Οδικώς στα παράλια της Μικράς Ασίας (Ιούλιος 2012)

Είχε προηγηθεί αρκετή συζήτηση και κυρίως αναζήτηση παρέας. Δυστυχώς οι ημερομηνίες και οι υποχρεώσεις δεν ταιριάξανε. Πήραμε την απόφαση να φύγουμε μόνοι μας.

Ξεκίνησε η απαραίτητη προετοιμασία. Οδηγοί, χάρτες, αναζήτηση διαδρομών και ξενοδοχείων και βεβαίως τι πρόγραμμα θα ακολουθούσαμε.

Η περίπτωση να ακολουθήσουμε οργανωμένη εκδρομή κάποιου πρακτορείου απορρίφθηκε γιατί τα προγράμματα τους ήταν μπλεγμένα με Κωνσταντινούπολη και οι αποστάσεις που εκ των πραγμάτων κάνανε στην Μικρά Ασία μεγάλες για τόσες λίγες ημέρες. Έτσι το αυτοκίνητο μας αποτέλεσε τη καλύτερη λύση, καθώς μπορούσαμε να σχεδιάσουμε όπως θέλαμε το ταξίδι και να μείνουμε εκεί που έπρεπε, χωρίς το άγχος των οργανωμένων ταξιδιών.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Απαραίτητα έγγραφα:

Διαβατήρια ή αστυνομικές ταυτότητες νέου τύπου ( για τα παιδιά τα διαβατήρια είναι απαραίτητα)

Διεθνές δίπλωμα οδήγησης (Το βγάζετε σε 5 λεπτά από την ΕΛΠΑ, πληρώνοντας 50 ευρώ για ισχύ ενός χρόνου). Για το συγκεκριμένο υπήρχαν διιστάμενες απόψεις : Άλλοι υποστήριζαν ότι δεν χρειάζεται, άλλοι ότι είναι απαραίτητο. Σε κάθε περίπτωση αν σας τύχει έλεγχος από την Τουρκική Τροχαία (πολύ πιθανό καθώς βρίσκεται παντού), σίγουρα θα το χρειαστείτε.

Πράσινη κάρτα ( από την ασφαλιστική σας εταιρεία, σε μία ημέρα χωρίς επιπλέον κόστος)

Η άδεια κυκλοφορίας του αυτοκινήτου (καλό θα είναι να έχει και λατινικούς χαρακτήρες). Μια βόλτα στο σχετικό γραφείο των πρώην Νομαρχιών θα σας λύσει το πρόβλημα.

Νόμισμα

Η ισοτιμία ευρώ – τουρκικής λίρας είναι 1: 2,2. Μπορείτε να ανταλλάξετε στις Τράπεζες με το διαβατήριο ή την ταυτότητα σας, σε ειδικά ATM (θα δείτε το σήμα του ευρώ και του δολαρίου πάνω τους) και σε κοσμηματοπωλεία με μικρότερη βέβαια αναλογία. Προσέξτε στα Τούρκικα Duty Free, οι τιμές είναι σε ευρώ και αν θελήσετε να πληρώσετε σε λίρες (που θα σας έχουν περισσέψει) η αναλογία είναι 1:3!

Βενζίνη

Ακριβή σε σχέση με την Ελλάδα. 4,3 λίρες το λίτρο (περίπου 2 ευρώ). Φουλάρετε το αυτοκίνητο σας πριν τα σύνορα και υπολογίστε στο γυρισμό να βάλετε βενζίνη και πάλι στην Ελλάδα. Στην Τουρκία προτιμήστε τα πρατήρια της Shell ή της BP.

Ασφάλεια

Δεν θα συναντήσετε κανένα πρόβλημα. Ο κόσμος είναι ιδιαίτερα φιλικός και η παρουσία της αστυνομίας έντονη. Κυκλοφορείστε άνετα, χωρίς κανένα πρόβλημα.

Που θα μείνετε

Ανάλογα με το τι ζητάτε. Υπάρχουν όλων των τύπων οι επιλογές και για όλες τις τσέπες. Για τα ξενοδοχεία που αναφέρω υπάρχει η σχετική κριτική και θα τα βρείτε στο booking.com

Τι θα φάτε

Επίσης θα βρείτε τα πάντα. Η κουζίνα βέβαια καμία σχέση δεν έχει με την πολίτικη κουζίνα. Αναζητείστε παραδοσιακά εστιατόρια, μακριά από τα τουριστικά κέντρα και για καλύτερες τιμές και για πιο ποιοτικές επιλογές. Το πρωινό τους πάντως είναι ιδιαίτερο: Ντομάτες, αγγούρι, ελιές, τυρί, βραστό αυγό και μαρμελάδα ή μέλι. Το χοιρινό ως γνωστό απαγορεύεται από τη θρησκεία τους, άρα μην ονειρεύεστε bacon και τα σχετικά. Αρνί , μοσχάρι και κοτόπουλο θα βρείτε άφθονο ενώ οι τιμές στα ψάρια είναι πολύ χαμηλότερες από την Ελλάδα! Το αλκοόλ είναι ακριβό και κυκλοφορεί πολύ μπόμπα. Η καλύτερη λύση είναι η μπύρα. Το κρασί είναι επίσης ακριβό για τα δεδομένα τα δικά μας και δε λέει και πολλά πράγματα. Yeni raki πιείτε άφοβα αλλά θα το πληρώσετε ακριβά. Η φορολογία των ποτών στην Τουρκία είναι μεγαλύτερη από την Ελλάδα!

Ταξιδιωτικός Οδηγός

Ανεπιφύλακτα συνιστώ το «ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ» από τις εκδόσεις explorer. Θα βρείτε ότι πληροφορίες χρειάζεστε. Το GPS απαραίτητο, θα σας βγάλει από δύσκολες καταστάσεις. Το MLS με την προσθήκη του χάρτη της Τουρκίας (γράφω παρακάτω) είναι άριστο!

Το ταξίδι

1^η μέρα : Λάρισα – Eceabat και από εκεί με ferryboat απέναντι στο Canakkale

( Υπολογίστε 630 χλμ, από τα οποία τα 200 από τα σύνορα της Τουρκίας μέχρι το Eceabat).  Διανυκτέρευση στο Canakkale.

Περάσαμε γρήγορα τα ελληνικά σύνορα, κάναμε την απαραίτητη στάση στα Duty Free για προμήθεια τσιγάρων και προχωρήσαμε για τα Τουρκικά.

Προσοχή ! Φροντίστε να φουλάρετε το αυτοκίνητο με βενζίνη πριν τα ελληνικά σύνορα, κάνοντας μια παράκαμψη από την Εγναντία, γιατί η βενζίνη στην Τουρκία είναι πανάκριβη! ( 4,3 λίρες το λίτρο, περίπου 2 ευρώ δηλαδή).

Μια μικρή γραφειοκρατία στα Τουρκικά σύνορα, με την κάρτα του αυτοκινήτου (φυλάξτε την και μη τη χάσετε) που πρέπει να πάρετε από εκεί και βγαίνεται σε ένα κλασσικό τουρκικό αυτοκινητόδρομο, γεμάτο λακκούβες που σας οδηγεί αρχικά μέχρι το Kesan και από εκεί στρίβοντας αριστερά, οδηγείστε στη χερσόνησο της Καλλίπολης και στο Eceabat μέσα από μια εντελώς αδιάφορη διαδρομή (περίπου 2 ώρες).

Η μόνη προσοχή σας θα πρέπει να είναι στα όρια ταχύτητας και στα μπλοκα της τροχαίας ( 70 χλμ μέσα στις πόλεις και στα χωριά, 90 στις διασταυρώσεις και 120 στους αυτοκινητόδρομους). Αν σας πιάσουν για υπέρβαση ταχύτητας δεν γλυτώνετε το πρόστιμο με τίποτα!

Τα ferry από το Eceabat φεύγουν κάθε μισή ώρα από τα ξημερώματα μέχρι αργά το βράδυ και το εισητήριο για μια διαδρομή 15 λεπτών στο Canakkale κοστίζει 29 τουρκικές λίρες (αυτοκίνητο και 3 άτομα).

Τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, Hotel Temizay, που το επιλέξαμε μόνο και μόνο για να είναι εύκολο στο να το βρούμε (150 μέτρα από το λιμάνι, 50 € το τρίκλινο με πρωινό). Μέτριο ξενοδοχείο αν και για μια διανυκτέρευση δεν χρειαζόμασταν και περισσότερα πράγματα.

Το Canakkale δε λέει κάτι ιδιαίτερο. Μια τυπική τουρκική πόλη, στην οποία όμως πρέπει να κάνετε τη βόλτα σας στο λιμάνι και τα μαγαζιά του το βράδυ, αλλά και να δείτε το πάρκο δίπλα από το κάστρο του Cimerlik, με την έκθεση πολεμικών όπλων από τη μάχη που έγινε εκεί στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο ( Θα δείτε παντού γραμμένη την ηρωική για τους Τούρκους ημερομηνία 18 Μαρτίου 1915). Εκεί βρίσκεται και το πολεμικό μουσείο, αν το προλάβετε ανοιχτό αξίζει ο κόπος να πάρετε μια γεύση από άλλη εποχή. Στην παραλία θα δείτε το περίφημο ναρκαλιευτικό Nurset που είχε διακριθεί στις μάχες εκείνες.

Το λιμάνι στο Canakkale

Στα δρομάκια του Canakkale

Απέναντι από το Cimerlik θα δείτε το άλλο κάστρο , στο Kilitbahir. Και τα δύο είχανε κτιστεί από το Μωάμεθ τον Πορθητή για την πολιορκία της Πόλης.

2^η μέρα: Canakkale – Τροία – Αιβαλί (Ayvalik) 180 χλμ περίπου.

Μη σας ξεγελάει η απόσταση. Πρόκειται για μια από τις πιο επικίνδυνες διαδρομές που κάναμε και λόγω του δρόμου ( στο κομμάτι Ezine – Kucukkuyu) και λόγω των Τούρκων οδηγών και ιδιαίτερα των φορτηγατζήδων! Θα χρειαστείτε τουλάχιστον 2,5 με 3 ώρες για να φθάσετε στο Αιβαλί.

Ο αρχαιολογικός χώρος της ιστορικής Τροίας απέχει από το Canakkale 30 χλμ. Ξεκινήστε πρωί και για να αποφύγετε τη ζέστη αλλά και τα κύματα των ξένων τουριστών που κατακλύζουν μετά τις 10.00 το χώρο.

Δεν θα σας ενθουσιάσει αν προηγουμένως δεν μελετήσετε τα σχετικά με το χώρο και κυρίως για τις ιστορικές φάσεις της Τροίας.( Τα αλλεπάλληλα στρώματα κατοίκησης της Τροίας αντιστοιχούν σε εννέα φάσεις).

Τροία

Στο μουσείο που βρίσκεται στο χώρο υπάρχει κατατοπιστικός χάρτης για τη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσετε αλλά και για αυτά που θα δείτε, η σήμανση του χώρου είναι αρκετά καλή, κτίσματα και κατασκευές πολύ διαφορετικών περιόδων βρίσκονται εξαιρετικά κοντά μεταξύ τους. Η είσοδος κοστίζει 20 τουρκικές λίρες το άτομο.

Η ξύλινη κατασκευή που υποτίθεται αναπαριστά το Δούρειο Ίππο , αποσκοπεί στον εύκολο εντυπωσιασμό των τουριστών και δυστυχώς προσβάλλει τον τόσο σημαντικό για τον παγκόσμιο πολιτισμό τόπο, ενώ ταυτόχρονα δείχνει τον επιπόλαιο και αμήχανο πολλές φορές τρόπο με τον οποίο οι τουρκικές αρχές αντιμετωπίζουν τις αρχαιότητες που βρίσκονται στη χώρα τους. Τη φωτογράφηση πάντως δεν θα την αποφύγετε!

Ο υποτιθέμενος Δούρειος Ιππος

Στη διαδρομή και κοντά στο Ezine θα δείτε τη διασταύρωση για Τένεδο ( αν έχετε χρόνο να την επισκεφθείτε) και κοντά στο Ayvacik, υπάρχει ο δρόμο που οδηγεί στην Αρχαία Άσσο.

Φθάνοντας στο Αιβαλί θα πάρετε την πρώτη γεύση (ίσως και την πιο δυνατή ) από άρωμα παλιάς Ελλάδας. Ολόκληρη η παλιά  πόλη αποτελεί αξιοθέατο, καθώς τα σπίτια και ο πολεοδομικός ιστός διατηρούνται ανέπαφα από το 1923, όταν στην πόλη εγκαταστάθηκαν Τουρκοκρητικοί και Μουσουλμάνοι από τη Μυτιλήνη. Αποτελεί ένα νοσταλγικό όσο και φθαρμένο σκηνικό που θυμίζει τις ημέρες ακμής του μικρασιατικού ελληνισμού.

Αιβαλί : Παλιά πόλη

Για τη διαμονή σας , αν δεν έχετε ιδιαίτερες απαιτήσεις, θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα το hotel Antikhan, στην παλιά πόλη. Ένα παλιό ελληνικό σπίτι, που μετατράπηκε σε ξενοδοχείο και που διατηρεί το άρωμα εκείνης της εποχής. Υπέροχος ο κήπος του και το πρωινό του, ιδιαίτερα φιλικό το προσωπικό, κοντά στο λιμάνι και στο κέντρο της πόλης και μέσα στην καρδιά της παλιάς πόλης.

Ο κήπος στο Hotel Antikhan

Η πρώτη ημέρα μας εκεί περιλάμβανε μετά την τακτοποίηση μια πρώτη βόλτα για ρακί στο λιμάνι (θα συναντήσετε πολλούς ιδιοκτήτες μαγαζιών να μιλούν ελληνικά), συνέχεια σε ένα παραδοσιακό τούρκικο μαγαζί ( ο συνδυασμός του yeni raki με την υψηλή θερμοκρασία μας έκανε κυριολεκτικά Τούρκους!) και το βράδυ βόλτα στο λιμάνι και την παλιά πόλη και επίσκεψη στο tenekeciler sokagi, ένα μικρό δρομάκι στο οποίο θα βρείτε παραδοσιακά μαγαζιά για φαγητό. Ξεχωρίσαμε την ταβέρνα του Husnu, Τουρκοκρητικός που μιλά με το χαρακτηριστικό τόνο των Κρητικών τα ελληνικά και τρελαίνεται να συζητά μαζί σας. Με 60 λίρες τρώτε και πίνετε πολύ καλά.

Στην ταβέρνα του Husnu

3^η ημέρα : Αιβαλί – Μοσχονήσια

Μπροστά από τον κόλπο του Αιβαλιου βρίσκεται το σύμπλεγμα των 22 μικρών νησίδων και του μεγάλου νησιού. Μοσχονήσι ή Cunda ή Alibey.

Η παλιά πόλη του Μοσχονησίου ήταν από τον 19^ο αιώνα το θέρετρο των Κυδωνιστών και σήμερα έχει εξελιχθεί σε τουριστικό κέντρο των πλούσιων της Τουρκίας. Τα χριστιανικά μνημεία του νησιού είναι πολλά, ενώ τα αριστοκρατικά σπίτια των Ελλήνων σώζονται μέχρι σήμερα αν και βρίσκονται σε κατάσταση εγκατάλειψης. Πρέπει να τα επισκεφθείτε οπωσδήποτε είτε οδικά καθώς συνδέεται με τη στεριά μέσω αναχώματος ή μέσω των πλοίων που αναχωρούν από το Αιβαλί και συνδυάζουν το μπάνιο, τη διασκέδαση και την επίσκεψη στο Μοσχονήσι.

Επέλεξα το δεύτερο σενάριο και η αλήθεια είναι ότι δεν το μετάνιωσα.

Οι επιλογές που έχετε είναι πολλές. Δεκάδες τα πλοία που αναχωρούν για το ταξίδι στον κόλπο του Αιβαλιου κάθε ημέρα. Αν θέλετε φασαρία, χορό και διασκέδαση επιλέξτε τα μεγάλα. Αν θέλετε πιο ήσυχη διαδρομή επιλέξτε ένα από τα πιο μικρά.

Στο λιμάνι του Αιβαλί

Το εισιτήριο κοστίζει 20-25 τουρκικές λίρες με το φαγητό ( σαρδέλα και σαλάτα) που σερβίρεται μετά την πρώτη βουτιά.

Η διαδρομή στα νησιά του κόλπου διαρκεί από τις 11.00 το πρωί μέχρι τις 18.30 το απόγευμα και υπάρχει στο τέλος η επίσκεψη για μια τουλάχιστον ώρα στην πόλη στο Μοσχονήσι, αρκετή για να κάνετε τη βόλτα σας και να πάρετε τη γεύση της παλιάς Ελλάδας. Περπατήστε στα στενά, παρατηρήστε τα παλιά σπίτια (αρχοντικά) και επισκεφθείτε οπωσδήποτε το παλιό καφενείο στην παραλία, το μεγάλο και λεηλατημένο κτίριο στην προκυμαία που στέγαζε το μητροπολιτικό μέγαρο, του μάρτυρα μητροπολίτη Αμβροσίου. Αν ο χρόνος σας το επιτρέπει δοκιμάστε φρέσκο ψάρι σε κάποια από τις ταβέρνες (προσφέρεται σε αφθονία και σε πολύ καλές τιμές).

4^η ημέρα : Στο δρόμο για τη Σμύρνη – Φώκαια (Αιβαλί – Σμύρνη 146 χλμ)

Η Σμύρνη φαντάζει ως ο απαραίτητος προορισμός για κάθε Έλληνα που ταξιδεύει στα Ανατολικά παράλια του Αιγαίου. Με μια σημείωση: Η εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας, με αφορμή τα τραγικά γεγονότα του 1922, δεν έχει καμία σχέση με τη πόλη που θα συναντήσετε. Πρόκειται για μια μεγαλούπολη, η Τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας με πληθυσμό κοντά στα 4 εκ και το δεύτερο σπουδαιότερο λιμάνι μετά την Κωνσταντινούπολη.

Η συναισθηματική φόρτιση είναι δεδομένη, καθώς μπορεί να έχει περάσει κοντά στον ένα αιώνα από τη Μικρασιατική καταστροφή, αλλά για τους περισσότερους Έλληνες οι εικόνες που διαδραματίστηκαν στο λιμάνι της Σμύρνης το Σεπτέμβριο του 1922 αποτελούν εικόνες βαθιά τυπωμένες στο υποσυνείδητο τους.

Δεν θα τολμήσω για αυτό να σας προτείνω να αποφύγετε μια επίσκεψη στη Σμύρνη. Αν μπορούσα να απομακρυνθώ από τα συναισθήματα θα το έκανα, καθώς πιστεύω ότι η σημερινή Σμύρνη δεν προσφέρει απολύτως τίποτα σε κάποιον επισκέπτη!

Το μουσείο του Ατατούρκ

Σκεφτείτε μια επίσκεψη στην Αθήνα μέσα στο κατακαλόκαιρο!

Ξεκίνημα σχετικά νωρίς από το Αιβαλί καθώς θέλαμε να επισκεφθούμε και τη Φώκαια. Μια μικρή παράκαμψη 35 χλμ στο δρόμο για Σμύρνη σας δίνει τη δυνατότητα να επισκεφθείτε την παλιά και νέα Φώκαια μέσα από μια ευχάριστη διαδρομή που θυμίζει διαδρομή στη Μάνη! Ένα υπέροχο τοπίο που απειλείται όμως από την άναρχη δόμηση παραθεριστικών κατοικιών και ξενοδοχειακών συγκροτημάτων. Ο ιστορικός πυρήνας της Φώκαιας προστατεύεται και στην κεντρική της πλατεία θα δείτε το γλυπτό που αναπαριστά τη φώκια monachus monachus που αποτελεί το σύμβολο της πόλης. Αξίζει ο κόπος να κάνετε μια βόλτα στην παραλία και στα παλιά ελληνικά σπίτια που έχουν ανακαινιστεί και λειτουργούν τα περισσότερα σαν ξενοδοχεία ή εστιατόρια.

Η ζώνη γύρω από τους λεγόμενους Βράχους των Σειρήνων, στο βόρειο άκρο του κοντινού νησιού Orak, έχει αναγνωριστεί σαν προστατευόμενος φυσικός βιότοπος. Μπάνιο και ψάρεμα εκεί με καΐκι από τα τοπικά πρακτορεία τουρισμού.

Επιστροφή στο δρόμο για Σμύρνη από τη διαδρομή που φαίνεται στο χάρτη και είσοδος στη μεγαλούπολη της Σμύρνης με πρώτο μέλημα την αναζήτηση του ξενοδοχείου.

Ευτυχώς το gps (οφείλω μια αναφορά στο MLS και το χάρτη της Τουρκίας που πρόσθεσα με 49 ευρώ – άψογο σε όλα του ) μας οδήγησε άνετα στο Mini Hotel.

Πολύ καλό ξενοδοχείο, άνετο και καθαρό, σε πολύ καλή τιμή ( δύο διανυκτερεύσεις με πρωινό 118 ευρώ), 15 λεπτά με τα πόδια από την παραλία της Σμύρνης και δίπλα στο μεγάλο πάρκο της πόλης, το Kulturpark, που αξίζει να το επισκεφθείτε!

Φαγητό σε ένα μικρό συνοικιακό μαγαζί ( πάρα πολύ καλό με μόλις 30 λίρες για τρία άτομα), ξεκούραση ( αναγκαία) και το απόγευμα έτοιμοι για τη πρώτη βόλτα στην πόλη και φυσικά στην παραλία.

Στην παραλία της Σμύρνης

Η παραλία που δεν θυμίζει σε τίποτα την περίφημη προκυμαία του 1900, καθώς από τη φωτιά δεν σώθηκε σχεδόν τίποτα. Μόνο ψηλές πολυκατοικίες συγκροτούν το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης. Η τεράστια επιχωμάτωση το 1990 οδήγησε στη δημιουργία μιας πολύ όμορφης ζώνης αναψυχής, όπου συναντάτε τα πάντα από εστιατόρια και μπάρ που είναι διαρκώς γεμάτα από κόσμο.

Στο βόρειο άκρο της παραλίας θα συναντήσετε τη συνοικία Alsancak , ο παλιός φραγκομαχαλάς, που δεν κάηκε και αποτελεί και το πιο αξιοπρεπές κομμάτι της πόλης.

Βόλτα, φωτογραφίες, ποτό (αποφύγετε τα οινοπνευματώδη ποτά καθώς σερβίρεται μόνο μπόμπα και πανάκριβη) και επιστροφή για ύπνο; Αμ δε!

Επειδή τα πόδια δεν μας κρατούσαν, ειδικά τον μικρό πήραμε ταξί. Άψογοι οι ταξιτζήδες και γενικά φθηνό το μέσο. Μπορείτε να τους εμπιστευτείτε, χωρίς φόβο να σας κάνουν καμιά περίεργη διαδρομή. Με 8 λίρες φθάσαμε στον προορισμό μας.

Το σώμα αδύναμο αλλά το πνεύμα αναζητούσε λίγο ακόμα αλκοόλ και έτσι συναντήσαμε τον Κενάν!

Ο Κενάν

Ιδιοκτήτης ενός μικρού σουπερ μάρκετ δίπλα από το ξενοδοχείο, στον οποίο οδηγηθήκαμε από την ανάγκη (;) να πιούμε μια ακόμη μπύρα. Φιλικός, χωρίς να ξέρει γρι ξένη γλώσσα αλλά με μια απίστευτη διάθεση να συνομιλήσει μαζί σου για όλα τα θέματα. Το πώς είναι μια άλλη κουβέντα. Τουρκικές λέξεις σε συνδυασμό με τις κινήσεις των χεριών, σημειώματα και γράψιμο στο χαρτί, οδήγησε σε μια δίωρη κουβέντα όπου τα πάντα έπεσαν στο τραπέζι. Άλλο να το γράφω και άλλο να το βλέπετε. Αν ποτέ βρεθείτε εκεί να του δώσετε χαιρετίσματα…

Επιτέλους κοιμηθήκαμε γιατί η επόμενη ημέρα ήταν δύσκολη. Η οικογενειακή απόφαση είχε επίσκεψη στο περίφημο παζάρι της Σμύρνης, το kemeralti.

5^η μέρα : Σμύρνη – Παζάρι – Παραλιακή Λεωφόρος και ότι προλάβουμε.

« Νοιώθω κουρασμένος αλλά ένα δώρο από το παζάρι θα με … ανανέωνε», ήταν η πρώτη κουβέντα του μικρού στο πρωινό που διέγραψε και το μέλλον της επίσκεψης στο παζάρι!

Με ταξί οδηγηθήκαμε στην είσοδο του παζαριού, μια ολόκληρη συνοικία δηλαδή, με χιλιάδες μαγαζιά κάθε είδους. Η αποθέωση της «μαϊμούς»! Ρούχα, παπούτσια, υφάσματα, κοσμήματα, ότι μπορεί να βάλει ο νους σας!

Στο παζάρι της Σμύρνης

Στενά δρομάκια, που σκιάζονται από καφασωτά και κληματαριές, καταστήματα οργανωμένα ανά ομάδες ομοειδών προϊόντων, φωνές. Μια πολύβουη πολιτεία με απίθανα χρώματα και ήχους. Μικρές πλατείες στα ανοίγματα, καταστήματα πρόχειρου φαγητού για να ξαποστάσετε και να συνεχίσετε την περιήγηση σας.

Τρία παλιά χάνια λειτουργούν σαν εμπορικά κέντρα. Θα συναντήσετε παλιά τζαμιά (17^ου αιώνα) όπως το Kemeralti στην αρχή, το Hisar, το Sadirvan.

Ευτυχώς η οικονομική αφαίμαξη ήταν σε απολύτως λογικά πλαίσια. Αυτοσυγκράτηση!

Το ρολόι

Στην πλατεία του Konak θα συναντήσετε το σύμβολο της πόλης τον Πύργο του Ρολογιού. Ένας μαρμάρινος πύργος ύψους 25 μέτρων που χτίστηκε το 1901. Κάθε πόλη χρειάζεται ένα διακριτό σύμβολο και η Σμύρνη χωρίς κάποια σπουδαία μοντέρνα αρχιτεκτονική ή σωζόμενα παλιά κτίρια επέλεξε αυτό.

Δίπλα το Υalicarni, και πιο κάτω το Δημαρχείο της πόλης, ένα μεγάλο όμορφο κτήριο.

Αποφασίσαμε να γυρίσουμε με τα πόδια παίρνοντας την παραλιακή οδό τη γνωστή Cumhuriyet. Πολλά μαγαζιά και καράβια που μετατρέπονται σε εστιατόρια το βράδυ και η Passaport Iskelesi από την οποία αποπλέουν ανά μισή ώρα τα καραβάκια που σε μεταφέρουν στο Κορδελιό ( Karsiyaka). Μια νεόδμητη περιοχή κατοικιών με ωραία παραλία και μεγάλα πάρκα.

Επιστροφή μετά από ένα καταπληκτικό γεύμα στη οδό Murselpasa ( άσε που μας πέρασαν για Τούρκους και μέχρι να το καταλάβουν ότι είμαστε Έλληνες μας αράδιασαν όλο το μενού στα Τούρκικα) και επιστροφή για ανάσες και ξεκούραση στο ξενοδοχείο.

Το βράδυ επιλέξαμε τη βόλτα με άμαξα κατά μήκος της παραλιακής (20 λίρες το άτομο για μια διαδρομή περίπου μιας ώρας), νέα συζήτηση με τον Κενάν ( μάθαμε τα πάντα για τιμές και μισθούς στην Τουρκία) και κάποια στιγμή αργά το βράδυ ύπνος για να είμαστε ξεκούραστοι για την αναχώρηση μας το πρωί. Η επόμενη ημέρα είχε αρκετά χιλιόμετρα.

6^η μέρα : Σμύρνη – Τσεσμέ – Κουσάντασι ( Σμύρνη – Τσεσμέ 92 χλμ. Τσεσμέ – Κουσάντασι 180 χλμ)

Τα διόδια και η κάρτα

Ξεκινώντας από Σμύρνη για Τσεσμέ συναντήσαμε για πρώτη φορά κλειστό αυτοκινητόδρομο. Είναι και ο μοναδικός που θα συναντήσετε στην περιοχή. Με ένα μόνο πρόβλημα: Δεν ξέραμε πως και τι εισιτήριο θα έπρεπε να πληρώσουμε. Στα πρώτα διόδια περάσαμε έτσι – χωρίς τίποτα – βλέποντας όμως τους υπόλοιπους να ακουμπάνε μια κάρτα (σαν τις πιστωτικές) πάνω στο μηχάνημα. Φθάνοντας στο Τσεσμέ πέσαμε σε μπάρες! Και τώρα πως ανοίγουν; Πως περνάμε;

Είχα ακούσει ότι παίρνεις χαρτάκι στην είσοδο και πληρώνεις στην έξοδο του αυτοκινητόδρομου. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

Δίπλα από τις μπάρες, στο ειδικό γραφείο που υπάρχει βγάζεις τη σχετική κάρτα του KGS. 10 λίρες η κάρτα και από εκεί και έπειτα υπολογίζεις ( με τις δέκα λίρες) και με βάση τις διαδρομές που θα κάνεις το συνολικό ποσό. Βάλαμε συνολικά 25 λίρες για όλες τις διαδρομές που κάναμε στον αυτοκινητόδρομο και περίσσεψαν και 5 λίρες για την επόμενη φορά (;). Οπότε μην αγχωθείτε απλά να ξέρετε ότι στην έξοδο του αυτοκινητόδρομου θα πρέπει να ανανεώσετε την κάρτα σας ( αν έχετε) ή να βγάλετε καινούργια. Προσοχή τα γραφεία λειτουργούν μέχρι τις 19.00, αν πρόκειται να ταξιδέψετε αργότερα φροντίστε το από την επόμενη ημέρα!

Τσεσμέ

Τσεσμέ

Απέναντι από τη Χίο, ένα από τα τουριστικά κέντρα της Τουρκίας και παραθεριστικός προορισμός των κατοίκων της Σμύρνης. Το μεγάλο κάστρο των Γενουατών του 13^ου αιώνα είναι το σύμβολο της πόλης και από το οποίο μπορείτε να απολαύσετε μια πανοραμική θέα της πόλης. Ο κεντρικός και ο παραλιακός δρόμος είναι γεμάτος από τουριστικά μαγαζιά που δεν σου προσφέρουν τίποτα σπουδαίο. Απολαύσαμε όμως τον καφέ στην προκυμαία και φύγαμε για Κουσάντασι κάνοντας μια βόλτα από το Alacati ένα χωριό που δημιουργήθηκε το 17^ο αιώνα και σήμερα αποτελεί πόλο έλξης για τούρκους καλλιτέχνες και διανοούμενους ενώ στην Urla μπορείτε να βρείτε το σπίτι του Γιώργου Σεφέρη που έχει γίνει ξενώνας με το όνομα Yorgo Seferis. Ο νομπελίστας ποιητής που ήταν Σμυρνιός πέρασε εδώ αρκετά καλοκαίρια των παιδικών του χρόνων.

Κουσάντασι

Εδώ επιλέξαμε να μείνουμε τρία βράδια για να μπορέσουμε να επισκεφθούμε την Αρχαία Έφεσο και τον Κιρκιτζέ αλλά και το Denizli και φυσικά το Παμούκκαλε, που είναι κάτι το μοναδικό.

Το ξενοδοχείο Ladies Beach Hotel βρισκότανε δίπλα από τη θάλασσα, στην καλύτερη παραλία του Κουσάντασι. Παλιό κτίσμα αλλά πολύ καλό με άνετα δωμάτια, καταπληκτικό εστιατόριο και φοβερό ιδιοκτήτη. Η τιμή του για τρία βράδια με πρωινό, σε δίχωρο διαμέρισμα, με μπαλκόνι στη θάλασσα 210 ευρώ. Νομίζω πολύ καλή τιμή για αυτό που σου προσφέρει. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Ηλιοβασίλεμα στο Κουσάντασι

Νομίζω ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες ημέρες μας!

Αντικρίζοντας το Κουσάντασι θα δυσκολευτεί κανείς να πιστέψει ότι πριν από 25 χρόνια ήταν ένα γραφικό ψαροχώρι. Αποτέλεσε όμως τον τόπο όπου εφαρμόστηκαν όλοι οι πειραματισμοί για την τουριστική ανάπτυξη στην Τουρκία. Ένα σύγχρονο παραθεριστικό θέρετρο που έχει σχεδόν τα πάντα και που για την περίεργη ανάπτυξη του καταπατήθηκε κάθε κανόνας πολεοδομικού σχεδιασμού. Το «νησί των πουλιών» υποδέχεται χιλιάδες τουρίστες και διαθέτει εγκαταστάσεις για όλα τα γούστα. Το μόνο που δεν διαθέτει είναι τοπικό χρώμα.

Μόνο με τη βοήθεια του MLS ( μπράβο του και πάλι) θα βρίσκαμε το ξενοδοχείο. Αργά το μεσημέρι και μέχρι να ετοιμαστεί το δωμάτιο, δοκιμάσαμε τις σπεσιαλιτέ του εστιατορίου κάτω από το ξενοδοχείο, ήπιαμε τις μπύρες και οδεύσαμε προς το δωμάτιο. Οι υπόλοιποι προτίμησαν να παλέψουν με τα κύματα της παραλίας (θύμιζαν λίγο από Χαβάη), εγώ προτίμησα το κρεβάτι και ένα αναγεννητικό ντους στη συνέχεια.

Βραδινή βόλτα στο ladies beach – τίποτα το αξιόλογο και πολύ τουριστική περιοχή – και επιστροφή για ποτό στο ξενοδοχείο, όπου γνωρίσαμε τον ιδιοκτήτη του, τον Μιτάτ.

Αν και φαινομενικά βαρύς τύπος, αποδείχτηκε αρκετά ομιλητικός και μας πότισε και εγώ δεν ξέρω πόσα ρακί, ευκαιρία να πιει και ο ίδιος.

Κάποια στιγμή το κρεβάτι άρχισε να με καλεί με τρόπο που δεν μπορούσα να αρνηθώ την πρόκληση. Η μέρα ήταν έτσι κι αλλιώς πολύ κουραστική και η ζέστη μας προϊδέαζε για μια δύσκολη επίσκεψη στην Αρχαία Έφεσο.

7^η μέρα: Αρχαία Έφεσος – Σελτζούκ – Κιρκιτζές

15 χλμ είναι η απόσταση του αρχαιολογικού χώρου της Εφέσου από το Κουσάντασι και αποτελεί σίγουρα τον πιο πολυσύχναστο αρχαιολογικό χώρο στην Τουρκία με περισσότερους από 2.500.000 επισκέπτες κάθε χρόνο. Όχι αδικαιολόγητα αφού η Έφεσος είναι καλοδιατηρημένη και πραγματικά εντυπωσιακή.

7,5 λίρες για το πάρκινγκ και 25 λίρες για την είσοδο στον αρχαιολογικό χώρο, με τον ήλιο να καίει αν και ήταν σχετικά νωρίς, γύρω στις 10 το πρωί.

Οι τουριστικοί οδηγοί έκαναν λόγο για μια τουλάχιστον τρίωρη επίσκεψη , αλλά αναγκαστήκαμε να επιταχύνουμε το πρόγραμμα γιατί η ζέστη ήταν αφόρητη.

Τα λόγια είναι πραγματικά λίγα για να περιγράψουν αυτό που μπορεί κάποιος να δεί.

Οπότε απολαύστε τις φωτογραφίες, με την επισήμανση ότι για να επισκεφτείτε το χώρο μόνοι σας, φροντίστε προηγουμένως να μελετήσετε τον αρχαιολογικό χώρο, γιατί αλλιώς μπορεί να χάσετε τα σημαντικότερα μνημεία…

Η συνέχεια είχε επίσκεψη στο Μουσείο της Εφέσου, στο Σελτζούκ. 7,5 λίρες το πάρκινγκ και 8 λίρες η είσοδος για τον καθένα. Άξιζε τον κόπο γιατί πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά μουσεία της Τουρκίας και εκθέτει με σύγχρονο τρόπο τις εξαιρετικές του συλλογές. Μετά την Αρχαία Έφεσο αποτελεί το απαραίτητο συμπλήρωμα.

Στο μουσείο

Τελειώνοντας , μεσημέρι πια, με τα αρχαία αποφασίσαμε να βρεθούμε στον Κιρκιτζέ ( Sirince), ο οποίος βρίσκεται μόλις 8 χλμ από το Σελτζούκ.

Κιρκιτζές

Ένα γραφικό χωρίο που κατοικούταν μόνο από Έλληνες μέχρι το 1922 και διατηρεί μέχρι σήμερα ανέπαφη την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του. Διώροφα πέτρινα σπίτια, μικροί κήποι και αυλές με μπουκαμβίλιες. Πολλά από τα σπίτια του έχουν αποκατασταθεί και λειτουργούν σαν ξενώνες, ενώ το παλιό σχολείο αποτελεί το πιο εντυπωσιακό κτίριο, δείχνει τη φροντίδα για την εκπαίδευση των ελληνικών κοινοτήτων. Σήμερα λειτουργεί σαν εστιατόριο ( restaurant Artemis).

Το παλιό ελληνικό σχολείο στον Κιρκιτζέ

Δεκάδες μικρά μαγαζάκια και υπέροχο μεσημεριανό σε μια μικρή ταβερνούλα με την ηλικιωμένη ιδιοκτήτρια να ψήνει μαντί εκείνη την ώρα.

Γεμάτοι από εικόνες και αρώματα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο στο Κουσάντασι, έχοντας μια μοναδική ευκαιρία να επισκεφθούμε το κέντρο της πόλης στη συνέχεια.

Με 2,5 λίρες εισιτήριο στο ντολμούζ ( τα μικρά λεωφορειάκια) βρεθήκαμε στο κέντρο του Κουσάντασι. Ο ορισμός του τουριστικού παροξυσμού! Εκατοντάδες μαγαζιά όλων των τύπων και των ειδών, χιλιάδες κόσμου, ατελείωτη κίνηση…

Το τέλος της βραδιάς είχε λαβράκι , μύδια ντολμά ( γεμιστά με ρύζι) και ένα μπουκάλι yeni raki που στοίχιζε περισσότερο από το φαγητό!

8^η μέρα: Ντενιζλί – Παμούκκαλε –  Ιεράπολη

180 χλμ η απόσταση από Κουσάντασι στο Ντενιζλί και από εκεί άλλα 18 χλμ για να φθάσουμε στο θαύμα της φύσης, το Pamukkale.

Μη φανταστείτε βέβαια ότι η ώρα στο δρόμο είναι αντίστοιχη με μια δική μας ίδια απόσταση. Ο δρόμος περνά μέσα από δεκάδες χωριά και πόλεις, η ταχύτητα μειώνεται στα 50 χλμ γιατί τα μπλοκα της τροχαίας ε τα ραντάρ παραμονεύουν. Μέτρησα 10 μπλόκα πηγαίνοντας και ευτυχώς δεν μας σταμάτησε κανείς.

Κάναμε την απόσταση, με μια μικρή στάση για καφέ, σε 2 ώρες και 45 λεπτά!

Όσο και αν έχεις ταλαιπωρηθεί αποζημιώνεσαι με τη θέα του Παμούκκαλε.

Pamukkale

Σε μια περιοχή άδενδρων λόφων, μια κατάλευκη σύνθεση βράχων στεφανώνει την κορυφή του βουνού. Το Pamukkale (που σημαίνει Κάστρο του βαμβακιού) δημιουργήθηκε από τις αποθέσεις των πλούσιων σε μεταλλικά άλατα νερών των θερμών πηγών του βουνού. Είναι ένα μοναδικό αξιοθέατο.

Στην είσοδο πληρώνεις 30 λίρες εισιτήριο και πληροφορείσαι ότι πρέπει να βγάλεις τα παπούτσια για να προχωρήσεις καθώς το νερό κυλάει σε όλη τη διαδρομή. Πολλές σχηματισμένες βάθρες, σα φυσικές πισίνες σου δίνουν τη δυνατότητα να κολυμπήσεις ή καλύτερα να μουσκευτείς μέσα τους , ενώ το θέαμα είναι πραγματικά εκπληκτικό!

Οι βάθρες

Διανύοντας μια απόσταση 500 περίπου μέτρων ανεβαίνεις στην κορυφή του βουνού όπου συναντάς επιτέλους δένδρα και μικρά μαγαζάκια για να ξεκουραστείς πριν συνεχίσεις τη διαδρομή για την Ιεράπολη.

Χτισμένη το 2^ο αιώνα π.Χ. προκειμένου να εκμεταλλευτεί τις θερμές πηγές, καταστράφηκε από σεισμό το 60 μ.Χ. και χτίστηκε εξ αρχής. Ο αρχαιολογικός χώρος είναι εντυπωσιακός.

Λίγο μετά το μουσείο βρίσκεται το ξενοδοχείο Turag Pamukkale Thermal που έχει χτιστεί πάνω στην αρχαία ιερή πηγή. Διαθέτει πισίνα και μπορείτε να απολαύσετε ένα μπάνιο ανάμεσα σε αρχαία μνημεία, αρκεί να πληρώσετε ένα τσουχτερό για μπάνιο εισιτήριο!

Κατεβαίνοντας από το βουνό συναντάτε το πάρκο που έχει φτιαχτεί με λίμνη και πισίνες για μπάνιο, αν δεν χορτάσατε από τα νερά των πηγών.

Στην επιστροφή για Κουσάντασι , άλλες 3 ώρες, σου βγαίνει όλη η κούραση αλλά νοιώθεις ότι τουλάχιστον, άξιζε τη μικρή αυτή θυσία.

9^η μέρα: Κουσάντασι – Bodrum (Αλικαρνασσός) 148 χλμ

Το Bodrum αντίθετα με το Κοσούντασι σχεδιάστηκε ως κέντρο μαζικού τουρισμού με στόχο τα υψηλά εισοδήματα των Τούρκων και των ξένων. Η γοητευτική παλιά πόλη της Αλικαρνασσού με το ιπποτικό της κάστρο αποτελεί το καλύτερο σκηνικό για διακοπές ευρωπαϊκών προδιαγραφών.

Bodrum

Τυπική τουριστική πόλη του Αιγαίου προσφέρει όλες τις εξυπηρετήσεις για όσους αναζητούν θαλασσινές απολαύσεις και βραδινές διασκεδάσεις.

Για διαμονή προσφέρονται όλες οι δυνατές λύσεις. Πανσιόν και μικρά ξενοδοχεία εξαιρετικής ποιότητας μπορείτε να βρείτε στην παλιά πόλη, μεγάλα πολυτελή συγκροτήματα στην περιφέρεια.

Με μία μέρα στη διάθεση μας, οι επιλογές ήταν περιορισμένες.

Προτιμήσαμε να χαλαρώσουμε, να κολυμπήσουμε και να περπατήσουμε στα μαγαζιά του λιμανιού, τουριστικά μεν αλλά με άρωμα Ανατολής.

Το Hotel Gulec, αποτελεί μια ιδανική και σχετικά οικονομική λύση, πολύ κοντά στην παραλία. Οι ιδιοκτήτες του, πολύ φιλόξενοι και εξυπηρετικοί άνθρωποι θα σας αιχμαλωτίσουν με την ευγένεια τους και την προθυμία τους να σας κατευθύνουν στις καλύτερες δυνατές λύσεις. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι ο πατέρας του σημερινού ιδιοκτήτη , το όνομα του οποίου έχει το μικρό αυτό ξενοδοχείο, είχε Κρητική καταγωγή. 69 ευρώ η διαμονή με πρωινό, σε δωμάτια απλά με το βασικό εξοπλισμό, αλλά με ένα υπέροχο κήπο, τον οποίο πρέπει να απολαύσετε είτε το βράδυ είτε στη διάρκεια του πρωινού.

Φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις!

10^η μέρα: Bodrum – Marmaris, 164 xlm

Η πορεία προς το Νότο σταμάτησε στο Μαρμαρά. Την πόλη με τη μαρίνα που έχει τη μεγαλύτερη κίνηση στο Αιγαίο.

Τουριστικός παροξυσμός…

Το άγαλμα του Κεμά στη Marmaris

Ο κεντρικός δρόμος Ulusal Egemenlik διασχίζει την πόλη με τη γέφυρα και με το άγαλμα του Κεμάλ. Η παραθαλάσσια λεωφόρος Ataturk εντυπωσιακή, στολισμένη με φοίνικες οδηγεί στην πλάζ με τα τουριστικά μαγαζιά, τα ξενοδοχεία και τα μπαρ.

Το ανατολικό τμήμα της προκυμαίας οδηγεί από τη μαρίνα (εντυπωσιακή) στο σκεπαστό παζάρι της πόλης, ενώ δεκάδες είναι τα εστιατόρια με θαλασσινούς μεζέδες κοντά στη μαρίνα αλλά και ο φημισμένος δρόμος όπου χτυπά η καρδιά της διασκέδασης το Bar sokak.

Το Hotel Dost αποδείχθηκε πολύ καλή επιλογή. Κοντά στην παραλιακή οδό, με άνετα δωμάτια, πολύ καλό πρωινό και πισίνα παρακαλώ! 69 ευρώ το τρίκλινο…

Μπορεί να ξοδέψαμε αρκετές ώρες στο παζάρι της πόλης αλλά πιστέψτε με … το αξίζει!

11^Η μέρα : Marmaris – Πέργαμος  418 χλμ

Προσπαθώντας να σπάσουμε το δρόμο της επιστροφής, προγραμματίσαμε να επισκεφθούμε την Πέργαμο και να μείνουμε εκεί μια νύχτα. Άλλωστε μετά από ταξίδι 5 περίπου ωρών, μέσα σε αφόρητη ζέστη δεν θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερη επιλογή.

Νομίζω ότι ήταν μια πραγματική έκπληξη.

Επιλέξαμε να μείνουμε στο Citi Hostel, κυρίως λόγω των σχολίων που διαβάσαμε στο booking.com. Όλα τα λεφτά είναι ο Τουρκοαυστραλός ιδιοκτήτης του ο Imdat, που όμως θέλει να φύγει από την Τουρκία και προσπαθεί να το πουλήσει. Θα ήταν μια πολύ καλή επιλογή αν υπήρχαν air condition! Γιατί η ζέστη ήταν αποπνικτική και διαμονή για όσους αποφάσισαν να κοιμηθούν με κλειστές πόρτες … δραματική.

Η πόλη απλώνεται γύρω από τον παλαιό οικισμό. Το ιστορικό της τμήμα διατηρεί το χαρακτήρα του, με τα γραφικά πολύχρωμα σπίτια και τη χαρακτηριστική ανατολίτικη αρχιτεκτονική, από την οποία δεν απουσιάζουν τα νεοκλασικά στοιχεία που μαρτυρούν την παρουσία ακμάζουσας ρωμέικης κοινότητας.

Η Ακρόπολη είναι εντυπωσιακή και καταλαβαίνει κανείς τη σπουδαιότητα της ,που δεσπόζει σαν αετοφωλιά στην κοιλάδα.

Τραιανείο Πέργαμος

Τραιανείο , Σεράπειο ( ή ερυθρά Βασιλική) , Μέση πόλη, και το Ασκληπιείο κυριολεκτικά σας εντυπωσιάζουν. Θα χρειαστείτε πάντως αρκετές ώρες και πολύ νερό ειδικά αν είναι καλοκαίρι.

12^η μέρα : Πέργαμος – Canakkale – Αλεξανδρούπολη,  500 χλμ

Η επόμενη ημέρα ήταν παράξενη και μόνο με την αίσθηση ότι το ταξίδι έφθασε στο τέλος του. Φθάσαμε στο Canakkale, πήραμε το ferry boat για το Eceabat και περνώντας χωρίς κανένα πρόβλημα και καμία καθυστέρηση τα σύνορα φθάσαμε νωρίς το απόγευμα στην Αλεξανδρούπολη, όπου και μείναμε για μια νύχτα.

Επίλογος;

Τελικά όλα είναι μια απόφαση και μια καλή προετοιμασία. Το κοντέρ του αυτοκινήτου έγραψε 3.330 χλμ ( από και μέχρι τη Λάρισα), αλλά δεν ένιωσα κουρασμένος ούτε μια στιγμή. Η εναλλαγή εικόνων, τόπων και προορισμών βλέπετε.

Μέρες γεμάτες εικόνες, αρώματα μιας άλλης εποχής, πολλοί καινούργιοι φίλοι.

Μια εμπειρία δυνατή και αξέχαστη.

Σας τη συνιστώ και σας την προτείνω.

Και επειδή συνήθως υπάρχει και το ερώτημα για το πόσο μπορεί να στοιχίσει, υπολογίστε 600 ευρώ για βενζίνες και άλλα 700 για τη διαμονή ( για τρία άτομα).

Τα υπόλοιπα τα ρυθμίζετε ανάλογα με τις δυνατότητες και τη διάθεση.