Έψαχνα να βρω έναν τίτλο για όσα άκουσα σήμερα στην έκτακτη συνέλευση της Ένωσης Συντακτών Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας σχετικά με το νέο μνημόνιο και τα εργασιακά θέματα, με εισηγητή το νομικό σύμβουλο της ΕΣΗΕΑ Λάζαρο Μπελίτση.
Δε νομίζω ότι υπάρχουν λέξεις για να περιγράψουν τα όσα το Ελληνικό Κοινοβούλιο έχει ψηφίσει. Και ο «Μεσαίωνας» μάλλον αποτελεί την ηπιότερη εκδοχή των όσων μας περιμένουν το επόμενο διάστημα. Όχι μόνο για τους δημοσιογράφους αλλά για όλους τους εργαζόμενους.
Από την αρχική περιγραφή των προβλεπόμενων καταλάβαινε κανείς ότι η ασάφεια αποτελούσε συνειδητή επιλογή προκειμένου στο άμεσο μέλλον να υπάρχει η δυνατότητα στους Κυβερνώντες να διαμορφώνουν το νέο εργασιακό σκηνικό κατά πως βολεύει στους έξωθεν εντολείς!
Η ουσιαστική κατάργηση της Σ.Σ.Ε. ( εκ των πραγμάτων έτσι είναι παρά της περί του αντιθέτου δηλώσεις), η κατάργηση των επικουρικών, η μισθολογική ισοπέδωση κάθε εργαζομένου και η απίστευτη πρόβλεψη για τον υπολογισμό των ατομικών συντάξεων με βάση παραμέτρους που μόνο πικρά χαμόγελα μπορούν να προκαλέσουν οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα ότι κάποιοι επέλεξαν στο όνομα μιας υποτιθέμενης σωτηρίας να θυσιάσουν κάθε εργαζόμενο!
Δεν είναι υπερβολή και μακάρι να ήτανε.
Είναι ένα καλοσχεδιασμένο σενάριο που οδηγεί σε πλήρη αποσύνθεση κάθε εργασιακού δικαιώματος και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Μία πορεία χωρίς καμία ελπίδα και προοπτική. Ένας νόμος κυριολεκτικά προκλητικά απάνθρωπος αλλά και ειρωνικός σε σχέση με τον αγώνα για επιβίωση των περισσοτέρων πλέον σε αυτή τη χώρα!
Γιατί πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις την πρόβλεψη περί κατάργησης κάθε επιδόματος πλην δύο (που και αυτά φαντάζομαι θα καταργηθούν), μέχρι να πέσει η ανεργία κάτω από 10%! Όταν αυτή έχει ξεπεράσει το 20% και βαίνει αυξανόμενη σε δυσθεώρητα επίπεδα!
Θα μου πείτε περίμενες να τα ακούσεις από άλλον; Όχι απλά είχα την αφελή ελπίδα ότι εγώ δεν τα είχα καταλάβει σωστά.
Σε ότι αφορά τον κλάδο μας νομίζω ότι και ο πλέον αισιόδοξος σήμερα κατάλαβε το μέγεθος της εργασιακής μιζέριας που τον περιμένει. Χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με νομιμοποιημένο τον στυγνό εργοδοτικό εκβιασμό, οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι ένα …θαύμα. Μόνο που αυτά απλά ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ!
ΡΑΟΥΛΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ 