Ψήφισαν την αυτοκατάργηση τους;

Αναρωτιέμαι αν κάτι τέτοιο ψηφιζόταν επί κυβέρνησης Παπανδρέου τι θα γινόταν σήμερα!

Χθες λοιπόν ψηφίστηκε η τροπολογία του υπουργείου Παιδείας για τις κατευθύνσεις στα τμήματα των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Υπέρ της τροπολογίας ψήφισαν 148 βουλευτές, «όχι» δήλωσαν 125 βουλευτές, ενώ, δύο βουλευτές δήλωσαν «παρών».

Με τις διατάξεις που ψηφίστηκαν – προσέξτε – παρέχεται η δυνατότητα ίδρυσης, συγχώνευσης, κατάτμησης, μετονομασίας και κατάργησης εισαγωγικών κατευθύνσεων αλλά και κατευθύνσεων προχωρημένου εξαμήνου σε τμήματα πανεπιστημίων και ΤΕΙ, με τα ΠΔ τα οποία προβλέπονται για την ίδρυση, συγχώνευση, μετονομασία σχολών και τμημάτων Πανεπιστημίων.

Στην ουσία δηλαδή οι βουλευτές που υπερψήφισαν, εξουσιοδότησαν τον Αρβανιτόπουλο να συντάξει το προεδρικό διάταγμα σύμφωνα με την βούλησή του, οριοθετώντας με τον πιο υποτιμητικό (για το κύρος τους) τρόπο την φαρσοκωμωδία του διαλόγου για τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Κανείς  γνωρίζει το τι θα περιέχει ο συγκεκριμένος νόμος που αφορά τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ!

Πρόκειται στην ουσία για αυτοκατάργηση των ίδιων των βουλευτών!

Πρόκειται για μιαν ακόμη διαδικασία κοινοβουλευτικού ευτελισμού, όπου οι κομματικές γραμμές επέβαλαν την αυτολογοκρισία –και την υπερψήφισή της μάλιστα απ’ όσους την υπέστησαν.

Νομοσχέδιο που προ-ψηφίζει προεδρικό διάταγμα, του οποίου κανείς δε γνωρίζει το περιεχόμενο του… δεν υπάρχει!

Για την ιστορία «Κατά» ψήφισαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και η ΔΗΜΑΡ, ενώ «όχι» δήλωσαν και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Θεοδώρα Τζάκρη και Θάνος Μωραϊτης. «Παρών» ψήφισαν οι ανεξάρτητοι βουλευτές Μάρκος Μπόλαρης και Γιάννης Κασαπίδης.

 Λέτε να κατάλαβα λάθος;

Νταβούτογλου ο Μικροπρεπής

Γνωρίζοντας τα υπαρξιακού τύπου προβλήματα που αντιμετωπίζει η Κύπρος, ο Τούρκος ΥΠ.ΕΞ έσπευσε να προβάλει απερίφραστα τις αξιώσεις της Άγκυρας.

Ο Α. Νταβούτογλου είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, πως αν αποτύχουν οι συνομιλίες για την επανένωση του νησιού θα ζητήσει τον διαμοιρασμό των ενεργειακών του ιματίων. Παριστάνοντας πως αγνοεί ότι η κυπριακή δημοκρατία είναι η μόνη που αναγνωρίζεται με βάση το διεθνές δίκαιο ως νόμιμη κάτοχός τους, την ώρα που στον κατεχόμενο βορρά στρατοπεδεύουν οι επίγονοι του «Αττίλα».

Φυσικά ο Νταβούτογλου εγκαινιάζει ένα νέο κύκλο πιέσεων, μετά την προσέγγιση Τουρκίας-Ισραήλ και την καταβαράθρωση (πολιτική και οικονομική) της Κύπρου μετά τις αποφάσεις του Eurogroup.

Να υπενθυμίσουμε απλώς πως με ρύθμιση του Χριστόφια, προβλέπεται παρακράτηση ποσού από τα μελλοντικά έσοδα για την τουρκοκυπριακή κοινότητα – αλλ’ αυτό δεν ενδιαφέρει τον ΥΠ.ΕΞ  της Τουρκίας.

Ο στόχος είναι άλλος και είναι φανερός.

Το θέμα είναι πως απαντούν (πρακτικά και όχι στα λόγια) οι εδώ κυβερνώντες.

Εξωτερική πολιτική: Στο ρόλο του παρατηρητή!

Παίρνω αφορμή από ένα απόσπασμα της ομιλίας του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συνεδρίασης του Π.Σ.

Είπε:

«… Πρέπει επίσης να αντλήσουμε τα διδάγματά μας από την ευκολία με την οποία γίνονται πολλές φορές εκτιμήσεις για διεθνοπολιτικές δυνατότητες ή για εναλλακτικές λύσεις που νομίζουν κάποιοι ότι υπάρχουν, αλλά δεν υπάρχουν δυστυχώς.

Η Ευρώπη φάνηκε για μια ακόμη φορά ανίκανη να αντιληφθεί τη διεθνοπολιτική διάσταση του Κυπριακού. Αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει την Κύπρο ως τραπεζικό σύστημα, ως μοντέλο οικονομικής οργάνωσης, ως ένα κράτος μέλος της Ευρωζώνης. Δεν αντιλαμβάνεται πόσο κρίσιμη είναι η Κύπρος γεωπολιτικά στο σημείο που βρίσκεται ως προκεχωρημένο ευρωπαϊκό φυλάκιο μέσα στο χώρο της Μέσης Ανατολής.

Εμείς όμως καταγράψαμε τη στάση της Ρωσίας όχι μόνο στα οικονομικά αλλά και στα διεθνοπολιτικά θέματα σε σχέση με την υφαλοκρηπίδα, την ΑΟΖ, την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων. Καταγράψαμε τη στάση των Ηνωμένων Πολιτειών σε σχέση με την ανάγκη συνολικής διευθέτησης. Καταγράψαμε την παρέμβαση του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών ώστε να επέλθει προσέγγιση και συμφιλίωση μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας…»

Η λέξη «καταγράψαμε» είναι χαρακτηριστική της αμηχανίας με την οποία αντιμετωπίζονται θέματα εξωτερικής πολιτικής, από τη σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Δεν αρκεί η δημοσιογραφική καταγραφή από έναν πολιτικό φορέα, αλλά είναι περισσότερο από αναγκαίο το επόμενο βήμα:

Καταγράψαμε ναι, εκτιμήσαμε ναι , σχεδιάσαμε όμως και ποια εξωτερική πολιτική;;;

Η Ελλάδα βρίσκεται όχι απλά σε θέση άμυνας αλλά με δεδομένη την οικονομική εξάρτηση και την αδυναμία της να αναδείξει αξιόπιστα μια εξωτερική πολιτική, ακολουθεί το ρόλο του παρατηρητή των εξελίξεων και μόνο.

Οικονομική αδυναμία και πολιτική αβουλησία διαμορφώνουν ένα αρνητικό πλέγμα εξελίξεων, καθώς περιορίζονται και οι δυνατότητες της να διεκδικήσει, ότι πραγματικά της ανήκει.

Διεθνώς, αναπτύσσεται μια ισχυρή τάση αποδόμησης των εθνικών κρατών και της κυριαρχίας τους προς όφελος της νέας οικονομίας που έχει ως αιχμή τον χρηματοπιστωτικό τομέα.

Ο ρόλος της Γερμανίας είναι αυτός της επιβολής μιας δημοσιονομικής «σιγής νεκροταφείου» και της παραδειγματικής τιμωρίας όσων νοούνται ως αντιφρονούντες. Όλο και εντείνεται η (δικαιολογημένη) αίσθηση πως το «4ο Ράιχ» επιχειρεί να κινηθεί στα χνάρια του «Γ΄ Ράιχ». Απλά την θέση της στρατιωτικής μηχανής πήρε η οικονομική ισχύς. Όπου το μιλιταριστικό πνεύμα απέτυχε να καθυποτάξει την Ευρώπη αναβιώνει μια νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία που επιδιώκει κάτι αντίστοιχο. Η αλαζονεία του ενοποιημένου –και χειραφετημένου πλέον από τις επιπτώσεις του Β΄ παγκόσμιου πολέμου- γερμανικού «imperium» επαυξάνει την αγανάκτηση. Καθώς όλο και περισσότεροι υποψιάζονται πως οι ηττημένοι στην στρατιωτική αναμέτρηση επιδιώκουν να εκδικηθούν μέσω μιας διαφορετικής τακτικής.

Ενώ το συμφέρον της χώρας είναι μια πολύπλευρη εξωτερική πολιτική σε έναν αναδυόμενο πολυπολικό κόσμο, οι πάγιες διεθνείς εξαρτήσεις της υπαγορεύουν μια μονοδιάστατη πολιτική προς τη δύση η οποία ευθύνεται εν πολλοίς και για τα σημερινά της αδιέξοδα.

Η περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου όπου διακυβεύονται υψίστης σημασίας εθνικά συμφέροντα, από το κυπριακό ζήτημα μέχρι κυριαρχικά δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες, είναι μια από τις σημαντικότερες γεωπολιτικές περιοχές για τις οποίες ενδιαφέρεται ο διεθνής παράγων λόγω των αποθεμάτων υδρογονανθράκων που περικλείουν.

Οι πιέσεις που ασκούνται, προφανώς όχι τυχαία, περιορίζουν και το δικαίωμα της χώρας να ανακηρύξει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Και το γεγονός αυτό καταδεικνύεται και από τις τελευταίες, δημόσιες συστάσεις των ΗΠΑ, αλλά και από τις αντιδράσεις κατά της ανακήρυξης Ελληνικής ΑΟΖ, όχι μόνο από την Τουρκία, αλλά και από την αδύναμη Αλβανία.

Τι γίνεται με την ΑΟΖ; Θα αλλάξει το πλαίσιο των συνομιλιών με την Άγκυρα και θα ανακηρυχθεί όπως έκανε η Κύπρος;

Θα ενεργοποιηθεί επιτέλους το ελληνικό ΥΠ.Εξ, θα υπερασπιστεί το δικαίωμα του Καστελόριζου που έχει δική του ΑΟΖ;

Ποια αλήθεια είναι η πολιτική στα Βαλκάνια; Η οικονομική κρίση αλλά και οι αμφισβητούμενες επιλογές του Υπ.Εξ, έχουν οδηγήσει σε πλήρη απουσία της χώρας μας. Τι κάνει το ΠΑΣΟΚ; Ποια είναι η θέση του; Πως σκέφτεται να προβάλει και να διεκδικήσει τα ελληνικά συμφέροντα;

Η πολιτική της χώρας μας στη Μέση Ανατολή αρχίζει και τελειώνει με τις συμφωνίες και τη συνεργασία με το Ισραήλ; Τι γίνεται με τις ελληνοαραβικές σχέσεις;

Πως σκέφτονται να αντιμετωπίσουν τις εξελίξεις στη Συρία; Εξελίξεις που μόνο τυχαίες δεν είναι! Ούτε η προσπάθεια της Τουρκίας να εγκαθιδρύσει στην ουσία ένα νέο ισλαμικό καθεστώς στη χώρα αυτή, ούτε η προσπάθεια της Ρωσίας να υπερασπιστεί το μοναδικό της λιμάνι στη Μεσόγειο, αυτό της Ταρσού, που στοίχησε και πολλά δις €, αλλά ούτε και η προσπάθεια του ΝΑΤΟ να κάνει ένα ακόμη βήμα προς τον αντικειμενικό του στόχο, το Ιράν.

Οι εξελίξεις επίσης στο Κουρδικό, με τις τελευταίες δηλώσεις της πολιτικής μαριονέτας που ακούει στο όνομα Οτσαλάν, επανατοποθετούν το θέμα της ίδρυσης ενός Κουρδικού κράτους, πολιτική επιλογή άλλωστε με την οποία δε διαφωνούν και οι Η.Π.Α.

Στο κυπριακό η πολιτική κουλτούρα των υπουργών εξωτερικών του ΠΑΣΟΚ μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου περιστρέφεται γύρω από ένα Σχέδιο Ανάν το οποίο απέρριψε ο κυπριακός λαός και  προς το οποίο είναι αντίθετος ο ελληνικός λαός και το οποίο ως λύση είναι παρωχημένο.

Το κυπριακό θα  επανατοποθετηθεί ως διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής;

Η επιδιωκόμενη λύση θα αποσκοπεί στο ενιαίο της κυπριακής δημοκρατίας ως χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Οι τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο δεν μπορούν να αναγιγνώσκονται μόνο μέσα από την οπτική των Τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών εξελίξεων. Ούτε μπορεί κάποιος απλά να κλείνει τα μάτια του και να αφήνεται στην τύχη του, όταν σε λίγα μόνο 24ωρα ο Ομπάμα βρέθηκε στο Ισραήλ. Το Ισραήλ ζήτησε συγνώμη από την Τουρκία , δημοσιεύματα εμφανίστηκαν για τον αγωγό που θα πάει μέσω της Τουρκίας και αυτό σημαίνει πιθανότατα ακύρωση του αγωγού Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας.

Και επειδή το έργο το είδαμε να παίζεται πολλές φορές: Όταν σε έχουν του χεριού τους και θα παρακαλάς να πάρεις τη δόση σου πως θα μπορείς να πεις όχι σε μια λύση για το Κυπριακό ή σε μία διαφορετική διαχείριση του φυσικού αερίου από αυτήν που θα επιλέξεις; Απλά δεν θα μπορείς!

Μεταξύ των δογμάτων που επικρατούν στην εξωτερική πολιτική, ένα υποστηρίζει ότι ο καθένας κρατά αυτά που μπορεί. Και, δυστυχώς, η Ελλάδα, αυτήν τη στιγμή δεν φαίνεται να σχεδιάζει και να υλοποιεί σχέδια που θα ήταν συμφέροντα  για την ίδια. Έχει αφεθεί στο έλεος της τύχης.      

 

Οι πολιτικές λιτότητας «τροφοδοτούν» την κρίση

Ως συνέπεια της κρίσης και των πολιτικών λιτότητας, η απασχόληση έχει μειωθεί και η ανεργία δεν παύει να αυξάνεται στην ΕΕ, ενώ η οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών παραμένει επισφαλής, διαπιστώνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε έκθεσή της που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.

“Οι αρνητικές επιπτώσεις των δημοσιονομικών περιορισμών και των αυξήσεων των φόρων στην απασχόληση και το βιοτικό επίπεδο είναι ολοένα και πιο ορατές σε ορισμένα κράτη μέλη”, υπογραμμίζεται στην έκθεση.

“Η κοινωνική κρίση που επικρατεί στην Ευρώπη συνεχίζει να επιδεινώνεται. Σε έναν ορισμένο αριθμό κρατών μελών, δεν φαίνεται καμιά χειροπιαστή ένδειξη βελτίωσης. Πολύ συχνά οι πιο φτωχοί είναι αυτοί που πλήττονται σκληρότερα”, αναγνωρίζει ο ευρωπαίος επίτροπος Κοινωνικών Υποθέσεων Λάζλο Άντορ.

Οι αριθμοί στην έκθεση είναι εντυπωσιακοί.

Η ανεργία συνέχισε να αυξάνεται τον Ιανουάριο του 2013. Πλήττει πλέον 26,2 εκατ. ανθρώπους στην ΕΕ (19 εκατ. στην ευρωζώνη), δηλαδή 10,8% του ενεργού πληθυσμού (11,9% αυτού της ευρωζώνης). Η διαφορά στην ανεργία ανάμεσα στο νότο και την περιφέρεια, από τη μια πλευρά, και το βορρά και την ευρωζώνη, από την άλλη, έφτασε τις 10 ποσοστιαίες μονάδες το 2012, ένα επίπεδο που δεν έχει προηγούμενο.

Όχι μόνον η ανεργία των νέων έφθασε σε νέα ύψη στο σύνολο της ΕΕ (23,6% των ενεργών νέων ήταν χωρίς απασχόληση τον Ιανουάριο του 2013), αλλά και η διάρκειά της έχει την τάση να επιμηκυνθεί.

Το ΑΕΠ της ΕΕ σημείωσε οπισθοχώρηση κατά 0,5% στο τέταρτο τρίμηνο του 2012, τη μεγαλύτερη από την αρχή του 2009. Το συνολικό ποσοστό της απασχόλησης μειώθηκε κατά 0,4% το 2012.

Μόνο κατά το τέταρτο τρίμηνο, σημείωσε μείωση κατά 0,2% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο.

Οι δαπάνες κοινωνικής προστασίας μειώνονται ταχύτερα απ’ ότι κατά τις προηγούμενες οικονομικές κρίσεις, επισημαίνεται στην έκθεση, στην οποία διαπιστώνεται ότι η αναλογία των νοικοκυριών της ΕΕ που δηλώνουν ότι βρίσκονται σε κατάσταση οικονομικής καταστροφής παραμένει σημαντικά μεγαλύτερη απ’ αυτή που είχε παρατηρηθεί στη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας. Σχεδόν ένα νοικοκυριό στα τέσσερα με χαμηλό εισόδημα γνωρίζει αυτή την κατάσταση!

Τσιμέντο να γίνει

Διακόπτει την λειτουργία του το εργοστάσιο της «ΑΓΕΤ-Ηρακλής (της Lafarge πλέον) στην Χαλκίδα, εγκαταλείποντας τους 236 εργαζόμενους βορά στον Μινώταυρο της ανεργίας.

Πρόκειται για την θλιβερή κατάληξη μιας ιστορίας που είχε ξεκινήσει με το «πάγωμα λειτουργίας» της μονάδας εδώ και δυο χρόνια, που δυστυχώς ολοκληρώνεται με τον συγκεκριμένο τρόπο.

Να λοιπόν που η πολυδιαφημισμένη ιδιωτικοποίηση οδήγησε μια (κάποτε κραταιή) επιχείρηση σε φθίνουσα πορεία.

Η «ΑΓΕΤ-Ηρακλής» είχε ρημαχθεί από τους ιδιοκτήτες της (οικογένεια Τσάτσων), κρατικοποιήθηκε και όταν ορθοπόδησε πουλήθηκε στην «Caltcestruzzi» του περιβόητου για σχέσεις με την ιταλική μαφία, Παντσαβόλτα.

Μάλιστα «κουμπάρος» στον γάμο ήταν ο νυν πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ Στ. Σταυρίδης. Ξαναπουλήθηκε στην «Lafarge» για να μετατραπεί σε τοπική παρωνυχίδα ενός διαφορετικού σχεδιασμού.

Αυτά τα ολίγα για τους διαπρεπείς κήρυκες της ανάγκης εκποίησης δημόσιων επιχειρήσεων, που επιμένουν να πιστεύουν στις μαγικές ιδιότητες της αγοραίας ελευθερίας.

Ελεύθεροι Κατακτημένοι. Του Αλκίνοου Ιωαννίδη

Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:

Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.

Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλύνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων κι ότι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε, προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να κρατήσουμε το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα σε ένα τοπίο που δεν μας μοιάζει.

Γίναμε αρχοντοχωριάτες, επενδύοντας στα χειρότερα χαρακτηριστικά των δύο συνθετικών της λέξης. «Έχω γάμο», λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς ευχή. «Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας». Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια. Απομείναμε αναίσθητοι μπροστά στο ιερό, ζώντας ένα γυαλιστερό, αντιαισθητικό, άχαρο, ανέραστο, ανίερο, ξοδεμένο παρόν. Χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρο, διαζευγμένοι από το είναι μας.

Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά). Όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν;

Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον έρωτα με το στριπτιζάδικο. Τα αναγκαία για την επιβίωση, με ένα τζιπ γεμάτο άχρηστα ψώνια. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. Κάναμε το παιγνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή, σε πάρτι γενεθλίων κατά παραγγελία. Ξεχάσαμε ποια είναι τα βασικά συστατικά της ύπαρξής μας, ως ατόμων και ως κοινωνίας, αντικαθιστώντας τα με ότι μάς γυάλισε στη βιτρίνα. Γίναμε ότι μας έπεισε ο διαφημιστής, η τηλεόραση ή το περιοδικό να γίνουμε. Καταντήσαμε οπαδοί ομάδων, φανατικοί, με μαχαίρια και μίσος. Έφηβος, προτού σιχαθώ όλες τις ομάδες εξίσου, ήμουν με την Ομόνοια. Μια μέρα που έπαιζε με το ΑΠΟΕΛ, αρρώστησε ο τυμπανιστής των αντιπάλων. Ήρθαν στην άλλη κερκίδα και μου ζήτησαν να πάω στη δική τους, για να παίξω το τύμπανο. Πήγα ευχαρίστως.

Πέρασε ο καιρός, αλλάξαμε. Ξεχάσαμε. Χωριστήκαμε σε κόμματα και τα ψηφίσαμε τυφλά, διχαστήκαμε με τρόπο αταίριαστο στην ιστορία και την παράδοσή μας. Σε μια σταλιά τόπο, λέγαμε «οι άλλοι». Πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας και τα κάναμε αξιώματα.

Να πάει στο καλό τέτοιος εαυτός, να μην ξανάρθει. Καθόλου μην τον κλάψουμε, καθόλου μη μας λείψει. Στον αγύριστο!

Πέρασαν χρόνια. Το κορίτσι από τις Φιλιππίνες έκλαιγε κρυφά στο κρεβάτι του για το παιδί και τη μάνα που άφησε για να σερβίρει καφέ τον κύριο Πάμπο, που έγινε σερ, για να σιδερώνει τα ακριβά βρακιά της κυρίας Αντρούλλας, που έγινε μάνταμ. Η κοπέλα θα γυρίσει φτωχή στο Μπάγκιο Σίτι ή στη Μανίλα. Θα αγκαλιάσει τη μάνα της, θα φιλήσει το παιδί της. Εμείς, πού επιστρέφουμε;

Τι μένει όταν ο σερ και η μάνταμ, έκπληκτοι, χάνουν το αυτοκίνητο, την υπηρέτρια, το λούσο και το σπίτι τους; Τι κρατιέται αναλλοίωτο μέσα στον χρόνο, κάτω από την επιφάνεια που βουλιάζει; Πού ακριβώς βρίσκεται ανεξίτηλα χαραγμένος ο βαθύς Χαρακτήρας, που μας επιτρέπει, όταν όλα αλλάζουν, να λέμε ακόμη «Εμείς»;

Μπορούμε σήμερα να αποφασίσουμε ξανά, ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί, ποιοι είμαστε. Τι είναι σημαντικό και τι όχι. Τι αξίζει να προσπαθήσουμε μέχρι τέλους. Ποια λόγια αξίζει να πούμε προτού φύγουμε, πώς αξίζει να σταθούμε και απέναντι σε τι, προτού πεθάνουμε. Κι αυτό, μπορούμε να το κάνουμε, ακόμη και νηστικοί, άνεργοι και άστεγοι. Ήταν όμως αδύνατον να το κάνουμε χορτάτοι και υποταγμένοι, με έναν εαυτό-καταναλωτή, εξαρτημένο και ευχαριστημένο.

Μείναμε σε σκηνές, στο ύπαιθρο, για χρόνια. Χάσαμε για πάντα τα σπίτια, τα χωριά και τις ζωές μας. Περιμέναμε κάθε μέρα, για χρόνια, αγνοούμενους που δεν γύρισαν. Για δεκαετίες, ακούγαμε αεροπλάνο και στρέφαμε έντρομοι τα μάτια στον ουρανό. Χιαστί ταινίες στα παράθυρα, μη σπάσουν από τον βομβαρδισμό που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ξαναρχίσει. Τα παιδιά που έβγαλαν το σχολείο διαβάζοντας με το κερί στα αντίσκηνα, χειμώνες στη σειρά, βρίζονταν στην Ελλάδα από τους Ελλαδίτες, γιατί τους έτρωγαν τις θέσεις στα πανεπιστήμια. Η Μεγάλη Μαμά τίποτα δεν κατάλαβε. Κι ακόμη δεν καταλαβαίνει. Γιατί, μπορεί η Κύπρος να είναι Ελληνική, όμως, πόσο λίγο Κυπριακή είναι η Ελλάδα! Πόσο λίγο Ελληνική είναι η Ελλάδα!

Επιτρέψαμε στους μικρούς πολιτικούς ενός αδύναμου και απροστάτευτου τόπου, να συμπεριφέρονται σαν άρχοντες αυτοκρατορίας. Να υπηρετούν κόμματα και τσέπες, σαν να μην υπάρχει απειλή, κίνδυνος και γκρεμός, σαν να είναι αδύνατον από τη μια μέρα στην άλλη να γίνουμε μπουκιά στο στόμα κροκοδείλων. Είδαμε τα τρυφερά, αγνά χαμόγελα των παιδιών του Απελευθερωτικού Αγώνα να χρησιμοποιούνται από βάρβαρους, απαίδευτους «πατριώτες» με ξυρισμένα κεφάλια, φαλακρούς «απ’ έξω κι από μέσα». Ζήσαμε την αδικία, την απώλεια, την εγκατάλειψη. Τα ξέρουμε όλα, τα είδαμε όλα, τα ζήσαμε όλα. Τώρα θα φοβηθούμε;

Όταν κλαίγαμε το ’74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις επαύλεις μας; Τότε, κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για την τράπεζα; Τότε, για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη μας; Τότε, για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω…

Η κοινωνία μας, αυτή η διαλυμένη, πιέζοντας ασταμάτητα την όποια επίσημη πολιτική ηγεσία, αλλά και πέρα απ’ αυτήν, θα αναπτύξει μηχανισμούς στήριξης των ανέργων, θα φροντίσει τα παιδιά της. Όχι από ελεημοσύνη. Από αλληλεγγύη. Και με τη γνώση πως, αν ο διπλανός δε ζει καλά, κανείς δε ζει καλά. Γιατί, ότι ποτέ μας κράτησε σ’ αυτόν τον τόπο, ήταν ένας ιδιόμορφος, ποιητικός, παράλογα ωραίος κοινωνικός ιστός, που αυτοπροστατεύεται και που μας προστατεύει. Αυτός είναι που ανάγκασε τους βουλευτές να πουν, για μια έστω στιγμή, «Όχι».

Το «Όχι» της Κυπριακής Βουλής, είναι σημαντικότερο απ’ ότι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή εκλιπαρώντας τους Τροϊκανούς, κι ας πέσει στα γόνατα, κι ας τους γλύψει τα πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η Δημοκρατία να έχει νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες. Έμοιασαν, έστω και για μια στιγμή, οι εκπρόσωποι να εκπροσωπούν πράγματι. Η στιγμή καταγράφεται και μένει, δημιουργώντας προηγούμενο, παρά την όποια κατάληξη. Και το γεγονός πως το προηγούμενο δημιουργήθηκε από μισή μερίδα τόπο, αγαπητοί λογικοί λογιστές, το κάνει ακόμη σημαντικότερο. Τίποτα «δικό σας» δεν θα μείνει ποτέ στην Ιστορία, να σηματοδοτεί, να καθορίζει, ή έστω να θυμίζει κάτι υπαρξιακά σημαντικό. Αφήστε μας να το χαρούμε. Δεν μας προσφέρονται συχνά τέτοιες χαρές.

Αυτό το «Όχι», φαίνεται να είχε και χειροπιαστά αποτελέσματα: Εκτός από τη δυνατότητα μη φορολόγησης των μικροκαταθετών, εκτός από το χρονικό περιθώριο που έδωσε για τη νομοθετική ρύθμιση του περιορισμού των συναλλαγών και τη δημιουργία Ταμείου Αλληλεγγύης, που μπορούν να παίξουν σημαντικά θετικό ρόλο στο μέλλον, έδωσε και τη δυνατότητα, έστω σπασμωδικά, έστω την τελευταία στιγμή, έστω με απογοητευτικό αποτέλεσμα, να μετρηθούν οι δυνάμεις και οι «φιλίες», τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας. Βοήθησε να καθαρίσει το τοπίο, να τελειώσουμε με ψευδαισθήσεις, να καταλάβουμε ξανά το πόσο μόνοι είμαστε, το πόση ευθύνη έχουμε. Κι όσοι πιστεύουν πως με ένα «Ναι» θα σώζαμε κάτι, τη Λαϊκή Τράπεζα ή την Κύπρου (αλήθεια, πόσο «δική μας» μπορεί να είναι μια τράπεζα;) και μαζί τις δουλειές, ή τους κόπους μιας ζωής που τους εμπιστευτήκαμε, να μην ξεχνούν πως, όποιο κομμάτι μας έμεινε απροστάτευτο, ούτως ή άλλως, και με τα «Ναι» και με τα «Όχι», θα κατασπαραχθεί.

Δυστυχώς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει “plan B”. Θα ήταν αδύνατον να έχει εκπονηθεί από ανθρώπους της γενιάς μου και της προηγούμενης, από ανθρώπους βουτηγμένους στην κατανάλωση, στο εφήμερο, στο συμφέρον, στο νεοπλουτισμό και στο τίποτε, μια πολιτική που να έχει βάθος και σοβαρότητα. Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς λογική, είπαν ενστικτωδώς “Όχι”. Έστω και για μια στιγμή. Ένα “Όχι” καταστροφικό και λυτρωτικό μαζί, που εσείς, αγαπητοί Ελλαδίτες μνημονιακοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, με πρόσχημα το καλό μας, δεν θα πείτε ποτέ. Θα προτιμήσετε να καταστραφούμε εξίσου, λέγοντας “Ναι”.

Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα. Χάνουμε ξανά τη ζωή όπως τη χτίσαμε, όπως νομίζουμε πως τη διαλέξαμε, όπως νομίσαμε πως μας ανήκει. Και φοβόμαστε. Είναι ανθρώπινο. Όμως, τι πραγματικά φοβόμαστε; Ότι θα πεινάσουμε; Πεινάσαμε και παλιότερα. Ότι θα κρυώσουμε; Κρυώσαμε χρόνια. Ότι θα μείνουμε μόνοι; Πάντα μόνοι ήμασταν. Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε… Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα κατακτημένοι υπήρξαμε.

Θα τα καταφέρουμε, το ξέρουμε καλά! Γιατί, τελικά, δεν φοβόμαστε τίποτε. Γιατί, τελικά, το μόνο που φοβόμαστε, είναι το υποχρεωτικό κοίταγμα στον καθρέφτη. Το μόνο που μας φοβίζει, είναι το μόνο που πραγματικά έχουμε: το αληθινό μας πρόσωπο. Ας το ξεθάψουμε, ας το θυμηθούμε, ας το κοιτάξουμε. Ενώ όλοι, φίλοι και εχθροί, μας αγριοκοιτάζουν, ενώ η μάσκα μας πέφτει νεκρή, αυτό θα μας χαμογελάσει.

Πηγή: afigisizois.wordpress.com

Ερασιτεχνική η διαχείριση της διαπραγμάτευσης από Κυβέρνηση, λέει η ΕΔΕΚ

Η Κυβέρνηση δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένη και διαχειρίστηκε εν πολλοίς κατά τρόπο ερασιτεχνικό τη διαπραγμάτευση, δήλωσε σήμερα ο Εκπρόσωπος Τύπου του ΚΣ ΕΔΕΚ Δημήτρης Παπαδάκης, διευκρινίζοντας παράλληλα πως για τη χθεσινοβραδινή απόφαση δεν ζητήθηκε ούτε δόθηκε η συγκατάθεση της ΕΔΕΚ.

Σε δηλώσεις του στα κεντρικά γραφεία του Κινήματος ο κ. Παπαδάκης ανέφερε ότι «η απόφαση του Eurogroup είναι πρωτοφανής , επώδυνη και απαράδεκτη, αφού επιβάλει τη ληστεία καταθέσεων που απέρριψε την προηγούμενη εβδομάδα η Βουλή των Αντιπροσώπων».

Πρόσθεσε ότι «τα εκβιαστικά διλήμματα τα οποία τέθηκαν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων μας κάνει να διερωτόμαστε αν είναι αυτή η Ευρώπη που ονειρεύονται όλοι οι εταίροι μας».

Εξέφρασε παράλληλα την άποψη ότι «εξαντλώντας το μέγιστο της σκληρότητας τους έθεσαν όρους που ουσιαστικά στραγγαλίζουν την Κυπριακή οικονομία και την οδηγούν πολλά χρόνια πίσω».

Η απόφαση αυτή, είπε ο κ. Παπαδάκης, «θα βυθίσει τη Κύπρο σε φαύλο κύκλο ύφεσης , θα αυξήσει δραματικά την ανεργία , θα οδηγήσει σε κλείσιμο επιχειρήσεων και σε κοινωνική δυστυχία».

Δυστυχώς, πρόσθεσε, «η Κυβέρνηση αποδείχθηκε ότι δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένη και διαχειρίστηκε εν πολλοίς κατά τρόπο ερασιτεχνικό τη διαπραγμάτευση».

«Θα πρέπει να δηλώσουμε ότι ούτε ζητήθηκε ούτε δόθηκε συγκατάθεση της ΕΔΕΚ για τη συμφωνία , υπήρξε απλώς ενημέρωση κατά τη ψεσινή νύχτα στο Προεδρικό», ανέφερε ακόμη.

Ο Εκπρόσωπος Τύπου της ΕΔΕΚ συνέχισε λέγοντας ότι «χρέος μας είναι η προετοιμασία για κατεπείγουσα έξοδο από τα ασφυκτικά νεοαποικιακά δεσμά της Τρόικας και των μνημονίων».

Προς αυτή τη κατεύθυνση, ανέφερε, «η ΕΔΕΚ θα αναλάβει πρωτοβουλίες και θα καταθέσει προτάσεις προς τη Κυβέρνηση και τις πολιτικές δυνάμεις , ενώ θα επιδιώξει συνεννόηση και κοινές δράσεις με προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη , ιδιαίτερα στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου».

«Ο κυπριακός λαός είναι έτοιμος να υποστεί θυσίες όμως ζητά εναγωνίως τη χαμένη του αξιοπρέπεια», είπε ο κ. Παπαδάκης.

Η ΕΔΕΚ, πρόσθεσε, «ζητά την άμεση έναρξη ποινικών διώξεων σε όλους όσους ευθύνονται και μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση», αναφέροντας ότι «τις επόμενες μέρες θα προχωρήσουμε σε εγγραφή του σχετικού θέματος στη Βουλή».

Την ίδια ώρα απαίτησε «την εξέταση των εκροών καταθέσεων των τελευταίων εβδομάδων ώστε να διαπιστωθεί αν κάποιοι γνώριζαν και έστειλαν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό».

«Μπαίνουμε σε μια δύσκολη περίοδο και απαιτείται η μέγιστη δυνατή συναίνεση», ανέφερε, προσθέτοντας ότι «απαιτείται όλοι να επιδείξουμε υπομονή και ψυχραιμία ώστε να γίνει δυνατή η ομαλοποίηση της κατάστασης και η γρήγορη έξοδος της χώρας από την κρίση».

Η Ευρώπη των τραπεζιτών που πνίγει την Ευρώπη των λαών.

Εντάξει! Η Κύπρος σώθηκε! Όπως  και η Ελλάδα άλλωστε!

Το τίμημα βαρύ, πολύ βαρύ και το μέλλον σκοτεινό.

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αναλύσεις για να καταλήξει κάποιος σε απλά συμπεράσματα.

Το πρώτο είναι ότι το νέο imperium που δημιουργείται, θα χρηματοδοτηθεί με τα χρήματα του φτωχού Νότου. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ότι υπάρχει θα μαζευτεί στο κέντρο της «Αυτοκρατορίας», η οποία θα αυξήσει κατακόρυφα τα κέρδη της και θα μεγαλώσει και άλλο την απόσταση που την χωρίζει από τις υπόλοιπες χώρες. Η Ευρώπη των τριών ταχυτήτων είναι ΕΔΩ!

Το δεύτερο, ότι η Ευρώπη της αλληλεγγύης , της αναδιανομής και της κοινωνικής δικαιοσύνης, αποτελεί μια ουτοπία. Αντίθετα με αυτό υπάρχει η Ευρώπη της επικυριαρχίας της Γερμανίας και των δορυφόρων της, αλλά και των στρατευμένων συμμάχων της. Όχι στη βάση κάποιας πολιτικής συμφωνίας, για αυτό το λόγο άλλωστε η κοινή γραμμή που ακολουθήθηκε στην απόφαση διάλυσης του Κυπριακού λαού, δεν διαχωρίζει νεοφιλελεύθερους και υποτιθέμενους σοσιαλδημοκράτες.

Το τρίτο είναι ακριβώς αυτό. Η υποτιθέμενη και υποταγμένη σοσιαλδημοκρατία με κεντρική της έκφραση τον Ολάντ και τη Γαλλία, απέδειξε για άλλη μια φορά τη μεγάλη απόσταση που την χωρίζει από τη σοσιαλδημοκρατία που θα έπρεπε να υπάρχει.

Εδώ τελειώνουν και ψευδαισθήσεις όσων στήριξαν τις ελπίδες τους στην υποτιθέμενη αλλαγή των συσχετισμών υπέρ των –υποτιθέμενων ξαναλέω – σοσιαλδημοκρατών στην Ευρώπη. Η ταύτιση νεοφιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατών αποκτά δομικά χαρακτηριστικά και το πολιτικό περιεχόμενο της νέας Γερμανικής Ευρώπης είναι καθαρά συντηρητικό, αντιλαϊκό και οδηγεί στη διεύρυνση των διαφορών ανάμεσα στα κράτη – μέλη.

Το τέταρτο, ότι θα πρέπει κάποτε να αντιληφθούν όσοι θέλουν να διαδραματίσουν έναν προοδευτικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα, ότι η επιλογή του υποανάπτυκτου Νότου, των οικονομικά εξαρτημένων χωρών και της κατευθυνόμενης ανάπτυξης που θα εξυπηρετεί τους μεγάλους και πλούσιους «αφεντάδες» της Ε.Ε., δεν είναι ένας φόβος αλλά μια πραγματικότητα. Με αυτή την επιλογή δεν χωράνε συμβιβασμοί.

Το σχέδιο είναι απλό :

Σχέδιο πλήρως ενταγμένο στη συντηρητική διεθνώς και πανευρωπαϊκά πολιτική στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού:

Ακραία περιστολή σε ότι αφορά τα δημόσια οικονομικά με το βάρος να πέφτει στους μισθωτούς και συνταξιούχους που πλήττονται αφενός λόγω των περικοπών, αφετέρου λόγω του αυξανομένου πληθωρισμού, εξαιτίας της αύξησης των φόρων και της διατήρησης ανέπαφης της ισχύος των καρτέλ.

Επιπλέον, μείωση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, γεγονός που βαθαίνει την ύφεση και περικοπή των παροχών του κοινωνικού κράτους που και πάλι πλήττει τα μεσαία και κατώτερα στρώματα.

Νεοφιλελευθερισμός σε ό,τι αφορά το τραπεζικό σύστημα και τα κοινωνικά δικαιώματα.

Η γερμανική ελίτ με τη στήριξη και της γαλλικής επιχειρεί να δομήσει ένα ακόμα ασφυκτικότερο σύστημα ελέγχου των πολιτικών των επιμέρους κρατών- μελών.

Η ΕΕ και η ΟΝΕ εξελίσσονται σε ένα δημοσιονομικό πειθαρχείο ύφεσης και κοινωνικής οπισθοδρόμησης.

Οι νεοσυντηρητικοί της ζώνης του Ευρώ έχουν κάνει την επιλογή τους: τεχνητή ύφεση και ανεργία με σκοπό την αναγέννηση της κερδοφορίας και τη μεσοπρόθεσμη αναθέρμανση της επενδυτικής δραστηριότητας. Καμία συζήτηση για ανάπτυξη με αναδιανομή εισοδήματος, για ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και της αποτελεσματικότητάς τους, καμία κίνηση προς όφελος της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της ισχυροποίησης των περιφερειακών οικονομιών, παρά μόνο ζήλος για τη διασφάλιση της τοκογλυφικής αποπληρωμής των πιστωτών και της διατήρηση των ενδοκοινοτικών σχέσεων εξάρτησης. Μια Ευρώπη των τραπεζιτών που πνίγει την Ευρώπη των λαών.

Το ερώτημα για κάθε προοδευτικό πολίτη, αλλά και κάθε προοδευτικό φορέα είναι πως στέκεται απέναντι σε αυτά, τι αποφασίζει και πως δρα.

Εφιαλτικές προβλέψεις του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ

Εφιαλτικό είναι το ποσοστό ανέργων που προβλέπει το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ για το 2013, όπως αυτές καταγράφονται στο Πρόγραμμα Δράσης της Συνομοσπονδίας.

Η ανεργία, σύμφωνα με τη ΓΣΕΕ, θα αγγίξει το 29% κατά μέσο όρο το 2013 και θα αυξηθεί κατά περίπου 5 ποσοστιαίες μονάδες, φτάνοντας τον αριθμό των ανέργων σε 1.450.000 άτομα.

Την ίδια ώρα οι μέσες πραγματικές ακαθάριστες αποδοχές σε σχέση με το 2009 μειώθηκαν κατά 29% ενώ οι τιμές των βασικών αγαθών αυξήθηκαν κατά 17%.

Σωρευτική μείωση ΑΕΠ 23,6% – 6η χρονιά συνεχούς ύφεσης

Οι συνολικές ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου, οι επενδύσεις δηλαδή, σε υποδομές, κτιριακές εγκαταστάσεις, μέσα μεταφοράς και μηχανολογικό εξοπλισμό μειώθηκαν κατά 62% από το επίπεδο επενδύσεων του 2007 (συνθήκες παραγωγικής-τεχνολογικής καθίζησης).

Οι εξαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών μειώθηκαν κατά 20% ενώ οι εισαγωγές κατά 60% από τα επίπεδα του 2007.

Οι μέσες πραγματικές ακαθάριστες αποδοχές μειώθηκαν σε σχέση με το 2009 κατά 29%, ενώ η συνολική δαπάνη για αποδοχές και εργοδοτικές εισφορές κατά 40,5%.

Οι κατώτατες αποδοχές για άτομα άνω των 25 ετών μειώθηκαν κατά 22%, ενώ για άτομα ηλικίας έως 25 ετών μειώθηκαν κατά 32%.

Οι τιμές των βασικών αγαθών και υπηρεσιών αυξήθηκαν κατά 17% σε σχέση με το 2007.

Η ζήτηση μειώθηκε κατά 25% και η αγοραστική δύναμη των μέσων αποδοχών μειώθηκε κατά 21,2%.

Το επίπεδο της φτώχειας αυξήθηκε από 23% το 2010 στο 30% του πληθυσμού το 2012.

Σφιχτός κορσές το Παρατηρητήριο στα οικονομικά των Δήμων

O υπουργός Εσωτερικών κ. Στυλιανίδης ταξινόμησε σε τρεις κατηγορίες τους Δήμους που είναι ασυνεπείς σε ότι αφορά την κατάρτιση και την έγκριση του προϋπολογισμού τους, κάνοντας ειδική αναφορά σε κάθε μία κατηγορία.

Τους ταξινόμησε σε αυτούς που αντιμετωπίζουν αντικειμενικό πρόβλημα και έκανε ειδική αναφορά σε κάποιους νησιωτικούς Δήμους, στους άλλους που έχουν πολιτικό πρόβλημα δηλαδή υπάρχει σύγκρουση ακόμη και στην πλειοψηφία για την κατάρτιση του προϋπολογισμού και η τρίτη και τελευταία κατηγορία είναι οι ασυνεπείς.

Όπως τουλάχιστον υπογράμμισε τη χθεσινή μέρα ο ίδιος ο υπουργός Εσωτερικών προβλέπονται από περικοπές θεσμοθετημένων πόρων μέχρι τη νομοθετική ρύθμιση συμπληρώνοντας την πρόβλεψη που υπήρχε στο παρελθόν. «Σε περίπτωση που δε στείλουν προϋπολογισμό θα τους κοπούν ΚΑΠ» τόνισε ο υπουργός Εσωτερικών απαντώντας σε σχετικό ερώτημα ενώ παράλληλα αναγνώρισε πως «αν οι συγκεκριμένοι Δήμοι δεν καταφέρουν να φτιάξουν προϋπολογισμούς, τότε θα κατατεθεί νομοθετική ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία θα προχωρήσουν στην εκτέλεση του προϋπολογισμού του περσινού έτους μειωμένου κατά ένα ποσοστό».

Να σημειώσουμε ότι στο παρελθόν υπήρχαν διατάξεις υποχρεωτικού δικαίου για τέτοιες περιπτώσεις, δηλαδή αν δεν υπήρχε δυνατότητα κατάρτισης προϋπολογισμών από την πλευρά των δημοτικών συμβουλίων.

Τώρα λοιπόν το υπουργείο σκέπτεται να επαναφέρει στο προσκήνιο τέτοιες διατάξεις έτσι ώστε να μην υπάρχει φορέας που δεν θα μπορεί να συντάξει προϋπολογισμό. Από την άλλη πλευρά οι περικοπές σε ΚΑΠ θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες από τη στιγμή που χθες τέθηκε σε εφαρμογή το Παρατηρητήριο των ΟΤΑ που θα παρακολουθεί τα οικονομικά της αυτοδιοίκησης και θα παρεμβαίνει μέσα σε ένα αυστηρό πλαίσιο για την διαμόρφωση των προϋπολογισμών των Δήμων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το ίδιο το Παρατηρητήριο δημιουργεί ένα ασφυκτικό κλοιό συνδιαχείρισης μέσων και πόρων της τοπικής αυτοδιοίκησης και παρεμβαίνει με υποχρεωτικές διατάξεις σε κάθε κατεύθυνση έτσι ώστε να διορθώνει τις οποιεσδήποτε αποκλίσεις. Τα οικονομικά στοιχεία της τοπικής αυτοδιοίκησης μαζί με συγκεκριμένους στόχους που έχουν τεθεί κάθε μήνα πηγαίνουν στο Παρατηρητήριο, όπως επίσης πηγαίνουν καταστάσεις για κάθε τρίμηνο.

Ήδη από χθες έχει εγκαινιαστεί η λειτουργία του Κόμβου Διαλειτουργικότητας των οικονομικών στοιχείων των ΟΤΑ, στο πλαίσιο του Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ.

Απώτερος στόχος είναι η ορθή δημοσιονομική διαχείριση των Δήμων και των νομικών τους προσώπων, η διασφάλιση της βιωσιμότητάς τους και η παροχή οδηγιών για βελτιωτικές παρεμβάσεις στους Δήμους που παρουσιάζουν πρόβλημα διευκρινίστηκε τη χθεσινή μέρα από την πλευρά της ηγεσίας του υπουργείου Εσωτερικών ενώ όπως τόνισε ο υπ. Εσωτερικών, Ευρ. Στυλιανίδης, το Παρατηρητήριο αποτελεί απαραίτητο εργαλείο για τη διαβούλευση όσον αφορά την κατάρτιση και υλοποίηση ρεαλιστικών προϋπολογισμών. «Πρέπει να γίνει σαφές ότι το Παρατηρητήριο λειτουργεί ως μηχανισμός στήριξης της αυτοτέλειας των Δήμων» είπε, ενώ το μέλος της Επιτροπής Παρατηρητηρίου και σύμβουλος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, Γεωργία Μαραγκού τόνισε ότι «η υπαγωγή ενός Δήμου σε πρόγραμμα εξυγίανσης θα αποτελέσει το ύστατο καταφύγιο», αφού θα έχουν αποτύχει όλες οι προσπάθειες για ισοσκέλιση του προϋπολογισμού.

Στον Κόμβο Διαλειτουργικότητας θα συγκεντρώνονται λεπτομερώς και θα αναλύονται όλα τα οικονομικά στοιχεία και των 325 Δήμων της χώρας. Ήδη έχει καταχωρισθεί το 70% των στοιχείων και η συγκέντρωση του υπόλοιπου 30% προχωρά με γοργούς ρυθμούς. Αφού ολοκληρωθεί η διαλειτουργικότητα όσον αφορά τα οικονομικά στοιχεία των Δήμων, θα ακολουθήσει η ένταξη των οικονομικών στοιχείων των νομικών προσώπων των Δήμων.

Όπως ανακοινώθηκε, έως τα τέλη Ιουνίου θα υπάρχει η πρώτη ολοκληρωμένη εικόνα.

Το Παρατηρητήριο θα παρακολουθεί την εκτέλεση των εγκεκριμένων προϋπολογισμών. Στην περίπτωση που ένας Δήμος παρουσιάσει έναν μήνα απόκλιση κατά 10%, θα κληθεί από το Παρατηρητήριο για διαβούλευση και θα του υποδειχθούν τρόποι απάλειψης της απόκλισης. Εάν ένας Δήμος παρουσιάσει απόκλιση για ένα εξάμηνο και πάλι θα γίνουν προσπάθειες να εξευρεθεί λύση, αλλά εάν αυτό σταθεί αδύνατο τότε θα ενεργοποιηθούν τα αυστηρά μέτρα που προβλέπει η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Όπως σημείωσε ο κ. Στυλιανίδης, «το υπουργείο θα ελέγχει τη συνέπεια στον προϋπολογισμό για να μη δημιουργηθούν χρέη στο κεντρικό κράτος».

Για το 2013, το υπουργείο Εσωτερικών έχει δεσμευθεί για εξοικονόμηση 175 εκατ. ευρώ από τους ΟΤΑ.

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην ίδια κατεύθυνση έχουν ενταχθεί και οι Περιφέρειες ενώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι περισσότεροι Δήμοι προσπαθούν να παρακολουθήσουν αυτού του είδους τις εξελίξεις ιδιαίτερα σε ότι αφορά τις μηνιαίες αποστολές των στοιχείων που γίνεται και μετά περιμένουν να δουν τις αξιολογήσεις από την πλευρά του Παρατηρητηρίου για τις οποιεσδήποτε κινήσεις βελτίωσης.