6 χρόνια χωρίς τον Γιώργο…

«Βασίλη, ο Γιώργος έφυγε»… ήταν τα λόγια της Σοφίας στο τηλέφωνο εκείνη τη μέρα.
31 Μαΐου 2016…
Σπάνιος ΑΝΘΡΩΠΟΣ ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος.

Ακούραστος εργάτης για το ΠΑΣΟΚ, μαχητής για τις ιδέες του και τις αξίες με τις οποίες γαλουχήθηκε. Ντόμπρος, καθαρός και αποφασιστικός. Αλλά και τόσο ευαίσθητος, τόσο συμπονετικός, τόσο κοντά στους φίλους του!
6 χρόνια μετά, ακόμα περιμένω στις 8 το πρωί, να χτυπήσει το τηλέφωνο και να ακούσω εκείνο το «Σουσλώφ, άκου να σου πω…»
Είναι από αυτές τις απουσίες που δεν αποδέχεσαι, όσο παράλογο και αν ακούγεται…
Είναι από αυτές τις απώλειες που παίρνουν μαζί τους και ένα κομμάτι του δικού σου εαυτού, σαν απόδειξη μιας αληθινής φιλίας, που ξεπερνούσε το «πολιτικό» και την όποια κοινή πορεία τα τελευταία χρόνια.

Ο Γιώργος λείπει. Σαν άνθρωπος, σα φίλος, σαν πολιτικός…😞

Οχρίδα. Μια απίστευτη καλοκαιρινή εμπειρία!

Είναι συνηθισμένο φαινόμενο να αγνοούμε ομορφιές που βρίσκονται κυριολεκτικά δίπλα μας, είτε λόγω προκατάληψης είτε λόγω μιας λανθασμένης εικόνας που έχουν δημιουργήσει στο μυαλό μας, άλλα θέματα.

Εντάξει όταν θα σου πούνε για τουρισμό στην Αλβανία ή στη Βόρεια Μακεδονία λογικό είναι να μην πετάξεις από τη χαρά σου ή για να είμαι ειλικρινής να αντιμετωπίσεις με επιφυλακτικότητα την πρόταση.

Έλα μου όμως που στην περίπτωση της Οχρίδας, μιλάμε για κάτι απίστευτα όμορφο, ίσως και εξωπραγματικό σε κάποιες περιπτώσεις, που περιλαμβάνει ότι ακριβώς θα ζητούσες από ένα πλούσιο τουριστικό πακέτο! Αξιοθέατα, εμπειρίες, φυσική ομορφιά, γεύσεις, ιστορία, διασκέδαση, εξαιρετικό φαγητό, ψώνια… Και όλα αυτά σε οικονομική τιμή, σημαντικό στοιχείο για την εποχή μας! Σας φαίνεται υπερβολικό;

Πάμε να δούμε λοιπόν!

Την πρώτη φορά βρεθήκαμε στην Οχρίδα για δύο βράδια 28η Οκτωβρίου. Μια μικρή απόδραση ψάχναμε, που να φτάνεται με το αυτοκίνητο γρήγορα. Έτσι τη γνωρίσαμε και η αλήθεια είναι ότι την αγαπήσαμε.

Τη δεύτερη φορά αποφασίσαμε να περάσουμε Χριστούγεννα εκεί. Βρέθηκα με τους γιούς μου και το απολαύσαμε δεόντως, αν και το κρύο ήταν κάτι παραπάνω από τσουχτερό!

Την τρίτη φορά η απόφαση ήταν λίγο τρελή! Δεκαπενταύγουστο εκεί;

Η εμμονή μας δικαίωσε, οδηγώντας μας στο να ζήσουμε μια μοναδική καλοκαιρινή εμπειρία, ανακαλύπτοντας την άλλη , πολύ πιο φωτεινή πλευρά της λίμνης, που σου προσφέρει απλόχερα ότι χρειάζεσαι για τις διακοπές σου. Μια εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτή που είχαμε συναντήσει τις προηγούμενες φορές, με άλλο κόσμο, άλλη ζεστασιά. Με τη λίμνη να μετατρέπεται σε μια μεγάλη θάλασσα, με πλοιάρια και βάρκες, με πλαζ και ξαπλώστρες, με beach bar πολύ προσεγμένα, με cocktails και φαγητά εξαιρετικά και κυρίως με ένα μοναδικό πάντρεμα του χρώματος του ουρανού με αυτό των νερών μιας ήρεμης τεράστιας λίμνης, που σε κάνει να θέλεις να καθίσεις και να χαζεύεις τα παιχνιδίσματα αυτών των χρωμάτων ολόκληρη τη μέρα!

Η Οχρίδα είναι κάθε εποχή διαφορετική, αλλά αν μου ζητήσετε να επιλέξω, χωρίς κανένα ενδοιασμό θα σας προτείνω καλοκαίρι. Τους λόγους θα τους καταλάβετε στη συνέχεια, αν έχετε την υπομονή να διαβάσετε τα γραφόμενα μου!

Ξεκαθαρίζω από την αρχή, ότι όταν ταξιδεύετε θα πρέπει να αφήσετε κατά μέρος την επιφυλακτικότητα που δημιουργούν τα πολιτικά δεδομένα και οι ιστορικές μας διαφορές με το κρατίδιο των Σκοπίων (Βόρεια Μακεδονία). Αφήστε πίσω και πιθανές φοβίες που έχουν καλλιεργηθεί αυτά τα χρόνια. Θα συναντήσετε ανθρώπους φιλικούς, χαμογελαστούς που θα μιλήσουν με αγάπη για την Ελλάδα και τους Έλληνες και αν φτάσει η κουβέντα στα γνωστά θέματα, θα το ξεπεράσουν με ευγένεια – οφείλω να ομολογήσω – κερνώντας σας μια ρακί! Νοιώσαμε απόλυτα ασφαλείς σε όλη τη διαμονή μας, σε όλες τις συναλλαγές μας, σε όλες τις συναναστροφές μας.

Το δεύτερο που θέλω να ξεκαθαρίσω είναι ότι τίποτα από ότι διαβάσετε δεν θα απολαύσετε αν αποφασίσετε να κάνετε το ταξίδι ακολουθώντας κάποιο τουριστικό γραφείο. Το πρόγραμμα με αυτό τον τρόπο είναι πολύ περιορισμένο, η διαμονή είναι σε συγκεκριμένη περιοχή που καμία σχέση δεν έχει με τα όσα μπορείτε να ζήσετε μόνοι σας και γενικά θα σας περιορίσει σε απόλυτο βαθμό την κίνησή σας.

Η διαδρομή από Λάρισα μέχρι Οχρίδα είναι 296 χλμ. Εκ των οποίων τα 211 χλμ μέχρι το Τελωνείο της Νίκης (σε ελληνικό έδαφος δηλαδή). Οδηγείτε από τον δρόμο προς Ελασσόνα και Κοζάνη, φτάνετε έξω από τη Φλώρινα και στρίβετε για το τελωνείο της Νίκης, από όπου θα περάσετε στη Βόρεια Μακεδονία. Απαραίτητες αστυνομικές ταυτότητες ή διαβατήρια, τα σχετικά πιστοποιητικά για covid (δεν ξέρω τι θα ισχύει την περίοδο που θα αποφασίσετε να πάτε, οπότε καλό είναι να ρωτήσετε σχετικά στο τελωνείο – τηλ. 2385045559) και βεβαίως η πράσινη κάρτα για το αυτοκίνητό σας.

Συνοπτικές οι διαδικασίες συνήθως εκεί, αν και πάντα θα συναντήσετε κίνηση, καθώς μεγάλος αριθμός κατοίκων της περιοχής μετακινείται σχεδόν καθημερινά στη γειτονική μας χώρα για ψώνια, καύσιμα κτ.λ. Κάνετε μια στάση και στο duty free (καλές προσφορές σε αλκοολούχα και κολόνιες. Για τσιγάρα προσέξτε γιατί στην επιστροφή σας υπάρχει ο σχετικός έλεγχος).

Σε 10 λεπτά είστε στα Μπίτολα (Μοναστήρι) – αξίζει ένα Σ/Κ εκεί – και ακολουθώντας μία πανέμορφη διαδρομή, σε πολύ καλό και σχετικά καινούργιο δρόμο, θα φθάσετε εύκολα στην Οχρίδα. Προσοχή μόνο στην σήμανση του δρόμου και ιδιαίτερα στα όρια ταχύτητας, αν δεν θέλετε να σας σταματήσει η “Τροχαία” της χώρας. Η δοκιμασμένη μέθοδος αποφυγής τέτοιων περιστατικών, με απόλυτη επιτυχία, είναι να βρίσκεστε μονίμως πίσω από αυτοκίνητο με Σκοπιανές πινακίδες. No problem!

Φθάνοντας στην πόλη της Οχρίδας ακολουθείτε τις ταμπέλες (ή το gps) που οδηγούν στο μοναστήρι του Οσίου Ναούμ (Sveti Naum) , αναλυτικότερα παρακάτω, βγαίνετε από την πόλη και βρίσκεστε σε μια παραλίμνια διαδρομή με μικρά ξενοδοχεία, νοικιαζόμενα σπίτια, beach bar, παραλίες, ομπρέλες θαλάσσης, γιατί εκεί αξίζει να βρεθείτε το καλοκαίρι.

Επιλογές πολλές!

Αν θα πρέπει να σας προτείνω κάτι, ανεπιφύλακτα σας λέω: Villa Mina!

Η περιοχή που βρίσκεται είναι το Lagadin (αναζητείστε το στο booking) και δείτε το ΕΔΩ

Σχετικά πιο ακριβό από το μέσο όρο της περιοχής αλλά απλά τέλειο! Καθαρό, με την πισίνα του, από την οποία απολαμβάνετε τη θέα της λίμνης, φοβερό πρωινό και εξυπηρέτηση 24 ώρες. Φιλικότατος ιδιοκτήτης που παρεμπιπτόντως φτιάχνει δικό του ρακί, με γεύση κεράσι που αξίζει να το δοκιμάσετε. Με 80 ευρώ έχετε ολόκληρο το πακέτο που θα θέλατε… Αν θέλετε κάτι πιο απλό, θα βρείτε επιλογές από 30€!

Στα 20 μέτρα από το ξενοδοχείο θα βρείτε , απλά κατεβαίνοντας στη λίμνη, το beach bar και στα δεξιά του την παραλία του lagadin, γιατί το μπάνιο στη λίμνη το καλοκαίρι είναι πραγματική απόλαυση. Τα νερά είναι κατακάθαρα, μην τα φοβηθείτε απλά δοκιμάστε μια εμπειρία που θα σας μείνει αξέχαστη… (Εντάξει δεν είναι παραλία της Μήλου ή του Αιγαίου, αλλά δεν θα σας χαλάσει καθόλου)…

Πεινάσατε;

200 μέτρα δεξιά όπως κατεβαίνετε από το ξενοδοχείο στη λίμνη, θα γνωρίσετε μια μοναδική γαστρονομική εμπειρία. Έχοντας γυρίσει τα Βαλκάνια, θα σας πω ότι για μένα τουλάχιστον, είναι το καλύτερο εστιατόριο που έχω επισκεφτεί. Φοβερό φαγητό, τέλεια εξυπηρέτηση, καθαριότητα σε απόλυτο βαθμό και τιμές Βόρειας Μακεδονίας. Όταν έρθει ο λογαριασμός θα απορείτε και θα πιστεύετε ότι έγινε κάποιο λάθος. 15 ευρώ δύο άτομα, πλήρες γεύμα και ποτά; Dva Bizera! Ξενοδοχείο 4 αστέρων (μπορείτε να το επιλέξετε και για διαμονή) και εστιατόριο 15 αστέρων!!! ΕΔΩ

Φθάσατε λοιπόν, εγκατασταθήκατε, φάγατε…ώρα για ξεκούραση.

Απολαύστε το απόγευμα το μπάνιο σας στη λίμνη ή την πισίνα, χαλαρώστε και περιμένετε τη στιγμή που ο ήλιος θα δύσει και το χρώμα του καλοκαιρινού ουρανού θα ενωθεί με αυτό των νερών της λίμνης. Είναι η ώρα της απόλυτης χαλάρωσης, του “αδειάσματος”, που σου δημιουργεί και όχι τυχαία , την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε κάποιο νησί, αγναντεύοντας τη θάλασσα.

Ευκαιρία για κάποιες χρήσιμες πληροφορίες:

Η Λίμνη της Οχρίδας είναι μια από τις βαθύτερες (294 μ.) και αρχαιότερες λίμνες της Ευρώπης, με μοναδικό υδατικό οικοσύστημα, το οποίο περιλαμβάνει περισσότερα από 200 ενδημικά είδη. Λόγω της σημασίας της, η λίμνη χαρακτηρίστηκε από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς το 1979. Υπάρχουν τρεις πόλεις στις ακτές της λίμνης: η Οχρίδα και η Στρούγκα στην πλευρά της Βόρειας Μακεδονίας και το Πόγραδετς στην Αλβανία (που τελευταία αναπτύσσεται αρκετά τουριστικά) και ο τουρισμός – που κατέρρευσε μετά τη γιουγκοσλαβική κρίση – αποτελεί το κύριο κομμάτι της τοπικής οικονομίας. Τα νερά της είναι κατακάθαρα και διαυγή μέχρι και βάθους 20 μέτρων και πρέπει να απολαύσετε το μπάνιο σας εκεί όσο ακόμα η αστικοποίηση της περιοχής δεν την τραυματίζει σοβαρά.

Νόμισμα είναι το δικό τους δηνάριο με αναλογία 1€ = 61,5 δηνάρια.

Οι τιμές είναι πραγματικά φθηνές. Για να είμαι ειλικρινής ήταν ( γιατί τελευταία φορά που βρέθηκα εκεί ήταν το καλοκαίρι του 2019) αν και από ότι έχω μάθει δεν έχουν αλλάξει τα πράγματα. Το ποτό στα 2 €, καφές όχι πάνω από 1€, πλήρες φαγητό με 6-7 € το άτομο (να κοιτάτε και να ζητάτε πάντοτε καταλόγους), μπορείτε να πληρώσετε με κάρτα παντού, ενώ εύκολα θα συνεννοηθείτε με λίγα αγγλικά αν και πολλοί ξέρουν τα βασικά ελληνικά.

Για ταξί – θα τα πούμε και παρακάτω – πάντοτε ρωτήστε την τιμή πριν ανεβείτε. Από το Villa Mina μέχρι την πόλη της Οχρίδας, για μια απόσταση περίπου 7 χλμ θα πληρώσετε το πολύ 300 δηνάρια (5€). Οπότε δεν ανησυχείτε ούτε για το πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης, ούτε για το αν θα πιείτε και πως θα γυρίσετε στο ξενοδοχείο, ούτε αν θα σας σταματήσει η τοπική τροχαία για έλεγχο. Προσέξτε πάντως γιατί το καλοκαίρι οι έλεγχοι για αλκοτέστ είναι καθημερινοί!

Το φαγητό θα σας αρέσει και όπως ισχύει παντού και πάντοτε, αποφύγετε τα πολύ τουριστικά εστιατόρια (Κανόνας διαχρονικός). Θα βρείτε τα πάντα από τοπική – τυπική βαλκανική κουζίνα-, ιταλική και διεθνή, ενώ υπάρχουν πραγματικά αξιόλογα εστιατόρια για να φάτε και να περάσετε καταπληκτικά… (Θα προτείνω παρακάτω)

Σπεσιαλιτέ τους η πέστροφα της λίμνης και η σχετική ψαρόσουπα. Προσωπικά κόλλησα με το γεμιστό ψαρονέφρι με μπλε τυρί. Τι ψαρόσουπα τι ψαρονέφρι… Δοκιμάστε το μπουρέκι τους με σπανάκι ή τυρί ή κιμά… Προσεγμένα και μόλις 0,80€ μια κομματάρα! Το makalo για ορεκτικό με γιαούρτι και σκόρδο (κάτι σαν τζατζίκι δηλαδή). Ειδική αναφορά στα κρασιά τους τα οποία είναι πραγματικά πολύ καλά: Τα κρασιά των Σκοπίων παίζουν πάντα δυνατά στα βραβεία και αρκετές φορές λαμβάνουν και trophies. Η βιομηχανία κρασιού στη χώρα έχει ενδιαφέρον.

Tamjanika και Vranec τοπικά και εξαιρετικά κρασιά, ενώ το ρακί πάει και έρχεται καθώς ας μην ξεχνάμε ότι εδώ είναι … Βαλκάνια!

BayofBones και Μοναστήρι του Οσίου Ναούμ…

Μόνο μπάνιο και χαλάρωση; Πάμε και μια βόλτα, ανακαλύπτοντας τη διαδρομή που οδηγεί από το Lagadin στα σύνορα της Αλβανίας… Δίπλα στη Λίμν,η μια εξαιρετική διαδρομή με εκπλήξεις και όμορφα μέρη… Από το Villa Mina η διαδρομή μέχρι το Μοναστήρι του Οσίου Ναούμ είναι 20 χλμ (και άλλα τόσα να γυρίσεις) και θα χρειαστείτε περίπου 30 λεπτά.

Συναντάτε αρχικά το Πεστάνι, ένα μικρό χωριό των 1300 κατοίκων, που σφύζει το καλοκαίρι από ζωή (εξαιρετικά παραθαλάσσια μαγαζάκια για φαγητό) και στη συνέχεια οπωσδήποτε στάση στον κόλπο των Οστών… Bay of Bones και το “Μουσείο του νερού”.

Λίγο πριν, να έχετε το νου σας, καθώς θα περάσετε από μια από τις καλύτερες παραλίες της Λίμνης, την Beach Gradishte 3 (Jungle beach). Πολύ ωραίο σκηνικό, καθαρά νερά, μουσική reggae και καφεδάκι. That’s life!

Bay of Bones αμέσως μετά… Μια αυθεντική ανακατασκευή του οικισμού παλαιολιθικών κατοικιών, ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς στην Οχρίδα .

Χρονολογείται μεταξύ 1200 και 700 π.Χ., ο αρχικός προϊστορικός οικισμός καταλάμβανε 8500 τετραγωνικά μέτρα. Η λίμνη της Οχρίδας, αρκετά ρηχή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, επέτρεψε την ανέγερση μιας τεράστιας ξύλινης κατασκευής πάνω από το νερό, που θεωρείται από πολλούς ως ένας από τους μεγαλύτερους προϊστορικούς οικισμούς.

Η αρχαιολογική έρευνα πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1997 και 2005, κατά την οποία ανακαλύφθηκε μεγάλος αριθμός ανασκαμμένων υπολειμμάτων.

Τα ευρήματα υποδεικνύουν έναν τεράστιο οικισμό, που υποστηρίζεται από 10.000 ξύλινους σωρούς, καθένας αγκυρωμένος στον πυθμένα της λίμνης. Οι ειδικοί τοποθετούν τον οικισμό στο τέλος της Εποχής του Χαλκού και στην αρχή της Εποχής του Σιδήρου, καθιστώντας τον ουσιαστικά ηλικίας άνω των 3000 ετών. Το όνομα Bay of Bones , αν και επινοήθηκε για να ακούγεται ελκυστικό, είναι στην πραγματικότητα αρκετά ακριβές. Ο χώρος της ανασκαφής παρείχε μια σειρά από ευρήματα, μεταξύ των οποίων ήταν άφθονα υπολείμματα ζώων και κατακερματισμένα αλλά καλά διατηρημένα αγγεία.

Ο οικισμός αριθμεί 24 αντίγραφα προϊστορικών σπιτιών, που αφηγούνται την καθημερινότητα των προϊστορικών ανθρώπων που ζούσαν στην κοινότητα.

Επισκεφθείτε το και απολαύστε το σκηνικό πληρώνοντας για είσοδο 100 δηνάρια (1,5€)…

Από εκεί διανύετε άλλα 14 χλμ και φθάνετε στο Μοναστήρι του Οσίου Ναούμ, ακριβώς δίπλα στα σύνορα με την Αλβανία.

Η Μονή είναι χτισμένη σε μικρό ύψωμα, έχει κι ένα ξενοδοχείο για όποιον θέλει να μείνει εδώ, και την κεντρική εκκλησία στο κέντρο μεγάλου προαύλιου. Ο ναός, χτισμένος γύρω στο 900, με εκπληκτικές ελληνικές τοιχογραφίες της εποχής με αχνά χρώματα και έχει κι ένα δίπλα χώρο με το μνήμα του Οσίου Ναούμ. Ο ίδιος υπήρξε μαθητής των Κυρίλλου, Μεθόδιου και Κλήμη που αγωνίστηκαν για τη διάδοση της χριστιανικής πίστης στα Βαλκάνια.

Εγώ μένω εντυπωσιασμένος από δύο πράγματα! Το πρώτο είναι η οργιώδης ομορφιά της φύσης, που τα λόγια δεν μπορούν να την περιγράψουν και το δεύτερο είναι η τουριστική έξαρση που επικρατεί! Όχι άδικα πάντως…

Θα μπορούσα να γράφω για ώρες αλλά θα σας αφήσω να το ζήσετε όταν το επισκεφθείτε. Φροντίστε να είναι άνοιξη ή καλοκαίρι γιατί το χειμώνα κατά 90% θα βρείτε το δρόμο αποκλεισμένο από παγετό ή χιόνια και δεν θα μπορέσετε να απολαύσετε τη φύση.

Εδώ βρίσκονται οι φυσικές πηγές που τροφοδοτούν τη λίμνη της Οχρίδας (ποταμός Drim), συνδέονται με τα νερά της Λίμνης Πρέσπα, φιλτράρονται μέσα από στρώματα βράχων και αναβλύζουν ξανά στην περιοχή . Είναι κατακάθαρα (μπορείτε να πιείτε).

Με ένα εισιτήριο των 5 ευρώ θα κάνετε με τη βάρκα τη βόλτα διάρκειας 45 λεπτών, που είναι πραγματικά εντυπωσιακή, φθάνοντας μέχρι το σημείο που αναβλύζουν οι πηγές! Όλα τα λεφτά η βαρκάδα, η παραλία μετά και το δεύτερο Cuba Libre, το πιο γνωστό beach bar της Λίμνης, με τις ξύλινες κατασκευές να φθάνουν μέσα στα νερά…

Τουριστικό Tip:

Αν θέλετε να συνδυάσετε την επίσκεψη στο Μοναστήρι με μια “κρουαζιέρα” στη Λίμνη δεν έχετε παρά να κατεβείτε στην Οχρίδα, στο Λιμάνι και να μπείτε σε κάποιο από τα πλοιάρια που κάνουν καθημερινά αυτό… Με 10 € το άτομο, θα πάτε μέσω λίμνης στο Μοναστήρι του Οσίου Ναούμ, θα δείτε τις όχθες της Λίμνης αλλά κυρίως θα έχετε μια πανοραμική εικόνα της Οχρίδας, από τη λίμνη που είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα! Σε πολλές περιπτώσεις η “κρουαζιέρα” συνδυάζεται και με στάση σε κάποια από τις παραλίες και αν θέλετε να βουτήξετε… Κλείστε το εισιτήριο από το προηγούμενο βράδυ και επιλέξτε καλύτερα απογευματινό δρομολόγιο (καλοκαίρι είναι , ο ήλιος είναι ενοχλητικός!)

Αυτό που αξίζει πραγματικά είναι η πανοραμική εικόνα της παλιάς πόλης της Οχρίδας και της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη του Κανέο του πιο πολυφωτογραφημένου αξιοθεάτου της Οχρίδας σύμφωνα με τους ειδικούς. Θα δείτε και το πρώην εξοχικό (ένα από τα πολλά του Τίτο) Vila Biljana , περιουσία σήμερα του κράτους της Βόρειας Μακεδονίας και το οποίο έχει – λογικό είναι – φοβερή θέα προς την παλιά πόλη της Οχρίδας.

Στη μετα-Γιουγκοσλαβική εποχή, η Vila Biljana άρχισε να χρησιμοποιείται από πολιτικούς της χώρας. Σήμερα, η βίλα ανήκει στην κυβέρνηση της Βόρειας Μακεδονίας, της οποίας οι πολιτικοί τη χρησιμοποιούν ως προσωπική τους καλοκαιρινή βίλα (ενώ χρησιμοποιείται επίσης για να φιλοξενήσει αξιωματούχους και διπλωματικούς απεσταλμένους). Δεδομένου ότι η βίλα φιλοξενεί κυβερνητικούς πολιτικούς “υψηλού επιπέδου”, η πρόσβαση είναι αυστηρά απαγορευμένη για το κοινό.

Να κάνω μια μικρή παρένθεση: Είναι γνωστό ότι ο Τίτο είχε ακριβά γούστα! Στη διάρκεια της θητείας του σαν πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, απέκτησε 34 εξοχικές κατοικίες , στα ωραιότερα μέρη της χώρας του! Κάστρα, κυνηγετικές κατοικίες, παραθαλάσσια αρχοντικά, πολυτελή παλάτια… Πολλά χτίστηκαν από την αρχή , άλλα αποκτήθηκαν μέσω της διαδικασίας εθνικοποίησης, από τη βασιλική οικογένεια Karađorđević της Γιουγκοσλαβίας. Είπαμε σοσιαλισμός και … αυτοδιαχείριση!

Αν μη τι άλλο γυρίζετε στο ξενοδοχείο σας γεμάτοι εικόνες!

Και το βράδυ; Φυσικά Οχρίδα by night!

Γιατί το καλοκαίρι η Οχρίδα μετατρέπεται σε μια πολύβουη πόλη, με κόσμο να τριγυρνά στους δρόμους της και τα μαγαζιά της, με υπέροχα μπαράκια, club, ταβέρνες, lounge bars και σας προσφέρει τα πάντα!

Έχοντας ζήσει την πόλη και τις άλλες εποχές, μπορώ να πω με σιγουριά ότι το καλοκαίρι η Οχρίδα είναι απλά εντυπωσιακή, με πολλές επιλογές για να μην βαρεθείτε ούτε μια βραδιά.

Με 5 ευρώ στο ταξί φθάνετε στο κέντρο της πόλης, απολαμβάνετε τη βόλτα σας στον κεντρικό πεζόδρομο ( Petar Chaulev) χαζεύοντας τα μαγαζιά, στα οποία θα βρείτε σίγουρα κάτι να αγοράσετε (παρεμπιπτόντως στο τέλος του πεζόδρομου υπάρχει το Waikiki με προϊόντα στη μισή τιμή από τα ίδια στην Ελλάδα!) , πιείτε τον καφέ σας δίπλα στη λίμνη, στο Porta (η αίσθηση του νησιού κυριαρχεί!) και περπατώντας στο δρόμο δίπλα από τη λίμνη, που οδηγεί στο κάστρο του Σαμουήλ, επιλέξτε για τη συνέχεια ένα από τα πολλά μπαρ για το ποτό σας…

Lotos, Momir, NOA Lounge Bar, Liquid και φυσικά στο ένα και μοναδικό Cadmo lounge bar, με ζωντανή μουσική τα περισσότερα βράδια, με την καταπληκτική του εξέδρα στη λίμνη, όπου θα απολαύσετε υπέροχο φαγητό, καθαρό ποτό και αξέχαστα βράδια…

Τελειώσαμε;

Για πίτσα στη Leonardo, στον από πάνω δρόμο Tsar Samoil και στην πλατεία της Αγίας Σοφίας στη Via Sacra. Εκεί, στην πλατεία Αγίας Σοφίας, απέναντι από την ομώνυμη εκκλησία, θα βρείτε και την καλύτερη ταβέρνα της Οχρίδας τηνSveta Sofia

Φαγητό άλλου επιπέδου, παραδοσιακές γεύσεις, φοβερά κρεατικά , κρασιά και βιολιά να παίζουν για εσάς όλο το βράδυ. Αν δεν δοκιμάσετε … απλά θα χάσετε!

Και για after καταστάσεις εννοείται Jazz in, λίγο πιο κάτω από την Sveta Sofia, μετά τη 01.00 και προς το κέντρο το Duck Café, με jazz blues rock μουσική (Εννοείται ζωντανή μετά τη 01.00) και το Cuba Libre Night club λίγο πιο πάνω.

Από τιμές; Καλύτερες δεν γίνεται… Καφέ 1€, ρακί 1€, ποτό στα 2,5€, μπύρα 1€, φαγητό τα δύο άτομα γύρω στα 15€ (με κρασί), ενώ για μια οικογενειακή πίτσα δεν θα πληρώσετε πάνω από 5€. Αυτά πληρώναμε το καλοκαίρι του 2019 (προ κορωνοϊού), φαντάζομαι ότι οι όποιες αλλαγές θα είναι μικρές…

Αν αντέχετε ακόμη, επιστροφή με ταξί στο ξενοδοχείο, τραπεζάκι δίπλα στην πισίνα και απολαύστε το αυγουστιάτικο φεγγάρι πάνω από τη λίμνη για …όσο μένουν τα μάτια σας ανοιχτά.

Να μην ξεχάσω να σας πω ότι, είναι προτιμότερο να πληρώνετε είτε σε τοπικό νόμισμα (μπορείτε να ανταλλάξετε τα ευρώ σε κάποιο από τα ανταλλακτήρια ή σε κάποια τράπεζα) ή με κάρτα. Δέχονται ευρώ παντού αλλά η στρογγυλοποίηση γίνεται πάντοτε προς τα πάνω…

Tip για όλους:

Καλοκαίρι, λίμνη, Οχρίδα, Beach bar; Cuba libre!!!

Το απόλυτο beach bar που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κάποιο αντίστοιχο σε νησί! Καταπληκτικές εγκαταστάσεις, εξέδρα μέσα στη Λίμνη, με ομπρέλες , μεγάλες μαξιλάρες και ξαπλώστρες, ανοιχτό από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Μπορείτε να πείτε από καφέ μέχρι ποτό και να φάτε (προσεγμένη η κουζίνα του).

Το βράδυ ετοιμαστείτε για μουσικά happenings, latin καταστάσεις και ζωντανές μπάντες για ατελείωτα πάρτυ!!! 3χλμ περίπου από την πόλη της Οχρίδας, στη μέση της διαδρομής Οχρίδα – Villa Mina… Καλού κακού πριν πάτε κάντε ένα τηλέφωνο να κλείσετε τραπέζι ή ξαπλώστρα, ειδικά όταν υπάρχουν και μουσικά happenings (00389 75 357 545)

Αν δεν πάτε, δεν έχετε δει τίποτα!

Tip για τους λάτρεις του αυθεντικού:

Ακριβώς πίσω από το Porta… και το ξενοδοχείο Aleksandria, στον παραλιακό δρόμο, βρίσκεται ένα μικρό μαγαζάκι, που θυμίζει παράγκα, το Podrum Ohrid.

Καθίστε στα παλιά ξύλινα τραπεζάκια του και δοκιμάστε το φαγητό του. Παραδοσιακή τοπική κουζίνα αλλά και ψητά σχάρας. Λαχανοντολμάδες με μπέικον, φασόλια στη γάστρα, μελιτζάνες μαγειρεμένες με ντομάτες και έναν εξαιρετικό vegetarian γύρο, κάποιες προτάσεις που πρέπει να δοκιμάσετε!

Αντί επιλόγου…

Αν ψάχνετε ένα μέρος, που χωρίς να πληρώσετε μια περιουσία, θα χαλαρώσετε, θα ξεκουραστείτε, θα δείτε πράγματα, θα απολαύσετε φύση, θα φάτε εξαιρετικά και θα διασκεδάσετε, θα σας πρότεινα χωρίς κανένα ενδοιασμό, λίγες ημέρες στην Οχρίδα.

Αρκεί να πάτε με το δικό σας αυτοκίνητο, να αποφύγετε τη διαμονή στη Στρούγκα ή την πόλη της Οχρίδας , να μείνετε στην περιοχή του Lagadin και να μην φοβηθείτε να βουτήξετε στη λίμνη…

ΥΓ

Δεν αναφέρω λεπτομέρειες για την πόλη της Οχρίδας γιατί θα τα πούμε αναλυτικά κάποια άλλη φορά!

Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη

( ‘Αρθρο μου στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» της Λάρισας. Δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 17 Αυγούστου 2018)

Κατανοώ την προσπάθεια του αναπληρωτή συντονιστή γραμματέα της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας, Βασίλη Ζωγράφου, να υπερασπιστεί την κυβερνητική πολιτική και να εμφανιστεί «βασιλικότερος του Βασιλέως».

Δικαίωμα του. Αυτός ξέρει.

Το να προσπαθεί όμως να το κάνει με ανακρίβειες και πολιτικές υπερβάσεις της λογικής, ξεπερνά τα όρια του θεμιτού και μετατρέπεται σε φτηνή προπαγάνδα παλαιάς κοπής.

Η με πολύ κόπο προσπάθειά του να ταυτίσει τις επιλογές του προέδρου της ΝΔ με αυτές της προέδρου του ΚΙΝΑΛ, τον εκθέτει καθώς τον φέρνει σε σύγκρουση με την πραγματικότητα.

Όντως ξεχειλίζει η  αγανάκτηση κάθε νοήμονα πολίτη από την προσπάθεια να μεταφερθούν αλλού οι ευθύνες για την επιχειρησιακή τραγωδία που οδήγησε στην ανθρώπινη τραγωδία στην Ανατολική Αττική.

Ξεχειλίζει από υποκρισία και αναλγησία να μιλά για «κύριους υπεύθυνους» και να δείχνει οπουδήποτε αλλού εκτός από τους υπεύθυνους να οργανώσουν, να εφαρμόσουν και να υλοποιήσουν στοιχειώδεις αρχές πολιτικής προστασίας.

Ξεχειλίζει από υποκρισία το να σιωπά μπροστά στα κακόγουστα επικοινωνιακά σόου της Κυβέρνησης την ώρα της καταστροφής.

Ξεχειλίζει από υποκρισία η «ανακάλυψη» των αυθαιρέτων σήμερα, όταν πριν από λίγους μήνες η δική του Κυβέρνηση, προχωρούσε σε νέα ρύθμιση για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων και δικά τους κορυφαία στελέχη ζητούσαν την αναστολή κατεδαφίσεων αυθαιρέτων κτισμάτων. Ας ρωτήσει τους κ.κ. Βούτση, Κουρουμπλή, Πάντζα… Αυτοί ξέρουν καλύτερα!

Βρήκε τους υπεύθυνους και χάθηκε αυτός και το κόμμα του στην ανευθυνότητα που δημιουργούν οι ισχυρές δόσεις αυταπάτης και μυθευμάτων με τα οποία κυβέρνησαν τα τελευταία 3,5 χρόνια.

Ενοχλήθηκε γράφει, γιατί η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ μίλησε για ψευδεπίγραφη “Αριστερά”.

Στ’ αλήθεια για ποια “Αριστερά” μιλάει;

Την “Αριστερά”  που πορεύεται μαζί με τον Καμμένο σε κοινούς δρόμους;

Την “Αριστερά”  των πειραμάτων Βαρουφάκη που κόστισαν 180 δις στη χώρα;

Την “Αριστερά”  του μνημονίου με 18,5 δις φορολογικά μέτρα;

Την “Αριστερά”  της ελαστικής μορφής εργασιακών σχέσεων;

Την “Αριστερά”  της μονιμοποίησης του ΕΝΦΙΑ, της υποθήκης για 99 χρόνια της δημόσιας περιουσίας, της μείωσης μισθών και συντάξεων, της κατάργησης του ΕΚΑΣ;

Ποια αλήθεια εννοεί και τι σχέση μπορεί να έχουν άνθρωποι, πολιτικά μεταλλαγμένοι από την εξουσία, των οποίων οι επιλογές βρίσκονται σε πλήρη σύγκρουση με τα συμφέροντα της κοινωνίας, με την προοδευτική παράταξη;

Πριν απαντήσει κάποιος στο «επικό» ερώτημα του αναπληρωτή γραμματέα της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας, με την πρόοδο ή την συντήρηση, ας απαντήσει ο ίδιος στο πιο απλοϊκό :

Πιστεύει στ’ αλήθεια ότι η ασκούμενη κυβερνητική πολιτική κατατάσσει τα κόμματα που την ασκούν στο προοδευτικό χώρο;

Γιατί ή το «Πρόγραμμα Θεσ/νικης» θα είναι «προοδευτικό» ή τα μέτρα της Κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου. Αυτά δεν ταυτίζονται. Βρίσκονται σε διαμετρικά αντίθετες θέσεις.

 

Γιατί αν «προοδευτικό» το 2018 είναι αυτό που ταυτίζεται κυβερνητικά με τη λαϊκίστικη δεξιά (και τις ακροδεξιές περικοκλάδες της), ευχαριστούμε …αλλά δεν θα πάρουμε…

Γιατί αν προοδευτικό σημαίνει να διαγράφεις κάθε προεκλογική σου εξαγγελία και να υλοποιείς τα ακριβώς αντίθετα ( αυταπάτες είπατε), όχι δεν γίνεται να το δεχτούμε.

Γιατί αν προοδευτικό σημαίνει την αναγέννηση του παλαιοκομματισμού όπου ο Υπουργός διορίζει τον πατέρα του σε δημόσια θέση, ε! όχι δεν το θέλουμε.

Για το Κίνημα Αλλαγής δεν υπάρχουν ψευτοδιλλήματα .

Αυτόνομη πορεία σε προοδευτική κατεύθυνση και αναγέννηση της Κεντροαριστεράς σαν δύναμη ευθύνης, ρεαλισμού, ειλικρίνειας.

Κοινωνικές συμμαχίες με τα πραγματικά προοδευτικά κομμάτια της κοινωνίας που θέλουν αλλαγές και όχι συναλλαγές, ρήξεις και όχι συμβιβασμούς, αλήθειες και όχι αυταπάτες.

Αυτό το δρόμο πορευόμαστε και σύντομα όλοι θα κριθούμε.

Χριστούγεννα στη Βουδαπέστη …οδικώς! (Δεκέμβριος 2016)

Είναι χωρίς αμφιβολία μία από τις πιο όμορφες πρωτεύουσες τις Ευρώπης. Από εκείνες τις πόλεις που έχουν να σου δώσουν κάτι το ξεχωριστό. Που δεν τις βαριέσαι και τελικά δύσκολα τις … χορταίνεις. Η  πρωτεύουσα της Ουγγαρίας σου δίνει απλόχερα την αίσθηση του ταξιδιού στο χρόνο, συνδυάζει με έναν τρόπο μοναδικό το χθες με το σήμερα, είναι σύγχρονη αλλά πατά γερά στο παρελθόν. Είναι μεγάλη αλλά και ανθρώπινη. Έχει απίστευτα πολλές επιλογές και μπορεί να ικανοποιήσει κάθε γούστο. Η Βουδαπέστη είναι ξεχωριστή και την περίοδο των Χριστουγέννων εκπέμπει μια ομορφιά ανεπανάληπτη.

Αν λοιπόν ψάχνετε κάτι το διαφορετικό δοκιμάστε να περάσετε τα Χριστούγεννα εκεί. Ακολουθήστε αν θέλετε το πρόγραμμά μας και τις επιλογές που κάναμε και πιστεύω ότι θα απολαύσετε αυτές τις ημέρες όσο και εμείς…

Πάμε λοιπόν…

Η διαδρομή Λάρισα – Βουδαπέστη είναι 1125 χλμ. Υπολογίστε με στάσεις, τελωνεία και λογική οδήγηση περίπου 12 με 13 ώρες με το αυτοκίνητό σας. Αν το αντέχετε έχει καλώς, αν όχι θα χρειαστείτε μία στάση για διανυκτέρευση  στο Βελιγράδι (πάντα ξεχωριστό και αγαπημένος προορισμός) και από εκεί θα διανύσετε τα υπόλοιπα 380 χλμ, σε ένα πολύ καλό δρόμο για να φτάσετε στη Βουδαπέστη σε 3,5 περίπου ώρες.

Βάζοντας βενζίνη στα Σκόπια και στη Σερβία (που είναι σαφώς πιο φθηνή από Ελλάδα), θα πρέπει να προϋπολογίσετε – με σημερινές τιμές – περίπου 250 ευρώ για καύσιμα και διόδια (με την επιστροφή)…

Η άλλη επιλογή (πάντα οδικώς)…

Επειδή η Βουδαπέστη « φθάνεται» θα τη βρείτε στα προγράμματα των τουριστικών γραφείων. Μιλάμε δηλαδή να ακολουθήσετε μόνο σε ότι αφορά τη μετακίνηση και τη διαμονή (θα διαβάσετε περισσότερα) μια οργανωμένη εκδρομή. Θα λύσετε δύο βασικά προβλήματα: Το πρώτο είναι το κόστος που μειώνεται αρκετά και το δεύτερο είναι τα πιθανά απρόοπτα με τον καιρό, καθώς ο χειμώνας είναι απρόβλεπτος.

Στους καιρούς της κρίσης, με το περιορισμένο διαθέσιμο για ταξίδια εισόδημα, τα οργανωμένα ταξίδια λίγο πολύ έχουν αποκτήσει μια περίεργη ομοιομορφία.

Μας φάνηκε ελκυστικό , ως προς την τιμή, αυτό με τίτλο : «Βουδαπέστη – Βιέννη – Παραδουνάβια χωριά, 5 ημέρες».

Εννοείται ότι αν θέλετε να γνωρίσετε τη Βουδαπέστη, ξεχάστε την μονοήμερη εκδρομή στη Βιέννη – έτσι κι αλλιώς μια ψευδαίσθηση σου δίνει από την επίσης πανέμορφη πρωτεύουσα της Αυστρίας αλλά και την εκδρομή στα παραδουνάβια (δεν είναι για χειμώνα) και απολαύστε τρείς ημέρες στη Βουδαπέστη…

Τι θα κερδίσετε και τι θα χάσετε…

Θα χάσετε χρόνο… Το ταξίδι με το λεωφορείο είναι περίπου 21 – 22 ώρες (Φύγαμε από Λάρισα στις 2.30 τα ξημερώματα και φθάσαμε στη Βουδαπέστη στις 10.30 τοπική ώρα, δηλαδή 11.30 ώρα Ελλάδας). Θα χάσετε επίσης μισή διανυκτέρευση καθώς η αναχώρηση από εκεί για την επιστροφή είναι συνήθως στις 3,30 – 4.00 τα ξημερώματα.

Θα κερδίσετε χρήματα καθώς μειώνεται αρκετά το κόστος του ταξιδιού και μπορείτε να βρείτε πολύ καλύτερες τιμές στα ξενοδοχεία (τουριστικά πακέτα). Συνήθως έχετε τη δυνατότητα να επιλέξετε ανάμεσα σε 3 με 4 ξενοδοχεία άλλα με ημιδιατροφή και άλλα μόνο με πρωινό. Θα έχετε επίσης ήσυχο το κεφάλι σας από πλευράς οδήγησης (ειδικά όταν μιλάμε για χειμώνα) και θα έχετε επίσης ξενάγηση στα βασικά αξιοθέατα της πόλης, ειδικά αν βρεθείτε εκεί για πρώτη φορά! Οι τιμές του πακέτου κυμαίνονταν από 170 – 240 ευρώ το άτομο (4 διανυκτερεύσεις) ανάλογα με το ξενοδοχείο.

Η αλήθεια είναι ότι με 240€ το άτομο, εξασφαλίσαμε 4 διανυκτερεύσεις (με καταπληκτικό πρωινό) σε ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία της Βουδαπέστης, το Budapest Marriott Hotel, δίπλα στο Δούναβη, 3 λεπτά από το κέντρο της πόλης, πολύ κοντά στο Κοινοβούλιο και σχεδόν απέναντι  από τη γέφυρα των αλυσίδων! Τα δωμάτια του βλέπουν στη Βούδα  και το βραδινό θέαμα με το φωτισμένο Πύργο των Ψαράδων, το Κάστρο της Βούδα  και τις εκπληκτικά φωτισμένες γέφυρες του Δούναβη είναι πραγματικά μοναδικό! Είναι σίγουρα μία από τις καλύτερες επιλογές για διαμονή που θα σας μείνει αξέχαστη…

Το site του Marriott Hotel

Από τα παράθυρα του δωματίου… Ημέρα και Βράδυ!

Ότι χρειάζεται να δείτε είναι τόσο κοντά που φθάνεται με τα πόδια από το ξενοδοχείο, ακόμα και αν το κρύο είναι τσουχτερό. Εννοείται ότι θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για χαμηλές θερμοκρασίες, πιθανώς και χιόνι. Πάντως το χιόνι που συναντήσαμε ήταν τόσο όσο να δώσει στην χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα της πόλης μια επιπλέον νότα ομορφιάς!

Συνάλλαγμα – μετακινήσεις

Σε αντίθεση με άλλους προορισμούς που συμφέρει η ανάληψη από κάποιο ΑΤΜ μιας και η Ουγγαρία έχει ως εθνικό νόμισμα το φιορίνι (1 ευρω=310 φιορίνια) προτιμήστε την λύση των ανταλλακτηρίων που βρίσκονται στην Vaci utca (ο πιο γνωστός κεντρικός πεζόδρομος της πόλης,1 λεπτό από το Marriott Hotel). Τις καλύτερες τιμές τις βρήκαμε σε ανταλλακτήρια δίπλα στο New York cafe στην οδό Erzsebert, απ’ όπου θα περάσετε γιατί δεν γίνεται να πάτε στη Βουδαπέστη και να μην βρεθείτε σε ένα από τα πιο ιστορικά καφέ της Ευρώπης (περισσότερα θα διαβάσετε πιο κάτω).

Η μετακίνηση είναι ιδιαίτερα εύκολη καθώς υπάρχει ένα μεγάλο δίκτυο μέσων με τα οποία μπορείτε να βρεθείτε οπουδήποτε θελήσετε. Μετρό, τράμ και λεωφορεία είναι εύκολα ανιχνεύσιμα έτσι ώστε αν δεν είστε λάτρεις του ποδαρόδρομου να εξυπηρετηθείτε στον απόλυτο βαθμό.

Η καλύτερη λύση να κόψετε μια κάρτα απεριορίστων διαδρομών ανάλογα με τις ημέρες τις διαμονής σας. Για διαμονή 4 ημερών αξίζει η εβδομαδιαία κάρτα που κοστίζει κοντά στα 15 ευρώ και ισχύει για όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Μεγάλη προσοχή γιατί έχει έλεγχο παντού, αν δεν έχετε εισιτήριο δεν μπορείτε καν να μπείτε μιας και στις κυλιόμενες σκάλες κάθε σταθμού υπάρχουν ελεγκτές. Το εισιτήριο σας έχει ονοματεπώνυμο πάνω δεν χρειάζεται να το κτυπήσετε κάπου εκτός αν πάρετε μεμονωμένα εισιτήρια όποτε ισχύει ότι και στην Αθήνα. Αυτό το εισιτήριο σας δίνει την δυνατότητα να πάρετε δωρεάν τα πλοία d11 kai d12 που οι Ούγγροι τα χρησιμοποιούν για να πάνε από το ένα σημείο του Δούναβη στο άλλο αλλά εσείς θα τα χρησιμοποιήσετε για να κάνετε τουρ τζάμπα..Έχει στάσεις σε πολλά σημεία στο ποτάμι…

Τραμ νούμερο 2… Η καλύτερη επιλογή!

Να οργανωθούμε λοιπόν…

Τα Χριστούγεννα είναι για τους Ούγγρους η πιο παραδοσιακή και οικογενειακή γιορτή. Τα πάντα (σχεδόν) κλείνουν στις 14.00 το μεσημέρι της παραμονής (24 Δεκεμβρίου) και παραμένουν κλειστά ανήμερα των Χριστουγέννων. Άρα όταν σχεδιάσετε τις κινήσεις σας θα πρέπει να υπολογίσετε και αυτό το δεδομένο. Εννοείται ότι ο τουρισμός απαιτεί πολλά να μένουν ανοικτά αλλά δεν υπάρχει λόγος να το διακινδυνεύσετε ειδικά αν οι επιλογές σας δεν είναι και τόσο «τουριστικές». Υπάρχουν επίσης πράγματα που πρέπει να κάνετε (θα σας το συνιστούσα) και πρέπει να τα κλείσετε από πιο νωρίς. Κάπως έτσι οργανώσαμε τη δική μας διαμονή στη Βουδαπέστη. Όπως σας είπα δεν θα ακολουθούσαμε το πρόγραμμα του πρακτορείου για Βιέννη και Παραδουνάβια γιατί δεν θέλαμε να χάσουμε τις δύο από τις τρείς ουσιαστικά μέρες που θα μέναμε εκεί.

Θα φτάναμε αργά το βράδυ της 22 Δεκεμβρίου. Δεν ήμασταν για πολλά μετά από ταξίδι 22 ωρών. Την επομένη είχαμε την ξενάγηση στην πόλη και μετά το μεσημέρι  χρόνο ελεύθερο. Στις 24 (παραμονή) και μέχρι το μεσημέρι θα γυρίζαμε  στο εμπορικό κέντρο της πόλης αλλά για το βράδυ ψάχναμε κάτι το διαφορετικό (το είχαμε βρεί δηλαδή)… Ενώ την τελευταία ημέρα (ανήμερα Χριστούγεννα) θέλαμε να φάμε το μεσημέρι εκεί που … κάτι μας εντυπωσίασε (;) και το βράδυ να συνδυάσουμε τα Χριστούγεννα με ένα κονσέρτο κλασσικής μουσικής! Στην Ουγγαρία ήμασταν άλλωστε!

Κάπως έτσι χάρτες, βιβλία και internet πήρανε φωτιά, εξασφαλίσαμε κλείνοντας μέσω internet ότι χρειαζόταν, τυπώθηκαν οι «ειδικές διαδρομές» και όταν έφτασαν οι μέρες τακτοποιήσαμε τα βαριά ρούχα στις βαλίτσες και αναχωρήσαμε ξημερώματα (2.30) στις 22 του μήνα από Λάρισα. Με ενδιάμεσες στάσεις σε Κατερίνη, Θεσσαλονίκη, σύνορα Σκοπίων, σύνορα Σερβίας, τρεις επιπλέον στάσεις σε Σερβία, σύνορα Ουγγαρίας, με αρκετές καθυστερήσεις στα σύνορα και αφού προηγουμένως αφήσαμε τους υπόλοιπους συνεπιβάτες στα άλλα δύο ξενοδοχεία της Βουδαπέστης φθάσαμε επιτέλους στο Marriott  Hotel, γύρω στις 10.30 το βράδυ τοπική ώρα (11.30 ώρα Ελλάδας).

Το ραντεβού μας ήταν στο Hard rock Café , στην αρχή της Vaci ( 3 λεπτά από το ξενοδοχείο). Χρόνο για πολλά δεν είχαμε καθώς στις 12 έκλεινε, αφήσαμε τα πράγματα, πλυθήκαμε και φύγαμε για την πρώτη γνωριμία με την πόλη, ενθουσιασμένοι ήδη από τις πρώτες εικόνες, το ξενοδοχείο και την απίστευτα γιορτινή εικόνα της Βουδαπέστης.

Παρέα με την κιθάρα του Ron Wood και τα ρούχα της Stevie NIcks… Hard Rock Cafe Budapest

Εξαιρετικό μαγαζί, ατμόσφαιρα Hard Rock Café, ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης, εξαιρετικό φαγητό και ένα ποτήρι καλό κόκκινο κρασί για να χαλαρώσουμε μετά από ένα πολύωρο ταξίδι.

Εξαιρετικό φαγητό στο Hard Rock Cafe

Ακριβώς μπροστά από την είσοδο του απλώνονταν  μια ολόκληρη πολιτεία με ξύλινα σπιτάκια, φωτισμένα , με ότι μπορεί κανείς να φανταστεί! Φαγητά, όλων των τύπων τα ψητά, γλυκά, δώρα, μουσικές, μπύρες και ατελείωτο ζεστό κόκκινο κρασί (blue vine), το σήμα κατατεθέν της χειμωνιάτικης Βουδαπέστης! Η πλατεία Vorosmarty και οι γύρω δρόμοι είχαν μεταμορφωθεί στην καρδιά της χριστουγεννιάτικης Βουδαπέστης και ο συνδυασμός του φωτισμού, των κατασκευών, των ήχων και της βουής του κόσμου σου έδιναν κάτι μοναδικό!

Από το χριστουγεννιάτικο χωριό στην πλατεία Vorosmarty

Γυρίσαμε ενθουσιασμένοι – παρά το τσουχτερό κρύο – στο ξενοδοχείο και μείναμε κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό βλέποντας από το μεγάλο παράθυρο του δωματίου μας την εικόνα της φωτισμένης γέφυρας της Ελισάβετ αλλά και το μνημείο του Szent Gellert, του επισκόπου ο οποίος διέδωσε τον χριστιανισμό στην Ουγγαρία και βεβαίως το κομμάτι του Δούναβη που βρίσκονταν μπροστά στα μάτια μας! Απλά απίστευτη εικόνα!

Η επόμενη ημέρα ήταν αυτή της βασικής ξενάγησης. Έχουμε και λέμε:

Το κτίριο του Κοινοβουλίου

Το κτίριο του Κοινοβουλίου (HUNGARIAN PARLIAMENT (Kossuth Lajos tér 1-3, 1055 METPO Kossuth Lajos tér M2 )

Το κτίριο του Κοινοβουλίου του 19ου αιώνα βρίσκεται στις όχθες της Πέστης. Μετά τον Αυστροουγγρικό συμβιβασμό του 1867 όπου δημιουργήθηκε η διπλή μοναρχία, η Ουγγαρία έλαβε περισσότερη ελευθερία και η χώρα απέκτησε δικό της σύνταγμα. Έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη για ένα Κοινοβούλιο το οποίο κτίσθηκε σε νεογοτθικό ρυθμό εμπνευσμένο από το Κοινοβούλιο του Λονδίνου. Το Κοινοβούλιο κτίσθηκε μεταξύ του 1885 και 1902 και στην εποχή του ήταν το μεγαλύτερο του κόσμου. Το κτίριο έχει μήκος 268μ και 118μ πλάτος επίσης περιέχει σκάλες συνολικού μήκους 20 χλμ και 691 αίθουσες. Ο κομψός τρούλος του κτίσματος έχει ύψος 61μ ύψος. Αυτό το μνημειώδες Κοινοβούλιο δίνει ένα καλό αντίβαρο ως προς το κάστρο της Βούδας στην απέναντι όχθη του Δούναβη.

Αν πάτε μόνοι σας πρέπει  νωρίτερα να κόψετε εισιτήρια γιατί η ξενάγηση(δεν έχει στη γλώσσα μας οπότε λογικά διαλέγουμε Αγγλικά) γίνεται σε γκρουπ. Πάτε κόβετε εισιτήρια και έρχεστε την ώρα που θα σας πουν και σε μικρές ομάδες ξεναγείστε μέσα τον χώρο. Από τα μέρη που δεν πρέπει να χάσει κανείς!

 Ώρες λειτουργίας: ΔΕΥΤΕΡΑ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ :08-18:00 ΣΑΒΒΑΤΟ-ΚΥΡΙΑΚΗ : 08:00-16:00

Πρόσβαση: Με το μετρό σταματήστε στο σταθμό Kossuth tér (γραμμή M2).

Ιστοσελίδα: http://www.parlament.hu/

Λίγο πριν το Κοινοβούλιο θα συναντήσετε τα μπρούτζινα παπούτσια, ένα συγκινητικό μνημείο εις ανάμνηση των εβραίων που σκοτώθηκαν από φασίστες κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου. Οι εβραίοι είχαν διαταχθεί να βγάλουν τα παπούτσια τους και αμέσως μετά τους πυροβόλησαν στην άκρη του Δούναβη, ώστε να πέσουν τα σώματά τους στο ποτάμι.(Δίπλα στη Γέφυρα των Αλυσίδων στον Δούναβη είναι το Μνημείο για τους 550.000 Ούγγρους Εβραίους που έχασαν τη ζωή τους το 1944 – 45. Χιλιάδες από αυτούς πυροβολήθηκαν δίπλα στην όχθη από συμπατριώτες τους, συνεργάτες των Ναζί )

Στο κάστρο

Το κάστρο της Βούδα (BUDA CASTLE (Budapest, Szent György tér 2, 1014)

Το Κάστρο του Λόφου ή Várhegy υψώνεται 48 μέτρα πάνω από το Δούναβη. Σε αυτό το λόφο ιδρύθηκε η πόλη της Βουδαπέστης. Τα θεμέλια του κάστρου τέθηκαν τον 13ο αιώνα μετά τις εισβολές των μογγολικών φυλών στην Ουγγαρία. Το φρούριο έχει πολιορκηθεί 31 φορές στην ιστορία του. Ο βασιλιάς Μπέλα (Béla) έχτισε τα τείχη το 1243 σε αυτή την τοποθεσία και γύρω από το φρούριο δημιουργήθηκε μία μικρή κοινότητα που ονομάστηκε Βούδα. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λάγιου του Μέγα κτίστηκε και ένα παλάτι. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σιγμούνδου του Λουξεμβούργου (1387-1437), το κάστρο επεκτάθηκε και πάλι με αποτέλεσμα να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα παλάτια της Ευρώπης. Στο τέλος του 15ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ματθαίου Κορβίνου (Matthias Corvinus) της κάστρο αποκαταστάθηκε και νέες πτέρυγες προστέθηκαν στο παλάτι. Παραμένει πολύ μικρό μέρος αυτού του παλατιού του 15ου αιώνα, καθώς τα κτίρια κατεδαφίστηκαν σχεδόν εντελώς όταν Βουδαπέστη επανακτήθηκε μετά την τουρκική κατοχή της πόλης μεταξύ του 1541 και 1686. Ένα νέο παλάτι κτίστηκε μεταξύ 1714 και 1723 από τον βασιλιά Κάρολο Γ΄ των Αψβούργων. Είχε σχεδιαστεί σε στυλ μπαρόκ από τον Fortunato de Prati και εποπτευόταν από τον Johann Hölbling. Το παλάτι επεκτάθηκε από την κόρη του Βασιλιά Καρόλου, την αυτοκράτειρα Μαρία Τερέζα, αλλά η μεγάλη πυρκαγιά του 1810 και η επίθεση κατά του κάστρου επι της ουγγρικής επανάστασης κατέστρεψαν μεγάλο μέρος του νέου ανακτόρου. Μετά τον Αύστρο-ουγγρικό Συμβιβασμό του 1867, υπήρξε ανάγκη για ένα νέο κάστρο στη Βουδαπέστη για να εκφράσει την ανεξαρτησία της Ουγγαρίας. Στα κτίρια αριστερά από αυτό του Καρόλου Γ’ και της Μαρίας Τερέζας προστέθηκαν μια νέα πτέρυγα και ένας κεντρικός τρούλος. Στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το συγκρότημα είχε πληγεί και πάλι από φωτιά, αλλά μετά την αποκατάσταση που ξεκίνησε τη δεκαετία του 50’ το Κάστρο της Βούδας επανήλθε σε όλο του το μεγαλείο και πάλι. Το Κάστρο διαθέτει 203 δωμάτια και σήμερα στεγάζει διάφορα μουσεία, μεταξύ των οποίων και το Ιστορικό Μουσείο της Βουδαπέστης και την Εθνική Πινακοθήκη.

Η θέα από το κάστρο απλά… εκπληκτική!

Μέσα στο κάστρο συνήθως φιλοξενούνται εκθέσεις ζωγραφικής.

Πρόσβαση: Με τη γραμμή Μ2 του μετρό θα σταματήσετε στη Moszkva tér. Από εκεί μπορείτε να περπατήσετε να χρησιμοποιήσετε το λεωφορείο 16Α που θα σας πάει στο κάστρο σε 4 στάσεις.

Ο Πύργος των Ψαράδων (FISERMANS BASTION (Budapest, Szentháromság tér, 1014)

Στον Πύργο των Ψαράδων

Πασίγνωστος για την καταπληκτική θέα της πόλης της Βουδαπέστης. Το προπύργιο αυτό κτίστηκε το 1905 για διακοσμητικούς σκοπούς και βρίσκεται κοντά στην εκκλησία του Αγ.Ματθαίου στην περιοχή του κάστρου. Είναι ένας προμαχώνας που συνδυάζει το νεογοτθικό και το νεορωμαικό ρυθμό με πολλαπλούς πυργίσκους παραπέτα και κοφτές σκάλες. Ο Προμαχώνας του Ψαρά αποτελείται από 7 πύργους όπου ο καθένας συμβολίζει μία από τις 7 φυλές των Μαγυάρων που ήρθαν στην Ουγγαρία το 1896. Πολλοί χαρακτηρίζουν το κτίριο σαν να είναι από παραμύθι του Disney καθώς η κατασκευή του φέρνει στο μυαλό τα κάστρα των παραμυθιών της σταχτοπούτας ή της ωραίας κοιμωμένης. Το όνομα Προμαχώνα του Ψαρά δόθηκε από την παλιά ψαραγορά που υπήρχε εκεί κατά το Μεσαίωνα. Από την κορυφή του πυργίσκου μπορείτε να δείτε μέχρι το νησί της Μαργαρίτας και να δείτε κτίρια όπως η Βασιλική του Αγ.Στέφανου, το Κοινοβούλιο η Ακαδημία των Επιστημών και άλλα πολλά. Φροντίστε για να απολαύστε τη θέα να επισκεφθείτε τον πύργο όταν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή. Κατά η διάρκεια της μέρας η είσοδος χρεώνεται, αλλά μετά τη δύση του ηλίου η θέα της φωταγωγημένης Βουδαπέστης είναι δωρεάν.

Πρόσβαση: Με τη γραμμή Μ2 του μετρό θα σταματήσετε στη Moszkva tér. Από εκεί μπορείτε να περπατήσετε να χρησιμοποιήσετε το λεωφορείο 16Α που θα σας πάει στο κάστρο σε 4 στάσεις.

Είναι ανοιχτά 7 ημέρες την εβδομάδα από τις 09.00 το πρωί μέχρι τις 11 το βράδυ.

MATYAS TEPLOM (Budapest, Szentháromság tér 2, 1014)

Αυτή η εκκλησία είναι επίσης γνωστή ως η εκκλησία της Κυράς. Βρίσκεται στην καρδιά της περιοχής του κάστρου και κτίστηκε το 13ο αιώνα. Έκτοτε το αρχικό της στυλ και δομή άλλαξαν πολλές φορές καθώς ανακαινίστηκε κάθε φορά με το δημοφιλές αρχιτεκτονικό στυλ της κάθε εποχής. Η εκκλησία πήρε το όνομα της από το βασιλιά Ματθαίο που κυβέρνησε από 1458-1490. και ήταν γνωστός προστάτης των τεχνών και της διαφώτισης. Το 1541 όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν τη Βούδα η εκκλησία μετατράπηκε σε τζαμί. Η εκκλησιαστικοί θησαυροί στάλθηκαν από τους Οθωμανούς στην Μπρατισλάβα και αλλοίωσαν ή κάλυψαν τα ψηφιδωτά που στόλιζαν το εσωτερικό της εκκλησίας. Μετά την αποχώρηση των Τούρκων το 1686 οι ντόπιοι αρχιτέκτονες και κτίστες προσπάθησαν να αναστηλώσουν τον ναό με το δημοφιλές στυλ μπαρόκ της εποχής. Στο τέλος του 19ου αιώνα ο αρχιτέκτονας Fringes Schylek αναστήλωσε το ναό του Αγ.Ματθαίου στην αρχική του δόξα. Ο Schylek ανέκτησε τα αρχικά σχέδια του ναού του 13ου αιώνα και αναστήλωσε πολλά από τα γοτθικά στοιχεία που είχαν χαθεί για αιώνες τα οποία οι επισκέπτες μπορούν σήμερα να θαυμάσουν. Ο ναός παρέμεινε μέσα στους αιώνες το μέρος για τις ενθρονίσεις και τις μεγαλύτερες τελετές στη χώρα.

Πρόσβαση: Με τη γραμμή Μ2 του μετρό θα σταματήσετε στη Moszkva tér. Από εκεί μπορείτε να περπατήσετε να χρησιμοποιήσετε το λεωφορείο 16Α που θα σας πάει στο κάστρο σε 4 στάσεις.

Η εκκλησία είναι συνήθως ανοιχτή 9.00-17.00 τις καθημερινές, το Σάββατο 9.00-13.00 και την Κυριακή 13.00-17.00, ενώ για τις ημέρες των Χριστουγέννων στις 24/12 9.00-13.00 και 25/12 13.00-17.00.

Λόφος Γκέλερτ (LIBERTY STATUE( ΜΕΤΡΟ Szent Gellért tér Μ4)

Ονομάστηκε προς τιμή του Επισκόπου Γκελέρτ ο οποίος διέδωσε τον χριστιανισμό την Ουγγαρία. Μετά το θάνατο του Αγ.Στεφάνου του Χριστιανού βασιλιά της Ουγγαρίας, ο θρύλος λέει ότι οι επαναστάτες παγανιστές Μαγυάροι σφράγισαν τον Γκελέρτ μέσα σε ένα βαρέλι και τον πέταξαν από την πλαγιά του λόφου. Στην κορυφή του λόφου υπάρχει ένα φρούριο που χτίσθηκε από τους Βούρκους της Αυστρίας του 1850-1854 με σκοπό να ελέγχουν την πόλη μετά την αναστολή της Ουγγρικής επανάστασης για την ανεξαρτησία. Αυτό το φρούριο ήταν αρχικά 200μ σε μήκος με τα τείχη τους να ξεπερνούν τα 6 μ σε μ και 3 μ σε πάχος. Όταν οι Αψβούργοι έφυγαν από τη Βουδαπέστη το 1907, το φρούριο έπεσε στην δικαιοδοσία της πόλης. Τα τείχη του γκρεμίστηκαν, ως συμβολισμός νίκης κατά των Αυστρουγγαρών, αλλά το φρούριο χρησιμοποιήθηκε για να στεγάσει τον Ουγγρικό στρατό. Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου οι ιστορικοί αναφέρουν ότι οι Γερμανοί εξ αιτίας του φρουρίου κατόρθωσαν απόλυτο έλεγχο στην πόλη. Σήμερα το φρούριο έχει μετατραπεί σε τουριστικό ξενοδοχείο και προσφέρει στους επισκέπτες καταπληκτική θέα της πόλης και του ποταμού Δούναβη. Στην κορυφή του λόφου το 1947 οι Σοβιετικοί έστησαν ένα μνημείο για την απελευθέρωση της πόλης από τους Ναζί . Στο λόφο υπάρχει επίσης ένα σπηλαίο όπου από το 1926 χρησιμοποιείται ως εκκλησία και το οποίο σφραγίστηκε από τους Κομμουνιστές αλλά ξανάνοιξε το 1989.

Πρόσβαση: Σταθμός μετρό Szt. Gellért Tér (Μ4).

Κάπως έτσι τελειώνετε με τη Βούδα έχοντας απολαύσει εικόνες απίστευτης ομορφιάς και έχοντας τραβήξει δεκάδες φωτογραφίες… Στην πλευρά της Πέστης;

Πλατεία των Ηρώων (HEROES SQUARE (Budapest, Hősök tere, 1146 ΜΕΤΡΟ Hősök tere Μ1)

Στην πλατεία των Ηρώων

Αυτή η πλατεία έγινε προς τιμή και μνήμη των μεγάλων ηρώων της Ουγγρικής ιστορίας. Βρίσκεται στο τέλος της λεωφόρου Andrassy και είναι ένα απ’ τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα της πόλης. Το μνημείο στο κέντρο της πλατείας ονομάζεται Μνημείο της Xιλιετίας και κτίσθηκε για τον εορτασμό της επετείου των χιλίων χρόνων από την κατάκτηση των Μαγυάρων. Το μνημείο περιέχει αγάλματα όλων των διάσημων ανδρών της Ουγγρικής ιστορίας συμπεριλαμβανομένων βασιλιάδων κυβερνητών και άλλων σεβάσμιων προσώπων ανάμεσα τους και ο βασιλιάς Στέφανος Α΄ που έφερε τον Χριστιανισμό στη χώρα. Στη βάση του Μνημείου βρίσκεται ακόμη μία σειρά αγαλμάτων που τιμούν τους 7 πολέμαρχους των Ουγγρικών φυλών που εποίκησαν την περιοχή που σήμερα γνωρίζουμε ως Ουγγαρία. Στο κέντρο του Μνημείου υψώνεται η στήλη της χιλιετίας με ύψος 36μ. στην κορυφή της στήλης υπάρχει το άγαλμα του Αρχάγγελου Γαβριήλ ως σύμβολο της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Μπροστά από τη στήλη υπάρχει και το μνημείο των εθνικών ηρώων προς τιμή των αγνώστων στρατιωτών που πολέμησαν για την Ουγγαρία. Η πλατεία αποτέλεσε την τοποθεσία για πολλά γεγονότα του περασμένου αιώνα όπως τους εορτασμούς των σοσιαλιστικών αργιών κατά την κομμουνιστική περίοδο της χώρας. Σ΄ αυτήν την πλατεία ο πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β΄ κατήχησε τα πλήθη και λαμβάνουν χώρα οι περισσότερες προεκλογικές συγκεντρώσεις.

Πρόσβαση: Σταθμός μετρό Hősök tere (γραμμή M2).

Ζωολογικός Κήπος (BUDAPEST ZOO (Budapest, Állatkerti krt. 6-12, 1146 ΜΕΤΡΟ: SZECHENYI FURDO Μ1)

Ενας από τους παλαιότερους ζωολογικούς κήπους της Ευρώπης. Αξίζει να τον επισκεφθείτε.

Το εισιτήριο είναι 2.500 HUF και το τηλέφωνο +3612734900. Είναι ανοικτός από Δευτέρα έως Πέμπτη 9.00-17.00 και από Παρασκευή έως Κυριακή από 9.00-17.30

 Βασιλική του Αγίου Στεφάνου (SZENT ISTVAN BAZILIKA (Szent István tér 1, 1051 METPO Bajcsy-Zsilinszky út M1)

Χρειάστηκαν 50 χρόνια για να κατασκευαστεί και είναι η μεγαλύτερη εκκλησία της Ουγγαρίας. Αν και δεν είναι βασιλικού ρυθμού το τεράστιο μέγεθος της της έχει δώσει αυτό το χαρακτηρισμό. Η κατασκευή ξεκίνησε το 1851 με τον πρώτο αρχιτέκτονα και σχεδιαστή να είναι ο Joseph Hill οποίος έδωσε ένα κλασσικό στυλ και ο οποίος πέθανε κατά τη διάρκεια της ανέγερσης. Στη συνέχεια την κατασκευή ανέλαβε ο Michel Ybl ο οποίος ακολούθησε ένα νεοαγεννησιακό στυλ. Η κατάρρευση του θόλου το 1868 καθυστέρησε σημαντικά το έργο όπως και ο θάνατος και του δεύτερου αρχιτέκτονα. Το εσωτερικό της εκκλησίας και η αποπεράτωση του έργου το 1905 έγιναν τελικά από έναν τρίτο αρχιτέκτονα, τον Joseph Kraus. O Kraus κάλεσε τους πιο διάσημους γλύπτες της Ουγγαρίας για να διακοσμήσουν το εσωτερικό της εκκλησίας. Για την διακόσμηση του εσωτερικού χρησιμοποιήθηκαν 50 είδη μαρμάρου που διακοσμούν παρεκκλήσια και πολλά αγάλματα όπως ο προστάτης της εκκλησίας ο οποίος ήταν ο πρώτος Χριστιανός βασιλιάς της Ουγγαρίας. Ειδική άδεια από τον Πάπα ζητήθηκε και δόθηκε για να μπορέσουν να τοποθετήσουν το άγαλμα στο ιερό. Στο παρεκκλήσι του ναού υπάρχει επίσης διατηρημένο το δεξί χέρι του αγίου. Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου πολέμου τα πολύτιμα έγγραφα και κειμήλια μεγάλης αξίας φυλάχτηκαν στο ναό γιατί θεωρούσαν ότι θα αντέξει ένα πιθανό βομβαρδισμό. Στο καμπαναριό μπορείτε να δείτε τη μεγαλύτερη καμπάνα στη χώρα βάρους 9 τόνων. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού διοργανώνονται τα απογεύματα κονσέρτα για τους λάτρεις της εκκλησιαστικής μουσικής.

Πρόσβαση: Στάθμός του μετρό Deák Ferenc tér (γραμμές M1, Μ2, Μ3).

Ανεβείτε οπωσδήποτε στον τρούλο και θαυμάστε την απίστευτη θέα!!!

Κάπως έτσι αποχαιρετήσαμε τους υπόλοιπους του γκρουπ λέγοντας τους ότι θα τους συναντήσουμε την ημέρα της επιστροφής και χαθήκαμε στα στενά της πόλης με κατεύθυνση το χριστουγεννιάτικο χωριό της πλατείας Vorosmarty…  Φαγητό στο χέρι – ωραιότατο το βρώμικο της Βουδαπέστης – , σύντομη επίσκεψη στο δωμάτιο για να αλλάξουμε ρούχα και αναχώρηση για το ένα και μοναδικό New York Café!

Το χιονόνερο δεν βοηθούσε – μαζί με την κούραση – το να κάνουμε τη διαδρομή με τα πόδια οπότε με ταξί – σχετικά οικονομικό – φθάσαμε στο απίστευτο Café.

Το καφέ New York άνοιξε τις πόρτες του το 1894 και χαρακτηρίστηκε ως «το ομορφότερο καφέ του κόσμου» αφού με τη μπαρόκ διακόσμηση του, με μάρμαρο, μπρούτζο, βελούδο και μετάξι έμοιαζε με δωμάτιο παλατιού. Από αρχές του 20ου αιώνα υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα σημεία συνάντησης στην ανατολική Ευρώπη, καλλιτεχνών που εκπροσωπούσαν όλα τα είδη τέχνης.

Για το New York Cafe ότι και να πεις είναι λίγο!

Ανάμεσα σε αυτούς ήταν συγγραφείς όπως οι Φερένς Μολνάρ και Ζίγκμοντ Μόριτς, δημιουργοί όπως ο Μάικλ Κέρτις (ο τιμημένος με Όσκαρ σκηνοθέτης του «Καζαμπλάνκα»), ακόμα και συνθέτες όπως ο Pongrác Kacsó. Μάλιστα ένας από τους αστικούς θρύλους της πόλης λέει ότι την ημέρα των εγκαινίων του ο συγγραφέας Φερενς Μολναρ άρπαξε τα κλειδιά του καταστήματος και τα πέταξε στα νερά του Δούναβη για να καταφέρει να μείνει το καφέ 24 ώρες ανοιχτό.

!!!!

Σήμερα το καφέ New York λειτουργεί σαν καφετέρια αλλά και σαν ένα πλήρες εστιατόριο που καλωσορίζει ντόπιους και τουρίστες που αναζητούν γεύσεις από την παραδοσιακή ιταλική κουζίνα και σαφώς μερικά από τα καλύτερα τοπικά πιάτα της Βουδαπέστης.

New York Café

1073 Budapest, Erzsébet krt. 9-11.

Tηλ.: +36 1-8866-167

Fax: +30 28210 56260

www.newyorkcafe.hu

Πριν παραγγείλετε  ζητήστε κατάλογο γιατί … δεν είναι μαγαζί που παραγγέλνεις χωρίς να έχεις δει τιμές.

Θα πληρώσετε σίγουρα πιο ακριβά έναν καφέ και ένα – καταπληκτικό  – γλυκό απ’ ότι έχετε συνηθίσει αλλά πιστέψτε με : καφέ σε ένα τέτοιο παλάτι και  με τον μουσικό να παίζει ζωντανά το βιολί του δεν έχετε πιει στη ζωή σας! Από τα μέρη που δεν πρέπει να χάσετε για κανένα λόγο αν βρεθείτε στη Βουδαπέστη…

Έχοντας πάρει δυνάμεις αποφασίσαμε να επιστρέψουμε με τα πόδια… Πήραμε το δρόμο Erszebet μέχρι που συναντήσαμε τον πιο διάσημο εμπορικό δρόμο της Βουδαπέστης την λεωφόρο Αντράσυ ( Andrassy) και την κατεβήκαμε χαζεύοντας τις βιτρίνες των πιο διάσημων καταστημάτων (τιμές όπως και εδώ απλησίαστες), περάσαμε από το σπίτι του τρόμου ( για όσους το θέλουν πρόκειται για ένα μουσείο αφιερωμένο στα θύματα του Ναζισμού και του Σταλινισμού) και απολαύσαμε το θέαμα του φανταστικού κτιρίου της Όπερας!  Απίστευτο… Να προσέξετε ότι υπάρχει ι κάθε μέρα ξενάγηση στις 15:00 και 16:00 και το κόστος είναι 2900HUF +400HUF αν θες να τραβήξεις φωτογραφίες! Επίσης μετά την ξενάγηση έχει ένα mini concerto των 5 λεπτών με extra 600HUF! Αν το προλάβετε μην λυπηθείτε τα χρήματα…

Το κτίριο της Όπερας!

Φθάσαμε στο ξενοδοχείο έχοντας περίπου τρείς ώρες να ξεκουραστούμε, να κάνουμε ένα μπάνιο της προκοπής και να πάμε στην ώρα μας στην ταβέρνα που κλείσαμε για βραδινό…

Σε ένα μικρό παράδρομο της Vaci θα βρείτε το FATAL ETEREM (Budapest, Váci u. 67, 1056)

Γκούλας… απίστευτο και ότι πρέπει για το κρύο

Κορυφαία επιλογή (με απίστευτες γεύσεις και τρομερές μπύρες), χωμένο μέσα στην vaci utca λίγο πριν φτάσεις στην κλειστή αγορά της πόλης. Έχει μια αίθουσα στον πεζόδρομο και μια στο στενό μέσα στο υπόγειο που είναι με διαφορά ότι καλύτερο. Οι μερίδες δεν είναι απλά μεγάλες, μιλάμε για τεράστιες!!!Όποιος τιμήσει το σνίτσελ να προετοιμαστεί για μέγεθος πίτσας 4Χ4 και γευστικά πάρα πολύ καλό…Μην φύγετε αν δεν δοκιμάσετε κοτόσουπα ή μοσχαρόσουπα που σερβίρεται μέσα στο ψωμί. Μπορείτε να κάνετε κράτηση μόνο τηλεφωνικά ή αν περάσετε κάποια στιγμή νωρίτερα από εκεί μιας και δεν έχει ηλεκτρονικό σύστημα κρατήσεων (δεν ξέρω αν αυτό άλλαξε, αλλά δεν το πιστεύω), απλά έχετε στο μυαλό σας ότι δεν δέχονται πιστωτικές .

Τηλέφωνο:+36 1 266 2607

Δείπνο με γκούλας και σνίτσελ, φοβερό κρασί, υπέροχο βράδυ σε μια εντελώς παραδοσιακή ταβέρνα με ιδιαίτερα προσιτές τιμές. Μη φύγετε από Βουδαπέστη αν δεν φάτε εκεί!

Το βράδυ έκλεισε με ένα ποτό στο μπαρ του ξενοδοχείου, με την απίστευτη θέα του φωτισμένου κάστρου της Βούδας… και ενώ το χιόνι είχε αρχίσει να πέφτει. Τόσο όσο να τονίσει ακόμη περισσότερο την χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα!

Παραμονή Χριστουγέννων! Και ενώ οι υπόλοιποι του group ξεκινούσαν για την ολοήμερη εκδρομή στη Βιέννη, εμείς παίρναμε με την άνεσή μας το πρωινό και εξορμούσαμε στην αγορά της Βουδαπέστης, στο κέντρο της που ζούσε ήδη στους ρυθμούς των Χριστουγέννων.

Τα επώνυμα καταστήματα βρίσκονται στην οδό Αντράσυ. Στο κεντρικό κομμάτι της πόλης και γύρω από την πλατεία Vorosmarty, μπορείτε επίσης να βρείτε τα πάντα. Οι τιμές είναι σε γενικές γραμμές τιμές Ελλάδας αλλά δεν λείπουν ευκαιρίες ιδιαίτερα ελκυστικές. Θα σας πρότεινα να επισκεφθείτε τα καταστήματα στην οδό Deak Ferenc (στο νούμερο 15) ακριβώς απέναντι από την πιο γνωστή στάση του μετρό, το paprika market ένα πολύ μεγάλο κατάστημα για αναμνηστικά κάθε τύπου (πολύ καλό), να περπατήσετε στην οδό Besci και βεβαίως να μην αφήσετε χωρίς εξερεύνηση τον πιο τουριστικό δρόμο της Βουδαπέστης την Vaci. (BUDA 24)

Στο τέλος της Vaci θα βρείτε την κεντρική τους αγορά (Vámház krt. 1-3 ΜΕΤΡΟ Fővám tér Μ4). Κορυφαίο μέρος για αγορά αναμνηστικών αλλά και για να δοκιμάσετε το περίφημο λάγκος (τηγανισμένο στρογγυλό ψωμί με τυρί)!

Επιστροφή μετά από ένα μεγάλο κύκλο στο χριστουγεννιάτικο χωριό, όπου επικρατούσε ένας ευχάριστος πανικός, με τις ψησταριές να μην προλαβαίνουν να δίνουν τα ψητά τους και το blue vine να εξαφανίζεται (!)…

Αν είστε λάτρεις της γαστρονομίας, μην παραλείψετε να περάσετε από τα ξύλινα σπιτάκια για φρέσκο παραδοσιακό ψωμί (λάγκος), λουκάνικα στη σχάρα (κολμπάς), τοπικό κρέας (πετσένυε), γλυκιά καραμέλα και μπέγκλι, την κλασική λιχουδιά της πόλης με καρύδια και σταφίδες. Δοκιμάστε τις τοπικές σοκολάτες με γέμιση αμύγδαλο, βανίλια ή ζελέ φρούτων. Γευτείτε τα στρούντελ και τα μπισκότα με τζίντζερ. Πιείτε κρασί Τοκάι και μπράντι βερίκοκο, το ειδικό ζεστό κρασί Φόραλτ Μπορ με μέλι και κανέλα από όπου και θα σας μείνει το κύπελλο για σουβενίρ, διαφορετικό για κάθε έτος. Φωτογραφηθείτε στο τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο και απαθανατίστε τους γκουρού της ζαχαροπλαστικής που θα σας προσφέρουν από τις σπεσιαλιτέ τους. Τα κεριά κάνουν την ατμόσφαιρα ακόμη πιο μαγική και σας συναρπάζουν, ιδίως με τη συνδρομή των «Αγγέλων» και την τελετουργική τους χάρη. Μουσικοί, χορευτές, κουκλοθέατρα και χορωδίες, όλοι έχουν συνωμοτήσει για να σας αποθεώσουν! Απλά ζήστε το!

Νωρίς το απόγευμα, αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο και να ξεκουραστούμε αλλά και να ετοιμαστούμε για την παραμονή των Χριστουγέννων. Η επιλογή είχε γίνει από την Ελλάδα και έμενε να διαπιστώσουμε αν θα ήταν τόσο καλή όσο φαίνονταν και αν βεβαίως – βεβαίως άξιζε τα χρήματα…

Κρουαζιέρα με δείπνο παραμονή Χριστουγέννων στο Δούναβη με ζωντανή μουσική από βιρτουόζους του βιολιού!

Καλό δεν ακούγεται; Ακόμη καλύτερο ήταν στην πραγματικότητα!

Η κρουαζιέρα στο Δούναβη είναι κάτι που ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ οπωσδήποτε. Επιλογές υπάρχουν πολλές , για όλα τα γούστα και όλες τις ώρες.

Θεωρώ ότι οι πιο καλές επιλογές βρίσκονται στη σελίδα http://www.ticket.info.hu/.

Έτσι κάναμε την επιλογή μας. Θέλαμε να είναι βράδυ, γιατί πραγματικά τη νύχτα η Βουδαπέστη δείχνει το άλλο της πρόσωπο, με τα υπέροχα φωτισμένα κτίρια της, γιατί θέλαμε να δούμε το Κοινοβούλιο στη νυχτερινή του «έκδοση», γιατί θέλαμε να απολαύσουμε τη ζωντανή μουσική παραμονή Χριστουγέννων. Το πακέτο κόστιζε 58 € το άτομο. Και αν η πρώτη εκτίμηση είναι ότι η τιμή «τσιμπάει» πιστέψτε με είναι από εκείνες τις επιλογές που δικαιολογούν πλήρως το κόστος.

Το σημείο συνάντησης ήταν το Danube Palace (Zrínyi Street 5), ένα νέο – baroque κτίριο χτισμένο το 1883 και ανακαινισμένο με μια υπέροχη αίθουσα συναυλιών την οποία θα επισκεπτόμασταν την επόμενη ημέρα. Εντυπωσιακό κτίριο που έχει δίπλα του τη Βασιλική του Αγ. Στεφάνου.

Εκεί τσεκάραμε τα εισιτήρια και όλοι μαζί – και ήταν πολλοί – περπατήσαμε μέχρι το σημείο επιβίβασης στο κρουαζιερόπλοιο, τακτοποιηθήκαμε στο τραπέζι μας με συνδαιτυμόνες ένα ακόμη ζευγάρι από Ελλάδα, τέσσερις Αμερικανούς και δύο Μεξικάνες (όλου του κόσμου οι φυλές είχαν την ίδια σκέψη με εμάς…) και απλά περάσαμε την ομορφότερη παραμονή Χριστουγέννων της ζωής μας…

Η καλύτερη επιλογή για παραμονή Χριστουγέννων… Κρουαζιέρα στο Δούναβη…

Φαγητό εξαιρετικό σε μπουφέ, πολύ καλό κρασί, απίστευτη οργάνωση, φοβεροί μουσικοί και θέα η βραδινή, χριστουγεννιάτικα φωτισμένη Βουδαπέστη… Δυόμιση ώρες απόλαυση…

Αποβιβαστήκαμε και μιας και η απόσταση ήταν σχετικά κοντινή μέχρι το ξενοδοχείο, αψηφήσαμε το τσουχτερό κρύο   και το ψιλόχιονο και γυρίσαμε με τα πόδια. Κάτι σαν παραμύθι πραγματικά… Φθάνοντας στο ξενοδοχείο, πήγαμε κατευθείαν στο μπαρ και απλά … συνεχίσαμε.

Ψάχνοντας το site που σας έδωσα θα βρείτε πολλές επιλογές για την κρουαζιέρα σας, από απλές με ένα ποτό μέχρι  συνδυαστικές με μουσικά gala ή spa ή ότι βάλει ο λογισμός σας. Το τι σηκώνει η τσέπη σας είναι δικό σας θέμα.

Μια πρωτότυπη πρόταση:

RIVERRIDE the floating bus!

Όπως το διαβάζετε. Με 28 ευρώ ανεβαίνετε στο λεωφορείο που επιπλέει… κάνετε την περιήγηση της πόλης, περνώντας από τα πιο τουριστικά μέρη και ξαφνικά… βουτάτε στο Δούναβη και συνεχίζετε τη βόλτα σας! Το μόνο αρνητικό είναι ότι δεν μπορείτε να το κάνετε βράδυ. Περισσότερες πληροφορίες στο http://riverride.com/.

Καλές επιλογές για κρουαζιέρες στο Δούναβη μπορείτε να βρείτε και εδώ: https://legenda.hu/en

 Χριστούγεννα!

Το υπόλοιπο group αναχώρησε πρωί για Παραδουνάβια χωριά… Εμείς απλά απολαύσαμε ένα χαλαρό χριστουγεννιάτικο πρωινό. Η πόλη στην κυριολεξία άδεια – είπαμε ότι τα Χριστούγεννα είναι για τους Ούγγρους η πιο οικογενειακή γιορτή – και μιας και ο καιρός το επέτρεπε (αν και το ψιλόβροχο δεν σταματούσε) ξεκινήσαμε για το εστιατόριο που είχαμε κλείσει διασχίζοντας περίπου 3 χλμ μιας πλευράς της πόλης που δεν είχαμε περπατήσει.

SIR LANCELOT LOVAGI ETTEREM (Budapest, Podmaniczky u. 14, 1065 METPO NYUGATI PALYAUDVAR)

Sir Lancelot

Το γνωστό σε όλους Λάνσελοτ. Είναι ένα μαγαζί που πρέπει να πάτε, οι ξύλινοι πάγκοι και το όλο σκηνικό σου δίνει την εντύπωση ότι τρως σε παλάτι σε ένα άλλο αιώνα. Μουσική που σε παραπέμπει στο Μεσαίωνα, πανοπλίες, σπαθιά και πήλινα ποτήρια κρασιού. Εμπειρία που μένει αξέχαστη. Φάτε με τα χέρια μιας και τα πιρούνια δεν υπήρχαν τότε. Οι τιμές είναι λίγο τσιμπημένες αν και οι μερίδες είναι τεράστιες. Χρειάζεται κράτηση ειδικά αν πρέπει να πάτε ΠΣΚ που γίνεται χαμός.

Τηλέφωνο:+36 1 302 4456 WEB: http://www.sirlancelot.hu/ OPENING HOURS: MONDAY – SUNDAY: 12.00 – 01.00

Επιλέξαμε ένα από τα μενού για δύο άτομα και σκάσαμε κυριολεκτικά στο φαγητό. Οι φωτογραφίες τα λένε όλα!

Επιστροφή με τα πόδια για να χωνέψουμε, τελευταία ψώνια από τους πάγκους στο χριστουγεννιάτικο χωριό, ένα καφέ στο CAFÉ GERBEAUD (Budapest, Vörösmarty tér 7-8, 1051, ΜΕΤΡΟ VOROSMARTY TER M1 ). Μια επίσκεψη σε αυτό το μαγαζί είναι must μιας και βρίσκεται σε πολύ κεντρικό σημείο αλλά θέλει πάρα πολύ προσοχή γιατί τα γλυκά είναι πανάκριβα και μπορείτε να πληρώσετε από το πουθενά 30 ευρώ. http://www.gerbeaud.hu

Ξεκούραση και προετοιμασία για το βραδινό κονσέρτο! Christmas Chamber Concert!

Η κλασική μουσική σκηνή της Βουδαπέστης είναι κάτι που πρέπει να γνωρίσει  κάθε λάτρης της μουσικής που επισκέπτεται την πρωτεύουσα της Ουγγαρίας. Το σκηνικό γίνεται ακόμη ομορφότερο όταν το κονσέρτο δίνεται στο Danube Palace, για το οποίο σας έχω αναφέρει παραπάνω.

Η αγαπημένη Danube Chamber Orchestra παρουσιάζει  αυτή την 90λεπτη συναυλία που γίνεται  το επίκεντρο των Χριστουγεννιάτικων εορτασμών. Αφήστε τον εαυτό σας να μαγευτεί από τις όμορφες μελωδίες του Μότσαρτ, του Haydn, του Bach και των ουγγρικών συνθετών όπως ο Lehár και ο Kálmán για μια αξέχαστη βραδιά Χριστουγέννων.

Κορυφαία στιγμή το σόλο με το κύμβαλο!  Παραδοσιακό ουγγρικό όργανο  που χρησιμοποιήθηκε  για να αντικαταστήσει το πιάνο κατά την αναγέννηση της ουγγρικής συμφωνικής μουσικής. Επιστροφή στο 1800!!!

Είχαμε βρει, πολύ πιο νωρίς εισιτήρια, μέσω internet (μην το αφήσετε τελευταία στιγμή δεν πρόκειται να βρείτε) και με 30 €, το άτομο απολαύσαμε από τον εξώστη μια πανδαισία μουσικής. Για πιθανή κράτηση δείτε: http://www.ticket.info.hu/en/program/gala-concert/christmas-chamber-concert

Το πρόγραμμα των δύο 45λέπτων:

Τελειώσαμε γύρω στις 10 το βράδυ. Περπατήσαμε μέχρι το ξενοδοχείο μια απόσταση περίπου 10 λεπτών και στην ουσία κάπως έτσι αποχαιρετήσαμε τη Βουδαπέστη, έχοντας περάσει ένα ονειρεμένο τριήμερο.

Όχι δεν προλάβαμε να κάνουμε όσα είχαμε σχεδιάσει. Για παράδειγμα δεν πήγαμε στα λουτρά τους για τα οποία φημίζονται ( όχι στα Gellert που είναι τα πιο γνωστά αλλά και τα πιο ακριβά, όσο τα τουρκικά Rudas) και δεν προλάβαμε να γυρίσουμε στα ruin bars της πόλης που αποτελούν κάτι το μοναδικό σε επίπεδο Ευρώπης. Εγκατεστημένα σε παλιά εγκαταλελειμμένα κτίρια στο κέντρο της Πέστης αποτελούν το κέντρο της νυχτερινής διασκέδασης με πολλά happenings και πολύ ζωντανή μουσική! Τα καλύτερα λένε πως είναι τα: Instant (Nagymezo utca 5) και Szimpla VII., (Kazinczy u. 14).  Επίσης το νησί της Μαργαρίτας στη μέση του Δούναβη… Την επόμενη φορά…

Την παραμυθένια πρωτεύουσα της Ουγγαρίας δεν μπορείς να την επισκεφθείς μόνο μια φορά! Δε γίνεται… Οπότε καλό είναι να υπάρχουν και κάποιες εκκρεμότητες!

Το μακρύ (με το λεωφορείο) ταξίδι της επιστροφής ξεκίνησε στις 3 τα ξημερώματα. Ήταν πολύ πιο ξεκούραστο από όταν πηγαίναμε. Και είχαμε να διαχειριστούμε δεκάδες εικόνες και συναισθήματα. Να συζητήσουμε, να κάνουμε τον πρώτο «εν θερμώ» απολογισμό.

Η Βουδαπέστη σου προσφέρει σχεδόν τα πάντα και ταυτόχρονα είναι μία από τις πιο οικονομικές πρωτεύουσες της Ευρώπης. Επιλέξτε την και δεν θα το μετανιώσετε!

Δεν ξέρω αν της «ταιριάζουν» περισσότερο τα Χριστούγεννα ή η Άνοιξη. Σίγουρα το να κυκλοφορείς άνετα χωρίς το κρύο ή το χιόνι και να απολαμβάνεις μια κρουαζιέρα στο κατάστρωμα του πλοίου είναι δελεαστικό. Αλλά από την άλλη αυτή τη Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα με το φωτισμό, τις μουσικές και το χιονισμένο τοπίο δεν θα τη βρείτε εύκολα κάπου αλλού.

Ότι πάντως και αν επιλέξετε να είστε σίγουροι ότι θα ζήσετε κάτι το ξεχωριστό!

Υ.Γ.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω το taxidologio.gr για τις εξαιρετικές πληροφορίες που δανείστηκα για το Κάστρο της Βούδα,  τον Πύργο των Ψαράδων, την Εκκλησία του Ματθαίου, την πλατεία των Ηρώων και το Λόφο του Γκέλλερτ!

Το ταξίδι του 1989 στη Βόρεια Κορέα … στα «Παραπολιτικά».

Λίγο η Βόρεια Κορέα, που βρίσκεται στην επικαιρότητα, λίγο το γεγονός ότι ελάχιστοι Έλληνες βρέθηκαν εκεί, παρακίνησαν το δημοσιογράφο της εφημερίδας «Παραπολιτικά» Γιώργο Κατσιγιάννη, να κάνει ένα αφιέρωμα στην ελληνική παρουσία εκεί με αφορμή το 13ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών.

Επικοινώνησε μαζί μου, μιλήσαμε, του έδωσα το υλικό που έχω δημοσιευμένο στο blog, και ο ίδιος αναζήτησε περισσότερες πληροφορίες, ανακαλύπτοντας ότι ένας εκ των Ελλήνων της τότε αποστολής ήταν και ο σημερινός Υπουργός Σ. Κοντονής.

Λογικό στο άρθρο που ετοίμασε να έχει την … τιμητική του.

Κάπως έτσι λοιπόν δημοσιεύτηκε το Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου.

Να θυμίσω απλά ότι μπορείτε να βρείτε τις δικές μου λεπτομέρειες στα δύο άρθρα του blog:

Το πρώτο εδώ: https://ra64.wordpress.com/2010/07/08/korea-1/

Και το δεύτερο εδώ: https://ra64.wordpress.com/2013/04/05/korea2/

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ταξιδεύοντας οδικώς στην Κεντρική Ευρώπη … και όχι μόνο! (ΜΕΡΟΣ 2ο)

131430021Από τον απόλυτο ρομαντισμό στον … Μεσαίωνα!

Το πρώτο μέρος του ταξιδιού  – Λάρισα – Βελιγράδι (Σερβία) – Λίμνες Πλίτβιτσε (Κροατία) – Λιουμπλιάνα (Σλοβενία) –   μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ!

5η ΗΜΕΡΑ : ΛΙΜΝΗ ΜΠΛΕΝΤ (ΣΛΟΒΕΝΙΑ)

bill

Αφήνοντας πίσω την Λιουμπλιάνα , εντυπωσιασμένοι από την πόλη και την ατμόσφαιρά της, το επόμενο πρωινό αναχωρήσαμε για έναν από τους κεντρικούς προορισμούς αυτής της μικρής περιπέτειας.

bledΜόλις 60 χλμ από την Λιουμπλάνα η Λίμνη Μπλέντ αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα πιο ειδυλλιακά και ρομαντικά μέρη της Ευρώπης και βεβαίως την καρδιά της βαριάς τουριστικής βιομηχανίας της Σλοβενίας.

Θα την έχετε δει σίγουρα σε φωτογραφίες, όπως και εμείς… Και έτσι την ερωτευτήκαμε!

Σε κάποια από τα προγράμματα των τουριστικών γραφείων μπορείτε να βρείτε επίσκεψη στη λίμνη αλλά δυστυχώς πουθενά δεν θα βρείτε διαμονή εκεί. Και το ζητούμενο ήταν αυτό. Να μείνουμε ένα τουλάχιστον βράδυ σε αυτό το ονειρεμένο μέρος!

Η λίμνη Bled είναι το πιο δυνατό τουριστικό χαρτί της Σλοβενίας και ένα από τα ωραιότερα τουριστικά θέρετρα των Άλπεων. Το στολίδι των Ιουλιανών Άλπεων η λίμνη Bled φημίζεται πάνω απ’ όλα για το ειδυλλιακό φυσικό της τοπίο, για το θρυλικό νησί στη μέση της λίμνης, τα πολιτιστικά μνημεία όπως το κάστρο αλλά και τις πολλές δραστηριότητες που προσφέρει στους επισκέπτες όπως κολύμβηση σε οργανωμένες περιοχές, ξενοδοχεία με πισίνες, μονοπάτια για πεζοπορία στους γύρω λόφους, τένις και γήπεδα γκολφ, καζίνο, κωπηλασία και ποδηλασία. Σε μια ημερήσια εκδρομή στη Bled μπορείς να δεις και να κάνεις τα βασικά. Να ανέβεις στο κάστρο, να χαλαρώσεις αγναντεύοντας στις όχθες, να κάνεις ποδήλατο και άντε αν είσαι και δραστήριος να κάνεις καμιά πεζοπορία στους λόφους.

Όμως το χαρακτηριστικό που κάνει την Μπλεντ τόσο ξεχωριστή είναι σίγουρα η φύση της. Το φαράγγι Vintgar του άγριου ποταμού Radovna, η άθικτη φύση του Εθνικού Πάρκου Triglav, οι λόφοι για πεζοπορία γύρω στη λίμνη, δάση, λιβάδια και βοσκοτόπια, η σπηλιά κάτω από το Babji zob, ο καταρράκτης »Iglica», η χαράδρα Pokljuka. Με λίγα λόγια αν κάποιος μπορεί να μείνει λίγες μέρες στην περιοχή θα απολαύσει μοναδικές ομορφιές που προσφέρει η φύση της Σλοβενίας. Γι’ αυτό όποιος φυσιολάτρης ενδιαφέρεται ας μελετήσει το επίσημο site της λίμνης Bled να πάρει ιδέες για εξορμήσεις και δραστηριότητες:

http://www.bled.si/en/what-to-see

Το Μπλέντ είναι ένα σχετικά μικρό χωριό , εύκολα μπορείτε να το γυρίσετε αν και το ενδιαφέρον όπως καταλαβαίνετε βρίσκεται στην περιοχή γύρω από τη λίμνη.

bill001

Ο χάρτης της πόλης του Bled

Δεύτερη Εδέμ τη χαρακτήρισε ο Σλοβένος ποιητής Preseren και πιστέψτε με μάλλον δεν είχε άδικο.

Αυτός είναι και ο λόγος χιλιάδες συγγραφείς, επώνυμοι, πολιτικοί, πρόεδροι κ.τ.λ. την επισκέπτονται όπως θα διαπιστώσετε και στη συνέχεια.

Η διαμονή όπως και το φαγητό είναι τσιμπημένα. Λογικό αφού μιλάμε για ένα μέρος που από τις αρχές του 20ου αιώνα συνδέθηκε με την ευρωπαϊκή αριστοκρατία!

Επιλογές για διαμονή θα βρείτε αρκετές. Όσο πιο κοντά στη λίμνη τόσο πιο ακριβά. Όσο απομακρύνεστε θα βρείτε πιο οικονομικές λύσεις.

Αν όμως επισκεφθείτε μια φορά στη ζωή σας αυτό το παραμυθένιο μέρος, αξίζει να ξοδέψετε κάτι παραπάνω και να απολαύσετε μια διαμονή 5 αστέρων στο φημισμένο Grand Hotel Toplice – Small Luxury Hotels of the World.

Το ξενοδοχείο στο booking.com

Απλά τέλειο! Πάνω στη Λίμνη με μοναδική θέα, όλες τις ανέσεις, πολυτέλεια που … σκοτώνει, εξέδρα με ξαπλώστρες για τις βουτιές σας και βάρκες για να κωπηλατήσετε με το ταίρι σας μέχρι το νησάκι!

Δεκάδες οι επώνυμοι που το επισκέφθηκαν όπως θα διαπιστώσετε από τις φωτογραφίες που κοσμούν έναν μεγάλο τοίχο!

Φθάνοντας νωρίς και πριν το check in , αφήσαμε τα πράγματα μας και ξεκινήσαμε τη βόλτα στο Bled του οποίου η ρυμοτομία και τα σπίτια είναι εντυπωσιακά!

Κατεβήκαμε στον παραλίμνιο δρόμο, ο οποίος είναι κατασκευασμένος έτσι ώστε να κάνει το γύρο της Λίμνης (περίπου 6 χλμ άνετης πεζοπορίας, ίσως ο πιο ρομαντικός περίπατος της ζωής σας)!

Η Grajsko kopalisce είναι η οργανωμένη παραλία του Bled κάτω ακριβώς από τον βράχο του κάστρου. Τις ηλιόλουστες και ζεστές μέρες είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στους τουρίστες και περιλαμβάνει πάνω από 1000 αποδυτήρια, πρόσφατα ανακαινισμένες τουαλέτες και ντους, και ενοικίαση ομπρέλας. Μπροστά από την είσοδο, υπάρχει ένα Boathouse, όπου μπορεί κανείς να νοικιάσει μια βάρκα με κουπιά για το νησάκι Bled.

Ένα ελαφρύ γεύμα και τακτοποίηση στο ξενοδοχείο, μικρή δόση ξεκούρασης και ξανά στη λίμνη για την βόλτα με τη βάρκα μέχρι το νησάκι της λίμνης.

30

Οι παραδοσιακές βάρκες Pletna

12 ευρώ το άτομο κοστίζει η βόλτα με τις βαρκούλες Pletna. Η προέλευση του σκάφους Pletna πάει πίσω στο 1590, ενώ το μέγεθος του επιτρέπει την ασφαλή μεταφορά 20 ατόμων. Είναι αναγνωρίσιμο από μακριά, καθώς είναι εξοπλισμένο με μια πολύχρωμη τέντα που προστατεύει τους επιβάτες από τον ήλιο και τη βροχή. Το οδηγεί με τα δύο κουπιά ο κωπηλάτης Pletna (Pletnarstvo), που είναι ένα επάγγελμα σεβαστό στην περιοχή και διαδόθηκε από γενιά σε γενιά. Οι κωπηλάτες Pletna περιμένουν στο Spa Park, κάτω από το Park Hotel Bled, στην Mlino και στο κέντρο Κωπηλασίας Bled.

20 λεπτά περίπου η διαδρομή μέχρι το νησάκι στο οποίο δεσπόζει ο καθολικός καθεδρικός ναός της Παναγίας, ο οποίος χτίστηκε τον 15ο αιώνα και πλέον αποτελεί μια από τις πλέον δημοφιλείς επιλογές ζευγαριών που ενώνονται με τα δεσμά του γάμου.

Ο ύψους 52 μέτρων πύργος του και τα 99 εσωτερικά σκαλοπάτια του αποτελούν δύο ακόμη χαρακτηριστικά του..

Οι περισσότεροι που επισκέπτονται το νησάκι είναι για να χτυπήσουν την καμπάνα της εκκλησίας του 1534! Γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί ο θρύλος θέλει όποιος χτυπήσει την καμπάνα τρείς φορές, η Παναγία πραγματοποιεί την επιθυμία και την ευχή που θα κάνει!

Απέναντι από το νησάκι μας έδειξαν ένα μεγάλο λευκό κτίριο που χρησιμοποιούσε ο Τίτο στη διάρκεια των καλοκαιρινών του διακοπών… Ενδιαφέρον!

tito

Κάτι ήξερε ο Τίτο!

Μετά από 45 λεπτά παραμονή στο νησάκι και αμέτρητες φωτογραφίες πήραμε το δρόμο της επιστροφής με τον άνεμο αντίθετο τώρα στην πορεία της βάρκας και τη διαδρομή να διαρκεί περίπου μισή ώρα.

Στάση για καφέ και για να δοκιμάσουμε το παραδοσιακό γλυκό της Σλοβενίας που το αυθεντικό βρίσκεται στο Bled!

lake-bled-cream-cake1

Πραγματικά εξαιρετικό!

Το ζαχαροπλαστείο του Hotel Park φημίζεται πως παρασκευάζει το αυθεντικό, το καλύτερο κέικ κρέμας σε όλη τη Σλοβενία. Το παραδοσιακό αυτό γλυκό και θρυλικό επιδόρπιο είναι το σύμβολο της κουζίνας του Bled και το Park Restaurant and Cafe είναι η γενέτειρα του. Το Bled cream cake παρασκευάζεται σύμφωνα με την αρχική συνταγή που τελειοποιήθηκε στη δεκαετία του 1940 και μάλιστα αναγνωρίζεται ως ένα πιάτο με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης. Που σημαίνει πως δεν νοείται να έρθει κάποιος εδώ και δεν θα δοκιμάσει αυτό το γλυκό. Μη φανταστείτε κάτι εξωπραγματικό. Ουσιαστικά σαν μιλφέιγ είναι αλλά ξετρελαθήκαμε από την φρεσκάδα του και την γεύση του. Και όλως περιέργως με φυσιολογικότατη τιμή 3,7 ευρώ…

Ο χρόνος όμως περνά γρήγορα και η βόλτα στο κάστρο αναβλήθηκε για το επόμενο πρωινό…

Ένα καλό μπάνιο, αρκετή ρομαντζάδα και ένα καλό δείπνο στο εξαιρετικό Oštarija Peglez’n (Cesta svobode 19)… Κρασί τοπικό και ξαφνικά … ο αέρας δυνάμωσε και μια ξαφνική καταιγίδα μας συνόδεψε στην πιο ρομαντική βραδιά της ζωής μας!

Ξυπνήσαμε με μια δυνατή άρνηση να … φύγουμε. Αλλά τα χιλιόμετρα μπροστά μας ήταν αρκετά και ο προορισμός , το μαγευτικό Τσέσκι Κρουμλόβ στην Τσεχία επίσης μια μεγάλη πρόκληση. Οπότε;

Απολαμβάνεις το πρωινό σου δίπλα στη λίμνη, μαζεύεις τα πράγματα σου, κάνεις μια σύντομη επίσκεψη στο κάστρο και … φύγαμε γι’ άλλα!

Το κυριότερο μνημείο του Bled είναι το κάστρο του, που βρίσκεται σε έναν απόκρημνο λόφο ύψους 130μ. δίπλα στον οικισμό και την λίμνη. Φαίνεται από παντού και υπάρχει ασφαλτοστρωμένος δρόμος μέχρι εκεί, ενώ η ιστορία του κάστρου ξεκινάει από το 1.004 μ.Χ. Η είσοδος κοστίζει 7 Ευρώ. Μέσα στο κάστρο υπάρχει κελάρι όπου μπορείτε να φτιάξετε το δικό σας μπουκάλι κρασί με την παραδοσιακή μέθοδο (επί πληρωμή εννοείται) και τυπογραφείο όπου μπορείτε να τυπώσετε ότι θέλετε όπως ακριβώς τύπωνε και ο Γουτεμβέργιος (προσωπικά πιστεύω πως είναι από τα καλύτερα σουβενίρ που έχω πάρει). Η θέα από το κάστρο είναι μαγευτική. Επίσης υπάρχει και ένα μουσείο με πανοπλίες, όπλα, χάρτες της περιοχής, ενδυμασίες και γενικά είναι ευχάριστο. Η είσοδος στο μουσείο συμπεριλαμβάνεται στο εισιτήριο.

Bled lake & Bled island from Castle

Η θέα από το κάστρο! Αποκάλυψη όλης της ομορφιάς!

Αφήσαμε πίσω τη Λίμνη Μπλέντ με την ικανοποίηση ότι ζήσαμε ένα από τα μικρά μας όνειρα!

6η – 7η ΗΜΕΡΑ: ΤΣΕΣΚΙ ΚΡΟΥΜΛΟΒ (Τσεχία)

city1

Μια πόλη ιστορικής κληρονομιάς – 300 προστατευόμενα κτίρια στο ιστορικό κέντρο που έχει χαρακτηριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, το δεύτερο μεγαλύτερο συγκρότημα κάστρων στην Τσεχική Δημοκρατία και το παλαιότερο μπαρόκ θέατρο στον κόσμο! Μια πόλη που άκμασε από το 1300 έως το 1600, αλλά διατηρεί μέχρι και σήμερα ένα άρωμα μεσαιωνικό, τόσο ιδιαίτερο και τόσο μοναδικό που δίνει στο βαθύ νότο της Βοημίας την αιτία αλλά και το λόγο να την επισκεφθείς! Νότια Τσεχία… Νότια Βοημία … Τσέσκυ Κρούμλοβ (Cesky Krumlov)!!!

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά…

Σε κάποιες από τις κλασσικές εκδρομές των τουριστικών πρακτορείων στην Πράγα, περιλαμβάνεται και μια επίσκεψη στο Cesky Krumlov. Κάπως έτσι πριν από χρόνια και υπό βροχή το γνώρισε η Όλγα και … αποφασίσαμε να το επισκεφθούμε, να μείνουμε δύο βράδια και να το απολαύσουμε.

map05Από τη Λίμνη Μπλέντ η απόσταση είναι περίπου 450 χλμ και φθάνεις διασχίζοντας με το αυτοκίνητο την κεντροδυτική Αυστρία, περνώντας από Σάλτσμπουργκ και με κατεύθυνση το Linz.

Περίπου 5 ώρες ήταν ο υπολογισμός του ταξιδιού αλλά επειδή τα απρόοπτα είναι μέσα στο παιχνίδι υπολογίσαμε 6 (πολλές για τη συγκεκριμένη απόσταση) και χωρίς βιασύνη…

Δεν υπήρχε λόγος να βιαστούμε ούτε και να αγχωθούμε. Το Τσέσκι Κρούμλοβ είναι μικρό και τα δύο βράδια υποθέσαμε αρκετά.

Η απόσταση από τη Λίμνη Μπλέντ μέχρι τα σύνορα της Σλοβενίας με την Αυστρία μικρή και σύντομη αλλά με μια στάση απαραίτητη για βενζίνη (πολύ πιο φθηνή σε σχέση με την Αυστρία) και την αγορά της απαραίτητης βινιέτας για την Αυστρία.

Απαραίτητη γιατί πρέπει να την έχεις κολλημένη στο αριστερό πάνω μέρος του παρμπρίζ. Στην αντίθετη περίπτωση το πρόστιμο ούτε λίγο ούτε πολύ είναι 300€!!!

Βγήκαμε από τη Σλοβενία χωρίς  να συναντήσουμε σύνορα και τελωνειακό σταθμό και μπήκαμε στην Αυστρία με μοναδικό έλεγχο οπτικό και από μακριά (στην ουσία χωρίς να σταματήσουμε) για τη βινιέτα! Ούτε ταυτότητες , ούτε πράσινες κάρτες για το αυτοκίνητο. Απολύτως τίποτα.

Ο δρόμος εξαιρετικός αλλά η κίνηση απίστευτη!

Τούνελ, νταλίκες, αυτοκίνητα δημιουργούσαν ένα συνδυασμό ενδιαφέροντα μεν αλλά αρκετά κουραστικό. Ειδικά έξω από τις μεγάλες πόλεις , όπως το Σάλτσμπουργκ, επικρατούσε ΠΑΝΙΚΟΣ. Κάποια έργα , κάποια μικροατυχήματα και μια έντονη βροχή έδωσαν επιπλέον ενδιαφέρον στην οδήγηση, η οποία κρατούσε σταθερά την ταχύτητα στα όρια που καθόριζαν οι πινακίδες, γιατί η αστυνόμευση εκεί είναι σε άλλα επίπεδα!

Από Linz μέχρι και τα σύνορα της Τσεχίας γινόταν ένας πανικός με έργα στο δρόμο, η μία παράκαμψη ακολουθούσε την άλλη, το gps … παρέδωσε πνεύμα και ζητούσε μονίμως να κάνουμε αναστροφή 180 μοιρών (!) και χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε στην Τσεχία. Ούτε εδώ σύνορα και τελωνεία παρά μόνο ένα μεγάλο Duty Free  (θεωρείται από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη) στο Wullovitz.

Από εκεί το Τσέσκι Κρούμλοβ είναι 30 χλμ τα οποία τα κάναμε σε 45 λεπτά, καθώς ο δρόμος θυμίζει επαρχιακό δρόμο της Ελλάδας!

Για την ιστορία απλά αναφέρω ότι σε αυτή τη διαδρομή περάσαμε από το Jesenice (σύνορα Σλοβενίας – Αυστρίας), Rosenbach, Berchtesgaden, Saltzburg, Linz…

Μπήκαμε στο Cesky Krumlov , υπό βροχή αναζητώντας το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει.

Το gps μας οδήγησε στη μέση του δρόμου και όχι στην αρχή, για κακή μας τύχη ήταν μονόδρομος και κάναμε μια μικρή παράκαμψη προκειμένου, με την παραδοσιακή μέθοδο, ρωτώντας δηλαδή, να φθάσουμε ξανά στο δρόμο και να δούμε μπροστά μας το ξενοδοχείο. Και η βροχή έπεφτε ακόμη πιο δυνατή…

Pension Ingrid

Δείτε το στο booking.com

Όταν αρχίσαμε να ψάχνουμε για δωμάτια μας έκανε εντύπωση ότι τα περισσότερα ήταν ήδη κλεισμένα. Διαπιστώσαμε επίσης ότι οι τιμές των ξενοδοχείων που ήταν στο ιστορικό κέντρο ήταν κάτι περισσότερο από ακριβές. Το γιατί το καταλάβαμε όταν κάναμε την πρώτη βόλτα μας… Το επίσης σοβαρό πρόβλημα ήταν ότι δεν υπήρχαν πάρκινγκ και λογικό ήταν να κάτι τέτοιο να λειτουργήσει αποτρεπτικά. Η pension Ingrid βρίσκεται σε εξαιρετικό σημείο, μόλις 200 μέτρα από την πλατεία στο κέντρο του ιστορικού χωριού. Περνώντας το δρόμο στην ουσία βρίσκεσαι στον πεζόδρομο που σε οδηγεί εκεί. Και η τιμή εξαιρετική για τα δεδομένα της πόλης 70€.

Άνετο  δωμάτιο, πάρκινγκ και ακριβώς απέναντι super market ανοικτό από τις 6 το πρωί με ζεστά ψωμάκια και κρουασάν. Όλα καλά!

Τελικά θεωρώ μια πολύ καλή επιλογή!

Όπως θα διαπιστώσετε και από τους χάρτες οι αποστάσεις για όλα τα σημεία ενδιαφέροντος από το ξενοδοχείο είναι ιδιαίτερα κοντινές.

Η ιδιοκτήτρια μας υποδέχτηκε με δύο παγωμένες Τσέχικες μπύρες (τις τίμησα), ελάχιστη ξεκούραση και μιας και η βροχή σταμάτησε (υπερβολική η ζέστη και η υγρασία) ξεκινήσαμε για την πρώτη βόλτα!

ΠΑΡΑΜΥΘΙ!

Όσο περπατάς στα πετρόστρωτα δρομάκια του Cesky Krumlov, νομίζεις ότι ζεις ένα παραμύθι. Ένα παραμύθι με ιππότες που περιμένεις να τους δεις να ξεπροβάλλουν από κάποιο στενό, με πανδοχεία – ταβέρνες σαν και αυτά που έχουμε δει σε ταινίες. Ότι και να φανταστείτε, πιστέψτε με είναι λίγο μπροστά σε αυτό που θα ζήσετε στην πραγματικότητα. Γέφυρες που σε οδηγούν στην άλλη πλευρά του χωριού με κατεύθυνση το κάστρο που δεσπόζει σαν φύλακας στην περιοχή, όλων των τύπων και των ειδών μαγαζιά και  τα εστιατόρια, μουσεία κ.τ.λ.

map

Τον χάρτη θα τον βρείτε στο σημείο με την κόκκινη βούλα, μπαίνοντας στο κέντρο της πόλης

Δε χρειάζεσαι πολύ χρόνο να το γυρίσεις , να χαθείς στα στενά του, να ταξιδέψεις με τη φαντασία σου στις εποχές εκείνες που η δυναστεία των Rosenberg, το ανέπτυξε δημιουργώντας ταυτόχρονα και κάποιες από τις καλύτερες ζυθοποιίες της περιοχής.

Περπατάς δίπλα στους μαιάνδρους του Μολδάβα που το περιτριγυρίζουν, μένεις εντυπωσιασμένος από τα κτίρια που ένα προς ένα αποτελούν έργα τέχνης, χαζεύεις τον παλιό μύλο που μετατράπηκε στο εσωτερικό του σε μπαράκι (καταπληκτικό) και έχεις πάντοτε σαν σημεία αναφορά την κεντρική του πλατεία με τα απίστευτα κτίρια που είναι σαν σκηνή βγαλμένη από ταινία και το κάστρο που θα το επισκεφθούμε την επόμενη ημέρα!

Βέβαια όταν ξυπνάς από το όνειρο αντιμετωπίζεις ορδές Κινέζων επισκεπτών που τα τελευταία χρόνια το έχουν κάνει έναν από τους αγαπημένους τους ευρωπαϊκούς προορισμούς (!) και μάλιστα έρχονται και για να παντρευτούν ( Η Σαντορίνη βρήκε μάλλον τον αντίπαλό της).

Καλή η βόλτα, αλλά το στομάχι διαμαρτύρεται!

Επιλογές για φαγητό … πολλές!

Επιλέξαμε το Parkan, ακριβώς δίπλα από την αρχή της μεγάλης ( μη φανταστείτε τίποτα τεράστιο) γέφυρας (Lazebnický most)  που οδηγεί στην κόκκινη είσοδο του κάστρου…

Λίγο η κούραση του ταξιδιού, λίγο το φαγητό, λίγο η κίνηση και η πολυκοσμία… νοιώσαμε να πέφτουμε! Κάναμε μια τελευταία βόλτα στα στενά που δεν είχαμε δει προηγουμένως και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Απολαμβάνοντας από τον ανοιχτό χώρο δίπλα από το εθνικό μουσείο, το κάστρο φωτισμένο το βράδυ…

castle nightΤην επόμενη θα ξυπνούσαμε νωρίς για να ανέβουμε στο κάστρο πριν ο ήλιος γίνει ενοχλητικός αλλά κανένας μας δεν περίμενε ότι αυτό θα γινόταν… στις 6 το πρωί!!!

Και όμως!!!

Η κίνηση ήταν αρκετή για εκείνη την ώρα και ήδη οι πρώτες ομάδες Κινέζων τουριστών κινούνταν προς το κέντρο της πόλης. Κάναμε τη διαδρομή μέχρι το κάστρο, διανύοντας την Horni, στην αρχή της και στα αριστερά θα συναντήσετε την εντυπωσιακή εκκλησία Saint Vitus. Είναι χτισμένη στον ίδιο χώρο που βρισκόταν τον 14ο αιώνα η εκκλησία της Θεοτόκου και χρειάστηκε περίπου 40 χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί. Το μόνο που παραμένει από την παλιά εκκλησία είναι το ψηφιδωτό πάνω από την κεντρική πόρτα. Ο αρχικός μπαρόκ θόλος της αντικαταστάθηκε τον 19ο αιώνα και πήρε τη σημερινή μορφή, Στο εσωτερικό του, ο βωμός (1863) είναι τυπικά μπαρόκ και απεικονίζει τον Άγιο Βίτο και την Παναγία και κοσμείται με το οικόσημο Eggenberg και Schwarzenberg. Τα πλευρικά παρεκκλήσια προστέθηκαν τον 19ο αιώνα. Το μικρό κτήριο δίπλα ήταν σχολείο ενορίας από τον 14ο αιώνα και υπήρξε μουσική σχολή από το 1780 … η μουσική παράδοση στο Český Krumlov είναι μεγάλη και συνεχίζεται μέχρι σήμερα…

vitus

St. Vitus

Φθάσαμε στην κεντρική πλατεία Svornosti, με τα φοβερά κτίρια και το ξενοδοχείο Old Inn, των οποίων οι προσόψεις θυμίζουν σκηνικό από ταινία (!)

, πήραμε το δρόμο δεξιά Radnicni , περάσαμε τη γέφυρα και συνεχίσαμε στη Latran, βλέποντας στα δεξιά μας το Μουσείο Μαριονέττας

που είναι πραγματικά εντυπωσιακό, για να φθάσουμε μέσω της Zamek στην κόκκινη πύλη του κάστρου ( το όνομα της όπως καταλαβαίνετε το πήρε από το χρώμα της).

Το κάστρο!

Χρονολογείται από το 1240, όταν το πρώτο κάστρο χτίστηκε από την οικογένεια Γουϊτιγκόνεν, του κύριου κλάδου της ισχυρής οικογένειας Ρόζενμπεργκ και κατατάσσεται δεύτερο σε μέγεθος κάστρο στην Τσεχία.

Το 1989, το κάστρο ανακηρύχθηκε  Εθνικό Μνημείο, και το 1992 ολόκληρο το συγκρότημα συμπεριλήφθηκε  στο κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ουνέσκο.

Εντυπωσιακά καλοδιατηρημένο, δεκάδες αίθουσες που μπορείτε να επισκεφθείτε αλλά κυρίως σημειώστε ότι εκεί βρίσκεται το μοναδικό μπαρόκ περιστρεφόμενο θέατρο φτιαγμένο το 1680 και ανακαινισμένο το 1765 και διατηρεί μέχρι και σήμερα τα αυθεντικά στηρίγματα και μηχανήματά του.

Η περιπλάνηση στο κάστρο είναι πραγματικά μια ξεχωριστή στιγμή που πρέπει να την απολαύσετε, όπως και τη μοναδική θέα της πόλης από ψηλά και στο τέλος μην παραλείψετε να επισκεφθείτε τον υπέροχο και τεράστιο κήπο στο πίσω μέρος του!

Χρειαστήκαμε περίπου 2,5 ώρες να γυρίσουμε εκεί μέσα, να χαζέψουμε, να βγάλουμε άπειρες φωτογραφίες και λογικό ήταν να αναζητήσουμε επιτέλους έναν πρωινό καφέ και κάτι να φάμε…

breakfastΠρωινό δίπλα στο ποτάμι με εξαιρετικό καφέ και να βλέπεις να περνούν από μπροστά σου όσοι έκαναν rafting. Bolero το όνομα του café … εξαιρετικό…! Αν σας ενδιαφέρει εύκολα θα βρείτε το χώρο ενοικίασης μιας βάρκας για να κάνετε το γύρο του ιστορικού κέντρου από το ποτάμι.

Μπορείτε να βρείτε σε ένα τόσο μικρό χώρο τόσα πολλά μουσεία και να ξεχάσετε στην κυριολεξία το χρόνο. Ενδιαφέρον το μουσείο των ημιπολύτιμων λίθων αλλά και εκείνο των κεριών.

laikiΣτο χώρο της αυλής της Βιβλιοθήκης βρήκαμε μικροπωλητές με δικές τους δημιουργίες (ξύλινα – κοσμήματα και δέρματα) και έτσι μπορέσαμε να πάρουμε και τα απαραίτητα αναμνηστικά.

Το Τσέσκυ δεν σε αφήνει να βαρεθείς! Εκεί μάθαμε για το Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ Cesky Krumlov που αρχίζει τον Ιούλιο και τελειώνει τον Αύγουστο με διάφορα είδη μουσικής, αλλά και το Open Air Krumlov, που ξεκινούσε λίγες ημέρες μετά την αναχώρησή μας…

Στο Cesky Krumlov θα απολαύσετε το φαγητό και την μπύρα! Από τη «βελούδινη επανάσταση» του 1989 και μετά έχουν ανοίξει και λειτουργούν περισσότερα από 80 εστιατόρια όλων των τύπων και των ειδών.

Ψάχνοντας θα βρείτε πολλά που μοιάζουν με κατακόμβες ή με μεσαιωνικά πανδοχεία, ενώ πολλά από αυτά θα τα βρείτε στις όχθες του ποταμού. Αναζητήστε το Le Jardin και το Papa’s living στο χώρο κάτω από το κάστρο ή το Grill Restaurant Katakomby, δίπλα από το ξενοδοχείο Old Inn.

Αυτό το μεσημεριανό γεύμα θα μας μείνει αξέχαστο!!!

Βραδινή βόλτα στη φωτισμένη πόλη με πολλούς από τους επισκέπτες να έχουν πάρει από νωρίς θέση προκειμένου να φωτογραφίσουν το κάστρο όταν ανάψουν τα φώτα του, ποτό με ζωντανή μουσική … παραποταμίως και βόλτα στα πετρόστρωτα δρομάκια με ήχους από διάφορες μουσικές σε κάθε στροφή, με μικρά και μεγάλα πανέμορφα μαγαζάκια και με … πολλούς μα πάρα πολλούς Κινέζους. Αν θέλετε και νυχτερινά περπατήματα σημειώστε High Hopes Bar και City Lounge Music Club & Bar, ακριβώς δίπλα στο ποτάμι.

Συνοπτικά;

Παραμυθένιο και μακάρι ο τουριστικός πανικός να μην το καταστρέψει.

Δύο ημέρες πραγματικά απολαυστικές, γεμάτες από εικόνες σε μια πόλη που ειλικρινά τίποτα από όσα διαβάσατε δεν είναι υπερβολικό.

Αποχωριστήκαμε το Cesky Krumlov κρατώντας υπέροχες αναμνήσεις αρκετές να μας ξαναφέρουν σε αυτό.

Αν κάτι αξίζει να κρατήσει κάποιος από την ιστορία του, είναι ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα υπήρχε αν δεν εμφανιζόταν η δυναστεία των Rosenberg, της οποίας η αγάπη για την αναγέννηση και τον πολιτισμό οδήγησε σε αυτό το μικρό θαύμα και αφετέρου τις τεράστιες διαμάχες ειδικά στον 20ο αιώνα των εθνικοτήτων που έμειναν εκεί. Γενικότερα η νότια Βοημία , πλούσια σε κοιτάσματα χρυσού, απετέλεσε περιοχή με έντονες αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε Αυστρία, Γερμανία και Τσεχία. Όπως μάθαμε το 1910 από τους 8.000 κατοίκους της πόλης οι 7.000 ήταν Γερμανοί μετανάστες (έποικοι για να είμαστε ακριβείς), εκδιώχθηκαν από τους Τσέχους, ανακατέλαβαν την πόλη επί Χίτλερ και εκδιώχθηκαν εκ νέου και οριστικά μετά την απελευθέρωση της Τσεχίας. Πάντως ευτυχώς για όλους μας η πόλη ήταν από τις ελάχιστες που δεν βομβαρδίστηκαν καθόλου στη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, γεγονός πραγματικά εντυπωσιακό.

Εντυπωσιακό επίσης το ότι σε όλη τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος η πόλη παρήκμασε και εμφανίστηκε και πάλι στο προσκήνιο μετά το 1989. Σημεία των καιρών…

Επόμενη στάση Παραδουνάβια χωριά, στην Ουγγαρία και για την ακρίβεια Εστεργκομ. Για να το φτάσουμε όμως έπρεπε να διανύσουμε 450 περίπου χλμ, διασχίζοντας τη βόρεια Αυστρία. Και αυτό αποδείχθηκε αρκετά περιπετειώδες…

Συνεχίζεται….

Εσύ Γιώργο έφυγες νωρίς…

giorgiosΔύσκολη η αποδοχή της απώλειας ανθρώπων που δέθηκες μαζί τους. Ακόμη πιο δύσκολη όταν για χρόνια ταυτίζεσαι μαζί τους, μοιράζεσαι χρόνο , ώρες και στιγμές, μοιράζεσαι  ένα μεγάλο μέρος της ζωής σου, τις σκέψεις σου, την καθημερινότητα, τα μικρά και τα μεγάλα…

Τόσο δύσκολη αυτή η αποδοχή της πραγματικότητας που ακόμη και μετά από ένα χρόνο περίπου, επιμένεις να περιμένεις…

Να περιμένεις να χτυπήσει το τηλέφωνο τη γνωστή ώρα το πρωί, επιμένεις να ακούσεις το «Σουσλόφ μου τι κάνεις;», επιμένεις να τον δεις ξαφνικά μπροστά σου, με τον πράσινο φάκελο στα χέρια, απαιτητικό για συζήτηση εκείνη τη στιγμή και με αγωνία μικρού παιδιού να ακούσει την άποψη σου για αυτά που σκέφτηκε ή για αυτά που θέλει να κάνει.

Ο Γιώργος έφυγε νωρίς. Πολύ νωρίς. Και πήρε μαζί του μια διαφορετική λογική για την πολιτική και τη ζωή, από αυτή που κυριαρχεί αυτά τα χρόνια.

Γιατί δύσκολα θα μπορέσεις να μιλήσεις για τιμιότητα και ηθική στην πολιτική και να μην σκεφτείς αυτόν.

Δύσκολα θα μπορέσεις να μιλήσεις για καθαρότητα και ειλικρίνεια στις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα σε ανθρώπους της πολιτικής και να μην τα ταυτίσεις με αυτόν.

Δύσκολα θα μπορέσεις να μιλήσεις για ανθρωπιά, απλότητα, συντροφικότητα ρε φίλε (χωρίς εισαγωγικά) και να μην πεις το όνομά του.

Και αν σκεφτείς κάποιον ρομαντικό και μοναχικό καβαλάρη να πηγαίνει αντίθετα με όλα και με όλους, να μη νοιάζεται για το «εγώ» του παρά μόνο για τους άλλους, θα σου πω, ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο υγιές από αυτό, τίποτα πιο αληθινό και τίποτα πιο δυνατό.

Ο Γιώργος ζούσε για τις αρχές και τα πιστεύω του. Ζούσε για τους άλλους. Χαίρονταν με τη χαρά των άλλων και πονούσε με τη στεναχώρια τους…

Γίνονταν «χαλί να τον πατήσεις», έβαζε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό του, προκειμένου να βοηθήσει, αλλά δεν άντεχε την υποκρισία και την αχαριστία. Εκεί τραβούσε οριστική διαγραφή ακόμη και αν κάτι τέτοιο τον έκανε να πονέσει πολύ περισσότερο από τον άλλο.

Δεν μπορούσε να χωνέψει το πώς αυτός που βοήθησε και εμπιστεύτηκε, τον πλήρωσε με αχαριστία. Δεν το ήξερε αυτό το «παιχνίδι», δεν το έκανε ποτέ του…

Όταν λίγο πριν το μεσημέρι της 31ης Μαΐου πέρυσι, πριν ένα χρόνο περίπου, άκουσα από τη Σοφία το «Ναι είναι αλήθεια Βασίλη. Έφυγε ο Γιώργος»,  το μόνο που μπόρεσα να ψελλίσω ήταν ένα «γιατί;»…

Αυτό που δεν έχει απάντηση. Αυτό για το οποίο δεν περιμένεις απάντηση. Το «γιατί» της πίκρας, της αμηχανίας, των ερωτηματικών που γίνεται γρήγορα οργή και πόνος για την απώλεια, φόβος για το κενό στην καρδιά σου, ανησυχία για τους δικούς του ανθρώπους.

Είχαμε μιλήσει μόλις την προηγουμένη το πρωί. «Σουσλόφ, σκέφτηκα και έχεις δίκιο για την εκδήλωση. Να την αφήσουμε για αργότερα γιατί και εγώ δε νοιώθω και τόσο καλά. Θα τα πούμε αύριο…». Ήθελε να οργανώσει μια εκδήλωση με αφορμή την επέτειο του θανάτου του Α. Παπανδρέου, με στόχο να αναγκάσει όλες τις «φυλές» του ΠΑΣΟΚ, να βρεθούνε μαζί και να τους ζητήσει συστράτευση και ενότητα για να ξαναφτιαχτεί η παράταξη… Είχα διαφωνήσει, όχι για το περιεχόμενο αλλά για τη χρονική επιλογή, ξέροντας ότι η κατάσταση της υγείας του δεν ήταν η καλύτερη.

Δεν τα είπαμε την επομένη… Δεν τα είπαμε ποτέ ξανά.

Έχουμε όμως πει τόσα αυτά τα χρόνια, που φτάνουν για μια ζωή…

Και νοιώθω τυχερός που μου εκμυστηρεύτηκε τόσα και άτυχος που πρέπει να τα κρατήσω μυστικά, τηρώντας την υπόσχεση μου.

Ένα χρόνο μετά… όχι δεν το έχω αποδεχτεί.

Όπως φαντάζομαι δεν το έχουν αποδεχτεί και οι συνοδοιπόροι του στην «Αριστερή Πρωτοβουλία», οι φίλοι του στο Tivoli που θα τον περιμένουν ακόμη για τον πρωινό καφέ, οι φίλοι του στην Ερατεινή που δεν θα τον δούνε από τα ξημερώματα με τη σακούλα με τα κουλούρια που συνοδεύανε τη συζήτηση, όλοι όσοι θα περιμένουν ακόμη να χτυπήσει το τηλέφωνο για να ακούσουν το «αδελφούλη μου…», οι φίλοι του στην πολιτική (γνωστοί ή λιγότερο γνωστοί), η οικογένεια του…

Δε νοιώθω μόνος μου σε αυτό το περίεργο παιχνίδι της καρδιάς και της λογικής.

Νοιώθω σίγουρα τυχερός που τον έζησα αυτά τα χρόνια. Που με εμπιστεύτηκε.

Που με τίμησε όταν κάλεσε και εμένα εκείνη τη βροχερή Κυριακή στην Ερατεινή, για να μας ανακοινώσει την περιπέτεια της υγείας του και να συζητήσουμε το τι θα κάνουμε.

Γιώργο έφυγες νωρίς. Πολύ νωρίς. Και άφησες ένα τεράστιο κενό στη μικρή γωνιά της πολιτικής ζωής που στέκονται όσοι πιστεύουν στην αλήθεια και την ειλικρίνεια. Στην καθαρότητα και στην συνεχή προσπάθεια να μένουν σταθεροί σε αυτά που πιστεύουν.

Αργά ή γρήγορα θα ξαναβρεθούμε, στους μπαξέδες σύντροφε μου!

Το πολιτικό σύστημα και η ανάγκη μιας συγκροτημένης προοδευτικής – σοσιαλιστικής παράταξης

_AR_0285Η πρώτη φάση αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού σαν αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και της αδυναμίας αντιμετώπισης των επιπτώσεων της στην κοινωνία από τις άλλοτε κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις του τόπου, ολοκληρώθηκε με πλήρη επιτυχία για όσους προσέβλεπαν στην ολοκληρωτική υποταγή της χώρας.

Επιλέχθηκαν και προωθήθηκαν οι πλέον κατάλληλοι για αυτό και διαμορφώθηκαν και τα κατάλληλα υποστηρίγματα, προκειμένου να διασφαλιστεί η μετάβαση στη νέα εποχή της πλήρους Βαλκανοποίησης της χώρας.

Κόμματα αδύναμα, σε μόνιμη κρίση, χωρίς πολιτική ταυτότητα, χωρίς στρατηγική. Κόμματα της κρίσης σε μόνιμη κρίση αντιπροσώπευσης, κόμματα του σήμερα, χωρίς προοπτική.

Πολιτικές φιγούρες που πουλούν τη γραφικότητα τους και τις διασυνδέσεις τους με τα κέντρα λήψης των ουσιαστικών αποφάσεων, που στηρίζουν μια και μόνη λογική διαχείρισης της κρίσης και αυτοαναγορεύονται σε ρόλο ρυθμιστή του πολιτικού συστήματος.

Και βεβαίως οι απαραίτητοι συνεργάτες καθώς το πείραμα Παπαδήμου και κυρίως οι αποδόσεις του θα παραμένουν πάντοτε η επιλογή της άλλης ημέρας.

Η σημερινή χαρτογράφηση του πολιτικού συστήματος δεν μπορεί να εντοπίσει αυτό που λέμε προοδευτική παράταξη. Αναζητείται αλλά δεν είναι πουθενά.

Αυτό που υπάρχει είναι τα υπολείμματα του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, πρόσωπα κυρίως και όχι κόμμα με την έννοια ενός συγκροτημένου κόμματος με κοινωνικές αναφορές, μαζί με «εκπρόσωπους»  υποτίθεται άλλων κομματιών της κεντροαριστεράς που δεν εκφράζουν τίποτα και απλά διασφαλίζουν την πολιτική τους ύπαρξη

Και δεν είναι η εικόνα της Βουλής ή τα ποσοστά καταγραφής στις εκλογικές διαδικασίες, αλλά η κοινωνική απαξία και η πλήρης απομάκρυνση από τις ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας.

Το υπάρχον πολιτικό σύστημα γέρνει επικίνδυνα προς τη συντήρηση, δημιουργώντας μια πολιτική ανισορροπία ιδιαίτερα επικίνδυνη.

Η ανισορροπία του πολιτικού συστήματος της κρίσης έγκειται στο γεγονός ότι απέναντι σε ένα ιδιαίτερο μεγεθυμένο συντηρητικό στρατόπεδο, δεν υπάρχει συγκροτημένη και ικανή πολιτικά και οργανωτικά προοδευτική παράταξη. Υπάρχει ο κοινωνικός χώρος, υπάρχουν οι δυνάμεις εκείνες που μπορούν να συνεισφέρουν, δεν μπορούν όμως να εκπροσωπηθούν πολιτικά.

Η κρίση πολιτικής εκπροσώπησης είναι εδώ πιο έντονη από κάθε άλλη φορά.

Οι κοινωνικές διεργασίες δεν βρίσκουν πολιτική αντιστοίχηση και το πολιτικό υποκείμενο που θα εμπνεύσει, θα δράσει, θα ενοποιήσει, θα εκφράσει και τελικά θα διεκδικήσει τα αιτήματα των πολλών θιγόμενων από τα αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών, που θα λειτουργήσει σαν καταλύτης για μια άλλη πορεία της χώρας, απλά δεν υπάρχει.

Και δεν υπάρχει γιατί οι δυνάμεις που υπηρέτησαν και υπηρετούν τις πολιτικές της κρίσης, δεν μπορούν και δεν είναι δυνατόν να εκφράσουν τις νέες κοινωνικές ισορροπίες που δημιούργησαν αυτές οι πολιτικές. Τι μπορούν να εκφράσουν ταξικά και άρα προοπτικά τα κόμματα που συμπίπτουν στην ψήφιση των μνημονίων, όταν αυτές οι πολιτικές συγκρούονται με την κοινωνία;

Η απουσία όμως της προοδευτικής παράταξης καθορίζει τις αρνητικές εξελίξεις.

Η πολιτική αδυναμία του χώρου μας διευκολύνει την επιβίωση των μετρίων αλλά χρησίμων για τις επιλογές του συστήματος, αδυνατεί να αντιμετωπίσει την κατασυκοφάντηση της πολιτικής ιστορίας και διαδρομής της προοδευτικής παράταξης της πατρίδας, αδυνατεί να αντιμετωπίσει την συντηρητικοποίηση της κοινωνίας, που στα απόνερα της ανακυκλώνει το λαϊκισμό, τη ξενοφοβία, την απογοήτευση και την δημιουργία μιας πλασματικής εικόνας για την Αριστερά και την προσφορά της.

Μιλάμε για μια κοινωνία όπου η φτώχεια, η απογοήτευση, η έλλειψη οράματος και προοπτικής την οδηγεί σε τιμωρητικές επιλογές, στάσεις αντι- και επικίνδυνες πολιτικές αντιστοιχίσεις.

Στο πρόσφορο έδαφος του λαϊκισμού αναπτύσσονται απόψεις ιδιαίτερα επικίνδυνες για την ίδια τη δημοκρατία, την ίδια στιγμή που τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης (φτώχεια και ανεργία) λειτουργούν ενισχυτικά για την ανάπτυξη των νεοφασιστικών μορφωμάτων με ξενοφοβικά και εθνικιστικά χαρακτηριστικά.

Η καλλιέργεια της ιδεοληψίας ότι για όλα φταίει η πολιτική (και όχι οι επιλογές συγκεκριμένων πολιτικών), ότι η πολιτική είναι συνώνυμο της απάτης και της λαμογιάς, ότι φταίει η δημοκρατία που τα συστήματα διαπλοκής και διαφθοράς καθόρισαν εξελίξεις, ότι φταίει ο μετανάστης για τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, ότι σε αυτό και σε κάθε άλλο πολιτικό σύστημα όλοι ίδιοι είναι, άρα δεν τους χρειαζόμαστε είναι η κλασσική μεθοδολογία ανάπτυξης των ξενοφοβικών και νεοφασιστικών κομμάτων σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό δεν  μπορεί να αντιμετωπιστεί παρά μόνο με ανατροπή των συνθηκών που  δημιουργούν στη λαϊκή βάση αυτές τις ψευδαισθήσεις.

Η Γαλλία της δεκαετία του ’80 είναι ένα καλό παράδειγμα για το πως αναπτύσσονται αντιδημοκρατικές απόψεις, όταν κρίση , ανεργία, υποανάπτυξη και υποερφορολόγηση διαλύουν τις αδύναμες κοινωνικά ομάδες. Κάπως έτσι η «κόκκινη» Μασσαλία μετατράπηκε σε προπύργιο του Λεπέν.

Με τη μετατόπιση και του ΣΥΡΙΖΑ στη συντηρητική πλευρά του πολιτικού χάρτη ( οι πολιτικές επιλογές και οι πρακτικές διαμορφώνουν το πολιτικό πρόσημο κάθε κόμματος), ο χώρος της προόδου, της πραγματικά προοδευτικής και ρεαλιστικής Αριστεράς, παραμένει κενός…

Όχι ότι τον εξέφρασε πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ.

Απλά λειτούργησε σαν η δεξαμενή συγκέντρωσης των ψήφων και των πολιτών που απογοητευμένοι από τον πολιτικό συμβιβασμό και μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ και γοητευμένοι από την έκφραση του υποτιθέμενου «αριστερού» λαϊκισμού, επέλεξαν τη συγκέντρωση τους εκεί.

Οι διαχωριστικές γραμμές που τράβηξε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με την κοινωνία με κορύφωση την κυβερνητική συνεργασία με τη ΝΔ ήταν οι θρυαλλίδες για τη διάλυση του χώρου, ενός πολιτικού χώρου που για πολλά χρόνια όμως αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα αποιδεολογικοποίησης , αποσύνδεσης με τα κοινωνικά κινήματα, υποχώρηση της εσωκομματικής δημοκρατίας και της αξιοκρατίας.

Έτσι το κίνημα ΠΑΣΟΚ συρρικνώθηκε ως συλλογικό πολιτικό υποκείμενο, προδόθηκαν οι αρχές του, ο κόσμος του και το προοδευτικό του πρόγραμμα, σε μια κρίση όπου μεταξύ των άλλων υπονομεύτηκε πολύ σοβαρά η συμμαχία προοδευτικών και πολιτικών δυνάμεων που διαμόρφωσαν αυτό το κίνημα.

Ας κρατήσουμε τα προηγούμενο στην αναζήτηση των όρων και των προϋποθέσεων για τη δημιουργία της προοδευτικής παράταξης.

Για να προχωρήσουμε λοιπόν σε αυτή, για επαναφέρουμε την πολιτική ισορροπία στη χώρα μας, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή και κυρίως να αντιληφθούμε τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας σήμερα.

Προτάσεις που ξεκινούν από τα σημερινά απομεινάρια της κρίσης, που ανακυκλώνουν λογικές που ηττήθηκαν, που δεν έχουν καθαρό, προοδευτικό πρόσημο, που εμφανίζονται πρόθυμες για οικουμενικές και συγκυβερνήσεις, που αναζητούν μονίμως τη θαλπωρή της εξουσίας είναι από χέρι καμένες. Καταδικασμένες σε αποτυχία. Και δεν αντέχουμε άλλη! Δεν αντέχουμε νέο σχήμα 58 ή ΕΛΙΑ ή ΔΗΜΑΡ πες με Θεοχαρόπουλο.

Να ξεκινήσουμε από την αρχή.

Να συζητήσουμε σοβαρά για τα πέντε μεγάλα ζητήματα που προκύπτουν για τη χώρα από εδώ και στο εξής:

Τη βαθιά ύφεση, τη νέα φτώχεια, την υποχώρηση της Δημοκρατίας, το έλλειμμα λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας και βεβαίως το ποιες πολιτικές δυνάμεις θα οδηγήσουν στην έξοδο από την κρίση και την κηδεμονία.

Οι απαντήσεις και οι συμφωνίες σε αυτά τα πέντε κυρίαρχα θέματα μπορούν να αποτελέσουν τη βάση πάνω στην οποία οφείλουμε να χτίσουμε το νέο.

Συγκολλητικό στοιχείο πρέπει να είναι η  σύνδεση με τις προοδευτικές κοινωνικές δυνάμεις, αγροτών- εργατών- μισθωτών- νεολαίας- μικρών και μεσαίων επιχειρηματιών- αυτοαπασχολουμένων ανέργων και δημιουργικών δυνάμεων της χώρας, αλλά και η πλήρης αντίθεση με τις αντιφάσεις και τις πολιτικές δυισμού και διχασμού μεταξύ των προοδευτικών πολιτικών και των ασκούμενων πολιτικών της κυβέρνησης.

Με απλά λόγια δεν είναι αριστερά ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν νοείται να λειτουργεί στο όνομα της καθώς ρεαλιστική αναγκαιότητα είναι η έξοδος από την κρίση με προοδευτική και σοσιαλιστική πολιτική, όχι με πολιτική τρόικας και μνημονίου.

Όραμα μας αδιαπραγμάτευτο, η αλλαγή της κοινωνίας.

Μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς καταπίεση , χωρίς αλλοτρίωση.

Μια κοινωνία ανοιχτή και σύγχρονη, δημοκρατική και δίκαιη, ελεύθερη και αυτοδιαχειριστική, μια κοινωνία πολιτών με ελευθερίες και δικαιώματα, με αυτονομία και αυτοδιαχείριση.

Μια κοινωνία με επίκεντρο τον άνθρωπο, δημιουργό, κριτή και παραγωγό γνώσεων, ιδανικών και αγαθών. Μια κοινωνία για την οποία θα ισχύει το αυτονόητο:

« Η ελεύθερη ανάπτυξη κάθε ανθρώπου είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη όλων».

Η λέξη ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ είναι που σηματοδοτεί το πραγματικό όνομα και το πραγματικό νόημα στις ιδέες της ελευθερίας και της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της ισότητας. Προσδιορίζει τις πανανθρώπινες αξίες που δεν μπορεί να είναι φθαρμένες , ακρωτηριασμένες, παραπλανητικές και απωθητικές.

Σηματοδοτεί τη λυτρωτική δύναμη των ιδεών σε όλες τους τις πτυχές, την πολιτική, την κοινωνική, την οικονομική, την πολιτισμική και την ηθική.

Και δεν φοβόμαστε να την πούμε!

Η βάση της προσπάθειας αυτής πρέπει και επιβάλλεται να είναι η προοδευτική βάση του άλλοτε ΠΑΣΟΚ που απέχει έτη φωτός από τις μονεταριστικές και νεοφιλελεύθερες ομάδες που αναίρεσαν το σοσιαλιστικό χαρακτήρα του κινήματος.

Στοιχείο της κρίσης αποτελούν η επίθεση στην πολιτική και στις προοδευτικές πολιτικές σήμερα, η προσπάθεια συμψηφισμού της χρεωκοπημένης νεοφιλελεύθερης πολιτικής με την πολιτική συνολικά και ειδικότερα με την προοδευτική πολιτική, με όρους κατευθυνόμενου φανατισμού εναντίον των προοδευτικών και σοσιαλιστικών δυνάμεων.

Για να ξεκινήσουμε πρέπει να το αντιμετωπίσουμε.

Με ποιον τρόπο;

Με πραγματική επαναπολιτικοποίηση και επαναϊδεολογικοποίηση του χώρου, με συλλογικές και δημοκρατικές διαδικασίες παντού, από τη βάση προς την κορυφή, με ειλικρινή συζήτηση και με δημοκρατικές αποφάσεις για το τι δέον γενέσθαι, ώστε να ενισχύσουμε τους δεσμούς μας  με τα προοδευτικά κοινωνικά κινήματα..

Είναι πάντοτε και παντού, οι κοινωνικές διεργασίες που σου δείχνουν το δρόμο και όχι κινήσεις που αφορούν αποκλειστικά και μόνο συναθροίσεις παραγόντων που αγωνιούν για το πολιτικό τους μέλλον.

Δεν μπορεί η όποια προσπάθεια να αντιμετωπίζει μηχανισμούς προσωπικών συμφερόντων και αξιωματούχους αλλοτινών εποχών.

Τι χρειαζόμαστε; Τι χρειάζεται η χώρα; Τι μπορεί να εκφράσει τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας;

Μια παράταξη Δημοκρατική, που πιστεύει στην εξουσία του λαού, από τον λαό, για τον λαό.

Μια παράταξη πραγματικά Πατριωτική που πιστεύει ότι η κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας αποτελεί προϋπόθεση της λαϊκής κυριαρχίας.

Μια παράταξη ευρωπαϊκή. Αυτό προϋποθέτει τη διαμόρφωση μιας στρατηγικής που θα υπερβαίνει τα σύνορα, χωρίς να χάνονται οι ιδιομορφίες των χωρών και οι ιδιαιτερότητες των πολιτικών σχηματισμών.

Μια παράταξη με στόχο τον μετασχηματισμό, που θέλει να αλλάξει τη ζωή καταργώντας το απαράδεκτο, κάθε φορά που αυτό είναι εφικτό.

Μια παράταξη διεθνιστική, που πιστεύει στο παλιό όνειρο μιας νέας διεθνούς τάξης θεμελιωμένης στην ειρήνη, το δίκαιο και την ανάπτυξη.

Μια παράταξη ρεαλιστική που αρνείται τη μοιρολατρία, θέλει να φέρει την ελπίδα χωρίς να σπείρει ψευδαισθήσεις

Μια παράταξη που υποστηρίζει:

  • την ολοκλήρωση. Πιστεύει στην ελευθερία της συνείδησης και της γνώμης σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία.
  • την εργασία. Την οποία θεωρεί θεμελιώδη αξία για την ολοκλήρωση. Γνωρίζει πως μια δυναμική οικονομία δεν είναι μια οικονομία που δεν καταστρέφει θέσεις εργασίας, αλλά μια οικονομία που δημιουργεί περισσότερες από όσες καταργεί.

την αναδιανομή. Δεν πιστεύει πως η συσσώρευση του πλούτου σε μερικούς είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόοδο όλων. Αντιθέτως, πιστεύει πως η διαρκής μάχη για την ισότητα είναι κοινωνικά δίκαιη και οικονομικά αποτελεσματική.

Την παιδεία. Θέλει ταυτόχρονα την ακαδημαϊκή υπεροχή και τον εκδημοκρατισμό της πρόσβασης στη γνώση

Την οικολογία

Την ηθική. Σε αυτήν την Αριστερά δεν υπάρχει χώρος για άτομα που έστω κατ’ ελάχιστο εκμεταλλεύτηκαν τη δημόσια θέση τους. Και αυτό οφείλει να το αποδεικνύει καθημερινά.

Την αλληλεγγύη και την ανεκτικότητα. Εκφράζει την αλληλεγγύη της σε κάθε πολίτη της χώρας και αρνείται λογικές ρατσισμού και  ξενοφοβίας που οδηγούν στον εκφασισμό της κοινωνίας.

Αυτά συνιστούν από μόνα τους έναν καινούργιο κώδικα επικοινωνίας με τις διάσπαρτες δυνάμεις του χώρου και ελπίζω μια καλή βάση για να χτίσουμε.

Αυτό μας υποχρεώνει να μιλήσουμε εκτός αιθούσης.

Να προτείνουμε προς όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις , προς όλους τους πολίτες, που δεν προβληματίζονται μόνο για την έξοδο από την κρίση αλλά συνειδητοποιούν και ψάχνουν και ελπίζουν για την έξοδο από το σύστημα που γεννά την κρίση και κριτική και Διάλογο και Συνεργασία και Κοινή Δράση σε όλα τα καθημερινά μέτωπα πάλης.

Να δοκιμάσουμε και να προβάλλουμε μια μακρόπνοα και αλληλέγγυα στάση και δημιουργική δράση για μια Ελλάδα ακέραια και κυρίαρχη, ανεξάρτητη και σοσιαλιστική, για μια κοινωνία ανθρώπινη, χωρίς εκμετάλλευση και δίχως αλλοτρίωση.

Να εκφράσουμε και πάλι το κοινωνικά επιθυμητό, αλλά να μπορούμε να ξεχωρίσουμε το πραγματικά αναγκαίο και να προσδιορίσουμε το εφικτό.

Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται να αποκτήσουμε την πολιτική μας αυτονομία σαν σύγχρονη πρόταση κοινωνικής αλλαγής αρνούμενοι το διαμεσολαβητικό χαρακτήρα και ρόλο, που άλλοι θα θέλανε για εμάς.

Αυτό επίσης σημαίνει ότι πρέπει να αποκτήσουμε την αναγκαία αυτογνωσία. Να μπορέσουμε να ανατρέψουμε και να μετασχηματίσουμε δομημένες σχέσεις εξουσίας. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη μετάβαση από το προσωπικό – ατομικό στο συλλογικό, στη λήψη των όποιων αποφάσεων.

Η πρωτοβουλία αυτή αφορά όλους όσους μπορούν να αντιληφθούν ότι  η συγκρότηση και πάλι της μεγάλης δημοκρατικής και σοσιαλιστικής παράταξης δεν είναι το κάτι που πρέπει να γίνει, αλλά η ικανή, αναγκαία και ιστορικά επιβεβλημένη συνθήκη για την ανατροπή της πορείας εξαθλίωσης της χώρας.

Για αυτό επιμένω πως όσοι κατανοούν την κρισιμότητα των στιγμών δεν μπορούν ούτε να κρύβονται, ούτε να επιλέγουν το παρασκήνιο. Οφείλουν να δηλώσουν παρών, σε έναν κρίσιμο και σημαντικό αγώνα, σε μια μοναδικά ιστορική στιγμή.

Το οφείλουν και το οφείλουμε όλοι μας, στους αγώνες του λαού μας, που δεν μπορεί να ευτελίζονται και να συκοφαντούνται από πολιτικούς και παρατρεχάμενους που είναι επικίνδυνοι για το λαό και τη χώρα.

Τα περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα και πρέπει όλοι μας να πάρουμε τις αποφάσεις μας.

* Τα παραπάνω αποτέλεσαν την εισήγηση μου στη συνάντηση της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ στις 20 Φεβρουαρίου, στην Αθήνα στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ.

 

Αλλαγή σελίδας!

Τον καιρό εκείνο ...

Τον καιρό εκείνο …

Με τη δημοσίευση της σχετικής απόφασης στο ΦΕΚ, κλείνει ο κύκλος της παρουσίας μου στο Δήμο Λαρισαίων.

Με αίτηση μου εντάχθηκα στο πρόγραμμα εθελοντικής κινητικότητας και μετατάχθηκα στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδας, μπαίνοντας ταυτόχρονα σε διαθεσιμότητα για τον ένα μήνα, όπως προβλέπεται από το σχετικό νόμο.

Από το Νοέμβριο του 1992 έως και τον Φεβρουάριο του 2010, δεν είναι και λίγα 18 χρόνια, εργάστηκα στο Δημοτικό Ραδιόφωνο της Λάρισας. Μεγάλωσα στην ουσία μαζί του και μαζί με τους συναδέλφους μου. Άλλοι από αυτούς, οι λιγότεροι, βρίσκονται ακόμη εκεί, άλλοι  βρίσκονται σε άλλες υπηρεσίες του Δήμου και άλλοι ακολούθησαν άλλη πορεία.

Πολλές καλές και κακές στιγμές. Όπως είναι η ζωή. Άνθρωποι σημαντικοί και άλλοι λιγότερο. Δημιουργία αλλά και συγκρούσεις. Σημαντικές αποφάσεις – άλλες που καθορίζουν ως ένα σημείο την ίδια τη ζωή και άλλες που ανατρέπουν αυτά που είχες σχεδιάσει.

Από την Εκδήλωση της Δημοτικής Ραδιοφωνίας Λάρισας για τα ΜΜΕ με τους Γιάννη Δημαρά, Λιάνα Κανέλλη, Παρασκευά Παρασκευόπουλο,Κώστα Γκιουλέκα και Νίτσα Λουλέ, το 2000

Από την Εκδήλωση της Δημοτικής Ραδιοφωνίας Λάρισας για τα ΜΜΕ με τους Γιάννη Δημαρά, Λιάνα Κανέλλη, Παρασκευά Παρασκευόπουλο,Κώστα Γκιουλέκα και Νίτσα Λουλέ, το 2000

Σοβαρές και αστείες καταστάσεις. Ένας μικρόκοσμος με όλα τα χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας.

Τρείς Δήμαρχοι , ο καθένας με τα καλά και τα κακά του, πολλοί πρόεδροι και αντιπρόεδροι στη Δημοτική Επιχείρηση Τουρισμού Πολιτισμού στην οποία ανήκε η Δημοτική Ραδιοφωνία. Περίοδοι δημιουργίας αλλά και απραξίας. Περίοδοι συνεργασίας αλλά και αντιπαλότητας. Περίοδοι έντασης αλλά και ηρεμίας.

Πάντως νομίζω πως όλοι προσπαθήσαμε. Δεν ξέρω αν και πόσα καταφέραμε ( για αν είμαι ειλικρινής ξέρω, αλλά δεν μπορώ εγώ να το πω).

Πρωινές και απογευματινές εκπομπές. Βραδινές και μεσημεριανές. Σαββατοκύριακα και γιορτές, μέχρι που η τεχνολογία αλλά και μια λάθος αντίληψη για την «οικονομία» τις κατήργησαν.

Αφιερώματα, εκλογές, ζωντανές μεταδόσεις, εκδηλώσεις, κοινωνικές πρωτοβουλίες και εκατοντάδες συνεντεύξεις. Κάπως έτσι περάσανε 18 χρόνια.

Εκδήλωση Δημοτικής Ραδιοφωνίας Λάρισας για τις επιπτώσεις του πολέμου στο ΙΡΑΚ 21 Μαίου 2001 στην αίθουσα της ΔΕΥΑΛ: Γιάννης Βαρβιτσιώτης, Σάκης Πεπονής και Παντελής Σαββίδης

Εκδήλωση Δημοτικής Ραδιοφωνίας Λάρισας για τις επιπτώσεις του πολέμου στο ΙΡΑΚ
21 Μαίου 2001 στην αίθουσα της ΔΕΥΑΛ:
Γιάννης Βαρβιτσιώτης, Σάκης Πεπονής και Παντελής Σαββίδης

Όταν τον Φεβρουάριο του 2010 βρέθηκα στην τότε Περιφέρεια Θεσσαλίας και μετέπειτα Αποκεντρωμένη Διοίκηση Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδας, ήξερα πως η επιστροφή  στη ραδιοφωνία θα ήταν δύσκολη.

Μου έμεινε ένα μεγάλο – υπερβολικά μεγάλο  – προσωπικό αρχείο που μπορεί άνετα να περιγράψει αυτή την πορεία με κάθε λεπτομέρεια και πολλές σημαντικές συνεντεύξεις, που ίσως κάποια στιγμή πρέπει να τις ξαναθυμηθούμε…

Θέλω να γράψω για αυτή τη διαδρομή ζωής. Θα το κάνω. Ίσως και σύντομα.

Η απόφαση μου να ενταχθώ στην εθελοντική κινητικότητα ήταν απόλυτα συνειδητή. Θεωρώντας απλά πως αυτό το κομμάτι της επαγγελματικής μου ζωής έκλεισε οριστικά. Αν και η νοσταλγία των ραδιοφωνικών εκπομπών δεν έχει ακόμα χαθεί, φαίνεται πολύ μακρινή η απόσταση ανάμεσα στο σήμερα και το χθες.

Ξεκινώ τον ένα μήνα διαθεσιμότητας που λήγει στις 10 Δεκεμβρίου.

Στις 11 Δεκεμβρίου αναλαμβάνω υπηρεσία στη νέα μου θέση.

Εννοείται πως θα τα λέμε. Υπάρχει άλλωστε πολύς ελεύθερος χρόνος αυτόν τον μήνα…

Απόδραση στο Μέλνικ (Μελένικο)

DSCI0584Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να γράψω για το Μέλνικ. Ήθελα όμως να έχω μείνει εκεί και όχι απλά να περάσω για να αγοράσω κρασί, όπως έκανα αρκετές φορές στο παρελθόν.

Έτσι και έγινε… Χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία αλλά με καλή παρέα, ξεκινήσαμε από Λάρισα για να διανύσουμε τα 330 περίπου χλμ μέχρι το Μέλνικ, νωρίς το μεσημέρι. Φθάσαμε σε 3,5 ώρες (εξαιτίας της παράκαμψης που υπάρχει) και τακτοποιηθήκαμε στο ομώνυμο ξενοδοχείο, στο οποίο είχαμε κάνει την κράτηση.

Ήταν η ώρα που ο ήλιος κρύβονταν, τα λίγα φώτα είχαν ανάψει και μια ψιλή βροχή  άρχιζε να πέφτει, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα παραμυθένια…

Πρόκειται για το πιο μικρό χωριό της Βουλγαρίας (μόλις 210 μόνιμοι κάτοικοι) με μια ξεχωριστή ομορφιά που εύκολα μπορεί να το επισκεφθεί κάποιος, καθώς απέχει μόλις 30 χλμ από τον Προμαχώνα.

Η διαδρομή από Προμαχώνα μέχρι το Μέλνικ (χωρίς την παράκαμψη)

Η διαδρομή από Προμαχώνα μέχρι το Μέλνικ (χωρίς την παράκαμψη)

Η παράκαμψη που σε οδηγεί στο Πετρίτσι και από εκεί σε Σαντάνσκι και Σόφια, υπάρχει αυτή την περίοδο – και άγνωστο για πόσο χρόνο ακόμα – εξαιτίας της κατασκευής του κεντρικού δρόμου στη Βουλγαρία που οδηγεί στη Σόφια, επιμηκύνει το ταξίδι κατά τουλάχιστον 40 χλμ. Άσχημος δρόμος, γεμάτος νταλίκα, ειδικά την Παρασκευή το απόγευμα.  Αλλά αυτά συμβαίνουν…

Φθάνοντας στη διασταύρωση αριστερά η πινακίδα για Σόφια, δεξιά αυτή για το Μέλνικ…

Αν στο μυαλό σας έχετε το τυπικό Βουλγάρικο χωριό, με τα άσχημα σπίτια, τους μονότονους δρόμους και την εικόνα μιας Ελλάδας της δεκαετίας του ’50, ξεχάστε το!

Το πάλαι ποτέ Μελένικο, η πλούσια εμπορική πόλη και το πιο αξιόλογο κέντρο του ελληνισμού στο βόρειο τμήμα της Ανατολικής Μακεδονίας, είναι σήμερα ένα πολύ όμορφο τουριστικό χωριό της Νότιας Βουλγαρίας.

DSCI0603Τα πανέμορφα αρχοντικά, χτισμένα με τη ντόπια μακεδονίτικη αρχιτεκτονική, είναι σήμερα ξενώνες και ταβερνεία που το εσωτερικό τους θυμίζει βαυαρέζικες μπυραρίες. Κι όσο για το ξακουστό κόκκινο κρασί, που το προτιμούσαν ιδιαίτερα οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου, εξακολουθεί να παράγεται, αλλά θα πρέπει να ψάξει πολύ κανείς για να βρει την καλή ποιότητα.

Πολλά άλλαξαν από το 1913, οπότε με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου η ξακουστή πόλη επιδικάσθηκε στη Βουλγαρία. Εκείνο που έμεινε ατόφιο είναι το τοπίο. Η πόλη κρύβεται σε μια πανέμορφη βαθιά χαράδρα με ασβεστολιθικά πετρώματα. Λίγες ημέρες μετά την υπογραφή της Συνθήκης, οι Έλληνες με θαυμαστή αξιοπρέπεια άφησαν τα αρχοντικά τους, άδειασαν τα κρασοβάγενα τους από το περιλάλητο κρασί που το διατηρούσαν δροσερό στις «τρυπητές», τις υπόγειες στοές κάτω από τα σπίτια τους, πήραν λίγο χώμα στις χούφτες τους και εγκαταστάθηκαν, πρόσφυγες αυτοί οι άρχοντες, στο Σιδηρόκαστρο οι πιο πολλοί, λιγότεροι στις Σέρρες κι ακόμη λιγότεροι στη Θεσσαλονίκη ή σε άλλες πόλεις. Πίσω έμεινε η λαμπρή ιστορία της πόλης με το πρότυπο σύστημα αυτοδιοίκησης (ονομαστό είναι το «Κοινόν του Μελενίκου», με το οποίο καταργούνταν οι κοινωνικές τάξεις και δινόταν η δυνατότητα ανεξαιρέτως «στους εκλεκτούς, στους φρόνιμους και ικανούς από τους πολίτες πάσης τάξεως» να συμμετέχουν ισότιμα στη διοίκηση του «Κοινού»), τα πέντε σχολεία, τις εβδομήντα εκκλησιές και τα εκπληκτικά σπίτια.

Ο κεντρικός του δρόμος από ψηλά

Ο κεντρικός του δρόμος από ψηλά

Η ίδρυση του Μελένικου ανάγεται την αρχή του στον 6ο αι. μ.Χ. Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έχτισε εκεί ένα φρούριο, για να προστατεύει την περιοχή από τις βαρβαρικές επιδρομές και γύρω από αυτό άρχισε να χτίζεται σιγά σιγά ένας οικισμός που έφθασε στη μεγάλη του ακμή επί Τουρκοκρατίας. Η οικονομική αυτή ακμή, από την οποία πήγασε η κοινωνική και πολιτιστική, οφειλόταν στην εμπορία των εξαιρετικών κρασιών, των υφαντών, των δερμάτων, των χάλκινων σκευών και των όπλων με χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Βέβαια, την πρωτοκαθεδρία στις εξαγωγές είχε το κρασί. Η καταπληκτική του ποιότητα οφειλόταν, πέρα από την παραδοσιακή καλλιέργεια των αμπελιών, στον τρόπο διατήρησης των κρασιών μέσα στις «τρυπητές», τις υπόγειες στοές που μοιάζουν με λαβύρινθους, και τις οποίες λάξευαν οι ίδιοι οι αμπελοκαλλιεργητές στον ασβεστολιθικό βράχο, πάνω στον οποίο «κάθονταν» τα σπίτια τους. Σε αυτές τις στοές η θερμοκρασία είναι πάντα σταθερή στους 9-15 βαθμούς, χειμώνα – καλοκαίρι.

Οι περίφημες «Πυραμίδες του Μέλνικ» που καλύπτουν την μικρή κοιλάδα και δημιουργούν μια ξεχωριστή εικόνα αξιοποιούνται ακόμη και σήμερα, από όσους παραγωγούς κρασιού επέλεξαν να συνεχίσουν τις οικογενειακές παραδόσεις.

Οι "πυραμίδες" του Μέλνικ

Οι «πυραμίδες» του Μέλνικ

30 μέτρα πάνω από το αρχοντικό του Κορδόπουλου, το οποίο έχει μετατραπεί σήμερα σε Λαογραφικό Μουσείο, θα συναντήσετε και πρέπει να το επισκεφτείτε βρίσκεται η μικρή επιχείρηση του Μίτκο Μανόλεφ. Συγκεντρώνει τα τοπικά και μόνο κρασιά, που καλλιεργεί και παρασκευάζει το κρασί του, λευκό και κόκκινο, στα ξύλινα βαρέλια, που βρίσκονται τοποθετημένα μέσα σε μια στοά στην πυραμίδα. Η θερμοκρασία παραμένει σταθερή (μέγιστη στους 15ο C) καθώς αερίζεται από μικρές στοές που έχουν ανοιχθεί. Το κρασί του δεν έχει σχέση με τα εμπορικά «κρασιά» που θα βρείτε να πουλιούνται στον κεντρικό δρόμο σε πλαστικά μπουκάλια. Όπως διευκρινίζει ο ίδιος μπορεί να διατηρηθεί – ελλείψει συντηρητικών – για 3 το πολύ εβδομάδες.

Εδώ παρασκευάζει τα κρασιά του ο Μίτκο

Εδώ παρασκευάζει τα κρασιά του ο Μίτκο

Το κρασί του υπέροχο από τοπικές ποικλίες

Το κρασί του υπέροχο από τοπικές ποικλίες

Θα πληρώσετε για την είσοδο 1 € και θα σας κεράσει και ένα ποτήρι κρασί που μπορείτε να το απολαύσετε βλέποντας την εκπληκτική θέα του χωριού. Μην παραλείψετε να αγοράσετε κρασί γιατί απλά θα … χάσετε. ( Με 7 λέβα το λίτρο – 3,5€ θα απολαύσετε ένα πραγματικά υπέροχο κρασί)!

Η δοκιμή του κρασιού σε ένα πραγματικά υπέροχο μέρος

Η δοκιμή του κρασιού σε ένα πραγματικά υπέροχο μέρος

Η θέα από ψηλά

Η θέα από ψηλά

Η περιήγηση στα ιστορικά κτίσματα απαιτεί χρόνο, αφού δεν είναι και λίγα σε σχέση με την έκταση του χωριού. Απομεινάρια της ιστορίας, ενταγμένα στο περιβάλλον, όπως προβάλλουν ανάμεσα στα σπιτικά, κεντρίζουν την περιέργειά μας και μας έλκουν να τα γνωρίσουμε. Το παλιό σχολείο, κλειστό πλέον, το λένε ακόμη «το τούρκικο σχολειό». Μετά την ανεξαρτησία του Μέλνικ από την τουρκική κυριαρχία, μετατράπηκε σε οικοτροφείο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80, όταν ο πληθυσμός ήταν ακόμη ακμαίος στην περιοχή. Στις μέρες μας οι μαθητές πηγαίνουν στα σχολεία της γειτονικής πόλης Σαντάνσκι.

Το παλιό σχολείο, διοικητήριο στην Οθωμανική περίοδο

Το παλιό σχολείο, διοικητήριο στην Οθωμανική περίοδο

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, σκαρφαλωμένη σ’ έναν λόφο, στέκει από το 18ο αιώνα και κομμάτια από τις αγιογραφίες της βρίσκονται στο αρχαιολογικό μουσείο της Σόφιας. Μια φορά κι έναν καιρό, στο προαύλιο της εκκλησίας στεγαζόταν η οικία του Έλληνα επισκόπου, καθώς και το ελληνικό σχολείο. Δεν υπάρχουν όμως σήμερα.Σημαντική είναι και η εκκλησία του Αγίου Αντωνίου, που χρονολογείται από το 1881, αλλά δυστυχώς τη βρήκαμε κλειστή. Ο ναός του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού επιβιώνει μέχρι τις μέρες μας. Από το 1756 κρέμεται σχεδόν στο χείλος της κορυφής ενός από τους αμμώδεις λόφους κοψοχολιάζοντας όποιον τον κοιτά.

DSCI0600Η κοιλάδα του Στρυμόνα είναι μία από τις επτά οινοπαραγωγούς περιοχές της Βουλγαρίας. Στο ζεστό και ξηρό κλίμα του νότιου τμήματος της χώρας ευδοκιμεί η καλλιέργεια των αμπελιών. Εννέα χιλιάδες στρέμματα καλλιεργούνται γύρω από το Μέλνικ για την παραγωγή κόκκινου και ροζέ κρασιού. Η εξαγωγή του γίνεται σε όλο τον κόσμο, ενώ μεγάλο είναι το ενδιαφέρον των επισκεπτών για τη διαδικασία παραγωγής του. Λέγεται πως το κρασί του Μέλνικ ήταν το αγαπημένο του Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Η επαναλειτουργία των παλιών οινοποιείων και η ξενάγηση των επισκεπτών σε αυτά κρατούν ζωηρό το γραφικό χωριό πολλούς μήνες το χρόνο.

Φθάνοντας στο σπίτι του Κορδόπουλου

Φθάνοντας στο σπίτι του Κορδόπουλου

Ένα από τα σημαντικότερα κτήρια σε ολόκληρη τη Βουλγαρία είναι το αρχοντικό του Έλληνα οινοπαραγωγού Κορδόπουλου, χτισμένο το 1754. Το αρχοντικό σήμερα έχει μετατραπεί σε μουσείο, ενώ στα υπόγεια ο σημερινός ιδιοκτήτης του, Νικολά Πασπάλεβ, συνεχίζει να παράγει το φημισμένο κρασί. Αξίζει να ξεναγηθείτε στην πλούσια λαϊκή αρχιτεκτονική του σπιτιού. Ανατολίτικα διακοσμητικά στοιχεία συνδυάζονται με μπαρόκ από τη Βενετία. Η εύπορη οικογένεια είχε ενσωματώσει στο αρχοντικό τις επιρροές από τα ταξίδια της δημιουργώντας έτσι ένα πραγματικό αξιοθέατο το οποίο έχει μουσειακή αξία για τους Βουλγάρους. Κατεβαίνουμε στις υπόγειες σκοτεινές και υγρές κατακόμβες (κελάρια) του αρχοντικού, που χρειάστηκαν 12 χρόνια να κατασκευαστούν. Γιγάντια βαρέλια γύρω μας και η βαριά μυρωδιά της υγρασίας μπουκώνει την αναπνοή μας.

Βαρέλια κρασιού στις υπόγειες στοές του αρχοντικού

Βαρέλια κρασιού στις υπόγειες στοές του αρχοντικού

DSCI0614Κάποτε ο έμπορος Κορδόπουλος αποθήκευε μέχρι και 300 τόνους κρασί στα κελάρια του. Εντυπωσιακό το βαρέλι των 12,5 τόνων θα το δείτε στον κεντρικό χώρο. Στην έξοδο θα έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε το κρασί που ο σημερινός ιδιοκτήτης παράγει και να αγοράσετε τα «υπερτιμημένα» – τουριστικά μπουκάλια που θα δείτε. Είπαμε το τουριστικό δεν είναι συνήθως καλό!

Συμβουλή: Να αποφύγετε την αγορά καθώς θα βρείτε πολύ καλύτερο κρασί να πάρετε μαζί σας…

Το δωμάτιο για τους επισκέπτες

Το δωμάτιο για τους επισκέπτες

Το δειλινό με τα πορφυρά του χρώματα τρέχει επάνω στις πυραμίδες χαρίζοντάς μας μια μαγευτική εικόνα από το Μέλνικ. Η βροχή δημιουργεί μια πιο ρομαντική ατμόσφαιρα και είναι ώρα να κλειστείτε σε κάποια από τις πολλές ταβέρνες (μεχάνες) για να δοκιμάσετε την κουζίνα τους.

Βροχερό αλλά υπέροχο

Βροχερό αλλά υπέροχο

Τυπική Βουλγάρικη κουζίνα. Αν σας αρέσει δοκιμάστε άφοβα τα πιάτα τους και κυρίως το Kamichev vegetarian (γιουβέτσι με διάφορα λαχανικά στη γάστρα) ή το Katino meze ( χοιρινό και κοτόπουλο σε πυρίμαχο σκεύος με κόκκινες πιπεριές, πατάτες μπέικον, τυριά). Βαρύ αλλά αξίζει…

Αν δεν σας αρέσει η Βουλγάρικη κουζίνα προτιμήστε κάποια από τα πολλά κρεατικά στη σχάρα, τη «σαλάτα του βοσκού» και το κρασί που πρέπει να δοκιμάσετε υποχρεωτικά.

Οι τιμές είναι ιδιαίτερα χαμηλές – καμία σχέση με την Ελλάδα – και ένα πλούσιο έως υπερβολικό,  γεύμα δύο ατόμων δεν ξεπερνά τα 15 €.

Το θέμα είναι πια ταβέρνα να διαλέξετε από τις πολλές που υπάρχουν; Μπείτε ασυζητητί σε αυτή που θα δείτε με την ονομασία Bistrot, στο πιο κεντρικό σημείο του χωριού, στην αριστερή πλευρά του ποταμού, όπως ανεβαίνετε! Δοκιμασμένα πράγματα. Καλή όρεξη!

DSCI0598Όταν θα φύγετε από το Μέλνικ, μετά από ένα Σαββατοκύριακο θα είστε γεμάτοι από εικόνες και γεύσεις. Και μιας και οι εποχές είναι δύσκολες, θα διαπιστώσετε ότι και η τσέπη σας παραμένει … γεμάτη!

Η διαμονή είναι οικονομική ( με 25 € θα βρείτε δίκλινο δωμάτιο, προτιμήστε το ομώνυμο ξενοδοχείο Melnik, http://www.hotelmelnik.com), το φαγητό επίσης φθηνό και η φύση πρωταγωνίστρια…

 

Ενα μέρος του ξενοδοχείου

Ενα μέρος του ξενοδοχείου

Στην αυλή του ξενοδοχείου Μέλνικ

Στην αυλή του ξενοδοχείου Μέλνικ

Μην ξεχάσετε να αγοράσετε κρασί (τα 5 lt 10 ή 12 €) και μέλι με 5€ το κιλό.

Καλό ταξίδι…

 

ΥΓ

Πληροφοριακά, στο Μελένικο γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Αναστάσιος Πολυζωίδης, ο διάσημος νομομαθής και αγωνιστής του 1821 που υπερασπίσθηκε τον Θ. Κολοκοτρώνη στη διαβόητη δίκη. Από το Μελένικο καταγόταν και η ονομαστή οικογένεια των Χρηστομάνων με προσωπικότητες  λαμπρές στο χώρο των τεχνών και των γραμμάτων. Ο πιο γνωστός είναι ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος (1867-1911), ο ιδρυτής της «Νέας Σκηνής» στην Αθήνα το 1901 που τάραξε τα θεατρικά ύδατα στην ελληνική πρωτεύουσα.