Λήξις χρόνου!

Η επανάληψη του σκηνικού των Παρισίων και στο Βερολίνο είναι μάλλον απίθανο να οφείλεται στην ενεργοποίηση του δαίμονα των συμπτώσεων.

Όπως και στις αρχές του μήνα το Μέγαρο Μαξίμου έδωσε κοσμοϊστορική αξία στην συνάντηση του πρωθυπουργού με την καγκελάριο.

Το αποτέλεσμα δεν δικαίωσε ούτε τους πλέον ένθερμους υμνωδούς του Αντ. Σαμαρά.

Η Αγκ. Μέρκελ είχε να προσφέρει «τσάι και συμπάθεια» αλλά τίποτα το ουσιώδες. Συνέστησε υπομονή και επιμονή στην γνωστή συνταγή, η οποία θα θεραπεύσει τα δομικά προβλήματα του ελληνικού κράτους.

Οι φοροελαφρύνσεις και οι «αναπτυξιακές ανάσες» παραπέμπονται στις καλένδες, μετά την συζήτηση για το ελληνικό χρέος –η οποία διαφημιζόταν για μετά τις ευρωεκλογές και μετατοπίσθηκε για αρχές του 2015 και βλέπουμε.

Ωστόσο υπάρχει και μια ακόμη διάσταση, η οποία διασαφηνίστηκε με την κατηγορηματική δέσμευση του Αντ. Σαμαρά.

Επί μέρες κύκλοι πέριξ του ηγετικού πυρήνα της ΝΔ, διακινούσαν το σενάριο της αποχώρησης του ΔΝΤ από το «πρόγραμμα σωτηρίας».

Υποτίθεται πως τον χρηματοδοτικό του ρόλο θα τον αναπλήρωνε η έξοδος στις αγορές και έτσι θα δρομολογούνταν και η απομάκρυνση της τρόικα.

Μετά την συνάντηση Μέρκελ – Σαμαρά ο πρωθυπουργός αναδιπλώθηκε πλήρως, με την φράση «δεν δέχομαι τον όρο διαζύγιο, ούτε καν ρόδινο».  Όσο για τις σχέσεις με την τριμερή «έχουμε μια συνεργασία που δεν ήταν πάντα ρόδινη», ευελπιστώντας πως αυτή «θα ολοκληρωθεί πριν την προγραμματισμένη στιγμή» -η οποία λογικά τοποθετείται, με τα όσα ως τώρα γνωρίζετε, στο 2016. Όσο για τις υπόλοιπες δόσεις του δανείου (οι οποίες κάποτε συγκλόνιζαν την τρομώδη επιχειρηματολογία άτεγκτων υπουργών και αφριζόντων δημοσιολογούντων) περιορίσθηκε στο τυπικό «θα δούμε τι θα γίνει».

Είναι φανερό πως η ρύθμιση του χρέους αποσυναρτάται (χρονικά και πολιτικά) από την διαδικασία εκλογής προέδρου της δημοκρατίας.

Ο Αντ. Σαμαράς δεν έχει να παρουσιάσει κάτι χειροπιαστό ως επιτυχία, ούτε καν υποσχέσεις για ένα «success story». Η φυσιολογική φορά των εξελίξεων θα του προσθέσει επιπλέον πονοκεφάλους παρά θα τον απαλλάξει από ορισμένους εκ των υφισταμένων.

Το άστρο του φαίνεται να δύει και πλέον την «μητέρα όλων των μαχών» αποτελεί η επιχείρηση συγκέντρωσης των 180 ψήφων για τον νέο πρόεδρο της δημοκρατίας.

Διαφορετικά οι εκλογές θα πιστοποιήσουν και γι’ αυτόν το «λήξη χρόνου».

 

ΥΓ

Όταν γραφόταν το παραπάνω δεν είχε πραγματοποιηθεί η ομιλία Σαμαρά στη Χαλκιδική.

Να σημειώσω απλά κάποια πράγματα:

Δεν ήταν απλά το προεκλογικό ύφος της (ξεκάθαρο φαντάζομαι σε όλους) σε μια προσπάθεια συσπείρωσης του κόμματος του…

Είναι σαφές ότι για τον Σαμαρά ο πολιτικός χρόνος μετρά από την ανάληψη της Πρωθυπουργίας και μετά. Όχι τυχαία!

Προφανώς και δεν περίμενα αναφορές στην περίοδο του 1993 ή αυτήν της Πολιτικής Άνοιξης!

Ο Σαμαράς όμως επιλέγει – επίσης όχι τυχαία – να ξεχνά ότι ήταν Υπουργός της Κυβέρνησης Καραμανλή γιατί έτσι θεωρεί ότι αποενοχοποιείται για το έγκλημα που έγινε σε βάρος της χώρας εκείνη την περίοδο.

Εκείνο που πραγματικά με εντυπωσίασε είναι ο τρόπος με τον οποίο επιχείρησε να αναπλάσει την πολιτική του στάση την περίοδο 2010 – 2012.

Αν αποδεχθούμε ως αληθείς τους ισχυρισμούς του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης η στάση του υπήρξε (μνημονιακά) άψογη.

Ψήφισε τα πιο κρίσιμα νομοσχέδια της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου και στήριξε ολόθερμα τις βασικές της επιλογές.

Βέβαια τα στοιχεία είναι αμείλικτα, για την αφήγηση αυτή.

Πληροφορηθήκαμε λοιπόν πως έκανε ό,τι μπορούσε για να μην πέσει η χώρα στα νύχια του ΔΝΤ. Αντιπαρερχόμενος το γεγονός πως η έλευσή του προέκυψε ως απαίτηση της Αγκ. Μέρκελ, με την οποία έχει (πλέον) ταυτόσημες απόψεις για την «ελληνική θεραπεία»

Το πρώτο μνημόνιο δεν το υπερψήφισε (αντιμνημονιακός γάρ τότε), το δεύτερο το κατήγγειλε αμέσως μετά τις Κάννες και το υπερψήφισε επί πρωθυπουργικών ημερών Λ. Παπαδήμου. Όσο για τα αλησμόνητα «Ζάππεια 1, 2, 3» και τα 18 δις ευρώ «ισοδύναμα μέτρα», χάθηκαν με την παραδοχή «ουδείς αναμάρτητος» -ενώπιον της γερμανίδας καγκελαρίου.

Δεν γνωρίζουμε τους λόγους που επιχειρήθηκε τώρα η κατασκευή μιας νέας ιστορικής εκδοχής για το πρόσφατο παρελθόν.

Ενδεχομένως να εκτιμήθηκε πως είναι η κατάλληλη στιγμή, αφού τέτοιες «νεανικές αμαρτίες» θα συγχωρηθούν από ένα κοινό που σώθηκε, μέσω της «απασφάλισης της χειροβομβίδας». Αν και οι ενδείξεις που υπάρχουν μας προσανατολίζουν στην σκέψη πως δεν υπάρχουν και πολλοί πολίτες που να νοιώθουν ευγνώμονες.

 

 

Θλιβερό θέαμα

Πέρασε και η τελευταία 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ, ως απάντηση στην «παράνομη και καταχρηστική» (κατά το αρμόδιο δικαστήριο) προηγηθείσα.

Η οποία είχε και την έννοια της στήριξης της ΠΟΕ – ΟΤΑ, που αντιδρά –όπως και η συνομοσπονδία – στην διαδικασία της αξιολόγησης στο δημόσιο.

Το ανησυχητικό ήταν και πάλι η ελάχιστη συμμετοχή, σε βαθμό που λογικά θα έπρεπε πολύ να προβληματίσει για το μέλλον της συνδικαλιστικής οργάνωσης . Δεν είναι ο φόβος μιας εκδικητικής μεταχείρισης ούτε το χαμένο μεροκάματο οι μόνες ερμηνείες αυτής της άρνησης συμμετοχής στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Η αίσθηση της ματαιοπονίας, μετά από τόσες μνημονιακές εφαρμογές και πογκρόμ απολύσεων, παίζει επίσης βασικό ρόλο.

Ο συνδικαλισμός που προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις κυβερνητικές επιλογές, χωρίς να έχει στο πλευρό του τους εργαζομένους, γιατί απλά δεν τους πείθει, είναι καταδικασμένος  να γνωρίσει και νέες ήττες.

Όσο και αν «ποτέ δεν είναι αργά» το καταθλιπτικό κλίμα κυριαρχεί.

Πως μπορεί να ανατραπεί; Αυτό είναι το ζητούμενο…

Θολές εξελίξεις… Δεδομένα αποτελέσματα.

Για τον Νοέμβριο προγραμματίζεται η συνάντηση στην Ουάσιγκτον, στο επίκεντρο της οποίας θα βρεθεί το ελληνικό χρέος και η αντιμετώπισή του.

Ήδη έχει διαφανεί το χάσμα εκτιμήσεων ανάμεσα στο ΔΝΤ (κατά βάση αμερικανικής επιρροής) και στους Ευρωπαίους και ιδιαίτερα την Γερμανία. Σύμφωνα με τους αμφιτρύωνες απαιτείται δραστικό κούρεμα του κρατικού χρέους της Ελλάδας, ώστε να καταστεί βιώσιμο.

Επειδή το καταστατικό του ΔΝΤ απαγορεύει τέτοιες ενέργειες θα κληθούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να το πράξουν.

Μόνο που ο ηγετικός πυρήνας της Ε.Ε. (το δίδυμο Μέρκελ – Σόιμπλε επί της ουσίας) δεν θέλουν να ακούσουν για κάτι τέτοιο. Αρνούνται να επαναλάβουν το πείραμα του 2012, ειδικά τώρα, που στην ευρωζώνη θεριεύει ο εθνικισμός και η «ευρωσκεπτικιστική» περιχαράκωση.

Προτιμούν ένα είδος επιμήκυνσης του χρέους, ίσως ως το 2050, και σταδιακή απομείωσή του με βάση την υλοποίηση επιλεγμένων στόχων.

Στην ουσία η Ελλάδα θα βρεθεί σε διαρκή ομηρία και θα κληθεί να εφαρμόσει ατέρμονες σειρές μνημονίων.

Ενδιαφέρον έχει πάντως η δυσαρέσκεια της κυβέρνησης Σαμαρά για την ερήμην της πρωτοβουλία του ΔΝΤ. Σχεδόν μια μέρα μετά την ανεπίσημη διαρροή της είδησης κυβερνητικές πηγές –ανώνυμα πάντα – διέψευδαν τα περί συνόδου. Αν μη τι άλλο συνοδοιπορεί η συγκυβέρνηση, με την ευρωενωσιακή επιλογή. Μια παράμετρος που αποκτά ειδικό βάρος σχετίζεται με τον χρόνο συζήτησης του ζητήματος.

Η Ε.Ε. προκρίνει μια αργόσυρτη διαδικασία, η οποία θα ανοίξει προς τα τέλη του φθινοπώρου –χωρίς ορατό χρονοδιάγραμμα λήψης καθοριστικών αποφάσεων. Αντίθετα το ΔΝΤ και η διοίκηση Ομπάμα δείχνουν να επιλέγουν ταχύτερες διαδικασίες, εξ’ ού και η σύντμηση του κοινωνικού χρόνου με μονομερή πρωτοβουλία της ηγεσίας του ΔΝΤ.

Μέσω της ελληνικής υπόθεσης γίνονται εμφανείς οι διαφορετικές απόψεις –η Ουάσιγκτον επιθυμεί κινητικότητα, την ώρα που το Βερολίνο βολεύεται από τις υφιστάμενες ισορροπίες.

Αφού οι συνέπειες της κρίσης δεν είναι ίδιες (ούτε ζημιογόνες υποχρεωτικά) για όλους.

 

Ποιός θα πληρώσει άραγε τη νύφη για το «πακέτο Χατζηγάκη:»

Η απάντηση είναι γνωστή! Όλοι μας! Γιατί έτσι γράφεται η ιστορία της υποσχεσιολογίας και του παλαιοκομματισμού σε αυτή τη χώρα. Η ιστορία των «πακέτων», που εφευρίσκονται, υπόσχονται και «υλοποιούνται» προκειμένου να κοιμηθεί και πάλι ο λαός!

Η εξιστόρηση των σημαντικών σταθμών σε αυτή την ιστορία μας βοηθά να καταλάβουμε κάποια απλά πραγματάκια και να θυμηθούμε επίσης: Πρώτα απ’ όλα ότι το πακέτο δόθηκε «κατ’ εντολήν του Πρωθυπουργού» (Κ. Καραμανλής)  και ότι ο νυν Πρωθυπουργός, ως Υπουργός της Κυβέρνησης είχε συμφωνήσει σε αυτό. (Τον καρφώνει άλλωστε και ο ίδιος ο Χατζηγάκης όπως θα δείτε παρακάτω)

Ιανουάριος του 2009, εν μέσω αγροτικών κινητοποιήσεων η Κυβέρνηση επενδύει στη μαϊμουδιά. Το επίσημο δελτίο τύπου του Υπουργείου λέει τα παρακάτω:

«Μετά από προσωπική εντολή του πρωθυπουργού προς το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, οι ενισχύσεις για τη στήριξη του αγροτικού εισοδήματος, που θα δοθούν άμεσα, ανέρχονται σε 500 εκατ. ευρώ. Έτσι, αν στο ποσό αυτό προστεθούν και τα 500 εκατ. ευρώ που έχουν δοθεί μέχρι τώρα (άτοκα δάνεια σε κτηνοτρόφους, άτοκα δάνεια στους συνεταιρισμούς) το συνολικό ποσόν που παίρνουν οι αγρότες αγγίζει το ένα δισ. ευρώ.  Όπως δήλωσε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Σωτήρης Χατζηγάκης, ανακοινώνοντας τα μέτρα, η κυβέρνηση εξάντλησε τις δημοσιονομικές αντοχές της χώρας και πιστεύει ότι προσφέρεται μια σημαντική στήριξη στους Έλληνες αγρότες.

  Αναλυτικά, δίνονται:

  -Στο βαμβάκι ενισχύσεις 75 εκατ. ευρώ (ως 40 ευρώ το στρέμμα).

  -Αυξάνεται ως και 40% η επιστροφή του ειδικού φόρου κατανάλωσης πετρελαίου. Η επιστροφή θα γίνει μόνον στους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες στους οποίους θα δοθούν 120 εκατ. ευρώ.

    -Καλαμπόκι, σιτηρά. Στους παραγωγούς αυτούς θα δοθούν αποζημιώσεις 100 εκατ. ευρώ.

  -Λάδι, ελιές. Θα δοθούν ενισχύσεις για αναπλήρωση ζημιών ύψους 50 εκατ. ευρώ.

  -Δενδρώδεις καλλιέργειες – σπαράγγια. Θα δοθούν ενισχύσεις ύψους 100 εκατ. ευρώ.

 Πέρα από τις παραπάνω ενισχύσεις, οι οποίες θα καταβληθούν μέσω του ΕΛΓΑ, στους παραγωγούς βαμβακιού, καπνού, δημητριακών και λαδιού θα δοθεί επιπλέον έκτακτη ενίσχυση ύψους 75 εκατ. ευρώ.

 Οι παραπάνω ενισχύσεις θα δοθούν άμεσα.

 Ο κ. Χατζηγάκης δήλωσε ότι συνεχίζει το διάλογο με τους αγρότες για την επίλυση όλων των προβλημάτων και αιτημάτων τους.»

Λίγο αργότερα και εν μέσω πληροφοριών για θέμα που δημιουργείται στην Ε.Ε. , ο τότε πολιτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Βασίλης Έξαρχος, τονίζει πως «για άλλη μια φορά ότι, η ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κρύβει την αλήθεια». Σημειώνει μάλιστα:

«Δυστυχώς, είναι ορατός ο κίνδυνος, η προχειρότητα, με την οποία λειτουργεί η κυβέρνηση να έχει δυσμενείς επιπτώσεις για τη χώρα, που θα κληθεί να πληρώσει τον λογαριασμό», προσθέτει.

Ο κ. Έξαρχος υπογραμμίζει τέλος πως «ο αρμόδιος υπουργός είναι εκτεθειμένος, διότι ύστερα από συνάντησή του με την Επίτροπο Γεωργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχε διαβεβαιώσει τους Έλληνες αγρότες ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με την καταβολή των αποζημιώσεων. Ύστερα από όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, οφείλει να δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις στους Έλληνες πολίτες».

Αυτά τον Αύγουστο του 2009!

Τα στελέχη και οι βουλευτές της ΝΔ υπερασπίζονται το «πακέτο», συνεχίζοντας είτε να αγνοούν τον υπαρκτό κίνδυνο προστίμων είτε απλά προσπαθώντας να στηρίξουν την αντιπολιτευτική τους τότε τακτική απέναντι στην Κυβέρνηση Παπανδρέου. Χαρακτηριστική η αναφορά του Μάξιμου Χαρακόπουλου μετά από συνάντηση με τη διοίκηση της Ε.Α.Σ. Λάρισας:

http://maximos.gr/deltia-typou/item/808-stin-eas-larisas-o-maksimos-an-to-paketo-xatzigaki-itan-psixoula-tora-ti-dinei-i-kyvernisi-pasok-stous-agrotes.html

«Σε μια ιδιαίτερα αρνητική για τους αγρότες συγκυρία με τα αγροτικά προβλήματα οξυμμένα, είχαμε μια εποικοδομητική, όπως πάντα, συνεργασία με τη διοίκηση της ΕΑΣ Λάρισας. Οι τιμές στα περισσότερα αγροτικά προϊόντα είναι σε χειρότερο επίπεδο από πέρυσι, ενώ το κόστος παραγωγής έχει επιβαρυνθεί», τόνισε σε δήλωσή του ο Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Λαρίσης κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος μετά τη συνάντηση που είχε κατά την επίσκεψή του στα γραφεία της ΕΑΣ Λάρισας με τον Πρόεδρο της κ. Θανάση Κοκκινούλη και μέλη του Δ.Σ.

Ο Θεσσαλός πολιτικός υπενθύμισε ότι «πέρυσι που η κυβέρνηση της ΝΔ προχώρησε στο πακέτο αγροτικών αποζημιώσεων, της τάξης των 500 εκατομμυρίων ευρώ, στελέχη του ΠΑΣΟΚ τα χαρακτήριζαν ψίχουλα, ζητώντας τουλάχιστον το διπλάσιο ποσό. Εύλογα, οι αγρότες αναμένουν σήμερα από την κυβέρνηση μέτρα στήριξης».

Τον Ιανουάριο του 2012 οι κοινοτικές αρχές προχωρούν στην έντοκη ανάκτηση ποσού που ξεπερνά τα 420 εκατ. ευρώ και αφορά σε κρατικές ενισχύσεις που δόθηκαν παράνομα μέσω του ΕΛΓΑ, επί υπουργείας Σωτήρη Χατζηγάκη.

Σύμφωνα με την απόφαση της Επιτροπής στην υπόθεση «C-3/2010 – Κρατικές ενισχύσεις μέσω του ΕΛΓΑ στους αγρότες το 2008 και 2009», στις αρχές του 2009 έγιναν πληρωμές ύψους 415 εκατ. ευρώ σε αγρότες μέσω του ΕΛΓΑ, με την Κοινή Υπουργική Απόφαση 262037/30-1-2009 των τότε Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Σ. Χατζηγάκη και Υφυπουργού Οικονομικών Ν. Λέγκα.

Στις πληρωμές αυτές δεν έγιναν σεβαστοί οι κανόνες για τη νόμιμη χορήγηση κρατικών ενισχύσεων. Ταυτόχρονα, οι επικοινωνιακοί χειρισμοί που συνόδευσαν τις πληρωμές προκάλεσαν την άμεση αντίδραση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Κλήθηκε άμεσα στις Βρυξέλλες ο τότε Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για να αιτιολογήσει τις πληρωμές, προφανώς χωρίς να πείσει την τότε Επίτροπο Γεωργίας.

Σαν επακόλουθο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κινητοποιήθηκε άμεσα, ξεκινώντας έρευνα για να διαπιστωθεί αν οι πληρωμές συμβιβάζονται με την κοινοτική νομοθεσία.

Στο πλαίσιο μάλιστα της ίδιας έρευνας, η ΕΕ εξέτασε και αντίστοιχες πληρωμές, ύψους 387 εκατ. ευρώ, που έγιναν επίσης μέσω του ΕΛΓΑ το 2008, φθάνοντας έτσι το συνολικό αντικείμενο της έρευνας στα 802 εκατ. ευρώ.

Μετά από τριετή αλληλογραφία, παροχή πλήθους στοιχείων από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές, αλλεπάλληλες διμερείς συναντήσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και επίμονες ελληνικές παρεμβάσεις σε πολιτικό και σε τεχνικό επίπεδο, πείσθηκε η Επιτροπή και αποδέχθηκε τελικά τα επιχειρήματα των ελληνικών αρχών αλλά για την αιτιολόγηση των 378 από το σύνολο των 802 εκατ. ευρώ.

Έτσι, σύμφωνα με Απόφαση που θα δημοσιευθεί στην επίσημη εφημερίδα της ΕΕ, το συνολικό ύψος των «παράνομων» κρατικών ενισχύσεων, που κατά την Επιτροπή πρέπει να ανακτηθούν έντοκα, ανέρχεται στο ποσό των 424,8 εκατ. ευρώ (με μια δυνατότητα μείωσης του ποσού αυτού κατά 75,3 εκατ. ευρώ, εάν δεν έχουν δοθεί ενισχύσεις τύπου «de minimis» στους αγρότες για 3 χρόνια).

Με την ίδια Απόφαση η Επιτροπή α) θέτει προθεσμία τεσσάρων (4) μηνών για τη λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων για την ανάκτηση εντόκως από τους παραγωγούς των σχετικών χρηματικών ποσών και β) ζητά πλήρη ενημέρωση σχετικά με τα μέτρα που λαμβάνονται για την ανάκτηση, μέχρι τις 8-2-2012. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με την Απόφαση, η Επιτροπή έχει τη δυνατότητα να προσφύγει στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε βάρος της Ελλάδας, ζητώντας την επιβολή κατ΄ αποκοπή ποσών ή και χρηματικής ποινής. Η Απόφαση μάλιστα είναι άμεσα εκτελεστή.

Ο τότε Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Κώστας Σκανδαλίδης δίνει  εντολή στο Ειδικό Γραφείο Κοινοτικού Δικαίου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους να ασκήσει προσφυγή ακύρωσης ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της ΕΕ, καθώς επίσης να καταθέσει αίτηση για την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης.

Εν τούτοις θα πρέπει να τονισθεί ότι ποσό 500 περίπου εκατ. ευρώ θα βαρύνει εντέλει τον εθνικό προϋπολογισμό και τα ελλείμματα και επομένως την ελληνική κοινωνία. Και αυτό, χωρίς να συνυπολογίζονται επιπλέον πρόστιμα άνω των 220 εκατ. ευρώ το χρόνο, που παρακρατούνται από την ΕΕ για παραλείψεις και παρατυπίες των προηγούμενων χρόνων, που επίσης επιβαρύνουν τα ελλείμματα της χώρας.

Το μάρμαρο δηλαδή δεν το πληρώνουν μόνο όσοι πήρανε τις ενισχύσεις αλλά και όλοι μας μέσα από την επιβάρυνση του προϋπολογισμού λόγω των προστίμων!

Χαρακτηριστικό της λογικής που επικράτησε στην Ε.Ε. είναι τα όσα ανέφερε σε ομιλία του στο Ελατοχώρι Πιερίας, στις 8 Σεπτεμβρίου του 2012 ο Τάσος Χανιώτης, ανώτερο στέλεχος της Κομισιόν,  για πιο αυστηρή πολιτική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε τέτοιου είδους δημοσιονομικές ατασθαλίες, δίνοντας την εντύπωση ότι θα χρησιμοποιήσει την «τιμωρία» των Ελλήνων αγροτών προς παραδειγματισμό τόσο για το μέλλον των ελληνικών επιδοτήσεων όσο και για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.

Μέχρι τώρα, η Επιτροπή δεν ήλεγχε από πού προερχόταν οι επιστροφές κρατικών ενισχύσεων, τις οποίες θεωρούσε παράνομες και τα πρόστιμα πληρώνονταν από τον κρατικό προϋπολογισμό. Βάσει του κανονισμού, όμως, αυτή τη φορά έχει ήδη ζητήσει από την ελληνική πλευρά να απαιτήσει από τον κάθε αγρότη ξεχωριστά πίσω τα χρήματα που έλαβε το 2009 ως αποζημίωση, χωρίς να έχουν εγκριθεί από την τότε Επίτροπο Γεωργίας, Μ. Φίσερ-Μπόελ.

Ο Χατζηγάκης βέβαια εμφανίζεται αμετανόητος και καρφώνει Σαμαρά σε πρόσφατη συνέντευξη του!

http://thessalikigi.gr/enot-news/2014—–free-sunday

«Τα 425 εκ. ευρώ που δοθήκαν στις αρχές του 2009 ήταν αποζημιώσεις και όχι πακέτο δώρων –πλήρως τεκμηριωμένες, αλλά και συμβατές και σύννομες με την ισχύουσα εθνική και κοινοτική νομοθεσία. Οι μεγάλες ζημιές που είχαν υποστεί οι παραγωγές των αγροτών μας το 2008 –και επομένως η αναγκαιότητα των αποζημιώσεων– αναγνωρίστηκε από την Ε.Ε. αργότερα –συγκεκριμένα τον Οκτώβριο του 2009. Αναφέρομαι στην απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών Γεωργίας, η οποία λαμβάνοντας υπόψη τα ίδια με την τότε ελληνική κυβέρνηση πραγματικά γεγονότα ότι, δηλαδή, τα έτη 2008-2009 υπήρξαν ιδιαιτέρως ζημιογόνα για την ευρωπαϊκή γεωργία, επέτρεψε στα κράτη μέλη να προβούν κατά το δοκούν και σε κρατικές ενισχύσεις και μάλιστα αναδρομικά.

Θέλω να τονίσω εδώ ότι οι συγκεκριμένες αποζημιώσεις ήταν μια απόφαση από μια κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε και ο σημερινός Πρόεδρος της ΝΔ. Ήταν μια συλλογική κοινά αποδεκτή απόφαση, που κανένας τότε δεν κατηγόρησε, ούτε από τη ΝΔ, ούτε από το ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα, μάλιστα, ο κ. Παπανδρέου, σας υπενθυμίζω, μας κατηγορούσε τότε ότι δίναμε «ψίχουλα» στους αγρότες.»

Χρειάστηκε να φτάσουμε στο σήμερα για να ενημερωθούμε από τον νυν Υπουργό Οικονομικών κ. Χαρδούβελη, ότι :

«Από τους έλληνες αγρότες που έλαβαν χρήματα από το περίφημο πακέτο Χατζηγάκη από το 2009 θα πρέπει να ανακτηθεί ο καταλογισμός των 387 εκατομμυρίων ευρώ που επέβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως επισημαίνει με έγγραφο του που κατέθεσε στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης.

Απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή της ΔΗΜΑΡ Θωμά Ψύρρα, επισημαίνει ότι το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης θα πρέπει να κινηθεί άμεσα για την ανάκτηση των χρημάτων, δεδομένου ότι ελλοχεύει η επιβολή επιπλέον προστίμου προς το ελληνικό Δημόσιο.»

Το μόνο που μένει να μάθω είναι πόσα είναι τα πρόστιμα που πληρώθηκαν μέχρι στιγμής από τη χώρα προς δόξα του Χατζηγάκη και  του Καραμανλή ;

Ποιος αμφιβάλλει ακόμη;

Τα όσα συμβαίνουν στο εξάμβλωμα του φορέα που ορθώθηκε πάνω στο «μαύρο» της ΕΡΤ αποδεικνύουν το προφανές.

Ότι το λουκέτο του θέρους του 2013 δεν μπήκε για δημοσιονομικούς λόγους, αλλά για καθαρά πολιτικούς –και δη κομματικούς.

Το ομολογούν δημόσια ως και μέχρι πρότινος διευθυντικά στελέχη της ΝΕΡΙΤ, όπως ο Αντ. Μακρυδημήτρης και ο Ρ. Μορώνης. Παρότι υπηρέτησαν προθύμως στο μαγαζί του Σ. Κεδίκογλου (τι να κάνει αυτό το παιδί) εν τούτοις έφθασαν στα όριά τους.

Μιας και αλεξιπτωτιστές της ΝΔ έμπαιναν από πόρτες και παράθυρα, όσο για τις ειδήσεις ακόμα και η Σ. Βούλτεψη θα κρατούσε καλύτερα τα προσχήματα.

Την ώρα που η σπατάλη χτυπάει ταβάνι, για να βολευτούν κολλητοί του πρωθυπουργού –όπως ο Ρ. Χαραλαμπίδης.

Οι αψιμαχίες με αφορμή την (μη) μετάδοση της ομιλίας του Αλ. Τσίπρα στην ΔΕΘ είναι η κορυφή του παγόβουνου.

Πριν λίγο καιρό υπήρξε η επιστολή κόλαφος για την συγκυβέρνηση της ευρωπαϊκής ένωσης ραδιοτηλεόρασης (EBU) σχετικά με την εικόνα που εμφανίζει η ΝΕΡΙΤ. Καθώς άφηνε σαφείς υπαινιγμούς για χειραγώγηση των (διοριζόμενων από την κυβέρνηση) μελών του εποπτικού συμβουλίου, με αποτέλεσμα το πρόγραμμα του φορέα – παρωδία να μην προστατεύεται «από αδικαιολόγητη πολιτική επιρροή».

Να σημειωθεί πως η EBU έπαιξε άσχημο παιχνίδι στους απολυθέντες της ΕΡΤ καθώς αναγνώρισε ως προσωρινό της μέλος το κατασκεύασμα του Σ. Κεδίκογλου και του Π. Καψή. Στο τέλος του μήνα μάλιστα αναμένεται να ληφθεί η απόφαση για την οριστικοποίηση αυτής της αρχικής επιλογής.

Φυσικά οι παροικούντες την επικοινωνιακή Ιερουσαλήμ γνωρίζουν πως η ΝΕΡΙΤ αποτελεί, από γεννησιμιού της, ένα αλαλάζων κύμβαλο της κυβερνητικής (και δη, της «γαλάζιας») προπαγάνδας.

Όσο για την EBU αδίκως αναζητεί προφάσεις για να νομιμοποιήσει κραυγαλέες αμαρτίες.

Γιατί άραγε σιωπούν οι αλαλάζοντες υπέρ του κλεισίματος της ΕΡΤ;

Στα αλήθεια πόσοι απέμειναν να καμαρώνουν για αυτό το κατάντημα;

 

Έγκλημα και τιμωρία

Τα όσα διαδραματίζονται με τον ΕΝΦΙΑ είναι ενδεικτικά της κατάστασης που επικρατεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Αιχμάλωτοι των μνημονιακών «υποχρεώσεων» και ταγμένοι στην κατεδάφιση του οτιδήποτε έχει μείνει όρθιο, αφού διαπραγματεύτηκαν και συμφώνησαν με την τρόικα, υλοποίησαν άλλη μια φορομπηχτική πολιτική. Η στόχευση της ιδιοκτησίας μικρής, μεσαίας και μεγάλης με οριζόντιο και προκλητικό τρόπο, οδήγησε στη μεταμόρφωση του χαρατσιού μέσω ΔΕΗ στον ΕΝΦΙΑ.

Οι εξαγγελίες και οι δεσμεύσεις περί δικαιοσύνης στη φορολογία και περί μη λήψης νέων μέτρων αποδείχθηκαν για μια ακόμη φορά κούφια λόγια και απατηλές υποσχέσεις.

Η επίθεση κατά της ιδιοκτησίας και των ιδιοκτητών με απώτερο στόχο όχι την είσπραξη των τεράστιων ποσών, αλλά αναγκαστικής αλλαγής τίτλων ιδιοκτησίας από τους αδυνατούντες να πληρώσουν πολίτες, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Η κοινωνική κατακραυγή οδήγησε σε μερική αναδίπλωση αποκαλύπτοντας όχι μόνο την προχειρότητα αλλά και την πολιτική αφέλεια όσων δυστυχώς χειρίζονται θέματα που έχουν να κάνουν με την οικονομική πολιτική. Τα αποτελέσματα δικαίωσαν όσους υποστηρίζουν πως, δυστυχώς, βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου!

Δεν είναι οι κραυγές κάποιων βουλευτών της ΝΔ ότι έτσι εξοντώνονται και δεν θα ξαναεκλεγούν. Λίγο ενδιαφέρει τους πολίτες η προσωπική τους πορεία. Ας πρόσεχαν τι ψήφιζαν και ποιους εμπιστεύονταν.

Είναι ότι ο ΕΝΦΙΑ και η επίθεση κατά της ιδιοκτησίας αποσαθρώνει την ήδη προβληματική βάση της ΝΔ. Όπως ακριβώς διέλυσε την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ η μνημονιακή πολιτική και η επίθεση κατά όλων των κοινωνικών ομάδων που το στήριζαν, στη διάρκεια αυτών των χρόνων.

Η ΝΔ ακολουθεί την πρόσφατη πορεία του ΠΑΣΟΚ και άσχετα με το τι θα συμβεί στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι σαφές ότι με την ιστορία του ΕΝΦΙΑ χάνει ένα μεγάλο κομμάτι παραδοσιακής εκλογικής βάσης. Με την έναρξη των πληρωμών – αν υπάρξουν – των εξοντωτικών φόρων, οι δημοσκοπήσεις  θα το δείξουν.

Τα υπόλοιπα είναι απλά για γέλια. Όπως για παράδειγμα το ότι 21 βουλευτές της ΝΔ ζητούν τα ρέστα, μετά την ψήφιση των σχετικών μέτρων ( γνωστή πια ιστορία) για τον ΕΝΦΙΑ! Εδώ πλέον η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια!

Ούτε λίγο ούτε πολύ υποστηρίζουν πως για την επιβολή του φόρου υπεύθυνος είναι ο πρώην σύμβουλος στο ΥΠΕΘΟ Ν. Καραβίτης. Καθώς «ο ως άνω κύριος καθηγητής ήταν ο «εμπνευστής» της επιβολής φόρου στα ποιμνιοστάσια, τα κοτέτσια και τις παρατημένες ορεινές πλαγιές της ελληνικής υπαίθρου». Οι σατανικές του δυνάμεις ήταν τέτοιες που υπνώτισαν τον Σαμαρά, έπεισαν τον Στουρνάρα και παραπλάνησαν τους «γαλάζιους» εθνοπατέρες.  Οι οποίοι, όταν υπερψήφισαν τον ΕΝΦΙΑ στο πλαίσιο του «ναι σε όλα», έκαναν κολακευτικές γι’ αυτόν τοποθετήσεις.

Έτσι οι αθώοι και ανυποψίαστοι βουλευτές της ΝΔ θα διαφυλάσσουν, ως αγρυπνούντες κέρβεροι, τα συμφέροντα των πολιτών.

Καλά κρασιά!

 

Αλήθεια σε … αναμονή

Έως τις αρχές της περασμένης άνοιξης η «επίσημη» κάλυψη των όσων συμβαίνουν στην Συρία ήταν συγκεκριμένη.

Στον εμφύλιο συγκρούονταν οι άγγελοι της ισλαμικής οργάνωσης «Αλ Νούσρα» και ο στρατός του διαβολικού καθεστώτος Άσσαντ.

Οι μαχητές της ελευθερίας αντιμετωπίζονταν (κατά την αδέσμευτη δημοσιογραφική έρευνα) με χημικά και με βολές βαρέων όπλων κατά αμάχων. Μάλιστα ο ΟΗΕ επέβλεψε (τρόπος του λέγειν) και οι ΗΠΑ υλοποίησαν την καταστροφή των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο. Όσο για τις καταγγελίες πως τα συγκεκριμένα όπλα τα χρησιμοποίησαν οι τζιχαντιστές –ακόμα και η υπεράνω κάθε υποψίας για συμπάθεια στον Άσσαντ εισαγγελέας του δικαστηρίου της Χάγης Κάρλα Ντελ Πόντε το πιστοποίησε επισήμως – θάφτηκαν από τα ανεξάρτητα Μ.Μ.Ε.

Η συστράτευση κατά του «σατανικού ηγέτη» δεν μπορούσε να υπονομευθεί από αυτού του είδους τις αποκαλύψεις.

Ωστόσο η προέλαση των σουνιτών ομοϊδεατών της «Αλ Νούσρα» στο γειτονικό Ιράκ, όπου η ISIS οργανώνει «ισλαμικό χαλιφάτο» και απειλεί την σιιτική εξουσία που έχει εγκαταστήσει η Ουάσιγκτον, μετέβαλε άρδην τα δεδομένα.

Αίφνης οι φονταμενταλιστές αναγορεύθηκαν σε υπέρτατη απειλή κατά της ανθρωπότητας.

Δεν αποκλείεται μάλιστα να ετοιμάζονται για βιολογικό πόλεμο –όπως η Αλ. Κάιντα, στα χρόνια της εκστρατείας του Τζ. Μπους στο Ιράκ. Τώρα πληροφορούμαστε για την βαρβαρότητα των αποκεφαλισμών στρατιωτών του καθεστώτος της Συρίας και γι’ ανήκουστες φρικαλεότητες κατά σιιτών, Κούρδων, Γεζίντι και χριστιανών.

Το θέμα δεν είναι αν όλα τούτα συμβαίνουν –που συμβαίνουν.

Το ζήτημα είναι πως οι αποσπασματικές πληροφορίες και η επιλεγμένη διοχέτευσή τους στην κοινή γνώμη (συχνά μέσω «ινστιτούτων», «ανθρωπιστικών οργανώσεων» και «ανεξάρτητων παρατηρητών») προετοιμάζει την επέλαση των κρατικών και υπερκρατικών συμφερόντων και οργανισμών.

Τώρα που οι ΗΠΑ πείσθηκαν πως οι τζιχαντιστές είναι χειρότεροι από το καθεστώς του Άσσαντ, αφού η εδραίωσή τους στην Συρία θα τους διευκόλυνε στο Ιράκ, μαθαίνουμε τα ακριβώς αντίθετα από εκείνα που τα διεθνή πρακτορεία και δίκτυα διαλαλούσαν μέχρι λίγο καιρό πριν.

Οπότε οι φοβερές και τρομερές απειλές, που διατηρούν σε συνεχή εγρήγορση την αντιτρομοκρατική εκστρατεία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, μπορούν να εναλλάσσονται κατά το δοκούν.

Η αλήθεια μπορεί να περιμένει…

 

Επιστροφή στην πραγματικότητα

Έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ έδωσε προχθές στην δημοσιότητα ο πρόεδρός της.

Σε αυτήν, σε δείγμα 1051 μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων (χρόνος διεξαγωγής 2- 9/7/2014) καταγράφεται πτώση του τζίρου κατά 75%, μεγέθυνση του κλάσματος προσλήψεις/ απολύσεις και φόβος λουκέτου ως το τέλος του χρόνου για το 20% των εταιρειών.

Μάλιστα το 34,7% εκτιμά (σημειωτέον, πριν τον ΕΝΦΙΑ) πως δεν θα κατορθώσει να ανταποκριθεί στις φορολογικές της υποχρεώσεις.

Ως προς τις εκλογικές προτιμήσεις των μικρομεσαίων επιχειρηματιών ένα θηριώδες 72,5% δηλώνει πως δεν αντιπροσωπεύεται από κάποιο κόμμα (το 2013 το ποσοστό ήταν 60%).

Κατά τα λοιπά επιλέγεται ο ΣΥΡΙΖΑ με 7,6%, η ΝΔ με 6%, η «Χρυσή Αυγή» με 3,2%, το ΚΚΕ με 2,8%, το ΠΑΣΟΚ με 0,9%.

Η εικόνα της αποστοίχισης και των επαγγελματικών αδιεξόδων!

Προσγείωση στην αυτοδιοικητική πραγματικότητα!

Ξεκίνησε και επίσημα η θητεία των αυτοδιοικητικών αρχών που εξελέγησαν τον περασμένο Μάιο, με πενταετή ορίζοντα.

Στην περιφέρεια Θεσσαλίας και στους σημαντικότερους δήμους της (για πλειάδα λόγων) επικράτησαν καινούρια σχήματα, μεταβάλλοντας σημαντικά τον σχετικό χάρτη.

Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι το ποιες δυνατότητες διαθέτουν για αλλαγή πορείας –όσο αόριστος κι αν φαίνεται αυτός ο προσδιορισμός – σε σχέση με τα ως τώρα δεδομένα.

Υποθέτοντας, για την οικονομία της ανάλυσης, πως έχουν ακέραια την βούληση να υλοποιήσουν τις προεκλογικές τους εξαγγελίες.

Χωρίς περιστροφές η απάντηση δεν ευνοεί ακόμα και τις ευγενέστερες των σχετικών φιλοδοξιών.

Από την μια η οικονομική κρίση, η πρακτική ανυπαρξία πόρων –εθνικών κυρίως, αλλά και ευρωπαϊκών δευτερευόντως – και η αποψίλωση των Ο.Τ.Α. από το απαραίτητο έμψυχο δυναμικό δημιουργούν ένα αξεπέραστο κλοιό που οδηγεί σε χρηματοδοτική ασφυξία.

Από την άλλη οι δρακόντειοι περιορισμοί στα περιθώρια αυτοδιοίκησης των θεσμικών οντοτήτων πρώτου και δευτέρου βαθμού ουσιαστικά οδηγούν σε επανοικειοποίηση των κρίσιμων εξουσιών από το κεντρικό κράτος.

Άλλωστε η μακράς πνοής παρουσία της «Task Force» και η άγρυπνη παρακολούθηση από τον Ράιχενμπαχ, τον Φούχτελ και τους συνεργάτες τους εγγυάται μια τέτοια διαδικασία. Επομένως απαιτείται ένας επαναπροσδιορισμός σχέσεων και η ανάγκη επαναδιεκδίκησης αρμοδιοτήτων αλλά και των πόρων που αντιστοιχούν.

Την ίδια στιγμή και παράλληλα με αρμοδιότητες και πόρους πρέπει να ξανατεθεί στο επίκεντρο της νέας αυτοδιοικητικής περιόδου, η φυσιογνωμία της Τ.Α. Να ξανακερδηθούν συμμετοχικές και δημοκρατικές διαδικασίες και κυρίως στο επίπεδο του Α’ βαθμού να ξαναθυμηθούμε τις γειτονιές και τις λαϊκές συνελεύσεις. Είναι επιλογές που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την τροϊκανή λογική που θέλει μιας απονευρωμένη και ακίνδυνη για το κεντρικό κράτος Τ.Α. Επιλογές όμως που μπορούν να αποκαταστήσουν τη χαμένη εμπιστοσύνη του πολίτη προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Επιλογές που θα βοηθήσουν τον καθένα να αντιληφθεί πως η συμμετοχή του στην Αυτοδιοίκηση δεν είναι ζήτημα άσκησης της όποιας διοίκησης (άλλως, διαχείρισης) αλλά ζήτημα δημοκρατίας.

Να το πούμε διαφορετικά, χωρίς σύγκρουση με το πλέγμα που περιγράψαμε το τέλος της διαδρομής είναι μαθηματικά προσδιορισμένο.

Η κρίσιμη απορία αφορά το πώς θα υπάρξουν τα κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα μιας ρηξικέλευθης προοπτικής.

Όταν, επί δεκαετίες, ένα μεγάλο μέρος αυτοδιοικητικών και πολιτικών διαπαιδαγωγήθηκε σε λογικές (κομματικής) νομής εξουσίας, απροκάλυπτης συναλλαγής και πρόσδεσης στ’ άρματα επιχειρηματικών και συντεχνιακών συμφερόντων.

Απαιτείται ένα είδος υπέρβασης και άτυπης αυτοκριτικής όλων μας –κυρίως εκείνων που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στις τοπικές κοινωνίες.

Θα ήταν ελπιδοφόρο να συνέβαινε κάτι τέτοιο, μόνο που δείγματα αντίστοιχων αναζητήσεων δεν έχουν φανεί στον ορίζοντα… Ίσως να είναι νωρίς…

Με αφορμή την 3η του Σεπτέμβρη…

Κουράστηκα και βαρέθηκα!

Κουράστηκα να ζω αυτό το απίστευτο κλίμα διχασμού και απολίτικης αντιπαράθεσης.

Κουράστηκα να χαραμίζω μυαλό και ώρες για να ασχολούμαι με τις βλακώδεις αντιδικίες σας για πρόσωπα και δευτερεύουσας αξίας θέματα.

Κουράστηκα να σας βλέπω στοιχισμένους πίσω από κενά πρόσωπα, την ώρα που το έλλειμμα πολιτικής αποκτά τεράστιες διαστάσεις.

Βαρέθηκα να συζητώ τα πάντα εκτός από πολιτική.

Βαρέθηκα να σας βλέπω να ξεσκίζεστε, να βρίζετε, να υποτιμάτε, να κλείνετε τα μάτια στην πραγματικότητα.

Βαρέθηκα να σας βλέπω να μαλώνετε για ένα αδειανό πουκάμισο.

Γιατί έτσι το καταντήσατε: Ένα αδειανό πουκάμισο, χωρίς τίποτα! Χωρίς ιδεολογία, χωρίς στρατηγική, χωρίς οργανωμένες δυνάμεις, χωρίς σχέση με την κοινωνία!

Γιατί; Γιατί αρνείστε να δείτε την πραγματικότητα. Γιατί βλέπετε τη φωτογραφία του Ανδρέα και νομίζετε πως θα ξαναζωντανέψει. Και να μπορούσε δεν θα το έκανε.

Τι να κάνει ; Με ποιους να συνεννοηθεί; Με ποιους να συνεργαστεί;

Απαξιώσατε τα πάντα.

Σαν ανέκδοτο ακούγεται το «σοσιαλιστικό» στον τίτλο του σήμερα. Σοσιαλιστές, σε δεξιά Κυβέρνηση!

Σοσιαλιστές που συμφωνούν σε πολιτικές άγριου νεοφιλελευθερισμού.

Σοσιαλιστές και «πράσινα άλογα»!

Πόσο ευτελίζετε την πολιτική διαδρομή αυτού που υποτίθεται πιστέψατε όταν το μόνο που μπορείτε να συζητήσετε είναι το αν είστε με τον Γιώργο ή τον Βαγγέλη!

Και όμως όταν ενταχθήκατε (με) σε αυτό το κόμμα θέλαμε να αλλάξουμε την κοινωνία. Θέλαμε να έχουμε το λαό μας στο προσκήνιο, μπροστά. Θέλαμε μια χώρα δημοκρατική και ανεξάρτητη και μια κοινωνία συμμετοχής και αλληλεγγύης. Θέλαμε κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα και δημοκρατικές διαδικασίες. Βεβαίως υπήρχαν και υπάρχουν και αυτοί που θέλανε πάντοτε κάτι … ανώτερο! Θέσεις, εξουσία, δημοσιότητα… Τους τα δώσαμε και με το παραπάνω. Και το πληρώσαμε και με το παραπάνω…

Γραφειοκράτες της πλάκας, χαμαιλέοντες προεδρικών αυλών, όλοι μέσα!

Και η χώρα; Η κοινωνία;

Δίπλα στα μνημεία της νέας πραγματικότητας (τουριστικές εγκαταστάσεις, μαρίνες, χώροι αναψυχής για όσους διαθέτουν χρήματα) θα συνωστίζονται τα στίφη των απόκληρων. Όλων εκείνων που θα ακροβατούν μεταξύ «μαύρης» εργασίας και μακρόχρονης ανεργίας, υπομένοντας την πιο ωμή ταξική βία αν δεν θέλουν να απολυθούν.

Ο μετασχηματισμός της νεοελληνικής κοινωνίας σ’ ένα Κόσσοβο εντός της ευρωζώνης έχει ήδη προχωρήσει.

Οι άνθρωποι οφείλουν να αντέξουν την πτώση τους, εκβιαζόμενοι –ηθικά και πολιτικά – για τα χειρότερα που τους περιμένουν έτσι και διανοηθούν να αμφισβητήσουν την μοίρα τους.

Η αποκαρδίωση και η παραίτηση, μέσα σ’ ένα πέλαγος κυνισμού και χλευασμού όποιας διαφορετικής φωνής, καλλιεργούνται συστηματικά και σε κάθε ευκαιρία. Το διακύβευμα δεν είναι απλά ο εξανδραποδισμός της πλειοψηφίας αλλά η κατασκευή της συναίνεσης πάνω στην ορθότητα της άνευ όρων υποταγής.

Οι απαντήσεις δεν αρκούν, στο πολιτικό πεδίο και μόνο, όταν τα ερωτήματα αποκτούν οντολογικό χαρακτήρα.

Αυτά όμως δεν τα βλέπετε; Δεν σας απασχολούν;

Δεν σας ενδιαφέρει κάποια στιγμή να καταλάβετε την αλήθεια που κρύβει η απάντηση στο ερώτημα πως κατάντησε ένα κόμμα του 44% στο 8%;

Δεν μπορείτε να αποδεχτείτε πως είναι η σύγκρουση με την κοινωνία, με τις δυνάμεις της που οδηγούν στην απαξίωση; Είναι οι πολιτικές που εκβιαστικά εφαρμόζονται που χτίζουν την παράγκα δίπλα όχι στο λαό αλλά στην πολυκατοικία της συντήρησης. Πολιτικές που ξεκίνησαν το 2010 και συνεχίζονται ακόμα πιο σκληρές σήμερα. ‘Η μήπως δεν είναι έτσι;

Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι δεν καταλαβαίνετε πως αυτές οι πολιτικές αποτελούν την πιο βαριά προσβολή για όσους πίστεψαν στις αρχές και τα οράματα που δώσαμε στην μεταπολιτευτική Ελλάδα. Και αυτή η προσβολή δεν λύνεται με αλλαγές προσώπων.

Και εσείς σκοτώνεστε για τα κομμάτια που απέμειναν. Πολεμάτε πάνω στα συντρίμμια ενός φωτεινού παρελθόντος αλλά και ενός σκοτεινού παρόντος. Και νομίζετε πως κάτι κάνετε!

Πόσο γελασμένοι είστε!

Οι ιστορικές συνθήκες που το ανέθρεψαν έχουν παύσει (προ πολλού) να υφίστανται. Οι πολιτικές χάθηκαν στον ωκεανό των μνημονίων. Οι κοινωνικές αυτοπυροβολήθηκαν από μικρούς ,ανίκανους  και εξαρτώμενους πολιτικούς και τις αυλές τους…

Βαρέθηκα, κουράστηκα, απογοητεύτηκα.

Ψάχνω να βρω έναν λόγο να ελπίζω. Όχι για το μέλλον ενός σχηματισμού που νοσεί θανατηφόρα. Αλλά για αυτά που πιστέψαμε.

Υπάρχει!  Υπάρχει στην αγωνία των περισσοτέρων που αναρωτιούνται τι θα γίνει. Που συμφωνούν πως δεν αξίζει σε αυτή την παράταξη αυτή η κατάντια. Που δεν βολεύονται  με κόκκαλα από την σαρκοφάγα εξουσία. Που δεν ζουν έξω από την κοινωνία. Και που ξεκαθάρισαν στο μυαλό τους πως, σωτήρες, μεσσίες και θαυματοποιοί δεν υπάρχουν και δεν θα υπάρξουν.

Η προσαρμογή των θεμελιακών μας αρχών και αξιών στις απαιτήσεις του σήμερα, οι απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτουν αμείλικτα οι νέες κοινωνικές διεργασίες, δεν είναι εύκολη.

Δεν είναι εύκολες οι απαντήσεις κυρίως όταν θέλουν να είναι υπεύθυνες και ουσιαστικές πέρα από μεταφυσικούς εξορκισμούς, πέρα από φοβισμένες διαμαρτυρίες και πέρα από ανέξοδους αφηρημένους και ρητορικούς δικολαβισμούς.

Προτιμώ όμως τα δύσκολα από το διχασμό, την στασιμότητα και  την αποδοχή τετελεσμένων.

Εσείς συνεχίστε να σκίζετε τα απομεινάρια ενός άδειου πουκάμισου, ορκιζόμενοι στον έναν ή τον άλλο…