Ταξιδεύοντας οδικώς στην Κεντρική Ευρώπη … και όχι μόνο! (ΜΕΡΟΣ 1ο)

 Λάρισα – Βελιγράδι (Σερβία) – Πάρκο Λιμνών Πλίτβιτσε (Κροατία) – Λιουμπλιάνα (Σλοβενία) – Λίμνη Μπλέντ (Σλοβενία)– Τσέσκυ Κρούμλοβ (Τσεχία) – Εστεργκοµ –Βίνσεγκραντ (Ουγγαρία) – Λίμνη Μπάλατον (Ουγγαρία) – Βελιγράδι – Λάρισα…

11 ημέρες μιας απίστευτης ταξιδιωτικής εμπειρίας, γεμάτη μοναδικές εικόνες, εκπληκτικές πόλεις που σε μεταφέρουν σε άλλες εποχές και τοπία που αν δεν τα δεις δύσκολα θα πιστέψεις ότι υπάρχουν.

• Η απόφαση!

Η συζήτηση συνήθως ξεκινά κάποια κρύα νύχτα του χειμώνα, όταν απολαμβάνεις το αναμμένο τζάκι και κάποιο αγαπημένο κρασί…Κάπως έτσι η κουβέντα φθάνει σε ταξίδια και μέρη που θα θέλαμε να δούμε, κάπως έτσι οι ιδέες και οι προτάσεις “πέφτουν στο τραπέζι” και σιγά – σιγά αρχίζουμε να πλέκουμε το σενάριο ενός υποτιθέμενου – ακόμα –  ταξιδιού.

Έτσι ξεκίνησε η συζήτηση για το συγκεκριμένο ταξίδι. Με αφορμή δύο φωτογραφίες: Η μία από το πάρκο των λιμνών Πλίτβιτσε και η άλλη από την πανέμορφη λίμνη Μπλέντ.

Δύο διαφορετικές πλευρές του ίδιου μας του εαυτού σε δύο φωτογραφίες: Από τη μία εκείνη της περιπέτειας με την οποία σε εξιτάρει η άγρια ομορφιά της παρθένας φύσης και από την άλλη ο ατελείωτος ρομαντισμός που μπορεί να σε οδηγήσει με μια ξύλινη βάρκα στο πολυφωτογραφημένο νησάκι στη μέση της Λίμνης Μπλέντ!

Σε αυτά προσθέσαμε την εκφρασμένη θέληση μας να περιπλανηθούμε στα πέτρινα δρομάκια του μεσαιωνικού Τσέσκυ Κρούμλοβ, να “κλείσουμε” μια εκκρεμότητα που είχαμε αφήσει από τα Χριστούγεννα με τα Παραδουνάβια χωριά της Ουγγαρίας (και κυρίως το Εστεργκομ) και να επισκεφτούμε τη μεγαλύτερη λίμνη της Ευρώπης (Μπάλατον)…

Κάπως έτσι άνοιξαν οι υπολογιστές, έγιναν οι πρώτοι σχεδιασμοί και αρχίσαμε να κάνουμε πιο συγκεκριμένα τα “θέλω” μας και τα “ δεν θέλω” μας!

Θέλαμε να μείνουμε και όχι απλά να περάσουμε σαν «κυνηγημένοι» από τις Πλίτβιτσε, την Μπλέντ και το Τσέσκυ Κρούμλοβ. Το γιατί θα το πω στη συνέχεια.

Θέλαμε να απολαύσουμε τη Λιουμπλιάνα και το Εστεργκομ.

Θέλαμε να μείνουμε στο Σιόφοκ, τη μεγαλύτερη πόλη στην Μπάλατον, για την οποία είχαμε διαβάσει ότι είναι κάτι σαν την Ιμπιζα, στην Ουγγαρία βέβαια…

Εντάξει με τα “θέλω” μας! Μπορούμε όμως;

Και το μπορούμε είχε να κάνει και με τις διαδρομές (δεν θέλαμε να εξαϋλωθούμε πάνω στο τιμόνι) αλλά και με την οικονομική παράμετρο ενός τέτοιου ταξιδιού.

Κάπως έτσι οι υπολογισμοί έγιναν πιο εξειδικευμένοι. Μπήκε και η παράμετρος των ξενοδοχείων και των διανυκτερεύσεων, το κόστος των καυσίμων και των διοδίων, το κόστος των διαφόρων εισιτηρίων.

Η τεχνολογία στην υπηρεσία μας! Οργανωμένα πράγματα.

Σύντομα είχαμε ότι χρειαζόμασταν για μια αναλυτική και προσεγμένη προετοιμασία. Από τιμές βενζίνης, διοδίων, βινιέτες, ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφέ, μπαρ, εισιτήρια για πάρκα, κάστρα, μουσεία, βάρκες, διαδρομές στις λίμνες… Κυριολεκτικά τα πάντα.

Οικονομικά το ταξίδι ήταν απόλυτα λογικό και τελικά αποδείχθηκε ακόμη πιο οικονομικό, χωρίς να στερηθούμε απολύτως τίποτα ( το αντίθετο θα έλεγα)…

• 11 βράδια και 4000 χιλιόμετρα!

Συνοπτικά ο σχεδιασμός περιλάμβανε:

1^η Ημέρα: Λάρισα – Βελιγράδι (διανυκτέρευση) 750 χλμ

2^η Ημέρα: Βελιγράδι – Λίμνες Πλίτβιτσε (διανυκτέρευση) 520 χλμ

3^η Ημέρα: Λίμνες Πλίτβιτσε – Λιουμπλιάνα ( διανυκτέρευση) 206 χλμ

4^η Ημέρα : Λιουμπλιάνα 

5^η Ημέρα: Λιουμπλιάνα – Λίμνη Μπλέντ (διανυκτέρευση) 57 χλμ

6^η Ημέρα: Λίμνη Μπλέντ – Τσέσκυ Κρούμλοβ (διανυκτέρευση) 452 χλμ

7^η Ημέρα: Τσέσκυ Κρούμλοβ

8^η Ημέρα: Τσέσκυ Κρούμλοβ – Εστεργκομ (διανυκτέρευση) 450 χλμ

9^η Ημέρα : Εστεργκομ – Βίνσεγκραντ – Σιόφοκ (Λίμνη Μπάλατον) (διανυκτέρευση)  

                   180 χλμ

10^η Ημέρα: Σιόφοκ – Βελιγράδι (διανυκτέρευση) 471 χλμ

11^η Ημέρα: Βελιγράδι – Λάρισα     750 χλμ

Μαζί με κάποια εξτραδάκια στις μετακινήσεις υπολογίστε 4.000 χλμ…

• Προετοιμασία!

Αρχικά το αυτοκίνητο έπρεπε να είναι πανέτοιμο. Ταυτότητες , διπλώματα οδήγησης και ένα διεθνές δίπλωμα οδήγησης από την ΕΛΠΑ (50 ευρώ πεταμένα γιατί πουθενά δεν στο ζητάνε, αλλά καλού κακού είπαμε να…), η πράσινη κάρτα του αυτοκινήτου και βεβαίως ένας βασικός έλεγχος σε λάστιχα , λάδια νερά και φώτα.

Τα ρούχα και τα πράγματα μας σε δύο βαλίτσες. Μία μεγάλη και μία μικρή για τις σύντομες μετακινήσεις και τις πρώτες διανυκτερεύσεις μέχρι το διήμερο στη Λιουμπλιάνα. Για ένα βράδυ στο Βελιγράδι και ένα στις λίμνες Πλίτβιτσε δεν υπήρχε λόγος να κουβαλάμε όλη την πραμάτεια μας…

Μελέτη και εκτύπωση των διαδρομών σε περίπτωση που χρειαστούν αν για κάποιο λόγο το gps δεν ανταποκριθεί.

Ενημέρωση του gps (MLS destinator) καθώς η παλιά έκδοση είχε προβλήματα με τους χάρτες των Βαλκανίων. Οφείλω να πω ότι μας οδήγησε στο 90% των διαδρομών εξαιρετικά. Για το 10% υπήρξε μια μικρή αστοχία που μας αποκάλυψε όμως την Αυστριακή ύπαιθρο (υπομονή και θα τα διαβάσετε παρακάτω).

Και εννοείται χρήματα και κάρτα που θα σας είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στις συναλλαγές που θα κάνετε στις χώρες που δεν έχουν νόμισμα το ευρώ.

• Καιρός!

Αυτός και αν είναι ο αστάθμητος παράγοντας! Ο αρχικός προγραμματισμός ήταν για το ΠΑΣΧΑ. Φοβηθήκαμε όμως το ότι ήταν νωρίς φέτος και αυτό για τα πιο βόρεια κλίματα μπορεί να σήμαινε κρύο και βροχή. Καταλήξαμε στον Ιούνιο και αναχωρήσαμε στις 17 του μήνα…

1^η ΗΜΕΡΑ: Λάρισα – Βελιγράδι

Τη διαδρομή την είχαμε κάνει και μας είναι αρκετά γνωστή. Το Βελιγράδι είναι από τις αγαπημένες μας πόλεις και η αλήθεια είναι ότι με ιδιαίτερη ευχαρίστηση το ξαναεπισκεφτόμαστε!

Για το Βελιγράδι ισχύουν σχεδόν στο σύνολο τους αυτά που είχα γράψει την πρώτη φορά που βρέθηκα εκεί: https://ra64.wordpress.com/2011/06/03/beograd/

( Η αλήθεια είναι ότι εδώ και καιρό θέλω να συμπληρώσω νεότερες πληροφορίες από τις επόμενες επισκέψεις μας εκεί αλλά όλο το αναβάλλω!!! Θα γίνει όμως…)

Η επιλογή μας για τη διαμονή δεν αλλάζει. Villa forever, κεντρικότατο (2 λεπτά από την Kneza Mihaila  (τον κεντρικότερο πεζόδρομο του Βελιγραδίου), καθαρό, με καλό πρωινό και πολύ χαμηλή τιμή και παρκινγκ μπροστά στο κτίριο με παρακολούθηση από κάμερα .

46,8 ευρώ η διανυκτέρευση με πρωινό για δίκλινο δωμάτιο . Δείτε το επίσημο της site εδώ!

Το ταξίδι μέσω Σκοπίων χωρίς προβλήματα με εξαίρεση το πολύ κακό οδόστρωμα στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής της γειτονικής χώρας που μας οδήγησε σε άλλη επιλογή στην επιστροφή.  Ένα κόμβοι από μηχανές μας καθυστέρησε στα σύνορα Σκοπίων – Σερβίας και η καθυστέρηση ολοκληρώθηκε λόγω της κίνησης που συναντάς στη στενή διαδρομή πριν τη Νις και λόγω των έργων που γίνονται εκεί…

Με τις αναγκαίες στάσεις φθάσαμε γύρω στις 3 το μεσημέρι στο κατάλυμα με τη βοήθεια του gps, ενώ η ζέστη ήταν κυριολεκτικά αφόρητη. Φαγωμένοι όπως ήμασταν, δοκιμάσαμε το ρακί που προσφέρουν στο ξενοδοχείο και χαθήκαμε στη δροσιά του δωματίου.

Νωρίς το απόγευμα είχαμε κανονίσει να συναντήσουμε ένα καλό φίλο που είναι παντρεμένος και δουλεύει εκεί. Μαζί τους ήπιαμε καφέ στο KOFFEIN (Uskočka 8) και μετά φάγαμε σε ένα από τα πιο παραδοσιακά εστιατόρια ( και πολύ καλά) του Βελιγραδίου, στο Proleće (Пролеће) (Vuka Karadžića 11). Αυτά σε απόσταση 200 μέτρων από το ξενοδοχείο (είπαμε είναι σε κεντρικότατο σημείο), μιλήσαμε αρκετά για τη ζωή τους εκεί και αποσυρθήκαμε για ξεκούραση καθώς η επόμενη ημέρα ήταν η πιο «δύσκολη» του ταξιδιού, με πρωινό  ξύπνημα, αρκετά χλμ και πεζοπορία στο πάρκο λιμών Πλίτβιτσε.

Ανανεώσαμε το ραντεβού με τους φίλους για την επιστροφή μας και για μια ακόμη φορά δεν αφήσαμε ασχολίαστο το πόσο οικονομικά σε σχέση με την Ελλάδα είναι όλα στο Βελιγράδι! Ο καφές  λιγότερο από 1 ευρώ, ένα γεύμα σε καλό εστιατόριο με ποτά 30 ευρώ για τέσσερα άτομα, ένα πακέτο τσιγάρα 1,8 ευρώ… Είναι και αυτός ένας από τους λόγους που κάνουν το Βελιγράδι τόσο ελκυστικό!

2^η ΗΜΕΡΑ: Βελιγράδι – Λίμνες Πλίτβιτσε (Κροατία)

Δεν μας φόβιζαν τα 520 περίπου χλμ της διαδρομής όσο το ότι τα χρονικά περιθώρια ήταν περιορισμένα. Έπρεπε να φθάσουμε νωρίς το μεσημέρι στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει στο Jezerce, 1 χλμ από την είσοδο 2 του πάρκου και να κάνουμε τη διαδρομή που είχαμε επιλέξει εκεί. Υπολογίσαμε ότι θα θέλαμε τουλάχιστον 3,5 ώρες για να περπατήσουμε στις λίμνες και να ολοκληρώσουμε την επίσκεψή μας μέχρι τις 20.00.

Μιας και ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου συμβεί στο δρόμο και επιπλέον είχαμε να κάνουμε και με μια άγνωστη διαδρομή, κανονίσαμε το πρωινό στις 7.30 ( παρόλο που στο ξενοδοχείο  οι ώρες για το πρωινό ήταν 8.00-10.00, μας το ετοίμασαν πιο νωρίς) και 8 ακριβώς φεύγαμε από το Βελιγράδι.

Η διαδρομή από Βελιγράδι μέχρι και Ζάγκρεμπ είναι από τις πιο βαρετές που θα συναντήσετε. Αυτοκινητόδρομος (Ε 70), ευθεία, χωρίς προβλήματα. Στα σύνορα Σερβίας – Κροατίας ο έλεγχος ήταν τυπικός, δεν καθυστερήσαμε καθόλου. Η κίνηση φυσιολογική μέχρι που φτάσαμε στο Ζάγκρεμπ και πήραμε την κατεύθυνση για Σπλιτ!

Εκεί όλα άλλαξαν! Κίνηση τρελή, εκατοντάδες αυτοκίνητα όλων των τύπων και από όλες τις χώρες που (καλοκαίρι είναι) πηγαίνανε για τις δαλματικές ακτές. Αρκετή η καθυστέρηση στα διόδια έξω από το Ζάγκρεμπ και γενικότερα ένας κυκλοφοριακός πανικός, μέχρι που φθάνοντας στο Καρλόβατς (Karlovac) στρίψαμε αριστερά και πήραμε την κατεύθυνση για Plitvicka Jezera. Εδώ τελείωσε και ο αυτοκινητόδρομος, ο δρόμος έγινε πιο στενός, διπλής κυκλοφορίας αλλά οφείλω να ομολογήσω αρκετά καλός.

Φθάσαμε στις 14.00 στο ξενοδοχείο καθώς το βρήκαμε εύκολα και μπαίνοντας στο δωμάτιο για να αφήσουμε τα πράγματα και να πλυθούμε λιγάκι νοιώσαμε το κρεβάτι να μας … καλεί. Αποφύγαμε τον πειρασμό της ξεκούρασης γιατί μόλις τώρα άρχιζε το πιο ενδιαφέρον μέρος της υπόθεσης.

Το Jeserce είναι ο οικισμός δίπλα από το πάρκο των λιμνών. Από το κατάλυμά μας η είσοδος 2 του πάρκου ήταν στο 1 χλμ. Για όσους θα θέλατε να επισκεφθείτε το πάρκο στις λίμνες Πλίτβιτσε και να διανυκτερεύσετε σας το συνιστούμε ανεπιφύλακτα. Υπάρχουν πολλοί μικροί και πανέμορφοι ξενώνες και σε πολύ πιο οικονομική τιμή από αυτή που θα συναντήσετε αν αποφασίσετε να μείνετε στα δύο ξενοδοχεία που υπάρχουν μέσα στο πάρκο. Και δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να πετάξετε τα χρήματά σας!

Τι σας προτείνουμε;

Κουκλίστικο!

Bed & Breakfast Dada House! Εξαιρετικό. Πεντακάθαρο, πανέμορφο, ωραία δωμάτια και απίστευτο πρωινό, που το φτιάχνε η κυρία ( δεν συγκράτησα το όνομά της)! 61€ το δίκλινο, με ένα φανταστικό πρωινό!

Μπορείτε να το βρείτε στο booking.com ΕΔΩ!

Αναχώρηση με το αυτοκίνητο για την είσοδο 2 του πάρκου, τακτοποίηση στο πάρκινγκ ( 4 € το κόστος), εισιτήρια από τα ειδικά εκδοτήρια (15€ ο καθένας), προμήθεια σε νερά και δρόμο για τη διαδρομή στο πάρκο!

( Όλες οι συναλλαγές γίνονται σε τοπικό νόμισμα. Άλλη μια περίπτωση που η κάρτα αποδείχθηκε ιδιαίτερα χρήσιμη!)

ΠΑΡΚΟ ΛΙΜΝΩΝ ΠΛΙΤΒΙΤΣΕ

Θα μπορούσα να γράφω σελίδες ατελείωτες χωρίς να καταφέρω να μεταφέρω την εκπληκτική ομορφιά και μοναδικότητα του τοπίου! Σίγουρα από τις πιο δυνατές εμπειρίες της ζωής μας αλλά και ένα καλό μάθημα για τον τρόπο που μπορείς να αξιοποιήσεις τη φυσική ομορφιά του τόπου σου…

Λίγα λόγια για τις λίμνες:

Πρόκειται για ένα τεράστιο εθνικό πάρκο, με σημαντική χλωρίδα και πανίδα. Ένα από τα 8 της Κροατίας.

Οι λίμνες στο σύνολο τους είναι δεκαέξι. Το εντυπωσιακό όμως δεν είναι ο αριθμός τους, άλλα το γεγονός ότι βρίσκονται σχεδόν όλες σε διαφορετικά επίπεδα, ενώ επικοινωνούν μεταξύ τους είτε υπόγεια είτε με καταρράκτες, δημιουργώντας έτσι μια «σκάλα» λιμνών, σε ένα φυσικό τοπίο με πολύ πλούσια βλάστηση και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πανίδα και χλωρίδα. Ο μεγαλύτερος καταρράκτης έχει το όνομα «Veliki Slap» και είναι πραγματικά εντυπωσιακός. Βρίσκεται πολύ κοντά στην είσοδο 1,στο ύψος της λίμνης kaluđerovac. Κατά τη διάρκεια της περιήγησής σας μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις μικρές βάρκες που κάνουν τακτικές ξεναγήσεις, ενώ μπορείτε να επιλέξετε τις διάφορες διαδρομές με τα πόδια, έχοντας πάντα μαζί σας όμως το χάρτη των λιμνών! Το χάρτη των λιμνών θα τον βρείτε πάνω στο εισιτήριό σας, οπότε φροντίστε να μην το χάσετε!

Τέσσερις είναι οι Κάτω Λίμνες και εδώ το τοπίο χαρακτηρίζεται από απόκρημνες όχθες που περιβάλλονται από γκρεμούς ενώ υπάρχουν μικρές και μεγάλες σπηλιές. Η Milanovac φημίζεται για τα χρώματά της που αλλάζουν ανάλογα με το φως του ήλιου. Τα νερά της πέφτουν στη λίμνη Gavanovac δημιουργώντας ορμητικούς καταρράκτες. Στη συνέχεια η λίμνη Kaluderovac χαρακτηρίζεται από τα γαλάζια νερά και τη Γαλάζια Σπηλιά που μπορεί να επισκεφθεί κάποιος με βάρκα. Η τελευταία λίμνη Novakovica Brod δημιουργεί τον πιο εντυπωσιακό καταρράκτη Sastavci.

Τα τοπία στις Πάνω Λίμνες είναι πιο εντυπωσιακά και πιο άγρια, με πυκνότερη βλάστηση. Η μεγαλύτερη λίμνη είναι η Proscansko με έκταση 68,2 εκτάρια, σε υψόμετρο 636,6 μ. και βάθος 37,4 μ. Ακριβώς από κάτω βρίσκεται η αρκετά μικρότερη Ciginovac, που τροφοδοτείται από τα νερά της λίμνης Proscansko. Η λίμνη Okrugljak είναι διάσημη για τη σπηλιά της με τους ασβεστολιθικούς σχηματισμούς που αποτελείται από δύο αίθουσες και έχει μήκος 53 μ.

Οι επόμενες λίμνες Batinovac, Μεγάλη Λίμνη και Μικρή Λίμνη γίνονται εντυπωσιακές κυρίως την άνοιξη όταν τα φράγματα γεμίζουν νερό και τα ποτάμια δημιουργούν εκατοντάδες μικρούς καταρράκτες. Η λίμνη Galovac τροφοδοτείται με τα νερά τριών μικρών λιμνών και με τη σειρά της δημιουργεί μια σειρά από καταρράκτες με κύριο τον καταρράκτη Galovacki. Άλλες λίμνες είναι η μικρή Milino που συνδέεται με τον καταρράκτη Galovacki, η Gradinsko που περιβάλλεται από καλαμιές όπου φωλιάζουν οι πάπιες, η Vir, που είναι το τελευταίο μεγάλο σύνορο των Πάνω Λιμνών.

Η μεγαλύτερη λίμνη όλων είναι η Kozjak με μήκος 3 χλμ. και η τελευταία των Πάνω Λιμνών. Στο κέντρο της υπάρχει ένα μικρό οβάλ νησάκι που έχει και ένα εστιατόριο. Τα ξενοδοχεία της περιοχής είναι κτισμένα γύρω από αυτή τη λίμνη και από τα δωμάτιά τους μπορείτε να απολαμβάνετε τα χρώματα των νερών που αλλάζουν ανάλογα με την ώρα της μέρας.

Σταματάω εδώ θεωρώντας ότι είναι καλύτερο να σας δώσω τα sites στα οποία μπορείτε να βρείτε ενδιαφέρουσες πληροφορίες και κάποιες από τις πολλές φωτογραφίες! Και μια συμβουλή: Φροντίστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να τις επισκεφθείτε! Πρόκειται για μια μοναδική εμπειρία!

http://www.np-plitvicka-jezera.hr/en/ (Το επίσημο site. Εδώ μπορείτε να βρείτε τα πάντα)

https://www.discoverplitvice.com/ ( Αρκετά χρήσιμο και αυτό)

https://en.wikipedia.org/wiki/Plitvice_Lakes_National_Park ( Ενδιαφέρουσες πληροφορίες από τη Wikipedia)

Η διαδρομή κράτησε περίπου 3,5 ώρες και στο τέλος της νιώσαμε την κούραση ολόκληρης της ημέρας. Κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας είναι τέτοια η εναλλαγή εικόνων και τόσο εντυπωσιακά αυτά που τρέχουν μπροστά στα μάτια σου που δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς την κούραση! Στο τέλος όμως…

Γυρίσαμε στο αυτοκίνητο και νοιώθοντας έντονη την πείνα αποφασίσαμε να πάμε σε ένα από τα κοντινά χωριά προκειμένου να φάμε επιτέλους!

Σταματήσαμε στη Rakovica , 10 περίπου χλμ από την κεντρική είσοδο του πάρκου προς την κατεύθυνση του Karlovac και αποφασίσαμε να φάμε στο Restoran Degenija (πάνω στο δρόμο βρίσκεται θα το βρείτε εύκολα). 35 € στοίχησε το δείπνο με κρέατα και μπύρες (όσο αντέχαμε δηλαδή) και ξαφνικά ανοίξανε οι ουρανοί!

Μιλάμε για απίστευτη βροχή που κράτησε περίπου μία ώρα, με εμάς να νοιώθουμε τυχεροί που όλα αυτά συνέβαιναν  περίπου 40 λεπτά αφότου τελειώσαμε το περπάτημα στο πάρκο!

Βροχή, βουνά, καταρράκτες και λίμνες ε! λογικό είναι η θερμοκρασία να έχει πέσει τόσο πολύ που το κρύο πλέον ήταν αισθητό. Επιστρέψαμε στον ξενώνα όπου η ιδοκτήτρια μας ρώτησε αν θα πάρουμε πρωινό. Μας φάνηκε λίγο περίεργο όταν μας είπε ότι η μόνη ελεύθερη ώρα είναι 8-8.30… Αλλά συστήματα σκεφτήκαμε.

Ένα ζεστό μπάνιο, κουβέρτα και χαθήκαμε στον ύπνο.

Το πρωί κατεβαίνοντας για το πρωινό μας περίμενε μια πραγματική έκπληξη! Στον μικρό αλλά ιδιαίτερα περιποιημένο χώρο το τραπέζι μας ήταν έτοιμο γεμάτο με ότι μπορεί κάποιος να φανταστεί και κυρίως ζεστά και μαγειρεμένα εκείνη την ώρα. Το πρωινό ήταν πραγματικά εκπληκτικό!

Επόμενη στάση Λιουμπλιάνα και έτοιμοι για αναχώρηση…

Δύο σημειώσεις:

Το πάρκο λιμνών Πλίτβιτσε είναι ένα άκρως τουριστικό μέρος. Μιλάμε για χιλιάδες επισκέπτες, ορδές Κινέζων και κάθε λογής τουρίστες θα περπατάνε μαζί σας, άρα μην ανησυχείτε ότι θα χαθείτε… Αυτός είναι και ο λόγος που οι τιμές είναι τσιμπημένες σε όλα τα είδη (για Κροατία πάντα), οπότε αναζητήστε κάποιο μάρκετ για να αγοράσετε βασικά είδη που θα χρειαστείτε.

Το νόμισμά τους είναι το κούνα. Η ισοτιμία την εποχή που πήγαμε ήταν 1 κούνα = 7,37 €. Βεβαίως και μπορείτε σε πολλά μέρη να πληρώσετε με ευρώ αλλά θα χάσετε στην ισοτιμία οπότε είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε την κάρτα σας

3^η και 4^η ΗΜΕΡΑ: Λιουμπλιάνα

Η Λιουμπλιάνα είναι πραγματικά απίστευτη, παραμυθένια, πανέμορφη, εναλλακτική, ήρεμη, μοντέρνα. Είναι από τις πιο όμορφες πρωτεύουσες της Ευρώπης και μια πόλη που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείτε!

Έχοντας τις καλύτερες συστάσεις, ξεκινήσαμε γύρω στις 10 το πρωί από το Jeserce για τη Λιουμπλιάνα, με στόχο να διανύσουμε τα 260 περίπου χλμ και να είμαστε το μεσημέρι στην πρωτεύουσα της Σλοβενίας.

Επιστρέψαμε ακολουθώντας την ίδια διαδρομή μέχρι έξω περίπου από το Ζάγκρεμπ και στρίβοντας αριστερά μπήκαμε στο δρόμο που οδηγούσε στα σύνορα Κροατίας – Σλοβενίας. Μικρή η καθυστέρηση εκεί και μετά από 3,5 περίπου ώρες μπαίναμε στη Λιουμπλιάνα χωρίς τίποτα να αποδεικνύει ότι κυκλοφορούμε στους δρόμους μιας Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, καθώς η κίνηση ήταν ελάχιστη  (όχι τυχαία) .

Το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει βρίσκονταν σε πεζόδρομο και έτσι ακολουθώντας τις οδηγίες που μας είχαν στείλει αφήσαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ με το οποίο συνεργάζεται και περπατώντας 250 μέτρα (με τις αποσκευές)… φθάσαμε στο hotel Emonec.

Το ξενοδοχείο δεν είναι εντυπωσιακό αλλά προσφέρει ότι θα ήθελε ένας επισκέπτης της πόλης: Καθαρό και μεγάλο δωμάτιο, καλό πρωινό και το βασικότερο απ’ όλα άμεση πρόσβαση στο κέντρο της πόλης καθώς όλα τα σημεία αναφοράς βρίσκονται σε αποστάσεις από 30 έως και 150 μέτρα! Α! και κάτι ακόμα: Ιδιαίτερα οικονομική λύση για τα δεδομένα του κέντρου της πρωτεύουσας της Σλοβενίας. Τα δύο βράδια μας στοίχησαν 164€ με πρωινό , συν 14 € το πάρκινγκ ( 7 την ημέρα)…

Η σελίδα του στο booking.com

Γρήγορη τακτοποίηση και πρώτη βόλτα μεσημεριάτικη, στο κέντρο της πόλης. Περνώντας τη γέφυρα στα 30 μέτρα από το ξενοδοχείο βρεθήκαμε στην άλλη πλευρά του Λιουμπλιάνιτσκα, του ποταμού που διασχίζει την πόλη, στο ιστορικό της κέντρο όπου μπορείς να συναντήσεις τα … πάντα!

Οι πρώτες εικόνες ήταν εντυπωσιακές όπως το γεύμα στο Pcj’s Burger Bar αλλά και η μαύρη τοπική μπύρα…

Ξεκούραση και νωρίς το απόγευμα βόλτα στο κέντρο της πόλης, που όπως είναι μικρό και μαζεμένο γυρίζεται εύκολα!

Κτισμένη στο κεντρικό τμήμα της χώρας, σε υψόμετρο 278 μ., η Λιουμπλιάνα (το όνομά της σημαίνει «πολυαγαπημένη») είναι όσο μεγάλη χρειάζεται για να διαθέτει τα οφέλη και τις ανέσεις μιας πρωτεύουσας, αλλά και αρκετά μικρή ώστε να διατηρεί ανέπαφη την κουλτούρα και τη χαλαρωτική της ατμόσφαιρα.

Το κέντρο της πόλης έχει τις γνωστές 3 γέφυρες που δημιουργούν ένα είδος πλατείας και είναι τόπος συνάντησης, παιχνιδιών, υπαίθριων αγορών, συναυλιών κλπ. Η μεσαία λέγεται γέφυρα των χωρισμένων και καλού κακού αποφύγετε να περάσετε από κει, εκτός και αν θέλετε να ξεφορτωθείτε το αμόρε σας…

Σε αυτή την πλατεία πέσαμε σε φεστιβάλ… χάμπουργκερ και οι εικόνες ήταν πραγματικά εντυπωσιακές!

Η ζωή βρίσκεται κατά μήκος του ποταμού Λιουμπλιάνιτσκα ο οποίος διασχίζει την πόλη. Στις όχθες του υπάρχουν πολλά μπαράκια που δημιουργούν ατμόσφαιρα μέχρι αργά καθότι είπαμε είναι φοιτητούπολη. Το ποτάμι φωτίζεται όμορφα το βράδυ, οι γύρω δρόμοι είναι πεζοδρομημένοι και η βόλτα πάνω κάτω είναι απόλαυση.

Το κέντρο της πόλης με το ξενοδοχείο στα αριστερά και τα πάντα προσβάσιμα σε ελάχιστο χρόνο!

Ξεκινώντας από το hotel Emonec πηγαίνοντας αριστερά συναντάτε την πλατεία Preseren, που οφείλει την ονομασία της στον μεγαλύτερο ποιητή της Σλοβενίας France Preseren. Το άγαλμα του Σλοβένιου λόγιου, μαζί με την μπαρόκ Εκκλησία των Φραγκισκανών (1660), κοσμούν τη φημισμένη πλατεία της Λιουμπλιάνα. Ξεχωρίζει από το ο ροζ χρώμα εξωτερικά και στο εσωτερικό της υπάρχουν εντυπωσιακές τοιχογραφίες.. Πρωτοκατασκευάστηκε το 1660 και ανακατασκευάστηκε τον 19ο αιώνα. Το 1993 ανακαινίστηκε εξολοκλήρου.

Από εδώ μπορείτε να φτάσετε γρήγορα στην παλιά πόλη, διασχίζοντας την τριπλή γέφυρα Tromo-stovje. Την κατασκευή της υπογράφει ο Jose Plecnik και αποτελείται από τρεις ξεχωριστές γραφικές γέφυρες, η μία δίπλα στην άλλη. Άλλη μια γνωστή γέφυρα της πόλης είναι η κοντινή Majski Most (1901), που φέρει τέσσερα αγάλματα δράκων στις άκρες της. Η παράδοση λέει ότι οι δράκοι κουνούσαν τις ουρές τους όταν διάβαινε τη γέφυρα μια παρθένα κόρη.

Η παλιά πόλη απλώνει τον αστικό της πυρήνα κάτω από τα τείχη του κάστρου που ορθώνεται στον παρακείμενο κατάφυτο λόφο. Ένας σύντομος περίπατος στα πλακόστρωτα σοκάκια είναι αρκετός για να ανακαλύψετε την αρχιτεκτονική προσωπικότητα της σλοβένικης πρωτεύουσας.

Ένας αρμονικός συνδυασμός ιταλικού μπαρόκ και βιεννέζικου αρτ νουβό, με αρκετές αρχιτεκτονικές προτάσεις του Jose Plecnik, συνθέτουν την εικόνα της γοητευτικής Σλοβένιας ντίβας. Ο Jose Plecnik (ο επονομαζόμενος «Γκαουντί της Βαλκανικής»), μέσα σε τρεις δεκαετίες (1920-1950) κόσμησε τη γενέτειρά του με πάμπολλα αρχιτεκτονικά στολίδια και μεταμόρφωσε τη Λιουμπλιάνα, από μια απλή επαρχιακή πόλη της Βορειοδυτικής Γιουγκοσλαβίας, σε μια καλαίσθητη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.

Περνώντας στην παλιά πόλη περπατήστε με προορισμό την πλατεία Mestni, που έχει για αρχιτεκτονικά ορόσημα το Δημαρχείο και τον Καθεδρικό του Αγίου Νικολάου (1708). Θα εντυπωσιαστείτε!

Κάποια στιγμή έπρεπε να χαλαρώσουμε… Ποτό δίπλα στο ποτάμι (Θα βρείτε πολλά καφέ – μπαρ για όλα τα γούστα) και αναζήτηση μιας καλής επιλογής προκειμένου να κλείσουμε το βράδυ με ένα καλό κρασί και το προσούτο της Σλοβενίας , για το οποίο οι ίδιοι οι Σλοβένοι υποστηρίζουν ότι είναι πολύ καλύτερο από αυτό της Ιταλίας!

Στην πλατεία Dvorni ανακαλύψαμε το Dvorni Bar! Εξαιρετικό! Και το προσούτο πραγματικά …τέλειο.

Η επόμενη ημέρα είχε προγραμματισμένη την επίσκεψη στο κάστρο της Λιουμπλιάνα.

Κτισμένο πάνω στα θεμέλια ενός προγενέστερου μεσαιωνικού κάστρου που κατέρρευσε μετά τον μεγάλο σεισμό του 16ου αιώνα, ο σημερινός φρουρός της πόλης φιλοξενεί στο εσωτερικό του την Αίθουσα των Γάμων, το ανακαινισμένο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου με τις πανοπλίες και έναν καλοδιατηρημένο πεντάγωνο πύργο.

Στο κάστρο, στο οποίο μπορείτε να ανεβείτε με τα πόδια, με αυτοκίνητο, αλλά και με τελεφερίκ. Η είσοδος του τελεφερίκ βρίσκεται στην πλατεία Krekov, λίγο πιο κάτω από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Το εισιτήριο του τελεφερίκ είναι αρκετά φτηνό, περίπου 3 ευρώ το άτομο μετ’ επιστροφής και σας χαρίζει ωραίες εικόνες της Λιουμπλιάνα. Το τέρμα του τελεφερίκ σας βγάζει μέσα στον εσωτερικό περίβολο του κάστρου και μπορείτε να ανεβείτε και στις πολεμίστρες. Αν θέλετε να μπείτε και μέσα στο κτίριο θα πληρώσετε άλλα 6 ευρώ ανά άτομο. Το κάστρο και το τελεφερίκ είναι ανοικτό το καλοκαίρι από τις 9:00 μέχρι τις 23:00, ενώ τον χειμώνα από τις 10:00 μέχρι τις 18:00.

Αναβήκαμε με το τελεφερίκ, κατεβήκαμε με τα πόδια, περάσαμε από τη λαϊκή αγορά και περνώντας από τη γέφυρα των δράκων, κάνοντας μια απόσταση 10 λεπτών με τα πόδια βρεθήκαμε στην καλλιτεχνική σκηνή της πόλης στην περιοχή Metelkova. Το παλιό στρατόπεδο του Γιουγκοσλαβικού Λαϊκού Στρατού έχει μετατραπεί σε μια πολιτιστική ζώνη για εναλλακτικούς καλλιτέχνες, με δεκάδες γκαλερί, μουσικές σκηνές και καλλιτεχνικά εργαστήρια . Πρόκειται για το αγαπημένο στέκι της τοπικής νεολαίας. Οι εικόνες πραγματικά εντυπωσιακές όπως και η ιστορία αυτής της αυτόνομης πολιτιστικής ζώνης:

Η σχέση ανάμεσα στους ιδρυτές της «Metelkova Mesto» και στις τοπικές αρχές της Λουμπλιάνας πέρασε από πολλά και περίπλοκα στάδια.   Το αρχικό σχέδιο των επίσημων φορέων της πόλης ήταν η κατεδάφιση ολόκληρου του στρατοπέδου και η εκ νέου ανοικοδόμηση της περιοχής. Σε μια προσπάθεια να αποκαρδιώσουν τους καταληψίες, διέκοψαν την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και νερού, ελπίζοντας πως τα ουτοπικά τους σχέδια σύντομα θα εγκαταλειφθούν. Μάταια. Στο πρώην στρατόπεδο βρήκε πολύ γρήγορα στέγη ολόκληρη η εναλλακτική καλλιτεχνική κοινότητα της χώρας, καθώς και η ακμάζουσα τότε σλοβένικη DIY punk σκηνή. Τους πρώτους κιόλας μήνες της κατάληψης οργανώθηκαν πάνω από εκατό συναυλίες και πάμπολλες εκθέσεις. Τα τελευταία χρόνια, ιδίως από το 2009 κι έπειτα, η πολιτεία της Σλοβενίας χρηματοδοτεί αρκετές από τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες του χώρου, ενισχύοντας έτσι την δυνατότητα πραγματοποίησης καλλιτεχνικών δρωμένων σε ένα σαφώς πιο ανεπίσημο και άρα πιο ελεύθερο πλαίσιο. Μάλιστα, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Λουμπλιάνας εγκαινίασε στις αρχές του 2012 ένα παράρτημα μέσα στην ίδια την Metelkova Mesto. «Μπορούμε, και θα έπρεπε όλοι, να έχουμε το πιο πειραματικό καλλιτεχνικό περιβάλλον δίπλα στα κυρίαρχα, θεσμοθετημένα καλλιτεχνικά ιδρύματα» τονίζει η υποδιευθύντρια του Μουσείου. Και συνεχίζει: « Η MetelkovaMesto είναι ένα μέρος όπου αν κάποιος έχει μια ιδέα, εκεί μπορεί να την υλοποιήσει».

Επιστρέψαμε στην παλιά πόλη, συζητώντας το πώς θα μπορούσαν να έχουν αξιοποιηθεί τα δικά μας παλιά και άχρηστα σε πολλές περιπτώσεις στρατόπεδα στις πόλεις μας, καθώς θέλαμε το μεσημέρι να δοκιμάσουμε το φαγητό στο Sokol, ένα από τα καλύτερα παραδοσιακά εστιατόρια της πόλης… Δεν με ενθουσίασε…

Μετά την απαραίτητη ξεκούραση το μεσημέρι, χαθήκαμε και πάλι στα στενά της πόλης ανακαλύπτοντας μαγαζιά και μαγαζάκια, αλλά και από την άλλη πλευρά του ξενοδοχείου το κοινοβούλιο με τον εντυπωσιακό εξωτερικό του διάκοσμο, τις πλατείες του κοινοβουλίου και του κογκρέσου .

Σε ένα στενό ακριβώς δίπλα από το ξενοδοχείο βρεθήκαμε μπροστά σε μια τριπλή … έκπληξη! Στον ίδιο χώρο Cutty Sark Pub ( ίσως μια από τις καλύτερες Pub που μπορείτε να βρείτε, με εκατοντάδες είδη μπύρας) , Cantina Mexicana για όσους τους αρέσει και το καταπληκτικό Gostilna As, ένα εστιατόριο με καταπληκτικό φαγητό και μια δροσερή ταράτσα στην οποία αν θέλετε να βρείτε θέση πρέπει να κλείσετε πολύ πιο νωρίς!

Η Λιουμπλιάνα μας μάγεψε!

Φεύγοντας το επόμενο πρωινό για έναν από τους βασικούς προορισμούς αυτού του ταξιδιού, την ειδυλλιακή λίμνη Bled, με το ομώνυμο νησάκι στο κέντρο της, αναρωτιόμασταν το πόση άραγε ομορφιά, κουλτούρα, μπαρόκ και αρτ νουβό αρχιτεκτονική, ζωντάνια και μεγαλοπρέπεια μπορούν να χωρέσουν στο κέντρο μιας πόλης, με πληθυσμό λιγότερο κι από την Πάτρα;

Την απάντηση θα τη δώσετε και εσείς όταν βρεθείτε στην πρωτεύουσα της Σλοβενίας…

Συνεχίζεται….

Και “λιμάνι ξηράς” σύντροφε;

Ας δούμε κάπως έτσι τα τελευταία γεγονότα γιατί δε νομίζω ότι αντέχουν σε άλλου τύπου προσέγγιση (στοιχειωδώς σοβαρή)…

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι, καθώς άνθρωποι είναι – και στην προκειμένη περίπτωση μόνο σφάλματα κάνουν – οι κυβερνώντες , μάλλον επειδή αδιαφόρησαν για τις επισημάνσεις της πολιτικής προστασίας, αναφορικά με τους τρόπους προφύλαξης από τον καύσωνα, επηρεάστηκαν αρνητικά!

Γιατί πως αλλιώς να εξηγήσεις ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας (!) εξαγγέλλει λιμάνι ξηράς (και δεν είναι πλάκα) στην Καστοριά! Ξεπερνώντας εκείνους τους γραφικούς πολιτευτές της δεκαετίας του ’60 που μπορούσαν να υποσχεθούν «και θάλασσα στη Λάρισα», υπερβαίνοντας κάθε έννοια ελαφρότητας (θα μου πείτε δεν είναι η πρώτη φορά). Μια εξήγηση θα μπορούσε να είναι ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός έχει ήδη υποσχεθεί εδώ και τρία χρόνια, τα πάντα στους πάντες, έχει ήδη διαψευστεί με τις μπάντες για όλα, οπότε η αναζήτηση νέων υποσχέσεων οδηγεί σε … λιμάνια ξηράς!

Μην αποκλείετε να ακούσετε την εξαγγελία χιονοδρομικού κέντρου στον κάμπο της Λάρισας  ή εκείνη για μαρίνα ιστιοφόρων στον Πηνειό!

Έχουμε άλλωστε πολύ δρόμο μπροστά μας μέχρι το τέλος του καλοκαιριού!

Και αν δεν πείθεστε με τον Πρωθυπουργό, πώς να εξηγήσετε ότι η άλλη κυβερνητική στελεχάρα,  ο υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μπαλάφας δηλώνει ότι : «Με σταματάει ένα μηχανάκι στο δρόμο, είναι γεγονός, σας διαβεβαιώ, του ανοίγω το αυτοκίνητο και μου λέει σας θεωρούν ευεργέτες. Σάς λέω γεγονότα», δεν σας λέω ότι πανηγυρίζουμε, αλλά ο κόσμος του ΕΒΕ (Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο) θεωρεί πολύ θετικό μέτρο τη μείωση των ασφαλίστρων σε αυτές τις συνθήκες»!!!

Και εγώ που νόμιζα ότι θα τον ρωτούσε για το κατά που πέφτει το λιμάνι της Καστοριάς…

Θα μου πείτε εδώ χαρακτήρισε «στραβή» το θάνατο του 11χρονου στο Μενίδι, στους «ευεργετηθέντες μικρομεσαίους»  θα σταματούσε;

Και βρήκε ο αθεόφοβος να μιλήσει για εμπόρους και βιοτέχνες που στενάζουν από τη φορολογική επιδρομή των κυβερνώντων!

Εν μέσω καύσωνα (τυχαίο 😉 η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου διορίζεται από τον εξαγγέλλοντα λιμάνια ξηράς, σαν επικεφαλής της νομικής υπηρεσίας του Πρωθυπουργικού Γραφείου. Κάτι που πέρα από πρωτοφανές (κανένας συμψηφισμός δεν μπορεί να σταθεί απέναντι σε αυτή την περίπτωση) είναι και προδήλως προκλητικό. Προκλητικό γιατί αποδεικνύει ότι η «καλή δικαιοσύνη» για τους σημερινούς κυβερνώντες είναι η «υποταγμένη δικαιοσύνη».

Βεβαίως και οι «καλοί», «ταπεινοί» και «συνεπείς» υπηρέτες της Κυβέρνησης δεν πρέπει να χάνονται. Αλλά να θυσιάζεται για χατίρι τους κάθε έννοια λειτουργίας δημοκρατικών θεσμών, αυτό οδηγεί σε άλλα μονοπάτια, ιδιαίτερα επικίνδυνα και για το τώρα και για το πρόσφατο μέλλον.

Δεν ξέρω τι μπορεί να ενοχλεί περισσότερο. Τα πολιτικά καραγκιοζιλίκια ή η αποπνιχτική ατμόσφαιρα λόγω ζέστης και υγρασίας; Το σίγουρο είναι ότι το δεύτερο αντιμετωπίζεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το πρώτο δυστυχώς … παράγει αποτελέσματα για όλους μας!