Όσοι πήραν μέρος στην αυθόρμητη βόλτα, στις ανά την Ελλάδα πλατείες, έβγαλαν τα ασφαλή συμπεράσματα τους. Μετά από τη μάζωξη, όλοι τους ήταν σίγουροι… Η Ελλάδα περνάει τη χειρότερη φάση της Ιστορίας της (οικονομική, ηθική, πολιτική, πολιτιστική, ακόμη και αθλητική). Και για όλα αυτά:
o πρώτος συμπέρανε ότι ακέραιη ευθύνη έχει ο Παπανδρέου, ο δεύτερος αντιλήφθηκε ότι τη χώρα έσπρωξε στην καταστροφή ο Καραμανλής, ο τρίτος κατάλαβε ότι για όλα φταίει η Ιμπεριαλιστική Ευρώπη, ο τέταρτος επιβεβαίωσε τη θεωρία, ότι για όλα φταίνε και οι τριακόσιοι της βουλής, ο πέμπτος αδυνατεί να πιστέψει, πώς είναι δυνατό να μη βλέπει ο Έλληνας, ότι ένα μοντέλο αυτοδιαχείρισης θα ήταν το καλύτερο σενάριο για όλους μας… ο χιλιοστός πρώτος έχασε το λεωφορείο και επέστρεψε σπίτι του…
Όλοι τους, καθώς πλησίαζαν -και πριν φθάσουν- στις γεμάτες από κόσμο πλατείες της επικράτειας, είχαν παγιωμένη άποψη για το τοις πταιει…
Ο πρώτος πίστευε (καιρό τώρα) ότι φταίει ο Παπανδρέου, ο δεύτερος πίστευε (καιρό τώρα) ότι τη χώρα έσπρωξε στην καταστροφή ο Καραμανλής, ο τρίτος πίστευε (καιρό τώρα) ότι για όλα φταίει η Ιμπεριαλιστική Ευρώπη, ο τέταρτος πίστευε (καιρό τώρα) στη θεωρία, ότι για όλα φταίνε και οι τριακόσιοι της βουλής, ο πέμπτος πίστευε (καιρό τώρα) ότι ένα μοντέλο αυτοδιαχείρισης θα ήταν το καλύτερο για όλους μας, ο χιλιοστός πρώτος, αυτός που έχασε το λεωφορείο, καθώς γυρνούσε σπίτι του αναρωτήθηκε, μήπως, ίσως, κάπου, φταίει κι ο ίδιος
…Μα, τότε, ποιος ήταν ο σκοπός της «αυθόρμητης» βόλτας, πέραν του ξεχαρμανιάσματος και μίας -ας πούμε δήθεν- «αυθόρμητης» αντίδρασης;
Κατά τη γνώμη μου, όλα αυτά έγιναν, για να επιβεβαιωθεί αυτό που, δεκαετίες τώρα, λαμβάνει χώρα στον τόπο. Να «δείξει» με το δάχτυλό του, ως καταστροφέα της πατρίδας, ο ένας τον άλλον. Να ρίξει την ευθύνη, ο ένας στο διπλανό του, ο Άκης στον Τάκη, η Βούλα στη Σούλα… Και όλοι μαζί γυρίζοντας στο σπίτι να σιγοψιθυρίζουν τον Εθνικό ύμνο… Και να έχουν κάτι να πουν, την επαύριον, στο γραφείο και στους συνάδελφους τους… Όσοι, βέβαια, δεν επικαλεστούν κούραση από τη διαδήλωση και προτιμήσουν τη θαλπωρή του σπιτιού… Κι αυτοί που θα μείνουν σπίτι, ίσως ανακαλύψουν κάποια ξεχασμένη φωτογραφία του αντάρτη παππού ή -στη χειρότερη- «κατεβάσουν» από το internet, καμιά φωτογραφία του «συνάδελφου» Che… Τίποτα δεν πάει χαμένο, στη χαμένη μας ζωή…
Τελικά, δεν είναι τόσο άσχημα να χάνεις το λεωφορείο…
Περπατώντας, ανοίγεις διάλογο με τον εαυτό σου. Έχεις αρκετό χρόνο μπροστά σου μέχρι να φτάσεις σπίτι. Απορείς τι γίνεται γύρω σου, γιατί όλη αυτή η αναστάτωση, γιατί να μην είναι τα πράγματα καλύτερα;… Και αναρωτιέσαι, πόσοι πραγματικά ήταν οι παρόντες στην αυθόρμητη μάζωξη… 100 χιλιάδες, 200 χιλιάδες, 500 χιλιάδες αγανακτισμένοι ανά την επικράτεια συμπατριώτες μας;… Και οι υπόλοιποι 10 εκατομμύρια; Είναι, μήπως ευχαριστημένοι; Είναι, μήπως αδιάφοροι; Ή μήπως σκέφτονται ότι πρέπει να αγοράζουμε τόσα, όσα φτάνει η τσέπη μας; Ή μήπως σκέφτονται ότι για να ξεπεράσει η πατρίδα την οικονομική -και όχι μόνο- κρίση, χρειάζεται η ανάπτυξη καινοτόμων ιδεών, πρωτοποριακών και επαναστατικών εφαρμογών σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, χρειάζεται πολλή δουλειά και λίγα λόγια;… Ο χιλιοστός πρώτος φίλος της ιστορίας μας, έκανε τις πράξεις του και διαπίστωσε -και μαθηματικά- ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν ήταν στις αυθόρμητες… πλατείες! Ήταν σκεπτικός, προβληματισμένος και έτοιμος να ζητήσει ένα καλύτερο αύριο, γι’ αυτόν και τα παιδιά του. Μέσα όμως από τη βελτίωση, πρώτα απ’ όλα του ιδίου… Δε βρέθηκε, τέλος πάντων, εκεί που ήταν οι φανεροί λιγότεροι, αλλά εκεί που βρίσκονταν οι απόντες περισσότεροι… Τελικά, δεν είναι τόσο άσχημα να συζητάς με το μυαλό σου…
ΥΓ.1
Κάθε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα, δεν έχει γίνει κακόβουλα…
ΥΓ.2
Ο χιλιοστός πρώτος της ιστορίας, ξέρει από τώρα, τι ερωτήματα θα του θέσουν οι «αντίπαλοι» της λογικής του… Θα τον ρωτήσουν:
-Δηλαδή, έτσι απλά θα προσπεράσουμε και θα «ξεπλύνουμε» τους κλέφτες…
-Δηλαδή, να μη διαμαρτυρηθούμε; Να μείνουμε σπίτι, βλέποντας star;
-Δηλαδή, όλοι μαζί τα φάγαμε;
Για όλα αυτά -και άλλα τόσα- έχει απάντηση, αλλά θα τη δώσει, αν κάποιος τον ρωτήσει…
ΥΓ.3
Έχει κι αυτός, όμως, μιαν ερώτηση να κάνει… «Τι μέλλει γενέσθαι;»
(που νεοελληνικά σημαίνει: αύριο τι πρόκειται να φάμε;)
ΥΓ.4
Ασφαλώς και στη συγκέντρωση, υπήρξαν άνθρωποι που δε φέρουν κανένα μερίδιο ευθύνης για όλα όσα συμβαίνουν και πολύ καλά έκαναν να βρίσκονταν ανάμεσα στο ετερόκλιτο πλήθος…
ΥΓ.5
Να περιμένουμε και τις κατσαρόλες να κατέβουν, από τις ηλεκτρικές κουζίνες, στους δρόμους;
ΥΓ.6
Τί, πραγματικά, απαιτούσε το χθεσινό «αυθόρμητο» πλήθος; Να γυρίσουμε στις ημέρες ευημερίας της μετά τη 18η Οκτωβρίου 1981 εποχή; Των διακοποδάνειων και των Ολοκληρωμένων Μεσογειακών Προγραμμάτων, τις ρέκλας του Δημοσίου και των Αντιστασιακών συντάξεων…
ΥΓ.7
Όταν οι ευρωπαίοι μας πουν σε άπταιστα ελληνικά «άι σιχτίρ Έλληνες, αρκετά με την πάρτι σας», τότε να τους δω όλους αυτούς στις πλατείες… Γιατί, τότε, θα έχει πέσει πραγματική πείνα !!!
ΥΓ.8
Δε χρειάζεσαι το facebook για να ενημερωθείς περί της αγανάκτησής σου…
Του Σταμάτη Παπαδήμου
ΡΑΟΥΛΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ 