Κ. Παπούλιας :«Βαθιά κρίση εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα»

«Η κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα είναι βαθιά επειδή έχει τρωθεί ο αξιακός κώδικας», τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, στην ομιλία του για την 35η επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας.

«Μιλάμε συχνά για κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα, μια κρίση που επιβεβαιώθηκε με την μεγάλη αποχή στις πρόσφατες ευρωεκλογές, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτή η κρίση είναι βαθιά. Όχι μόνο γιατί κάποιοι εκπρόσωποι του λαού χρησιμοποιούν την πολιτική ως εφαλτήριο για τρυφηλή ζωή. Ούτε επειδή διαχρονικές παθογένειες στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης παραμένουν ζωντανές. Η κρίση είναι βαθιά κυρίως επειδή έχει τρωθεί ο αξιακός κώδικας: Κάθε είδους διευκολύνσεις και πελατειακές συμπεριφορές έχουν νομιμοποιηθεί ηθικά, ενώ η επιτυχία αντιμετωπίζεται συχνά ως εξαιρετική ικανότητα ακόμη και αν επήλθε με όρους αναξιοκρατίας».

Αναφερόμενος στην αλλαγή του αρακτήρα εορτασμού της επετείου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισήμανε ότι πρόκειται «για επιλογή που αποδεικνύει βαθύ σεβασμό σε όλους όσους αγωνίστηκαν ενάντια στη δικτατορία. Οι δεξιώσεις και οι κοσμικότητες είναι ασύμβατες προς το πνεύμα του αντιδικτατορικού αγώνα, προκαλούν το κοινό αίσθημα και προσβάλλουν το μέτρο που οφείλει να καθορίζει την συμπεριφορά του πολιτικού κόσμου».

O Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωσε ακόμη ότι η έξοδος από την οικονομική κρίση είναι αδύνατο να προβλεφθεί με ασφάλεια ενώ οι απαντήσεις που δίνονται διεθνώς για την αντιμετώπισή της είναι αποσπασματικές και μετέωρες.

«Ζούμε το τέλος μίας εποχής. Το κυρίαρχο μοντέλο οργάνωσης της οικονομίας αμφισβητείται εκ των πραγμάτων, την ώρα που δεν προβάλλεται, με ολοκληρωμένο και αποτελεσματικό τρόπο, η εναλλακτική πρόταση. Πρόταση για μια ανάπτυξη ενάντια στη φτώχεια, τον αποκλεισμό, την ανεργία, ιδίως των νέων».

Σε λίγο και ο Τσε Γκεβάρα θα γίνει …παιδί του Καραμανλή

Πάντοτε με ενοχλούσε η προσπάθεια προσαρμογής της ιστορίας στα «γούστα» του καθένα. Αλλά τελευταία έχει παραγίνει το κακό.

Αυτή η μονότονη πια προσπάθεια να παρουσιαστεί το έργο του Κ. Καραμανλή (του πρεσβυτέρου) εντελώς παραμορφωμένο, ξεφεύγει από τα συνηθισμένα.

Από τη μία όλη αυτή η ιστορία με το Μουσείο της Ακρόπολης… Όλα τα σκέφτηκε, τα οραματίστηκε, τα σχεδίασε ο Εθνάρχης!

Από την άλλη η «αποκατάσταση» της Δημοκρατίας. Αν δεν ήτανε και αυτός!

Βεβαίως όλοι θέλουν να ξεχνούν ότι την εξήγγειλε ο μάγος Κίσινγκερ!

Ολοι θέλουν να ξεχνούν ότι η 24^η Ιουλίου ακολουθεί το Πολυτεχνείο και τα γεγονότα της Κύπρου:

Ο Ιωαννίδης τα παρατάει και αποφασίζει να «πάρει άδεια», αφήνοντας τους αρχηγούς του στρατού να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Αυτοί μαζί με τον διορισμένο από τη χούντα πρόεδρο της δημοκρατίας τον Φ. Γκιζίκη, μπροστά στο αδιέξοδο καλούν τους αστούς πολιτικούς και τους παραδίδουν την εξουσία.

Είναι 24 Ιουλίου 1974, η μέρα που γιορτάζεται σαν «αποκατάσταση της δημοκρατίας».

Στο γραφείο του Γκιζίκη μαζεύτηκαν οι Κανελόπουλος, Αβέρωφ, Μαύρος, Νόβας, Ζολώτας, Γαρουφαλιάς και Μαρκεζίνης. Με εξαίρεση τον Μαύρο, αρχηγό της ΕΚ, οι υπόλοιποι είναι τα στελέχη της δεξιάς, οι δυο τελευταίοι μάλιστα χουντικοί. Έξω από το γραφείο αρχίζει ήδη να συγκεντρώνεται λαός. Ο Γκιζίκης κάνει σαφές ότι δεν πρόκειται να βγει κανείς από το δωμάτιο αν δεν σχηματιστεί κυβέρνηση. Αλλά και οι αστοί πολιτικοί διστάζουν να αναλάβουν σε μια τόσο κρίσιμη περίσταση. Μια προσπάθεια για κυβέρνηση Κανελόπουλου – Μαύρου αποτυγχάνει και απλά θα κάτσουν να περιμένουν τον Καραμανλή που έρχεται εσπευσμένα από το Παρίσι.

Η επιβολή της λύσης!

Η φράση του Θεοδωράκη «Καραμανλής ή τανκς» δείχνει τον ιστορικό εκβιασμό προς τον λαό. Ο ιστορικός αυτός εκβιασμός αποτελεί βάση της «αποκατάστασης της δημοκρατίας», αλλά και τη συνεισφορά στην οικοδόμηση του αστικού εποικοδομήματος της μεταπολίτευσης

Αυτό που γιορτάζεται στο προεδρικό μέγαρο είναι η αποκατάσταση μιας εξουσίας που βολεύτηκε με μεγάλη άνεση με τα «επιτεύγματα» της χουντικής εξουσίας. Είναι όμως αμφίβολο αν και οι ίδιοι που έχουν σήμερα εξουσία, είναι ευχαριστημένοι από την «καλύτερη δημοκρατία που είχαν ποτέ». Από μια δημοκρατία στην οποία η κοινοβουλευτική εξουσία συρρικνώνεται αμετάκλητα – συμβολικά και πραγματικά – και διογκώνεται η πιο χυδαία πλευρά της ελληνικής και παγκόσμιας τηλεοπτικής εξουσίας.

Και όπως λέει ο Γιάννης Φάτσης στο βιβλίο του Πολυτεχνείο ’73:

« Η μεταπολίτευση – 10 μήνες αργότερα – ήταν έξω από το όραμα ( το χαρακτήρα και το αίτημα) της εξέγερσης ( του Πολυτεχνείου).

Ήταν μια αλλαγή με φράκο!

 

Αλλά ακόμα και έτσι αυτή η προσπάθεια να συνδεθούν τα πάντα με τον «Εθνάρχη» και άρα κατά με την απλή λογική και με τον ανεψιό… ε! αρχίζει και γίνεται προκλητική…