Η συζήτηση για τα κονδύλια του (διάδοχου του ΕΣΠΑ, 2007-2013) «συμφώνου εταιρικής σχέσης» διεξάγεται σχεδόν αποκλειστικά με αριθμητικούς όρους.
Η δραστική μείωση της ευρωπαϊκής –περί εθνικής ουδείς ψόγος – χρηματοδότησης είναι τόσο καταφανής που ίσως περιττεύει κάθε επιπλέον αναφορά.
Μπορεί οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες να αναζητούν άλλοθι και παρηγορητικές θεωρίες, ωστόσο η σύγκριση των εκατομμυρίων ευρώ της προηγούμενης προγραμματικής περιόδου, σε σχέση με τα καινούργια της εγκαινιασθείσας 2014-2020 δεν αφήνουν περιθώρια παρανοήσεων.
Είναι αυτονόητο πως η πορεία προς το αύριο θα είναι κακοτράχαλη και χωρίς εξωραϊστικές αυταπάτες.
Εκείνο που ελάχιστα απασχολεί είναι το γενικότερο πλαίσιο εντός του οποίου συντελούνται αυτές οι εξελίξεις.
Η λογική των πακέτων χρηματοδοτικής ενίσχυσης – ιδιαίτερα των φτωχότερων περιφερειών των χωρών της ευρωζώνης– είχαν μια συγκεκριμένη φιλοσοφία. Εντάσσονταν στην απόπειρα πολιτικής ενοποίησης της Ε.Ε., αφετηριακό σημείο της οποίας ήταν η νομισματική ένωση –με την καθιέρωση του ευρώ ως κοινού νομίσματος των κρατών που θα λάμβαναν μέρος σε αυτή.
Αποδείχθηκε βαρύ σφάλμα, η θεμελιώδης αρχή που διέπει τέτοιες απόπειρες οικοδόμησης υπερεθνικών μορφωμάτων:
Ότι προηγείται η πολιτική ένωση και ακολουθεί η νομισματική, ώστε να είναι βιώσιμο το τελικό κατασκεύασμα.
Η συστημική κρίση που πυροδοτήθηκε από το 2008 και εντεύθεν –δείκτης και όχι λόγος της οποίας ήταν το ελληνικό παράδειγμα– έθεσε εν αμφιβόλω την αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής ένωσης. Μοιραία τα περί σύγκλισης των κοινοτικών διαφοροποιημένων ρυθμών ανάπτυξης εγκαταλείφθηκαν, στο μέσο της διαδρομής.
Οι ισχυροί πυρήνες του βορρά αρνούνται να διαθέσουν κονδύλια για τους παρίες του ευρωμεσογειακού νότου.
Κατανοώντας πως το συνολικό εγχείρημα, της άμβλυνσης των οικονομικών και κοινωνικών χασμάτων, έχει ουσιαστικά χρεοκοπήσει. Διαθέτοντας τα ελάχιστα δυνατά ποσά, ώστε να μην καταρρεύσει εντελώς ο ευρωπαϊκός υποσταθμός της κεφαλαιοκρατικής παγκοσμιοποίησης.
Σύντομα θα ληφθούν και οι στρατηγικές αποφάσεις, που θα αποτυπώνουν την σκληρή πραγματικότητα. Ως τότε θα πορευόμαστε με τον αυτόματο (χρηματοδοτικό) πιλότο.
ΡΑΟΥΛΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ 