Το σύνδρομο του πατροκτόνου «χτύπησε» τη δημοτική αρχή Λάρισας

Παλιά και επαναλαμβανόμενη πρακτική της εκάστοτε εξουσίας, σε όλες τις μορφές της.

Όταν το όποιο αφήγημά της αντιμετωπίζει προβλήματα, όταν θέλει να αποφύγει καθαρές εξηγήσεις για δικές της πρακτικές, όταν θέλει να πετάξει τη «μπάλα στην κερκίδα», δημιουργεί «εχθρούς», ανώνυμες απειλές και φανταστικές συνωμοσίες.

Τι πιο εύκολο  από ένα «δεχόμαστε πόλεμο», «μας πολεμούν συμφέροντα», «κάποιοι υπονομεύουν τις προσπάθειες μας»… Ανάλογα με την εφαρμογή μπορεί να είναι στόχοι η πορεία της οικονομίας, η πορεία της χώρας, η Κυβέρνηση, η Δημοτική Αρχή…

Αυτοί οι κάποιοι είναι πάντοτε ανώνυμοι.

Η καταγγελία είναι πάντοτε αόριστη έτσι ώστε να αφήνει να σέρνεται η υποψία αλλά ταυτόχρονα να ικανοποιεί και τις απαιτήσεις των υποστηρικτών της εξουσίας, για «εχθρούς και υπονομευτές» ώστε να δικαιολογεί πολλές φορές τα … αδικαιολόγητα.

Κυρίως  όμως να δημιουργεί τις συνθήκες της αναγκαίας υπεκφυγής από συγκεκριμένα προβλήματα. Το ζητούμενο για την εξουσία δεν είναι το να απαντήσει ξεκάθαρα στην κριτική για τις επιλογές της αλλά το να αποφύγει κάτι τέτοιο διά της «κλασσικής» μεθόδου…

Κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στις δηλώσεις της Δημοτικής Αρχής ότι «με αφορμή το Πάρκο των ευχών, η Λάρισα δέχθηκε έναν ανηλεή πόλεμο από συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα»  και προχωρώντας ένα βήμα παραπάνω ότι «οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης συντάχθηκαν με τα συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα». Βαριές καταγγελίες αλλά … αόριστες.

Και άδικες στο βαθμό που η κριτική της αντιπολίτευσης αφορούσε ένα συγκεκριμένο κομμάτι της διαδικασίας: Την απευθείας ανάθεση  του Λούνα Παρκ. Αυτό ήταν που προκάλεσε τις αντιπαραθέσεις αλλά και τις κοινές (για πρώτη φορά στα δημοτικά χρονικά ανακοινώσεις των παρατάξεων της αντιπολίτευσης).

Αφήνω στην άκρη το ότι για να επιλεγεί η συγκεκριμένη μέθοδος ανάθεσης βαφτίστηκε το Λούνα Παρκ … «πολιτιστική εκδήλωση» κάτι που θα έκανε τον αείμνηστο Βαγγέλη Γιαννόπουλο να χαμογελάσει για τις δικές του δηλώσεις περί σκυλάδικων και πολιτιστικών κέντρων.

Αφήνω στην άκρη τα περί «νομιμότητας» στο βαθμό που σε αυτή τη χώρα, πολλές φορές έχει αποδειχθεί ότι «το νόμιμο δεν είναι ντε και καλά και ηθικό».

Αφήνω στην άκρη τις αναφορές όλο αυτό το διάστημα ότι  «έχει συμβεί και αλλού» γιατί απ’ ότι γνωρίζω, αντίστοιχες επιλογές έγιναν από τη Δημοτική Αρχή του Μπέου στη γειτονική μας πόλη και είμαι σίγουρος ότι κανένας δεν θα ήθελε να ταυτίσει πρακτικές διοίκησης.

Απλά αναρωτιέμαι πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν δεν είχε γίνει η συγκεκριμένη επιλογή με τον συγκεκριμένο τρόπο. Αν στη χειρότερη των περιπτώσεων είχε εξηγηθεί ο λόγος που οδήγησε σε αυτόν τον τρόπο ανάθεσης. Αν είχε ζητηθεί η κατανόηση της αντιπολίτευσης αλλά και των πολιτών.

Αντ’ αυτού πολεμικές κραυγές και συνωμοσιολογικές  αφηγήσεις, αναμφίβολα ενδιαφέρουσες για τον Γάλλο φιλόσοφο, πολιτικό επιστήμονα και ιστορικό των ιδεών, Πιερ-Αντρέ Ταγκιέφ  που έχει ασχοληθεί συστηματικά με την έρευνα της συνωμοσιολογικής σκέψης και των θεωριών συνωμοσίας, όχι όμως για τους συμπολίτες μας.

Το τραγικότερο όλων είναι η προσπάθεια χρέωσης στην αντιπολίτευση της ταύτισης με συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα που κανένας δεν κατονομάζει. Αυτό οδηγεί σε ευθεία υπονόμευση της δημοκρατικής διαδικασίας αλλά και σε μια αντίληψη περί των ρόλων στα δημοτικά πράγματα που δεν μπορεί να έχει σχέση με καμία προοδευτική σκέψη.

Αν δηλαδή η αντιπολίτευση, οι παρατάξεις που εκφράζουν ένα ποσοστό ψηφοφόρων μεγαλύτερο  της παράταξης που βρίσκεται στη δημοτική αρχή, συντάσσεται και εξυπηρετεί οικονομικά συμφέροντα που επιτίθενται στην πόλη, τότε μιλάμε για μια αντιπολίτευση εχθρική με την πόλη,  που απεργάζεται το κακό της… Οι εχθροί που λέγαμε….

Όσοι υποστηρίζουν αυτές τις λογικές, στα αλήθεια, τι θα έκαναν  αν οι ρόλοι ήταν διαφορετικοί; Αν βρισκόταν  στην αντιπολίτευση και αντιμετώπιζαν αυτό το σκηνικό μιας απευθείας ανάθεσης με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά δεν θα αντιδρούσαν; Θα σιωπούσαν; Δεν θα ζητούσαν εξηγήσεις; Θα χειροκροτούσαν; Και αν μιλούσαν θα ήταν υπονομευτές και εχθροί της πόλης; Θα ήταν συνοδοιπόροι οικονομικών συμφερόντων;

Και όσοι μιλούν για «χυδαιότητες» στην κριτική της αντιπολίτευσης δεν προβληματίζονται για τη χυδαιότητα αυτών των καταγγελιών;

Για αυτό έκανα λόγο για το σύνδρομο του πατροκτόνου, όταν η ίδια η δημοτική αρχή δημιουργεί από κακούς χειρισμούς το πρόβλημα και προσπαθεί να πείσει στη συνέχεια ότι φταίνε αυτοί που της κάνουν κριτική. Όλοι… Μηδενός εξαιρουμένου… Όπως δηλαδή ο πατροκτόνος εκλιπαρεί και ζητά την κατανόηση του εισαγγελέα λέγοντας ότι είναι ορφανός!

Υ.Γ.

Οι μέχρι τώρα ιστορικές καταγραφές στην αυτοδιοίκηση, αποδεικνύουν ότι καμία Δημοτική Αρχή δεν κρίθηκε επαρκής ή μη, με βάση την πραγματοποίηση τέτοιων γιορταστικών γεγονότων. Καμία δεν επανεκλέχτηκε ή καταψηφίστηκε στη βάση των εκδηλώσεων που πραγματοποίησε στη διάρκεια της θητείας της. Αντίθετα το ύφος και το ήθος της εξουσίας, έχει οδηγήσει στην επιβράβευση ή την καταδίκη της, πολλές φορές.

Άλλες εποχές, άλλες προτεραιότητες

Στη Γαλλία υπάρχουν περίπου 37.000 Δήμοι. Οι 36.000 των οποίων είναι με πληθυσμό γύρω στους 2.000 κατοίκους. Εκεί η διοικητική δομή της χώρας λαμβάνει υπόψη την ιστορική παρακαταθήκη της εποχής των καντονίων ακόμη. Υπάρχουν επίσης 10 μεγάλοι μητροπολιτικοί δήμοι, ανάμεσα τους αυτοί του Παρισιού και της Μασσαλίας.

Υπάρχει επίσης ένα μεγάλο πλέγμα διαδημοτικών συνεργασιών σε επίπεδο των εκεί Νομαρχιών, που αφορούν στις περισσότερες από τις αρμοδιότητες της Τ.Α.

Θα μου πείτε γιατί σας τα λέω! Υπομονή!

Το πιο ενδιαφέρον απ’ όλα είναι το ότι, ο εκεί Δήμαρχος είναι δημόσιος υπάλληλος, μάλιστα από ένα ειδικό σώμα δημοσίων υπαλλήλων και δεν αμείβεται ! Υπάρχει μόνο μια μηνιαία αποζημίωση περίπου στα 300 € το μήνα!

Με απλά λόγια υπάρχει Δήμαρχος γνώστης της διοίκησης και των διοικητικών μεταρρυθμίσεων της χώρα, που δεν είναι επαγγελματίας της πολιτικής. Υπάρχουν δηλαδή άνθρωποι που προσφέρουν τις ώρες τους στο κοινό καλό και στην τοπική τους κοινωνία όχι γιατί πρέπει να συνεχίσουν μια πρώην πολιτική καριέρα ή να χτίσουν μια καινούργια ή γιατί απλά πρέπει να έχουν έναν καλό (ή κακό, αυτό είναι θέμα προς συζήτηση), μισθό.

Στην Ελλάδα ( ο μητροπολιτικό δήμος του Παρισιού, έχει πληθυσμό μεγαλύτερο από τη χώρα μας), γνωρίσαμε όλων των τύπων τους δημάρχους. Ίσως και οι εποχές, οι ανάγκες και οι συνθήκες να διαμόρφωναν συγκεκριμένους πολιτικούς χαρακτήρες, γιατί για δημάρχους – πολιτικούς μπορούμε να μιλάμε.

Υπήρξαν αυτοί που συνέδεσαν το όνομα τους με μεγάλα έργα στις πόλεις εκμεταλλευόμενοι τις οικονομικές δυνατότητες μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί, αλλά και τα ευρωπαϊκά κονδύλια που έρευσαν στη χώρα για μεγάλες χρονικές περιόδους. Αλλού έργα υποδομής, αλλού έργα για το «θεαθήναι».

Υπήρξαν οι κλασσικοί πολιτικοί (την ατυχία την είχαν κυρίως οι μεγάλες πόλεις, όπου έπαιζε κυρίαρχο το πολιτικό μήνυμα των εκλογών), που λειτούργησαν ως επί το πλείστον με τους γνωστούς παλαιοκομματικούς τρόπους, αυτούς που ξέρανε δηλαδή.

Υπήρξαν οι δήμαρχοι – εργάτες, που βάλανε πλάτη στην όποια ανάπτυξη των πόλεων τους, πάντοτε όμως χωρίς ουσιαστικό σχέδιο για το μέλλον και κυρίως χωρίς καμία απάντηση για την αναπτυξιακή πορεία της πόλης αλλά και της περιοχής!

Υπήρξαν οι «δήμαρχοι – κομματόσκυλα», που μετά τις αφιερώσεις το βράδυ των εκλογών στον πρόεδρο του κόμματος τους , έβαλαν στο πλάνο τους αποκλειστικά και μόνο την ικανοποίηση με κάθε τρόπο της εκλογικής τους (και κομματικής τους πελατείας).

Υπήρξαν δήμαρχοι αδιάφοροι που ξεχάστηκαν μετά από λίγα χρόνια, άλλοι που δε δίστασαν να βάλουν το χέρι στο μέλι της εξουσίας, δήμαρχοι καταστροφικοί για τον τόπο τους.

Υπήρξαν και αυτοί των πολλών θεωριών και της μηδενικής πράξης. Ένα φαινόμενο που άνθισε στην Ελλάδα της προηγούμενης εποχής και κάπως έτσι προέκυψαν οι ειδήμονες περί την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που προτιμούσαν να δίνουν διαλέξεις από το να παρακολουθήσουν από κοντά τα τεκταινόμενα στην πόλη τους.

Το σήμερα όμως είναι εντελώς διαφορετικό από το μόλις πρόσφατο χθες.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση βρέθηκε και βρίσκεται στο στόχαστρο των μνημονίων και της διαρκούς λιτότητας, οι εποχές των «παχιών αγελάδων» πέρασαν οριστικά, η ανάπτυξη του τόπου δεν μπορεί να ειδωθεί μέσα από τα μυωπικά γυαλιά της μιας πόλης ή του ενός δήμου, τα μεγάλα έργα είναι για να το μνημονεύουμε και η κοινωνία σε κατάσταση πανικού και απόλυτης δυστυχίας!

Σήμερα οι μεγάλες κουβέντες, τα μεγαλόπνοα σχέδια, οι μεγάλες επενδύσεις, και οι σχεδιασμοί του αέρα είναι το ίδιο επικίνδυνα όσο και η πολιτική αντίληψη που θέλει μόνο να κοστολογεί τη λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Σήμερα παρά ποτέ απαιτείται ρεαλισμός, γνώση και ειλικρίνεια από κάθε υποψήφιο προς τον εαυτό του και από όλους προς τους πολίτες!

Κοινωνική αλληλεγγύη και κοινωνική συνοχή. Αυτό , νομίζω πρέπει να είναι το πρόταγμα όσων αποφασίσουν να ηγηθούν των τοπικών κοινωνιών.

Εδώ χρειάζεται σχέδιο που να ανταποκρίνεται στις πραγματικές συνθήκες, δομές που να απευθύνονται σε αυτούς που έχουν ανάγκη – και είναι πολλοί , αξιοποίηση κάθε ευρώ των ελλειμματικών προϋπολογισμών, συνεργασίες σε επίπεδο νομού και στοχευμένες κινήσεις για να έχουν αποτέλεσμα, όχι για τους ίδιους αλλά για αυτούς στους οποίους απευθύνονται.

Μετρήσιμοι στόχοι χρειάζονται όχι προεκλογικά πυροτεχνήματα και γενικολογίες. Συγκεκριμένα πράγματα δηλαδή: Αυτό, που θα γίνει με αυτόν τον τρόπο και με αυτά τα χρήματα.

Για να μπορέσουμε να τα αξιολογήσουμε δηλαδή!

 

Διαδημοτική Κινητικότητα: Το μετέωρο βήμα της Τ.Α.

Μέχρι τις 6 Μαρτίου Δήμοι και Περιφέρειες της χώρας που ζητούν προσωπικό μέσω της ενδοδημοτικής κινητικότητας θα πρέπει να στείλουν στο υπουργείο Εσωτερικών τα αιτήματά τους.

Παράλληλα, το ηγετικό επιτελείο του υπουργείου ξεκαθαρίζει ότι όσοι υπάλληλοι ΟΤΑ κάνουν αιτήσεις μετάταξης ή μεταφοράς θα μείνουν ένα μήνα σε διαθεσιμότητα και εφόσον τοποθετηθούν σε νέα θέση θα εξαιρεθούν από όποια νέα διαδικασία διαθεσιμότητας.

Εν τω μεταξύ, διευκρινίζεται ότι η διαδικασία της ενδοδημοτικής κινητικότητας θα προχωρήσει κανονικά, χωρίς να επηρεασθεί από την απαγόρευση υπηρεσιακών.

Εκείνο που ξεκαθαρίζεται σε όλα τα επίπεδα είναι ότι οι διαδικασίες θα κινηθούνε γρήγορα και ότι οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι θα τεθούν σε διαθεσιμότητα ενός μηνός για να προχωρήσουν οι οποιεσδήποτε άλλες διαδικασίες.

Μάλιστα διευκρινίζεται ότι οι μετατάξεις με το πρόγραμμα εθελοντικής ενδοαυτοδιοικητικής κινητικότητας δεν εμπίπτουν στην απαγόρευση λόγω διενέργειας δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, σύμφωνα με τα οριζόμενα στις διατάξεις του άρθρου 17 του Ν. 3870/2010 (Α΄138).

Όλα αυτά περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων στο έγγραφο το οποίο απεστάλη στα γραφεία των δημάρχων και των περιφερειαρχών της χώρας, όπως επίσης προς την ΚΕΔΕ (Κεντρική ένωση Δήμων Ελλάδας), την ΕΝΠΕ (Ενωση Περιφερειών Ελλάδας), το ΙΤΑ (Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης) και τις ΠΕΔ (Περιφερειακές Ενώσεις Δήμων) της χώρας. Υπογράφεται από τον υπουργό Εσωτερικών κ. Γιάννη Μιχελάκηκαι τον αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών κ. Λεωνίδα Γρηγοράκο (εγκύκλιος 4/2014) και εστάλη με την ένδειξη «εξαιρετικά επείγον» (αριθμ. Πρωτ. 6096 / 18 Φεβρουαρίου 2014).

Φόβοι για «αυτάρκεις» Δήμους

Η κυβέρνηση προσδίδει εθελοντικό χαρακτήρα στη διαδικασία, αλλά ουσιαστικά οι εργαζόμενοι βρίσκονται ανάμεσα σε συμπληγάδες, αφού πολλοί νιώθουν εγκλωβισμένοι στον φόβο ότι θα χαρακτηριστούν πλεονάζον προσωπικό αν δεν δηλώσουν μετάταξη και άλλοι φοβούνται για την τύχη τους αν δηλώσουν συμμετοχή στο πρόγραμμα αλλά τελικά δεν μετακινηθούν…

Άλλοι σκέφτονται ότι η μετάταξη ή η μεταφορά μπορεί να τους οδηγήσει ακόμα και σε θέσεις μακριά από τον τόπο κατοικίας τους.

Προβληματισμός σε επίπεδο δήμων που έχουν οικονομικά προβλήματα υπάρχει για την πρόβλεψη ότι για να ζητήσουν προσωπικό ως φορείς υποδοχής προσωπικού θα πρέπει στα αιτήματά τους να προσδιορίζονται όχι μόνο οι υπηρεσιακές ανάγκες αλλά και να βεβαιώνεται η ύπαρξη των αναγκαίων πιστώσεων….

Οι φορείς που μπορούν να λάβουν προσωπικό μέσω της ενδοδημοτικής κινητικότητας είναι:

– Δήμοι, Δημοτικά Ιδρύματα και ΝΠΔΔ αυτών καθώς και οι Σύνδεσμοι Δήμων (ΟΤΑ α’βαθμού)

– ΟΤΑ β’ βαθμού

– Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ)

– Ένωση Περιφερειών Ελλάδος (ΕΝΠΕ)

– Περιφερειακές Ενώσεις Δήμων (ΠΕΔ)

Οι φορείς προέλευσης για την εφαρμογή του προγράμματος εθελοντικής ενδοαυτοδιοικητικής κινητικότητας, δηλαδή οι φορείς προσωπικό των οποίων έχει το δικαίωμα να υποβάλει αίτηση προς μετάταξη, είναι:

– ΟΤΑ α΄ βαθμού

– Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ)

– Ένωση Περιφερειών Ελλάδος (ΕΝΠΕ)

– Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΙΤΑ)