαρά, χαρακτηρίζοντας το ΠΑΣΟΚ σαν φούσκα, ότι δεν μπορούν να κουβαλούν τα αρνητικά μιας πορείας. Θέλουν να εμφανιστούν σαν από παρθενογέννηση, ξεχνώντας όμως ότι εξαιτίας του ΠΑΣΟΚ χάρηκαν προνόμια που σε άλλη περίπτωση ούτε με κιάλια δεν θα τα έβλεπαν.

Θεωρώ ότι το Συνέδριο που εξαγγέλθηκε για το Φεβρουάριο, αν θέλουν να είναι Συνέδριο ουσίας θα πρέπει να είναι ουσιαστικό και να τηρηθούν όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες.

Και εκεί να παρθούν οι όποιες αποφάσεις, να εκλεγούν νέα όργανα, να χαραχτούν νέες πολιτικές , να διαμορφωθούν οι νέοι συσχετισμοί.

Την Κυριακή πάμε Θεσσαλονίκη!

Η Αριστερή Πρωτοβουλία συγκαλεί Σύσκεψη Στελεχών του ΠΑ.ΣΟ.Κ την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου  στη Θεσσαλονίκη, στις 10 το πρωί στο ξενοδοχείο Imperial.

Στην κρισιμότερη καμπή της σύγχρονης ιστορίας της χώρας, αλλά και του ΠΑ.ΣΟ.Κ, η Αριστερή Πρωτοβουλία συνεχίζει τις διαδικασίες διαλόγου, προβληματισμού και κατάθεσης προτάσεων για την επόμενη ημέρα.

Πιστεύοντας ότι η δημοκρατική παράταξη αποτελεί την κρίσιμη και απολύτως απαραίτητη παράμετρο για την πορεία της χώρας, μετατρέπουμε την αγωνία, τον προβληματισμό και την απογοήτευση, σε δύναμη ανατροπής των πολιτικών και κοινωνικών δεδομένων που οδηγούν στην απαξίωσή της.

Αναζητούμε τις πολιτικές που θα επαναφέρουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ στο δρόμο των αξιών και των οραμάτων μας, στην επανατοποθέτησή του στον προοδευτικό πολιτικό χάρτη.

Δημιουργούμε τις ικανές συνθήκες προκειμένου να αναστρέψουμε την καθοδική του πορεία, την αποκοπή του από τις ζωντανές και προοδευτικές κοινωνικές δυνάμεις, την μετατροπή του σε ένα νεοσυντηρητικό σχηματισμό.

Συζητούμε, προτείνουμε και καλούμαστε να συμφωνήσουμε   σε ένα προοδευτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, για μια Ελλάδα χωρίς μνημόνια και εξαρτήσεις, για ένα ΠΑ.ΣΟ.Κ δύναμη Αλλαγής και ριζοσπαστισμού, σύμμαχο και όχι αντίπαλο της κοινωνίας.

Γ. Παναγιωτακόπουλος: Αλλαγή πορείας ΤΩΡΑ!

Τον επαναπροσανατολισμό του ΠΑΣΟΚ, την αλλαγή πορείας και την αποχώρηση από την Κυβέρνηση Σαμαρά, θέτει σαν όρους για την επιβίωση του ΠΑΣΟΚ, ο επικεφαλής της Αριστερής Πρωτοβουλίας, Γ. Παναγιωτακόπουλος.

Με σημερινή του ανακοίνωση, λίγες ώρες μετά τα όσα συνέβησαν στη Βουλή, το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, στην ουσία χαράζει τις κόκκινες γραμμές για την επόμενη ημέρα, προτείνοντας ταυτόχρονα νέα συλλογική ομάδα στο Κίνημα,   με τη συμμετοχή όσων θέλουν να συμβάλλουν στη διαμόρφωση νέων πολιτικών, χωρίς ρόλους, θέσεις και αξιώματα.

Η ανακοίνωση:

»    ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ  – ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ

 

Ο κύκλος έκλεισε. Όλοι έκαναν το «καθήκον» τους. Η χώρα να υποθέσω ότι «σώθηκε»!

Για άλλη μία φορά οι κυβερνώντες εξάντλησαν το μένος τους στον απλό κόσμο, στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.

Γρήγορα θα αποδειχθούν κούφια λόγια τα περί τελευταίων μέτρων, περί ανάκαμψης και επανεκκίνησης της οικονομίας. Όπως αποδείχθηκαν πλάνη τα υπεσχημένα των προηγούμενων κυβερνήσεων, όπως αποδείχθηκαν ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.

Επάνω στα συντρίμμια μιας διαλυμένης κοινωνίας, το πείραμα της βίαιης φτωχοποίησης μπορεί να βαφτίζεται «σωτηρία», αλλά απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Οι καρποί αυτών των αποφάσεων και αυτών των επιλογών πολύ σύντομα θα αποτελέσουν τη βάση ενός νέου εφιαλτικού τοπίου για το λαό και τη χώρα.

Τα μνημόνια ήταν λάθος όχι μόνο στην εφαρμογή τους και για αυτό οι ευθύνες είναι αποκλειστικά της ελληνικής πλευράς – όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και στην σύλληψή τους που συνιστούν ευθύνη κυρίως των δανειστών- τροικανών διότι τέτοιο οικονομικό μοντέλο δεν υπάρχει πουθενά.

Εδώ και δύο χρόνια προειδοποιήσαμε, σε όλους τους τόνους για τα αδιέξοδα αυτής της πολιτικής. Εμείναμε στις απόψεις μας για την αναγκαιότητα αλλαγής στον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης.

Φωνάξαμε πολλές φορές, όχι μόνο για τα κοινωνικά αποτελέσματα, αλλά και για το βαρύ τίμημα που πληρώνει το ΠΑΣΟΚ με την εμμονή του σε λανθασμένες πολιτικές, έξω και πέρα από τις αρχές του. Προειδοποιούσαμε ότι η ολομέτωπη σύγκρουση με την κοινωνία, μόνο την απαξίωση της δημοκρατικής παράταξης θα επιφέρει.

Οι ηγετικές ομάδες από το 2009 μέχρι και σήμερα κώφευαν. Όσοι χάραξαν και υλοποίησαν πολιτικές, ακολούθησαν μονότονα το δρόμο που τους έδειξαν οι δανειστές. Συντρίμμια η χώρα, κουρέλια το ΠΑΣΟΚ.

Το μίκρυναν, το προσάρμοσαν στα δικά τους πολιτικά μέτρα. Και το έφεραν ένα βήμα πριν το οριστικό πολιτικό του τέλος.

ΑΥΤΟΣ  Ο ΚΥΚΛΟΣ ΕΚΛΕΙΣΕ.

Η ιστορία κατέγραψε για τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί, τη βαριά πολιτική τους ευθύνη. Ο λαός μας είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει το δρόμο που αποφάσισαν, κατόπιν υποδείξεων, απειλών, ψεύτικων διλλημάτων και των έξωθεν εντολών. Δρόμος στρωμένος μόνο με αγκάθια για τους πολλούς, δρόμος χωρίς ελπίδα.

Έκλεισε και ο κύκλος αυτών των πολιτικών για το ΠΑΣΟΚ. Το φωνάζει η κοινωνία, το καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, το προβλέπουν όλοι: Αυτές οι πολιτικές, οι ασύμβατες με τις αρχές μας και τις κοινωνικές ανάγκες, αυτές οι πολιτικές των νεοσυντηρητικών «εγκεφάλων», πρέπει να τελειώσουν ΤΩΡΑ!

Το ΠΑΣΟΚ για να παραμείνει ο βασικός κορμός της δημοκρατικής παράταξης, για να μπορέσει να απευθυνθεί και πάλι στο λαό, για να διεκδικήσει και πάλι τη θέση του στην πολιτική ιστορία του τόπου σαν πρωταγωνιστής και όχι σαν θλιβερός κομπάρσος, πρέπει να βάλει τέλος στα λάθη που το οδήγησαν στο σημερινό σημείο.

Η σημερινή του ηγεσία οφείλει να αντιληφθεί το μέγεθος της ιστορικής της ευθύνης. Τα στελέχη του – όσα απέμειναν και αγωνιούν- πρέπει να αποφασίσουν αν θα διασώσουν όχι μόνο την ιστορική του κληρονομιά αλλά και ένα κίνημα που προσέφερε τα μέγιστα στη χώρα και ευτελίστηκε στο πείραμα της άσκησης νεοφιλελεύθερης πολιτικής με σοσιαλιστικό προσωπείο.

Η μοναδική διέξοδος είναι ο επαναπροσδιορισμός του ΠΑΣΟΚ στον προοδευτικό χάρτη της χώρας. Η αποκοπή του από κάθε συμμετοχή σε αυτές τις νεοσυντηρητικές πολιτικές. Η έμπρακτη αναγνώριση των λανθασμένων πολιτικών επιλογών.

Η χάραξη μιας νέας πορείας που βασανιστικά θα επαναφέρει το κίνημα στο δρόμο της προόδου.

Είναι προφανές ότι δεν υπολογίζω σε αυτή τη διαδρομή, σε αυτή την προσπάθεια, όσους δεν έκρυψαν τη λαγνεία τους για την κυβερνητική εξουσία, αλλάζοντας σαν τον χαμαιλέοντα “πιστεύω” και πολιτικές κατευθύνσεις. Όσοι δόξασαν την κεντροδεξιά αναζητώντας μια κυβερνητική θέση, όσοι  κατευθύνθηκαν αλλού προσπαθώντας να εξαγνιστούν από τη βαριά ευθύνη της συμμετοχής τους στην καταστροφική πορεία που ακολουθήθηκε.

Καλώ τον Πρόεδρο να αναλογιστεί την κρισιμότητα των στιγμών. Καλώ κάθε συντρόφισσα και σύντροφο, που μαζί δώσαμε αγώνες για τη δημοκρατία και την πρόοδο, να δώσουμε και αυτή τη μάχη  προκειμένου να αλλάξουμε την πορεία.

Μια πορεία που ΑΠΑΙΤΕΙ:

1. 1.       Αποχώρηση από την Κυβέρνηση. Αυτή η κωμωδία πρέπει να τελειώσει. Το ΠΑΣΟΚ της προόδου δεν μπορεί να ταυτίζεται με την παράταξη της υποτέλειας και με τα εν Ελλάδι καλά παιδιά των δανειστών.
2. 2.       Συγκρότηση Επιτροπής Σωτηρίας ΣΗΜΕΡΑ, συγκρότηση μιας διαφορετικής ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΗΓΕΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ με τη συμμετοχή όσων μπορούν σήμερα να προσφέρουν στη διαμόρφωση μιας προοδευτικής λύσης για την έξοδο από την ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική και στρατηγική του κρίση. Εδώ δεν υπάρχουν ρόλοι, ούτε βατήρες για την ανέλιξη σε άλλα αξιώματα. Μόνο η διάθεση και η θέληση για τη σωτηρία της παράταξης αλλά και η συμφωνία για την ανάδειξη νέων ανθρώπων που θα μπορούν να οδηγήσουν το ΠΑΣΟΚ στην επόμενη ημέρα.
3. 3.       Αναθεώρηση των πολιτικών επιλογών της τελευταίας διετίας και διαμόρφωση ενός στρατηγικού σχεδίου εξόδου από την κρίση μαζί με κάθε δημοκρατική και προοδευτική δύναμη του τόπου.
4. 4.       Επαναπροσδιορισμός σε προοδευτική κατεύθυνση. Να τελειώσουν οι «αναζητήσεις» στα θολά νερά μιας υποτιθέμενης σοσιαλδημοκρατίας που χωρά τα πάντα και προσαρμόζεται κατά το δοκούν.

5.    Επαναπροσδιορισμός της προοδευτικής φυσιογνωμίας του κινήματος στο πλαίσιο των διαδικασιών ενός Δημοκρατικού – Συμμετοχικού –             Αντιπροσωπευτικού       Συνεδρίου, όπου θα  συζητηθούν τα πάντα, θα                 αποφασιστούν τα πάντα  και θα αποτελέσει την έναρξη της νέας  πορείας προς το λαό. Ένα Συνέδριο Αποφάσεων, Δράσεων αλλά και Απενοχοποίησης, από τα συντηρητικά σύνδρομα του                πρόσφατου παρελθόντος. Ένα Συνέδριο ανατροπής των νεοσυντηρητικών αντιλήψεων που οδήγησαν το κίνημα στο τέλος του.  Συνέδριο αποφάσεων για όλα τα θέματα.

Είναι ώρα ευθύνης και αποφάσεων.

Είναι ώρα επιλογής ποιο δρόμο θα ακολουθήσουμε.»

Ηχηρά μηνύματα από την Αριστερή Πρωτοβουλία

5 προϋποθέσεις για την πορεία του ΠΑΣΟΚ και την πολιτική του επιβίωση έθεσε η χθεσινή Πανελλήνια Σύσκεψη στελεχών της Αριστερής Πρωτοβουλίας, που εκ των πραγμάτων σημαίνουν ριζική αλλαγή της μέχρι σήμερα ακολουθούμενης πολιτικής.

Αυτές είναι:

1. Αποχώρηση από την Κυβέρνηση. Καμία Κυβερνητική συνεργασία με τη ΝΔ και τη συντήρηση, καμία Κυβερνητική εμπλοκή.
2. Καταγγελία των πολιτικών των μνημονίων και των εκβιασμών της Τρόικα και αναγνώριση των λανθασμένων επιλογών που οδήγησαν σε αυτά . Όχι σε άλλες θυσίες χωρίς καμία προοπτική. Πολιτική λύση στο πλαίσιο των διεθνών συσχετισμών και της Ευρωπαϊκής προοδευτικής λογικής.
3. Επαναπροσδιορισμός της προοδευτικής φυσιογνωμίας του κινήματος στο πλαίσιο των διαδικασιών ενός Δημοκρατικού – Συμμετοχικού – Αντιπροσωπευτικού – Αποτελεσματικού Συνεδρίου, όπου θα συζητηθούν τα πάντα, θα αποφασιστούν τα πάντα  και θα αποτελέσει την έναρξη της νέας πορείας προς το λαό. Ένα Συνέδριο Αποφάσεων, Δράσεων αλλά Αποενοχοποίησης, από τα συντηρητικά σύνδρομα του πρόσφατου παρελθόντος.
4. Οργανωτική ανασυγκρότηση του κινήματος, σε νέες σύγχρονες βάσεις, με κεντρικό άξονα τον επαναπροσδιορισμό της φυσιογνωμίας μας, χωρίς «επισκέπτες» και « αλεξιπτωτιστές», με μαχόμενα, συνειδητοποιημένα και πολιτικά καταρτισμένα στελέχη, με συνείδηση παράταξης και όχι τσέπης και αξιωμάτων.
5. Αυτή η πορεία οφείλει να ολοκληρωθεί με την πρόταση μας προς όλες τις Δημοκρατικές Πολιτικές και Κοινωνικές Δυνάμεις για να διαμορφώσουμε , μέσα από ανοιχτό διάλογο και σταθερές μορφές συνεργασίας, ένα κοινό κώδικα για την κατοχύρωση και την προοπτική των δημοκρατικών θεσμών, καθώς και για τις κατακτήσεις , τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών, που έχουνε πληγεί σε τεράστιο βαθμό. Ταυτόχρονα οφείλουμε να απευθυνθούμε σε κάθε δημοκρατική και προοδευτική δύναμη , προκειμένου να συγκροτηθεί ένα πλατύ πολιτικό μέτωπο αντίδρασης και αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού στην Ελλάδα.

Οφείλουμε να προτείνουμε προς όλες τις δυνάμεις της προόδου, της Δημοκρατίας , της Αριστεράς ένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, που θα σέβεται τις κοινωνικές αναγκαιότητες, θα λαμβάνει υπόψη του τις πραγματικές συνθήκες και θα στηρίζεται σε ένα νέο φιλολαϊκό αναπτυξιακό πρότυπο, που θα προωθεί κάθε δυνατή και αναγκαία μεταρρύθμιση.

Όπως αναφέρεται στην απόφαση :

«Η χώρα βιώνει την κρισιμότερη φάση της σύγχρονης ιστορίας της. Η οικονομική κρίση και η λανθασμένη διαχείριση της από την Κυβέρνηση οδηγούν σε αδιέξοδα μόνιμου χαρακτήρα.

Επιχειρείται μια βίαιη φτωχοποίηση με συνακόλουθο την πλήρη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας. Η χώρα μετατρέπεται σε πειραματόζωο, σε πολιτικές πρωτοφανούς σκληρότητας που οδηγούν τους εργαζόμενους δεκαετίες πίσω. Δικαιώματα κατακρημνίζονται,  η φτώχεια συνοδεύεται από μεσαίωνα στις εργασιακές σχέσεις, τα ασφαλιστικά ταμεία διαλύονται και η ανεργία εκτινάσσεται σε δυσθεώρητα ύψη. Σήμερα διαμορφώνεται με τις ασκούμενες πολιτικές η βαλκανιοποίηση της Ελλάδας .

Οι ευθύνες των τελευταίων Κυβερνήσεων για την κατάσταση είναι τεράστιες. Από τη μία η καταστροφική πολιτική των Κυβερνήσεων Καραμανλή που οδήγησε την οικονομική κατάσταση της χώρας στον γκρεμό και από την άλλη η λανθασμένη διαχειριστική λογική των Κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου που οδήγησαν τη χώρα στις αγκαλιές του ΔΝΤ και της Τρόικα. Η συνέχιση αυτών των πολιτικών από την τρικομματική Κυβέρνηση συνεργασίας, επιτείνει την ύφεση, οδηγεί σε μεγαλύτερη εξάρτηση από τους δανειστές, στερεί κάθε δυνατότητα αναπτυξιακής προοπτικής, διαλύει κάθε δίχτυ κοινωνικής προστασίας και μετατρέπει τη χώρα σε χώρο αποθήκευσης των τοξικών οικονομικών αποβλήτων του ισχυρού Βορρά. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε επαίτη «δανεικών», που καλείται να αποπληρώσει η κοινωνία με τρομακτικές επιπτώσεις.

Η σημερινή Κυβέρνηση είναι πλήρως αναντίστοιχη με τις προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων που τη στηρίζουν αλλά και με την περίφημη προγραμματική συμφωνία, που μετατράπηκε σε κουρελόχαρτο, ενισχύοντας την κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος.

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε διαρκή τροχιά απαξίωσης και διάλυσης.

Το ΠΑΣΟΚ μέσα σε λίγα χρόνια παρέδωσε την προοδευτική του φυσιογνωμία στους διαχειριστές του σήμερα, που το μετέτρεψαν σε δύναμη συντήρησης, υποστύλωμα των ακραία μονεταριστικών πολιτικών, σπάζοντας κάθε του δεσμό με την κοινωνία και τις κοινωνικές δυνάμεις που παραδοσιακά εξέφραζε. Οι επιλογές της ηγετικής ομάδας οδηγούν στη διάλυση και την εξαφάνιση του από τον πολιτικό χάρτη.

Η πολιτική, ιδεολογική και στρατηγική του γύμνια, μετατρέπονται και σε πλήρη οργανωτική διάλυση καθώς επιχειρείται με εκ των άνω πολιτικές εντολές μια υποτιθέμενη ανασυγκρότηση που όμως δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές αναγκαιότητες της Δημοκρατικής Παράταξης.

Το Κίνημα μετατρέπεται σε κόμμα ολίγων στελεχών, με άμεση και μονοδιάστατη  εξάρτηση από το κράτος και την εξουσία, εύκολα χειραγωγήσιμο και αδύναμο πολιτικά.

Η κρισιμότητα της κατάστασης απαιτεί άμεσες κινήσεις και αποφάσεις, σε ΣΥΝΤΟΜΟ χρονικό διάστημα, γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα οδηγηθεί σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις.

Η Αριστερή Πρωτοβουλία και τα στελέχη της ζητούν να προχωρήσει άμεσα η ανατροπή στις ασκούμενες πολιτικές και η αλλαγή στην πολιτική κατεύθυνση του κινήματος.

Η κομματική ηγεσία οφείλει να αντιληφθεί ότι οι προοδευτικές πολιτικές και αρχές δεν μπορούν να ταυτίζονται με νεοσυντηρητικά μορφώματα και δεξιές πολιτικές.

Οφείλει να κατανοήσει ότι η ταύτιση του ΠΑΣΟΚ με τη συντήρηση οδηγεί στο βιολογικό τέλος το μεγαλύτερο σοσιαλιστικό κόμμα της Ευρώπης.»

Τέλος απευθύνει σαφέστατο μήνυμα προς την σημερινή ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ:

«Είναι τέλος προφανές ότι για εμάς δεν υπάρχει θέμα ΚΑΜΙΑΣ ΕΚΠΤΩΣΗΣ  στις αρχές και τις αξίες που μας οδήγησαν στη στράτευσή μας στο ΠΑΣΟΚ. Για εμάς οι αρχές της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας, της Κοινωνικής Απελευθέρωσης αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία του δημοκρατικού και προοδευτικού αγώνα μας και χαράζουν το δρόμο του αγώνα μας για το Σοσιαλισμό. Αυτό άλλωστε πιστοποιεί και η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ: Το μπόλιασμα ενός μαζικού κοινωνικού ρεύματος με τις σοσιαλιστικές ιδέες και με τη δημοκρατική και σοσιαλιστική στρατηγική.

Είναι κατανοητό ότι η ανταπόκριση της ηγετικής ομάδας στα παραπάνω αιτούμενα θα κρίνει και τη στάση μας το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα.

Ο καθένας αναλαμβάνει ακέραιες τις ευθύνες του απέναντι στη χώρα, την παράταξη και την ιστορία.»

Στη συνάντηση συμμετείχαν περισσότερα από 700 στελέχη της Α.Π. από ολόκληρη τη χώρα, αριθμός που κρίνεται εντυπωσιακός με δεδομένο τη συγκυρία αλλά και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το οργανωμένο ΠΑΣΟΚ.

Παρόντα περισσότερα από 50 μέλη του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, 20 γραμματείς Περιφερειακών και Νομαρχιακών Επιτροπών, ενώ παρόντες ήτανε επίσης οι:

Κακλαμάνης Α,  Σκανδαλίδης Κ. ,Μωραϊτης Θ. , Ασκούνης Κ. ,Καλλίρης Κ. ,Πανταζής Κ.,  Σπίρτζης Χρ. , Σιδηρόπουλος Τ. , Θεοχάρη Μ. , Σαλαγιάννης Ν. ,Νταλάρα Α. ,Παπαθανάση Α., Γαμβρίλης Γ. ,Κατσανέβας Θ. ,Παπασπύρος Σπ. , Λάζαρη Ντ. ,Μαμέλης Κ. ,Παρασκευάς Γ.,  Λάμπρου Π.,  , Κεχαγιάς Σ., Χατζηνάκης Μ. , Κουτσιουμπέλης Στ κ.α.