«Έφυγε» και ο Λευτέρης Βερυβάκης

Στην Κρήτη όπου βρισκόταν για διακοπές απεβίωσε, σε ηλικία 77 χρονών, ο παλαίμαχος πολιτικός Λευτέρης Βερυβάκης.

Κατά τη διάρκεια των διακοπών του στο Μπαλί Ρεθύμνου, ο πρώην υπουργός επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, χανιώτικης καταγωγής, αισθάνθηκε αδιαθεσία. Δέχθηκε άμεσα τις πρώτες βοήθειες αλλά, καθ’ οδόν προς το νοσοκομείο Ρεθύμνου, άφησε την τελευταία του πνοή μέσα στο ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, φαίνεται να υπέστη καρδιακή προσβολή.

Ο Λευτέρης Βερυβάκης γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 1935 στα Χανιά και σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στην Αθήνα.

Το 1955, υπήρξε υπεύθυνος σπουδαστών της Νεολαίας Φιλελευθέρων. Το διάστημα 1963-1967 άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στην Αθήνα. Το 1964, διετέλεσε πρόεδρος της Νεολαίας της Ενωσης Κέντρου (ΟΝΕΚ-ΕΔΗΝ), ενώ την περίοδο 1965-1966, πρόεδρος του Συνδέσμου Νέων Επιστημόνων και Διανοουμένων. Από το 1966 έως το 1967, ήταν γραμματέας των Δημοκρατικών Συνδέσμων.

Τον Ιούνιο του 1967 συνελήφθη από τους συνταγματάρχες στην Αθήνα, όπου κρατήθηκε και βασανίστηκε τρεις μήνες στην Ασφάλεια Προαστείων ως στέλεχος της αντιδικτατορικής οργάνωσης «Εθνικό Κίνημα Δημοκρατικής Αντιστάσεως». Στις 21 Αυγούστου του ίδιου έτους καταδικάστηκε σε φυλάκιση 13 ετών (κατά συγχώνευση 9). Κρατήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ και Αίγινας περίπου επτά μήνες, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με την αμνηστία του Δεκεμβρίου.

Τον Αύγουστο του 1968 συνελήφθη εκ νέου μετά την απόπειρα κατά του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Ανακρίθηκε στην Ασφάλεια Αθηνών και την ΕΣΑ, όπου κρατήθηκε έως ότου καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για παράβαση του νόμου Α.Ν. 509 από το στρατοδικείο της Αθήνας. Το 1973 απελευθερώθηκε με την αμνηστία του Αυγούστου, αφού προηγουμένως είχε από το 1968 φυλακιστεί στον Κορυδαλλό, την Αίγινα, την Κέρκυρα, το Επταπύργιο και τα Τρίκαλα.

Μέλος του ΠΑΣΟΚ από το 1974, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Β’ Αθήνας το 1977 με το ψηφοδέλτιο του Κινήματος.

Το 1981 ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα, αυτό του υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, στην πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Στις 21 Ιουλίου 1989 ορίστηκε μέλος της 12μελούς προανακριτικής επιτροπής της Βουλής που ανέλαβε τη διαλεύκανση του σκανδάλου Κοσκωτά.

Επίσης, ορίστηκε μέλος της 30μελούς Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής που ανέλαβε να διερευνήσει τις προμήθειες στις Ένοπλες Δυνάμεις από το 1974 έως το 1989. Στις 24 Ιουλίου 1989 η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ τον εξέλεξε γραμματέα στον Κοινοβουλευτικό Τομέα Εργασίας του υπουργείου Προεδρίας.

Την 1η Δεκεμβρίου 1989 ορίστηκε μέλος της Διαρκούς 15μελούς Επιτροπής, η οποία σύμφωνα με τον νέο κανονισμό της Βουλής που ψήφισε η κυβέρνηση Τζαννετάκη, ανέλαβε να κρίνει και να εισηγείται την καταλληλότητα των διοικητών και των ανώτερων στελεχών των Δημόσιων Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας (ΔΕΚΟ), που διορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Εξάλλου, τον Δεκέμβριο του 1989 επί κυβερνήσεως Ζολώτα, εξελέγη πρόεδρος της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής της Βουλής για οικονομικά θέματα, αντικαθιστώντας τον Δ. Τσοβόλα κατά της εκλογής του οποίου προέβαλαν βέτο οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.

Στις 24 Σεπτεμβρίου 1990, στο 2ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.

Στις 20 Δεκεμβρίου 1993 εξελέγη αναπληρωματικό μέλος του προεδρείου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Στις 17 Απριλίου 1994, στο 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.

Το τέλος των ψευδαισθήσεων!

Οι ανακοινώσεις περί συμφωνίας και πολύ καλού κλίματος στις συναντήσεις του κλιμακίου της Τρόικα και του Υπουργείου Οικονομικών, δεν αφήνουν και πολλές απορίες για το τι μας περιμένει το αμέσως επόμενο διάστημα.

Ήδη οι πληροφορίες που βλέπουν το φώς της δημοσιότητας οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα, ότι η ελληνική κοινωνία θα αντιμετωπίσει από τον Σεπτέμβριο ένα ακόμα τσουνάμι, περιοριστικών μέτρων, που θα αφορούν τα πάντα: Και τη δημόσια περιουσία και τις συντάξεις και τους μισθούς και την φορολογία.

Όχι ότι υπήρχαν ψευδαισθήσεις.

Απλά κάποιοι μπορεί ακόμα να ήλπιζαν ότι σε αυτή την περίπτωση οι προεκλογικές εξαγγελίες και οι υποσχέσεις δεν θα έχουν την τύχη των προηγουμένων!

Ίσως κάποιοι να είχανε πειστεί  για « μη μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις» , για μη «επιπλέον επιβάρυνση λόγω φορολογίας», για «δικαιοσύνη στη λήψη των όποιων μέτρων».

Ίσως κάποιοι να θεωρούσαν ότι ήρθε η ώρα να επιβάλλουμε εμείς τους όρους στους άλλους, ξεχνώντας – μάλλον ηθελημένα – ότι ο εξαρτημένος, ο αδύναμος, ο έχων την ανάγκη, ο μικρός, ο δανειζόμενος υποκύπτει πάντοτε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στις ορέξεις αυτών που «κάνουν το παιχνίδι».

Η ικανοποίηση της Τρόικα – σύμφωνα πάντοτε με τις δηλώσεις – προδιαθέτει για το μέγεθος της κοινωνικής λαίλαπας που έρχεται…

Ενδεχόμενο περικοπών ακόμη και στις συντάξεις κάτω των 1.400 ευρώ.

Οι περικοπές 10% στις συντάξεις άνω αυτού του ορίου δεν αποδίδουν το προσδοκώμενο ποσό των 200 εκατ. ευρώ.

Έτσι, εξετάζονται σενάρια και για μικρότερες μειώσεις (της τάξεως του 5%) σε χαμηλότερες συντάξεις.

Εξετάζεται κατάργηση των εξαιρέσεων για όσους παίρνουν σύνταξη κάτω από τα 65 έτη, καθώς και η αύξηση του γενικού ορίου συνταξιοδότησης στα 66 έτη.

Στα μέτρα της διετίας 2013-2014 περιλαμβάνεται η επέκταση του ενιαίου μισθολογίου στις ΔΕΚΟ, που θα οδηγήσει σε μεγάλες μειώσεις μισθών, ενώ, προς το παρόν τουλάχιστον, φαίνεται να γλιτώνουν από την κατάργηση τα «ψαλιδισμένα» δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα για τους δημοσίους υπαλλήλους (!)

Νοσοκομεία, περιορισμός φαρμακευτικής δαπάνης και επιπλέον φορολόγηση με καταργήσεις κάθε τύπου φοροαπαλλαγών, διαμορφώνουν την εικόνα μιας χώρας που η λιτότητα σαν λέξη δεν μπορεί από μόνη της να περιγράψει την πραγματικότητα, ειδικά αν προστεθεί σε αυτά η αδυναμία καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και η αναισθησία απέναντι στην ακρίβεια που σαρώνει ακόμη και τα ήδη της βασικής διατροφής.

Το πάζλ της σκληρής λιτότητας συμπληρώνεται με την εξίσωση του φόρου στο πετρέλαιο κίνησης και θέρμανσης, που κάνει τη επιβίωση στοίχημα για χιλιάδες νοικοκυριά.

Αυτά φαίνεται να είναι ήδη συμφωνημένα, με τη μόνη  διαφορά ότι για μια ακόμη φορά όλα τα «μέτρα» είναι υφεσιακού χαρακτήρα, σε μία χώρα που βαδίζει σταθερά σε ένα ακόμη χρόνο βαθιάς ύφεσης και κοινωνικής διάλυσης.

Δεν ξέρω τι έχουν στο μυαλό τους οι κυβερνώντες, ούτε μπορώ να καταλάβω τι σχεδιάζουν και κυρίως σε τι ελπίζουν. Γιατί ο μέσος πολίτης της χώρας φαίνεται να έχει πάψει να πιστεύει σε «σωτήρες» αλλά και να έχει χάσει κάθε ίχνος ελπίδας και αισιοδοξίας.

Το μόνο που μένει είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι πίσω από τα χαμόγελα και τις διαβουλεύσεις, πίσω από τις αντιρρήσεις και τις διαπραγματεύσεις, υπάρχει η με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πλήρης υποταγή στις άγριες διαθέσεις των δανειστών.

Το αστείο στην υπόθεση είναι ότι επικοινωνιακά αναδεικνύεται σε μείζον θέμα το σε πόσες δόσεις θα πληρώσουμε τη φορολογική επιδρομή. Σε 7 ή 10 ή σε 3 η ουσία παραμένει μία. Υπάρχουν χιλιάδες οικογένειες που δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στο φθινοπωρινό καταιγισμό μέτρων και φόρων.

Γιατί απλούστατα δεν έχουν , γιατί απλούστατα δεν μπορούν.

Αλλά αυτός ο Γολγοθάς αφήνει ασυγκίνητους τους μέντορες των πολιτικών που υλοποιούνται.

Άλλωστε οι περισσότεροι τους δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.