Όταν διαπιστώνεις στην πράξη ότι οι εμβληματικότερες δημόσιες επιχειρήσεις της χώρας αλλάζουν χέρι και παύουν να ανήκουν στο δημόσιο, είναι λογικό να αγανακτείς.
Πολύ περισσότερο όταν γίνεται καθαρό πως εκείνη τη νύχτα της 13ης Ιουλίου του 2015, η σημερινή κυβέρνηση πέταξε όχι απλά λευκή πετσέτα αλλά στήθηκε κυριολεκτικά στα «τέσσερα», πληρώνοντας τους πειραματισμούς Βαρουφάκη, τις αυταπάτες του Τσίπρα και τις μεγαλοστομίες του γίγαντα Καμμένου.
Ήταν εκείνη η νύχτα της μεγάλης συνθηκολόγησης που μια ολόκληρη χώρα μπήκε υπό την πλήρη έλεγχο των δανειστών όχι για κάποια χρόνια αλλά για 99 ολόκληρα χρόνια, όσα δηλαδή θα είναι η διάρκεια ζωής του υπερταμείου.
Αφού απέτυχαν παταγωδώς και οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή, οι μάγοι τω ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έβαλαν ενέχυρο το σύνολο της δημόσιας περιουσίας, προκειμένου να πάρουν το νέο δάνειο των 86 δις και να υπογράψουν μετά βαΐων και λαμπάδων το πιο σκληρό μνημόνιο!
ΟΑΣΑ, ΕΛΤΑ, ΟΣΕ, ΟΑΚΑ και τώρα ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ ( η διαχείριση του νερού δηλαδή), οι κτιριακές υποδομές, η Αττικό Μετρό, η ΕΛΒΟ και η ΔΕΗ και πιθανότητα αύριο ότι άλλο έχει απομείνει. Μαζί με τα ονόματα των ΔΕΚΟ και περισσότεροι από 38.000 εργαζόμενοι σε αυτές αλλάζουν στην ουσία εργοδότη, καθώς θα ανήκουν πλέον στην ανώνυμη εταιρεία με την ονομασία «Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας».
Θα μπορούσαμε να την πούμε και πιο απλά: Εταιρεία ξεπουλήματος της Δημόσιας Περιουσίας. Και δεν θα είχαμε άδικο.
Ούτε οι πιο σκληροί νεοφιλελεύθεροι δεν θα είχαν αποδεχτεί την πλήρη καταστροφή και εξαφάνιση κάθε δημόσιας παραγωγικής επένδυσης στις υποδομές κοινής ωφέλειας!
Το κάνανε αυτοί που υποτίθεται πρέσβευαν κάτι το διαφορετικό! Ήταν αυτοί που διαλαλούσαν τις «κόκκινες γραμμές», τη διαφορετικότητα τους από τους άλλους, τους προδότες και τους Τσολάκογλου, την προστασία του κοινωνικού πυρήνα από τις διαθέσεις των δανειστών!
Και το έκαναν έχοντας χαλαρή τη συνείδηση τους και μεγάλη προτεραιότητα να μπορέσουν να διαχειριστούν την εξουσία, όσο περισσότερο μπορούν…
Δε δίστασαν να πούνε συνειδητά ψέματα: Η κυβέρνηση τότε υποστήριξε ότι είχε κερδίσει μέσω της διαπραγμάτευσης τα εξής: τη χρησιμοποίηση σημαντικού μέρους των εσόδων για την ανάπτυξη της οικονομίας (αντί για τη μέχρι τότε δέσμευση ότι κάθε ευρώ θα πήγαινε στην αποπληρωμή του χρέους) και τον έλεγχο του νέου Ταμείου από την Ελλάδα, μιλώντας μάλιστα πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου για μόνο 9 (!) ιδιωτικοποιήσεις.
Σύμφωνα με αυτά που ψήφισαν οι 153 αυτοεξεφτελισμένοι βουλευτές της συμπολίτευσης:
Τη διοίκηση του Υπερταμείου αναλαμβάνει ένα Διοικητικό Συμβούλιο, με μέλη επιλεγμένα από την ελληνική κυβέρνηση. Τον έλεγχο όμως θα τον έχει ένα Εποπτικό Συμβούλιο, τα μέλη του οποίου θα ορίζονται με τη σύμφωνη γνώμη των πιστωτών
Σε αυτό θα μεταφερθούν για πώληση: α)τα 27 περιουσιακά στοιχεία του ΤΑΙΠΕΔ β) όλα τα assets της ΕΤΑΔ και γ) κάποιες ΔΕΚΟ. Από το κείμενο προκύπτει ότι υπήρξε διαπραγμάτευση μεταξύ κυβέρνησης και Κομισιόν για το ποιος θα είναι ο αρμόδιος να επιλέξει τις ΔΕΚΟ προς ιδιωτικοποίηση και από ότι φαίνεται δεν είναι η Κυβέρνηση.
Το Υπερταμείο είναι απόλυτα ανεξάρτητο από το ελληνικό κράτος
Οι οικονομικοί στόχοι του παραμένουν οι ίδιοι με τη συμφωνία του Ιουλίου: έσοδα 1,4 δις, 3,7 δις. και 1,3 δις. Ευρώ για το 2016, 2017 και 2018 αντίστοιχα
Τελευταίο και σημαντικότερο: Η ρήτρα ότι μέρος των εσόδων θα πηγαίνει για την ανάπτυξη δεν υπάρχει πλέον. Το μόνο που αναφέρεται στο κείμενο είναι ότι τα έσοδα από τις πωλήσεις θα πηγαίνουν για την αποπληρωμή του δανείου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM).
Οι αποφάσεις του υπερταμείου λαμβάνονται από νεοφιλελεύθερα στελέχη με παντελή άγνοια της ελληνικής πραγματικότητας που θα «φυτευτούν» από το εξωτερικό. Και έχοντας πλήρη επίγνωση των συνεπειών θέσπισαν επίσης το ακαταδίωκτο για τους διοικούντες του ίδιου ταμείου! Απίστευτα πράγματα δηλαδή! Πραγματικά απίστευτα!
Το τι μπορεί να σημαίνει η «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας από το Υπερταμείο νομίζω εύκολα το αντιλαμβάνεται κανείς…
Οι δανειστές θέλουν να πάρουν πίσω τα λεφτά τους ( μηδενική η αξιοπιστία των κυβερνόντων μετά τα καραγκιοζιλίκια Βαρουφάκη), προφανώς ανάπτυξη δε θα υπάρξει για να αποδώσει η ελληνική οικονομία αυτά που πρέπει οπότε ο σίγουρος τρόπος είναι να δεσμεύσουν για τα επόμενα χρόνια τη χώρα – χειροπόδαρα – και να ξεζουμίσουν τη δημόσια περιουσία προκειμένου να εισπράξουν τα 50 δις που θέλουν! Πως; Είτε με την πώλησή της, είτε με την «αναδιάρθρωσή και τον εξορθολογισμό» των δραστηριοτήτων των ΔΕΚΟ που μεταφέρθηκαν σε αυτό. Και αν ρωτήσει κανείς τι σημαίνει αυτό: περικοπές περιττών λειτουργιών, αυξήσεις τιμολογίων, συρρίκνωση προσωπικού κλπ!
Λογικά οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ αντιδρούν όπως θα έπρεπε να αντιδράσει το σύνολο του ελληνικού λαού. Πολύ δε περισσότερο όταν ο μεν Σκουρλέτης λέει πως «Η μεταφορά των ΔΕΚΟ στο Υπερταμείο δεν συνεπάγεται την ιδιωτικοποίησή τους» ο δε Τσακαλώτος παραδέχεται στη Βουλή «ότι δεν αποκλείεται να γίνει στο μέλλον ιδιωτικοποίηση», συμπληρώνοντας το απίστευτο «Συμβιβασμός ήταν το ταμείο, μας δημιουργεί προβλήματα αλλά κάθε εμπόδιο για καλό. Θα μας βοηθήσει να αναδιαρθρώσουμε τις ΔΕΚΟ»!
Πώς να αλλάξει λοιπόν η πραγματικότητα; Και πώς να χαρακτηρίσει κάποιος όσους αποδέχτηκαν την πλήρη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας της χώρας; Τι να πει και τι να κάνει που να αντιστοιχεί στο μέγεθος αυτής της αθλιότητας;
Όταν χαρίζεις γη και ύδωρ (κυριολεκτικά) στους δανειστές , το μόνο που σου απομένει είναι οι ατάκες τύπου Άννας Βαγενά – που αποφάσισε να αφήσει την πολιτική για να αφοσιωθεί πάλι στο θέατρο- που παραλλήλιζε τη λειτουργία του Υπερταμείου με τους τέσσερις αιώνες Τουρκοκρατίας. Εκφράζοντας παράλληλα την αμέριστη αισιοδοξία της ότι θα το αντέξουμε, όπως τότε! Τόσο καλά δηλαδή…
ΡΑΟΥΛΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ 