Να κλάψεις ή να γελάσεις;

Όσο και να προσπαθήσει κάποιος να καταλάβει κάποια από τα απίστευτα που συμβαίνουν τελευταία, σίγουρα θα δυσκολευτεί!

Τι να πει δηλαδή για την φοβερή και τρομερή προσθήκη στο πολυνομοσχέδιο που «σώζει» από την διαθεσιμότητα και αύριο από την απόλυση όσους σχολικούς φύλακες και δημοτικούς αστυνομικούς, είναι κάτοχοι διδακτορικών ή μεταπτυχιακών;

Δηλαδή αν ένας σχολικός φύλακας – λέω εγώ – είναι κάτοχος διδακτορικού σε μια ξένη γλώσσα, θα ασκεί καλύτερα τα καθήκοντα του (!) από κάποιον που δεν κατέχει κάτι τέτοιο;

Αν ένας δημοτικός αστυνομικός είναι κάτοχος μεταπτυχιακού οικονομικών σπουδών, ασκεί καλύτερα τα καθήκοντα του, από κάποιον που δεν έχει;

Είναι καθαρό ότι μιλάμε για προφάσεις. Και δυστυχώς και για αστειότητες, που όμως γίνονται ιδιαίτερα επικίνδυνες.

Τι να πει κανείς για την άλλη προσθήκη, σύμφωνα με την οποία υπάρχει  πρόβλεψη της δυνατότητας των σχολικών φυλάκων να συνιστούν κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις προς παροχή υπηρεσιών σχετικών με τη φύλαξη σχολικών κτιρίων στο πλαίσιο προγραμματικών συμβάσεων, με τους οικείους Δήμους, σύμφωνα με το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο!

Εδώ μιλάμε σίγουρα για παγκόσμια πολιτική ευρεσιτεχνία! Σας απολύω γιατί δεν σας χρειάζομαι  … αλλά αν κάνετε επιχειρήσεις θα σας χρειάζομαι!

Πώς να ερμηνεύσει κανείς την κατάργηση θέσεων και ειδικοτήτων που αφορούν τα παραϊατρικά επαγγέλματα από την επαγγελματική εκπαίδευση, που στρέφουν αντικειμενικά τα παιδιά στα ιδιωτικά ΙΕΚ, με αυτό το πρόγραμμα σπουδών;

Η εικόνα Υπουργού που ήταν παρών σε εκδήλωση τέτοιου ΙΕΚ, πριν από λίγο καιρό,  μάλλον θα πρέπει να χαρακτηριστεί ως μια απλή σύμπτωση;

Η διαγραφή τέλος από το άρθρο 103 (το οποίο αφορά τον τρόπο υπολογισμού του κατώτατου μισθού) της φράσης που διευκρινίζει ότι οι κατώτατες αποδοχές στον ιδιωτικό τομέα αφορούν σε «εργασία 25 ημερών μηνιαίως και ημερομίσθιο για εργασία 8 ωρών ημερησίως», πώς να ερμηνευθεί, αν όχι σαν προσπάθεια κατάργησης του 8ωρου και της πενθήμερης εργασίας;

Δηλαδή με τον τρόπο αυτό, δεν ανοίγει ο δρόμος για να μπορεί ένας εργοδότης να δίνει στον υπάλληλό του ή τον εργατοτεχνίτη τα 586 ευρώ το μήνα, αλλά να τον αναγκάζει να δουλεύει έξι ή ακόμα και εφτά ημέρες την εβδομάδα, ή να εργάζεται 10 και 12 ή παραπάνω ώρες την ημέρα.

Αλλιώς για ποιο λόγο να εξαφανιστεί η προηγούμενη πρόβλεψη;

Το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα είναι αυτά εμφανίζονται ως «βελτιώσεις»(!), σε ένα πολυνομοσχέδιο, η εφαρμογή του οποίου θα δημιουργήσει ακόμη περισσότερα κοινωνικά ρήγματα.

Την ίδια στιγμή, ο  ίδιος ο πρωθυπουργός φροντίζει να συντηρεί τους διλημματικούς τόνους, ακόμα και στις περιπτώσεις που η λογική τους ανεπάρκεια είναι καταφανής. Λόγου χάρη για να νομιμοποιήσει τις απολύσεις των σχολικών φυλάκων τους μετέγραψε (νοητικά) στα νοσοκομεία, τα οποία θ’ αναβαθμιστούν ως διά μαγείας. Η πραγματικότητα στην υγεία είναι τόσο τραγική που δεν χρειάζεται περαιτέρω επιμονή στην ανάλυση!

Για τους εμπνευστές αυτών των ακροβασιών και των εναλλαγών ανάμεσα στην υποτιθέμενη θλίψη για τα σκληρά μέτρα και την υπερηφάνεια για τη σωτηρία της χώρας (μια ακόμη φορά), το ακροατήριο μειώνεται δραματικά!

Ο Σεπτέμβριος, τον οποίο πριν λίγους μήνες ο Αντ. Σαμαράς θεωρούσε σημείο ανάκαμψης, μετατρέπεται από τώρα σε μήνα μαρτυρίου. Η πραγματικότητα εκδικείται τους κατασκευαστές ψεύτικων σεναρίων ευτυχίας!

Και όχι μόνο…