Δεκαετία λήθης

Ακριβώς πριν από δέκα χρόνια άρχιζε η αρχή του τέλους για ένα από τα μεγαλύτερα μεταπολιτευτικά αινίγματα.

Μιλάμε για την έκρηξη βόμβας στα χέρια του Σ. Ξηρού στο λιμάνι του Πειραιά, με την οποία ξετυλίχθηκε το κουβάρι της εξάρθρωσης της 17Ν.

Για κάποιους επρόκειτο για το μοιραίο λάθος που ευνόησε τις διωκτικές αρχές, γι’ άλλους υπήρξε δάκτυλος μυστικών υπηρεσιών που οδήγησε της τελικής φάσης ενός ευρύτερου και μεθοδικού σχεδιασμού.

Ακολούθησε μια επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος της εξάρθρωσης κι ένα μπαράζ αποκαλύψεων και «αποκαλύψεων».

Ωστόσο δέκα χρόνια μετά παραμένουν ανεξιχνίαστες πολλές πτυχές της δράσης της συγκεκριμένης ένοπλης οργάνωσης, μεταξύ των οποίων και το αν (από ένα χρονικό σημείο και μετά) οι δρόμοι της διασταυρώθηκαν με τον κόσμο εκείνων που είχαν αναλάβει την αποκάλυψη της ταυτότητας των μελών της.

Ενδεχόμενα θα πρέπει να περιμένουμε για αρκετό διάστημα.

Το μόνο που άφησε πίσω της η 17Ν είναι το αίμα των θυμάτων και ο πόνος που προκάλεσε.

Ατέρμων έρως

Φυσικά ο Θ. Πάγκαλος και τα λεγόμενά του πρέπει να σχολιάζονται με επιφύλαξη και φειδώ. Καθώς το ήθος του ανθρώπου, όπως συνάγεται από την δημόσια συμπεριφορά του, μόνο για σχολιασμούς επιβράβευσης δεν προσφέρεται.

Ωστόσο ο κυνισμός τού επιτρέπει -κάποιες φορές- να εκστομίζει πράγματα που δεν λέγονται εύκολα από άλλους. Λόγου χάρη η τοποθέτηση πως οι βουλευτές που πρόσκεινται στον Β. Βενιζέλο εκδίωξαν τον Γ. Παπανδρέου από τον πρωθυπουργικό θώκο. Αφήνοντας αιχμές και για τον ακριβή ρόλο που έπαιξε στην όλη ιστορία ο νυν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Όντως εκείνη την περίοδο είχαμε ένα «βελούδινο» πραξικόπημα στο κόμμα -υπό τις ζητωκραυγές συγκεκριμένων Μ.Μ.Ε- που οδήγησε στην συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Τώρα, το γιατί επέλεξε αυτή την στιγμή να μας το υπενθυμίσει ο Θ. Πάγκαλος, ας το αναζητήσουμε στην σφαίρα της ψυχολογίας.

Τα αισθήματά του για τον Βενιζέλο είναι παλαιόθεν γνωστά, απλά (ως απόμαχος πολιτικός)μπορεί να τα εκφράζει ελεύθερα.

Μια «μικρή» λεπτομέρεια

Καθημερινά τα σχόλια για την ανυπομονησία των «γαλάζιων στελεχών» προκειμένου να βρεθούν στις αγκαλιές του … κράτους!

Ανυπομονησία, προτάσεις και αυτοπροτάσεις , αξιολογήσεις και διάθεση για …προσφορά!

Γράφει σήμερα σε σχόλιο στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ο ΜΑΚ.:

«Σύσσωμοι οι γαλάζιοι Υπουργοί αλλά και πολλοί βουλευτές και στελέχη έχουν εισηγηθεί στο Πρωθυπουργικό Γραφείο ότι είναι αναγκαίο να «τρέξουν» πολύ γρήγορα οι αλλαγές»

Και παρακάτω:

«Υπάρχουν μάλιστα γαλάζια στελέχη που έχουν ειδοποιηθεί ότι έχουν «κλείσει» και τις επόμενες ημέρες αναλαμβάνουν υπηρεσία»

Τέτοια λοιπόν η ανυπομονησία…

Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια:

Η Κυβέρνηση είναι τρικομματική και η όποια επιλογή θα έχει τη σύμφωνη γνώμη και των τριών πολιτικών αρχηγών. Αυτή η «πολύ μικρή λεπτομέρεια» φαίνεται ότι έχει ξεχαστεί από τους αδημονούντες να … προσφέρουν στην πατρίδα!

Στην προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων αναφέρεται χαρακτηριστικά:

«Η νέα κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης θα είναι όσο το δυνατόν πιο μικρή, λειτουργική και επιτελικού χαρακτήρα.

Δεν θα αποτελείται από «φέουδα» κομματικών επιρροών, θα λειτουργεί ενιαία, θα στηρίζεται στην διαφάνεια, στις προγραμματικές συμφωνίες των κομμάτων που την στηρίζουν και στη στελέχωση όλου του διοικητικού μηχανισμού με αξιοκρατικά κριτήρια.»

Υποθέτω ότι στα αξιοκρατικά κριτήρια δεν περιλαμβάνεται η κομματική ταυτότητα και η παλαιά λογική που ήθελε κάθε αποτυχημένο πολιτευτή να αξιοποιείται σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου. Υποθέτω…

Τώρα αν κάποιος αναρωτιέται για τη στάση του ΠΑΣΟΚ, δεν έχει παρά να ανατρέξει στη χθεσινή ομιλία του προέδρου του στην Κ.Ο.

«Υπάρχουν, όμως, κανόνες ως προς τη στελέχωση και τη λειτουργία του ευρύτερου κυβερνητικού και κρατικού μηχανισμού που πρέπει να  τηρούνται με αυστηρότητα. Δεν υπάρχουν κομματικά ή προσωπικά  φέουδα μέσα στην κυβέρνηση και  το κράτος.  Επιβάλλεται ο απόλυτος σεβασμός της νομιμότητας, της αξιοκρατίας, της διαφάνειας. Το αποδείξαμε.

Θα είμαστε πολύ επίμονοι και αυστηροί στα θέματα αυτά και κυρίως στην άμεση, ταχεία και αποτελεσματική προώθηση των προγραμματικών στόχων της κυβέρνησης.»

Οπότε η προσγείωση στην πραγματικότητα είναι μάλλον κάτι παραπάνω από απαραίτητη για όσους ονειρεύονται, σχεδιάζουν και προγραμματίζουν λογαριάζοντας χωρίς τους ξενοδόχους (τρείς σε αυτή την περίπτωση).

Έτσι για να μη μετατρέπονται οι επιθυμίες και οι υποσχέσεις σε … όνειρα θερινής νυκτός!

 

2,8 εκ. € καίνε πρώην αντιδήμαρχο

Στην Εφορία, στα φορολογικά αλλά και στα ποινικά δικαστήρια αναμένεται πλέον να φωτιστεί περισσότερο η υπόθεση του αντιδημάρχου Δομοκού κ. Κ. Σκριμπόνη, για τον οποίο φέρεται το ΣΔΟΕ να έχει ήδη συντάξει πόρισμα φωτιά, σύμφωνα με το οποίο εντοπίζονται κινήσεις λογαριασμών ύψους 2,8 εκατομμυρίων ευρώ τα τελευταία χρόνια χωρίς ο τελευταίος να μπορεί να τα δικαιολογήσει.

Πρόκειται για μια έρευνα η οποία ξεκίνησε με εισαγγελική παραγγελία μετά από αναφορές που έγιναν στη δικαιοσύνη για πληθώρα αναθέσεων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι από το τέλος της περασμένης χρονιάς η έρευνα έχει επεκταθεί σε αρκετά επίπεδα από την πλευρά του ΣΔΟΕ. Τα εντάλματα και οι οικονομικοί λογαριασμοί του Δήμου Δομοκού έγιναν φύλλο και φτερό από το ΣΔΟΕ ενώ παράλληλα ανοίχτηκαν και τραπεζικοί λογαριασμοί για να διασταυρωθούν τα στοιχεία.

Πληροφορίες υπογραμμίζουν ότι σ’ αυτή την τελική φάση το ΣΔΟΕ υπέβαλε ήδη το πόρισμά του όπου περιγράφει όλα τα στοιχεία τα οποία εντοπίστηκαν είτε από τις κινήσεις των λογαριασμών, είτε από τον έλεγχο των στοιχείων. Όλος αυτός ο φάκελος πλέον οδηγείται στη δικαιοσύνη. Την χθεσινή ημέρα υπήρξε ενημέρωση από την πλευρά της ηγεσίας του ΣΔΟΕ στη Λαμία προς τους επιτελείς της υπηρεσίας στην Αθήνα και αμέσως η είδηση έκανε το γύρο του διαδικτύου. Επισημαίνουμε πως το ΣΔΟΕ σε καμιά περίπτωση δεν ανακοίνωσε κάτι, ούτε επιβεβαιώνει αλλά ούτε διαψεύδει όλο αυτό το σκηνικό.

Αντίθετα από την πλευρά του ο φερόμενος ως εμπλεκόμενος κ. Κ. Σκριμπόνης σε δηλώσεις του υπογραμμίζει πως «δεν υπάρχουν αυτά τα χρήματα στο λογαριασμό του» και ότι «αυτή τη στιγμή στους λογαριασμούς βρίσκονται ελάχιστα χρήματα που δεν επαρκούν να συντηρήσουν ούτε την ίδια του την οικογένεια».

Ο ίδιος ωστόσο αποφεύγει να σχολιάσει οτιδήποτε δηλώνοντας σε όλες τις κατευθύνσεις ότι οι οποιεσδήποτε κινήσεις έχουν σχέση με την επαγγελματική του δραστηριότητα και τονίζει με ιδιαίτερη έμφαση ότι ως αντιδήμαρχος από το 2007 έως το 2010 δεν ήταν σε επιτροπές παραλαβής ή σε επιτροπές ανάθεσης έργων. Ο ίδιος επιμένει ότι δεν υπέγραφε κάτι και ότι ποτέ δεν έχει κάνει κάποια ανάθεση.

Παρουσιάζει ως τραγική την οικονομική του κατάσταση και μάλιστα υπογραμμίζει πως παραμένει για μήνες απλήρωτος ως εργολάβος από το δημόσιο.

Προσδιορίζει τον κύκλο των εργασιών του στην επιχειρηματική του δραστηριότητα αφού όπως τονίζει η επιχείρησή του κάνει τζίρο 500.000 €.

Αρνείται ο ίδιος ότι έχει καταθέσεις και παρουσιάζει μια εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτή που περιγράφουν οι διαρροές.

Το πόρισμα

Σύμφωνα με πληροφορίες σε ότι αφορά το πόρισμα, το ΣΔΟΕ της Στερεάς Ελλάδας ερευνούσε επί μήνες τη συγκεκριμένη υπόθεση. Εκτός από το άνοιγμα των λογαριασμών έχουν κατασχεθεί και τα βιβλία της επιχείρησής του και μάλιστα ερευνήθηκαν και οι κινήσεις των λογαριασμών τόσο του Δήμου όσο και των νομικών προσώπων. Όλα είχαν ξεκινήσει από μια αναφορά ενός μηχανικού στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών της Λαμίας και το ΣΔΟΕ και ουσιαστικά όλα ξεκίνησαν όταν κατατέθηκε πίνακας με έργα απ’ όπου προέκυπταν αρκετά πράγματα για έρευνα.

Οι πληροφορίες επιμένουν πως το ΣΔΟΕ πέρα από τον έλεγχο των βιβλίων προχώρησε και σε άνοιγμα λογαριασμών και μάλιστα προώθησε την έρευνα και στις κινήσεις των λογαριασμών. Μέσα στο πόρισμα περιλαμβάνονται στοιχεία σύμφωνα με τα οποία υπάρχουν αδιευκρίνιστες κινήσεις χωρίς να σημαίνει ότι υπήρχαν μεγάλες καταθέσεις. Στο ίδιο πόρισμα διαπιστώνουν οι ελεγκτές του ΣΔΟΕ σε κάποιες περιπτώσεις και καταθέσεις χρημάτων τις οποίες προσπάθησαν να συνδυάσουν και με λειτουργίες της αυτοδιοίκησης.

Στο πολυσέλιδο πόρισμα καταγράφονται αρκετές κινήσεις ενώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η συγκεκριμένη υπόθεση βρίσκεται στο πεδίο της έρευνας μήνες τώρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι από την πλευρά του αντιδημάρχου προβάλλεται το θέμα της κατάθεσης μήνυσης κατά του μηχανικού, μια υπόθεση που ολοκληρώθηκε με μια δήλωση στο δικαστήριο αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ουσία των ερευνών με τις οποίες ασχολήθηκε το ΣΔΟΕ.

Σύμφωνα με πηγή του ΣΔΟΕ «τα ευρήματα έχουν αποτυπωθεί στο πόρισμα και όλη πλέον την υπόθεση θα την κρίνουν τα αρμόδια όργανα και η δικαιοσύνη».

Ωστόσο όμως η ίδια πηγή εκτιμά πως «πρόκειται για υπόθεση η οποία μας απασχόλησε τα μέγιστα και το περιεχόμενο των ευρημάτων έχει αποτυπωθεί στην έκθεση και το πόρισμα». Απέφυγε μάλιστα η πηγή να δώσει οποιαδήποτε στοιχεία υπενθυμίζοντας ωστόσο ότι η συγκεκριμένη απόφαση «ξεκίνησε με εισαγγελική παραγγελία και επομένως θα καταλήξει στα χέρια του Εισαγγελέα».

Αναστάτωση

Από τη στιγμή που από νωρίς χθες το πρωί υπήρχαν οι διαρ- ροές για τη συγκεκριμένη υπόθεση χωρίς όμως αναφορά στο όνομα του αντιδημάρχου, οι υποψίες έκαναν περιοδεία σε όλη τη Στερεά Ελλάδα. Την ώρα που ο κ. Σκριμπόνης προσπαθεί να ξεκαθαρίσει πως «τα τελευταία επτά χρόνια δεν έχει υπάρξει αλλαγή στο Ε9 που υποβάλλει», στην περιοχή του Δομοκού επικρατεί ένας προβληματισμός.

Καταρχήν το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων γνωρίζει τη συγκεκριμένη υπόθεση τόσο από τις αποκαλύψεις του παρελθόντος όσο και πολύ περισσότερο από την παρουσία των ελεγκτών του ΣΔΟΕ τόσο στον Δήμο Δομοκού όσο και στα νομικά πρόσωπα του Δήμου για ενδελεχή έλεγχο των κινήσεων και των συναλλαγών.

Έτσι το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής γνωρίζει και τι ακριβώς έψαχναν και πολύ δε περισσότερο γνωρίζει ακόμη και τον συνδυαστικό έλεγχο που επιχείρησε να κάνει το ΣΔΟΕ για να εντοπίσει τα στοιχεία τα οποία περιλαμβάνει και μέσα στο πόρισμα.

Πληροφορίες λοιπόν σημειώνουν ότι ερευνήθηκε η ροή χρήματος από συγκεκριμένες εργολαβίες και έχουν διατυπωθεί και διαπιστώσεις στο πόρισμα που έχει κατατεθεί.

Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι οι πηγές σημειώνουν πως πρόκειται για μια υπόθεση η οποία είναι και σύνθετη και αναμένεται να έχει μακρύ δρόμο.

ΑΠΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΗΜΕΡΑ» ΛΑΜΙΑΣ

 

Κριτές των πάντων!

Είναι δεδομένη η εκτίμηση μου, στο πρόσωπο του δημοσιογράφου Γ. Δελαστίκ.

Μου προξένησε εντύπωση το σημερινό άρθρο του στο «ΕΘΝΟΣ» με τον τίτλο:

«Ο Χριστόφιας έγινε… Καταστρόφιας!».

Η αναφορά όπως αντιλαμβάνεστε αφορά στις εξελίξεις στην Κύπρο και την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στο μηχανισμό στήριξης.

Προφανώς και ο κάθε δημοσιογράφος έχει όχι το δικαίωμα αλλά την υποχρέωση να κρίνει, αλλά και να παρουσιάζει με τη δική του κριτική ματιά ένα τόσο σημαντικό γεγονός.

Αυτό που προκαλεί όμως εντύπωση είναι η φρασεολογία και οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιούνται:

«Το μοιραίο επήλθε: Η κυπριακή κυβέρνηση υπέβαλε προχθές στην ΕΕ επισήμως αίτημα να υπαχθεί η Κύπρος σε καθεστώς Μνημονίου! Παρακολουθώντας, αν και εκ του μακρόθεν, τον δημόσιο διάλογο στη Λευκωσία περί της υπαγωγής ή όχι σε καθεστώς Μνημονίου, έχουμε σχηματίσει την άποψη ότι η κυπριακή πολιτική, οικονομική και πνευματική ηγεσία δεν έχει συνειδητοποιήσει πόσο ολέθριες θα είναι οι συνέπειες για την πολύπαθη Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι προφανές ότι οι Κύπριοι, με ασυγχώρητη επιπολαιότητα, δεν άντλησαν μαθήματα από τα δεινά που υφίσταται η Ελλάδα λόγω του Μνημονίου.»

Φαίνεται ότι όλοι είναι επιπόλαιοι, ανόητοι, δεν μαθαίνουν, δεν συνειδητοποιούν κ.τ.λ.

Υποθέτω ότι ο καλός – κατ’ άλλα –  δημοσιογράφος αντιλαμβάνεται αυτά που μια υπεύθυνη πολιτική ηγεσία μιας χώρας δεν θέλει να αντιληφθεί!

Ο ίδιος όμως λίγες ημέρες νωρίτερα στις 11/6, περιέγραφε τις εναγώνιες προσπάθειες του Κύπριου Προέδρου να αποφύγει τα δυσάρεστα:

«Οι ευρωπαϊκές και οι αμερικανικές τράπεζες δεν τη δανείζουν. Ο πρόεδρος Χριστόφιας προσπαθεί να δανειστεί αυτό το ποσό από την Κίνα. Τον Δεκέμβριο που μας πέρασε ήταν η Ρωσία που έσωσε την Κύπρο, δανείζοντάς της 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ και αποτρέποντας την ύστατη των στιγμών την υπαγωγή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε καθεστώς Μνημονίου στο οποίο έχουν λυσσάξει να την οδηγήσουν οι Ευρωπαίοι.

Δυστυχώς, όσο περισσότερο εδραιώνεται διεθνώς η αντίληψη ότι η Ελλάδα οδηγείται σε χρεοκοπία τόσο δυσκολότερο γίνεται για την Κύπρο να δανειστεί από οποιαδήποτε χώρα αφού αναπότρεπτα θα καταβαραθρώσει την κυπριακή οικονομία ενδεχόμενη ελληνική χρεοκοπία.»

Αυτά έγραφε ο Γ. Δελαστίκ στο άρθρο του με τίτλο «Η Κύπρος λίγο πριν το μνημόνιο»…

Οπότε μένει να εξηγήσει: Η οι προσπάθειες δεν πέτυχαν, πράγμα που όπως ο ίδιος λέει ήταν δύσκολο, ή τελικά η Κυπριακή ηγεσία είναι και ασυγχώρητη και επιπόλαια κ.τ.λ.

Πάντως και οι καλοί δημοσιογράφοι δεν μπορούν να διεκδικούν το άλάθητο.

Τα ίδια τους τα γραπτά και οι ίδιες τους οι αναλύσεις σε διάστημα ολίγων ημερών, το αποδεικνύουν.

Αυτοοργάνωση, ομάδες πρωτοβουλίας …και βλέπουμε…

Το σκεπτικό στο οποίο βασίστηκε η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση συνεργασίας ανέλυσε ο πρόεδρος του Κινήματος, Ευάγγελος Βενιζέλος, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του. Αποτίμησε παράλληλα το εκλογικό αποτέλεσμα, ενώ άνοιξε τα χαρτιά του και για τις αλλαγές που σχεδιάζονται με στόχο την ανασύσταση του κόμματος.

«Με τη Νέα Δημοκρατία συνεργαζόμαστε αλλά δεν ταυτιζόμαστε ούτε αξιακά ούτε πολιτικά», ξεκαθάρισε ο κ. Βενιζέλος. Σημείωσε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν λησμονεί την τεράστια ευθύνη της ΝΔ για το σημείο στο οποίο φτάσαμε, καταλογίζοντάς της ότι «οδήγησε τυφλά, χωρίς επίγνωση, τη χώρα στις εκλογές της 6ης Μαΐου και στη συνέχεια τροφοδότησε την πόλωση με το ΣΥΡΙΖΑ».

«Ελπίζω ότι η ΝΔ θα καταλάβει όσα δεν καταλάβαινε όλη την περίοδο κατά την οποία ήταν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία», πρόσθεσε.

Αναφερόμενος στη Δημοκρατική Αριστερά επισήμανε ότι μετεκλογικά το ΠΑΣΟΚ κινείται παράλληλα με τη ΔΗΜΑΡ και ευχήθηκε στα στελέχη της να αντέξουν το βάρος της συμμετοχής στη διακυβέρνηση της χώρας, ένα βάρος που, όπως είπε, δοκιμάζουν για πρώτη φορά.

Εξαπέλυσε παράλληλα επίθεση στο ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο κατηγόρησε ότι καιροφυλακτεί να εκμεταλλευτεί αποτυχία της κυβέρνησης που θα είναι αποτυχία και της χώρας. Υποστήριξε επίσης ότι στις εκλογές η «ριζοσπαστική» γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ καταγράφηκε ως μειοψηφία και δεν έγινε αποδεκτή από την κοινωνία, ενώ χαρακτήρισε θετικές για το ΠΑΣΟΚ τις «εκλογικές δοσοληψίες» με το ΣΥΡΙΖΑ.

Κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι Μ. Χρυσοχοΐδης – Ευ. Χριστοφιλοπούλου

Σε ότι αφορά την κοινοβουλευτική ομάδα του Κινήματος, ο κ. Βενιζέλος ανακοίνωσε ότι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι αναλαμβάνουν ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και η κ. Εύη Χριστοφιλοπούλου.

Απευθυνόμενος στους βουλευτές του κόμματος, τόνισε ότι ο ρόλος τους θα είναι κρίσιμος και πρόσθεσε ότι το ΠΑΣΟΚ θα λειτουργεί προτρεπτικά, υποστηρικτικά και ελεγκτικά.

Όπως εξήγησε, για κάθε τομέα ορίζονται ένας ή δύο υπεύθυνοι που θα παρακολουθούν στενά κάθε υπουργείο, ενώ όλα τα κρίσιμα θέματα θα συζητούνται σε τακτικές συνεδριάσεις της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.

Eναρκτήρια συνδιάσκεψη στις 6 Ιουλίου

Για την ανασύσταση της παράταξης, ζήτησε την ενεργοποίηση όλων και απηύθυνε πρόσκληση αυτοοργάνωσης σε όλα τα μέλη και τους φίλους, καλώντας τους να συγκροτήσουν ομάδες πρωτοβουλίας.

Ανακοίνωσε ακόμη ότι στις 6 Ιουλίου συγκαλείται η εναρκτήρια συνδιάσκεψη, ενώ, όπως γνωστοποίησε, τις πολιτικές λειτουργίες για την ανασύσταση του Κινήματος θα συντονίζει προσωρινή πολιτική γραμματεία και την οργανωτική προσπάθεια θα συντονίζει οργανωτική γραμματεία.

«Το αποτέλεσμα των εκλογών σηματοδοτεί το τέλος του ΠΑΣΟΚ όπως το ξέραμε τα τελευταία χρόνια», υπογράμμισε ο κ. Βενιζέλος και σημείωσε ότι το Κίνημα πρέπει να ξαναβρεί τη δυναμική και το ρόλο του.

«Θέλουμε ένα κόμμα δίκτυο οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών. Θέλουμε ένα κόμμα που είναι συλλογικός διανοούμενος κι όχι παθητικός δέκτης. Θέλουμε ένα κίνημα εκφραστή της αλληλεγγύης των γενεών», ανέφερε σε άλλο σημείο της ομιλίας του.

Βιομηχανική … κωλοτούμπα!

Ηγγικεν η ώρα της αλήθειας και ο πρόεδρος του ΣΕΒ υποχρεώνεται σε μεγαλοπρεπή αναδίπλωση. Καθώς ομολόγησε πως «όσα πολυσέλιδα μνημόνια κι αν εφαρμόσει» η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει από την κρίση.

Επίσης ο Δ. Δασκαλόπουλος ανέφερε πως οι εθνικές κρίσεις είναι οι τοπικές αντανακλάσεις της ευρύτερης, ενώ επιτέθηκε και στην τρόικα κατηγορώντας την πως «υιοθέτησε κοντόφθαλμες πολιτικές». Λησμονώντας ότι πολλές εξ’ αυτών αποτελούν προσωπικές του εισηγήσεις προς τα μέλη της, στις συχνές τους συναντήσεις.

Αλλά και ως προς τα υπόλοιπα είναι μάλλον αργά για δάκρυα.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ ήταν εκ των πρωτεργατών της υπεράσπισης των ρυθμίσεων των μνημονίων και της εισαγωγής της χώρας στο καθαρτήριο της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Τώρα που εισπράττονται οι ποινές της ανεργίας και της ύφεσης σπεύδει να διαχωρίσει την θέση του.

Αυτά βέβαια για όσους πιστεύουν πως τα δάκρυα δεν είναι κροκοδείλια.

 

 

Αν ήταν αυτό το πρόβλημα…

Διαβάζω τις πληροφορίες για τις ενδεχόμενες αλλαγές στο ΠΑΣΟΚ το επόμενο διάστημα και μου προξενεί εντύπωση η εμμονή κάποιων στην αλλαγή του ονόματος και των συμβόλων.

Λες και αυτό είναι το πρόβλημα!

Η απαξίωση και η εκλογική συρρίκνωση του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ δεν έχει σχέση με αυτά. Αλλά με όλα τα άλλα!

Είναι η αντίστοιχη ιστορία με τον ιδιοκτήτη ενός καλού εστιατορίου, που μετά από την περίοδο ακμής, εξαιτίας των λάθος χειρισμών του «ιδιοκτήτη» περνά στη φάση της παρακμής. Αντί να βελτιώσει τις προσφερόμενες υπηρεσίες, αντί να αναρωτηθεί για τους λόγους που απομάκρυναν τους πελάτες, αντί να αναλάβει τις ευθύνες για τις επιλογές του, προσπαθεί να ανακάμψει αλλάζοντας το όνομα του μαγαζιού!

Στην Ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή και στο χώρο της άλλοτε ισχυρής Σοσιαλδημοκρατίας είναι πολλά τα παραδείγματα  κομμάτων που βρέθηκαν από τη δόξα στην παρακμή και την εκλογική συρρίκνωση. Όταν το πιο ιστορικό από αυτά το SPD, χάνονταν σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά, μετά την δεξιά στροφή του Σρέντερ, κανένας δεν σκέφτηκε, να αλλάξει το όνομα του, προκειμένου να αρχίσει η ανάκαμψη του!

Το όνομα και τα σύμβολα, καλώς ή κακώς, είναι συνδεδεμένα με τις ιστορικές καταβολές αλλά και τη διαδρομή του κόμματος. Είναι η συνέχεια μιας ολόκληρης ιστορίας, που δεν ξεχνιέται, ούτε αλλάζει με πρόχειρες ανακατασκευές.

Οι απόψεις που ακούγονται είναι ταυτισμένες με την Τρίτη στη σειρά μεγάλη αναθεώρηση των στόχων και των αρχών της σοσιαλδημοκρατίας, σε επίπεδο Ευρώπης.

Η πρώτη εγκατέλειψε  ουσιαστικά τον στόχο της επανάστασης και υιοθέτησε την πορεία προς τον σοσιαλισμό μέσα από μεταρρυθμίσεις, εντός του  καπιταλιστικού συστήματος  και όχι ενάντιά του.

Η δεύτερη εγκατέλειψε κάθε σχεδιασμό υπέρβασης του καπιταλισμού, επιδιώκοντας  κυρίως να του δώσουν ένα περισσότερο κοινωνικό και δίκαιο πρόσωπο. Η αναθεώρηση αυτή οδήγησε τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σε «συμφιλίωση με τον καπιταλισμό».

Η τρίτη οδηγεί τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στη συμφιλίωση με τον καπιταλισμό αυτή τη φορά με όρους νεοφιλελευθερισμού (στην εποχή της παγκοσμιοποίησης).

Αυτός ο νέος αναθεωρητισμός, τείνει, μετά την εγκατάλειψη των θέσεων της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας, να εγκαταλείψει και τα σύμβολα, τις ιστορικές παραστάσεις και εικόνες που την συνόδευαν από την ημέρα της εμφάνισής της στο ιστορικό προσκήνιο. Η αλλαγή των συμβόλων σηματοδοτεί την συνειδητή απόφαση εγκατάλειψης του παρελθόντος .

Αυτό όμως, ειδικά στο ΠΑΣΟΚ, δεν επιλύει αντίθετα οξύνει τα προβλήματα του.

Αντί λοιπόν να καταναλώνεται φαιά ουσία για νέα ονόματα, νέα σύμβολα και νέα χρώματα, ας ασχοληθούν οι κρατούντες, με το ουσιαστικό πρόβλημα της επανατοποθέτησης του ΠΑΣΟΚ στον πολιτικό χάρτη της χώρας.

Το ξεπέρασμα του χάσματος και η επανασύνδεση του ΠΑΣΟΚ με τις κοινωνικές δυνάμεις που παραδοσιακά το στήριζαν αλλά και με τις νέες κοινωνικές διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη απαιτεί σαφή πολιτικό προσδιορισμό.

Απαιτεί νέες ιδεολογικές επεξεργασίες και πρακτικές που θα διαφοροποιούν και θα απεγκλωβίζουν το Κίνημα από τις λογικές που ακολουθήθηκαν τα τελευταία χρόνια.

Κυρίως όμως θα πρέπει να απορρίπτουν τις λογικές της διαχείρισης ενός συστήματος που προκειμένου να διασφαλίσει την επιβίωση του, θέλει να μετατρέψει κάθε δύναμη αλλαγής του σε σιωπηλό σύμμαχό του, καλλιεργώντας το φόβο και την απογοήτευση, τη ιδεολογική ενσωμάτωση στα κυρίαρχα ιδεολογήματα και την αφαίμαξη κάθε ζωντανής και ανατρεπτικής λογικής που θα μπορούσε να υπάρξει.

Εκτός και αν κάποιοι επιφυλάσσουν για το ΠΑΣΟΚ το ρόλο του εκφραστή ενός κέντρου – που δεν υπάρχει – αποδεχόμενοι τις λογικές του Άντονι Γκίντενς, για το «ριζοσπαστικό κέντρο»!

Τότε ναι… Αυτό που θα υπάρχει δεν θα είναι ΠΑΣΟΚ. Άρα το όνομα που θα επιλέξουν δεν θα έχει και ιδιαίτερη σημασία…

Σημείωση:

Ο Άντονι Γκίντενς είναι σήμερα ο κυριότερος, εκπρόσωπος μιας ομάδας Ευρωπαίων στοχαστών που αγωνίζεται για τη διαμόρφωση της ιδεολογικής ταυτότητας της «ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς». Στο βιβλίο του «Ο Τρίτος Δρόμος: Η ανανέωση της Σοσιαλδημοκρατίας» (1998), προτείνει ριζοσπαστικές τομές στην παραδοσιακή προσέγγιση της παλαιο-σοσιαλδημοκρατίας, διαμορφώνοντας μια εναλλακτική επιλογή στην καταστροφική ηγεμονία του νεο-φιλελευθερισμού, μέσω ενός νέου σοσιαλδημοκρατικού κινήματος, το οποίο στη βάση του έχει τη θεωρία του «ριζοσπαστικού κέντρου». Έννοια που τη θεωρεί κρίσιμη για την ανανέωση της σοσιαλδημοκρατίας σήμερα. Διότι ο ριζοσπαστισμός λαμβάνει πλέον μια έννοια διαφορετική από αυτήν που είχε παλιά. Αυτή η προβληματική υποδεικνύει σ’ όσους ανήκουν στο σοσιαλδημοκρατικό χώρο ότι πρέπει να επανεξετάσουν την υπόθεση της κεντρώας πολιτικής.

Ελπίζω να μην έχει πολλούς θαυμαστές στα σημερινά ηγετικά κλιμάκια του ΠΑΣΟΚ!

Ο θάνατος του Ανδρέα και οι εφημερίδες της εποχής

Ο θάνατος του Ανδρέα την Κυριακή 23 Ιουνίου συγκλόνισε τη χώρα.

Θα μπορούσα να γράφω ώρες για τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, αλλά προτιμώ σήμερα να θυμίσω τον τρόπο με τον οποίο οι εφημερίδες της εποχής παρουσίασαν τη θλιβερή είδηση.

Πραγματική αποθέωση από «εχθρούς και φίλους» και ταυτόχρονα ένα μάθημα για όλους, αν αναλογιστείτε ότι ήταν οι ίδιες εφημερίδες ,  που λίγα χρόνια πριν, αναζήτησαν την πολιτική του εξόντωση με την υπόθεση Κοσκωτά αλλά και το Ειδικό Δικαστήριο…

Δευτέρα 24 Ιουνίου 1996

Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ έγραφε «ήταν 2 και 30′ ξημερώματα χθες, Κυριακή 23 Ιουνίου 1996, όταν η Ιστορία πήρε την πένα στα χέρια της κι άρχισε να γράφει το κεφάλαιο: Ανδρέας Παπανδρέου, ετών 77. Και θα χρειασθεί πολλές σελίδες για να ιστορήσει και να αξιολογήσει το πέρασμα του μεγάλου ηγέτη, του ιδρυτή και προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Του ανθρώπου που λατρεύτηκε όσο ουδείς ίσως τις τελευταίες δεκαετίες στον τόπο μας. Του πολιτικού που σφράγισε με τις ιδέες και το έργο του τις πιο βαθιές τομές στο δημόσιο βίο της χώρας. Γι αυτό και το πλήθος που συρρέει να τον προσκυνήσει είναι μέγα, γι αυτό και το πένθος του λαού είναι μέγα».

Το ΕΘΝΟΣ ανέφερε ότι «συγκλονισμένη ξύπνησε χθες η Ελλάδα. Η σπαρακτική και συνάμα θριαμβική κραυγή «Ανδρέα ζεις, εσύ μας οδηγείς» που από τις 11 το πρωί δονούσε την ατμόσφαιρα στο κέντρο της Αθήνας, επαναλαμβανόταν ενδόμυχα ώρες νωρίτερα από τον Έβρο και την Κέρκυρα ως την Κρήτη και τη Γαύδο. Ο θάνατος του Ανδρέα Παπανδρέου ήρθε αναπάντεχα κι απρόβλεπτα όπως αναπάντεχη κι απρόβλεπτη ήταν ολόκληρη η ζωή του. Ορφανεμένοι όσοι τον λάτρεψαν, αποσβολωμένοι όσοι τον πολέμησαν».

«Ημέρες πένθους. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έκλεισε τα μάτια του στις δύο και μισή χθες ξημερώνοντας Κυριακή 23 Ιουνίου 1996 αφού πρόβαλε για μεγάλο διάστημα σκληρή αντίσταση στη δύσκολη και άνιση μάχη με τη μοίρα. Ημέρες πένθους για τον άνθρωπο που σφράγισε με την ηγετική πολιτική παρουσία του την πορεία της χώρας τα τελευταία 35 χρόνια με ιδιαίτερα επιβλητικό «παρών» την περίοδο της μεταπολίτευσης. Δυναμικός λαϊκός ηγέτης, απόλυτος κυρίαρχος στον πολιτικό χώρο που ο ίδιος δημιούργησε, ενσάρκωσε μεσσιανικά τις προσδοκίες ενός πολύ μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού που τον περιέβαλε πολλές φορές με τυφλή εμπιστοσύνη. Η απουσία μιας τέτοιας πολιτικής φυσιογνωμίας δημιουργεί εκ των πραγμάτων ένα τεράστιο κενό. Ο πόλεμος μεταξύ των επιγόνων του έχει ήδη αρχίσει και η λύση δεν διαγράφεται εύκολη. Το σίγουρο είναι ότι το μετά τον Α. Παπανδρέου ΠΑΣΟΚ θα είναι ένα άλλο ΠΑΣΟΚ», γράφει η ΑΥΓΗ.

Η ΝΙΚΗ : «λίγες φορές η ιστορία έχει την «ευτυχία» να αναδείξει πολιτικούς ηγέτες που βάζουν τη σφραγίδα τους στην πορεία μιας χώρας. Λίγες φορές ένα ηγέτης γνωρίζει τέτοια λατρεία από το λαό και τέτοια αναγνώριση ακόμα και από εκείνους που τον αντιμετώπισαν σαν σκληρό πολιτικό τους αντίπαλο. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έδωσε νόημα και πνοή στην πολιτική. Από διαχείριση των κοινών των ανέδειξε σαν κορυφαία δημοκρατική λειτουργία που στηρίζεται σε κοινωνικούς θεσμούς που εξυπηρετεί ιδέες και αξίες που έχει στόχο να αναβαθμίσει την κοινωνία και τον πολίτη. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έδωσε περιεχόμενο στον πατριωτισμό, στην εθνική -πατριωτική συνείδηση. Μεγάλος ιδεολόγος και οραματιστής, ο Ανδρέας Παπανδρέου χάραξε και επέβαλε ένα καινούργιο τρόπο πολιτικής ανάλυσης και σκέψης. Ο Ανδρέας Παπανδρέου χάραξε τη δική του αυτόνομη πορεία στην πολιτική ζωή της χώρας. Ήρθε πάντα σε αντίθεση με το πολιτικό κατεστημένο. Φεύγοντας όμως αφήνει στον καθένα σε όλους μας ένα κομμάτι από τη δική του ψυχή από τις ιδέες και την πίστη του για μια δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνία».

Η ΑΥΡΙΑΝΗ σημείωνε: «όταν βγήκε από το Ωνάσειο μετά από τέσσερις μήνες στην εντατική και αφού είχε παλέψει σκληρά για τη ζωή του ολόκληρο το πανελλήνιο ανάσανε με ανακούφιση. Τώρα, είχε αρχίσει να αναρρώνει. Να προετοιμάζει τον (ενωτικό) λόγο, που ήλπιζε να εκφωνήσει ο ίδιος στο Συνέδριο του Κινήματος. Ετσι, εύχαρο και σε πολιτική εγρήγορση -όπως του άρμοζε- τον βρήκε ο θάνατος. Ξαφνικά όπως εκείνος συνήθιζε να μας ξαφνιάζει σε όλη του τη ζωή. Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου εξέπνευσε. Αυτή ήταν η είδηση που κυκλοφόρησε από στόμα σε στόμα και συγκλόνισε ολόκληρο τον ελληνικό λαό – εχθρούς και φίλους – χθες τα ξημερώματα. Το ΠΑΣΟΚ πενθεί για τον ιδρυτή του και το μεγάλο πολιτικό νου που εχάθη. Ο ελληνικός λαός αναγνώρισε στο πρόσωπό του τον μεγάλο ηγέτη και τον πολιτικό του κατόρθωσε να προσεγγίσει το λαό και την εξουσία».

Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ : «ο Ανδρέας Παπανδρέου διαμόρφωσε πολιτικές, ενέπνευσε, συσπείρωσε, κινητοποίησε έναν λαό σε ένα νέο δρόμο. Εγινε ο ηγέτης της μεγάλης Αλλαγής. Η στιγμή αυτή έχει την πολιτική της πλευρά. Για το ΠΑΣΟΚ σίγουρα είναι η στιγμή σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο μνήμης, απολογισμού, σκέψεως για τις προοπτικές του Κινήματος και το Τόπου. Πρωταγωνιστής και δημιουργός της Ιστορίας. Για ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού έδωσε νέα περιεχόμενα και νέα δύναμη. Σίγουρα αφήνει πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Ισως ποτέ μην πληρωθεί αυτό το κενό».

Ο ΛΟΓΟΣ με τίτλο «Ο ηγέτης που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή» έγραφε «μια από τις σημαντικότερες περιόδους της πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας, αυτή της μεταπολίτευσης, κλείνει με τον τερματισμό της πολιτικής καριέρας του Αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και πρώην πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου. Και χαρακτηρίζουμε ως σημαντικότερη την περίοδο 1974-1995 επειδή είναι η πρώτη 20ετία από της ιδρύσεως του ελληνικού κράτους κατά την οποία: Εδραιώθηκε και διευρύνθηκε η δημοκρατία και ο πολιτικός βίος εξελίχθηκε ομαλότατα, χωρίς πραξικοπήματα και εκτροπές, και οι πολίτες απολαμβάνουν όλων των δικαιωμάτων όπως αυτά προσδιορίζονται και καθορίζονται από τον καταστατικό χάρτη, το Σύνταγμα. Ο πολίτης έπαψε να φοβάται τον χωροφύλακα. Σταμάτησε ο διαχωρισμός των πολιτών σε εθνικόφρονες και μιάσματα και δεν υπάρχουν πολιτικές διώξεις (φυλακίσεις, εξορίες, εκτοπισμοί). Και κυρίως: είναι η μοναδική ιστορική περίοδος κατά την οποία η χώρα, στην οποία γεννήθηκε ο πολιτισμός, η φιλοσοφία, η σκέψη και τα γράμματα, κυβερνήθηκε επί 10 χρόνια από έναν ακαδημαϊκό και πνευματικό δάσκαλο, ο οποίος έκανε πανεπιστημιακή καριέρα στα μεγαλύτερα ιδρύματα του κόσμου».

Σε πρωτοσέλιδο άρθρο της η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ :»όλοι, οπαδοί και αντίπαλοι μείναμε ορφανοί, μόνοι μας. Ζήσαμε μαζί του πολλά χρόνια καλά και άσχημα και μοιραστήκαμε χαρές, λύπες, αγωνίες και πάθη. Ήταν η κοινή ζωή μας. Το δέος μπροστά στο κενό που αφήνει ο θάνατος του Ανδρέα Παπανδρέου είναι το πρώτο συναίσθημα όλων μας. Μέχρι τώρα οπαδοί και αντίπαλοι είχαμε ένα πρόσωπο αναφοράς με τη διπλή σημασία του προσώπου: προσβλέπαμε σ αυτό και αυτό σε μας. Αναφερόμαστε σ αυτό είτε για να συμφωνήσουμε και να συμπορευθούμε είτε για να διαφωνήσουμε και να αντιταχθούμε στήνοντας έτσι τον ιστό της αγωνιστικής και γόνιμης αντιπαράθεσης που κυρίως χαρακτηρίζει το πέρασμα του Ανδρέα Παπανδρέου από τη ζωή μας».

Στο σχόλιό τους ΤΑ ΝΕΑ τόνιζαν μεταξύ άλλων ότι «στην πάνδημη αίσθηση ότι η Ελλάδα έγινε φτωχότερη αντανακλάται η γενική παραδοχή πως η δυναμική πολιτική πρόταση που ο Ανδρέας Παπανδρέου κατέθεσε στη δημόσια ζωή ουδέποτε υπήρξε στενά παραταξιακή. Και πως ο πολιτικός λόγος του εξέφρασε πόθους και ελπίδες της μεταπολεμικής και της νεώτερης γενιάς. Όπως συμβαίνει με τους αληθινά μεγάλους και λαοφιλείς. Η αποτύπωση του έργου και της ζωής του Ανδρέα Παπανδρέου μοιάζει -τούτη την ώρα- ανυπέρβλητα δύσκολη. Καθώς οι λέξεις ξαφνικά αποδεικνύονται λιγοστές και ανεπαρκείς. Και περισσότερο μιλά η σιωπή της συγκίνησης που κατέχει τις ψυχές των ανθρώπων. Με τη σφραγίδα του χαρισματικού ηγέτη να τον ακολουθεί σε όλη τη δημόσια πορεία του. Και στο μέλλον -όπως και εν ζωή- ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν θα πάψει να αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης και αγωνιστικότητας».

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ : «η παγκόσμια συγκίνηση για τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου αποτυπώθηκε ανάγλυφα στα τηλεγραφήματα που έστειλαν πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες από όλες τις χώρες προς τον Πρόεδρο και τον πρωθυπουργό της Ελλάδας».

Ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ ισχυρίστηκε ότι «ο Ανδρέας Παπανδρέου θα ζούσε λίγο καιρό ακόμη αν δεν είχε υποστεί τις πιέσεις του κομματικού ανταγωνισμού».

Η ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ έγραφε ότι «ο θάνατος του Ανδρέα Παπανδρέου αλλάζει δραματικά το πολιτικό σκηνικό και προκαλεί αναγκαστικές εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ που είναι πιθανότατο να οδηγήσουν σε εκλογές ανεξαρτήτως του ποιος τελικά θα διαδεχθεί στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τον ιδρυτή του. Δύο είναι τα στοιχεία που κατά τη γενική εκτίμηση αλλάζουν δραματικά με το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου. Πρώτον, το ΠΑΣΟΚ δεν είναι πια το ίδιο και δεν μπορεί να ξαναγίνει όπως ήταν πριν. Είναι παρά την απλότητά της τόσο καθοριστική αυτή η αλλαγή, ώστε το ΠΑΣΟΚ πλέον -και όχι ο διάδοχος του Ανδρέα Παπανδρέου- οφείλει με εκλογές να αποδείξει τι ακριβώς «μετράει» στο εκλογικό σώμα χωρίς τον Ανδρέα Παπανδρέου. Δεύτερον το θέμα της διαδοχής τίθεται πλέον με πιεστικότητα και σε πλαίσιο αντιπαράθεσης που θέτει κατά γενική εκτίμηση σε δοκιμασία την αντοχή και τη συνοχή του ΠΑΣΟΚ».

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ πρόσθετε ότι «η επόμενη ημέρα του θανάτου του Α. Παπανδρέου βρίσκει το ΠΑΣΟΚ να κρέμεται σε μια κλωστή και τα παρασκήνια να έχουν πάρει ήδη φωτιά από τις διαπραγματεύσεις».

Λόγια επίκαιρα και διαχρονικά

“Η ελευθερία, η ανεξαρτησία, η δημοκρατία δεν χαρίζονται. Η κατάκτηση τους είναι υπόθεση του λαού. Είναι υπόθεση μόνιμου αγώνα”.

«Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ»

«Η ουσία του Ελληνικού προβλήματος είναι απλή. Η πατρίδα μας είναι χώρα υπό κατοχή. Και η κατοχή είναι αμερικάνικη.

Μόνο οι στολές και η γλώσσα είναι ελληνική. Και λύση του ελληνικού προβλήματος δεν υπάρχει  καμία στο πολιτικό επίπεδο. Η δημοκρατία στην Ελλάδα δεν θα φθάσει ,χωρίς την πραγματική, την ουσιαστική, την χωρίς όρους απελευθέρωση της από τα δεσμά που χάλκευσε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στο πλαίσιο της Ατλαντικής Συμμαχίας. Γι’ αυτό ο αγώνας μας είναι εθνικοαπελευθερωτικός»

16 Nοεμβρίου 1977 : Όταν πυρπολούσε τα συναισθήματα εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, κατά την προεκλογική ομιλία του στο Σύνταγμα:

«Είναι αλήθεια, ναι ή όχι, ότι το NATO είναι υπεύθυνο για την επτάχρονη δικτατορία; Είναι αλήθεια, ναι ή όχι, ότι ο βιασμός της Kύπρου συντονίστηκε από την Ουάσιγκτον; Είναι αλήθεια, ναι ή όχι, ότι οι HΠA και οι χώρες του NATO και της EOK στηρίζουν την επεκτατική, επιθετική πολιτική της Τουρκίας στο Αιγαίο; Kαι αν όλα αυτά είναι αλήθεια, γιατί σιωπά ο πρωθυπουργός; Γιατί δεν υψώνει το ανάστημά του σαν πρωθυπουργός της χώρας να καταγγείλει τις απαράδεκτες αυτές ενέργειες των φίλων και συμμάχων μας; Iσως γιατί “ανήκομεν εις την Δύσιν”

1985 για την επιλογή Σαρτζετάκη για Πρόεδρο της Δημοκρατίας:

«Μ’ αυτή την πρόταση που κάναμε, είπαμε όχι στην ενσωμάτωση του ΠΑΣΟΚ στο σύστημα. Επιβεβαιώσαμε για μια φορά ακόμα, το βαθειά δημοκρατικό και ριζοσπαστικό χαρακτήρα αυτού του Κινήματος, που λυτρώνει το λαό από τα δεσμά τα οποία χαλκεύτηκαν από την ολιγαρχία, ξένη και ντόπια, και τους εκφραστές της. …..Πράγματι, οι διαστάσεις της απόφασής μας γίνονται τώρα ανάγλυφες. Αντιμετωπίζαμε ίσως, στο πρόβλημα της επιλογής Προέδρου Δημοκρατίας, το πιο σημαντικό ερώτημα των τελευταίων δεκαετιών. Με την πρότασή μας επίσης, για την αναθεώρηση του Συντάγματος, των διατάξεων εκείνων κυρίως του Συντάγματος που προσδιορίζουν τις Προεδρικές εξουσίες και αντίστοιχα τις εξουσίες του Κοινοβουλίου και της λαοπρόβλητης Κυβέρνησης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας γίνεται πραγματικά υπερκομματικός, γίνεται το σύμβολο της ενότητας του Έθνους. Οι εξουσίες τις οποίες το Σύνταγμα του 1975 είχε δώσει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον καθιστούσαν, εν μέρει, όχι μόνο ανώτατο άρχοντα ουδέτερο απέναντι στα κόμματα, αλλά του έδιναν και σημαντικότατη αποφασιστική πολιτική εξουσία, η οποία στα Κοινοβουλευτικά πολιτεύματα διαφυλάσσεται για τα Κοινοβούλια, και τις Κυβερνήσεις που τα Κοινοβούλια στηρίζουν»

28 Ιουλίου 1992: η Βουλή των Ελλήνων κυρώνει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που γέννησε το κοινό νόμισμα, πριν καν περάσουν δύο χρόνια από την επανένωση της Γερμανίας, τον Οκτώβριο του 1990. Σε αντίθεση με ότι είχε πράξει το 1979 με τη Συνθήκη Ένταξης της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, ο Ανδρέας Παπανδρέου, και πάλι τότε αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ψηφίζει την κύρωση της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

«Η Γερμανία προωθεί ταυτόχρονα και την ολοκλήρωση αλλά και την διεύρυνση και μάλιστα σε μεγάλη κλίμακα.  Υπήρχε μία εποχή που ο Υπουργός Εξωτερικών Γκένσερ, γυρνούσε στην Ευρώπη και έδινε υποσχέσεις σε όλες τις χώρες ότι θα ενταχθούν στην ΕΟΚ. Είναι επίσης η Γερμανία που έχει ξεχωριστή πολιτική να αναπτύξει την πολιτική της παρουσία ισοδύναμα με την οικονομική της, τόσο στην Κεντρική Ευρώπη, τα Βαλκάνια και γενικότερα τις Παραδουνάβιες Χώρες.

Και αυτό, στα πλαίσια ενός αγώνα με τη δημιουργία σφαιρών επιρροής, που μας πάνε πίσω περίπου έναν ολόκληρο αιώνα.

Παραμένει, βέβαια, πάντα το ερώτημα, σε όλη αυτή την πορεία, εάν πορευόμαστε προς μία ευρωπαϊκή Γερμανία, ή προς μία γερμανική Ευρώπη.

Οκτώβριος του ’95  στην περίφημη Κ.Ε. με την κίνηση των «4» έλεγε:

«Ένας μικρός κύκλος κεντρικών στελεχών, γίνεται κύκλος αυτοκαταστροφής και διάλυσης. Μπαίνουν οι κατώτερες των περιστάσεων φιλοδοξίες. Μπαίνουν μπροστά οι προσωπικές στρατηγικές. Μπαίνει μπροστά η υποκρισία. Αγνοείται επιδεικτικά ότι η εντολή του λαού που μας δόθηκε είναι για ν’ αντιμετωπίσουμε δικά του προβλήματα και τα προβλήματα της χώρας, όχι για να φέρουμε στο προσκήνιο το προσωπικό ή τα προσωπικά προβλήματα με τις έμμονες ιδέες μας».

Και απευθυνόμενος στους «4», τόνισε: «Οι ηγετικές ομάδες δεν διαμορφώνονται με άτυπες συναντήσεις, διαβουλεύσεις και συμφωνίες κορυφής. Δεν διαμορφώνονται με την ίντριγκα. Διαμορφώνονται -και δεν αναδεικνύονται- μέσα από τους αγώνες, με τη συμμετοχή στις ευθύνες, με την αποτελεσματικότητα σε ότι το Κίνημα σού αναθέτει και εκλέγονται εδώ μέσα, ή στο συνέδριο, στα όργανα, όπου κάθε μέλος έχει ψήφο».

 

Το πλαίσιο Προγραμματικής Συμφωνίας της Κυβέρνησης Συνεργασίας

Σημεία προγραμματικής σύγκλισης

Προοίμιο

Η κυβέρνηση εθνικής ευθύνης που θα δημιουργηθεί με τη στήριξη των τριών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) θα έχει πλήρεις αρμοδιότητες και χρονικό ορίζοντα όπως ορίζει το Σύνταγμα. Στόχος της είναι να αντιμετωπίσει την κρίση, να ανοίξει το δρόμο της Ανάπτυξης και να αναθεωρήσει όρους της Δανειακής Σύμβασης (Μνημονίου), χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, ούτε την παραμονή της στο ευρώ. Και, ασφαλώς, χωρίς να αμφισβητήσει τους αυτονόητους στόχους μηδενισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος, ελέγχου του χρέους και εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα.

Στόχος επίσης είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες για να βγει οριστικά η χώρα από την κρίση, καθώς κι από την ανάγκη εξάρτησης από δανειακές συμβάσεις στο μέλλον.

Η νέα κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης θα είναι όσο το δυνατόν πιο μικρή, λειτουργική και επιτελικού χαρακτήρα.

Δεν θα αποτελείται από «φέουδα» κομματικών επιρροών, θα λειτουργεί ενιαία, θα στηρίζεται στην διαφάνεια, στις προγραμματικές συμφωνίες των κομμάτων που την στηρίζουν και στη στελέχωση όλου του διοικητικού μηχανισμού με αξιοκρατικά κριτήρια.

Επίσης, θα στηρίζεται στην ευελιξία, ώστε επί μέρους διαφωνίες που μπορεί να υπάρξουν, να μην αναστέλλουν ούτε το έργο της ούτε τη συναίνεση που είναι απαραίτητη για τη συνέχιση του έργου της.

Τέλος, με πρωτοβουλία της νέας κυβέρνησης και του Προεδρείου της Βουλής, θα αλλάξει ο Κανονισμός Λειτουργίας της, ώστε να προσαρμοστεί η άσκηση νομοθετικού έργου και ο Κοινοβουλευτικός έλεγχος στις νέες συνθήκες των κυβερνήσεων συνεργασίας. Έτσι θα αναβαθμιστεί και ο ρόλος του Κοινοβουλίου.

Βάση της νέας κυβέρνησης συνεργασίας είναι η σύγκλιση απόψεων που υπήρξε και καταγράφηκε στα εξής ζητήματα, ευρύτερων κατευθύνσεων και άμεσης πολιτικής προτεραιότητας, χωρισμένα στα εξής κεφάλαια-κατηγορίες:

• Ζητήματα αναθεώρησης όρων της Δανειακής σύμβασης.

• Ζητήματα Αναπτυξιακής Ανασυγκρότησης, Κοινωνικής Προστασίας και πολιτικών που δεν συνδέονται με το Μνημόνιο.

• Άμεσες οικονομικές προτεραιότητες

• Συμφωνία για αλλαγές στο πολιτικό σύστημα της χώρας και στο κράτος.

• Μέτρα για Ασφάλεια και Παράνομη μετανάστευση.

• Ζητήματα Εξωτερικής Πολιτικής.

Α. Ζητήματα για Αναθεώρηση δανειακής σύμβασης:

1. Παράταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής κατά δύο τουλάχιστον χρόνια. Ο δημοσιονομικός στόχος για το τέλος της περιόδου προσαρμογής κατανέμεται σε περισσότερα οικονομικά έτη, για τη στήριξη της ζήτησης, της ανάπτυξης, της απασχόλησης.

Έτσι, ο τελικός δημοσιονομικός στόχος μπορεί να επιτευχθεί χωρίς επί πλέον περικοπή μισθών και συντάξεων ή του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, αλλά με την περιστολή της σπατάλης και την στοχευμένη καταπολέμηση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας, καθώς και μέσα από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις του κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

2. Η συλλογική αυτονομία και η ισχύς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας επανέρχεται στο επίπεδο που προσδιορίζουν το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, σύμφωνα με το οποίο το ύψος του μισθού στον ιδιωτικό τομέα συμφωνείται μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Αυτό περιλαμβάνει και την ρύθμιση του κατώτατου μισθού που προβλέπεται στη ρύθμιση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

3. Αποκατάσταση αδικιών (χαμηλοσυνταξιούχοι, πολυτεκνικά επιδόματα κλπ.) με άμεσα δημοσιονομικά ισοδύναμα.

4. Ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων φορολογουμένων για φέτος, ώστε να μην ξεπερνούν το 25% του εισοδήματός τους (τα υπόλοιπα σε δύο ετήσιες δόσεις).

5. Επέκταση του επιδόματος ανεργίας για ένα ακόμα χρόνο (1+1) από κοινοτικούς πόρους.

6. Επέκταση του επιδόματος ανεργίας και σε μη μισθωτούς (αυτο-απασχολούμενους, επιτηδευματίες κλπ.) που έχασαν τις δουλειές τους, εφ’ όσον πληρούν εισοδηματικά κριτήρια (επίσης από κοινοτικούς πόρους).

7. Σταδιακή αύξηση του αφορολόγητου ορίου στους ευρωπαϊκούς μέσους όρους στα πλαίσια του Εθνικού Φορολογικού Συστήματος με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης, ιδιαίτερα για τους μισθωτούς (συμπεριλαμβανομένων και των συμβάσεων έργου που υποκρύπτουν συμβάσεις εργασίας) και τους συνταξιούχους.

8. Μείωση των εξής φορολογικών συντελεστών:

• ΦΠΑ για την εστίαση στην προηγούμενη κλίμακα.

• ΦΠΑ για αγροτικά εφόδια, σπόρους, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ζωοτροφές, σε χαμηλά κλιμάκια.

9. Όχι απολύσεις στο δημόσιο.

10. Αντικατάσταση του Ειδικού Τέλους Ακινήτων και όλων των φόρων επί της Ακίνητης Περιουσίας με ενιαίο προοδευτικό φόρο.

11. Αγροτική Τράπεζα:

Επανακεφαλαιοποίηση και εξυγίανσή της. Διαφύλαξη του χαρτοφυλακίου υποθηκών αγροτικής γης.

Γενική επιδίωξη, όχι άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, όχι άλλοι φόροι.

Β. Ζητήματα Αναπτυξιακής Ανασυγκρότησης, Κοινωνικής Προστασίας και πολιτικών που δεν συνδέονται με το Μνημόνιο

1. Διαμόρφωση εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας με νέο αναπτυξιακό και παραγωγικό πρότυπο. Επανακαθορισμός των αναπτυξιακών προτεραιοτήτων στους κρίσιμους και συμπληρωματικούς τομείς (αγροτική παραγωγή, τρόφιμα, μεταποίηση καινοτομία), αξιοποίηση συγκριτικών πλεονεκτημάτων ( ενέργεια, τουρισμός, ορυκτός πλούτος, ναυτιλία). Ενίσχυση της Περιφερειακής διάστασης της ανάπτυξης και δημιουργία τοπικών συμφωνιών (με έμφαση στο τρίπτυχο ελληνικά προϊόντα- τουρισμός – πολιτισμός).

2. Αξιοποίηση κάθε επενδυτικού πόρου και δυνατότητας με την απελευθέρωση των μεγάλων έργων του ΕΣΠΑ, την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, την αποδέσμευση και αξιοποίηση (και όχι εκποίηση) της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου (τίτλοι, χρήσεις γης συντελεστές δόμησης, μορφές χρηματοοικονομικής εκμετάλλευσης). Ο χωροταξικός σχεδιασμός θα εναρμονίζει τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Παράλληλα διεκδίκηση συμπληρωματικών αναπτυξιακών πόρων σε εφαρμογή των διακηρύξεων του Συμβουλίου της ΕΕ. Σύνδεση στρατηγικών παρεμβάσεων με τη δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας με υψηλό εισοδηματικό πολλαπλασιαστή.

3. Διεκδίκηση του μέγιστου δυνατού προϋπολογισμού για τη νέα ΚΑΠ και δίκαιη κατανομή πόρων προσανατολισμένη στην αγροτική παραγωγή με προτεραιότητα τη κτηνοτροφία και τα τρόφιμα.

• Πρώτος στόχος η μετατροπή του αρνητικού ισοζυγίου εισαγωγών-εξαγωγών στον αγροτικό τομέα σε θετικό.

• Αξιοποίηση του ρεύματος επιστροφής στην ύπαιθρο με παροχή κινήτρων, με παραχώρηση γης σε νέους αγρότες αλλά και ενεργούς αγρότες και συνεταιρισμούς

• Δημιουργία νέων χρηματοδοτικών και εγγυοδοτικών μέσων.

• Ίδρυση Ταμείου Ενίσχυσης Αγροτών και αγροτικών επιχειρήσεων.

• Παρεμβάσεις στο κύκλωμα εμπορίας και διακίνησης προϊόντων, με στόχο την προστασία του παραγωγού και του καταναλωτή.

• Λειτουργία Δημοπρατηρίων, συμβατικών και ηλεκτρονικών κατά αυτοδιοικητική περιφέρεια.

• Ενίσχυση της συμβολαιακής γεωργίας

• Θέσπιση του «αγροτικού πετρελαίου» με τη δημιουργία κάρτας αγρότη.

• Εκσυγχρονισμός και εξυγίανση των συνεταιρισμών.

4. Στήριξη της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας με νέα χρηματοδοτικά εργαλεία σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

• Ενεργοποίηση των Κοινοτικών Προγραμμάτων.

• Ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά μετά από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με διάφορους πρόσφορους τρόπους: Ενίσχυση της μικρομεσαίας επιχείρησης μέσω του Ενιαίου Ταμείου Μικρομεσαίων Επιρευστότητας», της αποκλιμάκωση επιτοκίων χορηγήσεων κλπ.

• Αναμόρφωση των κανόνων του «Τειρεσία», προκειμένου να διευκολυνθεί η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης.

• Επίσπευση αποπληρωμής ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς τον επιχειρηματικό κόσμο. Εφαρμογή της αρχής συμψηφισμού οφειλών από και προς το Δημόσιο. Αναστολή κάθε προστίμου και διακανονισμός, όταν υπάρχει χρέος του Δημοσίου.

5. Αποκατάσταση του χαρτοφυλακίου των ασφαλιστικών ταμείων με ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και πόρους δημόσιας περιουσίας. Εφαρμογή της χρηματοοικονομικής πρότασης που έχει γίνει δεκτή και από τους ομολογιούχους-φυσικά πρόσωπα και από το Λογιστήριο του κράτους.

6. Άμεση προτεραιότητα έχουν και πρόσθετα μέτρα κοινωνικής προστασίας για πολίτες και νοικοκυριά

• Για όλους καθολική υγειονομική προστασία χωρίς προϋποθέσεις (ένσημα, χρόνος ασφάλισης)

• Για τους ανέργους, ιδιαίτερα τους νέους, αξιοποίηση ειδικών προγραμμάτων κοινωνικής εργασίας (αυτεπιστασία Δήμων, προγράμματα κατάρτισης, θεσμοί κοινωνικής μέριμνας)

• Για τους δανειολήπτες εφαρμογή της ρύθμισης ότι: «η δόση δεν ξεπερνά το 30% του μηνιαίου εισοδήματος», με την εξαίρεση των υψηλών εισοδημάτων. Επέκταση της ρύθμισης σε ατομικές μικρές επιχειρήσεις.

• Για τα νοικοκυριά, καταπολέμηση της ακρίβειας με κάθε πρόσφορο μέτρο: σπάσιμο των καρτέλ, έλεγχος ενδο-ομιλικών συναλλαγών κλπ.

• Για τα ΑΜΕΑ ενίσχυση επιδομάτων από κοινοτικούς πόρους. Ενοποίηση και εξορθολογισμός επιδομάτων- ουσιαστικός έλεγχος

Γ. Άμεσες οικονομικές προτεραιότητες

1. Νέο Φορολογικό Σύστημα:

• Με ευρεία συναίνεση και σταθερότητα για το επόμενα δέκα χρόνια.

• Με θέσπιση περιουσιολογίου και «πόθεν έσχες».

• Με δίκαιη και αναλογική κατανομή των φόρων

• Με διεύρυνση της φορολογικής βάσης, ταυτόχρονα με τη σταδιακή μείωση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, πάταξη της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας.

• Με μείωση των έμμεσων φόρων, συντελεστών ΦΠΑ κλπ.

• Με οριστική κατάργηση του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων και αντικατάσταση τους από απλούς κανόνες απεικόνισης συναλλαγών.

2. Αποκρατικοποιήσεις:

• Διαδικασία αποκρατικοποιήσεων-εγγυήσεις διαφάνειας.

• Σύνδεση με την ανάπτυξη και όχι μόνο με εισπρακτικούς στόχους.

• Δημιουργία θεσμικού πλαισίου για τις ρυθμιστικές αρχές

• Διατήρηση της κυριότητας του κράτους στα δίκτυα και αξιοποίηση του θεσμού των συμβάσεων παραχώρησης για βασικές υποδομές.

• Επίσπευση με άμεσες ενέργειες, κυρίως των περιπτώσεων όπου η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα συνδέεται με επενδύσεις σε υποδομές και θέσεις εργασίας. Π.χ. λειτουργικό έργο ΟΣΕ.

3. Κατάργηση-συγχώνευση δημοσίων οργανισμών και φορέων:

Στόχος να μη γίνουν απολύσεις μόνιμου προσωπικού, αλλά σοβαρές οικονομίες από μη μισθολογικό λειτουργικό κόστος και μείωση γραφειοκρατίας.

4. Δημόσια Υγεία: Επείγοντα μέτρα για αποκατάσταση ομαλού εφοδιασμού νοσοκομείων και ασθενών σε φάρμακα, αποκατάσταση λειτουργίας ΕΟΠΥΥ. Ενεργοποίηση του θεσμικού πλαισίου. Συνέχιση μείωσης της φαρμακευτικής και νοσοκομειακής δαπάνης.

5. Άμεσα μέτρα καταπολέμησης σπατάλης και δια- φθοράς (εθνικό σύστημα ηλεκτρονικών προμηθειών και διαχείρισης υλικού).

Δ1.Συμφωνία για αλλαγές-εξυγίανση στο πολιτικό σύστημα και αναδιοργάνωση του κράτους – δημόσιας διοίκησης.

Η ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος και η αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την προώθηση ενός προγράμματος αλλαγών στη χώρα .

Προτεραιότητες είναι:

α) Εξυγίανση του πολιτικού συστήματος

• Ψήφιση νόμου για αναδρομικό έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων όσων διετέλεσαν αρχηγοί κομμάτων, υπουργοί, υφυπουργοί, Γ.Γ Υπουργείων, ανώτεροι κρατικοί λειτουργοί, οι οποίοι διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα από το 1974 μέχρι σήμερα. Ο νόμος να προβλέπει και να εξασφαλίζει διοικητικά την επιβολή ποινών και τη δήμευση περιουσιών για όσους τα περιουσιακά τους στοιχεία δεν δικαιολογούνται από τα νόμιμα εισοδήματά τους.

• Αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου για ευθύνη υπουργών και υπαγωγή των περιπτώσεων οικονομικών εγκλημάτων υπουργών στις διατάξεις του νόμου για τους καταχραστές του Δημοσίου και της καταπολέμησης του ξεπλύματος μαύρου χρήματος.

• Κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας για τα θέματα που δεν έχουν σχέση με την πολιτική δραστηριότητα.

• Υποστήριξη του έργου του βουλευτή χωρίς προνόμια και ατέλειες. Κατάργηση της αποζημίωσης για συμμετοχή στις επιτροπές της Βουλής.

• Ορισμός πλαφόν στο συνολικό ποσό που λαμβάνουν από συνταξιοδοτικά ταμεία οι βουλευτές. Για τους νεοεισερχόμενους βουλευτές κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης και συνταξιοδότηση μόνον από τον ασφαλιστικό τους φορέα, όπως ο κάθε πολίτης, και εφόσον θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα.

• Επανεξέταση όρων και προϋποθέσεων για τη χρηματοδότηση των κομμάτων.

Μείωση της επιχορήγησης των πολιτικών κομμάτων.

Πλήρης έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων κατων βουλευτών από ανεξάρτητο θεσμικό όργανο.

• Δραστικός περιορισμός του αριθμού των ειδικών συμβούλων και συνεργατών των υπουργών, Γενικών Γραμματέων και βουλευτών.

• Δημιουργία θεσμικού πλαισίου που θα ρυθμίζει τα ζητήματα των ΜΜΕ και τις αδειοδοτήσεις. Δημόσια τηλεόραση ανεξάρτητη, που θα ελέγχεται και θα λογοδοτεί στην Επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της Βουλής, η οποία θα διορίζει και τα εκτελεστικά όργανα της διοίκησής της. Διαφανής οικονομική διαχείριση και εξασφάλιση της διάθεσης τυχόν πλεονασμάτων από τις χρήσεις στην παραγωγή ελληνικών προγραμμάτων για την ενίσχυση της οπτικοακουστικής βιομηχανίας.

• Μεταρρύθμιση στη Δικαιοσύνη: Βελτιώσεις για ταχύτερη απονομή. Εξωδικαστική επίλυση των διαφορών. Κωδικοποίηση του δικαίου. Απεμπλοκή της εκτελεστικής εξουσίας από την επιλογή ηγεσίας της Δικαιοσύνης και κατοχύρωση του Αυτοδιοίκητου των δικαστηρίων.

• Συνολική στρατηγική για χτύπημα γραφειοκρατίας

• Συνολική στρατηγική για χτύπημα φοροδιαφυγής.

• Συνολική στρατηγική για την Ενέργεια και τη διαχείριση Υδάτινων πόρων (ρυθμιστικό πλαίσιο, ρυθμιστικές αρχές και μακροχρόνιος προγραμματισμός)

β) Ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης

• Αναμόρφωση του τρόπου λειτουργίας Κυβέρνησης και υπουργείων: Κεντρικός διυπουργικός συντονισμός των καθημερινών οριζόντιων αποφάσεων. Ενίσχυση της επιτελικότητας, του συντονισμού και του ελέγχου της εφαρμογής δημοσίων πολιτικών.

• Ενίσχυση της αυτοτέλειας της δημόσιας διοίκησης από τις πολιτικές αλλαγές: Δραστική μείωση του αριθμού των γενικών διευθύνσεων και ορισμός γενικών διευθυντών με 5ετή θητεία και μισθό ίσο με του Γενικού γραμματέα.

• Περιορισμός της πολυνομίας και εξάλειψη της σύγκρουσης νομοθετημάτων.

Πάταξη της διαφθοράς μέσω της ενίσχυσης πρακτικών διαφάνειας και νομοθέτησης νέου αυστηρότερου πειθαρχικού δίκαιου και κυρίως εφαρμογή του στην πράξη.

• Αντικειμενικές και διαφανείς διαδικασίες προαγωγής. Διαδικασίες εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης υπηρεσιών και προσωπικού. Θεσμοθέτηση της λογοδοσίας και της διαφάνειας. Σύνδεση του προϋπολογισμού που δίδεται σε κάθε δημόσια υπηρεσία με τους στόχους και την απόδοση.

• Οργανωτικός και τεχνολογικός εκσυγχρονισμός.

Δ2. Για Παράνομη μετανάστευση και Ασφάλεια:

1.Αναβάθμιση φύλαξης συνόρων.

2. Αναβάθμιση αρμοδιοτήτων-δικαιοδοσιών FRONTEX

3. Πρωτοβουλία σε Ευρώπη (και με πυρήνα τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου) για αλλαγή Συμφωνίας Δουβλίνου-ΙΙ και κοινή πολιτική επαναπατρισμού.

4. Διασπορά των παράνομων μεταναστών σε κέντρα φιλοξενίας ως τον επαναπατρισμό τους.

5. Επιτάχυνση εξέτασης των αιτήσεων ασύλου.

6. Προσαρμογή του θεσμικού πλαισίου για απόδοση Ιθαγένειας σε συνδυασμό με τις σύγχρονες εξελίξεις και σε αντιστοίχηση με τα ισχύοντα σε ευρωπαϊκές χώρες με παρόμοια προβλήματα (Ευρωπαϊκός Νότος).

7. Επιλογή υψίστης κυβερνητικής προτεραιότητας η ασφάλεια του πολίτη. Με τις απαραίτητες προσαρμογές νομικού, επιχειρησιακού και σωφρονιστικού πλαισίου, ώστε να ελεγχθεί η εγκληματικότητα και να σταματήσει η ατιμωρησία. Βασική αρχή η προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών, αλλά και η πεποίθηση ότι η ίδια η Ασφάλεια είναι κι αυτή ουσιώδες δικαίωμα των πολίτη και υποχρέωση της δημοκρατικής πολιτείας. Μόνο έτσι θα ελεγχθούν και τα κρούσματα αυτοδικίας.

Ε. Ζητήματα Εξωτερικής Πολιτικής

1. Συστηματική προετοιμασία για ανακήρυξη ΑΟΖ στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου και της διεθνούς πρακτικής, ώστε να επισπευσθεί η εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου.

2. Ενεργός προώθηση κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής για όλα τα περιφερειακά ζητήματα του Ευρωπαϊκού Νότου.

3. Ενίσχυση όλων των παραδοσιακών συμμαχιών της Ελλάδας και αναζήτηση νέων περιφερειακών ερεισμάτων για την κατοχύρωση-προώθηση εθνικών συμφερόντων.

Η ενεργός διπλωματία είναι απαραίτητη εν όψει και των εξελίξεων σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Η Ελλάδα παραδοσιακά επιδιώκει σχέσεις καλής γειτονιάς με όλο τον περίγυρό της.

4. Αναβάθμιση του ρόλου της χώρας ως σταθεροποιητικού παράγοντα στην περιοχή της.

Τελική παρατήρηση:

Πέρα από την συναίνεση που σημειώθηκε σε όλα τα παραπάνω, υπάρχουν και ζητήματα στα οποία δεν προχώρησε ακόμα ο διάλογος.

Στα ζητήματα αυτά και σε άλλα που θα προκύψουν στο μέλλον, θα συνεχιστεί η προσπάθεια συνεννόησης, ώστε η συναινετική βάση της νέας διακυβέρνησης να ενισχύεται συνεχώς.