Για το Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας.

Ολοκληρώθηκε το ένατο τακτικό συνέδριο της ΝΔ και ένα κομματικό ορόσημο για τον χώρο της κεντροδεξιάς είναι πια παρελθόν.

Ξεκινώντας να υπενθυμίσουμε πως, για πολλούς επώνυμους αναλυτές, θ’ αποτελούσε τον καταλύτη ευρύτερων ανακατατάξεων –ορισμένοι πρόβλεπαν ως και αλλαγή ονόματος της ΝΔ- που θα δημιουργούσαν τεκτονικούς σεισμούς στο υπάρχον πολιτικό σκηνικό. Κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε καθώς τα λόγια του πρωθυπουργού για «ενωτική διάθεση» ώστε «να αφήσουμε πίσω τις διαμάχες του χθες» θύμιζαν τα προ εικοσαετίας κλισέ, όταν ίδρυσε την ΠΟΛ.ΑΝ.

Ο λογότυπος του συνεδρίου που συνέδεε, οπτικά και συνειρμικά, την «Νέα Δημοκρατία» με την «Νέα Ελλάδα» αποτέλεσε μια μάλλον χλωμή υπόμνηση προθέσεων. Άλλωστε το 2021, διακόσια χρόνια μετά την επανάσταση του 1821, είναι ακόμα μακριά ώστε ν’ απολαύσουμε την «νέα Ελλάδα» που υπόσχεται ο πρωθυπουργός.

Απ’ ότι φαίνεται ο βασικός σχεδιασμός (του προγραμματισμού στον δρόμο προς το συνέδριο) πήγε περίπατο. Ο κύκλος των συμβούλων του θεώρησε πως στο θέμα της ΕΡΤ ο Αντ. Σαμαράς θα πετύχαινε μία εύκολη νίκη. Ώστε να εμφανισθεί τροπαιούχος μπροστά στο κομματικό του ακροατήριο, μ’ εκμηδενισμένους τους άσπονδους φίλους του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ. Η χρονική τοποθέτηση του λουκέτου της ΕΡΤ (σχεδόν είκοσι μέρες πριν το συνέδριο της ΝΔ) δείχνει πως προετοιμαζόταν μια συγκεκριμένη αλληλουχία πολιτικής και επικοινωνιακής εκμετάλλευσης του γεγονότος.

Μόνο που τα πράγματα εξελίχθηκαν εντελώς διαφορετικά απ’ ότι τα φαντάζονταν ορισμένοι (φαιοί) πολιτικοί εγκέφαλοι του πρωθυπουργικού επιτελείου. Ο θρίαμβος λίγο έλειψε να μετατραπεί σε Βατερλώ και η κατίσχυση του Αντ. Σαμαρά παρέμεινε όνειρο θερινής νυκτός.

Η αποχώρηση της ΔΗΜ.ΑΡ από την κυβέρνηση κατέστησε τον Β. Βενιζέλο «εταίρο πλήρους ευθύνης».

Η γκρίνια της κομματικής βάσης, που (συνηθισμένη ν’ αντιλαμβάνεται το κράτος ως ιδιοκτησιακό στοιχείο) αρνείται ν’ αποδεχθεί το αυξημένο ειδικό βάρος του ΠΑΣΟΚ στην «δική της» κυβέρνηση. Απαιτήθηκαν κάποιες ψυχολογικές «ντόπες» ώστε να τονωθεί το φρόνημα του «γαλάζιου» στρατεύματος (σαν αυτές του σχετικά πρόσφατα μεταγραφέντος στην ΝΔ Μ. Βορίδη) οι οποίες προκάλεσαν ένταση στις σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ.

Εκεί που ο Αντ. Σαμαράς σχεδίαζε στρατηγική διακήρυξη μέσα σ’ ένα πανηγυρικό κλίμα υποχρεώθηκε να διεκπεραιώνει κινήσεις τακτικές ώστε ν’ ανατάξει την μιζέρια. Οπότε τα φραστικά πυροτεχνήματα σχετικά με τον ρόλο του αγωγού TAP και ο διμέτωπος αγώνας κατά των «δύο άκρων» δεν είναι δυνατόν να συγκροτούν αξιόπιστο σχέδιο και ευοίωνες προοπτικές.

Περισσότερο θύμιζαν έναν άνθρωπο που διαισθάνεται πως πελαγοδρομεί, δίχως πολλά χρονικά περιθώρια διαφυγής. Αυτές οι πραγματικότητες ωστόσο δεν ομολογούνται, είτε εντός είτε εκτός συνεδρίων.