Λεωνίδας Κύρκος: Το τείχος της αποδοκιμασίας γκρέμισε τη χούντα

Είναι η ζωντανή ιστορία της ανανέωσης του Κομμουνιστικού Κινήματος στη χώρα. Ο «Λεωνίδας», όπως τον φώναζαν οι παλιοί «Ρηγάδες», σήμερα στα 86 του χρόνια, θυμάται και ελπίζει. Κι έχει πάντα κάτι καινούργιο να πει…

«Η οικονομική κρίση δεν φαίνεται να έχει τέλος, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα υπάρξει φως στο τούνελ. Αν με ρωτήσετε πότε, δεν το ξέρω. Πιστεύω ότι έχουμε δρόμο ακόμη, αλλά έχω την αισιοδοξία -είναι και θέμα χαρακτήρα- ότι θα τα καταφέρουμε να ξεφύγουμε από την καταστροφή».

Εκείνος ξέρει από δυσκολίες. Είχε διαδρομή πολύ δύσκολη, με διώξεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια, διαψεύσεις, αλλά η αισιοδοξία τον συνόδευε πάντα, μαζί με τη φυσαρμόνικα που έπαιζε τότε στο κελί για να ειδοποιήσει τους συντρόφους του ότι είναι καλά. Κι όταν δεν είχε ούτε τη φυσαρμόνικα, σφύριζε -όπως μόνο εκείνος μπορούσε- την «Ενάτη» του Μπετόβεν, που ήταν το αγαπημένο του κομμάτι, μια και ήταν λάτρης της κλασσικής μουσικής.

Οπαδός πάντα της μεγάλης αριστεράς, που δεν είναι στο περιθώριο των εξελίξεων, σαν ομάδα πίεσης, αλλά διαμορφώνει την πολιτική πραγματικότητα, στήριξε τη Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη και την επεξεργασία μιας ατζέντας διαλόγου με το ΠΑΣΟΚ.

«Βλέπω τις τεράστιες προσπάθειες, που κάνει ο πρωθυπουργός μεταφέροντας την αγωνία του για το μέλλον της Ελλάδας, η λύση όμως δεν είναι απλή. Η ιστορική εξέλιξη του κράτους προετοίμαζε χρόνια αυτή την κρίση. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, θα βρεις διαφθορά, ανοργανωσιά, προβλήματα έλλειψης σαφούς πολιτικής. Λέμε να πληρώσουν οι έχοντες, να τους επιβάλουμε το μέρος της ευθύνης, που τους αναλογεί, και από την ατιμωρησία να πάμε σε μια φυσιολογική κατάσταση απόδοσης δικαιοσύνης. Δεν υπάρχουν, όμως, οι αναγκαίοι μηχανισμοί. Γενικά, υπάρχει μια εικόνα που αποδίδεται και από έναν νεολογισμό: «Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι μπάχαλο». Και υπάρχουν οι «μπαχαλάκηδες» που εμποδίζουν κάθε προσπάθεια συστηματικής και οργανωμένης αντιμετώπισης της κατάστασης».

Για κείνον είναι υπόθεση ζωής να συναντηθεί το ΠΑΣΟΚ με την αριστερά. Δεν μπορεί να ξεχάσει τον διμέτωπο αγώνα της προδικτατορικής περιόδου, όπου το ένα μέτωπο ήταν η αριστερά και ο «μεγάλος κίνδυνος» ο κομμουνισμός.

«Σας θυμίζω ότι εφημερίδες, όχι μόνο αριστερές, αλλά και το «Βήμα» και τα «ΝΕΑ» ήταν τότε υπό διωγμό. Πήγαινες στο περίπτερο, ζητούσες την «Αυγή» και τη δίπλωναν στα οκτώ να σου τη δώσουν. Το ίδιο και τα «ΝΕΑ». Ο αντικομμουνισμός κάλυπτε όλες τις πτυχές της πολιτικής. Η αρχή του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου ανάγεται, άλλωστε, στο περίφημο φιάσκο με τη ζάχαρη στα τανκς στη Θράκη, που είχαν ρίξει δήθεν οι αριστεροί. Ειδοποιήθηκε τότε ο Γιώργος Παπανδρέου για τον επίδοξο δικτάτορα συνταγματάρχη τεθωρακισμένων Γιώργο Παπαδόπουλο, αλλά αντί να πάρει στα σοβαρά την καταγγελία, άρχισε τις διώξεις εναντίον της αριστεράς, πιστεύοντας ότι η ζάχαρη ήταν τμήμα ενός ευρύτερου σχεδίου δικής της συνομωσίας. Παράφρονα πράγματα», λέει.

ΕΡ: Πώς φθάσαμε στη δικτατορία;

ΑΠ: «Φθάσαμε μέσα από τη βαθμιαία εκφύλιση της πολιτικής μας ζωής».

ΕΡ: Υπήρχαν ενδείξεις;

ΑΠ: «Ακούγονταν φωνές προληπτικές, οι οποίες όμως δεν κυριαρχούσαν. Η αριστερά ήταν εντελώς αποπροσανατολισμένη. Το ΚΚΕ συγκέντρωνε όλα τα πυρά του στο Κέντρο, φοβούμενο ότι ετοιμάζεται να λεηλατήσει τον κόσμο της αριστεράς. Έλεγαν «μη φωνάζετε πολύ για δικτατορία, γιατί ο κόσμος θα τρομάξει και στις κάλπες θα πάει στο Κέντρο». Ήταν μια ανάλυση τελείως λαθεμένη». Ο ίδιος είχε τη βεβαιότητα ότι πηγαίναμε σε «ανώμαλες καταστάσεις». «Ήμουν ανήσυχος», λέει, όπως είχε χαρακτηρισθεί τότε το τμήμα εκείνο της αριστεράς, που εξέφραζε και διαφορετική γνώμη.

ΕΡ: Στους «ανήσυχους» συγκαταλέγονταν και οι «Ρηγάδες»;

ΑΠ: Ο «Ρήγας Φερραίος» ήταν μία έξοχη προσπάθεια νεολαίας, η οποία άφησε το στίγμα της και στη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας τα κατοπινά χρόνια. Η νεολαία που δοκιμάσθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες όχι μόνο για τις δημοκρατικές ελευθερίες, που ήταν η πρώτη προτεραιότητα, αλλά και τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα με πρώτο την παιδεία και συνθήματα πολύ ευρηματικά.

Θυμάται και τους πιο παλιούς, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Ανδρέα Λεντάκη από τη νεολαία «Λαμπράκη». «Ο Ανδρέας ήταν έξοχο παιδί», λέει. «Δικό του ήταν το σύνθημα ΠΡΟΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΙ ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ, τότε που ήταν πολύ οξύ το πρόβλημα της προικοδότησης της πριγκίπισσας”.

ΕΡ: Τι καθόρισε το τέλος της χούντας;

ΑΠ: Το τείχος αποδοκιμασίας, που είχε δημιουργηθεί, και η διεθνής κατακραυγή από το Συμβούλιο της Ευρώπης και τα διεθνή φόρα. Οι καταγγελίες για διωγμούς και βασανιστήρια των δημοκρατικών είχαν ξεπεράσει κάθε όριο και όσο παρατεινόταν αυτή η κατάσταση, πύκνωναν οι διεθνείς αντιδράσεις. Σε αυτά ήρθε να προστεθεί και το Πολυτεχνείο, κορυφαία εκδήλωση κατά της δικτατορίας, και δεν μπορούσε πια να προχωρήσει άλλο. Φυσικά, καταλυτικό ρόλο έπαιξε και το προδοτικό πραξικόπημα της Κύπρου.

ΕΡ: Προσωπικά, τι θυμάσθε πιο έντονα από την περίοδο της δικτατορίας;

ΑΠ: Τον διωγμό του σπιτιού μου, της οικογένειας μου, τον διωγμό χιλιάδων ανθρώπων, τα βασανιστήρια… Σε προσωπικό επίπεδο αυτές ήταν οι εικόνες.

ΕΡ: Έγιναν λάθη εκείνη την εποχή;

ΑΠ: Η δικτατορία επέβαλε σε διάφορους βαθμούς ένα καθεστώς τρόμου και στέρησης των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων. Μπορούσε να δώσει και την ευκαιρία για μία έγερση. Δυστυχώς, δεν υπήρξε καμιά διαφοροποίηση. Κανένα από τα ηγετικά στελέχη δεν ένιωσε την ανάγκη αυτοκριτικής με την πτώση της χούντας. Σαν να έπρεπε να ξεχάσουμε, να μη διδαχθούμε. Αλλά και παλιότερα, σ΄ ένα κίνημα που υπέφερε από εξαρτήσεις κάναμε κυριολεκτικά παιδαριώδη λάθη. Νομίζαμε ότι ήταν εύκολο να τα βάλεις με τη Μεγάλη Βρετανία… Υπάρχει μόνο ένα δείγμα έμπνευσης και πολιτικής σοφίας. Η ΕΔΑ, που συμμάζεψε τα σπαράγματα του εμφυλίου, αλλά δυστυχώς ο δρόμος αυτός ανακόπηκε από την ηγεσία του ΚΚΕ. Κι αν σήμερα υπάρχει κάτι που να θυμίζει την ένδοξη εκείνη αριστερά με τον μεγαλειώδη ρόλο και τους αγώνες, ας το σεβαστούμε κι ας αποφύγουμε τις γελοιότητες. Ντρέπομαι όταν ακούω να εκφωνείται εκείνο το απερίγραπτο σύνθημα «να καεί, να καεί…η Βουλή».

Η πολιτική αντιπαράθεση για τον Λεωνίδα Κύρκο γίνεται μόνο στο πεδίο των δημοκρατικών και κοινοβουλευτικών θεσμών. Δεινός ρήτορας, αφοσιωμένος στην ηθική πολιτική, υπέρμαχος του διαλόγου, διατήρησε ακέραιο τον συναισθηματισμό του από όλες τις απογοητεύσεις, αλλά και τις αξίες, που τον οδήγησαν στην αριστερά.

Από την εφημερίδα «ΗΜΕΡΑ» της Λαμίας

Λ. Λιακούλη: Η πολιτική είναι έρωτας και όχι ..προξενιό!

(Δημοσιεύτηκε στη Θεσσαλική Ηχώ, την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου)

Η επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στη Νομαρχία Λάρισας

Κ. Ευαγγελία Λιακούλη, μιλάει στη «Θ.Η.», για την διοικητική μεταρρύθμιση, το νέο ρόλο των Νομαρχιών, τη Νομαρχιακή Αρχή και τις δικές της «βλέψεις»

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΡΑΟΥΛΗ

raoulis@lar.forthnet.gr

 Με δεδομένο ότι βρισκόμαστε μπροστά στην οριστικοποίηση των προτάσεων της Κυβέρνησης για την Διοικητική μεταρρύθμιση, πώς θεωρείτε ότι θα πρέπει να σχεδιαστεί ο νέος χάρτης της Τ.Α.;

  Βρισκόμαστε μπροστά σε μια εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση, που θα σημάνει πολλά πράγματα, όχι μόνο για μας αλλά και για τα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές. Η νέα κυβέρνηση, δείχνει απαλλαγμένη από τις εξαρτήσεις που τόσο φανερά οδήγησαν την προηγούμενη σε «ναυάγιο» των εξαγγελιών της περί της μεταρρύθμισης και επανίδρυσης του κράτους και προχωρά με τόλμη και αποφασιστικότητα. Τώρα πλέον μπορούμε να μιλάμε σοβαρά. Καταρχήν, απαιτείται η κυβέρνηση να γνωστοποιήσει άμεσα το σχέδιό της, διότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που επισημάναμε στο παρελθόν ήταν ότι ποτέ πριν δεν υπήρχε ένα σαφές και ορισμένο σχέδιο, μια πρόταση από την πλευρά της κυβέρνησης επί του οποίας να μπορούμε να συζητήσουμε. Μια πρόταση για τις αρμοδιότητες, για τους πόρους, για τις προοπτικές, με συγκεκριμένο και σαφές χρονοδιάγραμμα.  Επιπλέον, απαιτείται υπεύθυνη διαδικασία ευρείας διαβούλευσης στις τοπικές κοινωνίες, προκειμένου να τεθούν τα κριτήρια συνύπαρξης και οι ιδιομορφίες της κάθε περιοχής, αλλά έχει μεγάλη σημασία και ποιος θα είναι υπεύθυνος να προχωρήσει αυτή τη διαδικασία ανοιχτής συζήτησης σωστά, χωρίς παρεμβάσεις και σκοπιμότητες. Τέλος, για τη χωροθέτηση των δήμων οφείλουμε όλοι να υπερβούμε εαυτούς και να ξεφύγουμε από το σύνδρομο της δημαρχίας – ιδιοκτησίας . Αν όλα αυτά τηρηθούν ως βασικές προϋποθέσεις της νέας αρχιτεκτονικής της αυτοδιοίκησης, να είστε σίγουροι ότι θα ζήσουμε μια διοικητική επανάσταση.   

Στις προθέσεις της Κυβέρνησης απ’ ότι φαίνεται οι γνωστές μας Νομαρχίες αποκτούν εντελώς διαφορετικό ρόλο. Όπως και αν ονομαστούν τι αρμοδιότητες θα πρέπει τώρα να έχουν;

 Η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση πρέπει να μετατραπεί σε διοικητική μονάδα ταχείας και αποτελεσματικής εξυπηρέτησης του πολίτη . Δεν μπορεί σήμερα το μέλλον ενός νομού ή μιας περιφέρειας να εξαρτάται από τον παραγοντισμό της κάθε αρχής ή από τις αποφάσεις ενός συστήματος συμφερόντων που επιθυμούν πάντα να καθορίζουν τις εξελίξεις. Έτσι λοιπόν, το συλλογικό όργανο – περιφερειακό συμβούλιο χαράσσει τη στρατηγική και κάνει τις αναπτυξιακές επιλογές και οι διοικητικές μονάδες –υπηρεσίες εκτελούν τις πολιτικές . Σε επίπεδο αρμοδιοτήτων η νέα μορφή της αυτοδιοίκησης πρέπει να αποδεικνύει ότι το κράτος αποκεντρώνεται και όλες οι αρμοδιότητες σε σχέση με την καθημερινότητα (υγεία, παιδεία, περιβάλλον, ασφάλιση –απασχόληση, φορολογία ) μεταφέρονται και ασκούνται από τα περιφερειακά όργανα . Είμαι αισιόδοξη, ότι το επιχειρησιακό σχέδιο της αποκέντρωσης θα είναι πραγματικό και θα απαντά στις ανάγκες μας, διότι όλοι αντιλαμβάνονται πια ότι δεν υπάρχουν  ευκαιρίες  και περιθώρια

Έχετε ήδη μια σημαντική εμπειρία από τα Νομαρχιακά πράγματα της Λάρισας. Θεωρείτε ότι η Νομαρχιακή αρχή, πήγε μπροστά το νομό; Κέρδισε ο νομός μας αυτά τα χρόνια;

 Προσπαθήσαμε υπεύθυνα και όχι μικρόψυχα να καταδείξουμε στους πολίτες για ποιο λόγο ο νομός μας έχασε σημαντικές δυνατότητες και ευκαιρίες,  στις τελευταίες δύο θητείες.. Λυπάμαι πολύ που ζήσαμε τόσο έντονα την απόλυτη απαξίωση του ανώτατου πολιτικού αιρετού οργάνου του νομού μας , του νομαρχιακού συμβουλίου, με πρωτοφανείς συμπεριφορές που δεν εστιάζονται μόνο στις διαρκείς απουσίες του κ νομάρχη αλλά και σε χαρακτηρισμούς και αντιμετώπιση που ξεσήκωσαν το σύνολο της αντιπολίτευσης επανειλημμένα. Η μικροπολιτική ήρθε στο προσκήνιο και η σκοπιμότητα αντικατέστησε το όραμα

Το πιο σοβαρό όμως είναι η αποσπασματική αντιμετώπιση της ανάπτυξης του νομού , που ποτέ δεν είχε συγκεκριμένο και σαφές στρατηγικό σχέδιο και στόχευση . Ποτέ κανείς δεν μας είπε ποιος είναι ο νομός μας και πού θέλουμε να τον πάμε. Αλλά αυτό είναι νομοτέλεια να συμβαίνει όταν η αντίληψη φθάνει να τοποθετείς πλακέτες με το όνομά σου στη μέση ενός… τοιχίου αντιστήριξης για να διαφημίσεις ότι έφτιαξες (ποιος αλήθεια; ) ένα δρόμο …

Μπορείτε να μας δώσετε μερικά παραδείγματα μιας διαφορετικής αντιμετώπισης ζητημάτων από τη δική σας την πλευρά;

Μα υπάρχουν πολλά! Η κατάσταση του περιβάλλοντος  στο νομό μας – παρά τις καθημερινές εκκλήσεις και προειδοποιήσεις των ειδικών και πολλών πολιτών προκαλεί πια όχι μόνο μεγάλη ανησυχία, αλλά αγωνία . Η ρύπανση βαίνει ολοένα αυξανόμενη χωρίς καμία ένδειξη ότι θα περιοριστεί στο μέλλον. Μολυσμένος αέρας , μολυσμένα ποτάμια, νερό με νιτρικά, παράνομες αμμοληψίες , καύση πετ-κοκ, ανεξέλεγκτες χωματερές, τυρόγαλα κλπ είναι μόνο κάποια από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο νομός μας και υφίστανται οι πολίτες μας . Δυστυχώς , η νομαρχιακή αρχή δεν επέδειξε ενδιαφέρον για την πρόταση που υποβάλλαμε δημιουργίας οργανισμού περιβάλλοντος με συμμετοχή όλων των φορέων και καταστατική δράση, παρά το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης που αυτή διατυπώθηκε, πολλοί συνάδελφοι της πλειοψηφίας τη χαιρέτισαν.

Επίσης , όταν ήρθε για συζήτηση το θέμα του Επιχειρησιακού Προγράμματος Ανάπτυξης στο νομαρχιακό συμβούλιο ,  τελικά συζητήθηκε μόνο μεταξύ των νομαρχιακών συμβούλων της πλειοψηφίας, απόντος του κ Νομάρχη και απούσας σύσσωμης της -διαμαρτυρόμενης για τον ευτελισμό του θέματος-  αντιπολίτευσης . Να σκεφτείτε ότι τόσο…μεγάλη σημασία είχε το θέμα τη νομαρχιακή αρχή που το «συζήτησε», με μόνη την παρουσία της παράταξής της,   σε επτάμισυ λεπτά ! Το Ν.Σ κλήθηκε δήθεν να «μελετήσει» και να συζητήσει ένα επιχειρησιακό πρόγραμμα , στην τελική του μορφή , το οποίο δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια λεπτομερής παράθεση όλων των έργων που πρέπει να γίνουν στο νομό μας !!!Εμείς δημόσια δηλώσαμε ότι δεν θεωρούμε πως χτυπώντας την πλάτη του κάθε «παράγοντα»  και διαβεβαιώνοντάς τον ότι «κατόπιν ενεργειών μας το έργο  θα πραγματοποιηθεί»  και περιλαμβάνοντας αυτό στη μακριά λίστα όλων των έργων που χρειάζεται ο νομός μας, πράττουμε ευσυνείδητα το καθήκον μας. Νομίζω ότι γίνονται αντιληπτές οι διαφορές μας …

 Φαντάζομαι ότι συνεχίζει να σας ενδιαφέρει η ενασχόληση με τα κοινά. Να υποθέσω ότι σας ενδιαφέρει η αιρετή περιφερειακή αυτοδιοίκηση;

Με ενδιαφέρει να ασχολούμαι με τα πράγματα του τόπου και της χώρας που ζω. Δεν είμαι επαγγελματίας στην πολιτική, αντίθετα είμαι μάχιμη δικηγόρος και ζω από την καθημερινή εργασία μου . Είναι αλήθεια ότι η  ενασχόληση με τα κοινά είναι πια για μένα τρόπος ζωής. Ποτέ όμως δεν θα έκανα κάτι, αν δεν με ενθουσιάζει πραγματικά.  Είναι νωρίς να μιλήσω για κάτι που ακόμη δεν γνωρίζω πώς θα διαμορφωθεί. Νομίζω ότι η βιασύνη στην πολιτική οδηγεί σε λανθασμένες επιλογές και αλίμονο αν γίνει η πολιτική καταναγκασμός . Η πολιτική είναι έρωτας και όχι ..προξενιό!

 

Η παράταξη της «Συμφωνίας Ευθύνης» της οποίας είστε επικεφαλής, διοργανώνει για αύριο το βράδυ μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση με ομιλητή τον υφ Γ. Μαγκριώτη και όλους τους φορείς . Επιμένετε στις συλλογικότητες …

Εδώ και πολλά χρόνια έχουμε δει πού οδηγούν τα φαινόμενα της αλαζονείας και του «καισαρισμού» στην πολιτική. Οι καιροί είναι δύσκολοι και απαιτείται ενότητα και ομοψυχία στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που ταλανίζουν τους πολίτες. Οι μοναχικές πορείες αφορούν σε παρωχημένες αντιλήψεις ενός συστήματος που απορρίφθηκε οριστικά από το λαό. Τη Δευτέρα είμαστε όλοι μαζί, συζητάμε για τον τόπο μας, ανταλλάσουμε απόψεις , συμφωνούμε και διαφωνούμε, παράγουμε πολιτική . Σε μια βαθιά πολιτική διαδικασία καλούμε τους πολίτες να είναι εκεί . Μαζί μας και μαζί τους …

Με συνέπεια και αξιοπιστία θα ξεπεράσουμε την κρίση!

 Το μέλος της  κεντρικής διοίκησης του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος Στέλιος Μαστρογιαννάκης, μιλά για την οικονομική κρίση, τις επιπτώσεις της στην ελληνική οικονομία και τις προοπτικές που υπάρχουν.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΗ ΡΑΟΥΛΗ

(Δημοσιεύτηκε στη «Θεσσαλική Ηχώ» την Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009)

•  Σε ποια φάση της οικονομικής κρίσης βρισκόμαστε;

 Ήδη έχουμε μπει σε περίοδο ύφεσης μετά τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση του Σεπτεμβρίου του 2008. Τώρα ζούμε τις συνέπειες αυτής της κρίσης.

Στη χώρα μας οι επιπτώσεις από τη διεθνή οικονομική κρίση είναι λιγότερες σε σχέση με άλλες χώρες που ήταν περισσότερο ενταγμένες στη διεθνή οικονομική δραστηριότητα.

Η χώρα μας δέχεται επιπτώσεις σε διαφορετικά επίπεδα. Είδαμε πτώση του τουρισμού, πτώση των εξαγωγών μας, πτώση των αδήλων πόρων, δηλ. του ναυτιλιακού εισοδήματος και είδαμε επίσης και περιορισμό της ρευστότητας και της εισροής και εκροής κεφαλαίων από το εξωτερικό, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν και προβλήματα δανεισμού για τη χώρα. Και μάλιστα με υψηλό κόστος.

Αυτές είναι οι πύλες εισόδου της διεθνούς κρίσης στη χώρα μας με τις επιπτώσεις που έχει στην παραγωγή, στην απασχόληση, στα εισοδήματα και γενικά στην ευημερία της χώρας.

•  Τα οικονομικά όμως προβλήματα της χώρας μας δεν είναι σημερινά αλλά διαρθρωτικά.

 Ακριβώς και αυτή είναι και η θέση του Oικονομικού Επιμελητηρίου.

Προσπαθήσαμε να δείξουμε ότι περισσότερο πάσχουμε από το δικό μας κακό εαυτό, από τα δικά μας προβλήματα τα οποία έχουνε βάθος χρόνου πίσω τους, παρά από την ίδια την οικονομική κρίση. Η οικονομική κρίση ανέδειξε τα διαρθρωτικά μας προβλήματα, τα έκανε εντονότερα και οξύτερα.

Πρέπει όμως να διαπιστώσουμε ποια είναι τα αίτια της ύφεσης που περνάμε σήμερα , πόσο οφείλεται σε εμάς και πόσο στη διεθνή κρίση.

•  Υπάρχει όμως μια διαφορετική ρητορική στην πολιτική ζωή. Η Κυβέρνηση λέει ότι τα προβλήματα της οικονομίας προϋπήρχαν και η αξιωματική αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι όλα είναι αποτελέσματα της κρίσης.

 Η κρίση μεγιστοποίησε τα προβλήματα. Τα προβλήματα του ελλείμματος του κρατικού προϋπολογισμού και του ισοζυγίου πληρωμών προϋπήρχαν.

Ο κρατικός προϋπολογισμός έχει να κάνει με τα έσοδα και τα έξοδα, δαπάνες και κόστη.

Το ισοζύγιο πληρωμών , κυρίως το εμπορικό ισοζύγιο έχει να κάνει με την ισορροπία εισαγωγών εξαγωγών. Εκφράζει δηλαδή την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Άρα αυτά τα ελλείμματα οφείλονται στην έλλειψη ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Εισάγουμε περισσότερα από εκείνα που εξάγουμε. Οι εξαγωγές μας είναι ευάλωτες λόγω της κρίσης, στο δε κρατικό προϋπολογισμό αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα των δαπανών. Εδώ χρειάζεται να δούμε τις δαπάνες που πραγματοποιούνται, να γίνει αξιολόγηση, εξορθολογισμός, να δούμε την αποτελεσματικότητα των δαπανών που γίνονται.

Η κρίση είναι κυρίως ενδογενής!

Είναι κρίση που εμείς δημιουργήσαμε με την κακή πολιτική μας. Οι κρίσεις είναι πολιτικά φαινόμενα. Η οικονομική δραστηριότητα είναι ανθρώπινη δραστηριότητα και επομένως η κάθε κρίση παράγεται από συγκεκριμένες πολιτικές μέσα σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό, θεσμικό και κοινωνικό πλαίσιο. Άρα δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε τη διεθνή κρίση. Δεν πρέπει να είναι άλλοθι για τα προβλήματα μας.

•  Τότε γιατί ενώ είμαστε μια οικονομία με ενδογενή προβλήματα η κρίση μας επηρέασε λιγότερο από άλλες χώρες, με ισχυρότερες οικονομίες;

 Η ελληνική οικονομία ήτανε λιγότερο εκτεθειμένη στη χρηματοπιστωτική κρίση, με την έννοια ότι οι ελληνικές τράπεζες για παράδειγμα, είχανε μηδενικά έως ελάχιστα τοξικά χαρτιά σε σχέση με άλλες χώρες. Άρα εμείς δεν είχαμε τέτοια επίδραση.

Βεβαίως η κρίση δημιούργησε δυσπιστία μεταξύ των τραπεζών, η ροή κεφαλαίων φρέναρε, έχουμε δηλαδή πρόβλημα ρευστότητας διεθνώς.

Η εμπιστοσύνη σιγά σιγά αποκαθίσταται, η παγκόσμια κοινωνία έδρασε συντονισμένα, κάτι που δεν έγινε για παράδειγμα στην κρίση του ’29, η εγγύηση των καταθέσεων ήτανε σημαντική επιλογή, γιατί δεν προκάλεσε μαζικό πανικό, έχουμε δηλαδή άλλες συνθήκες δράσης, με αποτέλεσμα να μπούμε σε μια μακρά μεν, αλλά ομαλή δε, περίοδο αντίδρασης σε ότι αφορά τη διεθνή κρίση.

•  Μέχρι που μπορούν να φθάσουνε τα αποτελέσματα της κρίσης;

 Η Ελλάδα έχει μια μακρά ιστορία κρίσεων. Κάθε φορά με υπομονή τις ξεπερνούσαμε. Ο κύκλος των κρίσεων συνήθως είναι τριετής ή τετραετής. Και τα ελλείμματα κάποια στιγμή θα τα ανατρέψουμε. Χρειάζονται όμως δύσκολες αποφάσεις και βούληση να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα. Χρειάζεται μεθοδικός και οργανωμένος τρόπος. Δεν χρειάζεται πανικός. 

Χρειάζονται στόχοι, συνέπεια και αξιοπιστία από όλους.

•  Πως μπορούμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας;

 Έχουμε έναν εκρηκτικό συνδυασμό διπλών ελλειμμάτων, όπως λέμε εμείς οι οικονομολόγοι. Έχουμε δηλαδή ταυτόχρονη εμφάνιση ελλείμματος κρατικού προϋπολογισμού και ισοζυγίου πληρωμών. Το ένα τροφοδοτεί το άλλο και αυτά με τη σειρά τους περιορίζουν το ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας. Άρα η δουλειά που έχουμε να κάνουμε είναι πιο δύσκολη σε σχέση με άλλες χώρες. Έχουμε περιορισμούς στην δημοσιονομική μας πιστωτική επέκταση, που επιβάλλονται από την Ε.Ε. αλλά κυρίως από την πραγματικότητα και τις αγορές, αν θέλετε.

Άρα πρέπει να ανατραπεί αυτή η σχέση. Παλιότερα είχαμε ή το ένα ή το άλλο έλλειμμα. Αυτή τη φορά με την ταυτόχρονη εμφάνιση και των δύο, είναι πολύ πιο δύσκολη η πραγματικότητα σε σχέση με άλλες περιόδους.

Υπάρχει αισιοδοξία ότι θα τα ξεπεράσουμε τα προβλήματα.

Και αυτό φαίνεται και στις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης. Και το ΙΟΒΕ και το Οικονομικό Επιμελητήριο καταγράφουν σχετική αισιοδοξία των πολιτών για την επόμενη τετραετία. Μπορεί να είναι ψυχολογικό αλλά έχει και αυτό τη σημασία του.

•  Πώς κρίνετε τις προτάσεις της Κυβέρνησης σε αυτό το επίπεδο;

 Είμαστε ακόμη στο επίπεδο των δηλώσεων και της κατάθεσης των πολιτικών προτάσεων. Κατατέθηκε το σχέδιο του προϋπολογισμού.

Είναι ένας προϋπολογισμός που προσπαθεί να συμμαζέψει τα πράγματα, να τα νοικοκυρέψει.

Θα κριθεί σε τρία επίπεδα:

Πρώτο: Αν μπορέσει να σταματήσει αυτή την υφεσιακή πορεία.

Δεύτερο: Αν μπορέσει να αναθερμάνει την οικονομία

Και τρίτον αν μπορέσει να βάλει σε αναπτυξιακή τροχιά την οικονομία.

Αυτοί οι τρείς στόχοι απαιτούν βεβαίως και προϋποθέσεις:

Αξιοπιστία, ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης, τη λειτουργία των φοροτεχνικών μηχανισμών, αναπτυξιακούς θεσμούς.

Θετικά θα επιδράσει και το νομοσχέδιο για την προστασία από την υπερχρέωση των καταναλωτών. Δεν υπάρχει στην ελληνική νομοθεσία δίκαιο προστασίας του απλού δανειολήπτη σε αντίθεση με τις επιχειρήσεις.

Επίσης και το νομοσχέδιο για την κοινωνική αλληλεγγύη και συνοχή αλλά και η πρόταση νόμου για την ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά είτε μέσω του ΕΣΠΑ είτε μέσω του ΤΕΜΠΕ, θα δώσει ρευστότητα και ανάσα στην πραγματική οικονομία, έτσι ώστε να αρχίσει να αναθερμαίνεται και να σταθεροποιείται η οικονομική κατάσταση.

Α. Παπατόλιας: Δώσαμε νέα πνοή στη Νομαρχία

Ο νομάρχης Μαγνησίας κ. Απόστολος Παπατόλιας μιλά για την εμπειρία του από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, τις αντιπαραθέσεις με τον πρώην γ.γ. της Περιφέρειας Θεσσαλίας, κ. Φώτη Γκούπα και τη διοικητική μεταρρύθμιση.

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΗ ΡΑΟΥΛΗ

 (Δημοσιεύτηκε στη Θεσσαλική Ηχώ την Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009)

 Αν για κάποιους η εκλογή του στη θέση του Νομάρχη Μαγνησίας αποτέλεσε μια μικρή έκπληξη, η λειτουργία του στη διάρκεια αυτών των τριών χρόνων κατέδειξε και τις δυνατότητες του αλλά και τη διάθεση να υπηρετήσει την Αυτοδιοίκηση.

Μπροστά στη διοικητική μεταρρύθμιση και τις εκλογές για αιρετό Περιφερειάρχη, φαντάζει σαν ένα από τα δυνατά χαρτιά του ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλία.

Κάποιοι το θεωρούν δεδομένο, ο ίδιος μιλά για συλλογικές αποφάσεις διάλογο και συμφωνία με τους πολίτες

 

3 χρόνια περίπου μετά την εκλογή σας πιστεύετε ότι ο θεσμός της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης που υπηρετείτε, ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σας;

 Θα ήθελα κατ’ αρχήν να επισημάνω, ότι το κυρίαρχο ζήτημα δεν είναι εάν ο θεσμός της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης ανταποκρίνεται στις δικές μου προσδοκίες, αλλά το εάν εμείς, ως συλλογικότητα που διοικούμε τη Νομαρχία, ανταποκρινόμαστε στις απαιτήσεις του θεσμού και κυρίως εάν το έργο μας συμπορεύεται με την ικανοποίηση των αναγκών των συμπολιτών μας.

Σε κάθε περίπτωση, πριν αναλάβουμε την ευθύνη διοίκησης της Νομαρχίας, γνωρίζαμε πολύ καλά τις δυνατότητες του θεσμού και είχαμε προσδιορίσει τους στόχους μας. Με την έννοια αυτή, ναι, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας. Ωστόσο, εάν λάβετε υπόψη ότι με μια σειρά από πρωτοβουλίες μας που, συχνά αυτά τα 3 χρόνια, ξεπερνούσαν τις θεσμικές δυνατότητες του Νομαρχιακού θεσμού, ελπίζω να συμφωνήσετε μαζί μου ότι υπερβήκαμε αυτές τις προσδοκίες, δίνοντας νέα πνοή και δυναμισμό στη Νομαρχία.

 Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίσατε στη θητεία σας;

 Υπάρχουν ορισμένα, θα έλεγα, δομικά προβλήματα που συνδέονται με την ίδια τη φυσιογνωμία του θεσμού. Αναφέρομαι, πιο συγκεκριμένα, σε δύο πολύ σημαντικά προβλήματα που λειτουργούν ως φρένο στις όποιες προσπάθειές μας: Τη γραφειοκρατία και την έλλειψη πόρων.

Το πρώτο συναρτάται με τις γραφειοκρατικές δυσλειτουργίες που συνοδεύουν συνολικά το δημόσιο τομέα της χώρας μας. Επιχειρήσαμε μέσα από εκσυγχρονισμό των δομών, με τη χρήση των νέων τεχνολογιών της πληροφορικής, αλλά και, κυρίως, με μια νέα, σύγχρονη νοοτροπία, να υπερβούμε αυτά τα εμπόδια. Απαιτούνται ωστόσο πολλά βήματα ακόμη και κυρίως απαιτείται να γίνει πράξη η συνολκή διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας.

Το δεύτερο «δομικό» πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε είναι η δυσαναλογία μεταξύ των πραγματικών αναγκών που αντιμετωπίζουμε ως Νομός και των διατιθέμενων οικονομικών πόρων από την κεντρική διοίκηση. Σας αναφέρω για παράδειγμα, ότι το ΕΣΠΑ, ουσιαστικά και με πλήρη ευθύνη της προηγούμενης κυβέρνησης, παρέμεινε αδικαιολόγητα στο επίπεδο του γενικού σχεδιασμού, με αποτέλεσμα μια σειρά από μεγάλα έργα υποδομής που θα έπρεπε ήδη να έχει ξεκινήσει η υλοποίησή τους, να παραμένουν ως στόχοι.

 Με δεδομένο τον καθοριστικό ρόλο του διορισμένου από την κυβέρνηση Περιφερειάρχη και τις γνωστές αντιπαραθέσεις που είχατε με τον πρώην γ.γ. της Περιφέρειας Θεσσαλίας, πόσο τελικά επηρεάζει τη λειτουργία ενός αιρετού η σχέση του με την εκάστοτε κεντρική εξουσία;

 Μέχρι σήμερα η κεντρική εξουσία, κυρίως μέσω των διορισμένων από αυτήν Περιφερειαρχών, ασκούσε έναν ασφυκτικό έλεγχο στην αιρετή Αυτοδιοίκηση. Θέλω να επισημάνω ότι οι αντιπαραθέσεις μας με τον πρώην γ.γ. της Περιφέρειας Θεσσαλίας, δεν είχαν μικροκομματικό χαρακτήρα. Διεκδικήσαμε το αυτονόητο, δηλαδή να αντιμετωπισθεί η Μαγνησία ισότιμα με τους υπόλοιπους Νομούς, με βάση τις πραγματικές κοινωνικές, οικονομικές, πολιτισμικές και περιβαλλοντικές ανάγκες του Νομού. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτό που εισπράξαμε από τον διορισμένο Περιφερειάρχη, ήταν η αναιτιολόγητη άρνηση, ως απόρροια του κομματικού του προσανατολισμού.

Ωστόσο, δεν αντιμετωπίσαμε μοιρολατρικά αυτήν την κατάσταση. Από την πρώτη στιγμή που οι πολίτες μας ανέθεσαν την ευθύνη διοίκησης της Νομαρχίας Μαγνησίας, προσπαθήσαμε, εγώ και οι συνεργάτες μου, να αλλάξουμε την εικόνα που είχε ο μέσος πολίτης για τον τρόπο διεκδίκησης ενός Νομάρχη από την κεντρική διοίκηση.

Το ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό. Σήμερα πλέον στην πολιτική και ιδιαίτερα στο χώρο της αυτοδιοίκησης, είναι απόλυτα αναγκαίο να αναδείξουμε ότι δεν είναι τόσο οι προσωπικές στάσεις αυτές που έχουν αποτελεσματικότητα, όσο οι συλλογικότητες. Άλλωστε αυτό είναι κεντρικό θέμα του πολιτικού πολιτισμού που φέρουμε ως στελέχη της Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης που εμπιστεύθηκαν οι πολίτες.

Η διεκδικητικότητα, ο δυναμισμός, αλλά και η εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση των αιτημάτων, αποτελούν βασικούς πυλώνες της πολιτικής μας, γι’ αυτό και στο πολύ μικρό χρονικό διάστημα των 3 ετών, καταφέραμε να κάνουμε πράξη πολλά που παρέμεναν στόχοι για δεκαετίες.

 Επειδή πολύ συζήτηση γίνεται για τις προτάσεις  της Κυβέρνησης για τους συμβασιούχους και με δεδομένο ότι οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις απασχολούν εργαζόμενους με τέτοιες μορφές εργασίας, πως σκέφτεστε να αντιμετωπίσετε τυχόν προβλήματα που θα δημιουργηθούν;

 Όπως είναι γνωστό, ο Υπουργός Εσωτερικών, Αποκέντρωσης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης κ. Γιάννης Ν. Ραγκούσης κατέθεσε Νομοθετική πρωτοβουλία με τίτλο: «Αναμόρφωση συστήματος προσλήψεων και καθολική υπαγωγή τους στον πλήρη έλεγχο του ΑΣΕΠ» προκειμένου να τεθεί σε διαβούλευση με τους πολίτες και όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς, έως τις 18/11/2009 ώστε στη συνέχεια να κατατεθεί ως Σχέδιο Νόμου προς συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή.

Η φιλοσοφία συνολικά της πρωτοβουλίας, με βρίσκει σύμφωνο. Επιτέλους, είναι ανάγκη να μπει ένα τέλος στις πελατειακές σχέσεις ανάμεσα στην κάθε μορφής εξουσία και τους πολίτες, ιδίως τους νέους.

Ως Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας είμαστε σε πλήρη ετοιμότητα προκειμένου να αντιμετωπίσουμε συλλογικά και αποτελεσματικά, τα όποια προβλήματα δημιουργηθούν σε ένα πρώτο στάδιο. Ελλείψεις προσωπικού ασφαλώς και υπάρχουν ήδη, και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, έχουμε προετοιμάσει μια ολοκληρωμένη πρόταση προς το ΑΣΕΠ προκειμένου στο συντομότερο δυνατόν χρονικό διάστημα, να καλυφθούν με τον καλύτερο τρόπο οι ανάγκες. 

 Η άποψή σας για τη διοικητική μεταρρύθμιση που εξήγγειλε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ;

 Ελπίζω, με τις διοικητικές αναδιαρθρώσεις που εξήγγειλε η σημερινή κυβέρνηση και κυρίως με την αιρετή πλέον Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, ότι μπαίνει ένα τέλος σ’ ένα ασφυκτικό πλαίσιο σχέσεων πολλαπλής εξάρτησης και αντιπαράθεσης ανάμεσα στην κεντρική εξουσία και την αιρετή αυτοδιοίκηση, που χαρακτηρίζει την κοινωνία μας για πολλές δεκαετίες.

Με την απόφαση που λάβαμε σχεδόν ομόφωνα στο συνέδριο της Ένωσης Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας (Ε.Ν.Α.Ε.) στη Δράμα, είχαμε θέσει τις αρχές δόμησης της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης στη χώρα μας. Αυτό δείχνει ότι έχει διαμορφωθεί στους κόλπους της Αυτοδιοίκησης μία ευρύτερη συναίνεση για τη μεταρρύθμιση που υπερβαίνει τα στενά κομματικά όρια.

Η θέσπιση Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης αποτελεί πλέον ένα απολύτως ώριμο αίτημα, το οποίο εντάσσεται σ’ ένα ευρύτερο σύνολο μεταρρυθμίσεων, που συνδέονται με τη ριζική αλλαγή του κράτους και την αναοριοθέτηση  όλων των δημόσιων λειτουργιών και αρμοδιοτήτων. Αυτή η «ειρηνική ανατροπή» των σημερινών αναχρονιστικών, χρονοβόρων, διεφθαρμένων και πελατειακών κρατικών δομών δεν μπορεί να περιμένει άλλο.

 Που νομίζετε ότι θα κριθεί η όποια τελικά επιλογή της Κυβέρνησης για την αλλαγή του κράτους;

 Αποτελεί πεποίθησή μου, ότι καμιά μεταρρύθμιση στη διοίκηση δεν μπορεί να έχει μακρόχρονα αποτελέσματα, αν δεν στηρίζεται σε αρχές και σε αξίες, οι οποίες εμπεδώνονται και γίνονται κοινωνική συνείδηση, κυρίως μέσα από συγκεκριμένες πρωτοβουλίες της Πολιτείας. Κυβέρνηση, Τοπική Αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού, αλλά και κάθε αιρετός θεσμικός οργανισμός, πρέπει πρώτοι αυτοί να δίνουν το «καλό παράδειγμα», για να έχουν τη στήριξη των πολιτών.

Με την έννοια αυτή και λαμβάνοντας υπόψη το αρνητικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία, ιδίως, χρόνια στις σχέσεις Πολιτείας – Πολιτών, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης, οι οποίες σε γενικές γραμμές κρίνονται θετικές, θα πρέπει άμεσα να μετουσιωθούν σε συγκεκριμένες πράξεις. Η πράξη είναι αυτή που τελικά κρίνει την ορθότητα ή μη των όποιων επιλογών.

 Στην περίπτωση που η νέα μορφή της αιρετής περιφέρειας σας ικανοποιεί, σκέπτεστε πιθανή υποψηφιότητα σας; Θα τη διεκδικήσετε;

 Αισθάνομαι και είμαι μέρος μιας ευρύτερης, πολιτικά προοδευτικής και δημοκρατικής συλλογικότητας, στο πλαίσιο της οποίας οι θέσεις ευθύνης δεν αποτελούν ιδιοκτησία κανενός, αλλά αποτέλεσμα διαλόγου και αυθεντικών σχέσεων επικοινωνίας με τους πολίτες.

 

 

Στ. Μάνος: Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ θυμίζει την ήπια προσαρμογή

Ο επικεφαλής της «ΔΡΑΣΗ» περιγράφει με το δικό του τρόπο την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Δεν διστάζει να προτείνει ακόμα και απολύσεις στο Δημόσιο ενώ χαρακτηρίζει δειλή τη στάση της κυβέρνησης. Δηλώνει απαισιόδοξος για το μέλλον αν δεν αλλάξουν απόψεις στην κυβέρνηση…

 

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΡΑΟΥΛΗ

(Δημοσιεύτηκε στη Θεσσαλική Ηχώ την Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009)

 

Η συζήτηση με τον Στέφανο Μάνο, ειδικά για θέματα οικονομίας, έχει πάντοτε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Έχει το δικό του απλό και πειστικό τρόπο να υπερασπίζεται τις απόψεις του και να λέει τα πράγματα με το όνομα τους.

Η συζήτηση δεν θα μπορούσε παρά να επικεντρωθεί στο προσχέδιο του προϋπολογισμού που παρουσίασε η κυβέρνηση:

 Κε Υπουργέ, με την εμπειρία σας σε οικονομικά θέματα, πως είδατε το προσχέδιο της κυβέρνησης για τον προϋπολογισμό;

Να περιγράψω την κατάσταση με τα δικά μου λόγια.

Το 2009 το ελληνικό κράτος θα εισπράξει συνολικά από κάθε πηγή, από κάθε είδους φόρο, 49 δις ευρώ. Το κράτος όμως έχει ήδη ξοδέψει τα χρήματα αυτά και επιπλέον 28 δις. Είναι με άλλα λόγια σαν εσείς στο σπίτι σας να κερδίζετε 10.000 ευρώ και να ξοδεύετε 16.000 ευρώ. Και του χρόνου σύμφωνα με τον προϋπολογισμό θα ξοδέψει πάν από αυτά που εισπράττει 21 δις ευρώ. Για μένα είναι μια δραματική κατάσταση.

Και γιατί θα είναι δραματική;

Διότι ήδη αυτά που συμβαίνουν προσθέτονται σε ένα τεράστιο χρέος. Κάθε χρόνο ξοδεύουμε πιο πολλά, κάθε χρόνο δανειζόμαστε για να καλύψουμε τις πρόσθετες δαπάνες με αποτέλεσμα να χρωστάμε φέτος 300 δις ευρώ. Με αυτό που κάνει ο προϋπολογισμός παραδεχόμαστε ότι του χρόνου τέτοια εποχή δεν θα μιλάμε για 300 δις αλλά για 320 – 330 δις χρέος. Και όσο περνάνε τα χρόνια θα μεγαλώνει το χρέος, αν ακολουθήσουμε την ίδια τακτική.

Αυτό κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να το αφήσουμε να γίνει.

 Λέτε δηλαδή ότι η κυβέρνηση δεν φάνηκε τολμηρή στις αποφάσεις της;

Υποστήριξα και αυτή είναι η άμεση κριτική μου σε αυτά που εξαγγέλθηκαν από την κυβέρνηση, ότι επέδειξαν δειλία απέναντι στο πρόβλημα.

Θα έπρεπε αυτή τη στιγμή  να ξεκινήσουν με την παραδοχή ότι αντί να ξοδεύουμε 28 δις παραπάνω από αυτά που εισπράττουμε, του χρόνου θα πρέπει να ξοδέψουμε 14 παραπάνω και την επόμενη χρονιά 7. δηλαδή κάθε χρόνο να ξοδεύουμε παραπάνω τα μισά του προηγούμενου, έτσι ώστε μετά από 4 χρόνια μα είμαστε περίπου στο μηδέν.

Κανονικά σε ένα σοβαρό κράτος θα έπρεπε ότι ξοδεύεται να είναι αναγκαίο.

Και αυτό γιατί δεν ξοδεύουμε λεφτά των άλλων αλλά των φορολογούμενων πολιτών. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι πολλά χρήματα σπαταλιόνται δεξιά και αριστερά, για προσλήψεις ανθρώπων που δεν χρειάζονται, για ρουσφέτια, για εξυπηρετήσεις, για οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί ο νους του ανθρώπου.

 Με αυτά τα δεδομένα τι θα έπρεπε να κάνουμε;

Το πρώτο που θα έπρεπε να κάνουμε είναι να περιορίσουμε τις δαπάνες. Ποιες δαπάνες; Τις σπατάλες. Αν θέλετε παράδειγμα θα σας φέρω αυτό των εκπαιδευτικών.

Οι εκπαιδευτικοί είναι η μεγαλύτερη ομάδα δημοσίων υπαλλήλων. Είναι περίπου 130.000 άτομα, 4 φορές περισσότεροι εκπαιδευτικοί ανά μαθητή από μια χώρα σαν τη Φιλανδία, η οποία θεωρείται ότι έχει το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο. Και επειδή οι δικοί μας δεν κάνουν αρκετά καλά τη δουλειά τους έχουμε και άλλους 4.000 ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς στα φροντιστήρια. Δηλαδή τελικά κάθε παιδί στην Ελλάδα έχει 8 φορές περισσότερους εκπαιδευτικούς από ότι η Φιλανδία.

Και θέλουμε να προσλάβουμε και άλλους! Με ποια λογική;

Η ουσία είναι ότι πετάμε λεφτά από το παράθυρο.

Και αυτό δεν είναι ανεκτό σε μια περίοδο με τεράστια ελλείμματα.

 Εάν ήσασταν στη θέση του κ. Παπακωνσταντίνου τι ακριβώς θα κάνατε;

Θα σας έλεγα με πολύ ξεκάθαρο τρόπο ποια είναι η πραγματικότητα.

Θα σας έλεγα ότι δεν θα σας μιλήσω για φόρους αν προηγουμένως δεν εξαντλήσω κάθε περιθώριο περικοπής δαπανών. Μια περικοπή δαπάνης μπορεί να σημαίνει και πιθανότητα απολύσεων από το δημόσιο. Δεν μπορεί να πληρώνουν οι φορολογούμενοι, κάθε φτωχός άνθρωπος στην Ελλάδα, που πληρώνει 19% σε οτιδήποτε αγοράζει στο σουπερ μάρκετ!

Δεν είναι ανεκτό άνθρωποι των 500, 600, 800 ευρώ να πληρώνουν για να κάθονται άλλοι στο δημόσιο.

Για αυτό και θα δεχόμουν και το ενδεχόμενο απολύσεων. Με σωστές αποζημιώσεις, με ενδεχόμενο επανεκπαίδευσης… Δεν θα συνέχιζα να έχω αργόμισθους στο δημόσιο.

Και αφού εξαντληθούν τα μέτρα περιορισμού αυτής της σπατάλης θα πρέπει να φροντίσουμε οτιδήποτε ξοδεύουμε να το υπολογίζουμε πολύ προσεκτικά αν πρέπει να το ξοδέψουμε ή όχι.

Και στο τέλος αν χρειαστεί να καταφύγει κανείς σε πρόσθετους φόρους.

Όχι πάντως αυτό που κάνει η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή. Η κυβέρνηση θα φορολογήσει ποιους;

Τους φορολογούμενους. Αυτούς που ήδη πληρώνουν φόρους. Αλλά ξέρουμε στην Ελλάδα ότι τουλάχιστον το 1/3 των πολιτών δεν πληρώνουν τους φόρους που θα έπρεπε να πληρώνουν.

 Με βάση αυτά που μας λέτε, να συμπεράνω ότι δεν υπάρχει ελπίδα;

Θα είναι δυσάρεστος. Εάν η κυβέρνηση, όπως ήλπιζα ότι θα κάνει, είχε το θάρρος να πάρει τώρα τα μέτρα αμέσως, έτσι ώστε να φάνει ότι περιορίζει το πρόβλημα , θα έλεγα ότι βεβαίως υπάρχει προοπτική.

Αλλά αυτό που έκανε με το προσχέδιο μου θυμίζει την ήπια προσαρμογή του κ. Καραμανλή. Περιορίζει το έλλειμμα κατά 12%. Λέει ότι τον πρώτο χρόνο της θητείας μου θα το περιορίσω κατά 3%. Και επειδή μια κυβέρνηση στον πρώτο της χρόνο μπορεί να κάνει περισσότερα απ’ ότι στον τελευταίο της, καταλαβαίνεται που πάμε!

Φ. Σαχινίδης: Πρωτοβουλία για τον υπερχρεωμένο καταναλωτή

Συνέντευξη του γραμματέα του Τομέα Ανάπτυξης και βουλευτή Λάρισας του ΠΑΣΟΚ, στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Λάρισας και το Β. Ραούλη.

 

Με αφορμή την ολοκλήρωση της διαβούλευσης στο ΠΑΣΟΚ για το νόμο για την προστασία των υπερχρεωμένων καταναλωτών, ο κ. Φ. Σαχινίδης μιλά για το περιεχόμενο αλλά και το στόχο της νομοθετικής πρωτοβουλίας του κόμματος .

 

Ερ: Φαντάζομαι θα πρέπει να νοιώθετε ικανοποίηση από την εξέλιξη.

 

Απ: Νοιώθω ιδιαίτερα ικανοποιημένος από τη διαδικασία που ακολουθήθηκε. Ήτανε πραγματικά μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία κάτι που αναγνώρισαν όλοι οι φορείς που συμμετείχαν στη δημόσια διαβούλευση. Είναι μια πρόταση νόμου για την οποία εργάστηκαν από κοινού οι τομείς ανάπτυξης, δικαιοσύνης και οικονομικών. Στόχος μας είναι να προστατέψουμε τον υπερχρεωμένο καταναλωτή από τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται , όταν αδυνατεί πλέον να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στους πιστωτές .

 

Ερ: Επειδή όταν μιλάμε για διαβούλευση, αυτό σημαίνει συμμετοχή και προτάσεις από εκπροσώπους φορέων να δούμε κατ’ αρχήν ποιοι συμμετείχαν;

 

Απ: Συμμετείχαν εκπρόσωποι σχεδόν όλων των γνωστών οργανώσεων προστασίας του καταναλωτή (ΕΠΟΙΖΩ, ΙΝΚΑ κτλ), εκπρόσωποι του δικαστικού κλάδου, η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, η ΟΚΕ, η ΓΣΕΕ, στην ουσία όλοι οι φορείς της χώρας και νομίζω ότι αυτό από μόνο του λέει πολλά. Ένα επίσης σημαντικό στοιχείο είναι ότι κανένας δεν έφερε αντίρρηση στην πρωτοβουλία αυτή του ΠΑΣΟΚ. Όλοι οι φορείς που συμμετείχαν στη δημόσια διαβούλευση επεσήμαναν ότι υπάρχει ένα νομικό κενό και γι αυτό είναι σημαντική αυτή η πρωτοβουλία. Εμείς από τον Απρίλιο είχαμε έτοιμη μια πρόταση νόμου την οποία κοινοποιήσαμε σε όλους τους κοινωνικούς εταίρους προκειμένου να την σχολιάσουν. Στόχος της διαβούλευσης να ενσωματώσουμε τα όποια σχόλια και παρατηρήσεις ώστε το σχέδιο που θα έρθει σαν πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή να είναι ένα άρτιο νομικά κείμενο, για να μπορέσει να δώσει λύση σε ένα σύνθετο κοινωνικό πρόβλημα των ημερών μας.

 

Ερ:Να ξεκαθαρίσουμε αν υπάρχουν πραγματικά λύσεις στο συγκεκριμένο πρόβλημα ή απλά συζητάμε για αυτό;

 

Απ: Βεβαίως. Πρώτα απ’ όλα να επισημάνω ότι στην Ελλάδα είχαμε ένα νομικό κενό. Σε όλες τις χώρες του κόσμου (ΗΠΑ, Φινλανδία, Γαλλία κτλ) υπάρχουν σχετικοί νόμοι που λειτουργούν εδώ και 10 τουλάχιστον χρόνια και έχουν σαν θέμα τη βοήθεια στον υπερχρεωμένο καταναλωτή. Στην Ελλάδα δεν υπήρχε ανάγκη μέχρι και στις αρχές του 2000 γιατί μέχρι τότε είχαμε πολύ περιορισμένη πρόσβαση σε δανεισμό και ιδιαίτερα στον τραπεζικό. Από το 2001 και μετά η απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος αλλά και οι επιθετικές πολιτικές των τραπεζών, είχαν σαν αποτέλεσμα  ένα σημαντικό κομμάτι των συμπολιτών μας να βρεθεί χρεωμένο με χρέη που δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί. Μεσολαβεί η κρίση και η αύξηση των επιτοκίων και πολλά νοικοκυριά αν δεν έχουν ήδη καταρρεύσει βρίσκονται οριακά. Μέχρι τώρα η ελληνική νομοθεσία διασφάλιζε μόνο την εμπορική επιχείρηση που βρισκόταν σε κίνδυνο πτώχευσης, δεν διασφάλιζε όμως τον ιδιώτη. Αυτό το νομικό κενό ερχόμαστε να καλύψουμε με την πρόταση νόμου που θα καταθέσουμε.

 

Ερ:Να δούμε τι περιλαμβάνει η πρότασή σας;

 

Απ: Ουσιαστικά αυτός ο οποίος εντάσσεται στο νόμο είναι οποιοσδήποτε καταναλωτής εκτός από αυτόν που έχει χρέη από εμπορικές δραστηριότητες. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό . Πρόκειται για δάνεια ενός ιδιώτη, ενός οικογενειάρχη. Θα πρέπει να προσφύγει σε μια δικαστική αρχή καταθέτοντας μια αίτηση. Ένα θέμα είναι ποιο είναι το αρμόδιο δικαστήριο που θα χειριστεί αυτά τα ζητήματα. Οι προτάσεις που έγιναν είναι μεταξύ του ειρηνοδικείου και του μονομελούς Πρωτοδικείου. Στόχος είναι να περιορίσουμε και τα δικαστικά έξοδα σε αυτή την περίπτωση. Γιατί αν έχει αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεων του πόσο δύσκολο θα είναι να ξοδέψει χρήματα σε δικαστήρια. Για αυτό προτείνουμε έναν εξωδικαστικό συμβιβασμό πριν τα δικαστήρια, όπου οι πιστωτές του προσπαθούν να κάνουν έναν διακανονισμό για να δουν αν μπορούν να τον απαλλάξουν από ένα μέρος των χρεών και να συμφωνήσουν τον τρόπο αποπληρωμής των υπολοίπων.  Αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει το δικαστήριο να πάρει αποφάσεις στη βάση και κάποιων άλλων ρυθμίσεων που θα αποφασίσουμε, γιατί θα πρέπει να προστατεύσουμε και το νόμο. Δεν είναι στόχος μας να δώσουμε κίνητρα σε κάποιους να δανείζονται άσκοπα αλλά να προστατέψουμε πολίτες που βρέθηκαν σε κάποια δύσκολη στιγμή, δανείστηκαν και δεν μπορούν να αποπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους με βάση το εισόδημά τους.

 

Ερ: Και εδώ πως μπορείτε να ξεχωρίσετε αυτόν που πραγματικά έχει πρόβλημα από τον «απατεώνα»;

 

Απ: Αυτό είναι το σημαντικό και κυριάρχησε και στη διαβούλευση. Είπανε κάποιοι αν ένας πάει και πάρει ένα πανάκριβο αυτοκίνητο θα φταίμε εμείς αν αυτός δεν μπορεί να ξεπληρώσει τα χρέη του; Οι ρυθμίσεις του νόμου περιλαμβάνουν ασφαλιστικές δικλίδες, όπως για παράδειγμα η κατάθεση των συνολικών περιουσιακών στοιχείων του ατόμου αυτού, στη βάση των οποίων θα κριθεί αν μπορεί να ενταχθεί στις προβλέψεις του νόμου. Στόχος μας ξαναλέω είναι να προστατεύσουμε αυτούς που πραγματικά έχουνε ανάγκη. Θέλω επίσης να τονίσω ότι το νομοσχέδιο αυτό θα οδηγήσει και σε εξορθολογισμό της συμπεριφοράς των τραπεζών κυρίως σε ότι αφορά τον άκρατο και χωρίς έλεγχο δανεισμό από την πλευρά τους. 

Βλέπετε ότι το ΠΑΣΟΚ σε αντίθεση με την Κυβέρνηση που ασχολείται μόνο με το πώς θα προστατεύσει την Τράπεζα, παίρνει μια σημαντική πρωτοβουλία για να στηρίξει αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη. Και δεν είναι η πρώτη μας πρωτοβουλία. Είχαμε καταθέσει πρόταση νόμου για την προστασία των δανειοληπτών από τις εισπρακτικές εταιρείες ή  από τραπεζικές συμβάσεις .

Με αυτή την πρωτοβουλία, ανεξάρτητα με το αν θα γίνει δεχτή ή όχι , επισημαίνουμε ότι όλοι οι κοινωνικοί φορείς και η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, αναγνώρισαν το νομικό κενό και το ότι πρέπει να καλυφθεί.